π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Μαγειρεύουν παγκόσμιο οἰκονομικό κράχ"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη 

[Κυριακή, 19 Μαρτίου 2023]

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/03/blog-post_63.html#more

Ἡ μακαριότης τοῦ Παραδείσου ὅπου οἱ μακάριοι θά ἀπολαμβάνουν ὅλα τά ἀγαθά - Περί Παραδείσου (Α2' μέρος 18ης μελέτης), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΚΗΡΥΓΜΑ_Η μακαριότης του Παραδείσου όπου οι μακάριοι θα απολαμβάνουν όλα τα αγαθά - Περί Παραδείσου (Α2' μέρος 18ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά γυμνάσματα, 29-3-2023, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ δόξα τοῦ Παραδείσου ὅπου οἱ μακάριοι θά ἀπολαμβάνουν ὅλα τά ἀγαθά - Περί Παραδείσου (Α1' μέρος 18ης μελέτης), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΚΗΡΥΓΜΑ_Η δόξα του Παραδείσου όπου οι μακάριοι θα απολαμβάνουν όλα τα αγαθά - Περί Παραδείσου (Α1' μέρος 18ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Αγιορειτου- Πνευματικά γυμνασματα, 28-3-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Θ' ΩΡΑ- Μ.ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 29-3-2023

Θ' ΩΡΑ- Μ.ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 29-3-2023 

https://www.youtube.com/live/Bms7KWPvX2I?feature=share

Ὁ Μέγας Κανών

Ἡ Πέμπτη ἑβδομάς τῶν Νηστειῶν εἶναι τό λειτουργικό ἀποκορύφωμα τῆς Τεσσαρακοστῆς. Οἱ ἀκολουθίες εἶναι μακρότερες καί ἐκλεκτότερες. Στή συνήθη ἀκολουθία τῶν λοιπῶν ἑβδομάδων θά προστεθοῦν δύο νέες ἐκτενεῖς ἀκολουθίες·τήν Πέμπτη ὁ Μέγας Κανών καί τό Σάββατο ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος. Κανονικά τό ἀποκορύφωμα αὐτό θά ἔπρεπε νά ἀναζητηθῇ στήν ἑπομένη, στήν ἕκτη ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν, πού εἶναι καί ἡ τελευταία τῆς περιόδου αὐτῆς. Ἀλλά ὅλα στή λατρεία μας ἔχουν τακτοποιηθῆ ἀπό τούς Πατέρας μέ πολλή μελέτη καί περίσκεψι. Μέ «διάκρισι», κατά τήν ἐκκλησιαστική...ἔκφρασι.

Μετά ἀπό τήν τελευταία ἑβδομάδα ἀκολουθεῖ ἡ Μεγάλη Ἑβδομάς, μέ πυκνές καί μακρές ἀκολουθίες, ἀνάλογες πρός τά μεγάλα ἑορτολογικά της θέματα. Μεταξύ αὐτῆς καί τοῦ ἀποκορυφώματος τῆς Τεσσαρακοστῆς ἔπρεπε νά μεσολαβήσῃ μία περίοδος σχετικῆς ἀναπαύσεως, μία μικρά ἀνάπαυλα. Τό τόσο λοιπόν ἀνθρωπίνως ἀναγκαῖο μεσοδιάστημα εἶναι ἡ τελευταία ἑβδομάς καί τήν ἔξαρσι τοῦ τέλους βαστάζει ἡ προτελευταία. Τίς δύο θαυμαστές ἀκολουθίες τῆς πέμπτης ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, τόν Μέγα Κανόνα καί τόν Ἀκάθιστο ὕμνο, θά σταθοῦμε καί θά τίς ἐξετάσουμε.

Ὁ Μέγας Κανών ψάλλεται τμηματικῶς στά Ἀπόδειπνα τῶν τεσσάρων πρώτων ἡμερῶν τῆς Α’ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν καί ὁλόκληρος στήν ἀκολουθία τοῦ ὄρθρου τῆς Πέμπτης τῆς Ε’ ἑβδομάδος. Στίς ἐνορίες συνήθως ψάλλεται ἀνεξαρτήτως ἀπό τόν Ὄρθρο, ἐν εἴδει μικρᾶς ἀγρυπνίας, τό βράδυ τῆς Τετάρτης μαζί μέ τήν ἀκολουθία τοῦ ἀποδείπνου. Κατά τόν τρόπο αὐτό διευκολύνονται περισσότερο οἱ χριστιανοί στήν παρακολούθησί του.

Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυρας Παρθένιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο άγιος ιερομάρτυρας Παρθένιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

24 Μαρτίου

Ο άγιος αυτός Παρθένιος [1] καταγόταν από τη Μυτιλήνη και ήταν γιος ευσεβών γονέων, οι οποίοι τον ανέθρεψαν καλώς και τον έστειλαν σε σχολείο, όπου έμαθε τα ιερά γράμματα σε λίγο καιρό, διότι ήταν ευφυής.

Όταν ενηλικιώθηκε προχώρησε και σε ανώτερα μαθήματα, γραμματικά και φιλοσοφικά, στα οποία πρόκοψε πολύ και έγινε ένας από τους σοφούς του καιρού εκείνου. Καθώς μάλιστα ήταν πολύ ευλαβής και καλός, άφησε τον κόσμο και τα βιωτικά και καταγινόταν με τη μελέτη των θείων γραφών και την παρακολούθηση όλων των ιερών ακολουθιών της Εκκλησίας μας.

Έτσι χειροτονήθηκε κατά σειρά αναγνώστης, υποδιάκονος, διάκονος και ιερέας, και όταν πέθανε ο αρχιερέας της Χίου, εκλέχθηκε από το Πατριαρχείο διάδοχός του και εποίμαινε θεάρεστα το ποίμνιο του Χριστού. Μετά από αρκετά χρόνια, με απόφαση της Αγίας και ιεράς Συνόδου των αρχιερέων, ανήλθε και στον πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, το έτος 1656.

Ο μισόκαλος όμως διάβολος δεν υπέφερε να βλέπει τον λύχνο να λάμπει επάνω στη λυχνία, και για να τον βγάλει από τη μέση ετοίμασε την ακόλουθη επιβουλή.

Ο ηγεμόνας των Τατάρων (Ταταρ-χαν) του καιρού εκείνου έστειλε για κάποια υπόθεση έναν πρέσβη στον Χάτμανο, δηλαδή τον αρχηγό (αταμάν) των Κοζάκων [2]. Ο πρέσβης αυτός, όταν πήγε εκεί, είδε έναν Μητροπολίτη πρώην Νικαίας να κάθεται τιμητικά με τον ηγεμόνα και να έχει πολλή παρρησία εκεί, και τον φθόνησε. Επιστρέφοντας λοιπόν στον ηγεμόνα των Τατάρων είπε πολλά σε βάρος αυτού του Μητροπολίτη, και ότι σίγουρα είναι σταλμένος εκεί από τον Πατριάρχη ως επίβουλος και προδότης της βασιλείας των Τούρκων.

Ο ηγεμόνας έγραψε στον βεζύρη όσα του είπε ο πρέσβης, και ο βεζύρης έστειλε αμέσως και έφεραν μπροστά του τον Πατριάρχη. Αφού τον εξέτασε με επιμέλεια για όλες εκείνες τις κατηγορίες, τον βρήκε εντελώς αθώο. Όμως για να μην προσβάλει τον ηγεμόνα των Τατάρων, ότι λέει ψέμματα, παρέδωσε τον Πατριάρχη στον έπαρχο της Πόλης για να τον θανατώσει ως προδότη, εκτός αν θελήσει να τουρκέψει, οπότε θα τους βεβαίωνε ότι είναι ένα με αυτούς και δεν τους επιβουλεύεται.

Πατὴρ Γεώργιος Μεταλληνός: «Τὸ '21 καὶ οἱ Συντελεστές του»

 

«Ἑλληνισμὸς Μαχόμενος», Ἐκδόσεις Τῆνος

Ἀμφισβητήσεις καὶ ἐπακριβώσεις

Ἕνα ἀπὸ τὰ φοβερότερα ἀνοσιουργήματα στὸ χῶρο τῆς Ἱστορίας -αὐτόχρημα ἀναιρετικό τῆς ἱστορικῆς ἐπιστήμης- εἶναι ἠ ιδεολογική ἑρμηνεία καὶ χρήση τῶν ἱστορικῶν δεδομένων. Τότε ὁ Ἱστορικὸς δὲν κάνει ἐπιστήμη (ἀπροκατάληπτη δηλαδὴ καὶ ἐλεύθερη ἔρευνα), ἀλλὰ πολιτική. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ γεγονότα, πρωταρχικῆς γιὰ τὸν...Ἑλληνισμὸ σημασίας, ποὺ δεινοπαθεῖ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν ἰδεολογικοποιημένη ἱστορία, εἶναι τὸ 1821, ἡ Μεγάλη Ἐπανάσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους/Ἔθνους καὶ ὁ ἀληθινὸς χαρακτήρας της. Τὸ '21 σηματοδοτεῖ τὴν ἀρχὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ γι' αὐτὸ ὅλες oι ἰδεολογίες ζητοῦν νὰ τὸ παρουσιάσουν ὡς δικό τους, νὰ σφετερισθοῦν τὴ δόξα του.

Μία ὁμάδα ἐρευνητῶν προσεγγίζουν τὸ '21 μὲ ἕνα πνεῦμα ἀμφισβητήσεως καὶ διάθεση ἀπορριπτικὴ γιὰ κοινωνικὲς ὁμάδες, ποὺ καταλέγονται στοὺς συντελεστές του. Γι' αὐτοὺς τὸ '21 εἶναι "σημεῖον ἀντιλεγόμενον (Λουκ. 2,34) καὶ ζητοῦν τήν ἀπομύθευσή του, στὰ πλαίσια τοῦ γνωστοῦ αἰτήματος "νὰ ξαναγραφεῖ ἡ ἱστορία". Διατυπώθηκαν μάλιστα θέσεις, ποὺ ἐπαναλαμβάνονται αὐτούσιες ἀπὸ τοὺς συνεχιστές τους, ἰδιαίτερα στὸ χῶρο τῆς παιδείας καὶ τῆς ἀνεύθυνης (ὑπάρχει καὶ τέτοια) δημοσιογραφίας.

Κυρίως πολεμεῖται ἡ θέση τοῦ "ἀνωτέρου" (λεγομένου) Κλήρου(1) στὸν Ἀγώνα καὶ ἀμφισβητεῖται γενικότερα ὁ ρόλος τοῦ Ράσου σ' αὐτόν. Ἐπισημαίνονται προδοσίες, χαρακτηρίζονται προδότες, ἐλέγχονται συμπεριφορές, ἀμφισβητεῖται ἡ προσφορά.

Τὰ "ἐπιχειρήματα" ὅμως περιορίζονται συνήθως σὲ ὡραιολογίες καὶ ἀνέρειστες γενικεύσεις ἢ γλωσσικὰ πυροτεχνήματα χωρὶς τεκμηρίωση. Ἡ ἰδεολογικοποιημένη αὐτὴ "ἱστορικὴ ἑρμηνεία" ἀναπαράγεται, συνεχῶς, καὶ παρασύρει τοὺς ἀδύνατους καὶ ἀνίκανους νὰ ἐπιχειρήσουν αὐτοδιαπιστώσεις. Ἰδιαίτερα δὲ στὸ χῶρο τῆς παιδείας τὸ θύμα παρόμοιων ἰδεολογημάτων εἶναι ἡ Νεολαία, ποὺ ὁδηγεῖται στὴν ἀμφισβήτηση καὶ τὴν ἄρνηση, πρὶν ἀκόμη γνωρίσει τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια.

Ἀνταποκρινόμενος στὴν παράκληση τῶν ὀργανωτῶν αὐτῆς τῆς πανηγυρικῆς συνάξεως, θὰ προσπαθήσω νὰ ἀπαντήσω στὰ ἐρωτήματα:

Ποιὰ ἡ συμβολὴ τοῦ Κλήρου στὸν Ἀγώνα;

Ὠφέλησε ἢ ἔβλαψε τὸ Γένος;

Ποιὰ ἢ συμμετοχὴ του γενικότερα στὴν ἀνάσταση τοῦ Γένους;

Στάθηκε στὸ πλευρό του ἢ ἀδιαφόρησε;

Μποροῦμε νὰ μιλοῦμε γιὰ ἀντίδραση ἢ ἀδιαφορία;

Θὰ προσεγγίσουμε τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ μέσα ἀπὸ τὶς ἱστορικὲς μαρτυρίες, ἐλέγχοντας τὴ στάση τοῦ Κλήρου κατὰ τὴν πορεία πρὸς τὸν Ἀγώνα καὶ κατὰ τὴ διεξαγωγή του. Σκοπός μας δὲν εἶναι μία (ἀνώφελη καὶ προκλητικὴ) ἀπολογητικὴ ὑπὲρ τοῦ Κλήρου -τότε θὰ ἴσχυε τὸ ἀρχαῖο: "τὸ τὰς ἰδίας εὐεργεσίας ὑπομιμνήσκειν τινὶ ἴδιον τῷ ὑβρίζειν"- ἀλλὰ ἡ ἀντικειμενική, κατὰ τὸ δυνατόν, ἑρμηνεία.

Ὁ τρόπος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΠΗΓΗ:ΕΔΩ

Είχα πολλές πτώσεις, θλίψεις και βάσανα σ’ όλη μου τη ζωή, αλλά δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Οι Άγιοι Πατέρες λένε: “Πώς θα ξέρουμε ότι ο Θεός μάς αγαπά πραγματικά, αν δεν μας περάσει μέσα από πολλή οδύνη και θλίψη;”.

Υπάρχουν στιγμές που οι άνθρωποι απελπίζονται και αποκαρδιώνονται, πράγμα που, με τον τρόπο του αυτό, αποτελεί ένα είδος υπερηφάνειας. Αν ένας άνθρωπος αγαπά τα πράγματα αυτού του κόσμου, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί στην απογοήτευση, διότι δεν πρόκειται να βρει μέσα σ’ αυτά τον Θεό. Κάθε άνθρωπος νοιώθει ενίοτε μόνος, ακόμα κι όταν βρίσκεται ανάμεσα σε ανθρώπους, μέχρι τη στιγμή που απελευθερώνεται από τα πράγματα του κόσμου τούτου. Σ’ αυτό το σημείο ο Θεός έρχεται να τον παρηγορήσει.

Η ψυχή νοιώθει μόνη, επειδή η δύναμη της Χάριτος μειώνεται μέσα της, εξαιτίας του ενδιαφέροντος που δείχνει η ψυχή προς τα πράγματα του κόσμου τούτου. Δεν μπορεί κανείς ν’ ακολουθήσει και τους δύο δρόμους! Αν δεν ταπεινωθεί η ψυχή, δεν μπορεί να δεχτεί την πληρότητα της θείας Χάριτος· διότι, αν τη δεχτεί σε κατάσταση υπερηφάνειας (μέσα στην οποία βρίσκεται), θα καταλήξει σίγουρα σε μεγάλη πονηρία, όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση των πεπτωκότων αγγέλων.

Ο Κύριος γνωρίζει τα πάντα· μας ήξερε πριν ακόμα κι από τη σύλληψή μας. Αυτός είναι ο λόγος που μας έδωσε το νόμο της υπακοής μέσω του Μωυσή στο όρος Σινά. Αυτός ο νόμος δόθηκε εξαιτίας ημών, που έχουμε ανάγκη από διόρθωση, όχι εξαιτίας όσων είναι πράοι και ταπεινοί. Αυτοί δεν χρειάζονται τούτο το νόμο. Ο νόμος της υπακοής είναι απαραίτητος για τη διόρθωση του θελήματός μας, την ευθυγράμμιση της ελεύθερης βούλησής μας με την ταπείνωση, τη δικαιοσύνη και την αγάπη. Η υπακοή είναι απαραίτητη για την επίτευξη της αρμονίας. Οι άγγελοι είναι ολότελα υπάκουοι και η αρμονία και η αγάπη τους είναι τέλειες. Πρέπει κι εμείς επίσης να μιμηθούμε το παράδειγμα της υπακοής τους στις σχέσεις μας με τους γονείς μας.

29 Μαρτίου. Μάρκου ἐπισκόπου Ἀρεθουσίων, Κυρίλλου διακόνου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς (†364). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΜΑ΄ 4-14).

Ησ. 41,4            τίς ἐνήργησε καὶ ἐποίησε ταῦτα; ἐκάλεσεν αὐτὴν ὁ καλῶν αὐτὴν ἀπὸ γενεῶν ἀρχῆς· ἐγὼ Θεὸς πρῶτος, καὶ εἰς τὰ ἐπερχόμενα ἐγώ εἰμι.

Ησ. 41,4                    Ποιός ενήργησε και έκαμεν αυτά; Εκείνος εκάλεσε την δικαιοσύνην, ο οποίος απ' αρχής των γενεών επιζητεί και θέλει αυτήν. Εγώ είμαι Θεός πρώτος και μόνος· και στους επερχομένους αιώνας εγώ υπάρχω πάντοτε.

Ἡ εὐγνωμοσύνη εἶναι ἐκκλησιολογικὸν κριτήριον;

Κατὰ τὸ συλλείτουργον τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας μὲ τὸν Ψευδοκιέβου ο Πατριάρχης εἶπε καὶ τὰ ἀκόλουθα:

«Οἱ ἐκ Βορρᾶ ἀδελφοὶ λησμονοῦν σκοπίμως τὴν μεγάλη εὐεργεσία τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχικῶν Θρόνων τῆς Ἀνατολῆς, πρωτίστως τῶν Ἀποστολικῶν Θρόνων Κωνσταντινουπόλεως καὶ Ἀλεξανδρείας, πρὸς ἐκχώρηση τῆς αὐτοκεφαλίας καὶ τῆς Πατριαρχικῆς τιμῆς καὶ ἀξίας στὴν Ἐκκλησία τῶν Ρῶς, κατόπιν τῶν ἀσφυκτικῶν πιέσεων τοῦ μονάρχου τοῦ Ρωσικοῦ βασιλείου, Τσάρου Φιοντὸρ Α’ Ἰωάννοβιτς (1557-1598). Λησμονοῦν ἐπιλεκτικῶς ὅτι διὰ τῶν ὑπογραφῶν τῶν μαρτυρικῶν Προκατόχων μας, ἀοιδίμων Ἱερεμίου Β’ τοῦ Τρανοῦ Κωνσταντινουπόλεως (1536-1595) καὶ Ἁγίου Μελετίου τοῦ Πηγὰ Ἀλεξανδρείας (1550-1601), ἐπέχοντος τότε καὶ τὸν τόπον τοῦ Πατριάρχη Ἀντιοχείας Ἰωακείμ, μὲ τὴ συμμετοχὴ καὶ τοῦ Ἱεροσολύμων Σωφρονίου, ἔλαβαν τὴν πολυπόθητη αὐτοκεφαλία τοὺς κατὰ τὴν Μείζονα Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε στὶς 12 Φεβρουαρίου 1593 στὸ Ναὸ τῆς Θεοτόκου Παραμυθίας Κωνσταντινουπόλεως, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Ἁγίου Μελετίου Πηγά.

Ἀπεργία πείνας γιά τήν Λαύρα τοῦ Κιέβου ξεκινᾶ ὁ Ζαπορόζιε Λουκᾶς

Με πιστούς μίλησε σήμερα μέσω live στο Facebook ο Μητροπολίτης Μελιτοπόλεως και Ζαπορόζιε κ. Λουκάς, σχετικά με την κατάσταση στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.

Ο Μητροπολίτης Λουκάς κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τους πιστούς, δήλωσε ότι από αύριο Δευτέρα 27 Μαρτίου 2023 θα ξεκινήσει απεργία πείνας σε ένδειξη συμπαράστασης στους Μοναχούς της Λαύρας.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ ΔΩΡΩΝ, 29-3-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ  ΔΩΡΩΝ, 29-3-2023 

https://www.youtube.com/live/1dytzO5wHRE?feature=share

Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου [6 Τόμοι]

Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

[6 Τόμοι]

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΣΚΗΤΙΚΩΝ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

(ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ)

Τόμος Α΄(ΕΠΕ 19)

Τόμος Β΄(ΕΠΕ 19Β)

Τόμος Γ΄(ΕΠΕ 19Γ)

Τόμος Δ΄(ΕΠΕ 19Δ)

Τόμος Ε΄(ΕΠΕ 19Ε)

Τόμος ΣΤ΄(ΕΠΕ 19ΣΤ)

https://wra9.blogspot.com/2023/03/6.html

Ἡ κρίση τῆς Συνοδικότητας στὴν σύγχρονη Ὀρθοδοξία

 

«Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν» Νο 12: Ἡ κρίση τῆς Συνοδικότητας στὴν σύγχρονη Ὀρθοδοξία

Καλεσμένος: Ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χίρς, Διδάκτωρ Θεολογίας (Protopresbyter Peter Heers, D.Th) μας ἐνημερώνει.

- «Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν». Ἡ διαδικτυακή ἐκπομπή τῆς Ἑστίας Πατερικῶν Μελετῶν Μὲ τὸν Χαράλαμπο Ἂνδραλη. (youtube.com)

http://aktines.blogspot.com/2023/03/blog-post_20.html

Μόρφου Νεόφυτος: ''Ἀπειλεῖται τό λίκνο τῆς Σλαβικῆς Ὀρθοδοξίας· ἡ Λαύρα τοῦ Κιέβου''

Ὁ Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος ἀπαντᾶ σέ ἐρώτημα γιά τό Οὐκρανικό ζήτημα.

Ἀπόσπασμα ἀπό τήν Κβ΄ Πνευματική σύναξη διαλόγου μέ τόν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο «Ἀνάβοντας τόν ἀναπτήρα τῶν ἁγίων», πού πραγματοποιήθηκε στίς 15 Μαρτίου, 2023 στόν ἱερό ναό Παναγίας Χρυσελεούσης στήν κοινότητα Ἀκακίου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου.

Στίς πνευματικές αὐτές συνάξεις ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ σέ ἐρωτήσεις τῶν πιστῶν πού τοῦ ὑποβάλλονται εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, ἐπώνυμα ἡ ἀνώνυμα.

romfea

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/03/blog-post_841.html#more

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "Ἀνεκπλήρωτοι οἱ στόχοι τοῦ '21"

 

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 26 Μαρτίου 2023]


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/03/21_27.html#more

Ἡ ἄπειρη καί αἰώνια ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο Γ2' .Γιατί πρέπει νά ἀγαποῦμε τόν Θεό (Γ2' μέρος 17ης μελέτης), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου . Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Η άπειρη και αιώνια αγάπη του Θεού στον άνθρωπο Γ2' Γιατί πρέπει να αγαπούμε τον Θεό   (Γ2' μέρος 17ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου Πνευματικά γυμνάσματα, 27-3-2023, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Θέλετε νά δεῖτε ἄν ἕνας ἄνθρωπος εἶναι καλός; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Θέλετε να δείτε αν ένας άνθρωπος είναι καλός; Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου, 14-3-2019

Δ Χαιρετισμοί- Βύρωνας...Πρωτοφανής μυροβλυσία στήν Παναγία Παρηγορήτρα

                    

Δ Χαιρετισμοί- Βύρωνας .Σήμερα 24-3 2023: Πρωτοφανής μυροβλυσία στην Παναγία Παρηγορήτρια- Ευαγγελισμός Θεοτόκου


https://proskynitis.blogspot.com/2023/03/blog-post_242.html

Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-3-2023

Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-3-2023 

https://www.youtube.com/live/cPFSXbk0ux4?feature=share

https://www.youtube.com/channel/UC8AGAhZvkGYVH-hOSmaQtHw?sub_confirmation=1

Ἀσκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Μεταξία Ράππα

Στίς 15 Ὀκτωβρίου 1935 γεννήθηκε στήν Ὕδρα ἡ Μεταξία. Ἦταν κόρη τοῦ Ἀνδρέα Παπουτσῆ καί τῆς Ἀναστασίας Κόκκου, φτωχῶν βιοπαλαιστῶν. Ὅταν ἦταν πέντε ἐτῶν, μέ τό ἐθνικό ἔπος τοῦ 1940, ὁ πατέρας της ἐκλήθη νά ὑπηρετήση τήν Πατρίδα στά ἀλβανικά σύνορα. Πολέμησε ἡρωϊκά καί γύρισε ἀπό τόν πόλεμο μέ κρυοπαγήματα καί φυματίωση, ἀπό τήν ὁποία σέ λίγο καιρό ἐκοιμήθη. Ἤδη εἶχε 4 παιδιά. Τήν Μεταξία, τήν Ματίνα (πού σέ μικρή ἡλικία ἐκοιμήθη), τόν Θοδωρῆ καί τόν Δημήτρη. Ἄφησε πίσω του ὀρφανά καί γυναίκα ἐπίσης φυματική. Ἀπό τότε ἄρχισε τό δράμα τῆς Μεταξίας. Ἡ μάννα ἦταν ἑτοιμοθάνατη, ἐνῶ τό σπίτι ἄδειο ἀπό κάθε ἀγαθό. Ἐκείνη καί τ’ ἀδέλφια της ἔμειναν πεινασμένα καί ξυπόλυτα. Ξυπόλυτη ἡ Μεταξία ἀνέβαινε στά μαντριά γιά λίγο τυρόγαλο σέ ἡλικία 9-10 ἐτῶν. Κάποιοι τήν συμπονοῦσαν καί τῆς ἔδιναν. Ἄλλοι ἔλυναν τά σκυλιά γιά νά τήν κυνηγήσουν.Σ’ αὐτήν τήν τρυφερή ἡλικία ἔμελλε νά βιώση τόν θάνατο τῆς μητέρας της. Τήν στιγμή πού ἔσβηνε ἡ Ἀναστασία, ἡ Μεταξία τῆς φώναξε: «Μανννούλα μου!». Καί ἐκείνη γύρισε καί τήν κοίταξε, ἐνῶ ἀπό τά μάτια της κύλησαν δάκρυα. Οἱ γυναῖκες πού συμπαραστέκονταν τήν μελλοθάνατη, μάλωσαν τήν μικρή: «Παιδί μου τί ἔκανες; Τήν γύρισες ἀπ’ τόν ἄλλο κόσμο».

Σέ λίγο ἡ Ἀναστασία ἄφηνε τήν τελευταία της πνοή. Δύο-τρεῖς ἄνθρωποι φιλάνθρωποι καί ὁ ἐνάρετος ἱερέας π. Δημήτριος Χελιώτης βρέθηκαν νά τήν βάλουν πάνω σέ μία παλιόπορτα ἀπό ἕνα ἐρειπιο νά τήν διαβάσουν τήν νεκρώσιμη ἀκολουθία καί νά τήν θάψουν σέ μία ἄκρη τοῦ κοιμητηρίου, μέσα σ’ ἕνα σεντόνι. Κι ὅλα αὐτά μέσα στά σπαραξικάρδια ἀναφυλλητά τῆς δεκαετοῦς Μεταξίας.

Ἡ βίωση τοῦ θανάτου τῶν γονέων της ἔκανε τήν Μεταξία πονόψυχη καί ἐλεήμονα. Ζοῦσε τόν πόνο τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Μεγάλωσε μέ τήν αὐστηρή καθοδήγηση τῆς γιαγιᾶς Μεταξίας. Οἱ τακτικές ἐπισκέψεις τῆς ἐγγονῆς στό ὀργανωμένο κοινόβιο τῆς Ἁγίας Εὐπραξίας ἔσπειραν στήν ψυχή της τόν πόθο τῆς μοναχικῆς ζωῆς. Στήν Ὕδρα διετηρεῖτο ἔντονο ἀκόμα τό πνεῦμα τῆς φιλοκαλικῆς ἀναγεννήσεως, πού μετέφερε ἡ κολλυβαδική συνοδεία τοῦ Γέροντος Ἱεροθέου, Ἁγιορείτου Πνευματικοῦ καί κτήτορος τῆς σπουδαίας Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ. Ἡ Μεταξία, ὕστερα ἀπό κοπιαστική ἐργασία (μάζευε καί πουλοῦσε κουκουνάρια γιά προσανάμματα), καθόταν καί διάβαζε μερικά καθίσματα ἀπό τό Ψαλτήρι, τήν μελλοντική ἰσόβια ἀγάπη της.

Ρήσεις καί Διηγήσεις γερόντος Παϊσίου ια-ιε. Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση

ι­α’

«Ὅ­ταν γλυ­καν­θῆ κα­νείς στήν εὐ­χή, δέν θέ­λει νά βγῆ ἀ­πό τό Κελ­λί του. Τό­τε ἡ εὐ­χή δέν κου­ρά­ζει, ἀλ­λά ξε­κου­ρά­ζει. Ὅ­ταν ἐ­μεῖς δέν θέ­λου­με νά βγοῦ­με ἀ­πό τό Κα­λύ­βι μας, ἀλ­λά ἀ­πό ἀ­γά­πη βγαί­νου­με καί θυ­σι­ά­ζου­με τήν ἡ­συ­χί­α μας χά­ριν κά­ποι­ου ἀ­δελ­φοῦ, τό­τε ὁ Θε­ός βλέ­πει τήν ἀ­γά­πη μας καί ἀ­να­πλη­ρώ­νει».

ι­β’

«Γιά τούς δρό­μους στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος, ὁ ἅ­γιος Νεῖ­λος εἶ­χε προ­φη­τέ­ψει ὅ­τι θἄρ­θη και­ρός πού τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος θά ζω­σθῆ ὅ­λο μέ μία κορ­δέλ­λα πα­νί (δρό­μοι), καί ὅ­τι τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος θά μεί­νει ἀ­πό τόν Ἅ­γιο Παῦ­λο καί πέ­ρα». (Δη­λα­δή μέ­χρι τήν Βί­γλα, δι­ό­τι μό­νο αὐ­τό τό κομ­μά­τι ἔ­μει­νε χω­ρίς δρό­μους).

ι­γ’

«Νά φε­ρώ­μα­στε μέ ἁ­πλό­τη­τα πρός το­ύς ἄλ­λους καί νά δε­χώ­μα­στε τίς πα­ρα­τη­ρή­σεις ἁ­πλά. Ἄν κι­νῆται κα­νε­ίς ἁ­πλά καί μέ κα­λο­ύς λο­γι­σμο­ύς, χα­ί­ρε­ται ὅ­ταν τόν μαλ­ώ­νουν».

Ἡσυχασμός: Ἡ κορυφαία ἔκφραση τῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητας

ΗΣΥΧΑΣΜΟΣ: Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η λέξη Ησυχασμός παράγεται από το ρήμα ησυχάζω που σημαίνει βρίσκομαι σε κατάσταση σιγής, ηρεμίας και αυτογνωσίας. Ο ησυχαστής μοναχός, αλλά και λαϊκός, πλημμυρισμένος από θείο έρωτα, προσπαθεί να αποβάλλει κάθε κοσμική ενασχόληση και σκέψη, αποζητά την ησυχία και επικεντρώνεται στη μνήμη του Θεού, λέγοντας αδιάλειπτα την νοερά προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό».

Η άσκηση αυτή καθαρίζει την καρδιά από κάθε πάθος και το νου από τους ακάθαρτους λογισμούς, τους οποίους υπαγορεύουν οι δαίμονες. Ο ησυχαστής έτσι αποκτά «νουν Χριστού», όπως είπε ο απόστολος Παύλος. Το μυαλό του, η καρδιά του, οι αισθήσεις του και γενικά ολόκληρη η ψυχοσωματική του υπόσταση γεμίζει από την άκτιστη χάρη και την παρουσία του Θεού, τον καθαρίζει από τους ρύπους της αμαρτίας, τον αγιάζει, τον καθιστά μέτοχο των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Με την συνεχή άσκηση ο ησυχαστής αισθάνεται με τις σωματικές του αισθήσεις, βλέπει με τα σωματικά μάτια του το άκτιστο θείο φως, αυτό το φως που είδαν οι άγιοι απόστολοι στο όρος Θαβώρ.

Το ησυχαστικό κίνημα, υπήρχε από της ιδρύσεως της Εκκλησίας. Μεγάλοι Πατέρες της αρχαίας Εκκλησίας άσκησαν τον ησυχασμό, όπως ο Μ. Βασίλειος και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, οι οποίοι απομονώθηκαν στον Ήρι ποταμό στον Πόντο, όπου ασκήθηκαν στην ησυχία, την προσευχή, την μελέτη των Αγίων Γραφών, στο θείο στοχασμό και έφτασαν σε θαυμαστές θείες εμπειρίες και στη θεοπτία. Αλλά το ησυχαστικό κίνημα αναπτύχθηκε και μεσουράνησε τον 13ο και 14ο μ. Χ. αιώνα, με επίκεντρο το Άγιον Όρος. Πρώτος κομιστής και δάσκαλος υπήρξε ο Αναστάσιος ο Σιναΐτης. Συνεχιστής του ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1296-1356), ο οποίος λάμπρυνε τον αγιορείτικο μοναχισμό.

Όμως το ησυχαστικό κίνημα πολεμήθηκε με σφοδρότητα από τον δυτικό παρεφθαρμένο χριστιανισμό και την σχολιαστική θεολογία. Το 1335 ο μοναχός, θεολόγος και φιλόσοφος Βαρλαάμ τον Καλαβρός, ήρθε από την Ιταλία στην ορθόδοξη ανατολή για να αντικρούσει το κίνημα του ησυχασμού. Βαθύτατα επηρεασμένος από αριστοτελισμό, τη λατινική θεολογία και τον σχολαστικισμό, δίδασκε πως ο άνθρωπος είναι αδύνατον να γνωρίσει, να προσεγγίσει και να ενωθεί με το Θεό. Επίσης δίδασκε πως ο Θεός είναι «κλεισμένος στον εαυτό του» και δε μπορεί να ενωθεί με τους ανθρώπους. Αντίθετα οι ορθόδοξοι Πατέρες, κάνοντας τη διευκρίνιση μεταξύ της ουσίας και των ενεργειών του Θεού, δίδασκαν πως η γνώση της ουσίας του Θεού είναι μεν αδύνατος, όχι όμως οι άκτιστες θείες ενέργειες, οι οποίες δίνονται ως ύψιστες δωρεές στους ανθρώπους και γίνονται φανερές σε όσους κατορθώνουν να καθαρθούν από τα πάθη τους.

Ἡ προετοιμασία γιά τόν θάνατο, Βίος καί Λόγοι-Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

152. Ἡ προετοιμασία γιά τόν θάνατο, Βίος καί Λόγοι-Ἁγ. Πορφυρίου, 29-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Μακάριοι οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες»[1]. Μακάριοι αὐτοί οἱ ὁποῖοι κοιμῶνται ἐν Κυρίῳ, αὐτοί οἱ ὁποῖοι ζοῦν γιά τόν Χριστό καί πεθαίνουν ἐν τῷ Χριστῶ, δηλαδή ἑνωμένοι μαζί Του.

«Δέν πρέπει νά μᾶς τρομάζει ὁ θάνατος», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Δέν εἶναι τίποτε φοβερό. Εἶναι ἡ πόρτα πού μᾶς περνάει στήν αἰωνιότητα. Βέβαια χρειάζεται νά εἴμαστε προετοιμασμένοι, νά ζοῦμε ἀπ' αὐτή τή ζωή μέ τέτοιο τρόπο κοντά στόν Χριστό, ὥστε νά βρεθοῦμε κατ' εὐθείαν δίπλα Του, ὅταν φθάσουμε στήν μέλλουσα ζωή. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι κανείς δέν ἦλθε ἐδῶ στή γῆ γιά νά ζήσει αἰώνια. Στόν Παράδεισο εἶναι ἡ αἰωνιότητα. Ἐκεῖ θά εἴμαστε ὅλοι μαζί, ὅσοι ἀγαπᾶμε τόν Χριστό καί θά ζοῦμε μέ χαρά πνευματική»[2]. Θά πρέπει νά σκεφτόμαστε τήν προσωρινότητα αὐτῆς τῆς ζωῆς, νά θυμόμαστε τόν θάνατο κι αὐτό εἶναι κάτι τό ἀληθινά σωτήριο, ὅπως μᾶς λένε ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

«Ἄν σκεφτόμαστε», λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «συνέχεια καί καθημερινά τόν θάνατό μας, δέν θά ἁμαρτάναμε τόσο εὔκολα, ἀλλά καί θά ἑτοιμαζόμαστε γιά τήν αἰώνια πατρίδα μέ πολύ θάρρος καί ἐλπίδα. Θέλετε νά μάθετε γιατί ἔχει ἀποκρυφτεῖ ἀπό τόν Κύριο ἡ ἡμέρα τοῦ θανάτου τοῦ κάθε ἀνθρώπου; Γιατί ἄν τήν γνώριζε», ἀπαντάει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «κανείς δέν θά φρόντιζε ποτέ γιά τήν ἀρετή στήν ἐπίγεια ζωή του, ἀλλά γνωρίζοντας καθένας τήν τελευταία ἡμέρα του, ἀφοῦ θά ἔπραττε ἄπειρα κακά, στό τέλος θά πλενόταν μέ τήν ἐξομολόγηση καί ἔτσι θά πέθαινε.

Φοβόμαστε τόν θάνατο, ὄχι ἐπειδή ἐκεῖνος εἶναι φοβερός, ἀλλά ἐπειδή οὔτε ἡ ἀγάπη πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μᾶς θέρμανε οὔτε ὁ φόβος τῆς γέενας», τῆς κολάσεως, «μᾶς κατέλαβε, καί ἐπιπλέον δέν ἔχουμε καί συνείδηση ἀγαθή. Θέλετε νά σᾶς ἀναφέρω καί μιά τέταρτη αἰτία;», λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. «Δέν ζοῦμε βίο σκληραγωγίας, ὅπως ἁρμόζει στούς χριστιανούς, ἀλλά τόν μαλθακό καί νωθρό βίο ζηλέψαμε.

“Μόνον ἐπάγη τό ξύλον, Χριστέ, τοῦ Σταυροῦ σου, τά θεμέλια ἐσαλεύθησαν τοῦ θανάτου, Κύριε”

Την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, θα βρούμε πολλές φορές στον Όρθρο της μεγάλης αυτής εορτής το αρχαίο ρήμα “πήγνυμι” σε διάφορες μορφές, αλλά και σύνθετο (“ἐμπήγνυμι”, “προσπήγνυμι”).

“Πήγνυμι” λοιπόν σημαίνει “στερεώνω”, “κάνω κάτι να είναι σταθερό”, “καρφώνω”. Παρόμοια σημασία (με μεγαλύτερη έμφαση) έχουν και τα σύνθετα που αναφέραμε (από δε το “ἐμπήγνυμι” προέρχεται το νεοελληνικό “μπήγω/μπήζω”).

Βρίσκουμε λοιπόν στον Όρθρο φράσεις όπως:

“Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον, Χριστέ, τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθησαν τοῦ θανάτου, Κύριε” (“Και μόνο που στήθηκε/στερεώθηκε το ξύλο του Σταυρού σου, Χριστέ, τα θεμέλια του θανάτου σαλεύθηκαν, Κύριε”).

“Θεοτόκε Παρθένε, ἱκέτευε τὸν Υἱόν σου τὸν ἑκουσίως προσπαγέντα ἐν Σταυρῷ…” (“Θεοτόκε Παρθένε, να ικετεύεις τον Υιό σου, ο οποίος εκούσια καρφώθηκε σε Σταυρό…”)

“Τρεῖς σταυροὺς ἐπήξατο ἐν Γολγοθᾶ ὁ Πιλᾶτος, δύο τοῖς λῃστεύσασι, καὶ ἕνα τοῦ Ζωοδότου, ὃν εἶδεν ὁ ᾍδης καὶ εἶπε τοῖς κάτω· Ὦ λειτουργοί μου καὶ δυνάμεις μου, τίς ὁ ἐμπήξας ἧλον τῇ καρδίᾳ μου;”

(“Τρεις σταυρούς έστησε στον Γολγοθά ο Πιλάτος: δύο για τους ληστές, και έναν του Ζωοδότη, τον οποίο είδε ο Άδης και είπε στους κάτω: ‘Λειτουργοί μου και δυνάμεις μου, ποιος είναι εκείνος που έμπηξε καρφί στην καρδιά μου;’ ”).

Αξιοσημείωτη εδώ είναι η σύνδεση ανάμεσα στα καρφιά του Σταυρού του Χριστού και στο καρφί που μπήχτηκε στην καρδιά του Άδη.

«Δισεκατομμύρια ἐμβόλια Covid καίγονται παγκοσμίως γιατί κανείς δέν τά θέλει»

 

"Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες τῆς καύσης δισεκατομμυρίων δόσεων ἐμβολίων κατά τοῦ Covid σέ ὅλο τόν κόσμο γιατί κανείς δέν τά θέλει. Θά ἦταν καλύτερα νά τά εἴχαμε κάψει ὅλα ἀμέσως καί ἔτσι νά σώζαμε τήν ὑγεία καί τίς ζωές πολλῶν πολιτῶν". Αὐτά εἶπε μεταξύ ἄλλων ὁ Κροάτης βουλευτής τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου Μίσλαβ Κολάκουσιτς κάνοντας λόγο γιά τό μεγαλύτερο σκάνδαλο στήν ἱστορία.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ 28-3-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ 28-3-2023

https://www.youtube.com/live/Z9SeoPLHr0I?feature=share

Ἡ Ὁσία καὶ ἡ κτίση

Ἡ Ὁσία καὶ ἡ κτίση

Κάποια μέρα ἡ ὁσία Μπρίγκιτ εἶδε μερικὲς ἀγριόπαπιες νὰ κολυμποῦν στὸ νερὸ καὶ κάπου κάπου νὰ πετοῦν, καὶ συγκινημένη ἀπὸ τὸ θέαμα τὶς κάλεσε μὲ στοργὴ νὰ ἔρθουν κοντά της. Ἕνα σμῆνος πέταξε ἀμέσως καὶ ἔφθασε μπροστά της, δίχως κανένα φόβο, λὲς καὶ ἦσαν ἐξοικειωμένες μὲ τοὺς ἀνθρώπους. Τότε ἐκείνη τὶς ἄγγιξε μὲ τὸ χέρι της καὶ ἀφοῦ τὶς χάϊδεψε γιὰ λίγο, τὶς ἄφησε νὰ πετάξουν πάλι στὸν οὐρανό. Καὶ ὕμνησε τὸν Δημιουργὸ ὅλων.

ΚΕΛΤΙΚΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ

Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου

Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Φανερωμένης Νάξου

https://wra9.blogspot.com/2023/03/blog-post_195.html

28 Μαρτίου. Ἱλαρίωνος ὁσίου τοῦ νέου, ἡγουμένου μονῆς Πελεκητῆς (†754)· Ἡρῳδίωνος ἐκ τῶν 70 ἀποστόλων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας Μ΄ 18-31).

Ησ. 40,18          τίνι ὡμοιώσατε Κύριον καὶ τίνι ὁμοιώματι ὡμοιώσατε αὐτόν;

Ησ. 40,18                  Σεις, που παρασύρεσθε εις την ειδωλολατρείαν, με τι παρομοιάσατε τον Κυριον; Με ποιά εικόνα παρομοιάσατε αυτόν.

Ησ. 40,19          μὴ εἰκόνα ἐποίησε τέκτων, ἢ χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν αὐτόν, ὁμοίωμα κατεσκεύασεν αὐτόν;

Ησ. 40,19                  Μηπως ο ειδωλολάτρης τέκτων κατεσκεύασεν εικόνα και ο χρυσοχόος, αφού έλυωσε το χρυσίον μέσα στο χωνευτήριόν του, την περιεχρύσωσε και έτσι κατεσκεύασεν ομοίωμα του Θεού;

Ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο Γ1' Γιατί πρέπει νά ἀγαποῦμε τόν Θεό (Γ1' μέρος 17ης μελέτης), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_Η άπειρη αγάπη του Θεού στον άνθρωπο Γ1' Γιατί πρέπει να αγαπούμε τον Θεό (Γ1' μέρος 17ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου Πνευματικά γυμνασματα, 26-3-2023, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς φθάνουμε στήν πίστη καί προσκύνηση τοῦ Θεοῦ, Ἀββᾶ Ἰσαάκ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Πῶς φθάνουμε στήν πίστη καί προσκύνηση τοῦ Θεοῦ, Ἀββᾶ Ἰσαάκ, 26-3-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὀντολογία τῆς Ἐκκλησίας - Τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Ὅσιο Πορφύριο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πῶς γινόμαστε ἄξιοι τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πώς γινόμαστε άξιοι της αληθινής ελευθερίας , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-3-2023, (ἀπόσπασμα)

Ὁ Θεός εἶναι ἄξιος κάθε ἀγάπης παραπάνω ἀπό ὅλα Β' Γιατί πρέπει νά ἀγαποῦμε τόν Θεό (Β' μέρος 17ης μελέτης), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_Ο Θεός είναι άξιος κάθε αγάπης παραπάνω από όλα Β' Γιατι πρέπει να αγαπούμε τον Θεό (Β' μέρος 17ης μελετης), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου Πνευματικά γυμνάσματα, 26-3-2023, Αρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἡ ἐντολή της πρός τόν Θεόν ἀγάπης Α'-Γιατί πρέπει νά ἀγαποῦμε τόν Θεό (Α' μέρος 17ης μελέτης), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_Η εντολή της προς τον Θεόν αγάπης Α'-Γιατί πρέπει να αγαπούμε τον Θεό (Α' μέρος 17ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά γυμνάσματα, 25-3-2023, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr
καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 27-3-2023

Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 27-3-2023 

https://www.youtube.com/live/MILN7k4eDXk?feature=share

Ὅσιος Παΐσιος: Γιατί εἶναι σημαντική ἡ ευχή τῆς μάνας;

 

Ο Άγιος Παΐσιος μας τονίζει πόσο σημαντική είναι η ευχή της μάνας και γιατί η ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά. Κάποιος έλεγε: «Κάθε λόγος της μητέρας μου είναι και μια λίρα χρυσή»…

Γιατί είναι σημαντική η ευχή της μάνας; Η ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά.

Γι’ αυτό να φροντίζουν να έχουν την ευχή των γονέων. Δεν είδες ο Ιακώβ, μέχρι που έφθασε, για να πάρει την ευλογία του πατέρα του; Και προβιά φόρεσε!

Ειδικά η ευχή της μητέρας είναι μεγάλο πράγμα!

Κάποιος έλεγε: «Κάθε λόγος της μητέρας μου είναι και μια λύρα χρυσή».

Να, και πριν από λίγο καιρό πόση εντύπωση μου έκανε κάποιος από το Γιοχάνεσμπουργκ! Ήρθε στο Καλύβι το φθινόπωρο.

«Γέροντα, η μάνα μου αδιαθέτησε, μου λέει, και ήρθα να φιλήσω το χέρι της, γιατί είναι ηλικιωμένη και μπορεί να πεθάνει.

Ἅγιος Καθμπερτ ἐπίσκοπος Λίντισφαρν

Ο άγιος Κουτβέρτος επίσκοπος Λίντισφαρν

20 Μαρτίου

Ο άγιος Κουτβέρτος (Cuthbert) από νεαρής ηλικίας ήταν ταγμένος να φυλάει κοπάδια στην κοιλάδα του Λάντερνταλ, στη σημερινή μεθόριο Σκωτίας και Αγγλίας. Μια νύχτα, καθώς αγρυπνούσε προσευχόμενος, είδε την ψυχή του αγίου Αϊντάν [31 Αυγ.], επισκόπου Λίντισφαρν, να υψώνεται στα ουράνια, και αποφάσισε να στρατευθεί και αυτός στην οδό που οδηγεί στη Βασιλεία των ουρανών μονάζοντας. Παρουσιάστηκε στην περίφημο Μονή Μελρόζ, που την καθοδηγούσαν τότε οι δύο μεγάλοι διδάσκαλοι της κελτικής εκκλησίας, ο άγιος Εάτα [26 Οκτ.] και ο άγιος Βοϊτίλα [23 Φεβ.]. Επέδειξε εξαρχής τόσο ζήλο στους ασκητικούς αγώνες που ξεπέρασε όλους τους άλλους έμπειρους μοναχούς και περνούσε συχνά τις νύχτες της αγρυπνίας του μέσα σε παγωμένο νερό, για να κατανικήσει την τυραννία της νύστας. Διηγούνται ότι το πρωί έρχονταν ενυδρίδες και του έγλυφαν γλυκά τα ξυλιασμένα μέλη του για να τα ζεστάνουν. Επέδειχνε επίσης θερμό ζήλο στον αγώνα κατά των ειδωλατρικών εθίμων και στο κήρυγμα του Ευαγγελίου στον πληθυσμό της περιοχής, γι’ αυτό έρχονταν πολλοί στον νεαρό μοναχό να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να λάβουν άγιες υποδείξεις για να αλλάξουν ζωή.

Ύστερα από μερικά χρόνια, ο άγιος Εάτα τον πήρε μαζί του για να ιδρύσει τη Μονή Ριπόν. Ο άγιος Κουτβέρτος έδειξε και εκεί την αγάπη του για τους ανθρώπους, φροντίζοντας τους φιλοξενούμενους και μια μέρα δέχθηκε έναν άγγελο που από ευγνωμοσύνη άφησε φεύγοντας τρεις ολόλευκους άρτους. Καθώς οι κέλτες μοναχοί ήταν αναγκασμένοι να αφήσουν το μοναστήρι όταν ο άγιος Ουίλφριντ ανέλαβε να επιβάλει το ρωμαϊκό τυπικό στις περιοχές του, ο Κουτβέρτος ξαναγύρισε στο Μελρόζ, όπου χειροτονήθηκε ιερέας σε αντικατάσταση του αγίου Βοϊτίλα, θανόντος από την πανώλη. Προσβληθείς και αυτός από την επιδημία, θεραπεύτηκε χάρη στις προσευχές των μοναχών και μπόρεσε να αναλάβει εκ νέου τις ιεραποστολές του κηρύττοντας σε ολόκληρο το βασίλειο της Νορθουμβρίας (ένα από τα επτά βασίλεια της τότε Μ. Βρετανίας).

Ἡ δαιμονική ὑφή τοῦ φαινομένου τῆς “Νέας ὑδροχοϊκῆς ἐποχῆς”

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 20η Μαρτίου 2023

Η ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΥΦΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΥΔΡΟΧΟΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ»

Έχουμε επισημάνει πολλές φορές στις ανακοινώσεις μας το γεγονός ότι ο σύγχρονος κόσμος βρίσκεται βουτηγμένος σε ένα πρωτοφανές πνευματικό τέλμα. Βιώνει προφανώς τη χειρότερη και εφιαλτικότερη πνευματική σύγχυση όλων των εποχών. Μετά την κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών και των αθεϊστικών καθεστώτων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενώσεως, παρατηρείται μια απροσδόκητη στροφή του σημερινού ανθρώπου προς τη θρησκεία, που όμως δεν είναι υγιής, διότι εμφορείται από ένα πρωτοφανή μυστικισμό και αποκρυφισμό.

Όταν μιλάμε για μυστικισμό και αποκρυφισμό εννοούμε την υποκατάσταση της πίστεως στον αληθινό Θεό από την πίστη σε απόκρυφες δυνάμεις, είτε αυτές υπάρχουν στον έσω άνθρωπο, είτε στη φύση, οι οποίες, (υποτίθεται), ότι διαδραματίζουν πρωταρχικό ρόλο στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Διατυμπανίζεται μάλιστα από τους προωθητές του αποκρυφισμού, πως η στροφή της πίστεως προς τις απόκρυφες δυνάμεις αποτελεί «πνευματική επανάσταση» και σημαίνει την «απελευθέρωσή του από τον καταπιεστικό μονοθεϊστικό ζυγό των δύο τελευταίων χιλιετιών»! Περιττό να τονίσουμε πως αυτές οι δυνάμεις είναι για την χριστιανική μας πίστη δαιμονικές, κακοποιά πνεύματα.

Αυτή την «πνευματική στροφή» οι ηγήτορες του παγκόσμιου αποκρυφισμού την ονόμασαν «Νέα Εποχή» και τη συνέδεσαν με τον ζωδιακό κύκλο του Υδροχόου. Το σκοτεινό αυτό κίνημα έχει διαποτίσει με την αντίχριστη ιδεολογία της μέγα μέρος της ανθρωπότητος και έχει διαμορφώσει νέα δεδομένα, καταστροφικά και ολέθρια, για την πνευματική της πορεία. Εδώ και αιώνες φρόντισαν τα σκοτεινά κέντρα της, που ρυθμίζουν τις τύχες της ανθρωπότητος, να εισαγάγουν σ’ αυτήν μια νέα πρωτόγνωρη «πνευματικότητα», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο αντίποδας της γνήσιας πνευματικότητος, που είναι καρπός της Χάριτος του παναγίου Πνεύματος. Η νέα αυτή «πνευματικότητα» πηγάζει από τον σκοτεινό και ερεβώδη κόσμο του αποκρυφισμού, της μαγείας και του δαιμονισμού.

Ο όρος «Νέα Εποχή» (New Age), είναι παρμένος από την αστρολογία, σύμφωνα με την οποία, κατά την αντίληψη των αποκρυφιστών και θεοσοφιστών, ο ήλιος γυρίζει γύρω από ένα κεντρικό άξονα και η περιστροφή του διαρκεί χιλιάδες χρόνια. Η τροχιά του διαιρείται σε 12 μέρη και αποτελεί τον ζωδιακό κύκλο. Για να περάσει από το ένα ζώδιο στο άλλο, χρειάζεται γύρω στα δύο χιλιάδες χρόνια. Αυτές είναι οι εποχές. Σε κάθε εποχή κυριαρχεί ένας νέος διδάσκαλος, ένας «αβατάρ»-Μεσσίας, που φέρνει νέες αλήθειες στη γη. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, η εποχή του Χριστιανισμού, η εποχή των Ιχθύων, πέρασε και μπήκαμε σε μια νέα εποχή, την εποχή του Υδροχόου.

Πρός γονεῖς πού κοιμήθηκε τό παιδί τους, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

151. Πρός γονεῖς πού κοιμήθηκε τό παιδί τους, 28-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Εἴτε ζῶμεν εἴτε ἀποθνήσκομεν τοῦ Κυρίου ἐσμέν»[1]. Εἴτε ζοῦμε εἴτε πεθαίνουμε, ἀνήκουμε στόν Κύριο. «Πολλοί λένε», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ὅτι δέν ὑπάρχει αἰώνια ζωή. Ὅμως αὐτό δέν εἶναι ἀλήθεια. Τήν αἰώνιο ζωή τή βλέπουμε καί τή ζοῦμε κάθε μέρα. Τό ὅτι ὑπάρχει ἄλλη ζωή εἶμαι πιό σίγουρος νά τό βεβαιώσω ἀπό τό ὅ,τι ὁ ἥλιος θ' ἀνατείλει αὔριο τό πρωί. Ἔτσι εἶναι. Ἀφοῦ τή βλέπουμε, τή ζοῦμε καί μᾶς τό βεβαιώνουν ὅλοι οἱ αὐτόπτες μάρτυρες, ὅπως ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «ἵνα εἰδῆτε», λέγει, «ὅτι ζωήν ἔχετε αἰώνιον»[2]. Ἐγώ, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, «βλέπω» ἀνθρώπους κεκοιμημένους νά ζοῦν καί νά χαίρονται μέσα στό φῶς. Εἶναι πολύ ὄμορφη ἡ ἄλλη ζωή!»[3]. Ἑπομένως, δέν ἔχουμε μόνο τούς λόγους τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἔχουμε καί τά λόγια, προπάντων τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τά λόγια τῶν Ἁγίων Εὐαγγελιστῶν καί Ἀποστόλων, ἀλλά καί τά λόγια καί τίς ἐμπειρίες τῶν συγχρόνων Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μᾶς βεβαιώνουν ὅτι ὑπάρχει ἄλλη ζωή, ἤ μᾶλλον ἡ προέκταση αὐτῆς τῆς ζωῆς στήν αἰωνιότητα. Καί ἀνάλογα πῶς θά ζήσουμε ἐδῶ, θά ζήσουμε καί μετά ἀπό τόν βιολογικό μας θάνατο.

Καί στή συνέχεια ὁ Ἅγιος Πορφύριος διηγεῖται αὐτό ἀκριβῶς τό πράγμα πού ἔζησε μέ ἕνα κεκοιμημένο πνευματικό του παιδί. «Ἀκοῦστε με», λέγει, «σήμερα εἶμαι πολύ συγκινημένος. Μέ πόνο βαθύ ἦλθαν στό μοναστήρι οἱ γονεῖς τοῦ Τάσου ζητώντας παρηγορία. Πρό ἡμερῶν χάσανε τό δεκάχρονο παιδί τους. Ὅπως ἔπαιζε στή θάλασσα, γλίστρησε κι ἔπεσε. Ὅ,τι μέ φώτισε ὁ Θεός, τούς εἶπα». Καί στή συνέχεια παρουσιάζει ὁ Ἅγιος τί τούς εἶπε. Εἶναι αὐτό μιά ἐξαίρετη παρηγορία πρός γονεῖς οἱ ὁποῖοι «ἔχασαν» τό παιδί τους. Τούς εἶπε ὁ Ἅγιος:

Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: «Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν…»

Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν. Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας. Πρῶτα ὅμως καί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατακαίεται ὁ διάβολος καί φεύγει. Εἰδέ καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν.

Ὅθεν ἀδελφοί μου, ἤ τρῶτε ἤ πίνετε κρασί ἤ νερόν ἤ περιπατεῖτε ἤ δουλεύετε νά μή σᾶς λείπει αὐτός ὁ λόγος ἀπό τό στόμα σας καί ὁ σταυρός ἀπό τό χέρι σας. Καί ἄν ἠμπορῆτε τό...ἡμερόνυκτο νά κάμετε καί πενῆντα καί ἑκατό κομποσχοίνια, καλόν καί ἅγιον εἶναι ἔργον. Καί νά προσεύχεσθε πάντοτε τήν αὐγήν καί τό βράδυ καί μάλιστα τό μεσονύκτιον ὅλον ὁπού εἶναι ἡσυχία.

Ἀκούσατε, Χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νά γίνεται ὁ σταυρός καί τί σημαίνει. Μᾶς λέγει τό ἅγιον Εὐαγγέλιον πώς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τόν οὐρανόν περισσότερον ἀπό τούς Ἀγγέλους.

27 Μαρτίου. Ματρώνης τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ (γ ́- δ ́ αἰ.). Φιλητοῦ καὶ Λυδίας μαρτύρων, Παύλου ἐπισκόπου Κορίνθου (†950). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΛΖ΄ 33-38, ΛΗ΄ 1-6).

Ησ. 37,33          διὰ τοῦτο οὕτω λέγει Κύριος ἐπὶ βασιλέα Ἀσσυρίων· οὐ μὴ εἰσέλθῃ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐδὲ μὴ βάλῃ ἐπὶ αὐτὴν βέλος οὐδὲ μὴ ἐπιβάλῃ ἐπ᾿ αὐτὴν θυρεόν, οὐδὲ μὴ κυκλώσῃ ἐπ᾿ αὐτὴν χάρακα,

Ησ. 37,33                  Δια τούτο αυτά λέγει ο Κυριος εναντίον του βασιλέως των Ασσυρίων· Δεν πρόκειται να εισέλθη εις την πόλιν αυτήν, την Ιερουσαλήμ, ούτε και θα ρίψη βέλος εναντίον της. Δεν θα προβάλη ασπίδα εναντίον αυτής, ούτε και θα περιβάλη αυτήν με χαράκωμα,

Ησ. 37,34          ἀλλὰ τῇ ὁδῷ ᾗ ἦλθεν, ἐν αὐτῇ ἀποστραφήσεται καὶ εἰς τὴν πόλιν ταύτην οὐ μὴ εἰσέλθῃ. τάδε λέγει Κύριος·

Ησ. 37,34                  αλλά, από την οδόν, από την οποίαν ήλθεν, από την ιδίαν οδόν θα επιστρέψη προς την πατρίδα του. Και εις την πόλιν αυτήν δεν θα εισελθη”. Αυτά λέγει ακόμη ο Κυριος·

Διατί παραμένει ἀνέγγιχτος ἡ παπικὴ κακοδοξία περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα;

Ἰδοῦ μία ἀκόμη παραδοξότητα τῆς «Οἰκουμενικῆς Κινήσεως», ἡ φρικτὴ παπικὴ αἵρεση περὶ «ἀλαθήτου τοῦ Πάπα», παραμένει ἀνέγγιχτη! Οὐδέποτε τέθηκε, ὡς θέμα συζήτησης, στοὺς διαλόγους! Γιατί ἆραγε;

Διότι ἀποτελεῖ τὴν πεμπτουσία τοῦ Παπισμοῦ! Διότι, δι’ αὐτῆς ὁ «μαχαραγιὰς» τοῦ Βατικανοῦ καπηλεύεται τὸν ἴδιο τὸ Χριστό, «λειτουργώντας» ὡς «Χριστὸς ἐπὶ γῆς»!

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἔδωσε τὴ σωστὴ δογματικὴ διάσταση (καὶ) αὐτῆς τῆς κακοδοξίας: «Τὸ ἀλάθητον εἶναι φυσικὸν θεανθρώπινον ἰδίωμα καὶ φυσικὴ θεανθρώπινη λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας ὡς Θεανθρωπίνου Σώματος τοῦ Χριστοῦ… Διὰ τοῦ δόγματος περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἰς τὴν πραγματικότητα ὁ πάπας ἀνεκηρύχθη εἰς Ἐκκλησίαν καὶ ὁ πάπας-ἄνθρωπος κατέλαβε τὴ θέση τοῦ Θεανθρώπου. Αὐτὸς εἶναι ὁ τελικὸς θρίαμβος τοῦ οὑμανισμοῦ, ἀλλὰ συγχρόνως καὶ “ὁ δεύτερος θάνατος’’ (Ἀποκ. 20,14. 21,8) τοῦ παπισμοῦ, μέσῳ δὲ αὐτοῦ καὶ τοῦ κάθε οὑμανισμοῦ. …τὸ δό­γμα περὶ τοῦ ἀλαθήτου τοῦ πάπα εἶναι ὄχι μόνο αἵρεσις, ἀλλὰ παν­αίρεσις.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ 27-3-2023

ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 26-3-2023

https://www.youtube.com/live/S03p2feebLI?feature=share

Νοιώθω τήν Παναγία νά μέ κάνει μιά ἀγκαλιά...

«Νοιώθω την Παναγία να με κάνει μια αγκαλιά. Πώς αγκαλιάζεις ένα άτομο; Έτσι... Δεν είδα τίποτα... Μόνο την αγκαλιά ένοιωσα...»

π. Ευμένιος Σαριδάκης

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2018/08/blog-post_1.html

Ἡ διόρθωση τῶν λανθασμένων ἐπιλογών ζωῆς- Μοναχισμός ἤ γάμος (Γ' μέρος 16ης μελέτης), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά γυμνασματα,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΟΜΙΛΙΑ_Η διόρθωση των λανθασμένων επιλογών ζωής- Μοναχισμός ή γάμος Γ, Η καλλίτερη, ανωτερότητα και μακαριωτερη ζωή για τη σωτηρία μας (Γ' μέρος 16ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά γυμνασματα, 25-3-2023, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Πανυπεράγνου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου Β', -Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Εις τον Ευαγγελισμόν της Πανυπεράγνου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου Β', -Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτου, 25-3-2023 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,  http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

26 Μαρτίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ́ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου». Σύναξις τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ. Τῶν ἐν Γοτθίᾳ 26 μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς δ΄ νηστειῶν (Ἑβρ. ς΄ 13-20).

Εβρ. 6,13           Τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾿ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾿ ἑαυτοῦ,

Εβρ. 6,13                  Εις δε τον Αβραάμ, όταν είχε δώσει ο Θεός τας μεγάλας υποσχέσεις, επειδή δεν είχε κανένα μεγαλύτερόν του-εφ' όσον αυτός είναι ο μόνος απειροτέλειος-δια να ορκισθή και να βεβαιώση έτσι κατά τον απόλυτον τρόπον τον Αβραάμ, ότι ασφαλώς και βεβαίως θα τας εκπληρώση, ωρκίσθη στον εαυτόν του

Εβρ. 6,14           λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε·

Εβρ. 6,14                  λέγων· “αληθώς και βεβαίως θα σε ευλογήσω πλουσίως και θα αυξήσω εις πλήθος πολύ και αναρίθμητον τους απογόνους σου”.

ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 26-3-2023

ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 26-3-2023

https://www.youtube.com/live/S03p2feebLI?feature=share

Περί μνήμης θανάτου

ΛΟΓΟΣ ΕΚΤΟΣ

Περί μνήμης θανάτου

1.Πρίν από κάθε λόγο προηγείται η σκέψις. Έτσι και η μνήμη του θανάτου και των αμαρτιών μας προηγείται από τα δάκρυα και το πένθος. Διά τούτο και τα ετοποθετήσαμε στην φυσική τους θέσι και σειρά του λόγου.

2.Η μνήμη του θανάτου είναι καθημερινός θάνατος. Και η μνήμη της εξόδου μας από την ζωή αυτή, είναι συνεχής στεναγμός.

3.Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίον οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει ότι υπάρχουν αμαρτίες για τις οποίες δεν εδείχθηκε μετάνοια.

4.Δειλιάζει ο Χριστός εμπρός στον θάνατο, αλλά δεν τρέμει, για να δείξη καθαρά τα ιδιώματα των δύο Του φύσεων, (θείας και ανθρώπινης).

5.Όπως ο άρτος είναι αναγκαιότερος από κάθε άλλη τροφή, έτσι και η σκέψις του θανάτου από κάθε άλλη πνευματική εργασία.

6.Η μνήμη του θανάτου σ΄ αυτούς που ζουν στο Κοινόβιο δημιουργεί κόπους, λεπτολόγησι των αμαρτιών τους και γλυκειά υποδοχή των «ατιμιών». Ενώ στους ησυχαστάς πού ζούν μακρυά από θορύβους προξενεί απελευθέρωσι από βιοτικές φροντίδες, αδιάλειπτη προσευχή και φυλακή του νου - αρετές πού είναι και μητέρες και θυγατέρες της μνήμης του θανάτου.

7.Όπως ξεχωρίζει ο κασσίτερος από το ασήμι, όσο και αν ομοιάζουν εξωτερικά, έτσι είναι καταφανής και έκδηλη στους διακριτικούς η φυσική από την παρά φύσιν δειλία του θανάτου.

8.Αληθής απόδειξις εκείνων πού με όλη τους την καρδιά συναισθάνονται και ενθυμούνται τον θάνατο είναι η θεληματική απροσπάθεια προς κάθε κτίσμα και η τελεία απάρνησις του ιδίου θελήματος.

Εκείνος πού καθημερινά περιμένει τον θάνατο είναι οπωσδήποτε δόκιμος και σπουδαίος αγωνιστής. Ενώ εκείνος πού τον επιθυμεί κάθε ώρα είναι άγιος.

9.Δεν είναι πάντοτε καλή η επιθυμία του θανάτου. Υπάρχουν βέβαια εκείνου πού αμαρτάνουν συνεχώς παρασυρόμενοι από την κακή συνήθεια και οι οποίοι ζητούν με ταπείνωσι τον θάνατο (για να παύσουν πλέον να αμαρτάνουν).

Υπάρχουν όμως και αυτοί πού δεν αποφασίζουν να μετανοήσουν και πού επικαλούνται τον θάνατο από απελπισία.

Ἅγιοι Χρύσανθος καί Δαρεία

ΑΓΙΟΙ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΙ ΔΑΡΕΙΑ

ΠΗΓΉ:ΕΔΩ

Ο Χρύσανθος ήταν γιος επιφανούς άρχοντος της Αλεξανδρείας, του συγκλητικού Πολέμωνος, ο οποίος μετέβη και εγκαταστάθηκε στη Ρώμη την εποχή του αυτοκράτορα Νουμεριανού (283-284). Αφού περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, ο Χρύσανθος άρχισε να μελετά τη φιλοσοφία. Η ανθρώπινη σοφία, όμως, δεν τον ικανοποιούσε και ανακάλυψε τότε το Ευαγγέλιο, το βιβλίο της ενυπόστατης Σοφίας. Οδηγημένος από τη θεία Πρόνοια, βρήκε γρήγορα τον οδηγό που αναζητούσε στο πρόσωπο του ιερέα Καρποφόρου, ο οποίος κρυβόταν σε σπήλαιο εξαιτίας του διωγμού. Ο Χρύσανθος κατηχήθηκε από αυτόν στα μυστήρια της Πίστεως και αναγεννήθηκε με το άγιο Βάπτισμα. Επιστρέφοντας στην πόλη επτά ημέρες αργότερα, άρχισε να κηρύττει τον Χριστό προς μεγάλη αναστάτωση των γονέων του. Ο Πολέμων δοκίμασε αρχικά να τον πείσει να αλλάξει γνώμη, υποσχόμενος απολαύσεις και πλούτη· καθώς οι υποσχέσεις δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα, τον έκλεισε σε ένα σκοτεινό κελλί, ελπίζοντας ότι θα κατορθώσει να κάμψει την αποφασιστικότητα του γιού του διά της πείνας.

Βλέποντας όμως τον γιο του να δυναμώνει με τη νηστεία και τον εγκλεισμό, κατά συμβουλή ενός φίλου, τον εγκατέστησε σε ένα δωμάτιο με υπέροχη διακόσμηση και έστειλε εκεί ωραίες νέες να τον βάλουν σε πειρασμό με φιλιά και θωπείες. Παρ’ όλα αυτά, ο Χρύσανθος έμενε αναίσθητος στα θέλγητρά τους, επικαλούμενος τη βοήθεια του Θεού και ενθυμούμενος το παράδειγμα της αγνείας του πατριάρχου Ιωσήφ (πρβλ. Γεν. 39). Έτσι, κάθε φορά που τον πλησίαζαν οι άσεμνες κοπέλες, έπεφταν σε λήθαργο. Συνέστησε τότε στον Πολέμωνα μια νεαρή και όμορφη κόρη που καταγόταν από την Αθήνα, άκρως ικανή περί τη φιλοσοφία, ονόματι Δαρεία.

Κυριακή Δ’ Νηστειῶν (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η τετάρτη Κυριακή θέτει ενώπιόν μας, ωσάν μία ζωντανή εικόνα, όλες τις αρετές του μεγάλου πατρός και διδασκάλου της μετανοίας, του αγίου Ιωάννου του συγγραφέως του βιβλίου που λέγεται Κλίμαξ. Η ζωή του ήτο ζωή μυστική, ταπεινή και φλογισμένη από τον θείο έρωτα. Δεκατέσσερα χρόνια έζησε στην ησυχία, συνεχώς πυρακτούμενος από τον ένθεο ζήλο και την φλόγα της θείας αγάπης.

Όλη η βιοτή του ήτο μία αφιέρωσις στην αδιάκοπη προσευχή και την πύρινη αγάπη του Θεού. Γι’ αυτό έγινε πρότυπο πάσης αρετής και εμπειρίας ιατρός των αρρωστημένων ψυχών μας. Με την ταπεινωτική του σοφία, διότι το Άγιο Πνεύμα ωμιλούσε δια του στόματός του, ανεδείχθη απλανής αστήρ φωτίζων τα πέρατα του κόσμου. (Βλέπε Κοντάκιον του Αγίου).

Τον πλούτο αυτής της σοφίας του συγκέντρωσε στο πνευματικό του θησαυροφυλάκιο, που ονομάζεται «Κλίμαξ του παραδείσου», την οποία προσέφερε ως το τιμιώτατο δώρο στον ορθόδοξο μοναχισμό.

Αποτελείται από 30 βαθμίδες (σκαλιά), όσα ήσαν και τα χρόνια της ταπεινἤς ζωής του Κυρίου μας, και μας ανεβάζει από σκαλί σε σκαλί, από τα επίγεια στα ουράνια. Φυγή εκ του κόσμου, δηλαδή απάρνησις περιουσιών, συγγενών, του ιδίου του εαυτού μας, υποταγή σ’ έναν έμπειρο διδάσκαλο, μετάνοια μετά δακρύων, μνήμη θανάτου, σιωπή, απροσπάθεια και άρνησις κάθε ανθρωπίνης φροντίδος, όλα αυτά μας βοηθούν να ξεριζώσουμε τα πάθη από την καρδιά μας, όπως γαστριμαργία, φιλαργυρία, υπερηφάνεια, ακηδία και τα λοιπά πάθη, και μας ανεβάζουν ψηλά για την απόκτηση των πνευματικών αρετών, όπως είναι η πραότης, αγνεία, ακτημοσύνη, αγρυπνία, ταπείνωσις, εγρήγορσις, προσευχή, ησυχία, απάθεια και οι τρεις μεγάλες θεολογικές αρετές: πίστις, ελπίς και αγάπη.

Αφού ο ίδιος ανέβηκε προηγουμένως τις βαθμίδες αυτής της κλίμακος και έφθασε στην κορυφή της, παρακινεί και εμάς λέγοντας: Ανεβείτε, αδελφοί, ανεβείτε αναβάσεις πνευματικές, ενθυμούμενοι τον Προφήτη που λέγει: «Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου καὶ εἰς οἶκον Θεοῦ ἡμῶν» (Ησ. 2, 3).

Ὁμιλία στήν Δ Κυριακή τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

(Έχει θέμα το ευαγγέλιο που αναγιγνώσκεται κατ’ αυτήν,

όπου γίνεται λόγος και για την επιμέλεια των εσωτερικών λογισμών)

Πολλές φορές μίλησα προς την αγάπη σας σχετικά με τη νηστεία και την προσευχή, ιδιαίτερα μάλιστα αυτές τις ιερές ημέρες· εναπέθεσα ακόμη στις φιλόθεες ακοές και ψυχές σας ποια δώρα προσφέρουν σε εκείνους που τις αγαπούν και τις καλλιεργούν και πόσων αγαθών πρόξενοι γίνονται σε αυτούς που τις ασκούν, πράγμα που επιβεβαιώνεται γι' αυτές κυρίως από τη φωνή του Κυρίου που διαβάζεται σήμερα στο ευαγγέλιο.

Ποια λοιπόν είναι αυτά τα οφέλη; Είναι μεγάλα, τα μεγαλύτερα όλων θα λέγαμε· διότι εκτός από τα άλλα μπορούν να παράσχουν και εξουσία κατά πονηρών πνευμάτων, ώστε να τα εκβάλλουν και να τα απελαύνουν, και τους δαιμονισμένους να τους ελευθερώνουν από την επήρειά τους. Όταν πραγματικά οι μαθηταί είπαν προς τον Κύριο περί του αλάλου και κωφού δαιμονίου, και Τον ρώτησαν: «διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό;(:Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε το δαιμόνιο αυτό;)»[Ματθ.17,19], είπε προς αυτούς ο Κύριος: «Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ(:Αυτό το είδος των δαιμόνων δεν βγαίνει από τον άνθρωπο που έχει καταληφθεί από αυτό, παρά μόνο με προσευχή που συνοδεύεται και με νηστεία, ώστε η προσευχή να γίνεται με διάνοια όσο δυνατόν ελαφρότερη και περισσότερο προσηλωμένη στον Θεό)»[Ματθ.17,21].

Ίσως γι' αυτό, μετά την προσευχή επάνω στο όρος Θαβώρ και την κατ' αυτήν εμφάνιση της θεϊκής αυγής, κατέβηκε αμέσως και ήλθε στον τόπο, όπου ευρισκόταν ο κατεχόμενος από τον δαίμονα εκείνον. Λέγει δηλαδή ο ιερός ευαγγελιστής ότι, αφού ο Κύριος παρέλαβε τους εγκρίτους μαθητές, ανέβηκε στο όρος να προσευχηθεί και έλαμψε σαν ο ήλιος, και ιδού φάνηκαν να συνομιλούν με αυτόν ο Μωυσής και ο Ηλίας[Ματθ.17,3: «Καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωσῆς καὶ Ἠλίας μετ᾿ αὐτοῦ συλλαλοῦντες(:και τότε εμφανίστηκαν σε αυτούς ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι οποίοι συνομιλούσαν μαζί Του)»], οι άνδρες που περισσότερο από κάθε άλλον άσκησαν την προσευχή και τη νηστεία, δείχνοντας και με την παρουσία τους στην προσευχή, τη συμφωνία και εναρμόνιση μεταξύ προσευχής και νηστείας, ώστε κατά κάποιον τρόπο η νηστεία να συνομιλεί με την προσευχή ομιλώντας προς τον Κύριο.