Εἰ δὲ ἀλλήλους δάκνετε & κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ᾿ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε, 7-8-2025 Ἱερ. Σάββα Ἁγιορ/του

 

Κήρυγμα στήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, Ἁγ. Λουκᾶ Ἐπ. Συμφερουπόλεως, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Κήρυγμα στήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, Ἁγ. Λουκᾶ Ἐπ. Συμφερουπόλεως, 7-8-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ἡ Μεταμόρφωση καί τά τύμπανα τοῦ πολέμου, 06-08-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Σχόλια στό Εὐαγγέλιο τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, 06-08-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Λόγος στήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, Αγ. Ιωαννου Χρυσοστόμου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Λόγος στήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, Αγ. Ιωαννου Χρυσοστόμου, 5-8-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Πρέπει νά λυπόμαστε γιά τήν κατάσταση τοῦ κόσμου καί τήν ἀθεΐα; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Περί Εὐγνωμοσύνης στόν Θεό

❈ Πόσο ὁφειλέτης πρέπει να εἶσαι στόν Θεό, πού ἀπό τήν ἀνυπαρξία σέ ἔφερε εἰς τό εἶναι και σέ μετέβαλλε, ἀπό τό μηδέν - ἀφοῦ ἦσουν ἀνύπαρκτος - σέ ἕνα τέλειο πλάσμα;

Πόσο λοιπόν πρέπει νά Τόν εὐγνωμονεῖς. Πόσο πρέπει νά Τόν ευχαριστήσεις;

Καί ἐπιπλέον, διότι ὁ Θεός χρησιμοποίησε γιά σένα καί μιά ἄπειρη ἀγάπη καθόσον σέ διάλεξε ἀνάμεσα ἀπό πολλά ἄλλα ἀναρίθμητα κτίσματα! Ἔλεγε ὁ μακαριστός Ἅγιος Παΐσιος, θά μποροῦσε ὁ Θεός νά μέ κάνει ζῶο γιά παράδειγμα. Ἀπό χιλιάδες ὄντα καί εἴδη, διάλεξε ἐμένα νά μέ κάνει ἄνθρωπο. Θά μποροῦσε νά κάνει κάτι ἄλλο πού νά Τόν ὑπηρετεῖ καί νά Τόν ἀγαπάει μέ ὄλη του τήν καρδιά, ὅπως εἶναι οἱ Ἄγγελοι.

Ποιός λοιπόν μπορεῖ νά καταλάβει αὐτό τό ἀμέτρητο χρέος πού ἔχεις ἀπέναντι στόν Θεό, γι’ αὐτήν τήν ἀσύγκριτη εὐεργεσία πού σοῦ ἔκανε καί ἀπό τό τίποτα πού ἦσουν σέ ἔπλασε ἄνθρωπο; Σέ ἔφερε ἀπό τήν ἀνυπαρξία, στήν ὕπαρξη. Ἄραγε Τόν ἔχουμε εὐχαριστήσει ποτέ γι’ αὐτό; Εἴπαμε ποτέ ἕνα «εὐχαριστῶ», πού ἐνῶ δέν ὑπήρχαμε, μᾶς ἔφερε στήν ὕπαρξη;

Ἀλλά δέν εἶσαι μόνο ὀφειλέτης γι’ αὐτό, ἀλλά τό ἴδιο χρέος ὀφείλεις στόν Θεό γιά κάθε ὥρα καί γιά κάθε στιγμή πού περνάει. Γιατί δέν σέ ἔφερε καί σέ παράτησε. Δέν σέ δημιούργησε καί σέ ἄφησε μετά ἕρμαιο, ἐγκαταλελειμμένο στήν «τύχη» σου, ἀλλά εἶσαι συνεχῶς μέσα στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

ΟΣΤΕΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΟΣΤΕΟΠΑΘΗΤΙΚΗ: ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΣ & «ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ»

Η οστεοπαθητική εμφανίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες το δεύτερο μισό τού 19ου αιώνα, σε μία περίοδο όπου ο προτεσταντικός κόσμος συγκλονίζεται από τα λεγόμενα κινήματα αναζωπυρώσεως και αγιαστικής ζωής. Ο ιδρυτής τής οστεοπαθητικής, Andrew Taylor Still (1828–1917), προσεγγίζει την ιατρική ως έμπνευση από τον Θεό.

Γιός Μεθοδιστή πάστορα, μεγάλωσε σε περιβάλλον βαθιάς ευαγγελικής πίστης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ιδέα ότι ο Θεός αποκαλύπτει απ’ ευθείας την αλήθεια στον άνθρωπο – ακόμη και στα ζητήματα τής σωματικής υγείας – ήταν δεδομένη. Ο Still πίστευε ότι η ιατρική ήταν εγκλωβισμένη στην «υλιστική» θεώρηση τού ανθρώπου, όπου το σώμα θεραπεύεται μόνον με φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις. Αντιθέτως, ο ίδιος θεωρούσε ότι ο άνθρωπος ως δημιούργημα τού Θεού διαθέτει έμφυτη ικανότητα θεραπείας, εφ’ όσον το σώμα λειτουργεί συμφώνως με τη «θεία τάξη». Η ασθένεια, κατά τη θεώρησή του, προέρχεται από την διατάραξη τής σωστής θέσεως των οστέων, η οποία εμποδίζει τη ροή των «ζωτικών δυνάμεων».

Σε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, γράφει: «I quote no authors but God and experience» (δεν αναφέρω άλλους συγγραφείς παρά μόνον τον Θεό και την εμπειρία). Ο λόγος αυτός αποκαλύπτει μια πνευματική αυθεντία που βασίζεται προσωπική αποκάλυψη. Στα κείμενά του δηλώνει ότι η μέθοδός του αποκαλύφθηκε από τον Θεό και ότι ο Θεός είναι ο Μεγάλος Αρχιτέκτων τού ανθρωπίνου σώματος. Αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η οστεοπαθητική είναι θεμελιωμένη στην αλήθεια ότι «ο Θεός είναι Αρχιτέκτων». Κατά το πνεύμα τής Αγιαστικής κίνησης, η θεία ίαση θεωρούνταν δεδομένη για τον πιστό που ζει εν αγιότητι. Στις λεγόμενες «συγκεντρώσεις θεραπείας» τής μεταεμφυλιακής Αμερικής ο ρόλος τού πνεύματος στη θεραπεία ήταν κυρίαρχος. Εκείνο το κλίμα, συνυφασμένο με εσωτεριστικά ρεύματα, διαμόρφωσε και το υπόβαθρο μέσα στο οποίο ο Still παρουσίασε τη θεωρία του.

Ἡ παπικὴ κακοδοξία «Περὶ Καθαρτηρίου Πυρός»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 28η Ιουλίου 2025

Η ΠΑΠΙΚΗ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ «ΠΕΡΙ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟΥ ΠΥΡΟΣ»

Ο Παπισμός δεν είναι απλά αιρετικός, αλλά παναιρετικός, διότι, διαστρέφοντας την γνήσια βιβλική και αγιοπατερική παράδοση της Εκκλησίας, εφεύρε δεκάδες πλάνες, τις οποίες ενέταξε στο θρησκειοφιλοσοφικό και πολιτικοοικονομικό του σύστημα. Κοντολογίς, δεν άφησε σχεδόν τίποτε απαραχάρακτο από την πνευματική κληρονομιά της αρχαίας και αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού. Μια λεπτομερής μελέτη των παπικών δοξασιών και πρακτικών, αποδεικνύει ότι αυτές είναι καταβολές του βάρβαρου και αιρετικού φραγκισμού, ο οποίος σταδιακά και με την χρήση βίαιων προελάσεων, κατέλαβε τον Πατριαρχικό θρόνο της Ρώμης και την μετέβαλε σε ένα από τα πολλά φραγκικά κράτη, το ισχυρότερο, ορίζοντάς την ως έδρα του Φράγκου υπερ-ηγεμόνα, ο οποίος περιβλήθηκε και την παπική εξουσία (καισαροπαπισμός – παποκαισαρισμός).

Για να εδραιωθεί αυτή η υπερ-εξουσία, η Δυτική Εκκλησία άρχισε να απογυμνώνεται από την γνησιότητα της ορθόδοξης παράδοσής της και να μεταλλάσσεται σε ένα ισχυρό φεουδαρχικό υπερ-κράτος. Άρχισε το «ξήλωμα» όλων των αρχών της χριστιανικής πίστεως, που ήταν αντίθετα με τις κοσμοκρατορικές βλέψεις του φραγκισμού. Έτσι άρχισαν να εισβάλλουν αιρετικές δοξασίες, οι οποίες θα έδιναν «θεολογική» θεμελίωση στις αρχές και τις πρακτικές του. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός, πως όλες οι παπικές κακοδοξίες έχουν άμεση σχέση με την στήριξη του πολιτικοοικονομικού συστήματος, το οποίο μας είναι σήμερα γνωστό ως Παπισμός και είναι απόρροια των φεουδαρχικών αρχών, που εφεύρε και εφάρμοσε ο φραγκισμός!

Έχουμε αναφερθεί, στις πολλές ανακοινώσεις μας, στις παπικές κακοδοξίες, αναλύοντας τες και αποδεικνύοντας ότι αυτές αποτελούν φρικώδεις αιρετικές διδασκαλίες, οι οποίες ορίζουν τον Παπισμό ως αίρεση, ως σύστημα αιρέσεων και κακοδοξιών.

Μια από τις αιρετικές δοξασίες του Παπισμού είναι και αυτή «Περί Καθαρτηρίου Πυρός», η οποία, όπως θα αναφέρουμε στη συνέχεια, ενέχει τεράστιες σωτηριολογικές επιπτώσεις στους πιστούς της παπικής «εκκλησίας». Δεν θεωρεί την σωτηρία δώρο του Θεού, ύστερα από μετάνοια του ανθρώπου, αλλά δικανικά, ως δούναι και λαβείν, μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού! Μάλιστα αυτή αποτελεί «δόγμα πίστεως» για την παπική «εκκλησία»!

Αλλά ας δούμε τι είναι αυτή η παπική πλάνη. Παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα από ένα πολύ κατατοπιστικό φυλλάδιο του μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, με τίτλο: «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ»[1].

Γιὰ αὐτοὺς ποὺ συνεορτάζουν μὲ τοὺς Ἰουδαίους

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΟΥΣ

εισαγωγικό από entaksis: Σε μια εποχή πνευματικής σύγχυσης και ασάφειας για τα όρια της πίστης, παρατηρείται με λύπη το φαινόμενο Ορθόδοξοι χριστιανοί να συμμετέχουν ή να παρίστανται σε εορτές και τελετές αλλοθρήσκων, Ιουδαίων, αιρετικών ή και ειδωλολατρών. Κάποιοι, είτε από απερισκεψία είτε στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου “σεβασμού”, γίνονται συμμέτοχοι σε θρησκευτικές πράξεις που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την αλήθεια της Εκκλησίας, αλλά συνιστούν βεβήλωση του Μυστηρίου της Πίστεως. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με θεολογική ακρίβεια και ποιμαντική παρρησία, φωτίζει το μέγεθος της πλάνης αυτής. Η συναγωγή, λέει, δεν είναι ιερός τόπος απλώς και μόνο επειδή φυλάσσονται εκεί προφητικά βιβλία. Το ίδιο ισχύει και για κάθε τόπο ή τελετή, όσο κι αν φαίνεται “σεβαστή”, όταν υβρίζεται ο Χριστός, αθετείται η Χάρη και διαστρέφεται η αλήθεια των Αγίων.

Η συμμετοχή, έστω και παθητική, σε τέτοιους συνεορτασμούς, προσβάλλει την Ορθόδοξη πίστη και συνιστά αποδοχή του ψεύδους. Ο άγιος Πατέρας δεν διστάζει να αποκαλέσει αυτούς τους τόπους κατοικητήρια δαιμόνων, όχι επειδή υπάρχει κάποιο είδωλο, αλλά γιατί εκεί απορρίπτεται το Σταυρικό Μυστήριο και εξευτελίζεται ο Χριστός. Είναι τραγική αυταπάτη να φαντάζεται κανείς πως μπορεί να τιμήσει τον Θεό συνεορτάζοντας με εκείνους που Τον αρνούνται, ή να “οικοδομήσει γέφυρες” πάνω σε θεμέλια πλάνης και βλασφημίας.

8 Αὐγούστου. Αἰμιλιανοῦ Κυζίκου (†813-20). Μύρωνος Κρήτης (†350), Τριανταφύλλου νεομ. ἐκ Ζαγορᾶς (†1680), Ἀναστασίου νεομ. τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ (†1794). Καλλινίκου ᾿Εδέσσης (†1984). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς θ´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α´ Κορ. ιδ´ 26-40).

Α Κορ. 14,26      Τί οὖν ἐστιν, ἀδελφοί, ὅταν συνέρχησθε, ἕκαστος ὑμῶν ψαλμὸν ἔχει, διδαχὴν ἔχει, γλῶσσαν ἔχει, ἀποκάλυψιν ἔχει, ἑρμηνείαν ἔχει· πάντα πρὸς οἰκοδομὴν γινέσθω.

Α Κορ. 14,26            Τι πρέπει, λοιπόν, να γίνη επί του προκειμένου, αδελφοί; Οταν συναθροίζεσθε στον τόπον της λατρείας και της προσευχής, ο καθένας σας η ψαλμόν έχει η διδασκαλίαν έχει η γλώσσαν η κάποιαν αποκάλυψιν η εξήγησιν και ανάλυσιν των θείων λόγων, όλα αυτά τα χαρίσματα του Θεού, ας γίνωνται προς πνευματικήν ωφέλειαν των πιστών.

Παμφάγο καί ἀνθρωποκτόνο δαιμόνιο ἡ ἀπελπισία. (Ὁ λαός μας ἔχει ἐν πολλοῖς ἐξουθενωθεῖ)

Παμφάγο καί ἀνθρωποκτόνο δαιμόνιο ἡ ἀπελπισία.

(Ὁ λαός μας ἔχει ἐν πολλοῖς ἐξουθενωθεῖ)

Γράφει ὁ Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Εἶναι ὁλοφάνερο, ὅτι ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες οἱ ἐχθροί τοῦ Γένους μας ἔχουν βαλθεῖ μέ κάθε μέσον νά μᾶς ἀφανίσουν. Ἐχθροί ἀπό ἔξω, ἀλλά κι ἀπό μέσα. Ξένοι ἀλλά καί ‘’δικοί μας’’ χειρότεροι ἀπό τούς ξένους. Στά τελευταῖα μάλιστα χρόνια ἔχουν κυριολεκτικά λυσσάξει ἐναντίον μας. Ἔχουν πάρει στά ἀντίχριστα καί ἀνθελληνικά τους χέρια ὅλες τίς ἐξουσίες, καί μέρα νύχτα πολεμᾶνε, ξεριζώνουν, περιφρονοῦν, συκοφαντοῦν, παραποιοῦν, ἐξολοθρεύουν ὅ,τι μοσχοβολάει Ὄμηρο, Θουκυδίδη, Πλάτωνα, Μέγα Βασίλειο, Ἱερό Χρυσόστομο, Γρηγόριο Παλαμᾶ, Κοσμᾶ Αἰτωλό, Καποδίστρια, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη, Παΐσιο καί Πορφύριο.

Τά χτυπήματα πού δεχόμαστε ὡς Γένος τῶν Ρωμηῶν εἶναι ἀλλεπάλληλα, ποικῖλα, ὕπουλα, μοχθηρά καί μισάνθρωπα. Ὁ λαός μας ἔχει ἐν πολλοῖς ἐξουθενωθεῖ. Ἡ ἀποστασία μας ἀπό τό ἅγιο θέλημα τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ μᾶς κατέστησε πανεύκολα θύματα τῶν ἐπιβούλων. Ὁ πονηρός, προσφέροντάς μας πάμφθηνα καί πληθωρικά τίς ἐφήμερες ἀπολαύσεις τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς, μᾶς ἔπεισε νά πωλήσουμε τά πρωτοτόκια ἀντί πινακίου φακῆς.