Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν μέ ἀταραξία καί χαρά (β΄ μέρος), Ἀββᾶ Δωροθέου, ΙΓ΄ Διδασκαλία, 8-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Δευτέρα 9 Μαΐου 2022
Ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)
I.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
Ὁ προϊστάμενος ὀφείλει νά λέει στόν ὑποτακτικό το χρέος του, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_336. Ο προϊστάμενος οφείλει να λέει στον υποτακτικό το χρέος του, Αββα Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', 8-5-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΚυριακή τῶν Μυροφόρων-Ὁ ρόλος τῆς γυναίκας, Ἁγ. Λουκᾶ Κριμαίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ΚΗΡΥΓΜΑ_Κυριακή τῶν Μυροφόρων-Ὁ ρόλος τῆς γυναίκας, Ἁγ. Λουκᾶ Κριμαίας, 8-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.comΣτήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου (κήρυγμα)
ΚΗΡΥΓΜΑ_Στήν Κυριακή των Μυροφόρων, Αγ. Γρηγορίου Παλαμα, 7-5-2022, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com,
http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com
«Ἀγάπη!», λέγει. «Ἐσεῖς σκοτώνετε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἐμεῖς ὅμως ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον καὶ ἡ ἀγάπη μας εἶναι μέσα εἰς τὴν καρδιά μας».
Ἐφέρανε μαύρους κατοίκους ἀπὸ τὴν Ἀφρικὴ εἰς τὴν Εὐρώπη γιὰ νὰ τοὺς ἐκπολιτίσουν καὶ νὰ τοὺς κάνουν ἀνθρώπους. Οἱ μαῦροι αὐτοὶ ἦταν ὁλόγυμνοι.
Προσέξετε νὰ δεῖτε ὅμως: τοὺς μαύρους αὐτοὺς τοὺς ἐφόρεσαν ροῦχα καὶ ἐκεῖνοι γελοῦσαν. Ἔβλεπαν, ὅτι φοροῦσαν σακάκια, ὅτι φοροῦσαν παντελόνια καὶ γελοῦσαν. Ἐπιάνανε τὸ γέλιο, διότι ἦταν μαθημένοι νὰ εἶναι γυμνοί.
Τὸ ἀποτέλεσμα ποιό ἦταν; Εἶπαν οἱ μαῦροι εἰς τοὺς Εὐρωπαίους, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἔντυσαν:
- Ἐσεῖς, ὁ ἕνας σκοτώνει τὸν ἄλλον. Ἐμεῖς ὅμως, ἡ ἀγάπη εἶναι μέσα εἰς τὴν καρδιά μας καὶ ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον!
Προετοιμασία γιά τά ἄχραντα μυστήρια. Ὁ τελωνισμός τῶν ψυχῶν (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)
Πῶς θὰ χρησιμοποιήσεις τὴ γνώση πού ἀπέκτησες γιὰ τὸν ἑαυτό σου;
Πρῶτα ἀπ’ ὅλα πρέπει νὰ καταδικάσεις τὸν ἑαυτό σου γιὰ ὅλα του τὰ ἐλαττώματα, δίχως προφάσεις καὶ δικαιολογίες. Στὸν ἑσπερινό, σ’ ἕναν ἀπὸ τοὺς πρώτους στίχους μετὰ τὸ «Κύριε ἐκέκραξα…», ἀναφέρεται: «Μὴ ἐκκλίνης τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας, τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις». Αὐτὸς ὁ στίχος ὑποδεικνύει στοὺς χριστιανούς, νὰ προσεύχονται, ὥστε ὁ Θεὸς νὰ μὴν ἐπιτρέψει τὴν ἐκτροπὴ τῆς καρδιᾶς τους σὲ λόγια πονηρὰ καί, συνακόλουθα, στὴν ἐπινόηση προφάσεων γιὰ ἁμαρτίες. Μὴν περιμένεις μετάνοια ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἐπινοεῖ τέτοιες προφάσεις. Καὶ ὅποιος δὲν ἔχει μετάνοια, δὲν μπορεῖ νὰ διορθωθεῖ. Τὸ βασικό, συνεπῶς, εἶναι νὰ καταδικάσεις τὸν ἑαυτό σου χωρὶς ἐπιείκεια, νὰ πεῖς μέσα σου μὲ εἰλικρίνεια: «Εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἔνοχη».
Στὴ συναίσθηση καὶ παραδοχὴ τῆς ἐνοχῆς πρόσθεσε τὸ φόβο τῆς μελλοντικῆς Κρίσεως. Ἂν κρίνεσαι ἔνοχη ἀπὸ τὴ συνείδησή σου, τότε θὰ καταδικαστεῖς καὶ ἀπὸ τὸν Κριτή. Καὶ ἂν καταδικαστεῖς, θὰ ὑποστεῖς τὴν ἀνάλογη τιμωρία, τὴν τιμωρία ποὺ ἤδη κρέμεται πάνω ἀπ’ τὸ κεφάλι σου, ἀφοῦ ἡ ἄγνωστη ὥρα τοῦ θανάτου σου ἴσως νὰ βρίσκεται πολὺ κοντά.
Πῶς τότε πρέπει νὰ εἶναι κανείς; Ἂν δὲν ὑπῆρχε ἡ θεία χάρη, δὲν θὰ ξέραμε πῶς πρέπει νὰ εἴμαστε. Ὁ φιλεύσπλαχνος Θεὸς μᾶς δίνει τὴν ἐλπίδα τῆς συγχωρήσεως, ἂν μετανοήσουμε μὲ συντριβὴ καὶ ἂν πάρουμε σταθερὴ ἀπόφαση νὰ μὴν ἐπαναλάβουμε παλιὲς ἁμαρτίες, ποὺ Τὸν λυποῦν. Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία τῆς μετάνοιας.
Μὴν εἶσαι μόνο μία ψυχρὴ ἀναζητήτρια τῶν σφαλμάτων καὶ ἐλαττωμάτων σου∙ νὰ πενθεῖς γι’ αὐτὰ μὲ εἰλικρινῆ μετάνοια. Τὸ πένθος γεννάει τὴν ταπεινὴ ἀπόφαση τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ ἐλαττώματα, ἐνῶ ἡ ψυχρὴ γνώση τῶν ἐλαττωμάτων, μολονότι συνοδεύεται ἀπὸ τὴν προσοχή, oδηγεῖ στὴν ὑπερηφάνεια, ἀπὸ τὴν ὁποία εἴθε νὰ μᾶς λυτρώσει ὁ Κύριος!
Ἀφοῦ πάρεις τὴν ἀπόφαση νὰ ἀπαλλαγεῖς ἀπὸ τὰ ἐλαττώματά σου, εἶναι ἔπειτα ἀναγκαῖο νὰ σχεδιάσεις τὸ πῶς θὰ πραγματοποιήσεις τὴν ἀπόφασή σου μὲ ἐπιτυχία, ἔτσι ὥστε ν’ ἀρχίσεις δίχως καθυστέρηση τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς σου. Ἂς ὑποθέσουμε, π.χ. ὅτι θυμώνεις μὲ κάτι. Πρῶτα-πρῶτα προσπάθησε νὰ μὴν αὐξήσεις τὸ θυμό σου. Ὕστερα βρὲς τὸν καλύτερο τρόπο διορθώσεώς σου, ὥστε νὰ μὴ θυμώνεις καθόλου. Καὶ κάθε φορᾶ ποὺ ἀπὸ ἀδυναμία θὰ θυμώνεις, νὰ παίρνεις νέα ἀπόφαση καὶ νὰ συνεχίζεις τὴν προσπάθειά σου γιὰ τὴν τέλεια ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ θυμό.
Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον… π. Ἀρσένιος Κουτλουμουσιανός
Μὲ θλῖψι καὶ ἔκπληξι πληροφορηθήκαμε οἱ Ἁγιορεῖται τὴν ἐκδημία τοῦ ἀδελφοῦ μας μοναχοῦ Ἀρσενίου ἀπὸ τὴν Κουτλουμουσιανὴ Σκήτη τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος.
Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, εἶχε ἀναφέρει σὲ γνωστό του ἱερομόναχο ὅτι τὸν ἐπισκέφθηκε ὁ Ὅσιος Παΐσιος καὶ τοῦ εἶπε ὅτι θὰ τὸν πάρη. Μόλις, ὅμως, ὁ ἱερομόναχος ἐξεδήλωσε τὸν θαυμασμόν του, ὁ πατὴρ Ἀρσένιος ἔσπευσε νὰ συμπληρώση: «Καλά, τὸ πίστεψες; Ἀστεῖα στὸ εἶπα». Ἡ μετ’ ὀλίγον ἀναχώρησίς του, ὅμως, μᾶς κάνει νὰ ἀμφιβάλλωμε ἂν ὄντως ἐπρόκειτο γιὰ ἀστεῖον. Ἡ ἡμερομηνία, μάλιστα, τῆς ἐκδημίας του μὲ τὸ νέον ἡμερολόγιον (29 Μαρτίου) «συμπίπτει» μὲ τὴν μνήμην τῶν Ἁγίων Βαραχησίου καὶ Ἰωνᾶ, στὸν Ἱ. Ναὸν τῶν ὁποίων στὰ Φάρασα λειτουργοῦσε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος, τοῦ ὁποίου ἔφερε τὸ ὄνομα, καὶ ἐβαπτίσθη ὁ ἀγαπημένος... του Ὅσιος Παΐσιος· καὶ μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιον (16 Μαρτίου) ἑορτάζει ὁ Ὅσιος Χριστόδουλος, τὸν ὁποῖον καὶ αὐτὸν πολὺ εὐλαβεῖτο καὶ τιμοῦσε κάθε χρόνο μὲ ἀγρυπνίαν στὴν Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου, τῆς ὁποίας ὁ πρώην ἡγούμενος, καὶ Γέροντας τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀρσενίου, ἐκαλεῖτο Χριστόδουλος.
Ὁ ἐκδημήσας ἐκοσμεῖτο ἀπὸ ἀρετές, μερικὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες σπανίζουν στὶς ἡμέρες μας. Εἶχε πολὺ φιλότιμο, ἦταν δίκαιος καὶ ὑπεστήριζε τὸν ἀδικούμενο, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ ἐὰν αὐτὸ τοῦ στοίχιζε τὴν δυσαρέσκειαν φίλων καὶ ἰσχυρῶν. Γιὰ τὰ ἀνωτέρω τὸν ἀγαποῦσε ὁ Ὅσιος Παΐσιος. Ἦταν, ἐπίσης, εὐθὺς καὶ εἰλικρινής, ἀποστρεφόμενος τὶς διπλωματίες. Εἶχε πνεῦμα ὁμολογίας καὶ παρότι ἐστερεῖτο ἀνωτέρας μορφώσεως, ἀρκετὲς φορὲς εἶχε ἀρθρογραφήσει, διαμαρτυρόμενος καὶ στηλιτεύοντας προδοσίες στὰ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Πατρίδος. Εἶχε εὐλάβεια καὶ ἦταν φιλακόλουθος· ἀκριβῶς μίαν ἑβδομάδα πρὸ τῆς κοιμήσεώς του, εἶχε κανοναρχήσει κατὰ τὴν πανήγυριν τῆς Ἱ. Μ. Ξηροποτάμου, στὴν ἀγρυπνίαν τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μεγαλομαρτύρων.
Φυσικά, ὅπως ὅλοι μας, εἶχε καὶ τὶς ἀδυναμίες του. Κυρίως, ὅταν διαφωνοῦσε σὲ κάτι, ἰδίως ὅταν ἐπρόκειτο γιὰ σοβαρὸ θέμα, χαρακτηριζόταν ἀπὸ κάποια ὀξύτητα στὸν τρόπον του. Ἀλλά, σχεδὸν πάντοτε, ἔσπευδε νὰ ἐπανορθώση ζητῶντας συγγνώμην -τὸ καλογερικὸ «εὐλόγησον».
« Οἱ καταφρονητὲς τῶν ἱερῶν ναῶν ἔχουσι κακὸν τέλος (Ἁγίου Συμεὼν)» Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου
Ἀπόσπασμα 30/4/22
…Καὶ συγκεκριμένα, ἀναφέραμε τὸν Ἅγιο Συμεὼν Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, μέγα Λειτουργιολόγο τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ ὁποῖος ἔχει τὰ συγγράμματά του εἰς τὴν Πατρολογία τοῦ Migne (στὸν 155ο τόμο καὶ μπορεῖ κανεὶς ἐκεῖ νὰ τὰ βρεῖ αὐτὰ ποὺ λέμε). Λέγει λοιπὸν ὅτι «ὁ ναός, ἄν καὶ εἶναι συντεθειμένος ἀπὸ ἄψυχη ὕλη, εἶναι ὅμως οἶκος Θεοῦ, ἐπειδὴ ἁγιάζεται μὲ τὴν Θεία Χάρη καὶ μὲ τὶς ἱερατικὲς εὐχές, καὶ δὲν εἶναι πλέον ὅπως οἱ ἄλλοι οἶκοι, τὰ ἄλλα σπίτια, ἀλλὰ ἀφιερωμένος εἶναι ἐπὶ γῆς εἰς τὸν Θεόν, καὶ πλουτεῖ τὴν Χάριν τοῦ νὰ ἔχει ἔνοικον αὐτὸν τὸν Θεόν»· νὰ κατοικεῖ δηλαδὴ μέσα του ὁ Θεὸς καὶ ἔχει τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν, καὶ τὴν δύναμη καὶ τὴν Χάρη.
Ποῦ εἶναι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ βλασφημοῦν καὶ λέγουν ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος μολύνσεως μέσα στὸν ναό, ὅπου ὁ ναὸς εἶναι ἅγιος, εἶναι κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, μένει ὁ Θεὸς μέσα σ’ αὐτὸν καὶ ἔχει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἄν εἶναι δυνατόν, μέσα σ’ αὐτὸν τὸν χῶρο τὸν ἁγιασμένο ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς παρὼν μὲ τὴν Χάρη Του, καὶ τὴν δύναμή Του καὶ τὴν δόξα Του, νὰ πάθεις κάτι κακό, νὰ μολυνθεῖς ἤ νὰ μολύνεις κάποιον ἀδελφό σου! «Ὁ ναὸς εἶναι ὀνομασμένος, εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἤ καὶ μαζὶ μ’ αὐτόν» λέει ὁ Ἅγιος, «καὶ στὸ ὄνομα κάποιου Ἁγίου, καὶ ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Ἅγιος μὲ τὴν ψυχή του, καὶ πολλὲς φορὲς καὶ σωματικά, γιατὶ ἔχουμε συνήθως καὶ Ἅγια Λείψανα τοῦ Ἁγίου στὸν ὁποῖο τιμᾶται ὁ ναός».
Ἀποχαιρετισμός Ἁγίου Εὐμένιου ΣΑΡΙΔΑΚΗ
«Δεν μπορώ να περιγράψω την θλίψη, που είχε στο πρόσωπό του, όταν για τελευταία φορά κλείδωνε την εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, των γλυκύτατων και αγαπημένων του Αγίων, όπως συνήθιζε να λέη, και αποχαιρετούσε το άγιο κελλί του. Και τις τελευταίες ευχές για το Ίδρυμα: «Την ευχή μου να έχετε όλοι, την ευχή μου να έχετε όλοι», επαναλάμβανε, ενώ τον έπνιγε ένα βουβό κλάμα, καθώς περνούσαμε για τελευταία φορά τους δρόμους της αγαπημένης του Αθήνας.
Ευλογούσε συνέχεια και έλεγε: «Ωραία που είναι η Αθήνα! Ωραία Αθήνα, ευλογημένη Αθήνα! Τίποτε άλλο δεν υπάρχει πιο ωραίο από την Αθήνα». Ευλογούσε τους δρόμους, την Ομόνοια, την Αγορά, την Μητρόπολη, την Βουλή των Ελλήνων, τους πάντες και τα πάντα.
Ανεξίτηλα έχουν μείνει στην μνήμη μου τα λόγια, που είπε την Πέμπτη 29 Απριλίου του 1999, τα μεσάνυκτα:
Ὁσία Ματρώνα Μόσχας-Δέν γόγγυσε ποτέ γιά τήν πάθησή της ἀλλά βάσταζε ταπεινά αὐτόν τόν βαρύ σταυρό...
Ὁσία Ματρώνα Μόσχας-Δέν γόγγυσε ποτέ γιά τήν πάθησή της ἀλλά βάσταζε ταπεινά αὐτόν τόν βαρύ σταυρό...
Όταν η Οσία Ματρώνα ήταν δεκαέξι ετών έχασε την ικανότητα να περπατάει. Έξαφνα τα πόδια της περέλυσαν. Η ίδια έλεγε ότι η αιτία της αρρώστιάς της ήταν πνευματική.
Μία μέρα, μετά από την Θεία Λειτουργία περπατούσε μέσα στον Ναό και ήξερε ότι θα της αφαιρεθεί η δυνατότητα να περπατάει, όπως και έγινε.
ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 9-5-2022 (ΑΓ. ΠΡΟΦ. ΗΣΑΪΟΥ)
https://youtu.be/eGeOLH9GGcs
Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 9-5-2022 (ΑΓ. ΠΡΟΦ. ΗΣΑΪΟΥ)
9 Μαΐου. Ἠσαΐου προφήτου (η ́ αἰ. π.Χ.), Χριστοφόρου μάρτυρος († 250). Νικολάου τοῦ ἐν Βουνένοις. Ἱερωνύμου ὁσίου τοῦ Σιμωνοπετρίτου (†1957). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. γ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ς΄ 8 - ζ΄ 5, 47-60).
Πραξ. 6,8 Στέφανος δὲ πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ.
Πραξ. 6,8 Ο δε Στέφανος, γεμάτος πίστιν και δύναμιν Θεού, έκανε μεταξύ του λαού καταπληκτικά θαύματα και υπερφυσικά έργα, που μαρτυρούσαν την αλήθειαν της πίστεως.
Πραξ. 6,9 ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῆς λεγομένης Λιβερτίνων καὶ Κυρηναίων καὶ Ἀλεξανδρέων καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ Ἀσίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ,
Πραξ. 6,9 Μερικοί δε Εβραίοι από την συναγωγήν, που ελέγετο συναγωγή των Λιβερτίνων, των δούλων δηλαδή που είχαν απελευθερώσει οι Ρωμαίοι, και από την συναγωγήν των Κυρηναίων και Αλεξανδρέων καθώς και των Ιουδαίων της Κιλικίας και της Ασίας, εσηκώθηκαν με φανατισμόν και πείσμα και συζητούσαν με τον Στέφανον.
Πραξ. 6,10 καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει.
Πραξ. 6,10 Αλλά δεν ημπορούσαν να αντισταθούν εις την σοφίαν και στο πνεύμα, με το οποίον ωμιλούσε ο Στέφανος.
Πραξ. 6,11 τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας ὅτι ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντος ῥήματα βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ τὸν Θεόν·
Πραξ. 6,11 Τοτε εδωροδόκησαν και έβαλαν μερικούς άνδρας, οι οποίοι και ήρχισαν να λέγουν ότι ημείς έχομεν ακούσει τον Στέφανον να λέγη βλάσφημα λόγια εναντίον του Μωϋσέως και του Θεού.
Πραξ. 6,12 συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς, καὶ ἐπιστάντες συνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον εἰς τὸ συνέδριον,
Πραξ. 6,12 Και έφεραν αναταραχήν και εξέγερσιν στον λαόν και τους πρεσβυτέρους και τους γραμματείς εναντίον του Στεφάνου, και όλοι μαζή ώρμησαν έξαφνα και ήρπασαν τον Στέφανον και τον έφεραν στο συνέδριον.
Πραξ. 6,13 ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς λέγοντας· ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται ῥήματα βλάσφημα λαλῶν κατὰ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου καὶ τοῦ νόμου·
Πραξ. 6,13 Και παρουσίασαν ψευδομάρτυρας, οι οποίοι έλεγαν· “ο άνθρωπος αυτός δεν παύει να λέγη βλάσφημα λόγια εναντίον του αγίου τόπου, δηλαδή του ναού, και εναντίον του Νομου.
Πραξ. 6,14 ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθη ἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς.
Πραξ. 6,14 Διότι ημείς με τα ίδια μας τα αυτιά τον έχομε ακούσει να λέγη ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος θα καταστρέψη αυτόν τον ιερόν τόπον και θα αλλάξη τα ιερά έθιμα, που μας έχει παραδώσει ο Μωϋσής με τον νόμον του”.
Πραξ. 6,15 καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου.
Πραξ. 6,15 Και όταν όλοι οι δικασταί, που εκάθηντο στο συνέδριον, εγύρισαν τα βλέμματα προς τον Στέφανον, είδαν το πρόσωπόν του ν' ακτινοβολή ωσάν να ήτο πρόσωπον αγγέλου.
Πραξ. 7,1 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιερεύς· εἰ ἄρα ταῦτα οὕτως ἔχει;
Πραξ. 7,1 Είπε δε ο αρχιερεύς· “πες μας, είναι τάχα αληθινά, όσα καταγγέλλουν οι μάρτυρες;”
Πραξ. 7,2 ὁ δὲ ἔφη· ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἀκούσατε. ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν Ἀβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ, πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαῤῥάν,
Πραξ. 7,2 Ο δε Στέφανος είπε· “άνδρες αδελφοί και πατέρες, ακούσατε. Ο Θεός της δόξης παρουσιάσθηκε στον πρόγονον μας, τον Αβραάμ, όταν ήτο εις την Μεσοποταμίαν, πριν ακόμη κατοικήση εις την Χαρράν.
Πραξ. 7,3 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἥν ἄν σοι δείξω.
Πραξ. 7,3 Και είπε εις αυτόν· Αναχώρησε από τον τόπον σου και από τους συγγενείς σου και έλα εις περιοχήν, την οποίαν εγώ θα σου δείξω.
Πραξ. 7,4 τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαῤῥάν. κἀκεῖθεν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ μετῴκησεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε·
Πραξ. 7,4 Τοτε ο Αβραάμ ανεχώρησε από την χώραν των Χαλδαίων και εγκατεστάθη εις την Χαρράν. Από εκεί, μετά τον θάνατον του πατρός του, τον έβαλε ο Θεός να κατοικήση εις την γην αυτήν, εις την οποίαν και σεις τώρα κατοικείτε.
Πραξ. 7,5 καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός, καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτῷ εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτόν, οὐκ ὄντος αὐτῷ τέκνου.
Πραξ. 7,5 Και εν τούτοις δεν του έδωκε εις την περιοχήν αυτήν ως κληρονομίαν ούτε ενός βήματος τόπον. Και όμως είχε υποσχεθη ο Θεός να δώση ως ιδιοκτησίαν την χώραν αυτήν, εις αυτόν τον ίδιον και ύστερα από αυτόν στους απογόνους του, καίτοι όταν υπέσχετο αυτά ο Θεός, δεν είχεν ο Αβραάμ τέκνον.
Πραξ. 7,47 Σολομὼν δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον.
Πραξ. 7,47 Αλλά ο Σολομών έκτισε ναόν στον Θεόν.
Πραξ. 7,48 ἀλλ᾿ οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει·
Πραξ. 7,48 Ομως ο Υψιστος δεν κατοικεί εις χειροποιήτους ναούς, όπως άλλωστε και ο προφήτης λέγει·
Πραξ. 7,49 ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;
Πραξ. 7,49 Ο ουρανός είναι δι' εμέ θρόνος και η γη υποπόδιον των ποδών μου. Ποίον οίκον ημπορείτε να μου οικοδομήσετε, λέγει ο Κυριος, η ποίος θα είναι ο τόπος της μονίμου παραμονής και αναπαύσεώς μου;
Πραξ. 7,50 οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησε ταῦτα πάντα;
Πραξ. 7,50 Ολα αυτά, που ημπορείτε σεις οι άνθρωποι να μου τα προσφέρετε, δεν τα έχει κάμει το παντοδύναμον χέρι μου;
Πραξ. 7,51 Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς.
Πραξ. 7,51 Σκληροτράχηλοι, που δεν θέλετε να σκύψετε το κεφάλι σας ενώπιον του Θεού και που έχετε περικόψει από την καρδίαν σας τας κακίας, έχετε βαρειά τ' αυτιά σας, ώστε να μη ακούετε το θέλημα του Θεού· σεις πάντοτε αντιπράττετε και ανθίστασθε στο Πνεύμα το Αγιον, όπως και οι πατέρες σας.
Πραξ. 7,52 τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καὶ ἀπέκτειναν τοὺς προκαταγγείλαντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου, οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς γεγένησθε·
Πραξ. 7,52 Ποίον από τους προφήτας δεν κατεδίωξαν οι πατέρες σας; Αυτοί και εφόνευσαν εκείνους, που προανήγγειλαν, δια την έλευσιν του δικαίου, του οποίου τώρα σεις έχετε γίνει προδόται και φονείς.
Πραξ. 7,53 οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων, καὶ οὐκ ἐφυλάξατε.
Πραξ. 7,53 Σεις οι οποίοι ελάβατε τον νόμον με εντολάς, που ο Θεός σας έδωσε δια μέσου των αγγέλων, και δεν τον εφυλάξατε”.
Πραξ. 7,54 Ἀκούοντες δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ᾿ αὐτόν.
Πραξ. 7,54 Ενώ δε ήκουαν αυτά ησθάνοντο τας καρδίας των να σχίζωνται από άγριον θυμόν και έτριζαν τα δόντια των εναντίων του Στεφάνου.
Πραξ. 7,55 ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ,
Πραξ. 7,55 Αυτός δε, γεμάτος Πνεύμα Αγιον, έστρεψε και προσήλωσε το βλέμμα του στον ουρανόν, είδε την δόξαν και λαμπρότητα του ουρανού και τον Ιησούν να στέκεται εις τα δεξιά του Θεού
Πραξ. 7,56 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα.
Πραξ. 7,56 και είπε· “ιδού, βλέπω ανοιγμένους τους ουρανούς και τον υιόν του ανθρώπου να στέκεται εκ δεξιών του Θεού”.
Πραξ. 7,57 κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾿ αὐτόν,
Πραξ. 7,57 Οι σύνεδροι και οι άλλοι Ιουδαίοι, αφού εκραύγασαν με μεγάλην φωνήν, εβούλλωσαν τ' αυτιά των, δια να μη ακούουν τα βλάσφημα τάχα αυτά λόγια του Στεφάνου και ώρμησαν με μια γνώμη όλοι μαζή εναντίον του.
Πραξ. 7,58 καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν. καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου,
Πραξ. 7,58 Και αφού τον έβγαλαν έξω από την πόλιν, τον λιθοβολούσαν. Και μάρτυρες της κατηγορίας, οι οποίοι, σύμφωνα με τον νόμον, πρώτοι έπρεπε να ρίψουν λίθον εναντίον του καταδίκου, έβγαλαν και αφήκαν προς φύλαξιν τα ρούχα των κοντά εις τα πόδια ενός νέου, που ελέγετο Σαύλος,
Πραξ. 7,59 καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· Κύριε Ἰησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου.
Πραξ. 7,59 και ελιθοβολούσαν τον Στέφανον, καθ' ον χρόνον εκείνος επεκαλείτο τον Κυριον και έλεγε· “Κυριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου”.
Πραξ. 7,60 θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη. Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ.
Πραξ. 7,60 Αφού δε εγονάτισε, εφώναξε με μεγάλην φωνήν· “Κυριε, μη καταλογίσης εις αυτούς αυτήν την αμαρτίαν”. Και αφού είπε την προσευχήν αυτήν της συγγνώμης, εκοιμήθηκε εν Κυρίω. Ο δε Σαύλος επεδοκίμαζε την θανατικήν εκτέλεσιν του Στεφάνου.
Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ γ΄ ἑβδ. Ἰωάν. (Ἰω. δ΄ 46-54).
Ιω. 4,46 Ἦλθεν οὖν πάλιν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἐποίησε τὸ ὕδωρ οἶνον. καὶ ἦν τις βασιλικός, οὗ ὁ υἱὸς ἠσθένει ἐν Καπερναούμ·
Ιω. 4,46 Ηλθε, λοιπόν, πάλιν ο Ιησούς εις την Κανά της Γαλιλαίας, όπου είχε μεταβάλει το νερό εις κρασί. Υπήρχε δε εκεί κάποιος αυλικός του βασιλέως Ηρώδου, του οποίου το παιδί εις την Καπερναούμ ήτο άρρωστον.
Ιω. 4,47 οὗτος ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ἥκει ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἀπῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα καταβῇ καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱὸν· ἤμελλε γὰρ ἀποθνήσκειν.
Ιω. 4,47 Αυτός, όταν ήκουσε ότι ο Ιησούς είχεν έλθει από την Ιουδαίαν εις την Γαλιλαίαν, έφυγε από την Καπερναούμ, ήλθε προς τον Ιησούν και τον παρακαλούσε να κατεβή από την Κανά εις την Καπερναούμ και να θεραπεύση το παιδί του· διότι αυτό εκινδύνευε να αποθάνη.
Ιω. 4,48 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτόν· ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε, οὐ μὴ πιστεύσητε.
Ιω. 4,48 Είπε, λοιπόν, ο Ιησούς προς αυτόν· “εάν δεν ίδετε θαύματα μεγάλα και παράδοξα έξω από τους φυσικούς νόμους, δεν θα πιστεύσετε”.
Ιω. 4,49 λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλικός· Κύριε, κατάβηθι πρὶν ἀποθανεῖν τὸ παιδίον μου.
Ιω. 4,49 Λεγει προς αυτόν ο βασιλικός· “Κυριε, σε παρακαλώ, κατέβα γρήγορα εις την Καπερναούμ πριν πεθάνη το παιδί μου”.
Ιω. 4,50 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου· ὁ υἱός σου ζῇ. καὶ ἐπίστευσεν ὁ ἄνθρωπος τῷ λόγῳ ᾧ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπορεύετο.
Ιω. 4,50 Λεγει εις αυτόν ο Ιησούς· “πήγαινε, το παιδί σου ζη και είναι καλά”. Και επίστευσεν ο άνθρωπος στον λόγον, που του είπεν ο Ιησούς, και επέστρεψε ειρηνικός και χαρούμενος εις την Καπερναούμ.
Ιω. 4,51 ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντος οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἀπήντησαν αὐτῷ καὶ ἀπήγγειλαν λέγοντες ὅτι ὁ παῖς σου ζῇ.
Ιω. 4,51 Ενώ δε αυτός κατέβαινε προς την πόλιν, τον προϋπήντησαν οι δούλοι του και του ανήγγειλαν ότι “το παιδί σου ζη”.
Ιω. 4,52 ἐπύθετο οὖν παρ᾿ αὐτῶν τὴν ὥραν ἐν ᾗ κομψότερον ἔσχε. καὶ εἶπον αὐτῷ ὅτι χθὲς ὥραν ἑβδόμην ἀφῆκεν αὐτὸν ὁ πυρετός.
Ιω. 4,52 Εζήτησε τότε από αυτούς να πληροφορηθή, ποίαν ώραν το παιδί του επήρε το καλύτερον και εκείνοι του είπαν ότι, χθες κατά την εβδόμην ώραν, δηλαδή την μίαν μετά το μεσημέρι το αφήκεν εντελώς ο πυρετός.
Ιω. 4,53 ἔγνω οὖν ὁ πατὴρ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐν ᾗ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ὁ υἱός σου ζῇ· καὶ ἐπίστευσεν αὐτὸς καὶ ἡ οἰκία αὐτοῦ ὅλη.
Ιω. 4,53 Εκατάλαβε, λοιπόν, ο πατέρας ότι το παιδί του έγινε καλά κατά την ώρα ακριβώς που ο Ιησούς του είχεν είπει ότι ο υιός σου ζη.
Ιω. 4,54 Τοῦτο πάλιν δεύτερον σημεῖον ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐλθὼν ἐκ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν.
Ιω. 4,54 Αυτό πάλιν ήτο το δεύτερον θαύμα που έκαμεν ο Ιησούς (το πρώτον ήτο η μεταβολή του ύδατος εις οίνον κατά τον γάμον της Κανά) όταν ήλθεν από την Ιουδαίαν εις την Γαλιλαίαν.
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/04.%20Ioan.htm
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
