Πῶς τιμοῦμε ἀληθινά τήν Θεοτόκο, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, 8- 9- 2018

Πῶς τιμοῦμε ἀληθινά τήν Θεοτόκο, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία στήν Θ΄ ᾠδήν, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης_ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Συνείδησις καί διάκρισις»

«ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Γιά νά δῇς τά ὑλικά πράγματα, πρέπει νά εἶναι ὑγιεῖς οἱ σωματικοί ὀφθαλμοί σου. Γιά νά γνωρίσῃς τά νοερά πράγματα, πρέπει νά εἶναι ὑγιεῖς οἱ ὀφθαλμοί τῆς ψυχῆς σου, νά ἔχῃς δηλαδή φωτισμένη συνείδησι καί διάκρισι. 

Μόνο μ΄ αὐτή τήν προϋπόθεσι θά ἐφαρμόζεις σωστά τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ «καί οὐκ ἐκκλινεῖς ἀπ΄ αὐτῶν εἰς δεξιά οὐδέ εἰς ἀριστερά, ἵνα συνῇς ἐν πᾶσιν οἷς ἐάν πράσσῃς» (Ἰησ. Ναυῆ 1, 7).

Διάκρισις εἶναι ἡ ἱκανότητα τῆς ψυχῆς νά διακρίνῃ ἀλάθητα σέ κάθε περίπτωσι τό καλό ἀπό τό κακό, τό θεῖο θέλημα ἀπό τή δαιμονική ἀπάτη. 

Μέ τή διάκρισι θά γνωρίσεις πότε καί πῶς πρέπει νά πολεμᾶς τά πάθη, πότε νά ὑποχωρῆς, πῶς νά ἀντιμετωπίζῃς νικηφόρα τίς πανουργίες τῶν δαιμόνων, πότε οἱ λογισμοί σου προέρχονται ἀπό τό Θεό καί πότε ἀπό τούς δαίμονες. 

Αὐτή τή νοερή αἴσθησι τήν ἀποκτοῦν μόνο ὅσοι ἔχουν καθαρή καρδιά καί καθαρό σῶμα, ἀμόλυντη συνείδησι καί ἀμόλυντες αἰσθήσεις.

Ἡ συνείδησίς σου εἶναι ἡ φωνή καί ὁ ἔλεγχος τοῦ φύλακος ἀγγέλου, πού σοῦ ἔστειλε ὁ Θεός στό ἅγιο βάπτισμα. Καί λέω ἡ φωνή τοῦ φύλακος ἀγγέλου, γιατί δέν τολμῶ νά πῶ ὅτι συνείδησις εἶναι ἡ ἴδια ἡ φωνή τοῦ Ἅγίου Πνεύματος μέσα σου.

Λόγοι Ἀθωνιτῶν Πατέρων.Λόγος περί κατανύξεως καί δακρύων

 

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΝΥΞΕΩΣ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΩΝ 

22.  Είπε γέρων. Η καρδιά καθαρίζει με αναστεναγμό, με φιλότιμο. Να βάλουμε την ψυχή στο μούσκιο των δακρύων. Αλλά και ένας αναστεναγμός με πόνο ψυχής ισοδυναμεί με δυο κουβάδες δάκρυα. 
23.  Υπήρχαν μοναχοί κανδηλανάπτες στην σκήτη της άγιας Άννας και στα κοινόβια, οι οποίοι κατά την ιερά διακονία τους, δάκρυζαν ενώπιον των ιερών εικόνων. 
24. Παιδί μου συμβούλευε ο Ρώσος ασκητής Τύχων, να πλένεις με δάκρυα το ποδιά του Χριστού, και ο Χριστός θα ξεπλύνει τις αμαρτίες σου. 
25.  Είπε γέρων. Τα πρώτα δάκρυα είναι της θειας παρηγοριάς. 
Σπάει και κλαίει εκείνος που λέει την ευχή. 
Η δεύτερη κατάσταση είναι της δοξολογίας. Κινείται σε άλλο χώρο. 
Τα πρώτα δάκρυα και το σώμα καταβάλλουν, ενώ τα δεύτερα δίνουν τις βιταμίνες και για την ψυχή και για το σώμα. 
Είναι της αγαλλιάσεως της δοξολογίας. Απ` αυτού βλέπει κανείς την διάφορα. 

26.  Κάποτε ο άγιος Σιλουανός συνάντησε ένα ασκητή ο οποίος είχε το χάρισμα της κατανύξεως και έχυνε πολλά δάκρυα κάθε μέρα όταν σκέπτονταν τα πάθη και τον Σταυρό του Κυρίου. 
Είναι καλό να προσεύχομαι για τους νεκρούς; Ρώτησε ο άγιος.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ: Ὁ Πατήρ Γεώργιος, ὁ Ἀναχωρητής

 Ο Πατήρ Γεώργιος γεννήθηκε στην Συκιά της Σιθωνίας γύρω στο 1922. Το όνομα του το κοσμικό ήταν Ιωάννης, Γεώργιος μετονομάσθηκε δια του Αγγελικού Σχήματος, όταν αναγεννήθηκε πνευματικά στην γειτονική χερσόνησο του Άθωνα, στο Περιβόλι της Παναγίας.

Ο Πατήρ ζούσε σαν πραγματικό πετεινό του ουρανού μέσα στο Άγιον Όρος, κάτω από τον ουράνιο τρούλο του Θεού, γιατί δεν είχε Καλύβι, όπως οι άλλοι Πατέρες. Ελευθερωμένος λοιπόν από την ματαιότητα με την αρετή της ακτημοσύνης και σκλαβωμένος από την αγάπη του Θεού, γύριζε στον Άθωνα σαν «καλό αλητάκι» του Χριστού. 

Όλη του η περιουσία ήταν τα τριμμένα ρούχα που φορούσε, τα ίδια χειμώνα-καλοκαίρι. Στα δε [//82] πόδια του είχε τυλιγμένα φαρδιά κουρέλια για κάλτσες, για να μη κατεβαίνη κάτω το λίγο αίμα του από την ορθοστασία στην προσευχή και από τις πορείες του στις κορυφές και λαγκαδιές, όπου πήγαινε, για να μένη άγνωστος από τους ανθρώπους. Η μεν ψυχή του όλο ενωνόταν με τον Θεό, τα δε ρούχα του όλο και κουρελιάζονταν, αλλά φαίνονταν σαν φτερά, γιατί ο Γέροντας είχε Χάρη Θεού.

 

Όταν κανείς τον έβλεπε από μακριά τον Πατέρα Γεώργιο μέσα στα βάτα να τρώη βατόμουρα, τον νόμιζε για κανέναν μεγάλο αετό. Το μεν καλοκαίρι περνούσε κάπως με κανένα βατόμουρο ή συκοστάφυλο, αλλά τον χειμώνα, που δεν υπήρχε τίποτα σχεδόν, ήταν δύσκολα, διότι τα κούμαρα και τα αγριοκάστανα τελειώνουν κατά τον Νοέμβριο, και στην συνέχεια μένουν τα βελάνια και κανένα χόρτο. Φαγητό έτρωγε μόνο στα Πανηγύρια των Μονών της Βορειοανατολικής πλευράς του Αγίου Όρους, όπου εμφανιζόταν κατά καιρούς. Συνήθως πήγαινε από την προπαραμονή της εορτής και βοηθούσε στο Μαγειρείο και γενικά στα καθαρίσματα της Μονής. Όλοι, φυσικά, τον διέταζαν με πολλή ευκολία, γιατί τον θεωρούσαν για καθυστερημένο στα μυαλά, αλλά, όταν τον γνώριζε κανείς από κοντά, έβλεπε τον εαυτό του καθυστερημένο και τον Πατέρα Γεώργιο θεοφώτιστο.

 

Προθυμότατος πάντα να κάνη τα θελήματα όλων. Πότε τον φώναζε ο ένας: «Γιώργη, έλα εδώ» και πότε ο άλλος: «Γιώργη, έλα εδώ». Εκείνος έλεγε: «Νάναι ευλογημένο!» και έτρεχε. Αυτό γινόταν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κανείς δεν τον έλεγε «Πάτερ Γεώργιε», αλλά «Γιώργη». Παρόλο που ήταν κατάκοπος από την δουλειά, δεν πήγαινε στο Αρχονταρίκι (Ξενώνα), για να ξεκουρασθή το βράδυ, αλλά πλάγιαζε λίγο έξω στο Νάρθηκα, τεντωμένος σαν νεκρός επάνω στα μάρμαρα με σταυρωμένα τα χέρια. Αυτό ήταν το τυπικό του χειμώνα-καλοκαίρι και με τα ίδια ρούχα πάντα.

Ἡ Γυναίκα

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Του Ι. Ταχού

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αναφέρουν ορισμένοι την φράση του απ. Παύλου ότι η γυναίκα πρέπει να υποτάσσεται στον άνδρα, και τη φέρνουν ως παράδειγμα ανισότητας της γυναίκας στον Χριστιανισμό. Όμως αυτό ο απ. Παύλος το δικαιολογεί αλλού λέγοντας: «υποτασσομένας τοις ιδίοις ανδράσιν, ίνα μή ο λόγος του Θεου βλασφημήται» (Προς Τίτον, 2, 5). Δηλαδή, να υποτάσσονται, για να μην τις θεωρούν οι εκτός Εκκλησίας, οι ειδωλολάτρες του καιρού εκείνου αυθάδεις και σχηματίσουν έτσι αρνητική εντύπωση για το Χριστιανισμό. Διότι, όσο και αν το συγκαλύπτουν οι νεοπαγανιστές, η αντίληψη περί της ευπρεπούς γυναίκας ανάμεσα στους ειδωλολάτρες ήταν αυτή που καταγράφει ο Πλούταρχος:  «υποτάττουσαι μεν γαρ εαυτάς τοις ανδράσιν επαινουνται, κρατειν δε βουλόμεναι μάλλον των κρατουμένων ασχημονουσι» (Πλούταρχου, Γαμικά παραγγέλματα, 33 (142e), δηλαδή «Αν υποτάσσονται στους άντρες, επαινούνται, αν θέλουν να έχουν την εξουσία, είναι πιο αξιολύπητες απ' αυτούς που εξουσιάζουν».

Οι Νεοπαγανιστές κατηγορούν τους τότε Χριστιανούς, επειδή προσαρμόζονταν εξωτερικά στις αντιλήψεις των τότε ειδωλολατρών -  αυτών που έχουν οι Νεοπαγανιστές ως πρότυπο! Αν πάλι ο Παύλος έλεγε τα αντίθετα, οι τοτινοί ειδωλολάτρες θα κατηγορούσαν τους Χριστιανούς ότι δίνουν εξουσίες στη γυναίκα ανάρμοστες προς την φύση της. Αλλά ο Παύλος ζητώντας να γίνουν σεβαστές οι κοινωνικές συνθήκες για λόγους προσαρμογής στην τότε κοινωνία, έλεγε και αυτό που ξεχνάν οι νεοπαγανιστές: «ουκ ενι Ιουδαίος ουδέ Ελλην, ουκ ενι δουλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν καί θύλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστε εν Χριστώ Ιησού (Πρός Γαλάτας Επιστολή 3, 28). Και στο κάτω-κάτω δεν είναι υποχρέωση αποκλειστικά της γυναίκας να υποτάσσεται. Ο ίδιος ο απόστολος Παύλος λέει στους χριστιανούς ότι πρέπει να είναι «υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Χριστου» (Προς Εφεσίους 5,  21). Δηλαδή όχι μόνο οι γυναίκες οφείλουν υποταγή στους άνδρες, αλλά και οι άνδρες στις γυναίκες.

Κυριακή Πρό τῆς Ὑψώσεως - Κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο Κεφ. 3, χωρία 12 ἔως 17 Ἀποσπάσματα ἀπό τίς ὁμιλίες ΚΖ΄ καί ΚΗ΄ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου σχετικά μέ τόν διάλογο τοῦ Κυρίου μέ τόν Νικόδημο

«Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ (:Εάν σας είπα διδασκαλίες και αλήθειες θείες, οι οποίες όμως σχετίζονται με όσα συμβαίνουν πάνω στη γη και οι πιστοί αποκτούν εμπειρία γι' αυτά στην επίγεια ζωή τους και είναι επομένως εύκολο να τις εννοήσετε και όμως δεν τις πιστεύετε, πώς, εάν σας πω υψηλές αλήθειες, που αναφέρονται στον επουράνιο κόσμο, θα τις παραδεχτείτε και θα τις πιστέψετε; Κι όμως, μόνο από Εμένα θα μάθετε τα επουράνια αυτά μυστήρια. Διότι κανείς δεν ανέβηκε στον ουρανό, για να μάθει εκεί και να διδάξει σε σας αυτές τις αλήθειες, παρά μόνο Αυτός που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε με την ενανθρώπησή Του υιός του ανθρώπου και ο οποίος εξακολουθεί, όσο χρόνο ζει στη γη, να είναι και στον ουρανό ως Θεός πανταχού παρών)»(Ιω.3,12-13)[Ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].

Αυτό που πολλές φορές είπα, αυτό και τώρα θα πω και δε θα πάψω ποτέ να το επαναλαμβάνω. Ποιο είναι αυτό; Ότι, όταν ο Ιησούς πρόκειται να θίξει υψηλά δόγματα, προσαρμόζεται πολλές φορές προς την αδυναμία των ακροατών Του και δε χρονοτριβεί σε λόγους αντάξιους της μεγαλοσύνης Του, αλλά συγκαταβαίνει περισσότερο σε λόγους που είναι πολύ μετριότεροι. Διότι τόσο ο υψηλός, όσο και ο μεγάλος λόγος, έστω και αν εκφραστεί μία φορά, είναι ικανός να αποδείξει την αξία του, όσο βέβαια εμείς έχουμε την δύναμη να τον κατανοήσουμε δια της ακοής· όμως τα μετριότερα και όσα περισσότερο προσεγγίζουν τη διάνοια των ακροατών, αν δεν επαναλαμβάνονταν συχνά, επειδή αναφέρονται σε υψηλά πράγματα, δε θα εισέδυαν γρήγορα στον νου του αμαθούς και προς τα χαμηλά ρέποντα ακροατή.

Ἀπαντήσεις σέ ἐρωτήματα Χριστιανῶν

ΕΡ.: Είναι δυνατό να πάθουν κακό τα παιδιά, αν τα καταραστούν οι γονείς τους;

   

    ΑΠ.: Ο σοφός Σειράχ λέει πως η ευχή των γονιών στηρίζει τα σπίτια των παιδιών τους, ενώ απεναντίας η κατάρα τους τα ξεθεμελιώνει (3:9). Πραγματικά, όπως πιάνει η ευχή έτσι πιάνει και η κατάρα του γονιού. Δεν πρέπει, λοιπόν, να καταριέστε τα παιδιά σας, όσο και αν σας πικραίνουν, γιατί μπορεί να πάθουν μεγάλο κακό και να μετανοήσετε πικρά. Θα σας αναφέρω ένα σχετικό παράδειγμα από το βίο του Αγίου Παρθενίου, επισκόπου Λαμψάκου, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε στις 7 Φεβρουαρίου.

    Κάποτε ένας ιερέας και η πρεσβυτέρα του έφεραν στον ιεράρχη το γιό του Μίκωνα, που ήταν δαιμονισμένος, και, πέφτοντας στα πόδια του, τον ικέτευαν με δάκρυα:

  - Κάνε καλά το παιδί μας, τίμιε δέσποτα, γιατί πολύ βασανίζεται από το δαίμονα!...

    Ο άγιος, όμως, ρίχνοντας μιάν αυστηρή ματιά στον νεαρό Μίκωνα είπε:

  - Δεν είναι άξιος θεραπείας ο γιός σας! Ξέρετε καλά πόσες φορές σας έβρισε, πόσες φορές σας πίκρανε με την άπρεπη συμπεριφορά του. Εσείς οι ίδιοι δεν ζητήσατε από τον Θεό να τον τιμωρήσει;

ΤΟ ΤΑΛΑΝΤΟ

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/08/blog-post_117.html

"Ἄν δέν ἀραίωσες τίς φιλίες σου, ἄν δέν σέ ἐγκατέλειψαν οἱ φίλοι σου, ἄν δέν ἄρχισαν οἱ ἄλλοι νά σέ εἰρωνεύονται...

"Αν δεν αραίωσες τις φιλίες σου, αν δεν σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου, αν δεν άρχισαν οι άλλοι να σε ειρωνεύονται τότε να ξέρεις ότι δεν έκανες βήμα στον Χριστιανισμό. 

Γιατί ο Χριστός γεννάται στην καρδιά εκείνου του ανθρώπου, όπου έχουν πεθάνει όλοι οι άλλοι θεοί μέσα του (ο θεός της μόδας, ο θεός της σαρκός, ο θεός του εγωισμού).

Διδαχές πατέρων

 Αδύνατος άνθρωπος είναι εκείνος που δεν μπορεί να κρύψει τα μυστικά του.

Ισχυρός εκείνος, που συγκρατεί την οργή του,
Υπομονετικός εκείνος, που μπορεί να κρύψει τη δυστυχία του.

9 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Μνήμη Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, Σεβηριανοῦ Μεγαλομάρτυρα, Θεοφάνη Ὁμολογητού, Μνήμη τῆς Γ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Χαρίτωνος, Ἰωσὴφ Θαυματουργοῦ, Kiaran.

Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα οἱ Θεοπάτορες

Ἡ σύναξη τῶν δικαίων γονέων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα μὲ τὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ὁρίστηκε τὴν ἑπομένη τοῦ γεννεσίου τῆς Θεοτόκου, γιὰ τὸν λόγο ὅτι αὐτοὶ ἔγιναν πρόξενοι τῆς παγκόσμιας σωτηρίας μὲ τὴν γέννηση τῆς ἁγίας θυγατέρας της. «Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ ἐξαέρῳ οἴκῳ τῆς Θεοτόκου, πλησίον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ἐν τοὶς Χαλκοπρατείοις».
Νὰ ἀναφέρουμε λοιπόν, ὅτι ὁ Ἰωακεὶμ ἦταν γιὸς τοῦ Ἐλιακεὶμ ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ ἀπόγονός του Δαβίδ. Ἔκπτωτος τοῦ θρόνου, ἰδιώτευε στὴν Ἰουδαία καὶ τὸ περισσότερο χρονικὸ διάστημα στὴν Ἱερουσαλήμ, ὅπου εἶχε μέγαρο μὲ βασιλικὸ κῆπο.
Παντρεύτηκε τὴν Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν, ἱερέως, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Λευΐκαι τῆς Μαρίας, γυναικὸς αὐτοῦ, ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Ἐπειδὴ οἱ φυλές, Βασιλικὴ καὶ Ἱερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι ἡ Βασιλεία ἐθεωρεῖτο ἴση μὲ τὴν Ἱεροσύνη, δὲν ἔδιναν οὔτε ἔπαιρναν θυγατέρες ἀπὸ τῆς φυλὲς ποὺ θεωροῦνταν κοινές.

9 Σεπτεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. πρό τῆς ὑψώσεως. Κυρ. κβ΄ ἐπιστ. (Γαλ. ς΄ 11-18). 

Γαλ. 6,11           Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί.

Γαλ. 6,11                    Ιδέτε με πόσην λεπτομέρειαν και σαφήνειαν σας έγραψα με το ίδιό μου το χέρι.

THE PURPOSE OF THE CHURCH IS THE HEALING OF OUR NOETIC ENERGY

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:
http://hristospanagia3.blogspot.com/2018/09/essence-and-energies-of-god-and-of.html

So, what is the purpose of the Church?

The purpose of the Church is to heal our soul and from sickness make it healthy again.

I think, up to this point things are quite simple.

The energy of our soul is called noetic energy. This is the term our Holy Fathers use. When this noetic energy is (operates) inside our heart, they call it nous (hence, no-etic). When it is (and operates) in our brain, they called it logic (λογική, reason) or intellect (διάνοια).

Both our nous and our intellect are two different manifestations of the energy of our soul, an energy expressed each time in a different way, depending on the region it happens to be located. Logic (reason), which is manifested in the region of the brain, is used by us humans to produce thoughts and formulate orally and in writing various things conceived and experienced by our nous, who is located, as already mentioned, in our heart.