ΜΟΝΑΧΌΣ ΜΑΝΑΣΣΗΣ , Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΌΣ .
Γράφει ο π. Ιωάννης Πίτερης:
Ο π. Μανασσής δεν είναι η μοναδική περίπτωση σύγχρονου αγίου ασκητή στον τόπο μου (το Ρέθυμνο), ούτε ο μόνος ξεχωριστός πνευματικός άνθρωπος από την επαρχία Αμαρίου..
Ο μοναχός Μανασσης κατά κόσμο Μανώλης Σιγανός, γεννήθηκε το 1892 στο χωριό Λαμπιώτες Αμαρίου και ήταν το δεύτερο παιδί μιας ευγενέστατης και πολύκλαδης οικογένειας..
Ήταν επτά αδέλφια, τέσσερα κορίτσια και τρία αγόρια..
Ο πατέρας του, Γιώργος Σιγανός, ήταν δάσκαλος και η μητέρα του Φωτεινή γόνος της φημισμένης οικογένειας των Πατρικαλάκηδων από το Πετροχώρι της ίδιας επαρχίας..
Από τον πατέρα του διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα και στο Αμάρι τελείωσε το Ελληνικό Σχολείο.
Νέος μορφωμένος αυτής της εποχής, είχε όλα τα προσόντα να μπει στη ζωή και να ευδοκιμήσει, αλλά ο Θεός τον καλούσε στον βίο τον μοναχικό.Από παιδί εγκατέλειψε το σπίτι τους και ήλθε στου Κουδουμά,όπου εκάρη μοναχός, από έναν άγιο γέροντα, που ασκήτευε εκεί.
Μετά το θάνατο του γέροντα κατέφυγε στην μονή Βοσάκου και έμεινε κάμποσα χρόνια εκεί.
Έπειτα από τη διάλυση της μονής, αναχώρησε για το Άγιον Όρος, έζησε κοντά σε ευσεβείς ανθρώπους, εγνώρισε πολλούς αναχωρητές και έγινε μεγαλόσχημος.
Έμεινε περιπλανώμενος όπως ο άγιος Νικόδημος στο Άγιον Όρος και μυήθηκε και στα βαθύτερα σημεία της μοναχικής πολιτείας της μεγαλώνυμης ασκητικής ζωής.
Δεν ρίζωσε σε κανένα μοναστήρι, ούτε έμεινε μέχρι τέλους εκεί.
Το σχέδιο του Θεού ήταν άλλο, να τον στείλει στον κόσμο,όχι για να πάρει τίποτα από τον κόσμο […],αλλά να προσφέρει δείγματα και αγιάσματα της ακραιφνούς μοναχικής ζωής
της αδιάλειπτης προσευχής, της δύναμης εκείνης, που νικά τον κόσμο και αναγεννά τον άνθρωπο.
Στην όψη του φαινόταν η αποστολή του σαν μια μυστική φωνή, που σε έκανε να τον προσέχεις,να τον ατενίζεις στο πρόσωπο, να οικοδομείσαι από τη ζωή και την άσκησή του.
Τα ενδύματά του ήταν τριμμένα, λιγδιασμένα,, τα πόδια του ταλαιπωρημένα από την ορθοστασία, μα το πρόσωπό του ήταν ολόφωτο και καθαρό.
Και μοσχομύριζε εκείνος ο γέροντας, χωρίς να πλένεται και να καθαρίζεται.
Τα λεκιασμένα ενδύματά του μύριζαν σαν να ήταν αρωματισμένα με λουλούδια αμάραντα, άνθη του παραδείσου.
Του πατρός Μανασσή κανείς δεν έμαθε το μυστικό του,την δύναμη που έκρυβε μέσα του, ήταν ο ασημότερος των ανθρώπων που ζούσαν πάνω στη γη.
Κατοικία δεν έχει, ούτε πολυτελή ενδύματα, ούτε χρήματα. Ζούσε με το νεράκι του Θεού και λιγοστό ψωμί.