Σελίδες

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ





ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:

Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΕΣ...Tο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΦΑΙΡΕΣΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ: Το Καθολικό της Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρα χωρίς σταυρό!!!

Προσέξατε ὅτι στά καινούργια διαβατήρια πού ἔχουμε,
Σταυρός ἀπό τίς δύο Ἐκκλησίες πού ἀπεικονίζονται ( Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρας καί Ἁγία Σοφία Μιστρᾶ ), ἔχει κάνει φτερά;
Διπλή παραχάραξη-βεβήλωση! Καί θρησκευτική καί ἱστορική!
Γιατί οἱ δύο Βυζαντινές Ἐκκλησίες,
ἀποτελοῦν ἐκτός ἀπό χριστιανικά καί ἱστορικά μνημεῖα!

TΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΦΑΙΡΕΣΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ: 
Το Καθολικό της Ι.Μ. Σίμωνος Πέτρα χωρίς σταυρό!!! 
Πανελλήνιο μπλόκ
[...]Στα νέα διαβατήρια τις σελίδες 26-29 με τις απεικονίσεις των δύο Βυζαντινών - χριστιανικών μας μνημείων. Το αθωνικό Μοναστήρι της Σίμωνος Πέτρας και ο ναός της Αγίας Σοφίας τού Μυστρά. ΠΟΥΘΕΝΑ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ;; Ποιός κρατικός λειτουργός, ποιά μικρή ή μεγάλη εξουσία αποφάσισε ερήμην μας (όλων των πολιτών του «Ελληνικού» κράτους) να κάνει τέτοια βεβήλωση; Γιατί δεν είναι απλό είδος λογοκρισίας αυτό πάνω στην ιστορική μνήμη και στον θρησκευτικό μας συναισθηματισμό.
Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθηγητής Σημειολογίας για να καταλάβει την ταύτιση του συμβόλου τού Σταυρού με το συστατικό στοιχείο ελληνικότητας, την Ορθοδοξία. Άν κάποιος, λοιπόν, κρατικός παράγων-εξουσία μπορεί ανεξέλεγκτα να εμπαίζει την πίστη και την παράδοσή μας μέσα στην χώρα μας, (συμβάλλοντας στην αποδόμηση), τότε ποιός θα μας προφυλάξει από τις αρπακτικές διαθέσεις των όποιων άσπονδων φίλων, συμμάχων ή γειτόνων μας; Σε ποιούς έχουμε εμπιστευτεί τις τύχες μας και των παιδιών μας; Γνωρίζουμε;

Βάλτε το σταυρό με το χέρι !
http://makrigiannisvoice.blogspot.com/search/

“Θρησκόληπτος ο Γκιόλιας!”, “Είχε κόλλημα με την Ορθοδοξία”! Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις του ΑΝΤΕΝΝΑ. ΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ.


ΜΟΝΟ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ 
ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΑΤΟΜΑ ΥΠΟΔΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ.
Για να καταλάβετε ΓΙΑΤΙ ο Γκιόλιας και όχι οι “μεγαλοδημοσιογράφοι”, αρκούν αυτά τα λόγια που ειπώθηκαν πριν από λίγο στην τηλεόραση του Αντέννα (8.11).
Θρησκόληπτος ο Γκιόλιας, που είχε κόλλημα με την θρησκεία και(διαβάστε και φρίξτε) ΔΕΝ είχε σχέση με την διαπλοκή γιατί ΔΕΝ ασχολήθηκε με το Βατοπαίδι!!
Όχι φίλοι, δεν είναι ηλιθιότητα. Είναι στρατευμένη ενημέρωση, πλύση εγκεφάλου.
Αν υπήρχε ένας άνθρωπος που ασχολήθηκε ενδελεχώς με το Βατοπαίδι αυτός ήταν ο Γκιόλιας! Ασχολήθηκε όμως λέγοντας την αλήθεια ενάντια σε όλον τον οχετό παραπληροφόρησης των ελεεινών.

Αυτός ο διάλογος είναι ο πλέον ενδεικτικός για τον λόγο που χτυπήθηκε ο Σωκράτης:
-Είχε Πίστη, άρα ήταν ανεξέλεγκτος
-Δεν μάσησε την καραμέλα του Βατοπαιδίου που (…) στόχο είχε να καλυφθεί η υπόθεση Siemens και Γερμανικής μίζας – πλιάτσικου στην Ελλάδα. (και όχι μόνο)
(…)
 http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/20/

Διήγηση του αδελφού Θεόκτιστου για τη θαυμαστή εμφάνιση του προφήτη Ηλία


Συνομιλώντας στις 20 Ιουλίου 1972 με τον αδελφό Θεόκτιστο από την  Ήπειρο, με ρώτησε αν άκουσα ένα αξιόλογο θαύμα που έγινε πριν δεκαπέντε χρόνια στα  Γιάννενα από τον προφήτη Ηλία σε ένα στρατιώτη που φύλαγε σκοπός σε ένα στρατώνα. Του είπα ότι δεν το άκουσα και τον παρακάλεσα να μου το διηγηθεί να το σημειώσουμε σε δόξα του προφήτη Ηλία που γιορτάζει σήμερα.
-Άκουσε μου, λέγει. Ένας στρατιώτης φύλαγε σκοπός  σε ένα  στρατώνα και τα μεσάνυχτα περίπου  άκουσε βήματα άνθρωπου που τον  πλησίαζε . Ο στρατιώτης υπέθεσε ότι ήταν έφοδος αξιωματικών και, όπως είναι συνήθεια, πήγαιναν να δουν αν είναι ξύπνιος ή κοιμάται κ.λπ. Ο σκοπός φώναξε: Αλτ! Αλλά πάλι τα βήματα ακούονταν και τον πλησίαζαν. Για  δεύτερη φορά φωνάζει: Αλτ, τις ει; Έχοντας το όπλο στα χέρια του, καμία απάντηση δεν έλαβε. Αναγκάζεται να επαναλάβει το: αλτ και πυροβολώ!

Μόλις είπε, πυροβολώ, του φεύγει το όπλο από τα χέρια , ως πενήντα μέτρα μακριά, και βλέπει ξαφνικά, αντί του αξιωματικού, όπως νόμιζε, ένα παπά μέσα σε αστραπόμορφη λάμψη φωτός! Και όπως τον είδε, πολύ φοβήθηκε. Του λέει ο φαινόμενος παπάς: «Μη φοβάσαι, παιδί μου, μη φοβάσαι, αλλά, πες μου, γιατί ευλογημένε βλασφημείς τα θεία; Το Χριστό, την Παναγία, τους Άγιους;». «Συγχώρησέ με, άγιε πάτερ· (ήλθε σε κατάνυξη, δάκρυσε και ζητούσε συγχώρηση για την αμαρτία του αυτή) γιατί από κακή και πολυχρόνια συνήθειαν γίνεται αυτό. Συγχώρησέ με». Του λέει ο άγιος: «Να κηρύξεις σε όλους να μετανοήσουν, να μη βλασφημούν. Να το ανακοινώσεις στη Μητρόπολη και σε όλους· να το γράψουν και οι εφημερίδες». Του λέγει ο στρατιώτης: «Δεν με πιστεύουν, άγιε. Αλλά πες μου ποιός είσαι;» «Είμαι ο προφήτης Ηλίας.
Και για να πιστέψουν περισσότερο, να πεις ότι σ’ εκείνη τη κορυφή (και του έδειξε το μέρος) να σκάψουν και να βρουν εκκλησία μου παλαιά και πάνω  σ’ αυτή να κτίσουν Ναό».
Αυτό ανακοινώθηκε  σε όλη την πόλη και δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες· πολλοί πίστεψαν και άλλαξαν ζωή , ο δε σύλλογος των αρτοποιών που τιμούν τον προφήτη Ηλία ως προστάτη τους, έσκαψαν στη κορυφή που τους υποδείχθηκε, ανακάλυψαν την πάλαιαν εκκλησία και  έκτισαν νέα σε δόξα και τιμή του πανένδοξου προφήτη Ηλία.
Ο στρατιώτης άλλαξε τρόπους  και παλαιές συνήθειες και έζησε την υπόλοιπη  ζωή του ως υπόδειγμα καλού χριστιανοί.
Με  του προφήτου σου Ηλία τις πρεσβείες ελέησέ μας, Κύριε. Αμήν.
(«Διονυσιάτικες διηγήσεις»)
http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/20

Γέροντας Παΐσιος: «Ο εξαγνισμός της καρδιάς»



- Γέροντα, ο Χριστός χωράει σέ όλες τις καρδιές;
-O Χριστός χωράει, οί άνθρωποι δέν Τον χωράνε,  γιατί δέν προσπαθούν νά διορθωθούν.
Γιά  νά  χωρέση  ό  Χριστός  μέσα  μας,  πρέπει  νά  καθαρίση  ή  καρδιά.  Καρδίαν  καθαράν κτίσον εν έμοί, ό Θεός….
- Γέροντα, γιατί τα άγρια ζώα δέν πειράζουν τους Αγίους;
- Αφού  ημερεύουν  οί  άνθρωποι,  ημερεύουν  και  τά  άγρια  ζώα  και  αναγνωρίζουν  ότι  ό άνθρωπος είναι αφεντικό τους. Στον Παράδεισο, πριν από την πτώση, τά άγρια θηρία έγλειφαν τους  Πρωτοπλάστους  μέ  ευλάβεια,  αλλά  μετά  την  πτώση  πήγαιναν  νά  τους  ξεσκίσουν.  Όταν  ένας άνθρωπος  επανέρχεται  στην  προπτωτικη  κατάσταση,  τά  ζώα  τον  αναγνωρίζουν  πάλι  γιά αφεντικό. Σήμερα όμως βλέπεις ανθρώπους πού είναι χειρότεροι από τά άγρια θηρία, χει ρότεροι άπό τά φίδια. Εκμεταλλεύονται απροστάτευτα παιδιά, τους παίρνουν τά χρήματα καί, όταν έρχωνται σέ δύσκολη θέση, τά ενοχοποιούν, καλούν τήν αστυνομία, τά πηγαίνουν και στό  ψυχιατρείο. 
Γι’ αυτό  τόν  147ο Ψαλμό πού διάβαζε ό Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, για νά ημερέψουν τα άγρια ζώα και νά μήν κάνουν κακό στους ανθρώπους, τον διαβάζω, για νά ημερέψουν οι άνθρωποι και νά μήν κάνουν κακό στους συνανθρώπους τους και στά ζώα.

- Πώς επανέρχεται, Γέροντα, ό άνθρωπος στην προ-πτωτική κατάσταση;
- Πρέπει νά έξαγνισθή ή καρδιά. Νά απόκτηση τήν ψυχική αγνότητα, δηλαδή ειλικρίνεια, τιμιότητα,  ανιδιοτέλεια,  ταπείνωση,  καλωσύνη,  ανεξικακία,  θυσία.  Έτσι  συγγενεύει  ο άνθρωπος με τον Θεό καί αναπαύεται μέσα του η Θεία Χάρις. Όταν κάποιος εχη τήν σωματική αγνότητα,  άλλα  δεν  εχη  τήν  ψυχική  αγνότητα,  δεν  αναπαύεται  ό  Θεός  σ’  αυτόν,  γιατί υπάρχει μέσα του  πονηρία, υπερηφάνεια, κακία  κ.λπ.  Τότε  ή  ζωή  του  είναι  μιά κοροϊδία.
Άπό  ‘δώ  νά  ξεκινήσετε  τον  αγώνα  σας:  Νά  προσπαθήσετε  νά  αποκτήσετε  τήν  ψυχικήαγνότητα.
- Γέροντα, μιά κακή συνήθεια μπορεί νά κοπή αμέσως;
- Κατ’  αρχάς  πρέπει  νά καταλάβη ό άνθρωπος ότι  αυτή  ή συνήθεια τον  βλάπτει  καί  νά θελήση νά άγωνισθη, γιά νά τήν κόψη. Χρειάζεται νά εχη κανείς πολλή θέληση, γιά νά μπόρεση νά τήν κόψη αμέσως. Όπως λ.χ. το σχοινί κάνει σιγά-σιγά μιά μικρή αυλακιά στο χείλος του πηγαδιού  καί  δεν  γλιστρά  πιά,  έτσι  καί  κάθε  συνήθεια  λίγο-λίγο  χαράζει  μιά  αυλακιά  στην καρδιά  καί  δύσκολα  βγαίνει  άπό  αυτήν.  Γι’  αυτό  πρέπει  πολύ  νά  προσέξη  κανείς,  νά  μήν απόκτηση κακές συνήθειες, γιατί μετά χρειάζεται πολλή ταπείνωση καί πολλή θέληση, γιά
νά μπόρεση νά τις άποβάλη. Έλεγε ό Παπα-Τύχων: Καλή συνήθεια, παιδί μου, αρετή κακήσυνήθεια, πάθη.
Πάντως διαπίστωσα ότι, όταν ό άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζη νά σφάλλη καί
δεν άλλάζη, αιτία είναι ό εγωισμός, ή φιλαυτία  καί ή ιδιοτέλεια. Λείπει ή ταπείνωση καί η αγάπη, καί έτσι εμποδίζεται ή Θεία επέμβαση. Δεν βοηθάει ο ίδιος ό άνθρωπος τον Θεό, γιά νά τον βοηθήση.  Αν  π.χ.  τον βοηθήση ό  Θεός  νά  ξεπεράση  ένα  πάθος  του,  θά  τό  πάρη  επάνω  του,  θά ύπερηφανευθή, γιατί θά νομίζη ότι μόνος του τό ξεπέρασε, χωρίς την βοήθεια του Θεού.
Πηγή: Γέρων Παΐσιος
http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/20

Η αγία νεομάρτυς Λυδία η Ρωσίδα (20 Ιουλίου 1928) και οι συν αυτή στρατιώτες Κύριλλος και Αλέξιος. Μια συγκινητική ιστορία που λέει πολλά…

St Lydia the New Russian Martyr
Από το περιοδικό της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους (υπό την πνευματική πατρότητα του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας), «Αγιορείτικη Μαρτυρία»:
Η Λυδία, κόρη ενός ιερέως της πόλεως Ούφα – βρίσκεται στη δυτική Σιβηρία, στις όχθες του ομωνύμου ποταμού – γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1901. Από παιδί ήταν ευαίσθητη, στοργική και αγαπητή από όλους. Φοβόταν την αμαρτία και κάθε τί που δεν το επέτρεπε ο νόμος του Θεού. Μόλις τελείωσε το παρθεναγωγείο στα δεκαεννιά της χρόνια, παντρεύτηκε και αμέσως έχασε τον άνδρα της στον εμφύλιο πόλεμο με την αναχώρησι του Λευκού(τσαρικού) Στρατού.

Ο πατέρας της, από τις πρώτες αρχές του σχίσματος των «Ανακαινιστών» (πρόκειται για εκκλησιαστικό νεωτεριστικό κίνημα, το οποίο για ένα διάστημα πέτυχε να αναγνωρισθή σαν η επίσημη ρωσική εκκλησία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και άλλες αυτοκέφαλες εκκλησίες) που οργανώθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1922, προσχώρησε σ’ αυτό. Η θυγατέρα του τότε γονάτισε μπροστά στα πόδια του πατέρα της και είπε : «Δώσε μου την ευχή σου, πατέρα, να σ’ αφήσω, για να μή σε δεσμεύω στη σωτηρία της ψυχής σου». Ο γέρων ιερέας ήξερε καλά την κόρη του, όπως ήξερε καλά το εσφαλμένο της κινήσεώς του. Δάκρυσε και, δίδοντας την ευλογία του στην Λυδία να ζήση μόνη της, της είπε προφητικά: «Κοίταξε, κόρη μου, όταν κερδίσης το στεφάνι σου, να πής στον Κύριο ότι παρόλο που φάνηκα πολύ αδύνατος για αγώνα, ωστόσο δεν σε εμπόδισα, αλλά σού έδωσα την ευχή μου». «Θα το πώ, πατέρα», τού είπε εκείνη φιλώντας του το χέρι και προβλέποντας έτσι κι αυτή προφητικά το μέλλον.
Η Λυδία πέτυχε να διοριστή στην δασονομική υπηρεσία και το 1926 μετατέθηκε στην κολλεκτίβα υλοτομίας της περιοχής, όπου δούλευε κοντά στους πιο χαμηλόμισθους εργάτες. Εδώ ήρθε αμέσως σε επαφή με απλούς ανθρώπους του ρωσικού λαού, τους οποίους αγαπούσε πολύ και οι οποίοι ανταποκρίθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Οι ξυλοκόποι και οι οδηγοί, που είχαν σκληρυνθή από τη δουλειά μέσα σε δύσκολες συνθήκες, αφηγούνταν με κατάπληξι ότι στο γραφείο του Τμήματος Υλοτομίας, όπου ερχόταν σε επαφή μαζί τους η Λυδία, τους διαπερνούσε ένα γνώριμο αλλά τώρα μισοξεχασμένο αίσθημα, παρόμοιο μ΄εκείνο που είχαν νιώσει κάποτε όταν πρίν την επανάστασι είχαν πάει να υποδεχθούν την περίφημη εικόνα της Παναγίας από το χωριό Μπογκορόντσκογιε της περιφερείας της Ούφα. Στο γραφείο δεν ακούγονταν πια άσχημες κουβέντες, βρισιές και καυγάδες. Τα πάθη είχαν εκλείψει και οι άνθρωποι έγιναν ευγενικώτεροι μεταξύ τους.
Αυτό ήταν καταπληκτικό και έγινε αντιληπτό απ΄όλους, των κομματικών οργάνων μή εξαιρουμένων. Παρακολούθησαν τη Λυδία, αλλά δεν ανακάλυψαν τίποτε ύποπτο. Δεν πήγαινε καθόλου στις ἐκκλησίες που είχαν νομιμοποιηθή από τους Μπολσεβίκους και συμμετείχε αραιά και προσεκτικά σε ακολουθίες της μυστικής εκκλησίας «των κατακομβών».
Η Γκέ-Πέ-Ού (η σοβιετική αστυνομία κατά τα έτη 1922-34) ήξερε ότι υπήρχαν μέλη της μυστικής εκκλησίας στην περιφέρεια, δεν έβρισκε όμως τον τρόπο να τα ανακαλύψη και να τα συλλάβη. Με σκοπό να ανακαλύψη όσους δεν είχαν ακόμη συλληφθή η Γκέ-Πέ-Ού ξαφνικά επανέφερε από την εξορία τον επίσκοπο Ανδρέα που ήταν πολύ σεβαστός στον λαό, αλλά και σ΄όλους τους παράγοντες της μυστικής εκκλησίας. Σύμφωνα όμως με οδηγίες που είχε στείλει πρωτύτερα, ο επίσκοπος έγινε φανερά δεκτός μόνο από μία εκκλησία της Ούφα, παρόλο που μυστικά ήρθε να τον δή ολόκληρη η περιφέρεια. Η Γκέ-Πέ-Ού πεπεισμένη για την αποτυχία του σχεδίου της συνέλαβε πάλι τον επίσκοπο Ανδρέα και τον εξώρισε.
Η Λυδία συνελήφθη στις 9 Ιουλίου 1928. Οι μυστικές υπηρεσίες για αρκετό καιρό αναζητούσαν μία δακτυλογράφο που εφοδίαζε τους εργάτες της δασονομικής υπηρεσίας με δακτυλογραφημένα φυλλάδια, που περιείχαν βίους Αγίων, προσευχές, ακολουθίες και συμβουλές αρχαίων και συγχρόνων ιεραρχών της Εκκλησίας. Παρατήρησαν ότι στην γραφομηχανή αυτής της δακτυλογράφου το κάτω μέρος του «κ» ήταν σπασμένο. Έτσι αποκαλύφθηκε η Λυδία.
Η Γκέ-Πέ-Ού κατάλαβε ότι είχε πέσει στα χέρια της το κλειδί για να ανακαλύψη ολόκληρη την μυστική εκκλησία. Δέκα μέρες αδιάκοπης ανακρίσεως δεν κατάφεραν να κλονίσουν την μάρτυρα. Πολύ απλά αρνήθηκε να πή οτιδήποτε. Στις 20 Ιουλίου ο ανακριτής, έχοντας χάσει την υπομονή του, παρέδωσε την Λυδία στο «ειδικό τμήμα» για ανάκρισι.
Αυτό το «ειδικό τμήμα» εργαζόταν σ’ ένα γωνιακό δωμάτιο στο υπόγειο της Γκέ-Πέ-Ού. Ένας φρουρός στεκόταν μόνιμα στον διάδρομο του υπογείου. Εκείνη την ημέρα φρουρός ήταν ο Κύριλλος Ατάεβ, ένας εικοσιτριάχρονος φαντάρος. Είδε την Λυδία καθώς την έφερναν στο υπόγειο. Η προηγούμενη δεκαήμερη ανάκρισι είχε εξαντλήσει την μάρτυρα και δεν μπορούσε να κατέβη τα σκαλιά. Ο στρατιώτης Ατάεβ, σε πρόσταγμα των προϊσταμένων του, την κράτησε και την ωδήγησε κάτω στον ανακριτικό θάλαμο. «Ο Χριστός να σε σώση» είπε η Λυδία ευχαριστώντας τον φρουρό, καθώς αντιλήφθηκε μια σπίθα συμπαθείας γι΄ αυτήν στη λεπτή ευγένεια των δυνατών χεριών του φρουρού του Ερυθρού Στρατού.
Και ο Χριστός έσωσε τον Ατάεβ! Τα λόγια της μάρτυρος και τα γεμάτα πόνο μάτια της μίλησαν στην καρδιά του. Δεν μπορούσε πια ν’ ακούη με αδιαφορία τις αδιάκοπες κραυγές και τα κλάμματά της, όπως είχε προηγουμένως ακούσει όμοιες κραυγές από άλλους ανακρινομένους και βασανιζομένους.
Η Λυδία βασανίστηκε πολλή ώρα. Οι βασανιστές της Γκέ-Πέ-Ού δρούσαν συνήθως με τέτοιο τρόπο, ώστε να μήν αφήνουν κανένα ιδιαίτερα ευδιάκριτο σημάδι στο σώμα του βασανιζομένου. Όμως στην ανάκρισι της Λυδίας καμμιά προσοχή δεν δόθηκε σ΄ αυτό. Οι κραυγές και τα κλάμματα της Λυδίας συνεχίστηκαν σχεδόν χωρίς διακοπή για πάνω από μιάμιση ώρα.
«Μα δέν πονάς; Τσιρίζεις και κλαις. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε πονάει;» Ρώτησαν εξαντλημένοι οι βασανιστές σε ένα από τα διαλείμματα.
«Πονάει! Ω Κύριε, πόσο πονάει!» απάντησε η Λυδία μ΄ ένα σπασμένο βογγητό.
«Τότε γιατί δέν μιλάς; Θα σε πονέση περισσότερο!» είπαν με φανερή αμηχανία οι βασανιστές.
«Δεν μπορώ να μιλήσω…Δεν μπορώ…Δεν θα το επιτρέψη αυτό…», βόγγηξε η Λυδία.
«Ποιός δεν θα το επιτρέψη;»
«Ο Θεός δεν θα το επιτρέψη!».
Τότε οι βασανιστές επινόησαν κάτι καινούργιο για τη μάρτυρα: την ηθική κακοποίησι. Ήταν τέσσερεις. Κοιτάχθηκαν μεταξύ τους. Χρειαζόταν ένας άλλος. Φώναξαν τον φρουρό να τους βοηθήση.
Μόλις ο Ατάεβ μπήκε στο δωμάτιο, είδε τη Λυδία, κατάλαβε τον τρόπο του παραπέρα βασανισμού της και τον δικό του ρόλο σ΄ αυτόν, και μέσα του έγινε ένα θαύμα παρόμοιο με την απροσδόκητη μεταστροφή των αρχαίων βασανιστών. Η ψυχή του Ατάεβ είχε σιχαθή την σατανική αποτροπαιότητα και ένας ιερός ενθουσιασμός τον κατέλαβε. Χωρίς καθόλου να συνειδητοποιήση το τί έκανε, ο φρουρός του Ερυθρού Στρατού σκότωσε επί τόπου με το πιστόλι του τους δύο βασανιστές που στέκονταν μπροστά του. Πριν κιόλας αντηχήση ο δεύτερος πυροβολισμός, ο άνδρας της Γκέ-Πέ-Ού που στεκόταν από πίσω, χτύπησε τον Κύριλλο στο κεφάλι με την λαβή του πιστολιού του. Ο Ατάεβ είχε ακόμη αρκετή δύναμι, ώστε να γυρίση και να αρπάξη τον αντίπαλό του από τον λαιμό, αλλά ένας πυροβολισμός από τον τέταρτο τον έρριξε στο πάτωμα.
Ο Κύριλλος έπεσε με το κεφάλι προς το μέρος της Λυδίας, που ήταν δεμένη και τεντωμένη με λουριά. Ο Κύριος τού έδωσε την ευκαιρία ν΄ ακούση για μία ακόμη φορά λόγια ελπίδας από το στόμα της μάρτυρος. Κοιτώντας την Λυδία κατ’ ευθείαν στα μάτια και με το αίμα να τρέχη από το σώμα του, ο Κύριλλος πρόφερε ασθμαίνοντας τις λέξεις που δήλωναν την ένωσι του με τον Θεό.
«Αγία, πάρε με μαζί σου!»
«Θα σε πάρω», χαμογέλασε ολόλαμπη η Λυδία.
Με το άκουσμα και την σημασία αυτής της συνομιλίας ήταν σαν να ανοίχτηκε μια πόρτα για τα ουράνια μπροστά στα μάτια των δύο ανδρών της Γκέ-Πέ-Ού που επέζησαν. Ο τρόμος τούς συσκότισε τήν συνείδησι. Με υστερικές κραυγές άρχισαν να πυροβολούν τα δύο ανυπεράσπιστα θύματα, που είχαν απειλήσει την ασφάλεια της κοσμοθεωρίας τους, μέχρι που άδειασαν και τα δύο πιστόλια τους. Αυτοί που ήρθαν τρέχοντας στο άκουσμα των πυροβολισμών, τους απομάκρυναν, ενώ εκείνοι ούρλιαζαν υστερικά. Αλλά και οι ίδιοι το έβαλαν γρήγορα στα πόδια κυριευμένοι από έναν ακατανόητο τρόμο.
Ο ένας από αυτούς τους δύο άνδρες της Γκέ-Πέ-Ού περιήλθε σε κατάστασι τελείας παραφροσύνης. Ο άλλος σύντομα πέθανε από νευρικό κλονισμό. Πριν από τον θάνατό του αυτός ο δεύτερος τα διηγήθηκε όλα στον φίλο του λοχία Αλεξέϊ Ικόνικωφ, ο οποίος επέστρεψε στον Χριστό και γνωστοποίησε το γεγονός στην Εκκλησία. Λόγω δέ του ότι διέδιδε παντού με ζήλο αυτό τό γεγονός, βρήκε μαρτυρικό θάνατο και ο ίδιος.
Και οι τρείς, Λυδία, Κύριλλος καί Αλέξιος, έχουν καθιερωθή ως άγιοι στη συνείδησι της ρωσικής εκκλησίας «των κατακομβών». Με τις πρεσβείες τους είθε ο Κύριος να ελεήση τον χριστιανικό λαό της Ρωσίας!
http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/20

SOS!!! Έκκληση σε όσους διαβάζουν Μιχάλη Καλόπουλο


ΕΚΚΛΗΣΗ
ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΙ
ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟ
Tου Ιερομονάχου Λουκά Γρηγοριάτου
Αγαπητοί
Με αφορμή την συνέντευξη που ο κ. Μιχάλης Καλόπουλος έδωσε στην ομάδα Gateway (στο Διαδίκτυο), καταθέτουμε με συντομία τις σκέψεις μας, για να σας βοηθήσουμε στην κατανόησή της και στην αξιολόγηση του έργου του.
1. Διαφημίζει το βιβλίο του «Βιβλική Θρησκεία - Το μεγάλο ψέμα», ένα βιβλίο για ανυποψίαστους νεοέλληνες, αδύναμους να μελετήσουν την Αγία Γραφή της πίστεώς τους για να καταλάβουν το «μεγάλο ψέμα» του Μιχάλη Καλόπουλου, που γίνεται πιο μεγάλο καθώς ανακυκλώνεται μέσα στην ιστορία. Είναι λίγος ο χώρος εδώ για να πούμε το γιατί. Σίγουρα θα θυμάστε και άλλους θεωρητικούς της αθεΐας που πέρασαν και χάθηκαν. Η αλαζονεία πάντως με την οποία μιλάει στο βιβλίο του, ότι δηλαδή λυπάται εκείνον τον δύστυχο Χριστιανό που θα τολμήση να αντιπαραθέση λόγο στην επιχειρηματολογία του, δεν τιμά το έργο του. Θυμίζει τον χριστιανοκατήγορο Κέλσο τον Αθηναίο, στον οποίο απήντησε μεθοδικώτατα ο μεγάλος Αλεξανδρινός, ο Ωριγένης.
Σας θυμίζουμε τί λέγει εισαγωγικά στο Κατά Κέλσου έργο του:
«Ο Σωτήρας και Κύριός μας Ιησούς Χριστός συκοφαντούμενος σιωπούσε και κατηγορούμενος δεν απαντούσε, διότι ήξερε ότι όλη του η ζωή και τα έργα του προς τους Ιουδαίους ήταν ανώτερα από φωνή που θα ήλεγχε την ψευδομαρτυρία και από λέξεις που θα συνιστούσαν απολογία προς τις κατηγορίες. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν, φιλόθεε Αμβρόσιε, γιατί θέλησες να συντάξω απολογία για όσες ψευδομαρτυρίες κατά των Χριστιανών και κατηγορίες κατά της πίστεως των εκκλησιών έγραψε ο Κέλσος, σαν να μη είναι τα ίδια τα πράγματα ισχυρός έλεγχος και λόγος ανώτερος από κάθε συγγραφή που να εξαφανίζη τις ψευδομαρτυρίες και να μη αφήνη την παραμικρή πιθανότητα στις κατηγορίες να σταθούν». Και συμπληρώνει αμέσως στην συνέχεια ο Ωριγένης: «Ο Ιησούς λοιπόν πάντοτε ψευδομαρτυρείται και δεν υπάρχει καιρός που οι άνθρωποι να μη τον κατηγορούν από κακία. Ο ίδιος βέβαια και τώρα σιωπά για όλα αυτά και δεν αποκρίνεται με λόγια, απολογείται όμως και ελέγχει και ανατρέπει τις ψευδομαρτυρίες και τις κατηγορίες με την ζωή των γνησίων Του μαθητών (σ.σ. των αγίων Του, θα λέγαμε σήμερα), η οποία βροντοφωνάζει τα αντίθετα προς αυτές και είναι ανώτερη από κάθε ψευδομαρτυρία»1.
2. Υπερτιμώντας ο Μιχάλης Καλόπουλος την σημασία της Μυθολογίας εις βάρος της χριστιανικής Αγίας Γραφής υποστηρίζει στην συνέντευξη: «η ελληνική μυθολογία που είναι αρχαιότερη, πληρέστερη και αυθεντικότερη καταλεηλατήθηκε από τους συγγραφείς της Βίβλου».
Κατ’ αρχήν η απάντησή του είναι πολύ πρόχειρη. Το ερώτημα «ποιος αντέγραψε ποιον» απησχόλησε τους αρχαίους κριτικούς2 και τους Χριστιανούς ιστορικούς3. Δεν θα δώσουμε τώρα συνολική απάντηση. Θα κινήσουμε όμως την περιέργειά σας με την πληροφορία ότι ο Ορφέας, ο Πυθαγόρας, ο Σόλων και ο Πλάτων επισκέφθηκαν την Αίγυπτο και άλλες περιοχές και συμπεριέλαβαν πλείστα εξωελλαδικά στοιχεία στην θρησκεία, την φιλοσοφία ή τις συγγραφές τους. Ενδεικτικά θα παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα: «Ο Ορφέας πήγε στην Αίγυπτο και έλαβε μέρος στην τελετή και κοινώνησε τα Διονυσιακά μυστήρια. Επειδή οι Κάδμειοι τον αγαπούσαν και τον τιμούσαν, τους έκανε χάρη να μεταθέση (στην Βοιωτία) την γένεσι του θεού (Διονύσου, με τον γνωστό μύθο της Σεμέλης). Ο πολύς λαός όμως είτε από άγνοια είτε γιατί ήθελε να θεωρήται Έλληνας ο θεός (Διόνυσος), δέχθηκε ευχαρίστως τις τελετές και τα μυστήρια»4. Οι αρχαίοι χριστιανοί ιστορικοί πάντως αντεπεξήλθαν σε ένα γόνιμο διάλογο για το ζήτημα «ποιος αντέγραψε ποιον» και έχουν ώριμες θέσεις. Αξίζει να τις ερευνήσετε.
Έπειτα, η ελληνική Μυθολογία έχει δεχθή καταλυτική κριτική από τους ιδίους τους αρχαίους φιλοσόφους και τους τραγικούς5. Οι φιλόσοφοι την απέρριψαν ή την εξιδανίκευσαν, οι τραγικοί την ειρωνεύθηκαν, αναδεικνύοντας την ενδόμυχη προσδοκία της μονοθεΐας και του αληθινού Λυτρωτή. Σας θυμίζουμε τι γράφει ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος: «Εις Θεός, εν τε θεοίσι και ανθρώποισι μέγιστος, ούτε δέμας θνητοίσι όμοιος ουδέ νόημα». Ο ίδιος πάλι για την μυθολογία των ποιητών: «πάντα θεοίσ’ ανέθηκαν Όμηρος θ’ Ησίοδός τε, όσα παρ’ ανθρώποισιν ονείδεα και ψόγος εστίν,... ως πλείστ’ εφθέγξαντο θεών αθεμίστια έργα, κλέπτειν, μοιχεύειν τε και αλλήλους απατεύειν». Παρόμοια γράφουν οι τραγικοί, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης κ.ά. Ο Πλούταρχος μνημονεύει με ιδιαίτερη σοβαρότητα την πλήρη διαφωνία των φιλοσόφων προς τους ποιητάς, όσον αφορά την αξία της Μυθολογίας6.
Και τέλος, πρέπει να γνωρίζετε ότι για μας τους Χριστιανούς η Βίβλος δεν είναι η εβραϊκή μυθολογία. Είναι λόγος για τον αληθινό Θεό που δημιούργησε τον κόσμο και έγινε άνθρωπος για να τον σώση. Ταυτόχρονα είναι λόγος για τον τρόπο που αποκτούμε την αυθεντική γνώση του Θεού, την κοινωνία μαζί Του. Ο ορθολογισμός του Μιχάλη Καλόπου­λου, που συχνά πυκνά εκτρέπεται σε ανορθολογισμό, δεν είναι η μέθοδος που εξασφαλίζει την κατανόηση της Βίβλου. Ερευνά και την ερμηνεύει με εσκοτισμένο μυαλό (χωρίς φωτισμό του Αγίου Πνεύματος), όπως οι προτεστάντες και οι ιεχωβίτες. Την παραπλανητική αυτή μέθοδο ακολούθησαν και άλλοι πριν από αυτόν. Εσείς θα αναζητήσετε την αυθεντική μέθοδο, της καθάρσεως του νου και της καρδιάς, που διασώζει η Ορθόδοξη Εκκλησία;
3.   Οι νεοέλληνες αγνοούν, υποστηρίζει ο κ. Καλόπουλος, την ελληνική Μυθολογία. Οι Έλληνες όμως, αντιπαρατηρούμε, που απέρριψαν την αρχαία ελληνική θρησκεία με πολλή επίγνωση και πολύ μαρτυρικό αίμα, την εγνώριζαν πάρα πολύ καλά. Τα Ελληνόπουλα προηγουμένων εποχών διδάσκονταν την ελληνική Μυθολογία στο πλαίσιο μιας ευρύτερης παιδείας που περιελάμβανε επίσης τα έπη, τις τραγωδίες, την ιστορία, την φιλοσοφία, την ποίησι και την τέχνη και όλη την αρχαία εθνική μας κληρονομιά. Οι δάσκαλοί τους όμως ήξεραν να ζυγίζουν την ηθική ποιότητα των μύθων και να απορρίπτουν την θρησκεία των ψευδοθεών. Εφήρμοζαν την τακτική του Μεγάλου Βασιλείου: οι μαθητές τους να ερανίζωνται όσα ομιλούν περί αρετής, «όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Γιατί σίγουρα οι μύθοι που περιγράφουν τις ανηθικότητες των ψευδοθεών του Ολύμπου (π.χ. παιδεραστία του Διός - υπόθεσις Γανυμήδους, μοιχεία της Ήρας) δεν έχουν την ίδια ηθική ή διδακτική αξία με άλλες διηγήσεις των ποιητών ή των τραγικών και των φιλοσόφων που εξαίρουν την φιλοπατρία, την φιλοξενία, την φιλανδρία, την σωφροσύνη, την ευορκία, την αρετή γενικά.
4.   Παραθέτει ο κ. Καλόπουλος αποσπάσματα από τα Ερμητικά κείμενα, για να αποδείξη ότι τα δόγματα της Βίβλου είναι κλεμμένα από αλλού. Έχει λάθος. Τα κείμενα που αποδίδονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο έχουν γραφή από νεοπλατωνικούς φιλοσόφους μεταξύ 1ου και 3ου αιώνος μ. Χ. Η θεολογία τους είναι προφανές δάνειο από την διδασκαλία των Γνωστικών, προσαρμοσμένο μάλιστα στην νεοπλατωνική αντίληψη περί Θεού, τριαδικότητος του θείου Όντος, δημιουργίας του κόσμου και πτώσεως του ανθρώπου, ώστε να διασωθή ό,τι ήταν δυνατόν από την καταρρέουσα ειδωλολατρική θρησκεία. 
5.   Κυριευμένος από υστερία κατά του ιερατείου, που δήθεν ασυδοτεί εις βάρος μας υποσχόμενο «μεταθανάτια δώρα», ο Μιχάλης Κα­λόπουλος γράφει: «σήμερα, χωρίς δεύτερη σκέψη, με αντάλλαγμα τα υποθετικά μεταθανάτια δώρα των θρησκειών, καταθέτουμε μαζικά την υποστήριξή μας, στα χέρια των πλέον αδίστακτων κερδοσκοπικών ιερατείων, και είναι ακριβώς αυτή η δική μας απερίσκεπτη θεοσέβεια που γιγαντώνει την πανανθρώπινη ασυδοσία και τελικά προάγει την πιο σκληρή αθεΐα στο όνομα κάποιων δήθεν θεών». Θυμίζουμε όμως ότι και η αρχαιοελληνική θρησκεία συντηρούσε μυστήρια ελευσίνεια, κρόνεια, φρυγικά, σαμοθράκεια, αιγυπτιακά (Ίσιδος και Οσίριδος) και άλλα πολλά λογής-λογής και ολκής, για να προσφέρουν «μεταθανάτια δώρα»: «τοίσδε γαρ μόνοις [τοις τετελεσμένοις] εκεί ζην έστι, τοις δ’ άλλοισι πάντ’ εκεί κακά»7 και «ος αν αμύητος και ατέλεστος εις Άιδου αφίκηται, εν βορβόρω κείσεται, ο δε κεκαθαρμένος τε και τετελεσμένος, εκείσε αφικόμενος μετά θεών οικήσει»8.
Εκείνα λοιπόν τα μεταθανάτια δώρα ήσαν πραγματικά, ενώ τα χριστιανικά είναι υποθετικά; Ας αγγίξη λοιπόν η υστερία του και εκείνα τα δώρα και ας γκρεμίση ολάκερη την αρχαία θρησκεία ή ας παύση να υψώνη βέβηλη γλώσσα κατά του Χριστιανισμού.
Όσον αφορά πάντως την αναφορά του σε «αδίστακτα κερδοσκοπικά ιερατεία», είναι χρήσιμο να του υπενθυμίσουμε κάποια «ιερατεία» σύγχρονων θρησκειών που για ναό τους έχουν το χρηματιστήριο ή το καζίνο και απομυζούν θεμιτά ή αθέμιτα τους λαούς. Αυτά πού τα βάζει ο κ. Καλόπουλος; Στα πιο φτωχικά και ευγενή; Τα «ιερατεία» της σύγχρονης ψευδωνύμου γνώσεως των αστρολόγων, των εσωτεριστών, των γκουρού, των αποκρυφιστών, που υπόσχονται «δώρα» στην παρούσα και όχι στην μέλλουσα ζωή, πού τα τοποθετεί; Στους αδιάφθορους; Και τα εκατομμύρια των «πιστών» που τους ακριβοπληρώνουν από το υστέρημα του μόχθου τους, πού τους κατατάσ­σει; Στους εχέφρονες; Ας ιδούμε να γράψη λίγες αράδες και για όλους αυτούς!
Πάντως, όταν η συνείδησή μας ταράσσεται και κλυδωνίζεται από την σκανδαλολογία των ημερών, δεν είναι λογικό να ανάγουμε το σκάνδαλο σε δόγμα ούτε να αμφισβητούμε στο πρόσωπο αυτών που έπεσαν, έστω και χαμηλά, το ήθος των αξίων και την τιμή Εκείνου που εκπροσωπούν.
Για να μιλήσουμε εν τέλει επί της ουσίας: Ενδιαφερθήκατε ποτέ, εσείς, φίλοι αναζητητές της αληθινής γνώσης, να μάθετε ποιο είναι το νόημα της ιερωσύνης στα προχριστιανικά και εξωχριστιανικά θρησκεύματα και γιατί το αληθινό της νόημα βρίσκεται στην ιερωσύνη που απορρέει από το πρόσωπο του Χριστού; Ενδιαφερθήκατε να μάθετε για τον εθνικό, κοινωνικό, μορφωτικό και πνευματικό ρόλο του Ορθόδοξου κληρικού, αυτού του ήρωα στην εθνική μας ζωή επί δύο χιλιάδες χρόνια; Καλό θα ήτανε.
6.   Για τα εδάφια της Βίβλου που εξαγγέλλουν τις «εξουσιαστικές και κατακτητικές τάσεις» των Εβραίων, χρειάζεται προσοχή. Πολλή προσοχή. Ο Μιχάλης Καλόπουλος διαβάζει τα βιβλικά αυτά κείμενα με τα ίδια μάτια που τα διαβάζουν οι Σιωνιστές και οι Ταλμουδιστές. Δεν είναι αυτό ούτε φρόνιμο ούτε ελληνοπρεπές. Να υποθέσει κανείς κάτι πονηρό, ότι μια τέτοια ανάγνωση της Βίβλου εξυπηρετεί τα σχέδια των αντιχρίστων που βάλθηκαν να ξεριζώσουν από τον τόπο μας καθετί το χριστιανικό; Εμείς πάντως οι Έλληνες Χριστιανοί διαβάζουμε αιώνες τώρα τα εδάφια αυτά στις εκκλησιές μας, εμείς οι μοναχοί τα διαβάζουμε κάθε μέρα στα Μοναστήρια μας, και δεν βάλαμε ποτέ στον νου μας ότι λέγονται εναντίον μας. Μήπως δεν είμαστε Έλληνες ή μήπως είμαστε χαμηλής νοημοσύνης; Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα εδάφια της Βίβλου έχουν το πραγματικό τους νόημα, που ο Μιχάλης Καλόπουλος δεν φαντάσθηκε ή σκοπίμως απέκρυψε, αλλά είναι τόσο απλό να το βρη κάποιος στα έργα των Ελλήνων Πατέρων, όπως ο Μέγας Βασίλειος ή ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Οι καλοπροαίρετοι μπορούν να το επιχειρήσουν.
7.   «Ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει ο καθένας μας για να βρει την ιστορική αλήθεια», κατά τον Μιχάλη Καλόπουλο, είναι «... η μεθοδική βάσανος της αμφισβήτησης». Συνιστούμε την ρήτρα του σε όλους σας. Μην εμπιστεύεσθε στα γραφόμενά του με τυφλή πίστη. Αμφισβητήστε τα πρώτα, αποδείξτε τα με υπευθυνότητα και μετά να τα αποδεχθήτε.
8.  «Οι ηλίθιοι εξουσιαστές του κόσμου, που καθημερινά απειλούν με αφανισμό τον πραγματικά θεϊκό αυτόν πλανήτη» (εννοεί μάλλον ο Μιχ. Καλόπουλος αυτούς που πυροδοτούν τους παγκοσμίους και τους σύγχρονους αποικιοκρατικούς πολέμους, που ρίχνουν τα πυρηνικά, κ.λπ.), δείτε το προσεκτικά, δεν είναι φορείς του Ορθοδόξου Ελληνικού πνεύματος, που είναι πνεύμα σεβασμού στον άνθρωπο και στην δημιουργία γενικά και καλλιεργείται αιώνες τώρα με την διδασκαλία και την ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά φορείς του πνεύματος της υπεροψίας, της αλαζονείας, της αυτοθεώσεως που γέννησαν οι αρνητές της (θρησκευτικοί και πολιτικοί) σε Ανατολή και Δύση και στην Ελλάδα μας.
9. Και κάτι τελευταίο για τον «Σύνδεσμο Απομυθοποιητών Ελλάδος» και όσους τους εμπιστεύονται: Εργασθήτε, φίλοι, εργασθήτε για να γκρεμίσετε ό,τι ιερό και όσιο έχουν στην ψυχή τους οι συμπατριώτες σας. Το ίδιο έκαναν και στην Σοβιετική Ένωση επί 70 χρόνια στον δικό τους λαό. Πολέμησαν την πίστη στον Χριστό. Κατάφεραν όμως να αναδείξουν εκατομμύρια μάρτυρες. Λέτε να το καταφέρετε και σεις στην χώρα μας; Πάντως, αν γκρεμίσετε σε κάποιες ψυχές την πίστη στον αληθινό μας Θεό, τον Ιησού Χριστό, σκεφθήτε τι θα βάλετε στην θέση της. Γιατί πολλοί στο παρελθόν έβαλαν πολλά υποκατάστατά της και είναι περίεργο που ακόμα υπάρχουν και άλλα! Στην περίπτωση όμως που δημιουργήσετε ανθρώπους απέλπιδες —γιατί η ζωή δεν είναι μόνο γνώση, αλλά έχει πόνο και θάνατο— αφήστε τους να επιστρέψουν στον Χριστό. Τους περιμένει με πολλή αγάπη! Κοντά Του, στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του, στους Αγίους Του, βρίσκουμε την ελπίδα και την Ανάσταση.
Παραπομπές
  1. Παραγρ. 1-2 (μετάφραση)
  2. Βλ. Διογένη Λαέρτιου, Φιλοσόφων Βίοι, 1, 1-12
  3. Βλ. Ευσεβίου, Ευαγγελική προπαρασκευή 
  4. Διοδώρου Σικελιώτου, Ιστορική Βιβλιοθήκη 1, 23 
  5. Συνοπτική παρουσίασή της θα βρείτε στο μικρό τεύχος «Νεοπαγανισμός», εκδ. Αποστολικής Διακονίας 2002, σσ. 16-20 
  6. Ερωτικός, 763CD 
  7. Σοφοκλής, Αποσπάσματα
  8. Πλάτωνος, Φαίδων
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ»
ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2005
ΤΕΥΧΟΣ 42



ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ;(mp3)

ΧΡΙΣΤΟΣ Ἤ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ; Ὄποιος δέν ἀγαπήσει τόν Χριστό θά πλανηθεῖ. Η «ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΛΑΝΗΣ» ΠΟΥ «ΠΕΜΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ».


Γράφει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος σχετικά μέ αὐτούς πού δέν ἀγάπησαν τόν Χριστό (Β΄Θεσσ. 2.11):«Καὶ διὰ τοῦτο πέμπει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει»
Ἐπειδή ἀκριβῶς δέν ἐδέχθηκαν καί δέν ἀγάπησαν τήν ἀλήθεια γιά νά σωθοῦν, γιαυτό θά τούς στείλει ὁ Θεός ἐνέργεια πλάνης ὥστε νά πιστεύσουν στό ψέμμα.
Δίδαγμα: Ὅποιος δέν ἀγαπάει τήν Ἀλήθεια, πού εἶναι ὁ Χριστός αὐτός δέχεται πνεῦμα πλάνης, δηλ. δαιμονικό πνεῦμα καί πέφτει σέ αἵρεση, σέ ἀναλήθεια. Παραχωρεῖ ὁ Χριστός ἐν τῇ πανσοφίᾳ του νά πλανηθῇ ὁ ἄνθρωπος γιά νά μάθῃ ἀπό αὐτά πού θά πάθει. Δέν εἶναι χωρίς συνέπειες τό νά μήν θέλει ὁ ἄνθρωπος νά κάνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μάλιστα ἄν πηγαίνει στόν πνευματικό του μέ πονηρία σκοπεύοντας νά πάρει εὐλογία γιά νά κάνει τό δικό του ἁμαρτωλό θέλημα καί ὄχι τό τοῦ Θεοῦ, παραχωρεῖ ὁ Θεός νά πλανηθεῖ καί ὁ πνευματικός. Λέγει ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ: «καὶ ὁ προφήτης ἐὰν πλανηθῇ καὶ λαλήσῃ͵ ἐγὼ Κύριος πεπλάνηκα τὸν προφήτην ἐκεῖνον»(Ἰεζ. 14.9). Καί ὁ ἄνθρωπος παίρνει λάθος καθοδήγηση καί ἡ αἰτία εἶναι ἡ κακή του προαίρεση. Πάλι γράφει στό Λευϊτικό:«καὶ ἐπὶ τούτοις ἐὰν μὴ παιδευθῆτε͵ ἀλλὰ πορεύησθε πρός με πλάγιοι͵ 26.24 πορεύσομαι κἀγὼ μεθ΄ ὑμῶν θυμῷ πλαγίῳ καὶ πατάξω ὑμᾶς κἀγὼ ἑπτάκις ἀντὶ τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν» (Λευιτ. 26. 23-24). Δηλ. ἐάν πᾶμε πονηρά πρός τόν Θεό καί ὄχι μέ εὐθεῖα καρδιά τότε καί ὁ Θεός μᾶς παιδαγωγεῖ γιά νά διορθωθοῦμε. Ἄς ἔχουμε «εὐθεῖα καρδία» πρός τόν Θεόν. Αὐτήν ἀγαπᾶ ὁ Θεός. Ἄς Τόν ἀναζητᾶμε «ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας καί διανοίας
». Ἄς μήν πηγαίνουμε στόν Θεό κρατώντας κάτι δικό μας· ἄς ἀρνηθοῦμε τελείως τόν ἑαυτό μας, τά θελήματά μας, τά πιστεύω μας, τή σοφία μας, πού μπροστά στόν Θεό εἶναι μωρία, τά ὑλικά πράγματα ὅλα(ἄς μήν ἔχουμε καμμία προσκόλληση), τούς συγγενεῖς καί φίλους καί ὅλον τόν κόσμο, τέλος τήν ἀγάπη πού ἔχουμε πρός τό σῶμα καί τήν ψυχή μας. Ἄς παραδοθοῦμε σ’ Αὐτόν «ἄνευ ὅρων», ὅ,τι καί ἄν κοστίσει. Καί δέν κοστίζει τίποτα αὐτή ἡ ἀπάρνηση «ὅλων τῶν ὑπαρχόντων μας», ἀλλά ἀντίθετα μᾶς δωρίζει ἄμετρο πνευματικό πλοῦτο, τήν πλούσια θεία χάρη. Ἄν πᾶμε προσπαθώντας νά συμβιβάσουμε τά ἀσυμβίβαστα: κόσμο καί Θεό, ἁμαρτία καί ἀρετή, διάβολο καί ἀγάπη στόν Θεό, θά ἀποτύχουμε· θά ἀντιμετωπίσουμε τήν παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ σάν ἀποτέλεσμα τῶν ἁμαρτωλῶν διαθέσεών μας. Ὁ Θεός μᾶς θέλει 100% δικούς Του, χωρίς νά δίνουμε τήν καρδιά μας πουθενά ἀλλοῦ. Οὔτε στόν κόσμο, οὔτε στόν κοσμοκράτορα διάβολο, οὔτε στόν ἑαυτό μας, δέν πρέπει νά δίνουμε τήν καρδιά μας. Ὅλη ἡ καρδιά μας πρέπει νά δοθεῖ στόν Κύριο κατά τό «Υἱε μου δός μοι σήν καρδίαν»(Παρ. 23, 26).

2.12 ἵνα κριθῶσιν πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ ἀλλὰ εὐδοκήσαντες τῇ ἀδικίᾳ».
«Ἵνα κριθῶσιν».Γιά νά κριθοῦν· δέν εἶπε γιά νά κολαστοῦν διότι οὕτως ἤ ἄλλως θά κολάζονταν ἐξ αἰτίας τῆς ἀπιστίας τους. Ἀκόμη δηλ. καί ἄν δέν ἐρχόταν ὁ ἀντίχριστος, ἐπρόκειτο νά κολασθοῦν. «Θά κριθοῦν» δηλ. θά κατακριθοῦν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ δικαστηρίου, ἀφοῦ θά εἶναι ἀναπολόγητοι. -Ποιοί θά εἶναι αὐτοί; -«Αὐτοί πού δέν πίστευσαν στήν ἀλήθεια ἀλλά εὐδόκησαν στήν ἀδικία». «Ἀγάπη ἀληθείας» ὀνομάζει τόν Χριστόν. Διότι εἶναι καί τά δύο. Ὁ Θεός εἶναι ἡ Ἀγάπη καί ὁ Θεός εἶναι ἡ Ἀλήθεια (Ἐγώ εἰμί ἡ Ἀλήθεια- Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστι). Γι’ αὐτά τά δύο ἦλθε: α) διότι ἀγαποῦσε τούς ἀνθρώπους καί β)διά νά μᾶς διδάξει τήν Ἀλήθεια. Ἀντίθετα ὁ ἀντίχριστος ἦλθε γιά νά ἀδικήσει, γιά νά καταστρέψει τούς ἀνθρώπους. Καί οἱ ἄνθρωποι δυστυχῶς ἀγάπησαν τήν ἀδικία καί τόν ἀντίχριστο. Τί δέν θά κάνει τότε ὁ ἀντίχριστος; Ὅλα θά τά χρησιμοποιήσει· ὅλα καί ὅλους θά ἀνακινήσει καί θά ταράξει ἐξ αἰτίας τῶν διαταγμάτων, πού θά ἐκδίδει ἀλλά καί ἐξ αἰτίας τοῦ φόβου πού θά ἐμπνέει. Θά εἶναι φοβερός ἀπό ὅλες τίς ἀπόψεις: ἐξ αἰτίας τῆς ἐξουσίας, τῆς ὠμότητας ἀλλά καί τῶν παράνομων διαταγμάτων.
Ἀλλά ἄς μή φοβόμαστε. Στούς «ἀπολλυμένους», λέγει ὁ Ἅγιος Παῦλος θά ἔχει δύναμη. Διότι τότε θά ἔλθει καί ὁ Προφήτης Ἠλίας γιά νά ἀσφαλίσει τούς πιστούς. Αὐτό μάλιστα τό λέγει καί ὁ Χριστός μας: Ἔρχεται ὁ Ἠλίας καί θά ἀποκαταστήσει τά πάντα. Ἔχει λεχθεῖ γιά τόν Ἰωάννη ὅτι ἦλθε «ἐν δυνάμει καὶ πνεύματι Ἠλιοῦ». Γιατί ἄραγε, ἀφοῦ οὔτε σημεῖα ἔκανε ὅπως ὁ Ἠλίας, οὔτε θαύματα. «Ἰωάννης μὲν γὰρ»͵ λέγει ἡ Γραφή͵ «σημεῖον ἐποίησεν οὐδέν· πάντα δὲ͵ ὅσα εἶπεν Ἰωάννης περὶ τούτου͵ ἀληθῆ ἦν». Πῶς λοιπόν ἦλθεν «ἐν δυνάμει καὶ πνεύματι Ἠλιοῦ»; Τό λέγει ἡ Ἁγία Γραφή διότι ὁ Ἰωάννης ἀνέλαβε τήν ἴδια διακονία μέ αὐτήν πού θά ἔχει ὁ Προφήτης Ἠλίας στούς χρόνους τοῦ ἀντιχρίστου. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἰωάννης ἔγινε πρόδρομος τῆς Α΄ Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μας, ἔτσι καί ὁ Προφήτης Ἠλίας φυλάσσεται γιαυτόν τόν σκοπό, γιά νά γίνει πρόδρομος τῆς Β΄καί ἐνδόξου Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μας. Ἄς μήν φοβόμαστε λοιπόν. Ἀντίθετα πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό.
Δίδαγμα:Θά πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι ἐάν δέν δεχθοῦμε τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ἀγάπη θά κατακριθοῦμε. Ἡ ἀπόρριψις τοῦ Χριστοῦ ἔχει κόστος. Ἐάν δέν εἶσαι μέ τόν Χριστό θά εἶσαι μέ τόν ἀντίχριστο. Ἤ θά εἶσαι στό φῶς ἤ θά εἶσαι στό σκότος. Δέν ὑπάρχει ἄλλη δυνατότητα. Ὅποιος ἀρνεῖται τήν Ἀλήθεια- Χριστό αὐτόματα πηγαίνει στό ψεῦδος-διάβολο. Ὅποιος ἀρνεῖται τή Ζωή- Χριστό μεταβαίνει στόν Θάνατο- ἁμαρτία- διάβολο. Ὅποιος ἀρνεῖται τήν Ταπείνωση- Εἰρήνη- Χριστό μεταβαίνει στήν Ὑπερηφάνεια-Ἄγχος-διάβολο. Ὅποιος ἀρνεῖται τήν ἀγάπη-Χριστό πηγαίνει στό μίσος-ἀπόλυτη μοναξιά- κόλαση. Δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀγαπήσει σωστά καί ἀληθινά κανέναν(οὔτε τόν σύζυγο ἀκόμη, οὔτε τά παιδιά οὔτε τόν ἑαυτό του) ἄν δέν εἶναι μέ τόν Χριστό πού εἶναι ἡ Ἀγάπη. Ἡ ζωή χωρίς τόν Χριστό εἶναι μία κόλαση καί ἕνας θάνατος πρίν τόν βιολογικό θάνατο. Εἶναι ἕνας ὑπαρξιακός θάνατος, ὁπότε ὁ ἄνθρωπος βιώνει τήν ἀνασφάλεια καί τό ὑπαρξιακό κενό. Ἄς φροντίζουμε νά εἴμαστε πάντα μέ τήν Ἀλήθεια- Χριστό χωρίς νά κάνουμε κανένα συμβιβασμό καί καμμιά ὑποχώρηση στό ψέμμα. Ἄς μή διστάζουμε νά λέμε ὄχι σέ κάθε τί καί σέ κάθε ἕναν, πού μᾶς ἐμποδίζει  στό νά εἶναι ἡ καρδιά μας δοσμένη ἀπόλυτα στό Χριστό.

2.13«Ἡμεῖς δὲ ὀφείλομεν εὐχαριστεῖν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοὶ ἠγαπημένοι ὑπὸ Κυρίου, ὅτι εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς ἀπ᾿ ἀρχῆς εἰς σωτηρίαν ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας». Ἡρεμεῖ τήν διάνοια τῶν ἀκροατῶν. Αὐτά πού φαίνονται φοβερά, ἡ παροῦσα κατάστασις, δέν εἶναι παρά αἰτία εὐχαριστίας. Εἶστε τούς λέγει ἐκλεγμένοι ἀπό καταβολῆς κόσμου γιά νά σωθεῖτε ἐξ αἰτίας τῆς καλῆς σας προαιρέσεως. Εἶστε ἀγαπημένοι ἀπό τόν Κύριο. Θά πρέπει ἐμεῖς νά  Τόν εὐχαριστοῦμε διότι σᾶς διάλεξε νά σωθεῖτε διά μέσου τοῦ ἁγιασμοῦ πού παρέχει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ἡ Πίστις στήν Ἀλήθεια. Τό «ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος» σημαίνει τό διά τοῦ ἁγιασμοῦ πού παρέχει τό Πνεῦμα. Δηλ. ἡ πρόθεσις «ἐν» σημαίνει «διά». «Ἐν ἁγιασμῷ Πνεύματος καὶ πίστει ἀληθείας», Διότι αὐτά εἶναι πού συγκροτοῦν, συνέχουν τήν σωτηρία μας.
Δίδαγμα: Δέν σωζόμαστε ἀπό τά ἔργα μας οὔτε ἀπό τά κατορθώματά μας ἀλλά διά μέσου τῆς Πίστεως στήν Άλήθεια καί τοῦ ἁγιασμοῦ πού παρέχει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Χωρίς πίστη δηλ. ἐμπιστοσύνη στόν Χριστό ὅτι εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί τό πᾶν δέν ἐμπιστευόμαστε τή ζωή μας σ’ Αὐτόν. Ὡς ἐκ τούτου δέν ἐμπιστευόμαστε τούς λόγους Του θεωρώντας τους σάν ὁδηγίες ζωῆς καί Ἀληθείας ὁπότε καί δέν ζοῦμε τηρώντας τίς ἐντολές Του. Χωρίς τό Ἅγιο Πνεῦμα πάλι δέν καθαριζόμαστε οὔτε φωτιζόμαστε, ὅσο ἀγῶνα καί ἄν κάνουμε. Ἐκεῖνος μᾶς εἶπε ὅτι  «ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». Ἄς ἐπιδιώκουμε νά αὐξάνουμε τήν πίστη- ἐμπιστοσύνη μας στόν Κύριο καί νά μετέχουμε συχνότατα στά ἁγιαστικά Μυστήρια, προσευχόμενοι ἀδιάλειπτα γιά νά λαμβάνουμε πλούσια τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού μᾶς σώζει.

Τῼ ΔΕ ΘΕῼ ΔΟΞΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΑΜΗΝ!
π. Σάββας
http://hristospanagia.blogspot.com
Πηγή εἰκόνας:
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8OTIlWbG3-4xTmKHxDs0vjnCQzShjB-j4mojGJzkUgUR4OCD25HzWxzgmLi-RXvW3AqaJBl8fdi463fXDaWrmJL5C5nEWiTxH5Y-1y8266Apk5asLPYJcVwh5ZwvgFWribvd-42uRiyL2/s320/%CE%91%CE%A0%CE%9F%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%A5%CE%A8%CE%97.jpg

ΤΑΛΜΟΥΔ καί……. ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ! Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ


 Οἱ κύριοι παγκοσμιοποιηταί, πασχίζουν καί βιάζονται γιά νά έξαφανισθοῦν τά ἔθνη καί νά ἀνοίξουν τά σύνορα. Ἀπώτερος στόχος τους εἶναι τό νά ἔλθουν ὅλα τά ἐδάφη ὡς ἕνα, ὑπό τήν κατοχή τους!
Ἔκαναν τό πᾶν γιά νά δημιουργήσουν ἑνιαία παγκόσμια οἰκονομία, ἕτσι ὥστε νά ροκανίζουν ὅλο τό χρῆμα πού ὑπάρχει στή γῆ...μιά πού τό πολύ χρῆμα πού ἤδη κατέχουν δέν τούς φτάνει...!
Πάσχισαν νά καθιερώσουν τήν ἀγγλική γλῶσσα ὡς κοινή γιά ὅλους, ὥστε νά μή δυσκολεύονται στήν ἐπιβολή τῶν ἐντολῶν τους καί νά μή χρειάζονται «ὑπότιτλοι» καί ἐπεξηγήσεις, σέ ὅσους δέν κατάλαβαν καλά τίς προσταγές τους. Γιαυτό καί διάτήρησαν σέ «κῶμα» ὅλες τίς ὑπόλοιπες μητρικές γλῶσσες τοῦ διαφόρων ἐθνῶν τοῦ κόσμου!
Πασχίζου νά έξαλείψουν ἤθη, ἔθιμα καί τοπικές παραδόσεις ὥστενά ζοῦμε ὅλοι μέ τόν ἴδιο «έξαμερικανισμένο» τρόπο ζωῆς, γιά νά ἀποτελοῦμε «ὁμογενοποιημένο πολτό»,   ὁμοιόμορφη καί ὁμόφωνη μάζα, εὕκολη πρός χειραγώγηση!
 Ἐπειδή ὅμως, πίσω τους στέκει ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ, ὁ διάβολος, δέν τούς φτάνουν ὅλα αὐτά...Γιαυτό καί πασχίζουν παρακινημένοι ἀπό τόν Ἐωσφόρο νά άλέσουν στόν μῦλο  τῆς ἰσοπέδωσης καί τά ἱερά θρησκευτικά πιστεύω, νά ἀνακατέψουν
τόν Ἕναν Ἀληθινό Τριαδικό Θεό καί τήν Μία Ὀρθόδομη Ἀλήθεια,
 μέ ὅ,τι ἄλλο ἐτερόδοξο, αἱρετικό καί κακόδοξο ὑπάρχει ἀνά τήν ὑφήλιο...
Κι αὐτό ὅπως λένε τό κάνουν:
 ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!
Γιά νά «συσφίξουμε  ἀγαπητικά τίς σχέσεις μας» οἱ ἄνθρωποι καί οἱ λαοί λοιπόν, καλούμαστε οὐσαστικά ἀπό τή Νέα Τάξη Πραγμάτων, νά «χαλαρώσουμε» ὅσο δέν πάει τή σχέση μας μέ τόν Θεό καί Δημιουργό μας. Παρακινούμαστε νά γυρίσουμε τήν πλάτη μας σ’ Αὐτόν καί σέ ὅλα ἐκεῖνα στά ὁποῖα Αὐτός μᾶς καλεῖ καί νά ὑποταχθοῦμε στά δικά τους κελεύσματα.
Μή γένοιτο!
Κι ἐπειδή καλό εἶναι κανείς νά ψάχνει γιά τήν ἀλήθεια μέ ἀποδειξεις
( τά πάντα δοκιμάζετε, τά καλά κρατεῖτε ), ἄς ἐξετάσουμε λοιπόν, κατά πόσο στήν πράξη εἶναι ἐφικτή αὐτή ἡ περιβόητη ἀγάπη
πού θά ὁδηγήσει στήν παγκόσμια ἕνωση λαῶν καί θρησκειῶν.
 Γιατί γιά νά ἐφαρμοστεῖ ἡ ἀγάπη,
ἁπλά προϋποτίθεται ὅτι ὑπάρχει!ΠΟΣΟ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΝ ΑΓΑΠΗ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΓΑΠΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ(ΠΑΠΙΚΟΙ, ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ), ΑΛΛΟΔΟΞΟΙ(ΕΒΡΑΙΟΙ, ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΟΠΑΔΟΙ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ;

ΤΑΛΜΟΥΔ
Ἄς δοῦμε γιά παράδειγμα τί πιστεύουν οἱ Ἐβραῖοι, οἱ ὁποίοι ἀσπάζονται τό ἱερό γι’ αὐτούς βιβλίο Ταλμούδ καί πόσο «ἀγαποῦν» τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς καί τόν Χριστό Μας. 
Κατ΄ ἀρχήν ἄς δοῦμε τήν ἐπίσημη ἀπάντηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σέ σχετική ἐπιστολή-ἐρώτηση γιά τό Ταλμούδ:
Προς Τον αξιότιμον Κ. Κωνσταντίνο Πλεύρη,
Δικηγόρον
Ενταύθα.
Εις απάντησιν των από 11.1.2007 και 9.5.2007 υμετέρων εγγράφων, δι΄ων διαπυνθάνεσθε περί της θέσεως της Εκκλησίας περί του βιβλίου των Εβραίων "Ταλμούδ", και αντιπαρερχόμενοι το ανοίκειον ύφος του τελευταίου εξ αυτών, γνωρίζομεν υμίν τα ως κάτωθι:

Το Ταλμούδ (Talmud = διδασκαλία) είναι σώμα (Corpus) Ιουδαϊκών ραββινικών σχολίων εις τον Μωσαϊκόν Νόμον και ταυτοχρόνως καταγραφή της διδασκαλίας των ραββινικών σχολών. Σύγκειται από την "Μισνά", η οποία είναι σχόλιον και κωδικοποίησις του Προφορικού Νόμου και την "Γκρεμάρα", η οποία αποτελεί ουσιαστικώς σχολιασμόν εις την Μισνά. Η ύλη του Ταλμούδ είναι ποικίλη και εξαιρετικά ογκώδης. Το Ταλμούδ κατατάσσεται εις τας τρεις μείζονας κειμενικάς παραδόσεις του Ιουδαϊσμού. (Βλ. ενδεικτικώς: H.l. Strack, Introduction to the Talmud and Midrash, New York 1955. R. Gradwohl, Was ist der Talmud? Stuttgard 1989. S. Bergler, Talmud fur Anfanger. Ein Werkbuch, Hannover 1991. M. Krupp, Der Talmud. Eine Einfuhrung in die Grundschrift des Judentums mit ausgew. Texten, Gutersloh 1995).
Υπάρχουν δύο καταγραφαί - εκδοχαί του Ταλμούδ. Το Ιεροσολυμιτικόν (Talmud Yerushalmi), το οποίον εγράφη εν Παλαιστίνη και το Βαβυλωνιακόν (Talmud Bavli), μεγαλύτερον εις όγκον εξ απόψεως υλικού, συνταχθέν μεν εν Βαβυλώνι, τυχόν δε μεταγενεστέρας αναθεωρήσεως. (Βλ. Babylonischen Talmud, Berlin 1967. P. Schafer - H.J. Becker (HRSG), Synopse zum Talmud Yerushalmi, Tubingen 1991 εξ.).
Αι απαξιωτικαί και δυσφημιστικαί αναφοραί του Ταλμούδ περί του προσώπου του Θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι γνωσταί και έχουν τύχει της πρεπούσης κριτικής αξιολογήσεώς των εκ μέρους Ορθοδόξων Ακαδημαϊκών διδασκάλων. (Βλ. ενδεικτικώς: Γρηγ. Παπαμιχαήλ, ο Ιησούς ως ιστορικόν πρόσωπον, 4η εκδ., Αθήναι 1953, Παν. Τρεμπέλα, Απολογητικαί Μελέται. Τόμος Έ. Ιησούς ο από Ναζαρέτ, 5η εκδ., Αθήναι 1982).
Διά την Ορθόδοξον Εκκλησίαν είναι υβριστική, απαράδεκτος και απορριπτέα πάσα απαξιωτική αναφορά εις το πρόσωπον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων. Εξ ίσου απαράδεκτος και απορριπτέα δια την Εκκλησίαν ημών είναι πάσα απαξιωτική και υβριστική αναφορά εις τους φορείς της εν Χριστώ Ιησού Θείας Αποκαλύψεως, τουτέστιν την Αγίαν Γραφήν, Παλαιάν και Καινήν Διαθήκην, ως αύτη κατωχυρώθη κανονικώς (βλ. π.χ. ΛΒ' Κανών της εν Καρθαγένη Τοπικής Συνόδου) και την Ιεράν Παράδοσιν. Είναι αυτονόητον ότι τούτο ισχύει και διά πάσαν ανιστόρητον και απαξιωτικήν θέσιν του Ταλμούδ, αφορώσαν εις το πρόσωπον του Θεανθρώπου και της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Εντολή και Εξουσιοδοτήσει της Ιεράς Συνόδου
Ο Αρχιγραμματεύων Αρχιμ. Κύριλλος Μισιακούλης

(http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&catid=87:epikairotita&id=1087:2009-04-01-11-46-50&Itemid=277) 


Ἐν ὀλίγοις, τό Ταλμούδ, παίρνει τό ὅνομά του ἀπό τή λεξη Lamud, πού σημαίνει διδαγμένο ἤ διδασκαλία. Εἶναι τό δογματικό βιβλίο τῶν Ἐβραίων πού ἐξηγεῖ καί ἐμβαθύνει στίς θέσεις καί τίς διδασκαλίες τῆς θρησκείας τῶν Ἐβραίων(Ἰουδαϊσμός).
Οἱ Ἐβραῖοι διαδίδουν ὅτι ὁ Μωϋσῆς ἐκτός ἀπό τίς Γραπτές Δέκα Ἐντολές πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό, παρέλαβε καί προφορικό λόγο, τόν ὁποῖο μετέφερε στόν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ. Αὐτός μέ τή σειρά του τήν παρέδωσε στούς Ἑβδομήντα Πρεσβυτέρους, αὐτοί στούς Προφῆτες. Οἱ προφῆτες τήν προφορική αὐτή παράδοση τήν παρέδωσαν στή Μεγάλη Συναγωγή καί αὐτή σέ συγκεκριμένους ραββίνους.
Τόν 2ο μ.Χ. αἰῶνα, ἄρχισε ἡ καταγραφή τῶν προφορικῶν παραδόσεων-πληροφοριῶν καί ἡ τελική μορφή, κατέληξε νά εἶναι τό Ταλμούδ μέ 6 κύρια μέρη, στό καθένα ἀπ’ τά ὁποῖα, ἀντιστοιχοῦν πολλά δευτερεύοντα.
Τά κύρια μέρη εἶναι τό ZERAIM, MOED, NASCHIM, NEZIKIN, KOBASCHIM, TOHOROTH.

Καί νά ἐπιγραμματικά ( καί πολύ περιληπτικά ) τί διδάσκουν γιά τόν Χριστιανισμό:
  1. Ἀποδίδουν ἀπαξιωτικά ὁνόματα στόν Χριστό, ὅπως «ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος».
  2. Διδάσκουν ὅτι ἦταν μάγος, ἀνόητος, τρελός, ἀποπλανητής, ἐξορκιστής, ἐιδωλολάτρης κι ὅτι κατέληξε θαμμένος στήν κόλαση.
  3. Ὅτι ἦταν νόθο παιδί πού συνελήφθη κατά τή διάρκεια ἔμμηνης ρήσης.
  4. Ὁ σταυρός, δέν ἀναφέρεται μέ συγκεκριμένη λέξη στά ἐβραϊκά κείμενα, ἀλλά ἀπαξιωτικά ὅπως γλυπτό σκαλιστό εἴδωλο κ.α.
  5. Γιά τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, λένε ὅτι βασίζεται σέ ἀναληθεῖς, αἱρετικές ἀρχές πού εἶναι ἀδύνατον νά τηρηθοῦν.
  6. Οἱ Χριστιανοί, ἀναφέρονται μέ ἀπαξιωτικές ὁνομασίες καί ἰδιότητες, ὅπως δολοφόνοι, μοιχοί, ἀκάθαρτοι, περισσότερο κτήνη παρά ἄνθρωποι, ὅτι διαφέρουν ἀπό τά κτήνη μόνο στή μορφή, ζῶα, χειρότεροι ἀπό ζῶα, ὅτι πολλαπλασιάζονται ὄπως τά κτήνη, παιδιά τοῦ διαβόλου, ὅτι οἱ ψυχές τους εῖναι διαβολικές καί ἀκάθαρτες, ὅτι μετά τόν θάνατο κατεβαίνουν στήν κόλαση, ὅτι δέν πρέπει νά δίνονται συλλυπητήρια στό θάνατό τους γιατί εἶναι «ὑπηρέτες» καί ὅτι ὁ Θεός θά ἀντικαταστήσει «τό κενό» τους, μέ τόν ἴδιο τρόπου πού κάποιος ἀντικαθιστά τό ζῶο του( ὅπως π.χ.ὅταν κάποιος χάνει μία ἀγελάδα ἤ ἕνα γαϊδούρι! καί στή θέση του παίρνει ἕνα ἄλλο).
  7. Ὑβρίζονται τά δισκοπότηρα ὡς ἀγγεῖα πού προσφέρουν βρώμικο ὑγρό στά εἴδωλα.
  8. Τά βιβλία τῶν Χριστιανῶν ὑβρίζονται ὡς αἱρετικά.
  9. Οἱ χριστιανικές προσευχές χαρακτηρίζονται ὡς ἁμαρτία, ἀνοησία καί παρανομία.
  10. Οἱ χριστιανικές γιορτές  θεωροῦνται ὡς ἡμέρες καταστροφῆς, συμφορᾶς κ.α.
  11. Διδάσκουν οἱ Ἐβραῖοι στό Ταλμούδ ἀκόμη: ὅτι οἱ Χριστιανοί πρέπει νά ἀποφεύγονται γιατί εἶναι ἀνάξιοι νά γίνουν κοινωνοί τῶν ἐβραϊκῶν ἐθίμων.
  12. Ἐπίσης: Ὅτι δέν πρέπει Ἐβραῖος νά χαιρετᾶ Χριστιανό, οὔτε νά ἀνταποδίδει τόν χαιρετισμό του.
  13. Ὅτι δέν πρέπει Ἐβραῖος νά δικάζεται σέ Χριστιανικό δικαστήριο κι ὅτι δέν μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ Χριστιανός ὡς μάρτυρας.
  14. Ὅτι δέν πρέπει νά γευτοῦν Χριστιανικό φαγητό.
  15. Ὅτι δέν πρέπει νά ἐνεργοῦν ὅπως οἰ Χριστιανοί.
  16. Ὅτι πρέπει νά ἀποφεύγονται οἱ Χριστιανοί ὡς ἀκάθαρτοι, ὡς εἰδωλολάτρες.
  17. Ὅτι δέν πρέπει ἐπουδενί νά χρησιμοποιεῖται ὁ,τιδήποτε ἀνήκει σέ Χριστιανική λατρεία.
  18. Ὅτι ἀπαγορεύεται ἡ πώληση σέ Χριστιανούς, ὁτιδήποτε πράγματος πού ἔχει σχέση μέ τήν εἰδωλολατρική λατρεία τους.
  19. Ὅτι ἀπαγορεύονται τά δῶρα στούς Χριστιανούς.
  20. Ὅτι πρέπει οἱ Χριστιανοί νά ἀποφεύγονται ὡς κακοί.
  21. Ἀπαγορεύονται οἱ Χριστιανοί παιδονόμοι, δάσκαλοι, γιατροί, κουρεῖς, μαιευτῆρες.
  22. Οἱ Χριστιανοί πρέπει νά βλάπτονται!
  23. Νά μήν ἀποδίδεται κανένα καλό σ’ αὐτούς!
  24. Νά μήν ἐπαινοῦνται!
  25. Νά μήν τούς ἀναφέρουν πράγματα πού μπορεῖ νά χρησιμοποιηθοῦν στή λατρεία τους!
  26. Νά ἀναφέρονται περιφρονητικά στά ἀντικείμενα λατρείας τους ( τά ἀναφέρουν ὡς εἴδωλα )!
  27. Ὑβρίζονται ἡ Παναγία, οἱ Ἅγιοι, ἡ Κυριακή, τά Χριστούγεννα, τό Πάσχα, ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία ( οἶκος ματαιότητας ), τά Εὐαγγέλια ( βιβλία ἀνομίας ) κλπ.
  28. Ἀπαγορεύονται οἰ πωλήσεις στούς Χριστιανούς.
  29. Ἡ διδασκαλία κάποιας τέχνης σ’ αὐτούς.
  30. Ἡ ἐργασία τῶν Χριστιανῶν πρέπει νά βλάπτεται.
  31. Νά έξαπατῶνται καί νά «ρίχνονται» στίς ἀμοιβές τους.
  32. Νά μήν τούς ἐπιστρέφεται χαμένη ἰδιοκτησία.
  33. Ἕνας Ἐβραῖος μπορεῖ νά προσποιηθεῖ τόν Χριστιανό γιά νά ἐξαπατήσει τούς Χριστιανούς ( μᾶς θυμίζει τίποτε αὐτό, είδικά γιά κάποιους πολιτικούς μας πού κρύβουν τήν καταγωγή τους;).
  34. Νά βλάπτονται νομικά οἰ Χριστιανοί.
  35. Ὁ Ἐβραῖος μπορεῖ νά πεῖ ψέματα καί νά γίνει ἐπίορκος προκειμένου νά καταδικαστεῖ ὁ Χριστιανός.
  36. Ὁ Ἐβραῖος μπορεῖ νά ψευδορκήσει μέ καθαρή συνείδηση.
  37. Οἰ Χριστιανοί πρέπει νά βλάπτονται σέ θέματα ἐπιβίωσης.
  38. Ἕνας ἄρρωστος Χριστιανός, πρέπει νά μένει ἀβοήθητος, τό ἴδιο καί μία ἐτοιμόγεννη Χριστιανή, τό ἴδιο καί ἕνας ἑτοιμοθάνατος Χριστιανός.
  39. Οἱ Χριστιανοί, πρέπει νά θανατώνονται.
  40. Οἱ Ἐβραῖοι πού βαπτίζονται, πρέπει νά θανατώνονται.
  41. Ὁ Ἐβραῖος πού θανατώνει Χριστιανό, δέν διαπράττει ἁμάρτημα, ἀλλά προσφέρει μᾶλλον ἀποδεκτή θυσία στό Θεό καί θά τιμηθεῖ ἀνάλογα γι’ αὐτό.
  42. Ἡ Χριστιανική θρησκεία πρέπει νά ἐξαφανιστεῖ!
πηγή: «ΤΟ ΞΕΣΚΕΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΑΛΜΟΥΔ» τοῦ I.B. Pranaitis. Ἐκδόθηκε τό 1892 καί κάθε προσπάθεια ἐπανέκδοσής του, συναντοῦσε προβλήματα.
Πηγή εἰκόνας : 
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNYzUGHRGePco8PPKEHMY2YzyJTMrPVmXiPPdqBBoCiceiLVrYXa2OUINdDlFl4aEVylx4ltrV0H76-Rnui_aXWIf3X_yXPOf-CVS4-KGBXCKH7PDuScuq9Kt1UmPlqhspwx5DfnOYfAA/s1600/AgioiDeka.jpg

Η «αμαρτία» του γερο-Αυγουστίνου , Ο Γέροντας Παΐσιος διηγείται

Ένας ευλογημένος αγιορείτης μοναχός, ο γερο-Αυγουστίνος ο Ρώσος (1882-1965), ήταν πολύ ενάρετος, πολύ ταπεινός και πολύ αγωνιστής.
Κάποτε παρουσιάστηκε ο διάβολος μέσα στο κελί του σαν σκύλος φοβερός.
Πετούσε φωτιές από το στόμα και όρμησε πάνω στο γέροντα για να τον πνίξει, επειδή, όπως του είπε, καιγόταν από τις προσευχές του.
Ο γερο-Αυγουστίνος τον άρπαξε και τον πέταξε στον τοίχο φωνάζοντας:
Κακέ διάβολε, γιατί πολεμάς τα πλάσματα του Θεού;
Ο διάβολος, κατατρομαγμένος απ’ την αναπάντεχη υποδοχή, έγινε άφαντος.
Ύστερα όμως ο αγαθότατος και απλούστατος γέροντας είχε τύψεις, επειδή… χτύπησε το διάβολο !
Περίμενε με αγωνία πότε να φωτίσει, για να πάει στον πνευματικό του να εξομολογηθεί το “αμάρτημά” του.
Πραγματικά, μόλις φώτισε πήγε στην Προβάτα (μιάμιση ώρα απόσταση από το κελί του), όπου ήταν ο πνευματικός του, και εξομολογήθηκε.
Ο πνευματικός μου όμως ήταν πολύ συγκαταβατικός, διηγιόταν αργότερα ο γέροντας, και δεν μου έβαλε κανένα κανόνα, αλλά μου είπε να κοινωνήσω.
 Εγώ, από τη χαρά μου, όλη τη νύχτα έκανα κομποσκοίνι, και μετά πήγα στη θεία λειτουργία και κοινώνησα.
Όταν ο παπάς έβαζε την αγία λαβίδα στο στόμα μου, είδα την αγία Κοινωνία κομμάτι κρέας και αίμα και τη μασούσα για να την καταπιώ! Παράλληλα ένιωθα και μία μεγάλη αγαλλίαση, που δεν μπορούσα να την αντέξω.
Από τα μάτια μου έτρεχαν γλυκά δάκρυα, και το κεφάλι μου φώτιζε σαν λάμπα. Έφυγα γρήγορα για να μη με δουν οι πατέρες, και την ευχαριστία για τη θεία μετάληψη τη διάβασα μόνος μου στο κελί μου.

(Παϊσίου μοναχού Αγιορείτου, «Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»)
http://anavaseis.blogspot.com/

20 Ιουλίου Συναξαριστής: Ηλίου Προφήτου, Εγκαίνια Ναού Τιμίου Προδρόμου της Μονής Στουδίου.

Ὁ Προφήτης Ἠλίας
Ὁ Προφήτης Ἠλίας ἦταν γιὸς τοῦ Σωβὰκ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ Θέσβη τῆς περιοχῆς Γαλαάδ, καὶ ἀνῆκε στὴν φυλὴ τοῦ Ἀαρῶν.
Ὅταν γεννήθηκε, ὁ πατέρας του εἶδε μία θεία ὀπτασία: Δυὸ ἄνδρες λευκοφορεμένοι τὸν ὀνόμαζαν Ἠλία, τὸν σπαργάνωναν μὲ φωτιὰ καὶ τοῦ ἔδιναν φλόγα νὰ φάει. Τότε ὁ πατέρας του, πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀφοῦ περιέγραψε τὴν ὀπτασία στοὺς ἱερεῖς, ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν ἐρμηνεύοντας τὴν ὀπτασία, ὅτι ὁ γιὸς του θὰ γίνει προφήτης καὶ θὰ κρίνει τὸ Ἰσραὴλ μὲ δίκοπο μαχαίρι καὶ φωτιά.
Ὁ Προφήτης ἄσκησε τὸ προφητικό του χάρισμα ἐπὶ 25 ἔτη. Προεῖπε γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ 816 χρόνια πρίν. Ἦταν τόσο μεγάλη ἡ πίστη του, ποὺ κατέβασε τρεῖς φορὲς φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό, σταμάτησε τὴν βροχὴ καὶ ἀνάστησε νεκρούς. Μὲ τὴν φωτιὰ μάλιστα ἔκαψε τοὺς στρατιῶτες ποὺ εἶχε στείλει ὁ βασιλιὰς Ὀχοζίας γιὰ νὰ τὸν συλλάβουν.
Στὸ ὅρος Χωρὴβ εἶδε τὸν ἴδιο τὸν Θεό, διέσχισε τὸν Ἰορδάνη μὲ τὴν μυλωτή του καὶ τέλος ἀνελήφθη μὲ ἅρμα πυρός.
Ἐπίσης παρέστη στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τὸν Μωϋσῆ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε
Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισσαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν, βρύει ἰάματα.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Αὐτόμελον
Προφῆτα καὶ προόπτα τῶν μεγαλουργιῶν τοῦ Θεοῦ, Ἠλία μεγαλώνυμε, ὁ τῷ φθέγματί σου στήσας τὰ ὑδατόρρυτα νέφη, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, πρὸς τὸν μόνον Φιλάνθρωπον.

Μεγαλυνάριον.
Ζήλῳ οὐρανίῳ πυρποληθείς, φλέγεις τὴν ἀπάτην, ὡς πυρίπνους καὶ ζηλωτής· ὅθεν ἀνυψώθης, ἐν ἅρματι πυρίνῳ, ὦ Ἠλιοὺ Προφῆτα, πρὸς βίον ἄφθαρτον.

Ἐγκαίνια Ναοῦ τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῆς Μονῆς Στουδίου
Δεν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονὸς.

Μέγας Συναξαριστής
 http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/20.html

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

1.Μπορεῖτε νά δεῖτε τίς προηγούμενες δημοσιεύσεις τοῦ ἱστολογίου μας πατώντας τό: Παλαιότερες ἀναρτήσεις (δεῖτε δεξιά)

2.Καλλίτερη θέαση τοῦ ἱστολογίου μέ τό Mozilla.

3.Ἐπιτρέπεται ἡ ἀναδημοσίευση τῶν ἀναρτήσεων μέ τήν προϋπόθεση ἀναγραφῆς τῆς πηγῆς

4.Ἐπικοινωνία:
Kyria.theotokos@gmail.com .
Γιά ἐνημέρωση μέσῳ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου στεῖλτε μας τό e- mail σας στό
Kyria.theotokos@gmail.com .
Home of the Greek Bible