Ἡ κενοδοξία μπαίνει ἀδιόρατα -Νά εἴμαστε νήφοντες, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Ἡ σταθερότητα στόν πνευματικό ἀγώνα ἔρχεται μέσω τῆς ταπείνωσης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

F. Savvas the Athonite: The responsibility of the faithful

 F. Savvas the Athonite: The responsibility of the faithful

Ἡ προσευχή τοῦ Κυρίου στόν βράχο τῆς ἀγωνίας- Γεθσημανή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ προσευχή τοῦ Κυρίου στόν βράχο τῆς ἀγωνίας- Γεθσημανή, 30-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου καί τῶν Ἁγίων Μάρθας καί Μαρίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Περί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου καί τῶν Ἁγίων Μάρθας καί Μαρίας, 29-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Περί Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, 29-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί Προφήτου Ἐλισσαίου καί Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Περί Προφήτου Ἐλισσαίου καί Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, 29-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί Ἰεριχοῦς καί Ζακχαίου Β' , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Περί Ἰεριχοῦς καί Ζακχαίου Β' , 29-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί Ἰεριχοῦς καί Ζακχαίου Α' , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Περί Ἰεριχοῦς καί Ζακχαίου Α' , 29-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 31-1-2023

https://www.youtube.com/live/PWOecMefrBo?feature=share

Γιά τόν ἅγιο Ἱεράρχη τοῦ Χριστοῦ Γρηγόριο τόν Θεολόγο († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ.. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Ευχαριστούμε τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, διότι με την δοθείσα σ’ αυτόν Χάρη του Παναγίου Πνεύματος κατά τρόπο κλασσικό δίδαξε και δογμάτισε τα περί της Θεότητος του Λόγου και των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος και κατήσχυνε τους αιρετικούς.

Η θεολογία του αγίου Γρηγορίου δεν είναι μόνο από μάθηση ανθρώπινη, την οποία είχε πλούσια ο Άγιος, αλλά είναι και από την καθαρή του διάνοια, με την οποία επόπτευε τα ουράνια και θεία μυστήρια, όπως κατ’ επανάληψιν λέγει η ακολουθία η ψαλείσα σήμερα.

Με την αίγλη των θείων ακτίνων καταύγασε τον καθαρότατο νου του, ο οποίος ήταν ως ένας καθαρός καθρέπτης, κάτοπτρο μέσα στο οποίο αντιφεγγούσαν τα τρία Φώτα της Αγίας Τριάδος. Και έτσι ό,τι δίδαξε, δίδαξε εκ γνώσεως μυστικής και απορρήτου και κοινωνίας με τον Θεό. Και γι’ αυτό η διδασκαλία του είναι θεία και ουράνια διδασκαλία. Και γι’ αυτό αξιώθηκε από την Εκκλησία δεύτερος αυτός να λάβει τον τίτλο, τον οποίο έλαβε ο πρώτος Θεολόγος, ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.

Όπως λέγει και το απολυτίκιό του, εις «τα βάθη του Πνεύματος», τα οποία εξερευνούσε με τον καθαρό του νου, προσετέθησαν «και τα κάλλη του φθέγματος», δηλαδή η ομορφιά του λόγου. Διότι πράγματι ο άγιος Γρηγόριος δεν ήταν μόνο μύστης των ουρανίων αποκαλύψεων, αλλά ήταν και ο εξαιρετικός συγγραφέας, ποιητής, λογοτέχνης, ο οποίος χρησιμοποιούσε την ελληνική γλώσσα με μοναδική χάρη και ικανότητα. Γι’ αυτό είναι και αυτός, όπως και οι άλλοι δύο Ιεράρχες, αιώνιος διδάσκαλος της Εκκλησίας.

Ακούσαμε σήμερα μερικά από τα αυτοβιογραφικά του «έπη» – σε μετάφραση βέβαια – τα οποία έγραψε με πολλούς στίχους. Σε αυτούς τους στίχους εξομολογείται και την ζωή του. Ήταν μία φύση λεπτή και ευαίσθητη και ποιητική ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, και γι’ αυτό δεν επιδίωξε αξιώματα, όπως το λέει και ο ίδιος. Εκείνο που ποθούσε ήταν η ησυχία και η ένωση με τον Θεό.

Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ

28 Ιανουαρίου

Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ - εδώ

ΕΡΓΑ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ - ΕΔΩ

Το λαμπρό αυτό άστρο της Εκκλησίας ανέτειλε στην Ανατολή, στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας, περί το 306. Νέος ήταν ακόμη όταν ο πατέρας του -ο οποίος ήταν ιερέας των ειδώλων- τον έδιωξε από την οικογενειακή του κατοικία εξαιτίας της συμπάθειάς του για τον χριστιανισμό. Τον δέχθηκε τότε ο άγιος επίσκοπος Ιάκωβος [13 Ιαν.], ο οποίος τον δίδαξε την αγάπη για την αρετή και την αδιάλειπτη μελέτη του λόγου του Θεού. Η μελέτη της Αγίας Γραφής άναψε μέσα του φλόγα που τον έκανε να καταφρονήσει τα αγαθά και τις μέριμνες του κόσμου, για να υψώσει τη ψυχή του προς την απόλαυση των ουρανίων αγαθών. Η πίστη και η εμπιστοσύνη του στον Θεό, ακλόνητες σαν το όρος Σιών, τον οδήγησαν να ασπασθεί ένα θαυμαστό τρόπο ζωής. Διέθετε τέτοια καθαρότητα σώματος και ψυχής, ώστε υπερέβαινε τα όρια της ανθρώπινης φύσης του, μην αφήνοντας ρυπαρό λογισμό να αναφανεί στον ορίζοντα του νου. Στο τέλος της ζωής του, αναγνώριζε ότι δεν είχε πει κακό λόγο για κανένα, ούτε είχε αφήσει να ξεφύγει από το στόμα του μάταιη κουβέντα.

Απογυμνωμένος από τα πάντα, όπως οι άγιοι Απόστολοι, αγωνιζόμενος την ημέρα κατά της πείνας και τη νύχτα κατά του ύπνου, ενδύοντας τις πράξεις και τους λόγους του με την αγία ταπείνωση του Χριστού, έλαβε από τον Θεό το χάρισμα της κατανύξεως και των αδιάλειπτων δακρύων σε τέτοιο βαθμό, ώστε καταλαμβάνει στη χορεία των αγίων την προνομιακή θέση του «Διδασκάλου της κατανύξεως». Από θαύμα, γνωστό μόνο σε όσους προσφέρουν όλη την ύπαρξή τους θυσία στον Κύριο, οι οφθαλμοί του είχαν μεταμορφωθεί σε δύο αέναες πηγές δακρύων. Για πολλά χρόνια, ουδέ μια στιγμή της ημέρας ή της νύχτας αυτά τα φωτοβόλα νερά, τα καθαρτήρια και αγιαστικά, αυτό το «δεύτερο βάπτισμα των δακρύων», δεν έπαυσαν να τρέχουν από τα μάτια του, μετατρέποντας το πρόσωπό του σε ακηλίδωτο καθρέπτη που αντανακλούσε την παρουσία του Θεού. Θρηνούσε αδιάκοπα τα αμαρτήματά του ή τα αμαρτήματα των άλλων και καμιά φορά, όταν αναλογιζόταν τα όσα θαυμαστά έπραξε ο Θεός για μας τους ανθρώπους, τα δάκρυά του μεταβάλλονταν σε δάκρυα χαράς.

Μητροπολίτης Ἁγιᾶς καί Συκουρίου, ὁ ἀπό Παραμυθίας κυρός Παῦλος Καρβέλης

Ἀρχιμανδρίτης Παῦλος Ντανᾶς  Ἱεροκῆρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως  Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

Παλαιομάνινα 17/01/2023

Μητροπολίτης Ἁγιᾶς καί Συκουρίου, ὁ ἀπό Παραμυθίας κυρός Παῦλος Καρβέλης

30 χρόνια ἀπό τήν ἐκδημία του

Αἰσθήματα συγκινήσεως καί εὐγνωμοσύνης πλημμυρίζουν τήν ψυχή μας μέ τή συμπλήρωση 30 ἐτῶν ἀπό τήν εἰς Κύριον ἐκδημία τοῦ ἀοιδίμου Ἱεράρχου. Τά φτωχά μας λόγια ἀποτελοῦν ἕνα εὐλαβές θυμίαμα καί ἐλάχιστο πνευματικό ἀντίδωρο τῶν ὅσων προσέφερε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί μικρό ἐκχύλισμα θαυμασμοῦ καί εὐγνωμοσύνης πρός τή σεπτή καί ἁγία του μορφή, γιά τήν ὅλη του τή βιωτή, τό ἱεραποστολικό ἔργο, τούς διωγμούς ἀλλά καί τό ἀγωνιστικό του φρόνημα.

Βίος καί Παιδεία

Ὁ ἐκλιπών Ἱεράρχης ἦρθε στή ζωή ὅταν ἡ Πατρίδα μας περνοῦσε μιά μεγάλη δοκιμασία, τή Μικρασιατική καταστροφή. Γεννήθηκε στίς 27 Σεπτεμβρίου 1922 στίς Καμάρες Πατρῶν, μιά ὀνομαστή Κωμόπολη μεταξύ Πατρῶν καί Αἰγίου. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Ἀνδρέας καί ἡ μητέρα του Πηνελόπη. Ἀπό τό εὐλογημένο αὐτό ζευγάρι προῆλθαν ἑπτά παιδιά. Ὁ τέταρτος ἦταν ὁ Γέροντας. Οἱ γονεῖς γιά νά εὐχαριστήσουν τό Θεό καί τήν Παναγία γιά τή γέννησή του, βάπτισαν τό τέταρτο παιδί τους -τόν Γέροντα- στήν Παναγία Τρυπητή τοῦ Αἰγίου καί πῆρε τό ὄνομα Γεώργιος. Μυρωμένος καί βαπτισμένος ἔλαβε τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί κατέστη ἱκανός πλέον νά ἀντιμετωπίσει στήν πορεία τῆς ζωῆς του τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ. Ἡ ἁγνή του ψυχή ὑπῆρξε ἐκλεκτό χῶμα πού ἔπεσε καί καρποφόρησε ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀπό μικρός ἦταν φρόνιμος, συνετός, εὐλαβής, ὑπάκουος στούς γονεῖς του, μέ ἐκκλησιαστική ζωή καί άσκητικό φρόνημα.

Ὁ Γεώργιος ἦταν φιλομαθής. Διέτρεξε τήν Κατώτατη Ἐκπαίδευση στή γενέτειρά του καί τή Μέση στό Αἴγιο. Μέ ζῆλο ἀποθησαύριζε στήν ψυχή του ἀπό τούς δασκάλους του «ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα» (Φιλ. 4,8), πού θά τόν βοηθοῦσαν στήν κατά Χριστόν καί κατά κόσμον μόρφωσή του. Στά δύσκολα χρόνια τῆς ἐφηβείας, συνεδέθη πνευματικά μέ τή χριστιανική Ἕνωση Αἰγίου καί μέ τήν παρακολούθηση τῶν χριστιανικῶν μαθημάτων στερεώθηκε στήν πίστη καί καλλιέργησε τό ἦθος του. Ἰδιαιτέρως, βοηθήθηκε ἀπό τόν ἱεροκήρυκα τῆς Μητροπόλεως Πατρῶν π. Χριστόδουλο Παπαγιάννη, τόν ὁποῖο εἶχε πνευματικό καί τόν π. Ἀλέξανδρο Γκανιάτσο.

Ὅταν βρισκόταν ὁ Γέροντας στήν τελευταία τάξη τοῦ σημερινοῦ Λυκείου, ἀνακοίνωσε στούς γονεῖς του ὅτι ἤθελε νά σπουδάσει στή Θεολογική Σχολή. Ἐπιθυμοῦσε νά γίνει Θεολόγος καί νά ἐντρυφήσει στήν ἐπιστήμη τῶν ἐπιστημῶν. Ἔδωσε ἐξετάσεις καί εἰσῆλθε στή Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν. Ὡς φοιτητής μελετοῦσε τήν Ἁγία Γραφή, τούς ἁγίους Πατέρες καί γενικῶς τά θεολογικά γράμματα. Ὅλα τά πατερικά κείμενα πού εἶχε στή βιβλιοθήκη του, εἶναι ὑπογραμμισμένα ἀπό τίς διάφορες σημειώσεις του.

Καθηγητής Θεολόγος

Ἐκεῖνο τόν καιρό ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία του νά ἐνταχθεῖ στήν Ἀδελφότητα Θεολόγων «ἡ Ζωή». Ὁ πνευματικός του ὅμως π. Σεραφείμ Παπακώστας τοῦ συνέστησε, λόγῳ τῶν οἰκογενειακῶν του προβλημάτων, νά διοριστεῖ καθηγητής Θεολογίας στή Μέση Ἐκπαίδευση. Τό 1948 διορίζεται προσωρινός καθηγητής στό Γυμνασιακό παράρτημα τῆς Αἴγινας. Στήν Αἴγινα, ἡ πρώτη του ὑποχρέωση ἦταν νά προσκυνήσει τά ἱερά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου τοῦ θαυματουργοῦ, ἕναν Ἅγιο πού ἀγαποῦσε τόσο πολύ, ἴσως, γιατί θά γινόταν ἀργότερα ὁμοιοπαθής!

Ἀφοῦ ὑπηρέτησε δύο χρόνια τήν Πατρίδα μέ τή στρατιωτική του θητεία, διορίστηκε καθηγητής στή γενέτειρά του. Ἡ συγκίνησή του ἦταν μεγάλη, γιατί θά διακονοῦσε στόν τόπο πού γεννήθηκε. Μαζί μέ τό σεμνό ἱεροκήρυκα π. Χριστόδουλο Παπαγιάννη πραγματοποίησε πολλές περιοδεῖες τά καλοκαίρια καί ἀσκήθηκε στό ὡραῖο καί θεοφιλές ἔργο τοῦ ἱεροκήρυκος, τό ὁποῖο τόσο πολύ τόν μαγνήτιζε καί τόν συγκινοῦσε ἀπό τήν παιδική του ἡλικία.

Ἡ ἀπόκτηση τῆς Θείας Χάρης στήν ἀσθένεια, Βίος καί Λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

117. Ἡ ἀπόκτηση τῆς Θείας Χάρης στήν ἀσθένεια, Ἁγ. Πορφυρίου, 15-5-2019

«Ἦλθον ἵνα μή ποιῶ τό θέλημα τό ἐμόν, ἀλλά τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός»[1], λέγει ὁ Κύριος. Καί ὁ κάθε χριστιανός θά πρέπει νά μιμεῖται τόν Κύριο καί πάντοτε νά ζητεῖ στήν ζωή του νά γίνεται τό θέλημα τοῦ Κυρίου καί ὄχι τό δικό του θέλημα. Ἀκόμα καί ὅταν ὑπάρχει ὀδύνη στή ζωή μας, ὑπάρχει πόνος, ὑπάρχει ἀσθένεια, καί τότε πάλι πρέπει νά ζητᾶμε γίνεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά μᾶς δίνει ὑπομονή, ὥστε νά περνᾶμε τήν δοκιμασία χωρίς νά ἁμαρτάνουμε.

«Τό μυστικό στήν ἀσθένεια», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «εἶναι ν' ἀγωνιστεῖς ν' ἀποκτήσεις τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ», ὁπότε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ θά μπορέσεις νά τήν ὑπομείνεις καί νά δοξάσεις τόν Θεό μέσα σέ αὐτήν. «Πολλή ὠφέλεια, -ἔλεγε- ἔχουμε ἀπ' τίς ἀσθένειες, ἀρκεῖ νά τίς ὑπομένουμε χωρίς γογγυσμό καί νά δοξάζουμε τόν Θεό, ζητώντας τό ἔλεός Του. Ὅταν ἀρρωστήσουμε, τό θέμα δέν εἶναι νά μήν πάρουμε φάρμακα ἤ νά πᾶμε νά προσευχηθοῦμε στόν Ἅγιο Νεκτάριο. Πρέπει νά ξέρουμε καί τό ἄλλο μυστικό. Ν' ἀγωνιστοῦμε ν' ἀποκτήσουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι τό μυστικό. Τά ἄλλα θά μᾶς τά διδάξει ἡ Χάρις, δηλαδή τό πῶς θ' ἀφεθοῦμε στόν Χριστό»[2]. Δηλαδή λέει ὁ Ἅγιος ὅτι ἡ ἀσθένεια, ἡ ἀρρώστια, εἶναι μιά εὐκαιρία πού μᾶς δίνει ὁ Θεός γιά νά πάρουμε τήν Χάρη Του. Καί ὅταν τήν πάρουμε, τότε πράγματι αὐτή ἡ Χάρις θά μᾶς διδάξει πῶς νά ἀφήσουμε τά πάντα σέ Ἐκεῖνον, κατά τό «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσα τήν ζωή ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

«Ἐμεῖς -ἔλεγε- περιφρονοῦμε τήν ἀσθένεια, δέν τή σκεπτόμαστε. Σκεπτόμαστε τόν Χριστό ἁπαλά, ἀνεπαίσθητα, ἀνιδιοτελῶς κι ό Θεός κάνει τό θαῦμα Του πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Ὅπως λέμε στήν Θεία Λειτουργία, «πᾶσα τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»». Ἔτσι πρέπει νά κάνουμε, ἔτσι μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος, «ἀλλά πρέπει νά θέλουμε -λέει- νά περιφρονήσουμε τήν ἀσθένεια. Ἄν δέν θέλουμε, εἶναι δύσκολο. Δέν μποροῦμε νά ποῦμε «τήν περιφρονῶ».

«Ἡ ἀλήθεια καί ἡ Ἀλήθεια»!

«Ἡ ἀλήθεια καί ἡ Ἀλήθεια»!

Πορφυρίτης

Εἰσῆλθαν γιά τά καλά, οἱ διοικοῦντες τίς τοπικές ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, στόν ἀνάποδο καί ἀπατηλό κόσμο τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων! «Ἑνότητα!», κραυγάζουν καί σπέρνουν τή διχόνοια, προσπαθώντας νά κατισχύσουν τήν Ἐκκλησία τῆς Ὁποίας «πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν»! (Ματθ. 16, 18). Τά ἀποτελέσματα, κραυγάζουν καί αὐτά διά τῶν γεγονότων: αἱματηροί διωγμοί ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, διχασμός στήν Ἀφρική ἀπό τήν εἰσχώρηση τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας[1], «οἰκογενειακές» ὑποθέσεις μεταξύ ἑλληνόφωνων καί σλαβόφωνων, πεζοδρομιακή καί ποδοσφαιρική «θεολογία» τοῦ τύπου: «σκασίλα...», «Ἐγώ εἶμαι ὁ πρῶτος στή σειρά κι ἐσύ ὁ πέμπτος»[2] «Ἐγώ εἶμαι ἡ Μητέρα, ἐσεῖς εἶστε θυγατέρες» ἤ ἀγώνας μεταξύ «Ἑλλάδας – Ρωσίας»... Ἐπιπλέον, στόν ἀνάποδο κόσμο, οἱ φορεῖς ἐτεροδιδασκαλιῶν παρουσιάζονται ὡς φορεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως!

Ὦ! «Δυστυχής! Παρηγορία μόνη σου ἔμενε νὰ λὲς περασμένα μεγαλεῖα καὶ διηγώντας τὰ νὰ κλαῖς. Καὶ ἀκαρτέρει καὶ ἀκαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά, ἕνα ἐκτύπαε τ' ἄλλο χέρι ἀπὸ τὴν ἀπελπισιά.»[3]...! Ὁ κόσμος ὑποδουλώνεται ἀπό τόν Ἀρχέκακο Ὄφι (καί τά ἀνθρώπινα διαβόλια του) καί κάποιοι ζητοῦν πρωτοκαθεδρίες...! «Πῶς μᾶς κυβερνάει ὁ διάβολος! Μὲ ἀνόητα πράγματα!»[4]. Τό καράβι βουλιάζει, οἱ ἐπιβᾶτες πνίγονται καί τό πλήρωμα καβγαδίζει γιά τό ποιός εἶναι ὁ καπετάνιος! Ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου εἶναι σαφέστατη: «Εἰ τὶς θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος»!!! (Μαρκ. 9, 35). «Ποιὸς εἶναι ἱκανὸς καὶ μπορεῖ νὰ πραγματοποιήσει στὴν ζωὴ του αὐτὴ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ;», ρωτᾶ ὁ ἅγιος Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας καί ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος: «Μόνο ἄνθρωποι καλόκαρδοι, ἥσυχοι καὶ ἁπλοί, ποὺ δὲν ζητᾶνε καὶ δὲν περιμένουν τίποτα ἀπὸ τοὺς ἄλλους.»[5]

Ὁ Θεός δέν φωτίζει ἄλλον περισσότερο καί ἄλλον λιγότερο. Φωτίζει ὅλους τό ἴδιο!

Ο Θεός δεν φωτίζει άλλον περισσότερο και άλλον λιγότερο. Φωτίζει όλους το ίδιο! Είναι σαν τις ακτίνες του ηλίου, που μας φωτίζουν όλους το ίδιο...

Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται σε εμάς, κατά πόσο εμείς είμαστε δεκτικοί φωτισμού! Και αυτό εξαρτάται από την πίστη μας και την ζωή που κάνουμε...

Γι' αυτό οι άνθρωποι, αν και ''κολυμπάνε'' μέσα στη Χάρη του Θεού, που είναι πανταχού παρών, δεν νοιώθουν όλοι τη Χάρη. Διότι άλλοι δεν πιστεύουν στον Θεό και άλλοι που Τον πιστεύουν δεν διάγουν Ορθόδοξα.

Ὁ Θεός ἐξέλεξε τό εὐτελέστερον, τό χῶμα, γιά νά κατασκευάσει ἐξ αὐτοῦ τό ἀνθρώπινον σῶμα.

Ο Θεός εξέλεξε το ευτελέστερον, το χώμα, για να κατασκευάσει εξ αυτού το ανθρώπινον σώμα. Και τούτο όχι ασκόπως. Ως φιλοσοφεί ο Γρηγόριος Νύσσης, η θέα και μόνο της γης, εκ της οποίας προήλθε το ανθρώπινο σώμα, αρκεί για να διδάξει την ματαιότητα της επιγείου ζωής.

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2023/01/blog-post_384.html

31 Ἰανουαρίου. Κύρου καὶ Ἰωάννου τῶν ἀναργύρων (†311). Τῶν ἐν Κορίνθῳ ἓξ μαρτύρων (†251), Ἠλία νεομάρτυρος τοῦ ἐν Καλαμάτᾳ (†1685), Ἀρσενίου ὁσίου τοῦ ἐν Πάρῳ (†1877). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτ. γ΄ 10-22).

Α Πε. 3,10          ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον,

Α Πε. 3,10                 Να είσθε άγρυπνοι και να ελέγχετε αυτά που λέτε· διότι η Γραφή λέγει· “αυτός που θέλει να απολαμβάνη ζωήν ειρηνικήν και άνετον και να ίδη ημέρας καλάς, ας παύση την γλώσσαν του από τα κακά λόγια και τα χείλη του να μη λαλήσουν ποτέ δολιότητα, ψέμα και απάτην.

Οἱ αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί οἱ τεράστιες δογματικές διάφορές μας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Οἱ αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καί οἱ τεράστιες δογματικές διάφορές μας, 28-1-2023, Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ ἱεροί κανόνες περί εἰσόδου αἱρετικῶν στόν ὀρθόδοξο ναό, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Οἱ ἱεροί κανόνες περί εἰσόδου αἱρετικῶν στόν ὀρθόδοξο ναό, 29-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Τό Σαραντάρειο ὄρος καί οἱ τρεῖς πειρασμοί τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ διαβόλου (Β') Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Τό Σαραντάρειο ὄρος καί οἱ τρεῖς πειρασμοί τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ διαβόλου (Β') Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ὁ προφήτης Ἠλίας καί ἡ ἔρημος τοῦ Χοτζεβᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ὁ προφήτης Ἠλίας καί ἡ ἔρημος τοῦ Χοτζεβα, 29-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Τό Σαραντάρειο ὄρος καί οἱ τρεῖς πειρασμοί τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ διαβόλου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Τό Σαραντάρειο ὄρος καί οἱ τρεῖς πειρασμοί τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ διαβόλου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας, 29-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γιατί σταματᾶμε τόν πνευματικό ἀγῶνα, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Γιατί σταματᾶμε τόν πνευματικό ἀγῶνα, 28-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ἡ ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν σέ σχέση μέ τήν μετάνοια μᾶς, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ἡ ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν σέ σχέση μέ τήν μετάνοια μᾶς, 28-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ἡ διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ἡ διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ, 28-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ἡ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος καί ἡ Καπερναούμ- (B') , γεγονότα καί θαύματα, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ἡ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος καί ἡ Καπερναούμ- (B') , γεγονότα καί θαύματα, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ἡ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος καί ἡ Καπερναούμ- γεγονότα καί θαύματα, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ἡ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος καί ἡ Καπερναούμ- γεγονότα καί θαύματα, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, τό home schooling καί ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἀπό τούς μοναχούς, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, τό home schooling καί ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἀπό τούς μοναχούς, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου

Ἡ Κανᾶ καί ὁ ἐν Χριστῷ γάμος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ Κανᾶ καί ὁ ἐν Χριστῷ γάμος, 28-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου καί ἡ Ναζαρέτ , 28-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου καί ἡ Ναζαρέτ , 28-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Συμβουλές καί ἱστορίες ἀπό τή ζωή τοῦ ὁσίου Βησσαρίωνα τοῦ Ἀγαθωνίτη

Κάθε πρωί, ο πατήρ Βησσαρίων [ο όσιος Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης], ερχόντανε και καθότανε με μας τα παιδιά που εργαζόμασταν στο μοναστήρι. Μας μιλούσε με αγάπη και απαντούσε στις όποιες απορίες μας.

Εκείνο που μας έλεγε πάντοτε, χωρίς να το παραλείψει ποτέ, ήταν το εξής:

«Παιδιά μου πρέπει να νοιαζόμαστε για την ψυχή μας. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Άμα χάσουμε την ψυχή μας, τότε τα χάσαμε όλα. Αυτό πρέπει να το προσέχουμε περισσότερο εμείς οι μοναχοί, διότι κινδυνεύουμε να γίνουμε λοιδώρημα του διαβόλου. Και αυτόν τον κόσμο θα μας λέει ο διάβολος με σαρκασμό, χάσατε, και τον άλλο δεν θα κερδίσετε».

«Την ψυχή σας να την φυλάττετε σαν τον πολυτιμότερο θησαυρό που σας χάρισε ο Θεός»!

***

Ο π. Βησσαρίων ντυνότανε απλοϊκά, πολύ φτωχά. Είχε ένα ράσο κάπως καλό και μ’ αυτό σκέπαζε τη φτώχεια του.

Μέγας Ἀθανάσιος. Ποιόν ψαλμό τοῦ Δαβίδ πρέπει νά λέμε σέ κάθε διαφορετική περίπτωση.

Μέγας Αθανάσιος.

Ποιόν ψαλμό του Δαβίδ πρέπει να λέμε σε κάθε διαφορετική περίπτωση.

Προς Μαρκελλίνον εις την ερμηνείαν των Ψαλμών (ιε΄ – κς’)

ιε’. Οι Ψαλμοί λοιπόν έχουν διαταχθεί κατ’ αυτή την τάξη, που είναι δυνατόν για τους αναγνώστες, όπως είπα προηγουμένως, να βρει ο καθένας σε κάθε ψαλμό, τα πάθη και την διάθεση της ψυχής του, ομοίως δε και το υπόδειγμα και την διδασκαλία για κάθε πράγμα.

Τι λόγια λέγοντας μπορεί να είναι αρεστός στον Κύριο, με ποια λόγια μπορεί να διορθωθεί και να ευχαριστεί τον Κύριο, ώστε να μη ολισθήσει σε ασέβεια αυτός που προφέρει τους λόγους αυτούς. Διότι θα αποδώσουμε λόγο στον Κριτή, όχι μόνο για τις πράξεις, αλλά και για κάθε ανώφελο λόγο.

Αν λοιπόν θέλεις να μακαρίσεις κάποιον, έχεις (ως υπόδειγμα), για το πως πρέπει και γιατί και τι πρέπει να λες, τους ψαλμούς 1 και 31, και τους 40, 111, 118 και 127.

Αν πάλι θέλεις να κατακρίνεις την επιβουλή των Ιουδαίων κατά του Σωτήρος, έχεις τον 2ο ψαλμό.

Αν δε καταδιώκεσαι από τους δικούς σου και έχεις πολλούς που στρέφονται εναντίον σου, λέγε τον 3ο ψαλμό.

Εάν βρίσκεσαι σε παρόμοια κατάσταση θλιβόμενος, και αφού επικαλέστηκες τον Κύριο θέλεις να τον ευχαριστήσεις, επειδή σε εισάκουσε, ψάλλε τον 4ο, τον 74ο, και τον 114ο.

Αν ακόμα βλέπεις ότι οι πονηροί θέλουν να σου στήσουν ενέδρα, και θέλεις να εισακουσθεί η προσευχή σου, σήκω νωρίς το πρωί και ψάλλε τον 5ο.

Αν αισθάνεσαι απειλή από μέρους του Κυρίου και βλέπεις ότι ταράζεσαι γι’ αυτό τον λόγο, μπορείς να λες τον 6ο και τον 37ο.

Αν κάποιοι σε επιβουλεύονται, όπως ο Αχιτόφελ τον Δαβίδ, και κάποιος σου το αναγγείλει, ψάλλε τον 7ο και έχε εμπιστοσύνη στον Θεό, ο οποίος θα σε σώσει.

ις΄. Αν θέλεις δε να προσφωνήσεις τον Κύριο, όταν βλέπεις την εξαπλωμένη παντού χάρη του Σωτήρος και τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, ψάλλε τον 8ο.

Αν πάλι θέλεις να ευχαριστήσεις με άσμα τον Κύριο για τον τρυγητό, έχεις και πάλι για την περίσταση τον 8ο και τον 83ο.

Για την κατάργηση του εχθρού και την σωτηρία της κτίσεως, μην καυχάσαι για σένα, αλλά γνωρίζοντας ότι αυτό είναι κατόρθωμα του Υιού του Θεού, λέγε τον αναφερόμενο σ΄ αυτόν 9ο ψαλμό.

Οἰκουμενιστικός οἶστρος Ὀρθοδόξων μηνυμάτων στό θάνατο τοῦ πρώην «Πάπα» Βενεδίκτου 16ου

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 16η Ιανουαρίου 2023

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΟΙΣΤΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ «ΠΑΠΑ» ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ 16ΟΥ

Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν πολλές φορές στον Παπισμό και τονίσαμε ότι δεν είναι Εκκλησία, αλλά ένα αιρετικό θρησκευτικό σύστημα. Μία κακόδοξη χριστιανική κοινότητα με δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες, που έχουν καταδικαστεί από σειρά Αγίων Συνόδων θεοφόρων Πατέρων, Οικουμενικών και Ενδημουσών, αρχής γενομένης από την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο, επί μεγάλου Φωτίου το 879-880. Σύνοδοι που έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση του Ορθοδόξου πληρώματος, ως άγιες και γνήσια Ορθόδοξες, με πανορθόδοξο κύρος.

Η αέναη παρουσία του παναγίου Πνεύματος στην Εκκλησία του Χριστού, στην μία, μοναδική και αδιαίρετη, που είναι μόνον η Ορθόδοξη, φώτισε τους αγίους Πατέρες μας, να κατανοήσουν το εύρος και το βάθος των παπικών κακοδοξιών και να τις ανασκευάσουν με αδιάσειστες γραφικές και πατερικές μαρτυρίες, ώστε να μην παρασύρεται ο πιστός λαός του Θεού από τις δόλιες μεθοδεύσεις και πλάνες των παπικών, αλλά και από την προσηλυτιστική προπαγάνδα που ασκούν τα τελευταία χίλια χρόνια σε βάρος της Ορθοδοξίας. Αμέτρητα είναι τα θύματα των Ορθοδόξων μέχρι σήμερα, κυρίως από τη δράση της σατανικής Ουνίας.

Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ ἐπικείμενου θανάτου_Βίος καί Λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

116. Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ ἐπικείμενου θανάτου_Ἁγ. Πορφυρίου_14-5-2019_Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων αὐτός εἶναι ὁ διδούς καί ὁ δίδων ζωή τῷ κόσμῳ»[1]. Ὁ Κύριος εἶναι ἡ ζωή, ἡ ὄντως Ζωή καί ἡ αὐτοζωή. Καί ἑπομένως, διά τοῦ Κυρίου, διά τοῦ Χριστοῦ, καταργεῖται ὁ θάνατος. «Κάποτε», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «εἶχα φτάσει στόν θάνατο. Εἶχα πάθει σοβαρή γαστρορραγία, ὅταν ἔκανα ἐγχείρηση στό μάτι, τό ὅποιο τελικά ἔχασα ἀπό τήν κορτιζόνη πού μοῦ βάλανε στό νοσοκομεῖο. Τότε», διηγεῖται ὁ Ἅγιος, «ἔμενα σ' ἕνα καλυβάκι». Δέν εἶχε ἀκόμη χτιστεῖ τό μοναστήρι. «Ἀπ' τήν ἐξάντληση δέν καταλάβαινα ἄν εἶναι μέρα ἤ νύχτα. Ἔφτασα στόν θάνατο κι ὅμως ἔζησα. Ἀδυνάτισα πολύ. Μοῦ κόπηκε ἤ ὄρεξη. Ἐπί τρεῖς μῆνες ζοῦσα μέ τρεῖς κουταλιές γάλα τήν ἡμέρα. Σώθηκα ἀπό μία κατσίκα! Ζοῦσα μέ τήν σκέψη τῆς ἀναχωρήσεως. Ἔνιωθα μεγάλη χαρά μέ τήν σκέψη ὅτι θά συναντοῦσα τόν Κύριο. Εἶχα βαθιά μέσα μου τό αἴσθημα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Κι ό Θεός θέλησε τότε νά μ' ἐνισχύσει καί νά μέ παρηγορήσει μέ κάτι πολύ εὐλογημένο. Κάθε τόσο πού αἰσθανόμουνα ὅτι θά βγεῖ ἤ ψυχή μου, ἔβλεπα στόν οὐρανό ἕνα ἄστρο πού ἔκανε λαμπυρισμούς. Ἔριχνε γύρω-γύρω γλυκύτατες ἀκτίνες. Ἦταν λαμπρό καί πολύ γλυκό. Ἦταν πολύ ὡραῖο! Τό φῶς του εἶχε πολύ γλυκύτητα. Εἶχε χρῶμα μαρινέ, ἀνοιχτό σιέλ, σάν διαμάντι, σάν πολύτιμος λίθος. Ὅσες φορές τό ἔβλεπα, μέ γέμιζε παρηγοριά καί χαρά, γιατί μέσα σ' αὐτό τό ἄστρο ἔνιωθα ὅτι ἦταν ὅλη ἡ Ἐκκλησία, ό Τριαδικός Θεός, ἡ Παναγία, οἱ ἄγγελοι, οἱ ἅγιοι. Εἶχα τό συναίσθημα ὅτι ἐκεῖ ἦταν ὅλοι οἱ δικοί μου, οἱ ψυχές ὅλων τῶν ἀγαπητῶν μου, τῶν γεροντάδων μου. Πίστευα ὅτι, ὅταν θά ἔφευγα ἀπ' αὐτή τή ζωή, ἐκεῖ, στό ἄστρο αὐτό, θά πήγαινα κι ἐγώ ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὄχι ἀπό τίς ἀρετές μου. Ἤθελα νά πιστεύω ὅτι ὁ Θεός, πού μ' ἀγαπάει, μοῦ τό ἐμφανίζει, γιά νά μοῦ πεῖ: «Σέ περιμένω!».

«Δέν ἤθελα νά σκέπτομαι τήν κόλαση, τά τελώνια. Δέν θυμόμουν τίς ἁμαρτίες μου, ἐνῶ εἶχα πολλές. Τίς ἄφησα. Θυμόμουν μόνο τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί χαιρόμουν. Καί παρακαλοῦσα: «Γιά τήν ἀγάπη Σου, Θεέ μου, νά εἶμαι κι ἐγώ ἐκεῖ. Ἄν, ὅμως, γιά τίς ἁμαρτίες μου πρέπει νά πάω στήν κόλαση, ἡ ἀγάπη Σου ἄς μέ βάλει ὅπου θέλει. Ἀρκεῖ νά εἶμαι μαζί Σου». Τόσα χρόνια ἔζησα στήν ἔρημο μέ ἀγάπη στόν Χριστό. Ἔλεγα στόν ἑαυτό μου: «Ἄν πάεις πάνω στόν οὐρανό κι ό Θεός σοῦ πεῖ «ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε, μή ἔχων ἔνδυμα γάμου;[2] Τί θέλεις ἐσύ ἐδῶ;", θά Τοῦ πῶ: "Ὅτι θέλεις, Κύριέ μου, ὅ,τι θέλει ἡ ἀγάπη Σου, ὅπου θέλει ἡ ἀγάπη, ἄς μέ βάλει. Παραδίδομαι εἰς τήν ἀγάπη Σου. Ἄν θέλεις καί στήν κόλαση νά μέ βάλεις, βάλε με∙ ἀρκεῖ νά μή χάσω τήν ἀγάπη Σου»[3]. Βλέπουμε πῶς ὁ Ἅγιος εἶχε ὑπερβεῖ τόν φόβο τοῦ θανάτου, ἐξαιτίας μάλιστα καί τῆς ἀσθενείας πού περνοῦσε. Εἶχε ἀφεθεῖ τελείως στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί γνώριζε ὅτι ὅ,τι δίνει ὁ Θεός εἶναι γιά τό καλό του. Καί τό ἴδιο πρέπει νά πιστεύουμε κι ἐμεῖς.

Ἄλμπερτ Μπουρλά: Πώς ὁ δῆθεν «σωτῆρας» τῆς δημόσιας ὑγείας ἔχασε τήν λαλιά του, ὅταν τοῦ τέθηκαν οἱ σωστές ἐρωτήσεις

 

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Ὁ Ἄλμπερτ Μπουρλά δέχθηκε ἕναν καταιγισμό καυστικῶν ἐρωτήσεων σχετικά μέ τά ἐμβόλια καί ἡ ἀντίδρασή του ἦταν ὁ ὁρισμός τῆς ἔνοχης σιωπῆς.

Οἱ εἰκόνες ἑνός ἀμήχανου, σοκαρισμένου καί βουβοῦ Ἄλμπερτ Μπουρλά πού δέχθηκε δεκάδες «ἄβολες» ἐρωτήσεις ἀπό δύο ρεπόρτερ πού ἔκαναν στενό δημοσιογραφικό μαρκάρισμα στόν CEO τῆς Pfizer, ἀποτύπωσαν μέ μεγάλη γλαφυρότητα τήν πραγματική «γύμνια» τοῦ «βασιλιᾶ» τῶν mRNA σκευασμάτων.

Ἕξι λεπτά ἦταν ἀρκετά ὥστε ὁ ψηφισμένος ἀπό τό.. CNN Βusiness ὡς «CEO τῆς χρονιᾶς 2021» νά ἐμφανιστεῖ στά μάτια τῆς κοινῆς γνώμης ὡς ἡ προσωποποίηση τῆς ἔνοχης σιωπῆς. Μόλις ξεμύτισε γιά λίγο ἀπό τό ὀχυρωμένο βασίλειο τῶν ὀργανωμένων λόμπι καί τῶν διεφθαρμένων τεχνοκρατῶν ὥστε νά παραστεῖ στήν νεοταξική λυκοσυμμαχία του WEF πού συνεδριάζει στό Νταβός, ἔγινε δέκτης ἑνός βομβαρδισμοῦ ἐρωτήσεων πού κονιορτοποίησαν τό ἀφήγημα τῶν ἀσφαλῶν καί ἀποτελεσματικῶν ἐμβολίων.

Χειρουργικές καί καυστικότατες ἐρωτήσεις πού εἶχαν νά κάνουν μέ τήν (ἄν)ἀποτελεσματικότητα τῶν ἐμβολίων καί τούς ὠκεανούς ψεμάτων πού προωθήθηκαν στήν κοινή γνώμη γιά νά πουληθοῦν, γιά το ὅτι ἡ Pfizer ἀποσιώπησε πώς τό ἐμβόλιο δέν σταματᾶ τήν μετάδοση, γιά τίς παρενέργειες καί τούς «ξαφνικούς» θανάτους σέ ὅλο τόν κόσμο, γιά τίς μυθικές ἀπολαβές πού ἐξασφάλισε ὁ κ. Μπουρλά, ἄλλα καί γιά τό σκοτεινό παρελθόν της Pfizer πού ἔχει ἐμπλακεῖ σέ πλῆθος παράνομων καί διεφθαρμένων πρακτικῶν marketing.

Ἐρωτήματα πού οὔτε κατά διάνοια δέν ὑπῆρχε περίπτωση νά ἀκουστοῦν ἀπό τά «πετσωμένα» συστημικά ΜΜΕ τῆς χώρας μας. Στήν Ἑλλάδα ὄχι μόνο ἀπαγορεύονται αὐτά τά αὐτονόητα ἐρωτήματα, ἄλλα ὑπάρχει καί ἡ ἄνεση ὁ κάθε «εἰδικός» νά λέει ἐνώπιον λαοῦ καί (ἄλαλων) δημοσιογράφων πώς κορόϊδευε συστηματικά τούς πολῖτες γιά τό θέμα τοῦ ἐμβολιασμοῦ, ὅπως ἡ Ἀθηνᾶ Λινοῦ πού μέ κάθε χαλαρότητα καί ἀνεμελιά παραδέχθηκε ὅτι «ποτέ δέν λέμε τήν πλήρη ἀλήθεια στούς ἀνθρώπους».

Ἀσφαλῶς τό ἀνελέητο σφυροκόπημα ἐρωτήσεων πού ἔγιναν στόν Μπουρλά καί ἡ ἀφωνία του μπροστὰ σέ ὅλα αὐτά τά θέματα μείζονος σημασίας, δέν μεταδόθηκαν ἀπό κανένα κανάλι καί καμία συστημική ἱστοσελίδα ἐνημέρωσης στήν χώρα μας.

Γιατί προσεύχομαι;

 

Γιατί προσεύχομαι;

Ὄχι βέβαια γιὰ νὰ ἀπαριθμήσω στὸν Θεὸ τὶς ἁμαρτίες μου.

Ὄχι γιὰ νὰ καυχηθῶ γιὰ τὰ ἔργα μου.

Ὄχι γιὰ νὰ ἱκανοποιήσω τὴν συνείδησή μου, ὅτι δὲν παρέλειψα τὸ «καθῆκον» τῆς προσευχῆς.

Ὄχι γιὰ νὰ κατακρίνω τοὺς ἄλλους «ἁμαρτωλοὺς» ποὺ συνάντησα στὸ δρόμο μου.

Οὔτε γιὰ νὰ ἀρχίσω ἢ νὰ τελειώσω «θρησκευτικὰ» τὴ μέρα μου.

Μήν τρέχετε γυρεύοντας προορατικούς καί διορατικούς

 ''Μήν τρέχετε γυρεύοντας προορατικούς και διορατικούς.Ἐάν είναι κάτι, ο Θεός θα σας το δείξει μόνος Του,την ώρα που πρέπει.''

Οσία Ματρώνα εκ Ρωσίας η τυφλή

https://proskynitis.blogspot.com/2023/01/blog-post_46.html

30 Ἰανουαρίου. † Τῶν τριῶν ἱεραρχῶν Βασιλείου τοῦ μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ θεολόγου καὶ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἱππολύτου ἱερομάρτυρος· ἀνάμνησις τῆς ἐν Τήνῳ εὑρέσεως τῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου (1823)· Αὔρας (τῆς καὶ Χρυσῆς) μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν ἁγίων, 18ης Ἰανουαρίου (Ἑβρ. ιγ΄ 7-16).

Εβρ. 13,7           Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν.

Εβρ. 13,7                   Να ενθυμήσθε πάντοτε τους πνευματικούς σας ηγέτας και προεστούς, οι οποίοι σας εδίδαξαν τον λόγον του Θεού. Να φέρνετε στον νουν σας και να μελετάτε με ευλάβειαν το κατά Θεόν τέλος του βίου και της εναρέτου συμπεριφοράς των και να μιμήσθε την πίστιν.

Ὁσίου Ἐφραίμ Σύρου Συναξάρι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ὁσίου Ἐφραίμ Σύρου Συναξάρι, 28-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου στό ὄρος Θαβώρ, Β' μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου στό ὄρος Θαβώρ, Β' μέρος, 28-1-2023, Aρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου στό ὄρος Θαβώρ, A' μέρος, Aρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου στό ὄρος Θαβώρ, A' μέρος, 28-1-2023, Aρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Ὅσιος πατήρ Λάζαρος Ἀμβροσιάδης

Ο π. Λάζαρος γεννήθηκε το έτος 1872 στο χωριό Πασλάχ της Κερασούντος του Πόντου από ευλαβείς γονείς, τον Μιχαήλ και την Μαρία.Είχε πέντε αδέλφια, εκ των οποίων ενας έγινε ιερέας, ονόματι π. Γεώργιος.Ο Λάζαρος από μικρός αγαπούσε τον Θεό και την Εκκλησία και ποθούσε, όταν μεγαλώση, να γίνη ιερέας. Ουδέποτε έβαλε ξυράφι στο πρόσωπο του, και τα παιδιά, όταν έπαιζαν μαζί του, τον φώναζαν όχι με το όνομά του, αλλά «παπά».

Σε ηλικία 19 ετών νυμφεύθηκε την Σωτηρία και απέκτησαν τέσσερα παιδιά.

Την Αναστασία, την Δέσποινα, την Ησαΐα και τον Μιχαήλ. Εχειροτονήθη ιερέας συντομα και εκτελούσε με πολύ ζήλο τα ιερατικά του καθήκοντα

Η πρεσβυτέρα του αρρώστησε και έμεινε κατάκοιτη τέσσερα χρόνια. Ο π. Λάζαρος έφερε γιατρό από την Κωνσταντινούπολη.Τον κράτησε ένα μήνα στο σπίτι του.

Για να τον πλήρωση πούλησε όλη την περιουσία του, αλλά τελικά η πρεσβυτέρα εκοιμήθη.

Ο π. Λάζαρος είχε ζήσει μαζί της ένδεκα χρόνια και όταν χήρεψε ήταν τριάντα ετών.

Μετά από ενα χρόνο εκοιμήθη και ο γυιός του Μιχαήλ. Σε δύο χρόνια πάντρεψε την κόρη του Αναστασία.

Πέθανε το πρώτο της παιδί και στο δεύτερο πέθανε η ίδια και το παιδί της.

Ύστερα πάντρεψε την κόρη του Δέσποινα και σύντομα χήρεψε, διότι εκοιμήθη ο σύζυγος της από αιμορραγία.

Μαζί με τους συχνούς θανάτους σε πρόσωπα της οικογενείας του ο π. Λάζαρος είχε να αντιμετώπιση και την πείνα.

Υπήρχε έλλειψη τροφίμων και ξήλωσαν τα παπλώματα, να πουλήσουν τα παπλωματο-σέντονα για να αγοράσουν κανένα κιλό καλαμπόκι να φάνε.

Στον δρόμο, ενώ βάδιζε με την αδελφή του Ανατολή και με μία άλλη συγχωριανή του, την Χατζη-Κυριακή, τους συνάντησαν δύο άγριοι Τούρκοι.

Τον π. Λάζαρο, τον έδειραν αλύπητα και ήθελαν να τον σφάξουν.

Η αδελφή του με κλάματα τους παρακαλούσε να τον αφήσουν γιατί είχε ορφανά να θρέψη.

Τους πήραν τα πράγματα και τους άφησαν να γυρίσουν στο χωριό.

Ο π. Λάζαρος για να ζήση τα ορφανά του εργαζόταν ως ξυλοκόπος στο χωριό Γούζαλαν.

Η αμοιβή του ήταν μισή οκά καλαμπόκι την ημέρα. Αυτό ήταν το φαγητό τους.

Έβραζε χόρτα, έβαζε μέσα λίγο αλεύρι καλαμποκίσιο με γάλα και έτρωγε με τα παιδιά του.

Ο π. Λάζαρος παρακίνησε τους συγχωριανούς του να κτίσουν Εκκλησία στο χωριό τους.

Κουβαλούσαν πέτρες στην πλάτη από μακρυά, έκαναν καμίνι στο βουνό για να έχουν ασβέστη και έφεραν νερό κάνοντας ενός χιλιομέτρου αυλάκι.

Όταν τελείωσε η Εκκλησία, την αφιέρωσαν στον άγιο Νικόλαο και ο π. Λάζαρος έφερε τρεις Αγιογράφους από την Τσιανικία για να αγιογραφήσουν το Ναό.

Όσον καιρό αγιογραφούσαν τους φιλοξενούσε στο σπίτι του, τους τάιζε και τους πλήρωνε τον κόπο τους.

Για ένα διάστημα καταδίωκαν τους ιερείς οι Τούρκοι και δεν τους άφηναν να λειτουργούν.

Ο π. Λάζαρος καλούσε τους Χριστιανούς του χωριού κρυφά στο δάσος και έκαναν την θεία Λειτουργία χωρίς να γίνωνται αντιληπτοί από τους Τούρκους.

«Πεθαίνω,ὅταν δέν τελῶ τή Θεία Λειτουργία!»

«ΠΕΘΑΙΝΩ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΕΛΩ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ!»

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Πήγαινε στα σπίτια, έπαιρνε τα παιδιά στην αγκαλιά του και, με τα λεγόμενά του, που σφραγίζονταν από ασυνήθιστη πραότητα και στοργή, βοηθούσε τους γονείς να μεταστραφούν.

Φρόντιζε τους αρρώστους μεταμορφώνοντας την «κλίνη του πόνου τους σε κλίνη ευτυχίας με την παραμυθία της πίστεως».

Έδινε ελεημοσύνη ό,τι είχε και δεν είχε και, πολύ συχνά, επέστρεφε στην οικία του δίχως υποδήματα ή πανοφόρι. Πήγαινε παντού, όχι για να κρίνει και να επιτιμήσει, αλλά για να προσευχηθεί και για να μεταφέρει την παρουσία του Χριστού.

Με το πνεύμα διαρκώς προσηλωμένο στον Θεό, διέσχιζε το πλήθος που πάντα συγκεντρωνόταν στο διάβα του και, όπως ο ήλιος διαχέει καθολικά το φως του, έτσι και ο πατήρ Ιωάννης διέχεε γύρω του την ευωδία Χριστού και την φιλευσπλαχνία, ευλογώντας, προσευχόμενος, προσφέροντας αμέσως με το αριστερό χέρι του ό,τι δεχόταν στο δεξί (βλ. Ματθ. 6, 4).

Παρά τις αναρίθμητες δυσκολίες, κατόρθωσε χάρη στις όλο και μεγαλύτερες δωρεές να ιδρύσει τον «Οίκο Εργασίας», ένα τεράστιο φιλανθρωπικό συγκρότημα που αποτελούνταν από ναό, σχολεία, νοσοκομεία, εργαστήρια, όπου χιλιάδες κάτοικοι της πόλης λάμβαναν όχι μόνο υλική βοήθεια, αλλά ξαναέβρισκαν την αξιοπρέπειά τους μέσω της εκπαίδευσης και της συμμετοχής τους στην εκκλησιαστική ζωή.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: «Ἄν κανείς θά ‘πρεπε νά φωνάξει καί νά διαμαρτυρηθεῖ σέ πράγματα πού θά ἔπρεπε ἄλλά δέν φωνάζει, ἔ, τότε εἶναι … νερόβραστος»

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του μακαριστού γέροντος στις Πράξεις των Αποστόλων [εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Λαρίσης στις 10-03-1991]

[…]Ακόμη, ανοίγοντας ζωηρή συζήτηση ο Παύλος κι ο Βαρνάβας με αυτούς τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς, αναμφισβήτητα μιλούσαν σε υψηλόν τόνον. Δεν ήταν η διάθεσις να ομιλούν σε υψηλό τόνο. Αλλά δεν έχω παρά να σας θυμίσω τον Παύλο εις την Πάφον, ενώπιον του Σεργίου Παύλου, όταν μίλησε έντονα σε εκείνον τον μάγον τον Ελύμα. Και μίλησε σκληρά. Αρκεί να σας πω ότι αυτούς τους εξ Ιουδαίων Χριστιανούς, ο Παύλος τους αποκαλούσε «ψευδαδέλφους». Ακόμη τους αποκαλούσε «κύνες», σκυλιά. Τους απεκάλεσε ακόμη «κακούς εργάτας», κ.ο.κ. ·που δημιουργούσαν προβλήματα διαρκώς στο έργο του ευαγγελισμού των ψυχών.

Έτσι θα λέγαμε, μα, δεν πρέπει ο άνθρωπος να είναι πράος, ήρεμος; Ο ίδιος εξάλλου δεν γράφει, ο Απόστολος: «δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ᾿ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας»; Στην Β΄προς Τιμόθεον επιστολή; Ότι «ο δούλος του Κυρίου», λέει «δεν πρέπει να μάχεται αλλά να είναι ήπιος, μαλακός, ήπιος, σε μαλακούς τόνους η συμπεριφορά του προς όλους». Αυτό δεν είναι αντιφατικό, όταν πρόκειται να μιλήσομε για θέματα πίστεως. Βέβαια δεν θα βγάλομε την ευγένεια, αλλά δεν θα αφαιρέσομε και την ζωηρότητα. Δεν πρόκειται για τον τρόπο που μάχεται ο κοσμικός και ο ευρισκόμενος μακράν του Θεού. Βεβαίως σε τέτοιες καταστάσεις πρέπει κανείς να είναι ήπιος. Αλλά πρόκειται περί επιμονής και ζωηρών αποδείξεων για την κατανόηση της αληθείας. Τότε πώς θα μιλάμε; Θα μιλάμε μαλακά-μαλακά, όταν ο άλλος δημιουργεί θέματα και προβλήματα; Θα μιλήσομε ζωηρά. Και θα φωνάξομε! Αυτό δεν λυμαίνεται, δεν καταστρέφει την ηπιότητά μας.

Να σας πω και μερικά παραδείγματα. Ο Μωυσής θεωρείται ήπιος άνθρωπος. Ο ήπιος Μωυσής. Κι όμως πόσες φορές ο Μωυσής δεν οργίστηκε εναντίον του λαού! Τι να σας θυμίσω; Να σας θυμίσω που σπάζει τις πλάκες του νόμου, λέγοντας με οργή ότι σε έναν λαό τέτοιο που με τόση ευκαιρία ειδωλατρεί, δεν του αξίζει θεόγραφος νόμος; Τι να σας πω; Όταν με το ραβδί του χτυπάει την πέτρα δύο φορές και λέει: «Μα τι θέλετε επιτέλους, να σας βγάλω νερό από την πέτρα;». Και στάθηκαν η αιτία μάλιστα, επειδή ξεπέρασε κάποιο όριο εδώ ο Μωυσής, να μην μπει μέσα στη γη της επαγγελίας; Και άλλες πολλές περιπτώσεις. Κι όμως ο Μωυσής είναι ο ήπιος, ο πράος. Βέβαια η όλη του γενικά συμπεριφορά ήτο η πραότης. Όμως, υπήρχαν στιγμές που έπρεπε να φωνάξει.

Κυριακή ΙΖ Ματθαίου. Ὁμιλία στήν ἀπελευθέρωση τῆς κόρης τῆς Χαναναίας.Ἄγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ, 15,21-18]

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ,

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ

( «Εἰς τήν ἐπίλυσιν τῆς Χαναναίας»)

«Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος(:Και αφού έφυγε από κει ο Ιησούς, αναχώρησε προς τα μέρη της Τύρου και Σιδώνας)»[Ματθ.15,21].

Θαυμάζει ο ευαγγελιστής. «Καὶ ἰδοὺ γυνὴ(:Και τότε ιδού μία γυναίκα)», το παλαιό όπλο του διαβόλου, αυτή που με έβγαλε από τον παράδεισο, η μητέρα της αμαρτίας, ο αρχηγός της παράβασης· η ίδια αυτή γυναίκα έρχεται, η ίδια φύση. Καινούριο και παράξενο θαύμα· οι Ιουδαίοι φεύγουν και η γυναίκα τον καταδιώκει: «Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ(:Τότε μια γυναίκα Χαναναία που βγήκε από τα σύνορα εκείνα του φώναξε δυνατά: “Ελέησέ με, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ”)». Η γυναίκα γίνεται ευαγγελίστρια και ομολογεί τη θεότητα και την οικονομία. «Κύριε», λέγει και εννοεί την εξουσία· «Υιέ του Δαβίδ», την ενανθρώπηση. «Ελέησέ με». Πρόσεχε φιλόσοφη ψυχή. «Ελέησέ με· δεν έχω κατορθώματα ζωής· δεν έχω παρρησία συμπεριφοράς· καταφεύγω στο έλεος, όπου δεν υπάρχει δικαστήριο, όπου η σωτηρία είναι χωρίς ανάκριση». Και παρόλο που ήταν τόσο κακή και παράνομη τόλμησε να τον πλησιάσει.

Και πρόσεχε φιλοσοφία γυναίκας. Δεν παρακαλεί τον Ιάκωβο, δεν ικετεύει τον Ιωάννη, ούτε πλησιάζει τον Πέτρο, ούτε διέσχισε τον χορό των αποστόλων. «Δεν έχω ανάγκη από μεσίτη, αλλά πήρα συνήγορο τη μετάνοια και έρχομαι στην ίδια την Πηγή. Γι' αυτό κατέβηκε, γι' αυτό έλαβε σάρκα, για να μιλήσω και εγώ μαζί Του. Επάνω τα χερουβείμ Τον τρέμουν, και κάτω η πόρνη συζητάει μαζί Του. Ελέησέ με· γι' αυτό ήρθες, γι' αυτό πήρες σάρκα, γι' αυτό έγινες όπως είμαι εγώ. Επάνω τρόμος και κάτω παρρησία. Ελέησέ με· δεν έχω ανάγκη από μεσίτη, ελέησέ με».

«Τι έχεις;». «Έλεος ζητώ». «Τι έχεις πάθει;». «Ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται(:Η κόρη μου κατέχεται από δαιμόνιο και υποφέρει φρικτά)». Η φύση βασανίζεται, η συμπάθεια γυμνάζεται. Βγήκε συνήγορος της κόρης της. Δεν φέρνει την άρρωστη, αλλά φέρνει την πίστη. Θεός είναι και τα βλέπει όλα. «Η κόρη μου βασανίζεται φρικτά από δαιμόνιο». Πένθος φοβερό· το καρφί της φύσης ξέσχισε τη μήτρα, η τρικυμία βρίσκεται στα σπλάχνα της. «Τι να κάνω; Χάνομαι».

Ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΖ Ματθαίου.Παναγιωτης Τρεμπέλας

H ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΖ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κατά Ματθαίον, κεφ. ιε΄, εδάφια 21-27

21 Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. 22 Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. 23 Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. 24 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. 25 Ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. 26 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 Ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. 28 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

21 Και αφού έφυγε από κει ο Ιησούς, αναχώρησε προς τα μέρη της Τύρου και Σιδώνας. 22 Τότε μια γυναίκα Χαναναία που βγήκε από τα σύνορα εκείνα, Του φώναξε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς ΙΖ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΖ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Β΄προς Koρινθίους, κεφ. Στ΄, εδάφια 14-18 και κεφ. Ζ΄, εδάφιο 1

Κεφ. ΣΤ΄ 14Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; 15 Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; 16 Τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. 17 Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, 18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.

Κεφ. Ζ΄ 1Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. ΣΤ΄ 14 Μην έχετε στενό σύνδεσμο με τους απίστους, με τους οποίους δεν μπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να μπαίνετε στον ίδιο ζυγό μαζί τους. Διότι ποια σχέση και κοινωνία μπορεί να υπάρχει μεταξύ δικαιοσύνης και ανομίας;

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας, τοιχογραφία τοῦ ἕτους 1192

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας, τοιχογραφία τού έτους 1192 Παναγία του Άρακος στην Κύπρο.

https://proskynitis.blogspot.com/2023/01/1192.html

29 Ἰανουαρίου. † ΚὙΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟὙ. Ἡ ἀνακομιὃἠ τῶν λειψάνων τοῦ ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου (†107). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ιζ΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ς΄ 16 - ζ΄ 1).

Β Κορ. 6,16        τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός.

Β Κορ. 6,16              Ποίος δε συμβιβασμός και ποία συνύπαρξις ημπορεί να νοηθή μεταξύ του ναού του Θεού και του ναού των ειδώλων; Διότι σεις-μη το λησμονείτε-είσθε ναός του Θεού του ζώντος, όπως άλλωστε έχει προφητεύσει ο Θεός και εις την Π. Διαθήκην· ότι “θα κατοικήσω μεταξύ αυτών και εντός αυτών και θα περιπατήσω ανάμεσά των και θα είμαι εγώ ο ιδικός των Θεός και θα είναι αυτοί λαός μου.

Οἱ θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, ἡ ἁγία Βερονίκη καί τό Ἅγιο Μανδήλιο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Οἱ θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, ἡ ἁγία Βερονίκη καί τό Ἅγιο Μανδήλιο, 27-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου

Τό Ὑπερῶο, ὁ λόφος Σιῶν καί ἡ αὐτοπεποίθηση ὡς αἰτία τῆς πτώσης, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Τό Ὑπερῶο, ὁ λόφος Σιῶν καί ἡ αὐτοπεποίθηση ὡς αἰτία τῆς πτώσης, 27-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό Πραιτώριο, τά θεῖα Πάθη καί ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν Ἱερουσαλήμ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό Πραιτώριο, τά θεῖα Πάθη καί ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν Ἱερουσαλήμ, 27-1-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἀγωγή τῶν σύγχρονων παιδιῶν, ἡ Ἁγία Ἄννα καί ἡ Θεοτόκος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀγωγή τῶν σύγχρονων παιδιῶν, ἡ Ἁγία Ἄννα καί ἡ Θεοτόκος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορειτου, 27-1-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-1-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 28-1-2023
https://youtu.be/mKT08kSuuzc

Πρόγραμμα προσκυνητῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Κυριακή 29-01-2023

Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.

Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.

Κυριακή ΙΖ Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τῆς κόρης τῆς Χαναναίας

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ.15,21-27]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ

«Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται (:Και αφού έφυγε από κει ο Ιησούς, αναχώρησε προς τα μέρη της Τύρου και Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία που βγήκε από τα σύνορα εκείνα, Του φώναξε δυνατά: ‘’Ελέησέ με, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ. Η κόρη μου κατέχεται από δαιμόνιο και υποφέρει φρικτά’’)»[Ματθ.15,21-22].

Ο ευαγγελιστής Μάρκος λέγει ότι δεν μπόρεσε να εισέλθει στην οικία διαφεύγοντας την προσοχή του πλήθους[Μάρκ.7,24: «Καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἀπῆλθεν εἰς τὰ μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ εἰσελθὼν εἰς οἰκίαν οὐδένα ἤθελε γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνήθη λαθεῖν(:Έπειτα ο Ιησούς έφυγε από εκεί και πήγε κοντά στα σύνορα της Τύρου και της Σιδώνος. Κι αφού μπήκε σ’ ένα σπίτι, όπου διάλεξε να μείνει, δεν ήθελε να γίνει γνωστό ότι ήταν εκεί. Αλλά δεν μπόρεσε να ξεφύγει την προσοχή του κόσμου)»].

Γιατί όμως πήγαινε τακτικά στα μέρη αυτά; Όταν τους απάλλαξε από την φροντίδα της τροφής, τότε πλέον προχωρεί και ανοίγει τη θύρα της σωτηρίας και στα έθνη· όπως ακριβώς λοιπόν και ο Πέτρος, αφού έλαβε εντολή πρώτα να καταργήσει αυτόν τον νόμο, αποστέλλεται στον Κορνήλιο: «Τοῦ δὲ Πέτρου διενθυμουμένου περὶ τοῦ ὁράματος εἶπεν αὐτῷ τὸ Πνεῦμα· ἰδοὺ ἄνδρες τρεῖς ζητοῦσί σε· ἀλλὰ ἀναστὰς κατάβηθι καὶ πορεύου σὺν αὐτοῖς μηδὲν διακρινόμενος, διότι ἐγὼ ἀπέσταλκα αὐτούς. καταβὰς δὲ Πέτρος πρὸς τοὺς ἄνδρας εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε· τίς ἡ αἰτία δι᾿ ἣν πάρεστε; οἱ δὲ εἶπον· Κορνήλιος ἑκατοντάρχης, ἀνὴρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεόν, μαρτυρούμενός τε ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων, ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψασθαί σε εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ῥήματα παρὰ σοῦ(:Ενώ λοιπόν ο Πέτρος κυκλοφορούσε στον νου του το όραμα που είδε, και προσπαθούσε να το εξηγήσει, του είπε το Άγιο Πνεύμα με εσωτερική έμπνευση: ‘’Ιδού, τρεις άνδρες σε ζητούν. Μην τους αποφύγεις επειδή είναι εθνικοί και ακάθαρτοι. Αλλά σήκω γρήγορα, κατέβα από την ταράτσα και πήγαινε μαζί τους χωρίς να έχεις κανένα δισταγμό, διότι εγώ τους έχω στείλει να σε συναντήσουν’’. Τότε ο Πέτρος κατέβηκε στους άνδρες και τους είπε: ‘’Ιδού, εγώ είμαι εκείνος που ζητάτε. Για ποιον λόγο ήλθατε εδώ και για ποιον σκοπό; ‘’. Και αυτοί απάντησαν: ‘’Ο Κορνήλιος ο εκατόνταρχος, άνθρωπος δίκαιος και θεοφοβούμενος – και το ομολογούν αυτό όλοι όσοι τον γνωρίζουν από το ιουδαϊκό έθνος – πήρε εντολή και οδηγία από έναν άγιο άγγελο να στείλει και να σε καλέσει στο σπίτι του και να ακούσει από εσένα λόγια που θα τον οδηγήσουν στη σωτηρία’’)»[Πράξ. 10,19-21].

Ἀπό τή ζωή τοῦ Ἀββᾶ Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου

Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου

Ανέβαινε κάποτε ο αββάς Μακάριος από τη Σκήτη στην Τερενούθη και μπήκε σε έναν ειδωλολατρικό ναό να κοιμηθεί. Εκεί υπήρχαν παλιά λείψανα (μούμιες) ειδωλολατρών. Πήρε ένα από αυτά και το έβαλε κάτω από το κεφάλι του για μαξιλάρι.

Οι δαίμονες λοιπόν, βλέποντας το θάρρος του, τον φθόνησαν· και θέλοντας να τον τρομάξουν, φώναζαν ένα όνομα γυναικείο και έλεγαν: «Η τάδε, έλα μαζί μας στο λουτρό». Και τους απάντησε άλλος δαίμονας σαν από το λείψανο που ήταν κάτω από τον γέροντα: «Έχω επάνω μου έναν ξένο και δεν μπορώ να έρθω».

Ο γέροντας όμως δεν φοβήθηκε, αλλά με θάρρος άρχισε να χτυπά το λείψανο λέγοντας: «Σήκω, πήγαινε στο σκοτάδι, αν μπορείς». Όταν το άκουσαν αυτό οι δαίμονες, φώναξαν δυνατά: «Μας νίκησες» και έφυγαν καταντροπιασμένοι.

Έλεγαν για τον αββά Μακάριο τον Αιγύπτιο ότι καθώς ανέβαινε από τη Σκήτη φορτωμένος καλάθια, κουράστηκε και κάθισε. Έπειτα προσευχήθηκε λέγοντας: «Θεέ μου, εσύ ξέρεις ότι δεν αντέχω άλλο». Και αμέσως βρέθηκε στην όχθη του ποταμού (απ’ όπου δηλαδή θα έπαιρνε το πλοίο).

Είπε ο αββάς αυτός, ο Μακάριος: «Αν, καθώς επιπλήττεις κάποιον, αρχίσεις να νιώθεις οργή, ικανοποιείς δικό σου πάθος. Δεν πρέπει όμως, για να σώσεις άλλους, να προξενήσεις την απώλεια στον εαυτό σου».

Είπε ο αββάς Μακάριος: «Αν ο εξευτελισμός έχει γίνει για εσένα ό,τι και ο έπαινος, η φτώχεια ό,τι και ο πλούτος και η στέρηση ό,τι και η αφθονία, δεν θα πεθάνεις. Γιατί αυτός που πιστεύει ορθά και εργάζεται με ευσέβεια είναι αδύνατο να πέσει στην ακαθαρσία των παθών ή σε πλάνη των δαιμόνων».

Κάποιος αδελφός επισκέφτηκε τον αββά Μακάριο τον Αιγύπτιο και του είπε: «Αββά, πες μου έναν λόγο, πώς θα σωθώ». Ο γέροντας του αποκρίθηκε: «Πήγαινε στα μνήματα και μίλησε άσχημα στους νεκρούς».

Ἕνας ἐναντίον ὅλων, Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ένας εναντίον όλων, Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Σήμερα, 19 Ιανουαρίου, αγαπητοί μου, εορτάζει ο άγιος Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός. Στα εκκλησιαστικά βιβλία υπάρχουν και άλλοι Μάρκοι. Ένας είνε ο ευαγγελιστής, που έγραψε το δεύτερο Ευαγγέλιο. Άλλος Μάρκος είνε ο ασκητής που έζησε στην έρημο. Ο σημερινός λέγεται Μάρκος ο Ευγενικός, και ήταν μητροπολίτης Εφέσου.

Πότε έζησε; Λίγο προτού να πέση η Πόλις. Η Πόλις έπεσε 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη. Μερικά χρόνια πριν έζησε και έδρασε ο άγιος Μάρκος. Ήταν χρόνια δύσκολα για το γένος μας. Οι Τούρκοι είχαν κατορθώσει να κυριεύσουν όλη τη Μικρά Ασία. Κάψανε σπίτια, ατιμάσανε γυναίκες… Περάσανε τα Δαρδανέλλια, ήρθαν στη Θράκη, φτάσανε μέχρι την Κωνσταντινούπολι, και την πολιόρκησαν. Κινδύνευσε η Πόλις να πέση στα χέρια τους.

Αυτοκράτωρ ήταν τότε ένας αδελφός του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου, ο Ιωάννης Παλαιολόγος. Αυτός συνεκάλεσε στο παλάτι σύσκεψι. Μαζευτήκανε στρατηγοί, ναύαρχοι, όλοι οι μεγάλοι, και εσκέπτοντο πως θα σωθούνε από τον κίνδυνο των Τούρκων. Όλοι είπαν· Μόνοι μας δεν μπορούμε· πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια των Ευρωπαίων. Αλλά οι Ευρωπαίοι (Ιταλοί, Γάλλοι, Ισπανοί, Γερμανοί…) δεν είνε ορθόδοξοι. Πιστεύουν στον πάπα, και αυτόν προσκυνούνε. Ήταν και τότε ο πάπας πανίσχυρος, γιατί εξουσίαζε όχι μόνο θρησκευτικώς, αλλά και πολιτικώς. Ό,τι ήθελε, έκανε. Αν έλεγε «πόλεμος», πόλεμος γινόταν· αν έλεγε «ειρήνη», ειρήνη. Έπρεπε, λοιπόν, να πάνε στον πάπα και να τον παρακαλέσουν να στείλη βοήθεια. Σχηματίσθηκε, λοιπόν, μια επιτροπή. Εκκλησιαστικά μέλη της επιτροπής ήταν ο πατριάρχης, ωρισμένοι μητροπολίται, και μεταξύ αυτών ο άγιος Μάρκος μητροπολίτης Εφέσου.

Κυριακή ΙΖ Λουκᾶ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ΛΟΥΚΑ[:Β΄Κορ. 6,16-7,1]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Υπομνηματισμός των εδαφίων Β΄Κορ. Στ΄14-18 και ζ΄ 1

«Μὴ γίνεσθε ἐτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; (:Μη συνάπτετε στενό σύνδεσμο προς τους απίστους, με τους οποίους δεν μπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να μπαίνετε στον ίδιο ζυγό μαζί τους· διότι ποια συνάφεια και ανάμειξη μπορεί να υπάρχει μεταξύ της δικαιοσύνης και της παρανομίας; Και ποια επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; Και ποια συμφωνία μπορεί να γίνει μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Ή ποιο μερίδιο δύναται να έχει ένας πιστός με έναν άπιστο;)»[Β΄Κορ. 6,14-15].

Είδες πώς χρησιμοποιεί τις λέξεις αυτές καθ’ εαυτές και που είναι ικανές να αποτρέψουν από σφάλματα; Δεν είπε δηλαδή: «παρανομία», που είναι πιο έντονη, ούτε είπε: «με τους ανθρώπους του σκότους και τους ανθρώπους του φωτός», αλλά χρησιμοποιεί τις ακριβώς αντιφατικές έννοιες, το φως και το σκοτάδι. Ούτε είπε: «ανάμεσα στους ανθρώπους του Χριστού και στους ανθρώπους του διαβόλου», αλλά λέξεις που είναι πολύ πιο αντίθετες, «του Χριστού και του Βελίαρ», με την εβραϊκή αυτή λέξη ονομάζοντας τον αποστάτη.

«Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;(: Ή ποιο μερίδιο δύναται να έχει ένας πιστός με έναν άπιστο;)»[Β΄Κορ.6,15]. Εδώ λοιπόν, για να μη θεωρηθεί ότι κατηγορεί αόριστα την κακία και επαινεί την αρετή, αναφέρει και πρόσωπα χωρίς να τα ονομάζει. Και δεν είπε: «κοινωνία», αλλά ανέφερε τα έπαθλα, λέγοντας: «μερίδα». «Τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἔστε ζῶντος (:Και πώς μπορεί να βρίσκονται μαζί στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού και τα είδωλα; Ναι· δεν έχουν καμία θέση τα είδωλα σε σας. Διότι εσείς είστε ναός του ζώντος Θεού)»[Β΄Κορ.6,16]. Με αυτά εννοεί το εξής: «Ούτε ο βασιλιάς σας έχει τίποτα το κοινό με τον διάβολο(γιατί “ποια συμφωνία υπάρχει μεταξύ του Χριστού και του Βελίαρ;”), ούτε τα ίδια τα πράγματα· γιατί “τι κοινό μπορεί να έχει το φως με το σκοτάδι;”. Επομένως ούτε εσείς δεν πρέπει να έχετε». Πρώτα αναφέρει τον βασιλιά και έπειτα αυτούς, πράγμα με το οποίο προπάντων τους ξεχωρίζει.

Στη συνέχεια, λέγοντας: «ο ναός του Θεού με τον ναό των ειδώλων», και διακηρύσσοντας ότι «εσείς είστε ναός του ζωντανού Θεού», κατ’ ανάγκη προσθέτει και τη μαρτυρία, δείχνοντας ότι το πράγμα δεν είναι κολακεία.

Ἡ ὑπαρξιακή χαρά στό θεολογικό λόγο

Η υπαρξιακή χαρά στο θεολογικό λόγο

Του Αρχ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών -Δρ. Θ.

Η επιστροφή στην θεοποίηση της λογικής είναι ένα χαρακτηριστικό της σύγχρονης εποχής. Τα εντυπωσιακά τεχνολογικά της επιτεύγματα κρύβουν έκπληξη και φόβο για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Εκείνο, το οποίο σπανίζει ή και πολλάκις ελλείπει, είναι η υπαρξιακή χαρά.

Ο Δυτικός «πουριτανισμός» πρόβαλε έναν «νόθο» Χριστό και μία «νόθα» χριστιανική ζωή, μακριά από το «πάντοτε χαίρετε» (Α´ Θες. Ε´, 17). Αναζητεί ο σημερινός άνθρωπος την χαρά, την «όντως» χαρά και δεν την βρίσκει.

Πρέπει, όμως, να κατανοήσουμε ότι η χαρά, ως το υπέρτατο συναίσθημα του ανθρώπου, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει και να εκφρασθεί αφ’ ενός έξω από τον χώρο του «είναι» του, αφ’ ετέρου χωρίς την δυναμική αναφορά προς το έτερο.

Έτσι προϋπόθεση της χαράς είναι η πνευματική κατάσταση του υποκειμένου και η θετική στάση του προς το αντι-κείμενο. Τότε η ύπαρξη της χαράς είναι βεβαία. Ο Ιερός Χρυσόστομος λέγει χαρακτηριστικά: «Ο εν τω Θεώ ών, αεί χαίρει. Καν τε θλίβηται, καν οτιούν πάσχη αεί χαίρει ο τοιούτος» (Ιωάν. Χρυστοστ. ΕΠΕ, 22, 30, Θεσ/νίκη 1983).

Πολλοί διερωτώνται: ο Θεός χαίρεται; Διαβάζουμε στον Ησαΐα: «και έσται ον τρόπον ευφρανθήσεται νυμφίος επί νύμφη, ούτως ευφρανθήσεται Κύριος επί σοι» (Ησ. ΞΒ´, 5). Για τον λόγο αυτόν ο Θεός επιθυμεί να ευφραίνεται και να χαίρει το δημιούργημά Του, ώστε να ενοποιείται, ερχόμενο σε κοινωνία μετά του Θεού Δημιουργού του. «Εγώ δε εν τω Κυρίω αγαλλιάσομαι, χαρήσομαι επί τω Θεώ τω σωτήρι μου» (Αββ. Γ´, 18).

28 Ἰανουαρίου. Ἐφραΐμ τοῦ Σύρου (†373). Παλλαδίου ὁσίου (δ' αἱ), Χάριτος μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. ις΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ι΄ 23-28).

Α Κορ. 10,23      Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει. πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ.

Α Κορ. 10,23            Ολα έχω το δικαίωμα να τα πράττω, αλλά δεν είναι συμφέρον και ωφέλιμον δι' εμέ να τα πράττω όλα. Ολα έχω το δικαίωμα να τα κάνω, αλλά δεν οικοδομούν όλα στο έργον της σωτηρίας.

Ἐάν δέν ἔχει ἕνας λαός τήν προστασία τοῦ Θεοῦ....

« οὐ σῴζεται βασιλεὺς διὰ πολλὴν δύναμιν, καὶ γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ.ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν, ἐν δὲ πλήθει δυνάμεως αὐτοῦ οὐ σωθήσεται »

(Ψαλμός 32,16)

«ψευδὴς ἵππος εἰς σωτηρίαν»!

Νομίζετε πως θα σωθείτε με τον εξοπλισμό..