Ὅλες οἱ θρησκεῖες ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια. Μόνο ἡ Ορθόδοξη Ἐκκλησία σώζει, Ἁρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Αποσπασμα_Όλες οι θρησκείες οδηγούν στην απώλεια. Μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία σώζει, 2-4-2023, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com,
http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἡ ἄφατη ταπείνωση τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου χάριν τῆς δικής μας σωτηρίας Γ'-Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά γυμνάσματα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΚΗΡΥΓΜΑ_Η άφατη ταπείνωση του Ενανθρωπήσαντος Κυρίου χάριν της δικής μας σωτηρίας Γ'-Οι μέγιστες ευεργεσίες του ενανθρωπήσαντος Κυρίου προς την ανθρώπινη φύση (Γ' μέρος 19ης μελέτης), Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικά γυμνάσματα, 2-4-2023, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γέρων Ἐφραίμ: Νηστεία Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

 

https://enromiosini.gr/arthrografia/geron-efraim-nisteia-megalis/

Γιά τό κανάλι Κύριος Ἰησοῦς *2* ὁ σύνδεσμος γιά ἐγγραφή στήν περιγραφή

 ΥΠΕΝΘΥΜΗΣΗ: Συν Θεω προς το παρόν η μετάδοση των ιερων ακολουθιών όπως και των ακολουθιών της Μ. Εβδομάδος και της Διακαινησιμου Εβδομάδος θα γίνονται  από αυτό το κανάλι μας  Κύριος Ίησοῦς Χριστός 2. Αν θελετε μπορείτε να κάνετε εγγραφή πατώντας και το καμπανάκι για όλες τις ειδοποιήσεις.  Για το καναλι Κυριος Ιησους 2 ο συνδεσμος για εγγραφη 

@_KyriosIhsousHristos

Ἡ φυσική γνώση, ἡ πίστη καί ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, Ἀββᾶ Ἰσαάκ Σύρου-Ἀσκητικά, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ_8. Η φυσική γνώση, η πίστη και ο φόβος του Θεού, Αββά Ισαάκ Σύρου-Ασκητικά, Α κεφάλαιο αναδιατεταγμενου κειμένου μον. Δαμασκηνού, 2-4-2023, Αρχιμ. Σάββα Αγιορειτου

Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 3-4-2023

Μ. ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 3-4-2023 

https://www.youtube.com/live/R8sHslT7NuI?feature=share

Μοναχὸς Νικόδημος Καψαλιώτης (1937-2022)

Μοναχὸς Νικόδημος Καψαλιώτης (1937-2022)

Γράφει ὁ Γεώργιος Χατζηδιγενῆς

Σὲ ἀπόσταση δεκαοκτώ χιλιομέτρων ἀπὸ τὴν Κόνιτσα, στὶς δασωμένες πλαγιὲς τοῦ ὄρους Δοῦσκον (Νεμέρτσικα) καὶ σὲ μία πανέμορφη θέση μὲ πανοραμικὴ θέα πρὸς τὸν ποταμὸ Ἀῶο καὶ τὴν κοιλάδα τοῦ Μπουραζανίου, εἶναι κτισμένο τὸ χωριὸ Ἀηδονοχώριον.

Τὸ Ἀηδονοχώρι βρίσκεται κυριολεκτικῶς μιὰ ἀνάσα ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν Βόρειο Ἤπειρο.

Σὲ αὐτὸ τὸ χωριό, γεννήθηκε στὶς 15 Ἰουνίου τοῦ 1937 ὁ κατὰ κόσμον Δημήτριος Ράγγας. Ὁ πατέρας του λεγόταν Λάζαρος καὶ ἡ μητέρα του Μάρθα καὶ εἶχαν ὀκτὼ παιδιά. Ὁ Δημήτριος ἦταν τὸ ἕκτο κατὰ σειρὰ παιδί τους.

Ὅλα ἔδειχναν νὰ κυλοῦν ὁμαλὰ στὸ ἀκριτικὸ αὐτὸ ἐπαρχιακὸ χωριό, χαρακτηριστικό τοῦ ὁποίου εἶναι οἱ πολλοὶ Ναοὶ καὶ τὰ ἐξωκλήσια του. Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ οἰκογένεια τοῦ Λαζάρου καὶ τῆς Μάρθας, ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία τρία παιδιά τους, τὸν Σπυρίδωνα (ἔγγαμο Ἱερέα στὴν Κόνιτσα), τὴν Νίκη (μακαριστή Καλλινίκη Μοναχή στὴν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Κορωπίου † 2023) καὶ τὸν Δημήτριο (Νικόδημο Μοναχὸ στὸ Ἅγιον Ὅρος).

Ὅμως τὸ Ἀηδονοχώρι, λόγῳ τῆς γεωγραφικῆς του θέσης, ἔχει τὴν δική του ξεχωριστὴ ἱστορία. Ἔζησε, βίωσε καὶ διαδραμάτισε τὸν δικό του σημαντικὸ ρόλο στὸ διάβα τῶν αἰώνων. Δίπλα στὰ σύνορα μὲ τὴν σκλαβωμένη Βόρειο Ἤπειρο (Ἑλληνική γιὰ πολλούς αἰῶνες, μὰ πλέον τμήμα τῆς Ἀλβανίας), ὑπῆρξε τὸ πρῶτο χωριὸ ποὺ δέχθηκε τὴν Ἰταλικὴ ἐπιδρομὴ (τομέας «Μέρτζιανη») κατὰ τὴν προέλαση τῶν ξένων στρατευμάτων στὴν Χώρα μας στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ γνώρισε τὸν ἀπάνθρωπο χαρακτήρα τῶν ἰταμῶν κατακτητῶν -Ἰταλῶν καὶ Γερμανῶν-, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν ὁλοσχερῆ του καταστροφὴ ἀπὸ τὴν δολοφονικὴ ἐπιδρομὴ τῆς 1ης Μεραρχίας Ὀρεινῶν Καταδρομῶν «Ἐντελβάϊς» τοῦ γερμανικοῦ στρατοῦ στὶς 9 Ἰουλίου τοῦ 1943.

Ἔμελλε λοιπὸν καὶ ἡ οἰκογένεια τοῦ Δημητρίου Ράγγα, νὰ ζήσει τὰ ζοφερὰ ἐκεῖνα γεγονότα τοῦ πολέμου καὶ τοῦ κατατρεγμοῦ. Ἡ οἰκογένειά του ἄφησε τὸ ἀγαπημένο μαρτυρικὸ χωριὸ Ἀηδονοχώρι καὶ μετακόμισε πλέον ὁριστικὰ στὴν Κόνιτσα.

Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ (1946-1949) χιλιάδες Ἑλληνόπουλα, θύματα τοῦ μίσους καὶ μιᾶς ἀκατανόητης κομματικῆς ἐμπαθείας, ὁδηγήθηκαν πρὸς τὶς χῶρες τοῦ λεγομένου «ἀνατολικοῦ μπλόκ», μακριὰ ἀπὸ τὶς οἰκογένειές τους καὶ τὴν ἑλληνικὴ γῆ. Γιὰ τὴν περίθαλψη αὐτῶν τῶν κατατρεγμένων ψυχῶν, συστήθηκαν ἱδρύματα -οἱ λεγόμενες «Παιδοπόλεις»- σὲ ἀρκετὲς πόλεις τῆς Ἑλλάδος.

Στὶς 5 Ἰουλίου 1947, ἡ τότε Βασίλισσα Φρειδερίκη μὲ ραδιοφωνικὸ διάγγελμα πρὸς τὸν Ἑλληνικὸ Λαό, ἀνακοίνωσε τὴν ἔναρξη τοῦ ἐράνου:

Τὰ καμώματα τῶν δαιμόνων μὲ τὴ Γερόντισσα Γαλακτία

«ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΤΑ!

ΤΕΛΕΙΩΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ»

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: «Οἱ δαίμονες εἶναι τέρατα… Τελείως παραμορφωμένοι… Δὲν καταδέχονται νὰ δείχνουν τὴν ἀσχήμια τους ἀλλὰ σ’ ἐμένα ἔρχονται ὅπως εἶναι… Εἰδικὰ τὰ βράδια… Ὅταν κάθε βράδυ μιλῶ στὸ τηλέφωνο μὲ τὸν Ἀντώνη μου (Μωραϊτάκη) νάτους! Μὲ τριγυρίζουν ἀλλὰ δὲν μὲ αγγίζουν… Κάνουν κάτι σκέρτσα (παράξενες κινήσεις)… Σοῦ ’ρχεται νὰ γελάς… Τὸ λέω στὸν Ἀντώνη καὶ τοὺς περιγράφω… Κάποια στιγμὴ χαϊδεύω μὲ τὸ χέρι μου τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου ποὺ ἔχω δίπλα μου… Τοὺς κοιτάζω ταυτόχρονα μὲ αὐστηρότητα καὶ φεύγουν πανικόβλητοι… Φεύγουν ἀπὸ τὸ δυτικὸ κλειστὸ παράθυρο… Ὁ Ἀντώνης τὸ συνήθισε νὰ τοῦ τὸ λέω… Ἕνα βράδυ ποὺ μιλοῦσα μὲ τὸν π. Ἀντώνιο, εἶδα νὰ μὲ πλησιάζει ἕνας ἄγριος ὁλόμαυρος σὰν αράπης… Τὸ εἶπα στὸν π. Ἀντώνιο καὶ ἀπότομα μοῦ εἶπε “καληνύχτα” καὶ ἔκλεισε τὸ τηλέφωνο… Μετὰ γελοῦσα… Εἶπα στὸν μαῦρο μουσαφίρη: “Εἶδες τί μοῦ ἔκανες; Μὲ διέκοψες μὲ τὸ παιδί μου! Χάσου!” χάιδεψα τὴν Παναγία ποὺ εἶχα δίπλα μου καὶ ἔγινε καπνός!

Δὲν περιγράφονται οἱ μοῦρες (οἱ ὄψεις) τος… Ἄλλοτε ἔχουνε ἕνα μάτι τεράστιο κατακόκκινο στὴ μέση τῆς κεφαλῆς… Σπιθίζει ἄγρια… Ἄλλοτε τρία μάτια κατακόκκινα, μικρά, μικρά, δύο μαζὶ καὶ ἕνα πιὸ κάτω… Τὰ δάχτυλά τους τελείως παράουρα (παραμορφωμένα). Εἶναι πλατιὰ σὰν τὸ πόμολο τῆς πόρτας. Δὲν ἀκουμπῶ ποτὲ τὸ πόμολο καὶ φταῖνε τὰ δάχτυλα τῶν δαιμόνων. Εἶναι σὰν τὰ πόδια καὶ τὰ νύχια κάποιων μεγάλων πτηνῶν… Τὰ μαλλιὰ ὁλόρθα σάμε (μέχρι) δέκα πόντους… Ὅταν δῶ νεαροὺς νὰ ἔρχονται γιὰ ἐξομολόγηση στὸν π. Ἀντώνιο καὶ νά ’χουν ἔτσι τὰ μαλλιὰ (καρφάκι) τὰ παίρνω μὲ ἀγάπη καὶ τὰ πάω στὸν νιπτήρα καὶ τοὺς τὰ χαλῶ… Ἔπειτα, τοὺς ἐξηγῶ γιατί… Τοὺς βλέπεις (τοὺς δαίμονες) μὲ σκουλαρίκια, στὴ μύτη, στὴν κοιλιὰ καὶ στὴ γλώσσα ἀκόμα… Μὲ ἄγριες ζωγραφιὲς πάνω τους (τατουάζ), μὲ παράξενα παντελόνια… Ὅ,τι λανσάρουνε σήμερα στοὺς ἀνθρώπους, μοῦ τὰ δείχνουνε πάνω τους… Ἀνοιγοκλείνουν τὰ στόματά τους σὰν λάστιχα, τὰ κάνουν τεράστια καὶ δείχνουν κάτι δόντια μικρὰ σὰν τέλια (σύρματα) πυρακτωμένα, ὁλοκόκκινα… Βρόμα, βρόμα, βρόμα… Σοῦ ’ρχεται νὰ κάνεις ἐμετό… Μεταταράσσονται τὰ σπλάχνα σου… Τίποτα σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν βρομάει τόσο… Ἴσως ἡ πτωμαΐνη μετὰ ἀπὸ δεκαέξι ἡμέρες ποὺ σκάει τὸ νεκρὸ σῶμα μέσα στὸν τάφο… Ἀλλὰ καὶ πάλι δὲν συγκρίνεται μὲ τίποτα κοσμικὸ αὐτὴ ἡ βρόμα… Ἔτσι βρομᾶνε καὶ οἱ ἀμετανόητοι ἄνθρωποι ποὺ ἔχουνε ἀπάνω ντος (ἐπάνω τους) ἐξουσία οἱ δαίμονες…

Τό Βατικανό προωθεῖ ἀκάθεκτο τήν Οὐνία!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Μαρτίου 2023

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΠΡΟΩΘΕΙ ΑΚΑΘΕΚΤΟ ΤΗΝ ΟΥΝΙΑ!

Ο Παπισμός, όπως έχουμε αποδείξει επανειλημμένως, όχι μόνο δεν είναι Εκκλησία, όπως την θέλουν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, αλλά έχει καταντήσει μια δόλια εγκληματική οργάνωση, σύμφωνα με πάμπολλα, αδιάσειστα στοιχεία από την χιλιόχρονη ιστορική του πορεία. Τα παπικά χέρια είναι αιματοβαμμένα με το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων, των οποίων το «έγκλημα» ήταν η άρνησή τους να υποταχθούν στην εξουσία των φράγκων ηγεμόνων «παπών»!

Μια από τις πλέον φρικτές και δόλιες πρακτικές του Παπισμού είναι και η σατανική Ουνία, την οποία δίκαια κάποιοι αποκαλούν ως «πέμπτη φάλαγγα» και ως «δούρειο ίππο» του Παπισμού. Η Ουνία, άγνωστη στην προ του σχίσματος εποχή, όπου υπήρχε ενότης στην πίστη, στην λατρεία και στην διοίκηση μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, επιτρεπομένων μόνον ορισμένων παραλλαγών στις τοπικές παραδόσεις, μη θιγόντων τα δόγματα της πίστεως, κάνει τη εμφάνισή της κατά τον 13ον αιώνα στη «Σύνοδο» του Λατερανού το 1215 και στη Βούλα του «Πάπα» Ιννοκέντιου του Δ'. Ο Παπισμός, μετά τη απόσχισή του από τον κορμό της Καθολικής Ορθόδοξου Εκκλησίας το 1054, επεδίωξε κατ’ αρχήν, μέσω των Σταυροφοριών, να κυριαρχήσει και να επιβληθεί εκκλησιαστικά στην Ορθόδοξη Ανατολή με την μέθοδο του βιαίου εκλατινισμού, χωρίς όμως ουσιαστικά αποτελέσματα. Τότε επενόησε και εφήρμοσε το εκκλησιολογικό σχήμα της Ουνίας, που αποτελεί την πλέον δόλια και πονηρή μέθοδο προσηλυτισμού των Ορθοδόξων. Προκειμένου να παραπλανήσουν τους Ορθόδοξους, οι ουνίτες «κληρικοί» λαμβάνουν Ορθόδοξη εμφάνιση, φορώντας ράσα και άμφια, πανομοιότυπα με αυτά των Ορθοδόξων. Χτίζουν ναούς βυζαντινού ρυθμού, τους αγιογραφούν με εικόνες αυστηρής βυζαντινής τεχνοτροπίας, ενώ έχουν εξοβελίσει τα αγάλματα, τα οποία θυμίζουν παπικούς ναούς. Χρησιμοποιούν ιερά σκεύη Ορθόδοξα, ακολουθούν με ακρίβεια το Ορθόδοξο λειτουργικό τυπικό και εορτάζουν τις εορτές των Ορθοδόξων μαζί μ’ αυτούς. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι αναγνωρίζουν τον «πάπα» ως πνευματικό τους ηγέτη και τον μνημονεύουν στις λατρευτικές τους συνάξεις. Παράλληλα ακολουθούν συγκεκαλυμμένα τα αιρετικά δόγματα και όλες τις κακοδοξίες του Παπισμού. Δυστυχώς η σατανική αυτή εφεύρεση απέδωσε καρπούς. Χιλιάδες Ορθόδοξοι έχουν πέσει στην παγίδα και προσχώρησαν σ’ αυτό το δόλιο και σατανικό τερατούργημα.

Μητροπολίτης Ζαπορόζιε καί Μελιτόπολης Λουκᾶς: Ὁ λαός ἔχει μοιραστεῖ ἀπό τόν πόλεμο καί τήν προπαγάνδα

Μητροπολίτης Λουκάς: Ο λαός έχει μοιραστεί από τον πόλεμο και την προπαγάνδα

Μια συνέντευξη για όποιον θέλει να καταλάβει καλύτερα σε τι συνίσταται το εκκλησιαστικό πρόβλημα της Ουκρανίας.

Θανάσης Αυγερινός

Ο θρησκευτικός-εκκλησιαστικός εμφύλιος στην Ουκρανία έχει οδηγηθεί στα άκρα και βαδίζει παράλληλα, ενίοτε διασταυρούμενος, με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και Ρωσίας-ΝΑΤΟ.

Με σαφή καθοδήγηση από τις ΗΠΑ και υπερδραστήριο ρόλο της αμερικανικής διπλωματίας το υπαρκτό θρησκευτικό σχίσμα στην Ουκρανία έμελλε να χρησιμοποιηθεί τόσο για να βαθύνει ο διχασμός εντός της ουκρανικής κοινωνίας, όσο και για να δημιουργηθεί και τροφοδοτηθεί το όποιο χάσμα υπήρχε μεταξύ των ελληνόφωνων και σλαβόφωνων Εκκλησιών, εντέλει της Ελλάδας και της Ρωσίας.

Ο σκοπός προφανής: να ενθαρρυνθεί, να θεριέψει και να «νομιμοποιηθεί» ως εθνική ιδεολογία ο πιο ακραίος εθνικισμός στην Ουκρανία, ο οποίος δεν έχει διστάσει να υιοθετήσει τη ναζιστική ιδεολογία της «ανώτερης φυλής», αλλά και να συνεργαστεί ιστορικά με τους Ναζί πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και την ίδια στιγμή, μαζί με το χάσμα μεταξύ ρωσόφωνου και ουκρανόφωνου τμήματος της ουκρανικής κοινωνίας, που οδήγησε στα χρόνια μας σε μια πολυετή εμφύλια σύρραξη κι έναν κανονικό πόλεμο, να θεριεύει και να μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ Ρωσίας και λοιπού ορθόδοξου κόσμου, στις σχέσεις με τον οποίο είχε επενδύσει πολλά με τη σειρά της η ρωσική διπλωματία.

Από στιγμή σε στιγμή θεωρείται αναπόφευκτο ότι θα επιχειρηθεί από την κυβέρνηση Ζελένσκι η βίαιη εκδίωξη της μοναστικής κοινότητας της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, περίπου 600 ατόμων, μαζί με τους φοιτητές της Θεολογικής Ακαδημίας, οι οποίοι υπάγονται στην κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία υπό τον μητροπολίτη Ονούφριο, που φαίνεται πως παραμένει πλειοψηφική στη χώρα, παρά τις συστηματικές διώξεις εναντίον της και την κρατική πίεση, που αυξήθηκε μετά την έναρξη της ρωσικής πολεμικής επιχείρησης. Τη θέση των εκδιωχθέντων στην ιστορική μονή επιδιώκει να καταλάβει χωρίς να το κρύβει η «αυτοκέφαλη» Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, υπό τον επίσης μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο, η οποία ιδρύθηκε το 2018 και αναγνωρίζεται παγκοσμίως μόνο από 4 από τις 14-15 συνολικά Ορθόδοξες Εκκλησίες, δηλαδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Αλεξανδρείας και τις Εκκλησίες Ελλάδας και Κύπρου.

Πριν λίγες ημέρες ο μητροπολίτης Ζαπορόζιε και Μελιτόπολης Λουκάς, ξεκίνησε στην έδρα της επαρχίας του, την πόλη Ζαπορόζιε (σ.σ. Ζαπορίζια επί το ουκρανικότερο)απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους μοναχούς της Λαύρας του Κιέβου με την υπερχιλιετή ιστορία. Οι απαντήσεις του στις ερωτήσεις μου έχουν ενδιαφέρον για όποιον θέλει να καταλάβει καλύτερα σε τι συνίσταται το εκκλησιαστικό πρόβλημα της Ουκρανίας, που θα έπρεπε λογικά από καιρό να έχει απασχολήσει και τις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες παρακολουθούν διχασμένες – και κάποτε με λόγο ενισχυτικό του διχασμού – την αιματηρή πλέον σύγκρουση, αντί να συνεισφέρουν με λόγο καταλλαγής, ειρήνευσης και αναζήτησης συμβιβασμού.

Πώς θα περιγράφατε την κατάσταση στη χώρα και στην Εκκλησία σας για τους αμύητους σχετικά με τα σχίσματα στην Ορθοδοξία της Ουκρανίας;

Τα σύγχρονα σχίσματα, κατά κανόνα, συνδέονται είτε με τις μεταβαλλόμενες πολιτικές συνθήκες της κοινωνίας, είτε με τις φιλοδοξίες εκκλησιαστικών ιεραρχών ή πολιτικών.

Ἡ Σερβική Ἐκκλησία γιά τήν ἐκκλησιαστική κατάσταση στήν Οὐκρανία

Αναλυτικά το Δελτίο Τύπου της Σερβικής Εκκλησίας (σε ελεύθερη μετάφραση) αναφέρει:

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας είναι, όπως είναι κοινώς γνωστό, η μόνη κανονική και νόμιμη Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία, και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη θρησκευτική οργάνωση στη χώρα αυτή. Αναγνωρίζεται από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες του κόσμου, καθώς και από όλες τις μη Χριστιανικές Εκκλησίες και ομολογίες, ενώ η μη κανονική, σχισματική δομή που, αν και αυτοαποκαλείται Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, στερείται βασικών εκκλησιαστικών ιδιοτήτων, αναγνωρίζεται από τέσσερις μόνο Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες από τον αριθμό των πιστών τους αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό στην Ορθόδοξη οικουμένη. Φυσικά, ακόμα κι αν η αριθμητική δυσαναλογία ήταν υπέρ της μη κανονικής δομής, δηλαδή εις βάρος της κανονικής Εκκλησίας, δεν θα άλλαζε τίποτα στο οντολογικό επίπεδο: η Εκκλησία είναι η Εκκλησία και μία παράνομος παρασυναγωγή μπορεί να γίνει Εκκλησία μόνο με τη μετάνοια και την κανονική διαδικασία, ποτέ με το πάτημα της πένας κάποιου.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν είναι ένα «πολεμικό μέρος» αλλά μια ζωντανή και ενεργή Εκκλησία του Θεού σε ενότητα πίστης και λειτουργική κοινωνία με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τις Ορθόδοξες Εκκλησίες γενικότερα. Οι πόλεμοι, δίκαιοι και άδικοι, γίνονται από κράτη και όχι από εκκλησίες. Η ίδια η αντιμετώπιση μιας Εκκλησίας ως εχθρού είναι τερατώδους χαρακτήρα λόγω του ότι τα μέλη των τραγικά αντιμαχόμενων μερών, αν είναι πιστοί, είναι πιστοί της ίδιας Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι πάντα υπέρ της ειρήνης, προσεύχεται συνεχώς για ειρήνη και κάνει ό,τι μπορεί για να αντικαταστήσει την έχθρα και το μίσος μεταξύ ανθρώπων και εθνών με τη φιλία και την αγάπη. Η Εκκλησία δεν χωρίζει τους ανθρώπους σε «δικούς της» και «άλλους», «εγχώριους» και «ξένους», προσπαθεί, στο όνομα του Θεού που είναι Αγάπη, να αγαπά τους πάντες και να φροντίζει ποιμαντικά για τη σωτηρία των ψυχών και της ζωής όλων εκείνων που χρειάζονται αδελφική αγάπη και βοήθεια.

Ἐπιστολή Πατριάρχη Ἀντιοχείας σέ Πατριάρχη Μόσχας γιά τήν κατάσταση στήν Οὐκρανική Ἐκκλησία

 

Ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ.κ Ιωάννης σε επιστολή του προς τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ.κ. Κύριλλο επισημαίνει ότι ακούει και λαμβάνει με μεγάλη λύπη τα οδυνηρά νέα για την κατάσταση στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Το κείμενο της επιστολής αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Αντιοχείας στα κοινωνικά δίκτυα και είναι σε ελεύθερη μετάφραση:

«Σας γράφουμε με αιώνια θλίψη όπως ακούμε σήμερα για τις διώξεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας»

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ 3-4-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ 3-4-2023 

https://www.youtube.com/live/NlhG9W8HDe4?feature=share

Ταπείνωση καὶ χάρις

Ταπείνωση καὶ χάρις

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Κολουμπᾶνος: ἐν μέσῳ τόσων μεγάλων κινδύνων - ἐχθρῶν ἐξωτερικῶν καὶ ἐκ τῶν ἔσω - τὸ νὰ θέλουμε καὶ νὰ τρέχουμε, ἄν καὶ καθῆκον μας, δὲν εἶναι στὴ δύναμή μας. Διότι ἡ ἀνθρώπινη ἀρετὴ δὲν εἶναι ἐπαρκής, ὥστε νὰ φθάσει τὸν στόχο ποὺ ἐπιθυμεῖ ἀνάμεσα σὲ τόσες ἐναντιούμενες δυνάμεις, ἐκτὸς ἂν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ δώσει καὶ τὴ θέληση.

3 Ἀπριλίου. Δευτέρα πρὸ τῶν Βαΐων. Νικήτα ὁσίου τοῦ ὁμολογητοῦ (†824). Ἰωσὴφ τοῦ ὑμνογράφου (†833). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΜΗ΄ 17-22, ΜΘ΄ 1-4).

Ησ. 48,17          οὕτως λέγει Κύριος ὁ ῥυσάμενός σε, ὁ ἅγιος Ἰσραήλ· ἐγώ εἰμι ὁ Θεός σου, δέδειχά σοι τοῦ εὑρεῖν σε τὴν ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσῃ ἐν αὐτῆ.

Ησ. 48,17                  Αυτά λέγει ο Κυριος, ο οποίος σε ηλευθέρωσε, ο άγιος Θεός του ισραηλιτικού λαού· Εγώ είμαι ο Θεός σου, εγώ έδειξα εις σε να εύρης την αληθινήν οδόν, εις την οποίαν και πρέπει να πορευθής, εάν θέλης την σωτηρίαν σου.