Ὁ φόβος μέσα στήν ἐκκλησία , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία Γ'-Ἀληθινή ἑνότητα καί ἐλευθερία (Ὁσιου Πορφυρίου) , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ_3. Η ζωή στην Εκκλησία Γ'- Αληθινή ενότητα και ελευθερία,  Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου- Το μυστήριο της Εκκλησίας κατά τον Όσιο Πορφύριο 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Κυριακή τοῦ Παραλύτου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ Παραλύτου τῆς Βηθεσδᾶ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ[:Ιω.5,1-16]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ ΤΗΣ ΒΗΘΕΣΔΑ

[υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω.5,1-22]

«Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα(:Έπειτα από αυτά ήταν η εορτή των Ιουδαίων, που έπεφτε περίπου ένα μήνα πριν το Πάσχα. Κατά την εορτή αυτή ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα)»[Ιω.5,1].Σε ποια εορτή αναφέρεται ο Ευαγγελιστής; Κατά την άποψή μου, στην εορτή της πεντηκοστής[:μεγάλη ετήσια εορτή των Ιουδαίων η οποία στην Παλαιά Διαθήκη αποκαλείται Γιορτή του Θερισμού ή Γιορτή των Εβδομάδων (Έξοδος 23,16 και 34,22) η οποία ήταν καθαρά γεωργική εορτή. Η τήρησή της λάβαινε χώρα την πεντηκοστή ημέρα μετά τις 16 Νισάν του Ιουδαϊκού ημερολογίου, την ημέρα κατά την οποία κάθε οικογένεια προσέφερε στον Θεό ένα δεμάτι κριθάρι, που υποδήλωνε την επιθυμία για ειρηνική σχέση μαζί Του (Λευιτικό 23,15-16). Οι προσφορές για αυτή τη γεωργική γιορτή γίνονταν μέσω του ιερατείου αρχικά στην Σκηνή του Μαρτυρίου, ενώ αργότερα στον Ναό στην Ιερουσαλήμ]. Κατά τις εορτές ο Ιησούς έμενε συνήθως στην πόλη, αφενός για να φαίνεται ότι εορτάζει μαζί τους, και αφετέρου για να προσελκύει στην πίστη τον απλό λαό. Και μάλιστα κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών συνέρρεαν στην πόλη οι πιο αγαθοί, καλοπροαίρετοι, απλοϊκοί άνθρωποι.

«Ἒστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι(:Εκεί, στα Ιεροσόλυμα, κοντά στην προβατική πύλη του τείχους της πόλεως υπάρχει κάποια λίμνη στην οποία κολυμπούσαν, και η οποία στην εβραϊκή γλώσσα ονομαζόταν Βηθεσδά. Η κολυμβήθρα αυτή είχε τριγύρω της πέντε στοές, πέντε θολωτά υπόστεγα. Σε αυτά τα θολωτά υπόστεγα βρίσκονταν ξαπλωμένοι πάρα πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, άνθρωποι με κάποιο μέλος πιασμένο και αναίσθητο ή ατροφικό˙ και όλοι αυτοί περίμεναν να κινηθεί το νερό της κολυμβήθρας· διότι από καιρό σε καιρό ένας άγγελος κατέβαινε στην κολυμβήθρα και ανατάραζε τα νερά της. Και όποιος έμπαινε πρώτο σε αυτή μετά την ανατάραξη του νερού, γινόταν υγιής, οποιαδήποτε και αν ήταν η αρρώστια που είχε)». Ποιος τρόπος θεραπείας είναι αυτός; Ποιο μυστήριο υπαινίσσεται; Διότι αυτά δεν γράφτηκαν χωρίς αιτία και τυχαία, αλλά περιγράφει τα μέλλοντα σαν μια προτύπωση και αναπαράσταση, για να μην κλονίσει τη δύναμη της πίστεως των πολλών αυτό το πολύ παράδοξο και απροσδόκητο που συνέβαινε.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: Μεγάλη ἡ δύναμη τῆς ἐλεημοσύνης

Μία γυναίκα που την έλεγαν Ελένη Δαβαρία από τη Παροικία (της Πάρου) πήγαινε συχνά στη Μονή της Μεταμορφώσεως του Χριστού επί των ημερών του Οσίου Αρσενίου και εκτελούσε διάφορες εργασίες στις αδελφές της Μονής. Επειδή δεν είχαν χρήματα, της έδιναν τρόφιμα. Μια ημέρα της λέγει ο Όσιος: «Τέκνον, εδώ που έρχεσαι και εργάζεσαι, τι σου δίνουν οι αδελφές για τον κόπο σου; Σε πληρώνουν;»

– «Όχι», απάντησε η γυναίκα, «δεν μου δίνουν χρήματα διότι δεν έχουν, αλλά μου δίνουν ψωμί, καφέ, ζάχαρη και άλλα είδη».

– «Από αυτά τα είδη που σου δίνουν, δίνεις σε κανένα φτωχό, όταν σου ζητήσει ή τύχει να συναντήσεις κάποιον στον δρόμο;»

– «Όχι, Γέροντα, δεν μου ζητούν, διότι γνωρίζουν ότι είμαι φτωχή, αλλά ούτε στον δρόμο συνάντησα κάποιον να μου ζητήσει».

Της λέγει ο Άγιος:

– «Ακουσε, τέκνον μου, εάν θέλεις ο Χριστός να ευλογεί και εσένα και τα λίγα εκείνα τρόφιμα που σου δίνουν, όταν συναντήσεις κάποιον φτωχό πεινασμένο και σου ζητήσει, να του δίνεις. Επίσης όταν γνωρίζεις κάποιον ότι είναι φτωχός και έχει ανάγκη, ή καμία χήρα ή ορφανό να πεινούν, μη περιμένεις να σου ζητήσουν. Δίνε με ευχαρίστηση και να μη φοβάσαι, αλλά να πιστεύεις ότι ο Χριστός αοράτως θα ευλογεί τα λίγα υπάρχοντά σου και δεν θα πεινάσεις ούτε θα στερηθείς μέχρι τέλους της ζωής σου».

– «Ευχαρίστως, Γέροντα, σε ό,τι μου είπες, θα σας κάμω υπακοή».

Κηρύσσοντας τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στόν σύγχρονο κόσμο. Μέρος Β.

Διάλεξη του Ιερομόναχου Δαμασκηνού (Christensen), Μονή Γερμανού της Αλάσκας (ΗΠΑ)

Το πρώτο μέρος ΕΔΩ

Πρέπει να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού στην εποχή μας; Και ποιο πρέπει να είναι το Ορθόδοξο κήρυγμα σήμερα; Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν πολλούς πιστούς. Για τη Ρωσία, η οποία έχει υποστεί ισχυρές επιθέσεις από ετεροδόξους ιεραποστόλους τις τελευταίες δύο δεκαετίες, τα θέματα αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Είναι, επίσης, ιδιαζόντως σημαντικά στην Αμερική, μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός, αν και προσκολλημένος στις παραδοσιακές χριστιανικές αξίες σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι στη Δυτική Ευρώπη, ακολουθεί κυρίως τον Προτεσταντισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 21 Οκτωβρίου 2006, η Αδελφότητα των Ορθοδόξων Κληρικών στην Εκκλησία του Ευαγγελίου στο Σακραμέντο (Καλιφόρνια, ΗΠΑ, δικαιοδοσία της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής στην Αμερική) διοργάνωσε ένα συνέδριο με θέμα «Το κήρυγμα του Ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο», στο οποίο έδωσε διάλεξη ο ηγούμενος της Μονής του Οσίου Γερμανού της Αλάσκας (Πλατίνα, Καλιφόρνια, ΗΠΑ, δικαιοδοσία της Σερβικής Αρχιεπισκοπής στην Αμερική) Ιερομόναχος Δαμασκηνός (Christensen).

ΖΩΝΤΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Προαπαιτούμενο για το επιτυχές κήρυγμα του Ευαγγελίου στον σύγχρονο κόσμο είναι να «ζούμε» το Ευαγγέλιο.

Ο π. Σεραφείμ (Rose) έγραψε:

«Υπάρχει μια ψευδής θεώρηση, η οποία, δυστυχώς, είναι ευρέως διαδεδομένη σήμερα, σύμφωνα με την οποία ένας Ορθόδοξος πιστός μπορεί απλά να περιοριστεί στην επίσκεψη στην Εκκλησία και στο τυπικό “Ορθόδοξο” έργο, δηλαδή την προσευχή σε συγκεκριμένες ώρες και στο να κάνει το σημάδι του Σταυρού, όπως όλοι οι άλλοι, κaι από την άλλη να ζήσει με τον ίδιο τρόπο, όπως όλοι τριγύρω του, ν’ ακολουθεί πιστά τη σύγχρονη κουλτούρα, χωρίς να βλέπει τίποτε το αμαρτωλό σε αυτό.

Αυτός που αντιλαμβάνεται το βάθος της Ορθοδοξίας, που αντιλαμβάνεται πώς πρέπει να ζήσει ένας πραγματικός Ορθόδοξος Χριστιανός και με ποιες ολοκληρωτικές προκλήσεις μάς φέρνει αντιμέτωπους ο σύγχρονος κόσμος, θα καταλάβει εύκολα πώς αυτή η θεώρηση είναι εσφαλμένη. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός πρέπει να είναι Ορθόδοξος συνεχώς, κάθε ώρα και στιγμή, υπό οιεσδήποτε συνθήκες, διαφορετικά δεν είναι καν Ορθόδοξος. To πόσο Ορθόδοξοι είμαστε ή όχι μαρτυρείται όχι μόνο στις αυστηρά ορθόδοξες απόψεις μας, αλλά σε ό,τι λέμε ή κάνουμε έμπρακτα. Οι περισσότεροι από εμάς επιδεικνύουμε μεγάλη αδιαφορία απέναντι στη χριστιανική, θρησκευτική ευθύνη, που φέρουμε για το φαινομενικά κοσμικό κομμάτι της ζωής μας. Ένας άνθρωπος με μια πραγματικά ορθόδοξη κοσμοθεωρία ζει σε όλες τις εκφάνσεις του ως Ορθόδοξος ».

Κυριακή τοῦ Παραλύτου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ Αἰνέα καί τήν ἀνάσταση τῆς Ταβιθᾶ ἀπό τόν ἀπόστολο Πέτρο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ[:Πράξ.9,32-42]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΝΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΑΒΙΘΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΠΕΤΡΟ

«Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν(:Καθώς ο Πέτρος περιόδευε σε όλα αυτά τα μέρη, κάποια μέρα κατέβηκε και στους Χριστιανούς που κατοικούσαν στην Λύδδα)»[Πράξ.9,32]. Σαν κάποιος στρατηγός που περιερχόταν τις τάξεις του στρατεύματος επιθεωρώντας, ποιο μέρος ήταν συγκροτημένο, ποιο ήταν σε τάξη πορείας, ποιο χρειαζόταν την παρουσία του.

Πρόσεχε ότι αυτός παντού περιτρέχει, και παντού πρώτος βρίσκεται. Όταν επρόκειτο να εκλεγεί ο απόστολος, αυτός ήταν πρωτοστάτησε· όταν έπρεπε να μιλήσουν στους Ιουδαίους, ανάλαβε τον λόγο για να τους δείξει ότι δεν ήταν μεθυσμένοι όταν έπρεπε να θεραπεύσουν τον χωλό[Πράξ.3, 2-8], όταν έπρεπε να μιλήσουν[Πράξ.3, 12-26] αυτός πρωτοστατεί των άλλων· όταν έπρεπε να μιλήσουν προς τους άρχοντες[ Πράξ.4, 8-20.5, 29-32], αυτός μιλάει· όταν προς τον Ανανία [Πράξ.5, 1-11], όταν και από την σκιά του ακόμη γινόταν θεραπείες[Πράξ.5,14-15:«Μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν (:Έτσι ολοένα και περισσότερο προσελκύονταν πλήθη ανδρών και γυναικών, οι οποίοι πίστευαν στον Κύριο και γίνονταν μέλη της Εκκλησίας, αυξάνοντας κατά πολύ τον αριθμό των πιστών. Τόσο πολύ μάλιστα τους σεβόταν ο λαός, ώστε έβγαζαν τους αρρώστους από τα σπίτια τους στις πλατείες και τους έβαζαν πάνω σε πολυτελή κρεβάτια οι πλουσιότεροι, και σε φτωχικά και πρόχειρα φορεία οι φτωχότεροι, έτσι ώστε, όταν θα περνούσε από το πλήθος εκείνο ο Πέτρος, να πέσει έστω και η σκιά του σε κάποιον από τους αρρώστους αυτούς για να τον θεραπεύσει)»], αυτός επίσης πάντοτε πρωτοστατούσε. Και όπου μεν υπήρχε κίνδυνος, αυτός ήταν παρών, καθώς και όπου έπρεπε να διευθετηθούν προβλήματα, ενώ όπου υπήρχε γαλήνη, βρίσκονται όλοι μαζί· τόσο πολύ δεν απαιτούσε τιμή μεγαλύτερη από τους άλλους. Πάλι όταν έπρεπε να γίνει θαύμα, αυτός τρέχει πρώτος· και σε αυτή πάλι την περίπτωση αυτός πάλι υποφέρει και οδοιπορεί.

«Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος(:Εκεί συνάντησε κάποιον άνθρωπο που λεγόταν Αινέας και ήταν οκτώ χρόνια κατάκοιτος πάνω σε ένα κρεβάτι, διότι ήταν παράλυτος). Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ(:Και ο Πέτρος τού είπε: ‘’Αινέα, ο Ιησούς, που είναι ο χρισμένος από τον Θεό Μεσσίας, σε γιατρεύει από την παραλυσία σου. Σήκω και στρώσε μόνος σου το κρεβάτι σου’’)»[Πράξ.9,33-34].Ο λόγος αυτός δεν είναι ανθρώπου που επιδεικνύεται, αλλά που έχει την βεβαιότητα ότι θα γίνει αυτό που λέει. Εγώ πάλι πιστεύω ότι ο ασθενής πίστεψε πάρα πολύ σε αυτόν τον λόγο και έγινε υγιής: «Καὶ εὐθέως ἀνέστη(:Και αυτός αμέσως σηκώθηκε)».

Περὶ τῆς τοῦ ἐκτὸς ἀνθρώπου εὐτελείας

ΙΕ΄

Ἡ μηδαμινότητα τοῦ ἀνθρώπου

ΠΗΓΗ :ΕΔΩ

Ποιὸς ἤμουνα καὶ ποιὸς εἶμαι; Καὶ τί σὲ λίγο θὰ εἶμαι;

Καὶ ποῦ τὸ μέγα, Ἀθάνατε, πλάσμα θὰ σταματήσεις;

Μέγα σὲ τί; ποὺ τίποτε δὲν εἴμαστε λογιάζω καὶ μόνο μάταια οἱ ἐφήμεροι ψηλώνουμε τὸ φρύδι.

Ἂν εἴμαστε ὅ,τι βλέπομε μόνο στοὺς ἄλλους γύρω

κι ἂν φύγει ἡ ζωή μας, ἄλλο πιὰ τίποτα δὲ μᾶς μένει.

Δαμάλι, ἀπὸ τῆς μάννας του πρόβαλε τὴν κρυψώνα. σκιρτᾶ καὶ παίζει, σπρώχνοντας τὰ ὁλόγλυκα μαστάρια, τρίχρονο μπαίνει στὸ ζυγὸ βαρὺ νὰ σύρει ἁμάξι καὶ τὸ λαιμὸ τὸ δυνατὸ στὴ λαιμαριὰ τὸν κλείνει.

Μόλις γλιστρήσει ἀπ᾽ τὴν κοιλιὰ τὸ παρδαλὸ ἐλαφάκι, πατάει τὸ πόδι του κοντὰ στὸ πόδι τῆς μητέρας· τ᾽ ἄγρια σκυλιὰ καὶ τ᾽ ἄλογο τὸ ἀνάλαφρο νικώντας κρύβεται μέσα στὰ πυκνὰ φυλλώματα τοῦ δάσους.

Οἱ ἀρκοῦδες, τ᾽ ἀγριογούρουνα τὰ φοβερά, κι οἱ λιόντες κι ἡ τίγρη σίφουνας ποὺ ὁρμᾶ κι ὁ πάνθηρας λυσσάρης, μὲ μιὰ τὸ σίδερο ὅταν δοῦν ἀνατριχιοῦν καὶ τρέμουν, ἀνατριχιοῦν καὶ στοὺς γεροὺς τοὺς κυνηγοὺς ὁρμᾶνε.

Ἄφτερο ἀκόμα τὸ πουλὶ καὶ φτερωτὸ σὲ λίγο

στὸν ἀέρα πῶς φτεροκοπᾶ ἐπάνω ἀπ᾽ τὴ φωλιά του.

Κι ἡ ξανθὴ μέλισσα ἄφησε τὸ σπήλαιο, φτιάχνει σπίτι ἰσόμετρο καὶ μὲ γλυκὸ τὸ πλημμυρίζει μέλι·

κι εἶναι μιᾶς ἄνοιξης αὐτὸς κόπος, τροφὴ στοὺς πάντες ἀκόπιαστη• καὶ πρόθυμα τροφὲς ἡ γῆ τοὺς δίνει.

Δὲ σκίζουν πέλαγα πικρὰ μήτε καὶ γῆς όργώνουν

ἄγνωστοι οἱ φροντιστὲς σ᾽ αὐτὰ κι οἱ κεραστῆδες τὸ ἴδιο.

Θρέφουν τὸ γρήγορο πουλὶ οἱ φτεροῦγες κι οἱ κοιλάδες τ᾽ ἀγρίμια• ὁ κόπος τους μικρὸς κι ἡ ἀμάχη τους μιᾶς μέρας.

Τὸ ἀγρίμι σὰν τὸ σπάραξεν ὁ λιόντας ἔχω ἀκούσει

πίνει καὶ πιὰ σιχαίνεται τὰ ἴδια του ἀποφάγια.

Ἄλλοτε σ᾽ ἄλλη μέρα τρώει καὶ σ᾽ ἄλλη μέρα πάλι

πίνει νερό, μέτρο αὐστηρὸ βάζοντας στὴν κοιλιά του.

Τό ''μαρτύριο'' τοῦ Πνευματικοῦ Πατέρα

"Πολλές φορές, το μαρτύριο του Πνευματικού Πατέρα είναι, ή να καταστραφεί ο ίδιος ριψοκινδυνεύοντας, ή να καταστραφεί το έργο του, μένοντας σε εξωτερικούς νόμους και κανονισμούς.

Υπάρχουν πνευματικοί πατέρες, οι οποίοι για να είναι “ασφαλείς” οι ίδιοι, τηρούν το γράμμα του Νόμου. Και αυτό οπωσδήποτε τούς δίνει μια “ασφάλεια”!

Όμως, πιο ασφαλείς είναι εκείνοι οι Πνευματικοί που ριψοκινδυνεύουν για την αγάπη του αδελφού και κάνουν οικονομία, βιώνοντας το Πνεύμα του Νόμου.

Οἱ προσευχές στίς ὁποῖες ἡ Ἁγία Ματρώνα τῆς Μόσχας, εἶχε ἰδιαίτερη ἀγάπη

Οι προσευχές στις οποίες η Αγία Ματρώνα της Μόσχας, είχε ιδιαίτερη αγάπη ήταν:

Ο ψαλμικός στίχος ''Ἀναστήτω ὁ Θεός καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ...'', η Κυριακή προσευχή δηλαδή το ''Πάτερ ἡμῶν '', ο ενενηκοστός Ψαλμός (Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται), αλλά και άλλοι ύμνοι από την υμνολογία της Εκκλησίας για τους οποίους έλεγε ότι είναι ζωντανή ένθεη Δοξολογία προς τον Κύριο και την ευαρεστούσαν εσωτερικά.

19 Απριλίου/2 Μαΐου. Μνήμη Αγίας Ματρώνας της Μόσχας.

https://proskynitis.blogspot.com/2023/05/blog-post_30.html

6 Μαΐου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τῶν μυροφόρων». Ἰὼβ τοῦ δικαίου (1700-1500 π.Χ.). Σεραφὶμ ὁσίου τοῦ ἐν τῷ ὄρει Δομβοῦς (†1602), Σοφίας ὁσίας τῆς ἐν Κλεισούρᾳ Καστορίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. γ΄ ἐβδ. Πράξ. (Πρξ. θ΄ 19-31).

Πραξ. 9,19         Ἐγένετο δὲ ὁ Σαῦλος μετὰ τῶν ὄντων ἐν Δαμασκῷ μαθητῶν ἡμέρας τινάς,

Πραξ. 9,19               Εμεινε δε ο Σαύλος ολίγας ημέρας μαζή με τους μαθητάς, που ήσαν εις την Δαμασκόν.

Πραξ. 9,20         καὶ εὐθέως ἐν ταῖς συναγωγαῖς ἐκήρυσσε τὸν Ἰησοῦν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

Πραξ. 9,20               Και αμέσως εκήρυττε εις τας συναγωγάς τον Ιησούν, λέγων ότι αυτός είναι πράγματι ο μονογενής Υιός του Θεού.