-Γέροντα, πῶς θὰ ἀποκτήσω εὐλάβεια στὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ; (Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου)

Ἀπό τό Βιβλίο Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου

ΛΟΓΟΙ ΣΤ' «ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»

ἐκδόσεις ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ὁ ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Προσκυνοῦμέν Σου τὰ πάθη, Χριστὲ»

-Γέροντα, πῶς θὰ ἀποκτήσω εὐλάβεια στὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ;

-Κατ’ ἀρχὰς νὰ σκέφτεσαι τὴν θυσία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν δική σου ἀχαριστία καὶ ἁμαρτωλότητα. Ἕνα σχετικὸ πατερικὸ κείμενο θὰ σὲ βοηθήση λίγο καὶ αὐτό. Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ θὰ σὲ βοηθήση περισσότερο, εἶναι τὸ ἴδιο τὸ Πάθος, ἡ θυσία τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστὸς δὲν δίδαξε ἁπλῶς μερικὰ πράγματα, ἀλλὰ θυσιάσθηκε γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος, βασανίστηκε,...σταυρώθηκε, ὑπέμεινε τόσα.

-Ὁ σταυρικὸς θάνατος, Γέροντα, ἦταν ἀτιμωτικός;

-Ναί, ὁ πιὸ ἀτιμωτικός. Εἶναι φοβερό! Ὅλοι οἱ Προφῆτες νὰ προφητεύουν γιὰ τὸν Χριστό, καὶ τελικὰ οἱ Ἑβραῖοι νὰ Τὸν δέρνουν, νὰ Τὸν φτύνουν, νὰ Τὸν ἐμπαίζουν, νὰ Τὸν σταυρώνουν!

Ὅλα αὐτὰ συγκλονίζουν τὸν ἄνθρωπο, ἂν τὰ σκεφθῆ. Ἀκόμη καὶ στὸν πιὸ ἀδιάφορο, ἂν ἔχη λίγη καλὴ διάθεση καὶ τὰ σκεφθῆ, κινοῦν τὸ ἐνδιαφέρον τὸ πνευματικό.

-Γέροντα, τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης, μετὰ τὴν Ἀκολουθία τῶν Παθῶν, δὲν μένω στὸν ναό.

-Κρίμα, κι ἐγὼ νόμιζα ὅτι ἔχεις λίγη εὐλάβεια! Καλά, δὲν μένετε στὸν ναὸ τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης; Ἀφήνετε τὸν Ἐσταυρωμένο μόνον καὶ πηγαίνετε στὰ κελλιά σας;

-Οἱ περισσότερες ἀδελφές, Γέροντα, μένουν στὸν ναό, ἀλλὰ ἐγώ, μὲ τὸν λογισμὸ ὅτι εἶμαι ἐξωστρεφὴς καὶ δὲν θὰ μπορέσω νὰ συγκεντρωθῶ, ἀγρυπνῶ στὸ κελλί μου.

-Ἂν εἶναι ἔτσι, καλά. Νὰ ἔχης στὸ κελλί σου μία εἰκόνα τῆς Σταυρώσεως καὶ νὰ λές: «Δόξα τῇ ἁγίᾳ σταυρώσει σου, Κύριε» καὶ «Ὑπεραγία Θεοτόκε, προσκυνοῦμεν τὰ Πάθη τοῦ Υἱοῦ σου». Παράλληλα νὰ κάνης καὶ ὅσες μετάνοιες μπορεῖς. Αὐτὴν τὴν ἡμέρα πρέπει νὰ τὴν ζήση κανείς. Ἐγὼ τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ κλειδώνομαι, γιὰ νὰ τὴν ζήσω.

-Φέτος, Γέροντα, τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ δὲν ἔφαγα τίποτε καὶ τὸ βράδυ στὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἐπιταφίου δὲν μποροῦσα νὰ σταθῶ ὄρθια. Ἂν εἶχα τὴν ἀπαιτούμενη εὐλάβεια στὰ Πάθη τοῦ Κυρίου, θὰ ἔφθανα σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο;

-Καλὸς ἦταν καὶ αὐτὸς ὁ ἀγώνας. Τέτοια μέρα πῶς νὰ φάη κανείς; Ἂν κάποιος δὲν ἀντέχη, θὰ πάρη λίγο παξιμάδι. Παλιὰ στὰ μοναστήρια μόνον κανένας ἄρρωστος ἢ κανένα γεροντάκι θὰ ἔπαιρναν τὸ βράδυ ἕνα τσάι μὲ λίγο παξιμάδι. Μερικοὶ πίνουν ξίδι αὐτὴν τὴν ἡμέρα, γιατὶ χολὴ καὶ ξίδι ἔδωσαν οἱ Ἑβραῖοι στὸν Χριστὸ ἐπάνω στὸν Σταυρό152. Ὅταν πῆγα στὴν Μονὴ Φιλοθέου, τὴν πρώτη Μεγάλη Ἑβδομάδα δὲν ἔφαγα τίποτε. Τὴν Μεγάλη Παρασκευή, ἐπειδὴ εἶχα ἀκούσει ὅτι κάποιοι εἶχαν τὴν συνήθεια νὰ πίνουν ξίδι, ἤπια κι ἐγώ. Ἦταν ὅμως πολὺ δυνατό, κι ἔπεσα κάτω λιπόθυμος.

-Γέροντα, γιατί τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα μπορῶ νὰ κάνω τριήμερο, ἐνῶ καθημερινὰ δυσκολεύομαι νὰ ἐγκρατευθῶ;

-Τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα εἶναι ὁ πόνος γιὰ τὸ Πάθος τοῦ Χριστοῦ. Ἂν πεθάνη, ἂς ὑποθέσουμε, ἕνα ἀγαπητό σου πρόσωπο, μπορεῖς νὰ ἔχης τὸν νοῦ σου γιὰ φαγητό; Τότε ὄχι μόνο νὰ φᾶς δὲν μπορεῖς, ἀλλὰ οὔτε καὶ νερὸ νὰ πιῆς.

-Φέτος, Γέροντα, ψάλαμε τὰ Ἐγκώμια στιχολογώντας τὸν Ἄμωμο

-Τὰ ἄκουσα. Θέλω ὅμως νὰ μοῦ πῆτε τὴν ἀλήθεια: Ὅταν ψέλνατε, εἴχατε τὸν νοῦ σας στὸν Χριστό, στὸν Ἐπιτάφιο; Γιατὶ καὶ ἡ ἀδελφὴ ποὺ ἔλεγε τὸν στίχο τοῦ Ἀμώμου καὶ οἱ ἀδελφὲς ποὺ ἔψαλλαν, ἦταν σὰν συνεπαρμένες! Ἀπὸ τί ἤσασταν συνεπαρμένες; Ἐπειδὴ λέγατε κάτι καινούργιο; Αὐτὸ εἶναι τελείως κοσμικό. Τὸ καταλαβαίνετε; Ἐπιτάφιος θρῆνος λέγονται τὰ Ἐγκώμια! Θρῆνος εἶναι! Σὲ ἄλλα μπορεῖ νὰ φύγη καὶ λίγο ὁ νοῦς, ἀλλὰ ἐδῶ βασάνισαν τὸν Χριστό, Τὸν ἔδειραν, Τὸν ἔφτυσαν, Τὸν σταύρωσαν, καὶ τώρα γίνεται ἡ κηδεία. Ἂν οὔτε καὶ αὐτὴν τὴν ἡμέρα δὲν αἰσθάνεται μιὰ ψυχὴ αὐτὰ ποὺ ψάλλει, τότε τί νὰ πῶ;

-Γέροντα, στὸ Ἅγιον Ὄρος τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ χτυποῦν πένθιμα οἱ καμπάνες;

-Χτυποῦν καμπάνες, ὅταν βγαίνη ὁ Ἐπιτάφιος.

-Χτυποῦν, Γέροντα, καὶ ὅλη τὴν ἡμέρα;

-Ξέρω κι ἐγὼ ἂν χτυποῦν; Ἐγὼ κοιτάζω νὰ χτυπήση ἡ καρδιά!

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/04/blog-post_84.html#more