Πῶς ἀντιμετωπίζεται ἡ ὑπνηλία κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Αἰδώς, Ἀργεῖοι

Αἰδώς, Ἀργεῖοι

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος

Ἡ βεβήλωση τῆς μνήμης προσώ­πων πού ἀποτελοῦν σύμβολα διαχρο­νικά ἀ­πο­δεικνύει τή γενικότερη σήψη τῆς κοι­νω­νίας μας καί τήν ἀποπτωτική κα­τά­σταση τῆς ἄκρως παρακμιακῆς ἐ­ποχῆς μας. Ὁ λό­γος γιά τό ἀπαράδεκτο μονό­πρακτο θεα­τρικό ἔργο σχετικά μέ τήν ἐ­ρωτική ζωή τῆς Δέσποινας Ἀχλα­διώτου, τό ὁποῖο πα­ρου­σιάσθηκε στό Μέγαρο Μου­σικῆς Ἀ­θη­νῶν κατά τόν ἑ­ορτασμό τῆς Ἡμέρας τῶν Ἐνόπλων Δυ­νάμεων, διασύ­ροντας τήν «Κυρά τῆς Ρῶ».

Ζοῦμε ὄντως σέ μιά ἐποχή ἀντιηρω­ική, ὅπου τά θεμέλια τοῦ Ἔθνους μας κατακρημνίζονται, οἱ ἀξίες ἀποδομοῦ­νται, τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς Φυλῆς μας ἀποϊερο­ποι­οῦνται, ἡ κοινωνία μας παραπαίει. Ἔ­τσι, κοντά στ’ ἄλλα, τά ᾽βα­λαν καί μέ τήν «Κυρά τῆς Ρῶ», τήν Ἑλ­ληνίδα πού ἔχει ἀναδειχθεῖ σύμβολο καί φυσιογνωμία ἐμ­βληματική στήν ἐσχατιά τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἕνα νησί στό στόμα κυριολεκτικά τοῦ λύ­κου, σέ ἀπόσταση ἀ­ναπνοῆς ἀπό τόν Τοῦρκο, τρία ναυτικά μίλια δυτικά τοῦ Καστελόριζου καί τρία ἀπό τά μικρασιατικά παράλια.

Ἡ Δέσποινα Ἀχλαδιώτου πάνω ἀπό πενήντα χρόνια, ἀπό τό 1927 -κοπελίτσα τότε- καί ὥς τόν θάνατό της, κάθε πρωί ἔκανε τήν ἔπαρση τῆς ἑλ­ληνικῆς σημαί­ας στή Ρώ καί τήν ὑπέστελ­λε μέ τή δύση τοῦ ἡλίου, συμβάλ­λο­ντας μέ τόν τρόπο αὐτό στήν ἀ­νά­δειξη τῶν ἑλ­ληνικῶν κυ­ριαρχι­κῶν δικαι­ωμάτων στήν ἐν λόγῳ νησίδα. Εἶχε ἐγκατασταθεῖ σέ αὐτό τό ἄγο­νο νησί μέ τόν ἄνδρα της Κώστα καί τήν τυφλή μητέρα της ἀπό τό 1924. Μετά τόν θάνατο τοῦ ἄνδρα της καί τῆς μητέρας της, ἡ κυ­ρα-Δέσποινα ἤ ἡ «Κόρη τῆς Ρῶ», ὅπως τήν ἔλεγαν ἐκεῖ, κατόρθωσε μόνη της νά κρατήσει ἑλληνικό τό νησάκι της, καλλιεργώντας τή γῆ του καί βόσκοντας τά λιγοστά ζῶα της.

Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἀχράντου

Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου

Θέλω καὶ κάτι ἐπὶ πλέον νὰ ἐπισημάνω γιὰ τὴν Θεία Λειτουργία, γιὰ τὴ στιγμὴ τοῦ «Ἄξιόν ἐστι».

 Εκείνη τὴν ὥρα νὰ προσέχουμε τὸν λογισμό μας καὶ νὰ σταυρώνουμε ὅλο τὸ σῶμα μας, διότι εἶναι παρὼν ὁ Θεός. Εκείνη τὴν ὥρα ἀποκαλύπτει πολλὰ πράγματα ὁ Θεὸς καὶ πολύ μᾶς ἐνισχύει. Ἐκείνη τὴν ὥρα ἐπισκιάζει ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἡ δὲ Παναγία ὅλα τὰ ἐξορκίζει εἴτε πειρασμὸ εἴτε ἄρρωστια. Στο «ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας Ἄχράντου» νὰ σταυρώνουμε τὸν νοῦ μας, ὅπου πονᾶμε καὶ νὰ μνημονεύουμε ὀνόματα ἀρρώστων, ἁμαρτωλῶν, φυλακισμένων καὶ ὅσων ἀνθρώπων ἔχουν ἀνάγκη.

Στρατηγικὴ χειραγώγησης "παράθυρο Ὄβερτον"(Overton) . Πῶς τὸ ἀπαράδεκτο γίνεται ἀποδεκτό

Στρατηγική χειραγώγησης "παράθυρο Όβερτον" (Overton)

Πώς το απαράδεκτο γίνεται αποδεκτό

Το παράθυρο Overton είναι μια πολιτική θεωρία που περιγράφει πώς μπορεί να αλλάξει η αντίληψη της κοινής γνώμης έτσι ώστε οι ιδέες που κάποτε θεωρούνταν τρελές να γίνονται αποδεκτές μακροπρόθεσμα.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, θα μπορούσε να επιτύχει αποτελεσματικά, να αλλάξει ριζικά η γενική εκτίμηση που έχει η κοινωνία ακόμα και για θέματα ταμπού, (ακόμα και για ζητήματα όπως η αιμομιξία, η παιδεραστία ή ο κανιβαλισμός). Για το λόγο αυτό, δεν είναι απαραίτητη η πλύση εγκεφάλου ή η εφαρμογή ενός δικτατορικού καθεστώτος, αλλά η ανάπτυξη μιας σειράς προηγμένων τεχνικών των οποίων η εφαρμογή θα παρέμενε απαρατήρητη από την κοινωνία. Ας εμβαθύνουμε.

Προέλευση της έννοιας

Αυτό το φαινόμενο που μελετήθηκε από τον Joseph Overton, (ο οποίος το παρατήρησε για κάθε τομέα δημόσιας διοίκησης), θεωρείται αποδεκτό μόνο ένα στενό φάσμα πιθανών πολιτικών. Αυτό το εύρος δεν αλλάζει όταν οι ιδέες αλλάζουν ανάμεσα στους πολιτικούς, αλλά επιλέγονται από την κοινωνία εν γένει.

Ο Τζόζεφ Overton ανέπτυξε ένα κάθετο μοντέλο πολιτικών μεθόδων, που κυμαίνεται από "το πιο ελεύθερο" στην κορυφή του φάσματος έως το "το λιγότερο ελεύθερο" στο κάτω μέρος. Αυτό σχετίζεται με την κυβερνητική παρέμβαση, στην οποία οι αποδεκτές πολιτικές πλαισιώνονται σε ένα παράθυρο που μπορεί να κινηθεί εντός αυτού του άξονα, επεκτεινόμενο ή μειούμενο.

«Πῶς γίνεται ἕνας εὐλογημένος γάμος» Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Πῶς γίνεται ἕνας εὐλογημένος γάμος»

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου στίς 20-02-2011

           Εἴχαμε μείνει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τήν προηγούμενη φορά στό θέμα τοῦ γάμου καί στό κεφάλαιο: Γιατί πρέπει ὁ γάμος νά φυλάγεται ἀπό κάθε ἀταξία. Καί σήμερα, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, θά συνεχίσουμε, καί ἐλπίζω νά ὁλοκληρώσουμε αὐτό τό θέμα, γιά τούς χορούς καί τά τραγούδια καί τίς διασκεδάσεις, οἱ ὁποῖες ἔχουνε καθιερωθεῖ ἄς ποῦμε κατά κάποιο τρόπο, ἐνῶ δέν θά ἔπρεπε, καί στούς γάμους, ἀλλά καί σέ πολλές ἄλλες γιορτές, καί εὐκαίρως ἀκαίρως. Καί λέγαμε ὅτι καί τά δεινά τά ὁποῖα ὑπάρχουν τώρα στήν πατρίδα μας, προαναγγέλλονται ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, καί ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα, γι’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού γλεντοῦν καί χορεύουν καί ἀσωτεύουν. Οἱ προφῆτες τό εἴπανε καί τό λένε ξεκάθαρα, καί οἱ Προφῆτες εἶναι τό στόμα τοῦ Θεοῦ, τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ζεῖ ἔτσι ἄτακτα, μέ χορούς καί τραγούδια καί διασκεδάσεις καί ἀσωτίες, καί ὁ λαός κατ’ ἐπέκταση πού ζεῖ ἔτσι, θά ἔχει σάν κατάληξη τήν δουλεία, τήν σκλαβιά καί τήν πείνα. Καί ξαναλέω, αὐτά δέν εἶναι δικά μου, εἶναι λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί δέν τά λέω γιά νά τρομοκρατηθοῦμε, ἀλλά γιά νά προβληματιστοῦμε ὅλοι.

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος συνεχίζει τώρα στό θέμα τοῦ γάμου καί λέει: Ὅπως στά ἄλλα μυστήρια δέν γίνονται χοροί καί παιχνίδια, ἔτσι δέν πρέπει νά γίνουνται οὔτε καί στόν γάμο. Πολλές φορές τό ξεχνᾶμε ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἕνα ἀπό τά μυστήρια. Συνήθως λέμε ὅτι εἶναι ἑφτά τά μυστήρια. Βεβαίως τά μυστήρια εἶναι πολλά μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά συνηθίζουμε ἔτσι νά τά λέμε ὅτι εἶναι ἑφτά τά βασικά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι τό Ἅγιο Βάφτισμα, τό Ἅγιο Χρίσμα ἤ Μύρο ἀλλιῶς, τό Ἅγιο Μύρο, ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἡ Ἱεροσύνη, ἡ Μετάνοια - Ἐξομολόγηση, τό Εὐχέλαιο καί ὁ Γάμος. Καί ὅταν λέμε μυστήριο, ἐννοοῦμε κάτι πού δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε, ἀλλά τό ζοῦμε καί εἶναι ἕνας τρόπος γιά νά ἔχουμε κοινωνία μέ τόν Θεό. Εἶναι ἄν θέλετε μία διαδικασία ὅπου ἑλκύουμε τόν Θεό καί, ἄν θέλετε ἀκόμα, νά τό ποῦμε καί πιό καθαρά, προκαλοῦμε μία Θεοφάνεια. Καί φέρνουμε τόν Θεό, καί τόν ἀναγκάζουμε κατά κάποιο τρόπο νά ἐμφανιστεῖ καί νά ἐνεργήσει καί νά μᾶς ἁγιάσει καί νά μᾶς εὐλογήσει, διότι ὁ Ἴδιος ἔχει δεσμευτεῖ νά τό κάνει κάθε φορά πού τελοῦμε ἕνα Ἅγιο Μυστήριο. Δηλαδή καί ὁ γαμός εἶναι ἕνας τρόπος γιά νά ἔχουμε μία Θεοφάνεια, νά ἔχουμε τόν Θεό, νά ζήσουμε τόν Θεό καί νά μετέχουμε τοῦ Θεοῦ. Καί κατεξοχήν πρέπει νά μετέχουνε τοῦ Θεοῦ αὐτοί πού ἔρχονται εἰς γάμου κοινωνία, δηλαδή ὁ γαμπρός καί ἡ νύμφη. Ἀλλά γιά νά μετέχεις τοῦ Θεοῦ, νά μετέχεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θά πρέπει νά ἔχεις καί κάποιες προϋποθέσεις. Δέν εἶναι ἀπροϋπόθετη ἡ μετοχή στόν Θεό. Καί οἱ προϋποθέσεις εἶναι βασικά ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Καί ἄν οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀπαγορεύουνε τά παιχνίδια καί τούς χορούς καί τά γλέντια, γι’ αὐτόν τόν λόγο τά ἀπαγορεύουν, διότι χάνεται αὐτή ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.

Αὐτοὶ εἶναι οἱ Ἕλληνες Ἱεράρχες ποὺ ἐπιχείρησαν νὰ ἀμνηστεύσουν τὴν ὁμοφυλοφιλία ἀπὸ τὸ 2015.

σ.σ. Το κάτωθι άρθρο δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2015, λίγο πριν την Ψευδοσύνοδο της Κρήτης, με αποκαλύψεις για την τελευταία συνεδρία της διορθοδόξου επιτροπής που έλαβε χώρα στο Σαμπεζύ της Γενεύης.

Αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για την συνεδρίαση της διορθόδοξου επιτροπής που προκαλούν ντροπή φέρνει σήμερα το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ στην δημοσιότητα.

Ποιοι εκπρόσωποι Εκκλησιών επέμεναν να υποστηρίξουν την ομοφυλοφιλία και παραλίγο να γίνουν αιτία «να διαγραφεί από την Αγία Γραφή το κεφάλαιο για τα Σόδομα και Γόμορρα».

Βαθιά ανησυχία στους κόλπους της Εκκλησίας για την στάση Ιεραρχών και για την προσπάθεια τροποποίησης της Αγίας Γραφής με τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.

Το παρασκήνιο που αποκαλύπτουμε σήμερα για την συνεδρίαση της ειδικής διορθοδόξου επιτροπής αποδεικνύει περίτρανα ότι κάποιοι από τους φύλακες της Ορθόδοξης Πίστης προσπαθούν να αποδυναμώσουν τα στηρίγματά της Ορθοδοξίας .

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΡΘΟΞΟΥ

Από 16 έως 20 Φεβρουαρίου 2015 στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης υπό την προεδρία του μητροπολίτου Γέροντος Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα, σεβαστού θεολόγου και ακαδημαϊκού, συνεδρίασε η Ειδική Διορθόδοξος Επιτροπή για την προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Την Σύνοδο αυτή όλοι οι Ορθόδοξοι την περίμεναν παραπάνω από 50 χρόνια, και παρόλα αυτά, οι προετοιμασίες δεν είχαν ακόμη ολοκληρωθεί. Όταν τον Μάρτιο της περσινής χρονιάς οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών βρέθηκαν στο Φανάρι μετά από την πρόσκληση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου αποφάσισαν η Πανορθόδοξος Σύνοδος να συγκληθεί το καλοκαίρι του 2016 στην Κων/λη.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Θεραπεία, Σεβ. Ναυπάκτου;

Ὁ Σεβ. Ναυπάκτου ἐδημοσίευσε κείμενον, εἰς τὸ ὁποῖ­ον δικαιολογεῖ τὸν Πρωθυπουργὸν διὰ τὴν ἀπαξιωτικὴν φράσιν του, ὀνοματίζει τοὺς ὁμοφυλοφίλους «μειονότητα» μὲ πολιτικὴν διάστασιν καὶ περιγράφει τὴν στάσιν τῶν Βουλευτῶν, χωρὶς νὰ τὴν χαρακτηρίζει. Ἀγνοεῖ ὅτι τὸ «Μαξίμου» ἀπεκάλεσε τοὺς Ἱεράρχας «κότες»; Μήπως ἐλησμόνησε τὴν ποινικοποίησιν τῆς θ. κοινωνίας; Τοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι δὲν τὸν ὑπήκουσαν, τοὺς καθήρεσε, τοὺς πολιτικοὺς θὰ τοὺς «χαϊδεύη»; Ποία ὑποκρισία εἶναι χειροτέρα; Παραθέτομεν μέρος τοῦ ἄρθρου του:

«Στὴν Ἑλλάδα οἱ Βουλευτὲς πού ψηφίζουν στὸ Κοινοβούλιο εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἐκφράζουν καὶ πρέπει νὰ ἐκφράζουν τοὺς ψηφοφόρους τους πού εἶναι κατὰ βάση Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, χωρὶς νὰ παραθεωροῦν τὰ δίκαια αἰτήματα τῶν μειονοτήτων.

Ἐπίσης, οἱ Βουλευτές, προκειμένου νὰ ἐκλεγοῦν συνήθως λαμβάνουν τὴν «εὐχὴ» τῶν κατὰ τόπους Ἐπισκόπων, καὶ τῶν Ἱερέων, ἐκκλησιάζονται «ἐπιδεικτικῶς» στοὺς Ἱεροὺς Ναούς, συνήθως ἀπαγγέλλουν τὸ «Πιστεύω» ἢ τὸ «Πάτερ ἡμῶν», κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας, συμμετέχουν σὲ περίοπτη θέση στὶς λιτανεῖες, στὶς ὁποῖες παρευρίσκονται χιλιάδες Χριστιανοί, καὶ γενικὰ θέλουν νὰ ἔχουν σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία, κατὰ βάση γιὰ ἰδιοτελεῖς σκοπούς.

Τὸ ἴδιο κάνουν καὶ οἱ καὶ κατὰ καιροὺς Πρωθυπουργοί, ὑπουργοὶ καὶ ἀρχηγοὶ τῶν Κομμάτων κατὰ τὶς περιοδεῖες τους στὶς Ἐπαρχίες, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ φωτογραφίζονται, ὅταν ἀνάβουν κερὶ στὶς εἰκόνες, ὅταν ἐπισκέπτονται τοὺς Ναοὺς ἢ τοὺς Μητροπολίτες ἢ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο στὰ Γραφεῖα τους, διότι καταλαβαίνουν τὴν ἐπιρροὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸν λαό.

Ἡ παρακαταθήκη τῶν πατέρων

Ἡ παρακαταθήκη τῶν πατέρων

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Κολούμπα στοὺς μαθητές του λίγο πρὶν ἀφήσει τὸ πνεῦμα:

«Σᾶς παραδίδω, μικρά μου παιδιά, τὰ τελευταῖα τοῦτα λόγια μου. Αγαπᾶτε ἀλλήλους ἀνυποκρίτως.

Εἰρήνη ὑμῖν. Ἐὰν φυλάξετε αὐτὴ τὴν ὁδό, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τῶν ἁγίων πατέρων, ὁ Θεὸς ποὺ ἐνισχύει τὸ ἀγαθὸ θὰ σᾶς βοηθήσει, καὶ ἐγὼ ποὺ θὰ εἶμαι κοντά Του θὰ πρεσβεύω γιὰ σᾶς. Θὰ σᾶς προσφέρει ὄχι μόνο ἀρκετὰ γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ παρόντος βίου, ἀλλὰ καὶ τὰ αἰώνια ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἑτοιμασθεῖ ὡς ἔπαθλο γιὰ ὅλους ὅσοι τηροῦν τὶς ἐντολές Του.»

ΚΕΛΤΙΚΟ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟ

Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου

Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Φανερωμένης Νάξου

https://wra9.blogspot.com/2024/03/blog-post.html

22 Μαρτίου. Βασιλείου ἱερομ. πρεσβυτέρου τῆς Ἀγκυρανῶν ἐκκλησίας (†362). Καλλινίκης μάρτυρος (†252). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας Γ´ 1-14).

Ησ. 3,1              Ἰδοὺ δὴ ὁ δεσπότης Κύριος σαβαὼθ ἀφελεῖ ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ ἰσχύοντα καὶ ἰσχύουσαν, ἰσχὺν ἄρτου καὶ ἰσχὺν ὕδατος,

Ησ. 3,1                       Ιδού, λοιπόν, ο δεσπότης, ο Κυριος των δυνάμεων θα επιτρέψη να λείψει από την χώραν της Ιουδαίας και από την πόλιν της Ιερουσαλήμ κάθε δύναμις ανδρός και γυναικός, δύναμις και στήριγμα άρτου και ύδατος και όλων των απαραιτήτων βιοτικών αγαθών.

Ησ. 3,2              γίγαντα καὶ ἰσχύοντα καὶ ἄνθρωπον πολεμιστὴν καὶ δικαστὴν καὶ προφήτην καὶ στοχαστὴν καὶ πρεσβύτερον

Ησ. 3,2                      Θα αφαίρεση κάθε γίγαντα και γενικώς κάθε ισχυρόν άνδρα, άνδρα εμπειροπόλεμον και δικαστήν και προφήτην και συνετόν και έμπειρον πρεσβύτην.