Τί μποροῦμε νά κάνουμε ὅταν ἱερεῖς κηρύττουν αἵρεση, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ὁ Χριστός διαρκές Πάσχα, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου,

Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ὁ Χριστός διαρκές Πάσχα, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 11-11-2010 (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τί εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 04-11-2010 (Γενικά Κυκλάρχισσες)

 

Πῶς διορθώνουμε τήν φαντασία μας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς διορθώνουμε τήν φαντασία μας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 21-10-2010(Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες) Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,  http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

 

Γιά τούς πολιτικούς πού ψήφισαν ἄνομα νομοσχέδια-Τί πρέπει νά κάνει ὁ πιστός, Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τά θαύματα ὁδηγοῦν στήν πίστη τούς καλοπροαίρετους-Ἡ θεραπεία τοῦ υἱοῦ τοῦ Βασιλικοῦ, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τά θαύματα ὁδηγοῦν στήν πίστη τούς καλοπροαίρετους-Ἡ θεραπεία τοῦ υἱοῦ τοῦ Βασιλικοῦ, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 5-5-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τὸ «Δόξα Σοι ὁ Θεός» νὰ μὴ λείπη ποτὲ ἀπὸ τὰ χείλη σας

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Τὸ «Δόξα Σοι ὁ Θεός» νὰ μὴ λείπη ποτὲ ἀπὸ τὰ χείλη σας

«ἵνα ὁµοθυµαδὸν ἐν ἑνὶ στόµατι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». (Δηλ.: διὰ νὰ δοξάζετε µὲ µίαν ψυχὴν καὶ µὲ ἕνα στόµα τὸν Ὕψιστον, ὁ ὁποῖος εἶναι Θεὸς τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην του φύσιν καὶ Πατὴρ αὐτοῦ κατὰ τὴν θείαν του φύσιν) (Ρωμ. 15, 6).

Ναὶ λέμε δόξα Σοι ὁ Θεὸς γιὰ τὰ πάντα καὶ νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ γιὰ τὶς εὐεργεσίες Του.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὁμολογεῖ:

«Σὲ εὐχαριστοῦμε Κύριε, γιὰ ὅλες τὶς εὐεργεσίες, ποὺ ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα παρέχεις σὲ ἐμᾶς τοὺς ἀναξίους. Σὲ εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅσα ξέρουμε καὶ γιὰ ὅσα δὲν ξέρουμε, γιὰ τὶς φανερὲς καὶ ἀφανεῖς εὐεργεσίες, ποὺ ἔγιναν μὲ ἔργο ἢ μὲ λόγο, σὲ ἐμᾶς τοὺς ἀναξίους. Σὲ εὐχαριστοῦμε γιὰ τὶς θλίψεις, γιὰ τὶς ἀνέσεις, γιὰ τὸν φόβο τῆς γεέννης καὶ τῆς κολάσεως, γιὰ τὴν ἐλπίδα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν».

Ἐπίσης ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης στὸ βιβλίο του Λόγοι ΣΤ΄: «Περὶ Προσευχῆς» μᾶς συμβουλεύει γιὰ τὴν ἀξία τοῦ «Δόξα Σοι ὁ Θεός»:

«Ἂν θέλης νὰ ζῆς παραδεισένια ἀπὸ αὐτὴν τὴ ζωή, δὲς τὶς εὐεργεσίες καὶ τὶς πλούσιες δωρεὲς ποὺ δίνει ὁ Θεὸς καὶ ἄρχισε τὸ “δόξα Σοι ὁ Θεός”. Νὰ δοξάζετε τὸ Θεό, γιατί σᾶς βοήθησε νὰ προοδεύσετε, ἔστω καὶ λίγο. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος λέει “δόξα Σοι ὁ Θεός”, βοηθάει ὁ Θεός. Καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη μὲ τὸ ταπεινὸ φρόνημα καὶ τὸν φιλότιμο ἀγώνα, συνέχεια τραβάει οὐράνιες δυνάμεις καὶ εὐλογίες θεϊκές.

Τὸ θυμίαμα ποὺ καῖμε, τὸ ἀνάβουμε γιὰ δοξολογία στὸν Θεό. Τὸν δοξολογοῦμε καὶ Τὸν εὐγνωμονοῦμε γιὰ τὶς μεγάλες εὐεργεσίες Του σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ θυμίαμα εἶναι καὶ αὐτὸ μία προσφορά.

Στὴν Ἤπειρο γνώριζα δύο γεωργούς. Ὁ ἕνας ἦταν οἰκογενειάρχης καὶ εἶχε ἕνα-δυὸ χωραφάκια καὶ ἐμπιστευόταν τὰ πάντα στὸν Θεό. Ἐργαζόταν, ὅσο μποροῦσε, χωρὶς ἄγχος. «Θὰ κάνω ὅ,τι προλάβω», ἔλεγε. Μερικὲς φορὲς ἄλλα δεμάτια σάπιζαν ἀπὸ τὴν βροχή, γιατί δὲν προλάβαινε νὰ τὰ μαζέψη, ἄλλα τοῦ τὰ σκόρπιζε ὁ ἀέρας καὶ ὅμως γιὰ ὅλα ἔλεγε «δόξα Σοι ὁ Θεὸς» καὶ ὅλα τοῦ πήγαιναν καλά. Ὁ ἄλλος εἶχε πολλὰ κτήματα, ἀγελάδες κ.λπ., δὲν εἶχε καὶ παιδιά. Ἂν τὸν ρωτοῦσες «πῶς τὰ πᾶς;», «ἂσ’ τα, μὴ τὰ ρωτᾶς», ἀπαντοῦ­σε· ποτὲ δὲν ἔλεγε «δόξα Σοι ὁ Θεός», ὅλο γκρίνια ἦταν. Καὶ νὰ δεῖ­τε, ἄλλοτε τοῦ ψοφοῦσε ἡ ἀγελάδα, ἄλλοτε τοῦ συνέβαινε τὸ ἕνα, ἄλλοτε τὸ ἄλλο. Ὅλα τὰ εἶχε, ἀλλὰ προκοπὴ δὲν ἔκανε. Γι’ αὐτὸ λέω, ἡ δοξολογία εἶναι μεγάλη ὑπόθεση. Ἀπὸ μᾶς ἐξαρτᾶται, ἂν γευθοῦμε ἢ ὄχι τὶς εὐλογίες ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός.

Τὰ μέντιουμ καὶ οἱ πνευματιστὲς δὲν καλοῦν ψυχὲς νεκρῶν, ἀλλὰ δαίμονες...

αρχ. Ιωάννου Κωστώφ

Το 1916-17, γράφει ο π. Γαβριήλ ο Διονυσιάτης, βρισκόταν στο Ορφάνι του Παγγαίου υπεύθυνος σε ένα μετόχι της Μονής του. Στην περιοχή εκείνη στάθμευε τότε μεραρχία του στρατού.

Μια ομάδα αξιωματικών, μυημένοι στον πνευματισμό, συνήθιζαν να συγκεντρώνονται τα βράδια γύρω από το τραπέζι, και με τη μεσολάβηση ενός στρατιώτη-μέντιουμ καλούσαν τα πνεύματα του βασιλέως Γεωργίου, του Τρικούπη και άλλων διάσημων νεκρών. Όταν το τραπεζάκι κουνιόταν –σημείο ότι άρχισε η επικοινωνία με το «πνεύμα»- έκαναν ερωτήσεις· και εκ μέρους του «πνεύματος» απαντούσε ο στρατιώτης μέντιουμ.

Έτυχε ένα βράδυ σε μια τέτοια σύναξη να παρευρίσκεται και ο π. Γαβριήλ. Κατάλαβε ότι η όλη προσπάθεια ήταν επίκληση δαιμόνων. Όταν έφυγαν βρήκε την ευκαιρία να επικολλήσει κάτω από το τραπέζι δύο κεριά σε σχήμα Σταυρού. Όταν ξαναπήγαν και προσπάθησαν να επαναλάβουν την επίκληση των «πνευμάτων», δοκίμασαν οδυνηρή έκπληξη. Ενώ καλούσαν ώρα πολλή, το τραπεζάκι δεν κουνιόταν από την θέση του και το «πνεύμα» δεν έκανε την εμφάνισή του.

Ἡ ἀνδρεία καὶ ὁ ἡρωισμὸς τῶν Μυροφόρων

Η ΑΝΔΡΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Εν Κυθήροις τη 3η Μαΐου 2025

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Θεολόγου- συγγραφέως -Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η τρίτη Κυριακή από του Πάσχα, η Κυριακή των Μυροφόρων και ονομάσθηκε έτσι, επειδή την ημέρα αυτή η αγία μας Εκκλησία καθιέρωσε να εορτάζουμε την μνήμη των αγίων μυροφόρων, ανδρών και γυναικών, εκ των οποίων οι μεν πρώτοι ανέλαβαν να αποκαθηλώσουν και να ενταφιάσουν το πανάγιον σώμα του Κυρίου μας από τον Σταυρό το εσπέρας της μεγάλης Παρασκευής, οι δε μυροφόρες γυναίκες ήρθαν λίαν πρωΐ της μιάς Σαββάτων, δηλαδή την Κυριακή του Πάσχα, στον τάφο του Κυρίου μας, για να μυρώσουν το πανάγιο σώμα Του, αλλά βρήκαν τον τάφο κενό, διότι ο Κύριός μας είχε ήδη αναστηθεί. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα, που ακούσαμε προηγουμένως, είναι μια περικοπή από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, στην οποία ο ευαγγελιστής περιγράφει ακριβώς αυτά τα γεγονότα.

Σύμφωνα με την διήγηση του ευαγγελιστού το εσπέρας της Μεγάλης Παρασκευής, μετά την σταύρωση του Ιησού μέσα στην πόλη της Ιερουσαλήμ επικρατούσε μια ατμόσφαιρα φόβου και τρόμου. Μέσα στις καρδιές των σταυρωτών του Ιησού έβραζε ακόμη η οργή και το μίσος. Και αλλοίμονο σ’ όποιον τολμούσε να εκφράσει με οποιοδήποτε τρόπο συμπάθεια προς τον εσταυρωμένο. Οι ένδεκα μαθητές έχουν κλειδωθεί στο υπερώο από φόβο, μήπως ξεσπάσει πάνω τους η οργή των Ιουδαίων. Ο Χριστός βρίσκεται ήδη νεκρός, κρεμασμένος πάνω στο σταυρό. Υπήρχε λοιπόν επείγουσα ανάγκη, να βρεθούν κάποιοι, οι οποίοι θα αναλάβουν να αποκαθηλώσουν και να ενταφιάσουν το σώμα του, διότι σε λίγες ώρες άρχιζε η ημέρα του Σαββάτου, ημέρα κατά την οποία οι Εβραίοι εόρταζαν το εβραϊκό Πάσχα, που ήταν αυστηρή αργία, οπότε κάθε παρόμοια ενέργεια ήταν απαγορευμένη.

Την κρίσιμη εκείνη ώρα εμφανίζεται ο μέχρι τότε «κεκρυμμένος» μαθητής του Κυρίου, ο Ιωσήφ, που καταγόταν από την Αριμαθαία και ήταν επίσημο μέλος του Ιουδαϊκού Συνεδρίου. Αυτός λοιπόν ο Ιωσήφ αντιλαμβάνεται και συνειδητοποιεί ότι ήρθε πλέον η ώρα να αποβάλλει τον φόβο και να αποδείξει έμπρακτα την πίστη και την αγάπη του προς τον Ιησού. Ανεβαίνει στο Πραιτώριο και με πολλή τόλμη και ανδρεία ζητάει από τον Πιλάτο την άδεια να ενταφιάσει τον Ιησού, αν και εγνώριζε ότι με την ενέργειά του αυτή έθετε σε κίνδυνο το αξίωμα, αλλά και την ίδια του την ζωή.

«Ἡ Ἁγία Μαρίνα, ὁ διάβολος καὶ τὰ περιφερόμενα ταγκαλάκια τῆς διαστροφῆς....»

Στυλιανός Γεγάκης

(Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Πιστών Περιστερίου, πολύτεκνος πατέρας)

[Μικρή συμβολή στην αναίρεση των ψεμάτων και ανακριβειών που ειπώθηκαν σχετικά με την είσοδο στο ναό της γνωστής πολιτικού που ψήφισε τον επαίσχυντο νόμο ενάντια στο Ευαγγέλιο τού Χριστού και στην ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια)

Σε κάποια ειδησεογραφικά sites και σε κάποιες εκπομπές των γνωστών καναλιών της τηλεόρασης, οι γνωστοί εργολάβοι της παραπληροφόρησης και πολιτικής προπαγάνδας θέλησαν να αναφέρουν ένα περιστατικό που συνέβη στην Αγία Μαρίνα Περιστερίου, όπως εκείνοι ήθελαν και όπως τους τα μετέφεραν οι αρνητικοί πρωταγωνιστές, για να «βγούνε και από πάνω» αντί να συνέλθουν από αυτά που έχουν τολμήσει και κάνουν τα τελευταία χρόνια στην ταλαίπωρη πατρίδα μας.

Παρατηρείται γενικώς μία άνευ προηγουμένου «επιχείρηση εξιλέωσης» μίας μεγάλης μερίδας πολιτικών στην ελληνική κοινωνία οι οποίοι εδώ και ένα χρόνο περίπου, τοποθέτησαν με τον πιο αυταρχικό τρόπο και ενάντια στην συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού αλλά και στην κοινή λογική, μία τεράστια ταφόπλακα σε αυτό που λέγεται Ελευθερία, Δημοκρατία και Ανθρώπινα Δικαιώματα… Και για την εξιλέωσή τους αυτή και την όσο πιο ανώδυνη επάνοδό τους στην πολιτική σκηνή χρησιμοποιούν την Εκκλησία ως «άλλοθι» με το πρόσχημα της «αγάπης» της «συγχωρητικότητας» ή μάλλον της αφέλειας κάποιων πιστών και περισσότερο κάποιων ιερέων και μερικών αρχιερέων.

Ἀθωώθηκε ὁ ἀδελφὸς Νεκτάριος Μικκιός.

Νικόλαος Παπαδόπουλος

ΗΜΕΡΑ ΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Παρευρέθηκα σήμερα στη δίκη του αγωνιστή Νεκταρίου Μικιού, του παλικαριού που πριν μερικούς μήνες συνελήφθη μέσα στο σπίτι του, με τη διαδικασία του αυτοφώρου, επειδή διέπραξε το «φοβερό έγκλημα» να καλέσει τους Ορθοδόξους πιστούς να συγκεντρωθούν στον περίκλειστο χώρο της Αγίας Σοφίας, για να προσευχηθούν και να ψάλλουν ύμνους, διατρανώνοντας την αντίθεσή τους στις αισχρές παρελάσεις του gay pride.

Σήμερα το αποτέλεσμα μας δικαίωσε: Ο Νεκτάριος Μικιός είναι ελεύθερος! Παρά το μένος της κυβέρνησης Μητσοτάκη και την υποκριτική «δημοκρατία à la carte» που επιβάλλει, η αλήθεια και η δικαιοσύνη νίκησαν.

Γιατί για τη Νέα Δημοκρατία και τον κύριο Μητσοτάκη οι Ορθόδοξοι πιστοί δεν έχουν δικαίωμα να αντιδρούν, να διαμαρτύρονται, να εκφράζουν την πίστη τους δημόσια. Όταν οι Χριστιανοί μαζεύονται να προσευχηθούν, διώκονται. Όταν όμως οι τραγουδίστριες κάνουν συναυλίες στους δρόμους (θυμόμαστε όλοι την Άλκηστη Πρωτοψάλτη), τότε η «μάζωξη» δεν ενοχλεί κανέναν!

6 Μαΐου. Ἰὼβ τοῦ δικαίου (1700-1500 π.Χ.). Σεραφὶμ ὁσίου τοῦ ἐν τῷ ὄρει Δομβοῦς (†1602), Σοφίας ὁσίας τῆς ἐν Κλεισούρᾳ Καστορίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης γ´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. η´ 5-17).

Πραξ. 8,5           Φίλιππος δὲ κατελθὼν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας ἐκήρυσσεν αὐτοῖς τὸν Χριστόν.

Πραξ. 8,5                 Ο δε Φιλιππος κατέβηκε εις κάποιαν πόλιν της Σαμαρείας και εκήρυττε στους κατοίκους τον Χριστόν.

Πραξ. 8,6           προσεῖχον δὲ οἱ ὄχλοι τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τοῦ Φιλίππου ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἀκούειν αὐτοὺς καὶ βλέπειν τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει.

Πραξ. 8,6                 Επρόσεχαν δε πλήθη λαού το κήρυγμα του Φιλίππου, όλοι μαζή με μα καρδιά ήκουαν τα όσα έλεγε, αλλά συγχρόνως έβλεπαν και τα θαύματα, που έκανε ο Φιλιππος.