ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 24-1-2024
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 24-1-2024
https://www.youtube.com/live/l2WmMxiKDuA?si=dd1o1yqfxJ0cU8ZO
Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Ἀναλλοίωτος διαχρονικά ὁ ὁρισμός τοῦ γάμου
Ἀφύσικη κατάσταση ἡ ὁμοφυλοφιλία
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
1. Κατὰ φύσιν καὶ παρὰ φύσιν
Δὲν ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία ὅτι στὴν πανανθρώπινη ἱστορία, τὴν προχριστιανικὴ καὶ τὴν μεταχριστιανική, σὲ ὅλες τὶς μορφὲς κοινωνικῆς συμβίωσης, σὲ ὅλους τοὺς τόπους καὶ σὲ ὅλους τοὺς λαούς, ὁ γάμος ἐννοεῖται καὶ ὁρίζεται ὡς σαρκικὴ ἕνωση ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἀπὸ τὴν ὁποία μὲ τὴν γέννηση τέκνων ἐξασφαλίζεται ἡ διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἡ συνέχιση τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, τὸ εἶναι τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ εἶναι τόσο αὐτονόητο καὶ ἀναμφίβολο, ὥστε περιττεύει ἡ παράθεση μαρτυριῶν, ὅπως θὰ ἐπερίττευε καὶ ἡ συζήτηση γιὰ τὸ ἂν οἱ ρίζες τῶν δένδρων καὶ τῶν φυτῶν βυθίζονται στὴν γῆ ἤ αἰωροῦνται στὸν ἀέρα καὶ γιὰ τὸ ἂν ἡ φωτιὰ ἔχει καυστικὲς καταστρεπτικὲς συνέπειες. Ὅποιος ἀγνοήσει τὴν φυσικὴ τάξη, τοὺς φυσικοὺς νόμους, τὴν φυσικὴ χρήση, καὶ ἐπιχειρήσει τὰ ἀντίθετα, τὰ παρὰ φύσιν, ὡς πρὸς τὰ δύο παραδείγματα ποὺ μνημονεύσαμε θὰ συμβεῖ ὥστε τὰ δένδρα καὶ τὰ φυτὰ μὲ τὶς ρίζες στὸν ἀέρα νὰ ξεραθοῦν, καὶ ἡ φωτιὰ νὰ κάψει καὶ νὰ καταστρέψει ὅποιον ἀγνοήσει τὴν φυσικὴ καυστική της δύναμη. Ὡς πρὸς τὸν ἄνθρωπο ποὺ θὰ ἀλλάξει τὴν φυσικὴ τάξη καὶ τὴν δύναμη τοῦ γάμου, ἀπὸ τὸ κατὰ φύσιν στὸ παρὰ φύσιν, θὰ ὑπάρξουν καταστροφικὲς συνέπειες στὴν κοινωνικὴ ζωή, στὶς οἰκογένειες, στὴν συνέχεια τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, στὴν ὕπαρξη ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς, θὰ κυριαρχήσει ὄχι ἡ ζωὴ ἀλλὰ ὁ θάνατος.
Ἐπειδὴ ὅμως τὰ αὐτονόητα δὲν εἶναι αὐτονόητα στὸν ἀνάποδο κόσμο ποὺ ζοῦμε, ὅπου ὅλα ἔγιναν ἄνω κάτω, τὸ ἄσπρο μαῦρο καὶ τὸ φῶς σκοτάδι, θὰ μνημονεύσω μόνον δύο μαρτυρίες, γενικὰ παραδεκτὲς μέχρι τώρα, γιὰ τὸ ὅτι ὁ γάμος ὁ κατὰ φύσιν εἶναι ἕνωση ἀνδρὸς καὶ γυναικός, δύο προσώπων διαφορετικοῦ φύλου καὶ ὄχι τοῦ ἰδίου φύλου. Ὁ Θεάνθρωπος ἐν πρώτοις Χριστὸς ὑπενθυμίζοντας στοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους ὅλων τῶν ἐποχῶν τὴν φυσικὴ τάξη ποὺ ἔθεσε ὁ Θεὸς τοὺς εἶπε τὰ ἑξῆς σὲ μετάφραση, μὲ τὸ κείμενο στὴν ὑποσημείωση: «Δὲν διαβάσατε ὅτι ὁ Δημιουργὸς τοὺς ἔκανε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἄνδρα καὶ γυναίκα καὶ τοὺς εἶπε: “Γι᾽ αὐτὸ θὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἄνδρας τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του καὶ θὰ προσκολληθεῖ στὴ γυναίκα του καὶ θὰ γίνουν οἱ δύο μία σάρκα”; Ὥστε δὲν εἶναι πλέον δύο, ἀλλὰ ἕνας ἄνθρωπος. Ὅ,τι λοιπὸν συνένωσε ὁ Θεός, δὲν πρέπει νὰ τὸ χωρίζει ὁ ἄνθρωπος»[1]. Ἡ δεύτερη μαρτυρία εἶναι ὁ ὁρισμὸς τοῦ γάμου, ὅπως τὸν διατύπωσε ὁ Ρωμαῖος Νομοδιδάσκαλος Μοδεστῖνος (3ος αἰ. μ.Χ.), ὁ ὁποῖος συνοψίζει ὅσα ἐπὶ χιλιετίες μέχρι σήμερα δέχεται ἡ Ἐπιστήμη καὶ ἡ Νομολογία. Κατὰ τὸν καθηγητὴ Τηλέμαχο Φιλιππίδη ὁ ὁρισμὸς αὐτὸς παραμένει ἀναλλοίωτος[2]. Τὸ κατ᾽ ἐξοχὴν βασικὸ στοιχεῖο τοῦ γάμου καὶ τοῦ ὁρισμοῦ τοῦ Μοδεστίνου εἶναι ἡ ἕνωση ἀνδρὸς καὶ γυναικός: «Γάμος ἐστὶν ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς συνάφεια καὶ συγκλήρωσις τοῦ βίου παντός, θείου τε καὶ ἀνθρωπίνου δικαίου κοινωνία». Ὁ ὁρισμὸς συμβαδίζει μὲ τὴν περὶ γάμου Χριστιανικὴ διδασκαλία, ἡ ὁποία ἀνύψωσε τὸν γάμο σὲ μυστήριο θείας ἀρχῆς, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὸν δεσμὸ Χριστοῦ καὶ Ἐκκλησίας[3]. Κατὰ τὸν συντάκτη τοῦ σχετικοῦ λήμματος στὸ «Νεώτερο Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικό» τοῦ «Ἡλίου» τὸν ὁρισμὸ τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ρωμαίου Νομοδιδασκάλου «ἀπεδέχθη καὶ ἐπεκύρωσεν ὁ Χριστιανισμὸς καὶ ἐν συνεχείᾳ αἱ ἠθικαὶ ἀντιλήψεις τοῦ εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ νεωτέρου κόσμου»[4].
Ὁ Ἅγιος Ἰωσήφ Σαμάκος ὁ Ἡγιασμένος
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Το αγιασμένο νησί της Ζακύνθου έχει την ευλογία να κατέχει ως πολύτιμους θησαυρούς, ως «λίθων πολυτίμων πολυτιμότερα», δύο άφθαρτα ιερά σκηνώματα, του αγίου Διονυσίου και προστάτη του νησιού και του αγίου Ιωσήφ του Ηγιασμένου του Σαμάκου του Κρητός. Το ιερό σκήνωμα του αγίου Ιωσήφ φυλάσσεται εδώ και πεντακόσια χρόνια στον Ιερό Ναό Παντοκράτορος Γαϊτανίου Ζακύνθου, το οποίο θαυματουργεί και αγιάζει τους ευλαβώς προσερχόμενους προσκυνητές.
Ο άγιος Ιωσήφ, ο επονομαζόμενος Σαμάκος, καταγόταν από την Κρήτη. Γεννήθηκε στο χωριό των Κεράμων της Σητείας στα 1440, στο σημερινό χωριό Αζωκέραμο, από ευσεβείς γονείς και πλούσιους, οι οποίοι τον μεγάλωσαν με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Από μικρό παιδί είχε δείξει σημάδια ευσέβειας και αρετής, διακρινόμενος από όλα τα άλλα παιδιά του χωριού. Ο αγαπημένος του τόπος ήταν η εκκλησία του χωριού, όπου σύχναζε και βοηθούσε τον ιερέα. Ζητούσε από τους γονείς του να τον γνωρίσουν με σοφούς πνευματικούς δασκάλους για να μάθει την χριστιανική πίστη.
Όταν έγινε έφηβος τον παρέδωσαν στη μικρή Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, του Δερματάνου, όπως πολλοί το ήξεραν. Αυτό βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, στον Χάνδακα (Ηράκλειο), όπου ζούσε ένας ενάρετος και σοφός μοναχός. Αυτός τον μύησε στην ορθόδοξη πνευματικότητα και του έμαθε τα πρώτα γράμματα. Κοντά σ’ αυτόν του γεννήθηκε η επιθυμία να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και να αφιερωθεί στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Εκεί ασκήθηκε στην καλλιγραφία, αποκτώντας το χάρισμα και την ικανότητα να αντιγράφει και να καλλιτεχνεί εκκλησιαστικά και πατερικά βιβλία, σε μια εποχή που ήταν ακόμη άγνωστη η τυπογραφία.
ΝΕΑ ΦΡΙΚΤΗ ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ (Ἀναφορά στήν καθιέρωση «εὐλογίας» ὁμόφυλων ζευγαριῶν)
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 8η Ιανουαρίου 2024
ΝΕΑ ΦΡΙΚΤΗ ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
(Αναφορά στην καθιέρωση «ευλογίας» ομόφυλων ζευγαριών)
Ο πλήρης ευτελισμός, η τέλεια κατάπτωσις του Παπισμού γίνεται όλο και πιο αισθητή, όλο και πιο κραυγαλέα στην εποχή μας. Από τότε που αποκόπηκε από το σώμα της Εκκλησίας, μετεξελίχθηκε σταδιακά σε ένα θρησκευτικό και ταυτόχρονα κοσμικό οργανισμό, για να φθάσει σήμερα στο έσχατο βάθος της απομειώσεώς του.
Να καταντήσει ένα άκρως αντίχριστο κέντρο, ένα από τα σπουδαιότερα θρησκευτικά κέντρα της Νέας Εποχής, ο χώρος όπου βασιλεύει ο άρχων του κόσμου τούτου, ο εκπεσών Εωσφόρος. Να καταστεί η μήτρα όλων των σύγχρονων αιρέσεων και η κύρια αιτία της γενικότερης κακοδαιμονίας του σημερινού κόσμου. Η κατάπτωσή του έχει επιταχυνθεί με την ηγεσία του σημερινού «Πάπα» Φραγκίσκου, ο οποίος, με τις ολέθριες αποφάσεις του, τις οποίες επιβάλλει με την απεριόριστη εξουσία του στην «εκκλησία» του, την έχει απογυμνώσει εντελώς από κάθε ίχνος εκκλησιαστικής ζωής.
Μιά από τις πιο ολέθριες πτώσεις του είναι η απόφασή του, όχι μόνον να απενοχοποιήσει το φοβερό αμάρτημα των ομοφυλοφιλικών σχέσεων, αλλά να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα, να επιτρέψει την «ευλογία των ομόφυλων ζευγαριών». Σε προηγούμενες ανακοινώσεις μας αναφερθήκαμε ήδη σε πάμπολλες δημόσιες δηλώσεις του, στις οποίες αποχαρακτηρίζει το πάθος αυτό από θανάσιμη αμαρτία, όπως διδάσκει σαφέστατα η Αγία Γραφή και οι άγιοι Πατέρες μας. Σε μία χαρακτηριστική δήλωσή του είχε αποφανθεί: «ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω τους ομοφυλόφιλους;»[1], παρά το γεγονός ότι ως «αλάθητος» κρίνει τους πάντες και τα πάντα, αμφισβητώντας ακόμα και βασικές αρχές της χριστιανικής πίστεως και αλλοιώνοντάς τες! Πριν από λίγο καιρό διέταξε τους «κληρικούς» του «τα τρανς άτομα», (εγχειρισμένους ομοφυλόφιλους, άνδρες και γυναίκες), ότι «μπορούν να είναι νονοί σε βαπτίσεις, κουμπάροι σε θρησκευτικούς γάμους και θα μπορούν να βαπτίζονται»[2]! Σε άλλη δήλωσή του που αφορά τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, πήρε «σαφή θέση ότι οι σχέσεις συμβίωσης μεταξύ πολιτών του ίδιου φύλου πρέπει να αναγνωρίζονται από τον νόμο, για να παρέχεται μια ουσιαστική ασπίδα προστασίας και δικαιωμάτων».[3]
«Πνευματικές δοκιμασίες καί ὑπερηφάνεια» Ἅγιος Σιλουανός, π. Σωφρονίου, 39ο μέρος. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Συνεχίζουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν Ἅγιο Σιλουανό καί βρισκόμασε στό κεφάλαιο πού λέγεται «Πνευματικές δοκιμασίες». Καί λέγαμε τήν προηγούμενη φορά, ὅτι ἡ ὁδός τοῦ χριστιανοῦ γενικά εἶναι ἕνα μαρτύριο «καί ὅποιος τήν πορεύεται μέ τόν τρόπο πού πρέπει», λέει ὁ π. Σωφρόνιος, «διστάζει νά ἀρχίσει τό κήρυγμα. Ἡ ψυχή του λαχταρᾶ νά δεῖ τόν ἀδελφό του κοινωνό στό αἰώνιο Φῶς, ἀλλά αὐτός ὁ ἴδιος νά ὑποστεῖ μόνος τόν πόνο τοῦ ἀγώνα, καί κυρίως γι' αὐτό καί καταφεύγει στήν προσευχή γιά τόν κόσμο»[1]. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δηλαδή πονάει γιά ὅλο τόν κόσμο καί, εἰ δυνατόν, θά ἤθελε νά πάρει τόν πόνο καί τόν κόπο τοῦ κόσμου καί οἱ ἄλλοι νά πάρουν τήν σωτηρία. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε, βγῆκα ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος καί εἶπα, ἄς χαθῶ ἐγώ γιά νά σωθοῦνε τά ἀδέλφια μου!
«Μέσα στά ὅρια τῆς ἐπίγειας ζωῆς, στά πλαίσια τῆς περιοχῆς πού δόθηκε ἀπό τόν Θεό γιά νά φανερωθοῦν ὄχι μόνο οἱ θετικές, ἀλλά καί οἱ ἀρνητικές δυνατότητες τῆς ἐλευθερίας, κανένας καί τίποτε δέν μπορεῖ νά ἀναχαιτίσει τελείως τήν ἐκδήλωση τοῦ κακοῦ»[2]. Ὁ Θεός δηλαδή ἀφήνει καί τό κακό νά φανερώνεται μέσα στά πλαίσια τῆς ἐλευθερίας πού ἔχει δώσει ὁ Θεός στά πλάσματά Του. Καί στόν διάβολο ἔχει δώσει ἐλευθερία καί στούς ἀνθρώπους πού τόν ὑπηρετοῦν. Καί αὐτοί ὅλοι, ἐπειδή ἐνεργοῦν μέ τόν τρόπο πού ἐνεργοῦν, κακῶς δηλαδή, ἀφήνονται ἀπό τόν Θεό νά φανερώσουν τό κακό καί ἑπομένως στά πλαίσια αὐτῆς τῆς ζωῆς εἶναι ἀναπόφευκτο τό κακό καί ἡ φανέρωσή του. Αὐτό ὅμως δέν πρέπει νά μᾶς κάνει ἐμᾶς νά δειλιάζουμε, νά στενοχωριόμαστε, γιατί γιά νά τό ἀφήνει ὁ Θεός νά φανερώνεται, σημαίνει ὅτι καί αὐτό λειτουργεῖ γιά τήν σωτηρία μας, ὅταν κανείς ἀξιοποιεῖ σωστά τίς περιστάσεις τίς ὁποῖες συναντᾶ. Καί ἀκόμα περισσότερο, μᾶς δίνει ὁ Θεός ἀφορμή μέσα ἀπό αὐτό τό κακό πού ὑπάρχει καί ταλαιπωρεῖ τούς ἀνθρώπους, νά προσευχόμαστε ἐντονότερα καί γιά τούς ἄλλους καί γιά τή δική μας σωτηρία.
Οἱ Εὐχές τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ
Οι Ευχές του Μεγάλου Αγιασμού
Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος- θεολόγος
Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ ἀναφερθοῦμε στὸ περιεχόμενο τῶν Εὐχῶν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, ὥστε μὲ τὴν κατανόησή των νὰ προσεγγίσωμε καλύτερα τὰ σωτήρια νοήματά των γιὰ τὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας γενικῶς καὶ εἰδικώτερα γιὰ τὴν Ἐνανθρώπηση καὶ τὴν Ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου μας.
Οἱ Εὐχὲς αὐτές, ποὺ ἀναγιγνώσκονται μετὰ ἀπὸ τίς Προφητεῖες καὶ τὰ Ἀναγνώσματα, τὸ ἀποστολικὸ καὶ τὸ εὐαγγελικό, εἶναι δύο. Ἡ πρώτη, καὶ πιὸ σύντομη, εἶναι ποίημα τοῦ Γερμανοῦ, Πατριάρχου Κων/πόλεως, καὶ διαβάζεται κάποτε μυστικῶς ὑπὸ τοῦ πρεσβυτέρου. Ἀπευθύνεται στὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸν «Κύριο Ἰησοῦ Χριστό», καὶ τὸν ἀποκαλεῖ «ἀληθινὸ Θεό, πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀθανασίας, φῶς ἐκ φωτός». Μετὰ ἀπὸ τὴν ἐπίκληση ἀκολουθοῦν οἱ αἰτήσεις: «καταύγασον (= λάμπρυνε) ἡμῶν τὴν διάνοιαν τῷ Ἁγίῳ σου Πνεύματι...», «πρόσδεξαι ἡμᾶς, εὐχαριστίαν σοὶ προσάγοντας ἐπὶ τοῖς θαυμαστοῖς σου μεγαλουργήμασι καὶ ἐπὶ τῇ σωτηρίῳ σου οἰκονομίᾳ».
Στὸ σημεῖο αὐτὸ γίνεται ἀναφορὰ στὴν συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ Λόγου, στὴν περιβολή του μὲ τὸ «ἀσθενὲς καὶ πτωχὸν ἡμῶν φύραμα» (=σῶμα) καὶ στὴν ἐθελούσια ἀποδοχή «τοῦ ἁπάντων Βασιλέως» νὰ βαπτισθῇ στὸν Ἰορδάνη «δουλικῇ χειρί». Ὁ θεῖος ὑμνογράφος τονίζει, ἐν προκειμένῳ, τὴν ἀναγκαιότητα τῆς θείας συγκαταβάσεως: «ἵνα τὴν τῶν ὑδάτων φύσιν ἁγιάσας ... ὁδοποιήσῃς ἡμῖν τὴν δι᾿ ὕδατος καὶ πνεύματος ἀναγέννησιν καὶ ἀποκαταστήσῃς ἡμᾶς πρὸς τὴν πρώτην ἐλευθερίαν». Ὕστερα ἀπὸ τὴν διαπίστωση αὐτήν, ὅτι τὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας ἀποσκοπεῖ στὴν δική μας σωτηρία, γίνεται καὶ ἡ τρίτη αἴτηση: «ῥᾶνον ἐφ᾿ ἡμᾶς, κατὰ τὴν θείαν σου ἐπαγγελίαν, ὕδωρ καθάρσιον, τὴν δωρεὰν τῆς σῆς εὐσπλαγχνίας...» Ἡ δέηση τελειώνει μὲ τὴν ἀνάπεμψη δοξολογίας συνολικὰ πρὸς τὴν Ἁγία Τριάδα.
Ἡ δεύτερη εὐχή, ἡ ἐκτενέστερη, εἶναι ποίημα τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σωφρονίου καὶ διαβάζεται μεγαλοφώνως. Ξεκινάει μὲ τὴν ἐπίκληση στὴν Ἁγία Τριάδα, τὴν «ὑπερούσιο», «τὴν δημιουργὸ τῶν νοερῶν οὐσιῶν καὶ τῶν λογικῶν φύσεων», «τὸ φῶς τὸ ἀπρόσιτον, τὸ φωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον».
24 Ἰανουαρίου. Ξένης ὁσίας (ε΄ αἰ.). Βαβύλα ἱερομάρτ. (γ΄ αἰ.), Φίλωνος ἐπισκ. Καρπασίας, Νεοφύτου τοῦ ἐν Κύπρῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης λβ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἰακ. γ΄ 11 - δ΄ 6).
Ιακ. 3,11 μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν;
Ιακ. 3,11 Μηπως τάχα η πηγή από την αυτήν τρύπαν αναβλύζει νερό πόσιμο και ευχάριστο και νερό πικρό και αποκρουστικό;
Ιακ. 3,12 μὴ δύναται, ἀδελφοί μου, συκῆ ἐλαίας ποιῆσαι ἢ ἄμπελος σῦκα; οὕτως οὐδεμία πηγὴ ἁλυκὸν καὶ γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ.
Ιακ. 3,12 Μηπως είναι ποτέ δυνατόν, αδελφοί μου, η συκιά να καρποφορήση εληές και το αμπέλι να κάμη σύκα; Ετσι και καμμία ποτέ πηγή δεν είναι δυνατόν να βγάζη νερό αλμυρό και νερό πόσιμον και ευχάριστον. (Και από την ίδια γλώσσα, που αναπέμπονται δοξολογίες προς τον Θεόν, ποτέ δεν πρέπει να ξεχύνωνται κατάραι και δολιότητες).
Σήμερα οἱ νέοι έχουν τήν τάση νά συνάπτουν συμφωνίες μέ τόν Θεό....
Γέροντας των Αγράφων – π. Παναγιώτης Τσιώλης:
«Σήμερα οἱ νέοι έχουν τὴν τάση νὰ συνάπτουν συμφωνίες μὲ τὸν Θεό. Τοὺς ἀκούω νὰ λένε:
“Θὰ φτιάξουμε πρῶτα τὴ ζωή μας, θὰ γλεντήσουμε, θὰ περάσουμε καλὰ καὶ μετὰ θὰ κάνουμε ἕνα παιδάκι”.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
