❈ Ὁ Διάβολος ξεγελάστηκε. Νόμιζε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἁπλός ἄνθρωπος γιατί Τόν ἔβλεπε πού πονοῦσε, πού δάκρυζε, πού ἔτρωγε. Ὡς ἄνθρωπος ὁ Χριστός τά ἔκανε ὅλα. Ἦταν τέλειος ἄνθρωπος. Ὁ Διάβολος ἤθελε νά τόν βγάλει ἀπό τή μέση νομίζοντας ὅτι θά τελειώνει μέ αὐτόν Τόν «ἐνοχλητικό».Τί λέει ἐπίσης στόν κατηχητικό λόγο του ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος; «Νόμιζε ὅτι παίρνει ἄνθρωπο καί συνάντησε Θεό».Ὁ Χριστός κατέβηκε στόν Ἅδη μέ τήν ψυχή του, γιατί πάνω στόν Σταυρό πέθανε, δηλαδή χωρίστηκε ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα. Ἀλλά ἡ ψυχή δέν κατέβηκε μόνη της, κατέβηκε μαζί μέ τήν Θεότητα. Ἡ Θεότητα ὑπῆρχε πάντοτε ἑνωμένη καί μέ τήν ψυχή καί μέ τό σῶμα καί μέ τόν νοῦ τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἀδιαίρετη καί ἀχώριστη ἀπό τήν στιγμή πού ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁπότε ἡ ψυχή μαζί μέ τήν Θεότητα κατέβηκε στόν Ἅδη καί ὁ Ἅδης συντρίφτηκε γιατί συνάντησε Θεό.Ἔτσι νικήθηκε καί τό ἐμπόδιο αὐτό πού λέγεται θάνατος καί τώρα ὁ Χριστιανός, ὁ ἄνθρωπος δηλαδή πού βαπτίζεται, εἶναι σάν νά θάβεται ὅπως μπαίνει μέσα στήν κολυμβήθρα. Συνθαπτόμεθα μαζί μέ τόν Χριστό.
Τόν Ἅγιο Γέροντα Εὐσέβιο Γιαννακάκη δὲν εὐτύχησα νὰ τὸν γνωρίσω. Ὅμως ἀπὸ ὅσα ἔζησα καὶ ζῶ, ἔχω ἔντονη τὴν αἴσθηση τῆς παρουσίας του. Ἐκεῖνος ἦρθε στὴ ζωή μου, μετὰ τὴν κοίμησή του, χωρὶς ἐγὼ νὰ τὸν καλέσω καὶ θεράπευσε τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μου. Πρὸς δόξαν Θεοῦ, καὶ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς στὸν ἅγιο Γέροντα θέλω νὰ κάνω γνωστὸ τὸ μεγάλο θαῦμα ποὺ ἔγινε σὲ μένα μὲ τὴ δική του θαυμαστὴ ἐπέμβαση.Γύρω στίς 15 Δεκεμβρίου 2013 βρισκόμουν στό σπίτι μου, ὕστερα ἀπό ἕνα σοβαρό χειρουργεῖο (ὄγκος στὸν οὐρανίσκο). Ἐνῶ καθόμουν στό τζάκι, τὰ ξημερώματα, βλέπω σάν σέ ὅραμα ὅτι κατέβαινα ἕνα χωματόδρομο, σάν νά πήγαινα στό Μοναστήρι τῆς Ἱ.Μ. Πεπελενίτσας. Στὸ δρόμο συνάντησα δυό μοναχούς, οἱ ὁποῖοι μοῦ εἶπαν: «Πήγαινε-πήγαινε, ἔχεις ἀργήσει, κι ἐκεῖ πού θά φθάσεις θά σοῦ πεῖ, θὰ σοῦ τὰ ψάλλει ὁ Γιαννακάκης (σάν νά μοῦ ἔλεγαν ὅτι θά μέ μαλώσει).Μόλις συνῆλθα προσπαθοῦσα νὰ ἐξηγήσω, γιατὶ θὰ μὲ ἐπέπληττε ὁ Γέροντας. Σκέφθηκα ὅτι μέ καλοῦσε νά πάω στό Μοναστήρι του, γιατί δέν εἶχα ἐκπληρώσει κάποιο τάμα πού εἶχα κάνει στὴν Παναγία τῆς Πεπελενίτσας, τῆς ὁποίας ἡ εἰκόνα φυλασσόταν στὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου του Θεολόγου (μετὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Μονῆς ἀπὸ τὴν πυρκαϊὰ τὸ 2007). Τὴν ἴδια μέρα, λοιπόν, μέ τή σύζυγό μου καὶ τό παιδί μου πήγαμε στὸ Μοναστήρι τό τάμα στὴν Παναγία (κι ἤμασταν ἥσυχοι ὅτι ἔγινε ἡ ἐκπλήρωση).
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝΕν Πειραιεί τη 10η Απριλίου 2025Η ΑΙΡΕΣΗ ΠΕΡΙ «ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ»(Αναφορά σε μια από τις πλέον βλάσφημες και κακόδοξες πλάνες του Παπισμού)Εισερχόμαστε με την χάρη του Θεού στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί να ακολουθήσουμε τον Λυτρωτή μας Χριστό στο δρόμο προς το Γολγοθά. Να βιώσουμε τα Άχραντα Πάθη Του, τα οποία δέχτηκε να υποστεί για τη δική μας απολύτρωση και σωτηρία και να πανηγυρίσουμε την λαμπροφόρο Ανάστασή Του. Να Τον υποδεχτούμε «λαμπαδηφόροι», ως τον «δικαιοσύνης ἥλιον, πᾶσι ζωὴν ἀνατέλλοντα»[1]. Έχουμε άλλωστε την ύψιστη δωρεά και ευλογία να είμαστε μέλη της αληθινής και μοναδικής Εκκλησίας του Χριστού, τα οποία μπορούμε να ζούμε, ως τα μύχια της ψυχής μας, το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου και Λυτρωτή μας Χριστού και με αυτή την πίστη πορευόμαστε στον τραχύ επίγειο βίο μας. Έχουμε το προνόμιο να ανήκουμε στην «Εκκλησία της Αναστάσεως», όπως χαρακτηρίζεται η Ορθόδοξος Εκκλησία μας!Θα προσεγγίσουμε την χαρά της Αναστάσεως υπό την προϋπόθεση ότι θα βιώσουμε τα Θεία Παθήματα στην πραγματική τους διάσταση και για τούτο η Αγία μας Εκκλησία φρόντισε να μας παραθέσει αυτές τις άγιες ημέρες έναν πλούσιο πνευματικό ανεφοδιασμό, στις λατρευτικές και λειτουργικές της ακολουθίες. Μέσω της υπέροχης υμνολογίας μας εισάγει στο μυστήριο της σωτηρίας, όχι ως στείρα νοητική σύλληψη, αλλά ως βιωματικό γεγονός. Η Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία μας, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, καθοδηγούμενη από το Πανάγιο Πνεύμα, την «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.16,17), θέτει σαφή όρια ανάμεσα στο υπερφυσικό και το φυσικό, ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο, ανάμεσα στην Θεία Αποκάλυψη και την ανθρώπινη γνώση. Ένεκα τούτου, δεν προβάλλει το «πως» της σωτηρίας μας, η οποία είναι μυστήριο, αλλά στέκεται στο σωτήριο αποτέλεσμα, στην δια του Χριστού απολύτρωσή μας.Αντίθετα με την Εκκλησία μας οι αιρέσεις, ως «σπέρματα του διαβόλου», αποθεώνουν τον ανθρώπινο νου, θέλοντας τα πάντα εξηγούμενα από αυτόν. Αυτή είναι άλλωστε η ουσία της αίρεσης, η πρόταξη της ατομικής σκέψης σε σχέση με την αποκεκαλυμμένη αλήθεια της Εκκλησίας. Και είναι γνωστό πως η αποθέωση του ανθρώπινου νου έλαβε χώρα στην αιρετική Δύση, με τον σχολαστικισμό, την νοησιαρχία, στην οποία υπέταξαν την Θεία Αποκάλυψη και την απογύμνωσαν από τον υπερβατικό και μυστικό της χαρακτήρα.Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι και η φοβερή και υπερβαλλόντως βλάσφημη αίρεση «Περί της Ικανοποιήσεως της Θείας Δικαιοσύνης», η οποία προσβάλλει καίρια το δόγμα περί σωτηρίας της Εκκλησίας. Το εκκοσμικεύει, εντάσσοντάς το στην αντίληψη περί κοσμικού δικαίου, στην έννοια της δικαιοσύνης, όπως την αντιλαμβάνεται ο κόσμος και δει στην μεσαιωνική περί δικαιοσύνης αντίληψη που επικρατούσε όταν κυριαρχούσε στην Ευρώπη ο φράγκικος απάνθρωπος φεουδαλισμός. Τότε που οι Φράγκοι ηγεμόνες θεωρούνταν επί γης θεοί και οι υποτελείς τους ανδράποδα, επιβάλλοντας σ’ αυτούς την οποιαδήποτε θέλησή τους.
❈ Τί ἐννοοῦμε, ὅταν λέμε: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι»;Λέει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος: ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεθάνει ὡς πρός τά πάθη του, ὅταν νεκρωθεῖ ὡς πρός τόν παλαιό ἄνθρωπο, ὅταν νεκρωθεῖ ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ὡς πρός τόν κόσμο, μέ ἁπλά λόγια, ὅταν σταματήσει νά κάνει τήν ἁμαρτία - τήν ὅποια ἁμαρτία - τότε, λέει, πεθαίνει μαζί μέ τόν Χριστό, συν-νεκρώνεται καί συν-θάπτεται, θάβεται μαζί μέ τόν Χριστό μέσα στό μνῆμα τῆς μετάνοιας καί τῆς ταπείνωσης. Μέσα στό μνῆμα αὐτό εἶναι μαζί μέ τόν Χριστό. Ὁ Χριστός μας ὅμως πού εἶναι ἡ Αὐτοζωή, δέν μένει στό μνῆμα, ἀνίσταται, καί μαζί μ’ Αὐτόν ἀνασταίνει καί τόν κάθε μετανοημένο ἄνθρωπο, τόν κάθε ἄνθρωπο δηλαδή πού ἔκοψε τήν ἁμαρτία καί θέλει νά τηρήσει ἀπό δῶ καί μπρός τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Στὴν πνευματικὴ ζωὴ ὁ πρῶτος ἀπὸ ὅλους καὶ ὁ πιὸ ἐπικίνδυνος εἶναι ὁ σκόπελος τῆς κενοδοξίας, σκόπελος περισσότερο ἐπικίνδυνος καὶ φοβερότερος ἀπὸ τὶς Σειρῆνες, τὰ γνωστὰ τέρατα ποὺ ἔπλασαν μὲ τὴ φαντασία τους οἱ ἀρχαῖοι μυθοπλάστες ποιητές.
❈ Κοινωνούμε γιά ν΄ ἀποκτήσουμε συγγένεια μέ τόν Χριστό. Γιατί παίρνεις πραγματικά τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του, ὁπότε γίνεσαι - ἄν θέλετε - ἀκόμα καί σαρκικός συγγενής... ἄν τήν τολμήσουμε τήν ἔκφραση...
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἐσπερινοῦ (Ῥωμ. ς´ 3-11).
Ρωμ. 6,3 ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν;
Ρωμ. 6,3 Η δεν γνωρίζετε, ότι όσοι εβαπτίσθημεν με την πίστιν στον Ιησούν Χριστόν, εβαπτίσθημεν συγχρόνως (εβυθίσθημεν τρόπον τινά και εγίναμεν μέτοχοι) στον θάνατον αυτού; (Δια της σταυρώσεως του παλαιού ανθρώπου).
Ρωμ. 6,4 συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν.
Ρωμ. 6,4 Ετάφημεν, λοιπόν, μαζή με αυτόν δια του βαπτίσματος και εγίναμεν μέτοχοι στον θάνατον του, ίνα, όπως ακριβώς ανεστήθη ο Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του ουρανίου Πατρός, έτσι και ημείς αναστηθώμεν και ζήσωμεν μίαν νέαν ζωήν, σύμφωνον προς το θέλημα εκείνου.
