Ὁ «ἐγκεφαλικός θάνατος» δέν εἶναι θάνατος: 1)Συγκλονιστικό περιστατικό, 2)Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Ἔπειτα ἀπό τήν πρόσφατη δημοσίευσή μας γιά τό προωθούμενο νόμο γιά τίς μεταμοσχεύσεις:Αἶσχος! Ἕνας νέος δολοφονικός νόμος (γιά τίς μεταμοσχεύσεις). Ἀντισταθεῖτε!  δημοσιεύουμε περιστατικό προσώπου μέ διάγνωση «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» πού ὅμως ἦταν καί εἶναι ζωντανός:

1)Συγκλονιστικό περιστατικό

Παναγιώτα Αποστολοπούλου: «Kαθυστερούσα να συνέλθω και βιάστηκαν να με... τελειώσουν»

Nοσηλευόταν σε κώμα, στην εντατική μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας και μερίδα γιατρών διέγνωσε... εγκεφαλικό θάνατο, πιέζοντας τους συγγενείς της να δωρίσουν τα όργανά της.  
Tελικά ανένηψε! 


Άγιο είχε η 55χρονη Παναγιώτα Αποστολοπούλου, κάτοικος Σαλαμίνας, που τη βοήθησε να επιστρέψει από... τον άλλο κόσμο! Στο διάστημα που νοσηλευόταν στην εντατική σε κώμα, μετά από πνευμονία με μυκόπλασμα, οι συγγενείς της δέχονταν πιέσεις να δώσουν τη συγκατάθεσή τους και να υπογράψουν δήλωση δωρεάς οργάνων για μεταμόσχευση, αφού είχε ήδη καταγραφεί στα βιβλία του νοσοκομείου ο... εγκεφαλικός της θάνατος!

Οι πιέσεις, μάλιστα, άρχισαν από την πρώτη εβδομάδα νοσηλείας της στη ΜΕΘ μεγάλου νοσοκομείου της Αθήνας. Το συγκλονιστικό περιστατικό, μάλιστα, κατήγγειλε εγγράφως γιατρός του νοσοκομείου, αλλά και η οικογένειά της με αναφορά στον διοικητή του νοσοκομείου. Οι συγγενείς αρνήθηκαν κάθε συζήτηση για αφαίρεση οργάνων.

Ενώ η 55χρονη Παναγιώτα Αποστολοπούλου βρισκόταν σε κώμα, μερίδα γιατρών διέγνωσε «εγκεφαλικό θάνατο οφειλόμενο σε μυκοπλασματική, ανοσολογικής αιτίας, εγκεφαλίτιδα». Ευτυχώς, κάποιοι άλλοι γιατροί είχαν αντίθετη γνώμη...

Διαφωνίες

Μετά από πολύμηνη νοσηλεία -στη διάρκεια της οποίας οι γιατροί είχαν χωριστεί στα δύο, επιμένοντας η μια πλευρά ότι «τελείωσε» και η άλλη ότι «είναι ζωντανή»- τελικά η γυναίκα ανένηψε!




Σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, μόνο στο 8% των ασθενών με τη συγκεκριμένη νόσο νεκρώνεται ο εγκέφαλος, ενώ η αξονική τομογραφία δεν συνηγορούσε υπέρ του εγκεφαλικού θανάτου. Αυτό ήταν και το «σημείο τριβής» των δύο πλευρών.



Τη διάψευση του «θανάτου» της κάνει πλέον η ίδια η κ. Αποστολοπούλου και στο «Εθνος της Κυριακής»: «Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου για όσα μου είπαν οι συγγενείς μου όταν συνήλθα.

Οι άνθρωποι που η ζωή μου είχε αφεθεί στα χέρια τους, θέλοντας να βοηθήσουν κάποιον που είχε ανάγκη για μεταμόσχευση, βιάζονταν να τελειώνουν με μένα. Νοσηλεύτηκα στην εντατική με σοβαρές επιπλοκές από πνευμονία και καθώς καθυστερούσα να συνέλθω, εκείνοι με είχαν ξεγράψει. Ο αδελφός μου ο Μιχάλης, κάποια στιγμή, αφού φύγαμε από το νοσοκομείο, μου λέει:
«Nα ευχαριστείς τον Θεό και τον γιατρό Κοφινά που σε έσωσε, κάνοντας καβγάδες με τους άλλους, γιατί ήταν αντίθετος και δεν άφησε να σε τελειώσουν».

Κινησιοθεραπεία

Σιγά σιγά βελτιώνεται -με ειδική κινησιοθεραπεία που ακολουθώ- και το κινητικό πρόβλημα που είχα στα χέρια και τα πόδια», μας λέει η κ. Αποστολοπούλου, που τη συναντήσαμε σε κλινική αποκατάστασης.
Εχω συνέχεια δίπλα μου μέρα και νύχτα, τον γιο μου τον Χρήστο, που με βοηθά. Ηδη κινώ τα χέρια μου και όπως μου λένε οι γιατροί, θα μπορώ αυτές τις ημέρες να σηκωθώ και όρθια, κάνοντας ειδικές ασκήσεις βαδίσματος. Σε κείνους που ήθελαν να με ξεγράψουν δεν κρατώ κακία, ούτε ζητώ κάτι. Αυτά τα πράγματα τα «δικάζει» ο Θεός».

Η διαδικασία...

Παρά την προσπάθεια «κουκουλώματος» της υπόθεσης, είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται τέτοιο σοβαρό περιστατικό, καθώς είναι γνωστό ότι υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες στη διαδικασία διαπίστωσης του εγκεφαλικού θανάτου, που αποκλείουν το ιατρικό λάθος, για να προχωρήσει στη συνέχεια η διαδικασία της δωρεάς. Μένει να αποδειχθεί αν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τηρήθηκε η προβλεπόμενη διαδικασία.
Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) οφείλει να αποσαφηνίσει αν η τακτική αυτή, που ακολουθήθηκε με την περίπτωση της κ. Αποστολοπούλου, είναι η μοναδική, γιατί, διαφορετικά, κάποιοι πλήττουν το «κίνημα» της δωρεάς οργάνων. Η διοίκηση του νοσοκομείου, παρά το γεγονός ότι από τις 23/10/2008 έχει λάβει επιστολή συγγενών της κ. Αποστολοπούλου, μέχρι σήμερα δεν έχει ζητήσει «συγνώμη».

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Η αναφορά του γιατρού που την έσωσε

Hδη από τις 30 Μαρτίου 2009, ο γιατρός Γεώργιος Κοφινάς με αναφορά του σε αρμόδια όργανα εξιστορεί αναλυτικά ότι παρά τις δικές του αντιρρήσεις η οικογένεια δεχόταν πιέσεις από συναδέλφους του στο νοσοκομείο που συνεργάζονται με τον ΕΟΜ να δώσει τη συγκατάθεσή της για δωρεά οργάνων.
Καταγγέλλει, μάλιστα, ότι «η εμμονή αυτή συνεχιζόταν ακόμη και όταν κλήθηκε η νευρολόγος του νοσοκομείου που εξέτασε την ασθενή και είχε αρνηθεί να υπογράψει τον εγκεφαλικό θάνατο»! Περιγράφει «δοκιμασίες εγκεφαλικού θανάτου», οι οποίες έγιναν όλες χωρίς τη συγκατάθεση των συγγενών, μετά δε από κάθε δοκιμασία εγκεφαλικού θανάτου η ασθενής επιβαρυνόταν ανα-πνευστικά.

Εξηγεί ότι «η παραμονή σε άπνοια -μέρος της διαδικασίας ελέγχου της εγκεφαλικής δραστηριότητας- προκαλεί ''ατελεκτασίες'' οι οποίες προδιαθέτουν σε πνευμονίες, ενώ η άνοδος του διοξειδίου του άνθρακα μειώνει το pH του αίματος και προκαλεί οξέωση...». «Η κατάσταση ξέφυγε από τα όρια του νοσοκομείου μας και ενεπλάκη και ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων.
Η κ. (...) επείσθη, χωρίς να δει την ασθενή, να τηλεφωνήσει στους συγγενείς, για να συγκατατεθούν στην αφαίρεση οργάνων», λέει στην αναφορά του ο κ. Κοφινάς.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
ethnos.gr
Διαδικτυακή πηγή ellinikoistologio.blogspot.com

http://anavaseis.blogspot.com/2011/04/k.html?utm_source=BP_recent

2)Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Τι λέγει η Γραφή;

Ο Απόστολος Παύλος, γράφει: «Εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας ημών» (Ρωμ. ε',5)... «Η αγάπη του Θεού εκκέχυται εν ταις καρδίαις ημών» (Γαλ. δ',6)... «ίνα δώη υμίν κατά τον πλούτον της δό­ξης αυτού... κατοικήσαι τον Χριστόν δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών» (Εφ. γ',16).

Τι λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας;

Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά (1296-1359) «η ψυχή πανταχού του σώματος εστίν, ούχ ως εν τόπω, ούδ' ως περιεχόμενη αλλ' ως συνέχουσα και περιέχουσα και ζωοποιούσα τούτο» (Φιλοκαλία σ. 957).

Κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη (1749-1809): «η καρδία κέντρου λόγον επέχει προς το όλον σώμα· δια τούτο, όχι μόνον πρώ­τη πλάττεται εξ όλων των μελών, αλλά και ύστερον όλων νεκρούται. και αυτή είναι η κα­θέδρα, η ρίζα και αρχή και πηγή όλων των φυ­σικών δυνάμεων του σώματος, της φυτικής, της θρεπτικής, της αυξητικής, της ζωικής, της αισθητικής, της θυμικής, της επιθυμητικής και των λοιπών ομοίως και όλων των φυσικών δυνάμεων της ψυχής, της νοεράς λέγω, της λογιστικής και της θελητικής.
Εν τω εγκεφάλω δε ως εν οργάνω ευρίσκεται ουχί η ουσία και η δύναμις του νοός, ήτοι της ψυχής· αλλά μόνη η του νοός ενέργεια. Όθεν η ουσία της ψυχής, ως είδος ούσα του σώματος, ασώματος γαρ... ευρίσκεται εν τω μεσαιτάτω της καρδίας, ...εν τω εγκεφάλω δε ως εν οργάνω ευρίσκεται, ουχί η ουσία και η δύναμις του νοός, ήτοι της ψυχής· αλλά μόνη η του νοός ενέργεια, ως προείπομεν (συνεχίζει δε, προσθέτων τα εξής)... και άφες τους νεωτέρους φυσικούς και μετα­φυσικούς να λέγωσιν, ότι η ουσία της ψυχής ευρίσκεται εις τον εγκέφαλον διότι τούτο είναι το ίδιον ωσεί να είπη τις, ότι η φυτική ψυχή δεν ευρίσκεται αρχικώς εις την ρίζαν του δένδρου, αλλά εις τον κλάδον και εις τον καρπόν...

Το διδασκαλείον των Γραφών και των ιερών Πατέρων, γράφει ο άγιος Νικόδημος, είναι αληθέστερον των διδασκαλείων των ανθρώπων» (στο κεφ. περί φυλακής νοός και καρδίας, στο Συμβουλευτικόν Εγχειρίδιον, σσ.110-112). Αναφέρει δε και τον «θείον Γρηγόριον Θεσσαλονίκης» και τον «μέγαν Μακάριον τον Αιγύπτιον», πολλούς άλλους Πατέρες και νεωτέρους θεολόγους, οι οποίοι επίσης πρεσβεύουν τα αυτά.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας γράφουν και τα εξής: «Η καρδία ηγεμονεύει όλου του οργά­νου (του σώματος)... βασιλεύει όλων των λογι­σμών και των μελών εκεί γαρ εστίν ο νους και πάντες οι λογισμοί της ψυχής» (Μακάριος ο Αιγύπτιος). Ερμηνεύοντας δε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, γράφει: «εκεί τοίνυν δει σκοπείν... και οι λογισμοί πάντες της ψυχής... εν τη καρδία ευρίσκονται».
Επειδή, κατά τον Μέγαν Βασίλειον,... «ρίζα των δια του σώμα­τος ενεργειών, το εν τη καρδία βούλευμα». «Άβυσσος γαρ ακατάληπτος η καρδία», προ­σθέτει ο άγιος Νικόδημος.
«Εν τη καρδία δε ευρισκόμενος ο νους, πρέπει να προσεύχεται με το λογιστικόν, δηλαδή τον ενδιάθετον λόγον της καρδίας, δια του οποίου λογιζόμεθα και πονήματα συνθέτομεν και τούτον ευρίσκων ο νους, ας τον αφήση να λέγη την μονόλογον καλουμένην ευχήν: "Κύριε Ιησού Χρι­στέ Υιέ του Θεού, ελέησόν με", η οποία χαρακτηρίζεται και ως "καρδιακή προσευχή", ή συντομότερα όλων "νηπτική προσευχή"».
Ο άγιος Νικόδημος γράφει και τούτο: «Όταν τύχη να πέση τις από τόπου υψηλού και πτωματισθεί, τότε η ψυχή συστέλλεται εις το κέντρον και θάλαμόν της, την καρδίαν, δια να φυλαχθεί εκεί. αφίνει δε άπρακτα και αναίσθητα, ου μόνον τον εγκέφαλον αλλά και τας αισθήσεις και τα λοιπά πάντα πέριξ μέλη και μέρη του σώματος· ώστε δύναται τις να είπη, ότι τότε ο άνθρωπος εκείνος ζή μόνον κατά την καρδίαν κατά δε τα άλλα μέλη του σώματος είναι νεκρός». Οπότε, ...να και......

Η εύλογη απορία

Γιατί όλα αυτά της «Γραφής» και των «Πα­τέρων» δεν φαίνονται πουθενά στις 55 Βασι­κές Θέσεις επί της Ηθικής των Μεταμοσχεύ­σεων της Ι.Σ.Ε.Ε.; Γίνεται λόγος για τον εγκε­φαλικό θάνατο, όχι όμως και για τον καρδιοαναπνευστικό, που είναι ισοδύναμος και ισόκυρος του νευρολογικού, μπροστά στον οποίο μάλιστα, ο εγκεφαλικός θάνατος αποδεικνύε­ται ατελέστατος για τον χαρακτηρισμό ενός εγκεφάλου ως νεκρού. Γι' αυτό άλλωστε ανα­φέρεται ως «ο λεγόμενος εγκεφαλικός θάνα­τος».

Οι Βασικές θέσεις της Ι.Σ.Ε.Ε. (Επιτροπή Βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις Με­ταμοσχεύσεις), σχολιάσθηκαν εντόνως και με σοβαρές διαφωνίες εκ μέρους καθηγητών πα­νεπιστημίου και κληρικών, με δημοσιεύματα σε θρησκευτικά εκκλησιαστικά έντυπα, αλλά και από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλη­σίας της Ελλάδος (Ρ/Σ. Ε.τ.Ε) στις 11 και 25.3.2001 κ.ά.
Εχαρακτηρίσθησαν μάλιστα και ως «απαράδεκτες», από κληρικούς έχον­τας ενδιατρίψει και εν επιστήμη περί τα τοι­αύτα· εκτιμώντας και ότι στον Τόμο «Εκκλη­σία και Μεταμοσχεύσεις» είναι σαφής η αποδοχή του «εγκεφαλικού θανάτου» ως του τέρματος της ζωής, με πλήρη παραθεώρηση μάλιστα των αγιογραφικών και πατερικών κειμένων, που τόση σημασία δίνουν στην «καρδιά ως κέντρο της ζωής».
Ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ι. Κορναράκης, για την τέτοια «αποδοχή» μίλησε περί αιρέσεως (Κορναράκης Ι.: Από τις αιρέσεις της αυλής μας, Eφημ.Ορθόδοξος Τύπος 5.4.2002).

 

Συμπληρωματικά:

Γράφει ο Σεβ. Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος στη σ. 353 του Τόμου (γιά τίς μεταμοσχεύσεις): «Στην κατάσταση του λεγο­μένου κλινικού θανάτου ή ακόμη και του λεγο­μένου εγκεφαλικού θανάτου μπορεί να μη λει­τουργούν μερικά όργανα του σώματος του ανθρώπου, οπότε η ψυχή, είναι ενδεχόμενο να μην ενεργεί δια των συγκεκριμένων αυτών οργάνων, αλλά όμως υπάρχει ακόμη η ψυχή μέσα στον άνθρωπο και λειτουργεί δι' άλλων σωματικών οργάνων και λειτουργιών»...
«Αυτή δε η παύση λειτουργίας των οργάνων του σώματος γίνεται σταδιακά, καθώς επίσης και μερικές φορές η πορεία του θανάτου είναι αναστρέψιμη. Τότε οπωσδήποτε υπάρχει η ψυχή μέσα στο σώμα» (σ. 359) και... «επειδή λειτουργεί η καρδιά —ακόμη και αν δεν λειτουργούν μερικές εγκεφαλικές λειτουργίες— υπάρχει ακόμη μέσα του η ψυχή» (σ. 361).

http://anavaseis.blogspot.com/2011/04/blog-post_7516.html?utm_source=BP_recent

Συμπερασματικά: Ἡ ψυχή σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρας εἶναι αὐτή πού ζωογονεῖ τό σῶμα. Θάνατος εἶναι ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα. Ἐφ' ὅσον ἡ καρδιά λειτουργεῖ (ἀκόμη καί ἄν ὁ ἐγκέφαλος δέν λειτουργεῖ) αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ψυχή εἶναι ἀκόμη ἑνωμένη μέ τό σῶμα. Ἡ ψυχή αἰσθάνεται, προσεύχεται, μετανοεῖ, «βλέπει» καί «ἀκούει» ἐκεῖνες τίς πιό κρίσιμες γιά τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη ὧρες. Εἶναι ἀπαράδεκτο νά παίρνουμε τά ζωτικά ὄργανα ἀπό ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο διότι πολύ πιθανό νά τοῦ διακόπτουμε τήν διαδικασία τῆς προσευχῆς-μετανοίας πού θά καθορίσει σέ μέγιστο βαθμό τήν σωτηρία ἤ τήν ἀπώλειά του.

-Γιατί δέν περιμένουν νά σταματήσει ἡ καρδιά του καί μετά νά τοῦ πάρουν τά ὄργανα; 

-Διότι ἁπλούστατα τότε τά ὄργανα εἶναι ἄχρηστα (δέν ἐπιτρέπεται νά μεταμοσχευθοῦν). Ἡ ἐφεύρεση τοῦ «ἐγκεφαλικά νεκροῦ» εἶναι μία καλή πρόφαση γιά νά παίρνουν τά ὄργανα ἀπό ζωντανούς ἀνθρώπους πού ψυχορραγοῦν δολο-φονώντας τους.

Εἴθε νά μετανοήσουμε διότι κάποτε ὅλοι θά λογοδοτήσουμε μπροστά στόν Κριτή τῶν ὅλων...