Εἶναι καλό νά βλέπουμε ταινίες γιά τόν Χριστό; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Είναι καλό να βλέπουμε ταινίες για τον Χριστό; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Γ’: π. Βασίλειος Πραβήτας

Ὁ μακαριστός π. Βασίλειος γεννήθηκε στίς 14 Ἰανουαρίου 1933 στήν Ἀρναία Χαλκιδικῆς ἀπό τόν Ἀναστάσιο Πραβήτα καί τήν Ἐλευθερία. Δυστυχῶς, ὅταν ἦταν δύο ἐτῶν ἔχασε τήν μαννούλα του καί ἔμεινε ὀρφανός.Σέ κεῖνα τά δύσκολα χρόνια τοῦ ’40, ἡ μητρυιά του ἦταν φυσικό νά δείχνη ἐνδιαφέρον γιά τά δικά της παιδιά κι αὐτόν νά τόν περιφρονῆ. Ὁ ἴδιος σέ ὅλη του τήν ζωή ποτέ δέν ἄφησε νά φανῆ ἡ παραμικρή πικρία, τήν ἀποκαλοῦσε «μητέρα» καί τήν φρόντιζε πάντα μέ περισσή φροντίδα καί σεβασμό σάν πραγματική του μητέρα, τόσο πού τά παιδιά του δέν κατάλαβαν ὅτι ἦταν μητρυιά του. Τόν ἴδιο σεβασμό καί ἀγάπη ἔδειχνε καί στούς γονεῖς τῆς πρεσβυτέρας, ἀλλά καί σέ κάθε συνάνθρωπό του πού τόν πλησίαζε.

Ἀπό μικρός ἀγαποῦσε τήν Ἐκκλησία καί συμμετεῖχε στά κατηχητικά. Τοῦ ἄρεσε ἡ προσευχή καί ὁ πόθος του ἦταν νά γίνη ἱερέας, ὅταν μεγαλώση. Διακονοῦσε στό Ἱερό καί βοηθοῦσε τούς ἱερεῖς, πρός τούς ὁποίους ἔτρεφε μεγάλο σεβασμό. Λόγῳ τῆς κλήσεώς του γιά τήν ἱερωσύνη, σπούδασε στό Ἀνώτερο Φροντιστήριο τῆς Θεσσαλονίκης, ἀπ’ ὅπου ἀπεφοίτησε τό ἔτος 1960. Στά χρόνια τῶν σπουδῶν του ἦταν ἐπιμελής, ὀλιγόλογος καί προσεκτικός καί πολύ ἀγαπητός ἀπό ὅλους. Προηγουμένως ἔκανε τήν στρατιωτική του θητεία καί τό ἔτος 1960 νημφεύθηκε τήν εὐλαβῆ Ἀναστασία Κοτσάνη. Ἦταν ἤδη ἕτοιμος καί τυπικά γιά νά δεχθῆ τήν χάρη τῆς Ἱερωσύνης.

Χειροτονήθηκε στίς 21 Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1960 καί μετά ἀπό λίγους μῆνες, στίς 12 Μαρτίου 1961 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἱερισσοῦ κ. Παῦλο, τοῦ ὁποίου ἦταν ἡ πρώτη χειροτονία. Ἀμέσως τοποθετήθηκε ὡς ἐφημέριος στήν ἐνορία Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τοῦ χωριοῦ Ἅγιος Πρόδρομος, γιά μιά ὁλόκληρη δεκαετία.

Δέν ἀδιαφοροῦσε γιά τίς οἰκογενειακές του ὑποχρεώσεις, ἀλλά προτεραιότητα ἔδινε πάντα στήν λειτουργική ζωή καί στήν διακονία τοῦ ποιμνίου του. Ὁ π. Βασίλειος, ὅταν ἦταν νέος ἱερέας (οὔτε 30 χρόνων), καί πατέρας ἑνός τέκνου, συνέβη τό ἑξῆς: Τό βρέφος ἀρρώστησε σοβαρά κατά τά ξημερώματα τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἦταν ἐπείγουσα ἀνάγκη νά μεταφερθῆ στήν Θεσσαλονίκη. Ἡ πρεσβυτέρα μέ ἀγωνία τόν προέτρεπε νά ἐπισπεύση νά βρῆ αὐτοκίνητο (δέν ὑπῆρχαν τότε ταξί στό χωριό). Αὐτός βλέποντας ἀπό τήν μιά τό βρέφος νά χαροπαλεύη, ἀπό τήν ἄλλη τήν ὥρα πού πλησίαζε νά ξημερώση καί ἔπρεπε νά λειτουργήση, λέει στήν πρεσβυτέρα: «Ἄν ὁ Θεός θέλη νά πάρη τό παιδί, ἄς τό πάρη, ἐγώ δέν ἀφήνω τους ἐνορῖτες χωρίς θ. Λειτουργία τέτοια ἡμέρα. Ὅταν τελειώση ἡ θ. Λειτουργία πηγαίνουμε στόν γιατρό». Καί φυσικά, σ’ αὐτήν του τήν σταθερή ἀπόφαση, ὁ Θεός ἔδειξε τό ἔλεός του καί ὁ κίνδυνος ἄρχισε νά ὑποχωρῆ καί ἡ βελτίωση ἦταν σημαντική μέχρι τό τέλος τῆς θ. Λειτουργίας.

Οἱ ἐνορῖτες του τόν ἀγάπησαν, τόν εὐλαβοῦντο καί τόν ὑπάκουαν, ἀλλά τόν Μάϊο τοῦ 1971 μετετέθη στήν Ἀρναία, πρῶτα στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καί ὕστερα πάλι μετά ἀπό μιά δεκαετία περίπου τήν 1η Μαΐου 1982 στό Ναό τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, ὅπου παρέμεινε μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του. Στό χρονικό αὐτό διάστημα ὁ π. Βασίλειος πῆρε τό πτυχίο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καί τοῦ ἀποδόθηκε τό ὀφίκιο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου καί χειροτονήθηκε Πνευματικός ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἱερισσοῦ τόν κ. Νικόδημο.

Σύναξη πάντων τῶν Σιναϊτῶν Ἁγίων

Εορτάζουν την Τετάρτη της Διακαινησίμου

Το Γεροντικό του Σινά

Όσιος Μεγέθιος, ασκητής της κοιλάδας των Αγ. Τεσσαράκοντα. Είπεν ο αββάς Μεγέθιος: “Στην αρχή συναντιόμασταν μεταξύ μας και συζητούσαμε για την ωφέλεια μας οικοδομώντας ο ένας τον άλλο, γινόμασταν παρέες – παρέες που ανέβαιναν στον ουρανό. Τώρα όμως μαζευόμαστε και μιλώντας ο ένας εναντίον του άλλου πέφτουμε χαμηλά”.

Είπεν ο αββάς Νείλος:

“Αν θέλεις να προσευχηθείς σωστά, να μη πικράνεις καμιά ψυχή, γιατί αλλιώς άδικα κοπιάζεις”.

Λέγει ο αδελφός στον αββά Σιλουανό:

– Εγώ αββά, από τότε που άρχισα να μονάζω, ψάλλω την ακολουθία του κανόνα των ωρών σύμφωνα με την Οκτάηχο.

Αποκρίθηκε ο γέροντας:

– Γι’ αυτό ακριβώς φεύγουν από σένα η κατάνυξη και το πένθος. Θυμήσου τους μεγάλους πατέρες, πως, παρόλο που ήταν αμόρφωτοι και δεν γνώριζαν ούτε ήχους ούτε τροπάρια παρά μόνο λίγους ψαλμούς, έλαμψαν σαν αστέρες στον κόσμο. Τέτοιοι ήταν ο αββάς Παύλος ο απλός, ο αββάς Παμβώ, ο αββάς Απολλώ και οι λοιποί θεοφόροι πατέρες, οι οποίοι και νεκρούς ανέστησαν και μεγάλα θαύματα έκαναν και την εξουσία εναντίων των δαιμόνων είχαν λάβει από το Θεό όχι με τα ψαλσίματα, τα τροπάρια και τις μελωδίες, αλλά με την προσευχή που γίνεται με συντετριμμένη καρδία και με τη νηστεία.

Με αυτά παραμένει αδιαλείπτως ο φόβος του Θεού μέσα στην καρδία και δυναμώνει το πένθος, που καθαρίζει τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία και κάνει το νου καθαρότερο από το χιόνι.

Γιατί η ομορφιά του ψαλσίματος δεν σώζει τον άνθρωπο, αλλά ο φόβος του Θεού και η τήρηση των εντολών του Χριστού τον σώζουν. Το ψάλσιμο όμως πολλούς κατέβασε στα τρίσβαθα της γης, όχι μόνο κοσμικούς αλλά και ιερείς, γιατί αδυνάτισε τον χαρακτήρα τους και τους γκρέμισε στην πορνεία και σε άλλα αισχρά πάθη.

Ἡ Ἑλλάδα καί ἄλλες 14 χῶρες ἐναντίον τῆς Οὐγγαρίας γιατί ἀπαγορεύει τήν προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας σέ ἀνηλίκους

Δεκαπέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποστηρίζουν την προσφυγή που κατατέθηκε ενώπιον της δικαιοσύνης της Ε.Ε. από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εναντίον ενός ουγγρικού νόμου που θεωρείται μεροληπτικός έναντι της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+, μετά τη χθεσινοβραδινή ανακοίνωση πως την προσφυγή προσυπέγραψαν η Γαλλία και η Γερμανία.

Σε μια σπάνια κίνηση, στην προσφυγή αυτή, η οποία υποστηρίζεται επίσης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συμμετέχουν, εκτός από τη Γαλλία και τη Γερμανία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Ιρλανδία, η Μάλτα, η Δανία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Σουηδία, η Σλοβενία, η Φινλανδία και η Ελλάδα, έγινε γνωστό από αυτά τα κράτη μέλη και από υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ+.

«Αυτός ο ιστορικός συνασπισμός ευρωπαϊκών θεσμών και κρατών-μελών στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα (στον Ούγγρο πρωθυπουργό), Βίκτορ Ορμπάν, αναφορικά με την υπεράσπιση των θεμελιωδών αξιών μας της ισότητας, της συμπερίληψης και του κράτους δικαίου», χαιρέτισε σήμερα η βελγική Μη Κυβερνητική Οργάνωση Forbidden Colours.

Λόγος πανηγυρικός τῆς Παρασκευῆς τῆς Διακαινησίμου καί μερικῶν θαυμάτων διήγησις τῆς Ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς († Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Πάλιν ἑορτὴ καὶ πάλιν πανήγυρις. Καὶ διὰ νὰ εἰπῶ καλύτερα, μέσα εἰς τὴν ἑορτὴν ἐπεφάνη ἡμῖν καὶ ἄλλη χαρμόσυνος ἑορτή, αὐξάνουσα τοῖς πιστοῖς τὴν χαράν, καὶ πληροῦσα τὰς καρδίας αὐτῶν ἀῤῥήτου ἀγαλλιάσεως. Διότι ἐνῷ πανηγυρίζομεν ἀκόμη τὴν λαμπροφόρον καὶ κοσμοσωτήριον Ἀνάστασιν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν, ἰδοὺ ἐπέλαμψεν εἰς ἡμᾶς καὶ ἄλλη πανήγυρις τῆς Ἁγνῆς καὶ Ἀχράντου Αὐτοῦ Μητρός, τῆς Κυρίας ἡμῶν καὶ Δεσποίνης, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἡ ὁποία μὲ δίκαιον τρόπον παρακινεῖ ὅλους τοὺς πιστούς, νὰ ἑορτάσωμεν πάλιν καὶ σήμερον, καὶ νὰ εὐφρανθῶμεν ἅπαντες μίαν πνευματικὴν χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, δοξάζοντες μὲ ὕμνους καὶ δοξολογίας τὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστάντα Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τὴν Ὑπεραγίαν αὐτοῦ Μητέρα καὶ Δέσποιναν πάσης τῆς κτίσεως, τὴν εὐεργέτιδα καὶ μεσίτριαν ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, διὰ νὰ λάβωμεν χάριν καὶ μισθὸν παρ᾿ Αὐτῆς πνευματικόν. Ὅτι καθὼς οἱ ἀπερχόμενοι εἰς λουτρὸν καὶ λουόμενοι, ἐπανακάμπτουν καθαροὶ ἀπὸ ῥύπους σωματικούς, μὲ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ κάθε πιστὸς ὁποῦ προστρέξει εἰς τὸν ἅγιον οἶκον τῆς Κυρίας ἡμῶν, καὶ μετὰ εὐλαβείας καὶ πίστεως πίη, καὶ ῥαντισθῇ ἐκ τοῦ τιμίου αὐτῆς ἁγιάσματος, λαμπρύνεται θαυμασίως καὶ καθαρίζεται μίαν παράδοξον κάθαρσιν, ἐλευθερούμενος ἀπὸ τοὺς ψυχικοὺς μολυσμούς, καὶ ἀπαλλαττόμενος πάσης νόσου ψυχῆς τε καὶ σώματος. Διὰ τοῦτο, ὦ ἀδελφοί μου, ἂς προσδράμωμεν πάντες μετὰ πίστεως καὶ εὐλαβείας σήμερον εἰς τὸν δὲ τὸν χαριτωμένον Ναὸν τῆς Παρθενομήτορος· ἂς χαροῦμεν καὶ ἂς πανηγυρίσωμεν ὅλοι ὁμοῦ, νέοι καὶ γέροντες, καὶ ἂς εὐφρανθῶμεν πνευματικῶς κατὰ ταύτην τὴν νέαν Παρασκευήν. Ὅτι εἰς μὲν τὴν παρελθοῦσαν Παρασκευήν, τὴν Μεγάλην λέγω, προσηλωθεὶς ὁ Κύριος ἡμῶν εἰς τὸν Ζωοποιὸν Σταυρόν, καὶ διαῤῥήξας ἐν αὐτῷ τὸ χειρόγραφον ἡμῶν, ἐδωρήσατο ἡμῖν ἐλευθερίαν ἐκ τῆς δουλείας τοῦ κοσμοκράτορος· εἰς δὲ τὴν παροῦσαν νέαν Παρασκευήν, μᾶς ἠξίωσεν ὁ φιλάνθρωπος νὰ ἑορτάσωμεν, ὄχι μόνον τὰ νικητήρια ἡμῶν, διὰ τὴν νίκην δηλαδή, καὶ τὰ τρόπαια ὅπου ἔστησεν ὁ Παντοδύναμος ὑπὲρ ἡμῶν κατὰ τοῦ Ἅδου ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν, ἀλλὰ νὰ πανηγυρίσωμεν ἔτι καὶ ἄλλην θαυμαστὴν πανήγυριν, τὰ Ἐγκαίνια λέγω τοῦ πανσέπτου Ναοῦ τῆς Ἁγνῆς καὶ Παναχράντου αὐτοῦ Μητρὸς τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καὶ Χαριτοβρύτου· ἡ ὁποία κοντὰ εἰς τὰς πολλὰς καὶ μεγάλας εὐεργεσίας ὁποὺ ἔκαμεν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος, ὡσὰν ὁποὺ δι᾿αὐτῆς ἐγένετο ἀπολύτρωσις, καὶ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, καὶ δι᾿αὐτῆς σώζεται πᾶς πιστός, ἐχάρισε πρὸς τούτοις ἡμῖν καὶ τρόπον ἕτερον σωτηρίας ψυχικῶν τε παθῶν καὶ σωματικῶν ἀλγηδόνων, ὁποὺ διὰ τῆς εὐλογίας της νὰ ἁγιάζωνται ὕδατα καὶ γίνωνται ἰαματικὰ ἀσθενειῶν ἀνιάτων καὶ παθῶν χαλεπῶν. Διὰ ταύτην δὲ τὴν μεγάλην καὶ ἄῤῥητον πρὸς ἡμᾶς εὐεργεσίαν τῆς Κυρίας ἡμῶν καὶ Δεσποίνης Θεοτόκου πανηγυρίζοντες, καὶ εὐχαριστίαν ἀποδίδοντες τῇ εὐεργέτιδι ἡμῶν, τελοῦμεν ἑορτὴν κατ᾿ἔτος. Κατὰ τὴν ὁποίαν πρέπον εἶναι καὶ δίκαιον νὰ ἐγκωμιάζηται ἡ αἴτιος, καὶ πάροχος τῆς μεγάλης ταύτης ἑτοίμου τε καὶ ἀμίσθου δωρεᾶς, καὶ νὰ γίνεται ἡ πανήγυρις μὲ ἐγκώμια καὶ εὐχαριστίας.

Ἐν πόνω καί χαρά († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)

Μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἡ ὑμνολογία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μᾶς καλεῖ νά ἑορτάσουμε τά σωτήρια αὐτά γεγονότα μέ κατάνυξι, πόνο καί χαρά.

Πόνο, γιατί οἱ ἁμαρτίες μας, οἱ ἁμαρτίες ὅλων τῶν ἀνθρώπων –τῶν πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν- ἀνέβασαν τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ στόν Σταυρό.

Πόνο, γιατί ἦταν τόσο πολύ τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὥστε μόνο τό αἷμα τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ θά ἠμποροῦσε νά τίς ἀποπλύνῃ.

«Αἴρων τά ἁμαρτίας τοῦ κόσμου», ὁ Κύριος ἐπόνεσε ἐπί τοῦ Σταυροῦ.

Ἐπόνεσε σωματικά, γιατί ὁ σταυρικός θάνατος εἶναι ὄχι μόνο ὁ πιό ἐπονείδιστος θάνατος ἀλλά καί ὁ πιό ὀδυνηρός. Ἐπόνεσε ὅμως καί ψυχικά, ἐπειδή ἐγνώριζε γιατί πάσχει καί πόσο μεγάλη ἀχαριστία καί ἀνταρσία κατά τοῦ Θεοῦ ἐκφράζει ἡ ἁμαρτία.

Γιά τόν πόνο τοῦ Μεσσία ὡμίλησε προφητικά ὁ μεγαλοφωνότερος τῶν Προφητῶν Ἡσαΐας 800 χρόνια πρός Χριστοῦ: «καί εἴδομεν αὐτόν καί οὐκ εἶχεν εἶδος (ὡραίαν ἐμφάνισιν) οὐδέ κάλλος. Ἀλλά τό εἶδος αὐτοῦ ἄτιμος καί ἐκλεῖπον παρά πάντας τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων… οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὀδύνᾶται… αὐτός δέ ἐτραυματίσθη διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν… τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν’» (νγ΄, 2-5).

Τό ἴδιο ἔνοιωσε καί ἡ Παναγία μας κατά τήν προφητεία τοῦ δικαίου Συμεών: «Σοῦ δέ αὐτῆς τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. β΄, 35).

Ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας ἀναφερόμενος στόν πόνο τῆς Παναγίας γράφει: «Τήν ὥρα τῶν Παθῶν κατέλαβε τήν Παρθένο θλίψις ὑπερβολική καί ἀπερίγραπτη, τέτοια πού παραπλήσια ποτέ δέν ἔνοιωσε ἄνθρωπος. Γιατί αὐτή εἶδε τήν Σταύρωσι σάν μητέρα, ἀλλά καί σάν ἄνθρωπος μέ σωστή κρίσι, σάν κάποιος πού μπορεῖ νά διακρίνῃ καθαρά τήν ἀδικία» (Λόγος εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου,§11).

Τόν ἴδιο πόνο νοιώθουν καί οἱ Ἅγιοι ὅλων αἰώνων.

Τή νήψη τή γεννᾶ ὁ διπλός φόβος: τόσο οἱ ἐγκαταλείψεις ἀπό τό Θεό, ὅσο καί οἱ πειρασμοί πού ἔρχονται γιά παιδαγωγία.

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ

Τη νήψη τη γεννά ο διπλός φόβος: τόσο οι εγκαταλείψεις από το Θεό, όσο και οι πειρασμοί που έρχονται για παιδαγωγία. Και είναι αυτή μια συνεχής παρουσία της προσοχής μέσα στην ηγεμονική δύναμη (το νου) του ανθρώπου που προσπαθεί να φράξει την πηγή των κακών λογισμών και έργων. Γι’ αυτό έρχονται και οι εγκαταλείψεις και οι αναπάντεχοι εκ μέρους του Θεού πειρασμοί προς διόρθωση του βίου μας.

Ὅσο οἱ ἄνθρωποι σᾶς πληγώνουν ὁ Χριστός θά σᾶς συντροφεύει...

https://proskynitis.blogspot.com/2023/04/blog-post_786.html

24 Ἀπριλίου. Ἐλισάβετ ὁσίας. Τῶν νεομαρτύρων Δούκα ἐκ Μυτιλήνης (†1564) καὶ Νικολάου ἐν Μαγνησίᾳ (†1776). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. β΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. γ΄ 19-26).

Πραξ. 3,19         μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιστρέψατε εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας,

Πραξ. 3,19                Μετανοήσατε, λοιπόν, και γυρίσατε πλησίον στον Θεόν· πιστεύσατε στον Χριστόν, δια να εξαλειφθούν αι αμαρτίαι σας.

Πραξ. 3,20         ὅπως ἂν ἔλθωσι καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν Χριστὸν Ἰησοῦν,

Πραξ. 3,20               Και δια να έλθουν εις σας εκ μέρους του Κυρίου καιροί λυτρώσεως και αναψυχής και να αποστείλη εις σας λυτρωτήν τον Ιησούν Χριστόν, τον οποίον προ πάντων των αιώνων είχε προορίσει και ως ιδικόν σας Μεσσίαν.

Πραξ. 3,21         ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν ἀπ᾿ αἰῶνος.

Πραξ. 3,21                Αυτόν, σύμφωνα με τας προφητείας, πρέπει να τον υποδεχθή και να τον έχη εκεί εν μέσω του πνευματικού κόσμου ένδοξον ο ουρανός, έως ότου έλθουν οι προκαθωρισμένοι χρόνοι δια την αποκατάστασιν και ανακαίνισιν του σύμπαντος, δια τους οποίους χρόνους έχει ομιλήσει ο Θεός με το στόμα όλων των δια μέσου των αιώνων αγίων προφητών του.