Ἡ Ὁσιακὴ Κοίμηση τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ

Η 1η Ιανουαρίου 1833 ήταν Κυριακή. Ο στάρετς ήλθε στο ναό των αγίων Ζωσιμά και Σαββατίου που στα νειάτα του, είχε μαζέψει τα λεφτά για την κατασκευή του, με εράνους, προσκύνησε τις εικόνες, τους άναψε κεριά – πράγμα που ήταν αντίθετο προς τις συνήθειές του – και κοινώνησε στη Λειτουργία.Κατά την διάρκεια της Λειτουργίας άκουσε το ανάγνωσμα της Δευτέρας Επιστολής προς Τιμόθεον που διαβάζουν αυτή την ήμερα:

«Εγώ γαρ ήδη σπεύδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε, τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· λοιπόν απόκειται μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού» (Β’ Τιμοθ. 4, 6 – 8 ).

Μετά την λειτουργία αποχαιρέτησε τους αδελφούς που ήταν παρόντες, τους ασπάστηκε, τους ευλόγησε, και βγήκε από την εκκλησία από τη βορεινή πόρτα. Έβλεπε κανείς την κούρασή του, τη σωματική του αδυναμία· η συμπεριφορά του όμως ήταν, όπως συνήθως, γαλήνια και χαρούμενη.Όλη την ημέρα δεχόταν πολύ κόσμο.

Σε μια από τις αδελφές τού Ντιβέγιεβο έδωσε διακόσια ρούβλια για ν’ αγοράση ψωμί από το γειτονικό χωριό, γιατί οι προμήθειες του κοινοβίου είχαν τελειώσει.

Σε μιαν άλλη είπε:

Ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ εἶπε: «Μήν ἐμβολιαστῆτε καί θά σωθῆτε…»

Ἦταν 22 Ἰουλίου τοῦ 2020, ἡμέρα Τετάρτη, τῆς ἁγίας Μαγδαληνῆς καί τῆς ἁγίας Μαρκέλλας. Λόγῳ ὅτι δούλευα σερί δεκαπέντε ἡμέρες, τά παιδιά διαμαρτύρονταν καί ἤθελαν νά πᾶμε γιά μπάνιο. Παρ᾿ ὅλο πού ἦταν Τετάρτη, τούς κάναμε τό χατίρι. Φτειάξαμε νηστήσιμα φαγητά γιά νά ἔχωμε μαζί μας.

Εἶχα, ὅμως, 2 χρόνια πού εἶχα τάξει νά στείλω τάμα (μέ τό μπουκάλι) στόν ἀρχάγγελο Μιχαήλ στήν Σύμη καί πάντα τό ἀμελοῦσα (ὄχι ἐ- σκεμμένα). Τό εἶχα ἐπάνω στήν τηλεόραση μέ ἀφιέρωμα γιά τήν Σύμη. Ἐκείνη τήν ἡμέρα, εἶπα στήν ἀδερφή μου: «Δέν θά ξεκινήσωμε, ἄν δέν φτειάξωμε τό μπουκάλι νά τό στείλωμε στόν ἀρχάγγελο στήν Σύμη». Ἔτσι καί ἔγινε. Γράψαμε τά ὀνόματα, βάλαμε θυμίαμα, καρβουνάκια καί ἕνα μικρό δωράκι γιά τήν ἐκκλησία (λίγα χρήματα). Εἶπα στά μικρά ὅτι θά μείνωμε μέχρι ἀργά γιά νά τό ἀφήσωμε στήν θάλασσα, ὅταν φύγη ὁ κόσμος, γιά νά μήν προκαλέσωμε σχόλια.

Ξεκινήσαμε στίς 13:00 μ.μ. καί φτάσαμε περίπου 14:20 μ.μ. Γιάννενα – Ἡγουμενίτσα, τόσο εἶναι μέ παλιό αὐτοκίνητο. Δέν τρέχω γενικά.

Στήν διασταύρωση τῆς Ἡγουμενίτσας, λέει ὁ ἀνηψιός:

— Θεία, λές νά φτάση στήν Σύμη τό μπουκάλι;

Λέω, χωρίς νά σκεφτῶ:

Ἡ Θεολογικὴ ταυτότητα τοῦ Προτεσταντισμοῦ

 

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Γένεση - Προσδοκίες - Διαψεύσεις

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ Α.Π.Θ. 20-24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2004

Εισαγωγή

Για να κατανοήσουμε σωστά την θεολογική ταυτότητα του Προ­τεσταντισμού, θα πρέπει να αναφερθούμε απαραιτήτως στις θεολογι­κές προϋποθέσεις, στις «ρίζες» δηλαδή της Προτεσταντικής θεολογι­κής σκέψεως. Γνωρίζοντας τις «ρίζες», με άλλα λόγια το θεολογικό υπόβαθρο του Προτεσταντισμού, θα μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε σε βάθος τις δογματικές και θεσμικές αποκλίσεις του από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έτσι, θα μπορέσουμε στα στενά πλαίσια αυτής της εισηγήσεως να σκιαγραφήσουμε επιστημονικά και χωρίς προκαταλή­ψεις την θεολογική ιδιοπροσωπία του.

Όπως είναι ευρύτερα γνωστό, ο Προτεσταντισμός απέρριψε την αυθεντία και το αλάθητο των Οικουμενικών Συνόδων. Αυτό σημαίνει ότι απέρριψε την εν Αγίω Πνεύματι αυθεντική ζωή της Εκκλησίας, η οποία αποτελεί και το αντίκρισμα της θεολογίας της. Οι αλήθειες των Οικουμενικών Συνόδων διασφαλίζουν αλαθήτως αυτήν ακριβώς την πνευματική εμπειρία του πληρώματος της Εκκλησίας. Εύλογα, λοιπόν, οι ρίζες της Προτεσταντικής θεολογικής σκέψεως θα πρέπει να αναζητηθούν πρωτίστως στην έλλειψη εκ μέρους των Προτεσταντών της αγιοπνευματικής εμπειρίας της Εκκλησίας. Ο Προτεσταντισμός απέδειξε στην πράξη ότι στερείται την ζώσα και ενεργό παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή των θρησκευτικών κοινοτήτων του.

Άλλωστε, πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί θεολογικά η τόσο ευρεί­ας κλίμακας απόκλιση από την δογματική διδασκαλία των Οικουμενι­κών Συνόδων, παρά ως θεσμική έπαρση των Προτεσταντών έναντι της Εκκλησίας; Να πού οφείλεται πρακτικώς η ετεροδοξία, δηλαδή η αίρεση του Προτεσταντισμού. Μη έχοντας ο Προτεσταντισμός εμπει­ρία της θείας δόξας, εξαιτίας της υπεροψίας του, δεν γνωρίζει αυθεντι­κά ούτε τον Θεό ούτε το εν Χριστώ είναι του ανθρώπου. Και αυτό αποδεικνύεται από τα πιο επίσημα κείμενα του Προτεσταντισμού, που αντιβαίνουν όχι μόνο στη ζωντανή διαχρονική εμπειρία της Εκκλησίας αλλά και σ' αυτήν την Αγία Γραφή, όπως θα επιχειρήσουμε να κατα­δείξουμε στη συνέχεια.

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

«Ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.῾Ως γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου· φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, ἐγένετο ᾿Ιωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ ᾿Ιουδαία χώρα καὶ οἱ ῾Ιεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. ἦν δὲ ὁ ᾿Ιωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον. καὶ ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ. ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι῾Αγίῳ». (Μάρκ. A΄ 1-8).

Ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος ξεκινάει τὸ εὐαγγέλιό του μέ τὴν ἔναρξη τῆς δημοσίας ζωῆς καὶ τοῦ κηρύγματος τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Καὶ μᾶς παρουσιάζει... ἀμέσως καὶ ἐμφατικὰ τὴν προφητεία τοῦ προφήτη Μαλαχία γιά τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, ὡς ἄγγελο πού προπορεύεται τοῦ Κυρίου.

Γιατί τόσο ὁ προφήτης ὅσο κι ὁ εὐαγγελιστὴς ὀνομάζουν ἄγγελο τὸν Ἰωάννη, ἀφοῦ δέν ἤταν ἄγγελος ἀλλ’ ἄνθρωπος; Πρῶτον, ἐπειδὴ ὁ Ἰωάννης μέ τή ζωή του ἤταν σὰν οὐράνιος ἄγγελος, προσέγγιζε τὴν ἀγγελικὴ ζωὴ περισσότερο ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Δεύτερον, ἐπειδή μέ τὸ κήρυγμά του θὰ γινόταν σαφές πώς σκοπὸς τῆς ἐπίγειας διακονίας τοῦ Χριστοῦ ἤταν νά κάνει ἀγγέλους ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ θνητοὺς ἀνθρώπους· νά πάρει τοὺς σκλαβωμένους στήν ἁμαρτία θνητοὺς ἀνθρώπους καὶ νά τοὺς κάνει ἀναμάρτητους, ἐλεύθερες ὑπάρξεις, ὅπως εἶναι κι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι στόν οὐρανό.

Ἐπισημάνσεις γιὰ τὸν Μέγα Ἁγιασμὸ τῶν Θεοφανείων

εκ του Γραφείου κατά των αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου

Κατεβάστε σε μορφή pdf την εγκύκλιο

Εν Πάφω τη 12η Δεκεμβρίου 2024

του οσίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος του θαυματουργού

Γραφείο κατά των αιρέσεων

Η ακολουθία του “Μεγάλου Αγιασμού των Θεοφανείων” κατέχει μία ιδιαίτερη θέση στη ζωή της Εκκλησίας μας, λόγω της μεγάλης σημασίας και αξίας του.

Ποιος είναι όμως ο σκοπός αυτής της ακολουθίας; Όπως ο Χριστός βαπτίστηκε και αγίασε τα ύδατα του Ιορδάνου, έτσι και εμείς σήμερα τελούμε την ακολουθία για να θυμηθούμε εκείνο τον πρώτο αγιασμό των υδάτων. Επίσης μετέχουμε και εμείς αυτού του αγιασμού δια της μεταλήψεως του αγιασμένου ύδατος, είτε δια του ραντισμού.

Θα εξετάσουμε εν συντομία μέσα από την Παράδοση της Εκκλησίας, ορισμένα θέματα για τα οποία εν πολλοίς υπάρχει άγνοια ή παρανόηση:Ο αγιασμός που τελείται κατά την παραμονή (5 Ιανουαρίου) και την κυρίως ημέρα των Θεοφανείων (6 Ιανουαρίου) είναι ο αυτός και της ίδιας αγιαστικής χάρης, και αποτελεί τον Μέγα Αγιασμό.

Ο Μέγας Αγιασμός δεν αντικαθιστά την Θεία Κοινωνία. Μπορεί σε ανθρώπους που βρίσκονται υπό επιτίμιο να μην κοινωνούν του Σώματος και το Αίματος του Κυρίου, ο πνευματικός να ορίσει να λάβουν Μέγα Αγιασμό, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν ισοδυναμεί με την Θεία Κοινωνία.

Πρώτα η Θεία Κοινωνία, έπειτα ο Μέγας Αγιασμός και τελευταίο το Αντίδωρο. Αυτή είναι η σειρά κατά την οποία λαμβάνουμε το καθένα την παραμονή και ανήμερα των Θεοφανείων.

9 Ἰανουαρίου. Πολυεύκτου μάρτυρος (†295)· Εὐστρατίου ὁσίου (θ΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης κθ´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ἑβρ. ζ΄ 1-6).

Εβρ. 7,1            Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν,

Εβρ. 7,1                     Πράγματι ο Μελχιζεδέκ προεικόνιζε τον Χριστόν, διότι αυτός ο Μελχισεδέκ ήτο βασιλεύς της πόλεως Σαλήμ, της Ιερουσαλήμ, του Θεού του Υψίστου ιερεύς, ο οποίος και είχε συναντήσει τον Αβραάμ, όταν επέστρεφεν ούτος από τον όλεθρον των βασιλέων, τους οποίους είχε κατανικήσει, και τον ευλόγησεν.

Ποῖοι ἀρνοῦνται τὴν χριστιανικὴν χρονολόγησιν;

ΤΟ ΜΕΓΑ καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου θὰ ἑορτάσει ὅλος ὁ κόσμος καὶ ἐφέτος σὲ λίγες ἡμέρες. Θὰ ἑορτάσουν ὄχι μόνο πιστοί, ἀλλὰ καὶ ἄπιστοι καὶ ἀλλόθρησκοι!

Αὐτὸ εἶναι μία τρανὴ ἀπόδειξη ὅτι ἡ κατὰ Σάρκα Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ μέγιστο γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, τὴν ὁποία χώρισε στὰ δύο, στὴ πρὸ καὶ μετὰ Χριστὸν ἐποχή. Καὶ ἐνῶ ἀπὸ τὸ 538 μ. Χ. καθιερώθηκε ὡς βάση τῆς χρονολόγησης τὸ ἔτος τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, στὶς ἡμέρες μας, ὅπου ἐπιχειρεῖται νὰ τεθεῖ στὸ περιθώριο τὸ πρόσωπο τοῦ Σωτήρα τοῦ κόσμου, καταργεῖται ἡ ἀναφορὰ σὲ αὐτή. Χρησιμοποιεῖται ἡ χριστιανικὴ χρονολόγηση, ἀλλὰ χωρὶς ἀναφορὰ στὸ Χριστό! Μεταχειρίζονται διάφορες ἐκφράσεις, ὅπως «Πρὶν τὴν Κοινὴ Χρονολόγηση» καὶ «Μετὰ τὴν Κοινὴ Χρονολόγηση».

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΥ, 9-1-2025

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΥ,  9-1-2025

https://www.youtube.com/live/CSQm8eINfDs?si=oAniUH7F8POyJeyq

Στὸν Ναὸ τῆς Βηθλεέμ ,ὑπάρχει ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀνοίγει καὶ κλείνει τὰ μάτια Του καὶ ρέει Μύρο...

Βηθλεέμ. Η Εκκλησία της Γεννήσεως του Χριστού.

Σε στήλη αριστερά στον Ι. Ναό της Γεννήσεως του Χριστού στη Βηθλεέμ , υπάρχει η εικόνα του Ιησού Χριστού που ανοίγει και κλείνει τα μάτια Του και ρέει Μύρο που ευωδιάζει όλο τον Ναό .