ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
Τετάρτη 7 Μαΐου 2025
Ἡ παρουσίαση τῆς Θείας Οἰκονομίας στήν Θεία Λειτουργία, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Α.Ἡ προετοιμασία τῶν πιστῶν γιά τήν θ. κοινωνία μέσα στή θ. λειτουργία Β.Τί εἶναι οἱ εἰκόνες Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ Ἀκολουθία τοῦ Καιροῦ (1ο καί 2ο μέρος), Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Α) Τά μέρη τῆς Θείας Λειτουργίας καί Β) Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου,
Τό ἔργο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ πίστη στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό- Αὐτό πρέπει νά ἐργαστοῦμε, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι α)συμμετοχή στή δοξολογία τοῦ σύμπαντος β)ὁ τρόπος ὅλης μας τῆς ζωῆς Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πῶς ὁ χριστιανός γίνεται ἀδελφός καί μητέρα τοῦ Χριστοῦ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Περί τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου καί μέ ποιό τρόπο σαρκώθηκε γιά μᾶς (Ἁγ. Συμεών τοῦ Ν.Θεολόγου) Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου,
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι σύνοδος καί θυσία πραγματική, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες)
Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι Θεοφάνεια Τριαδική καί Σύνοδος οὐρανοῦ καί γῆς, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στόν Ἅγιο ἀπόστολο καί εὐαγγελιστή καί στόν Χριστό ἐξόχως ἀγαπημένο Ἰωάννη τόν Θεολόγο
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΕΞΟΧΩΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟΣήμερα τελούμε εορτή ενός από τους προκρίτους Αποστόλους του Χριστού και εγκαινιάζουμε αυτόν ως πατέρα όλων όσοι φέρουν το όνομα του Χριστού, μάλλον δε ως πατριάρχη αυτών, «οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ᾿ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν(:οι οποίοι δεν γεννήθηκαν από γυναικεία αίματα, ούτε από σαρκική επιθυμία, ούτε από την επιθυμία κάποιου άνδρα, αλλά γεννήθηκαν από τον ίδιο τον Θεό)» [Ιω.1,13]. Διότι, όπως ο Ιακώβ προέβαλε δώδεκα πατριάρχες κατά σάρκα, από τους οποίους διαμορφώθηκαν οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ[Γέν.35,22: «Ἦσαν δὲ οἱ υἱοὶ Ἰακὼβ δώδεκα» κ.ε.], έτσι και ο Χριστός προέβαλε πνευματικώς τους δώδεκα μύστες[Ματθ.10,2-4: «Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά εἰσι ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος καὶ ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, ᾿Ιάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ ᾿Ιωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης, ᾿Ιάκωβος ὁ τοῦ ᾿Αλφαίου καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος, Σίμων ὁ Κανανίτης καὶ ᾿Ιούδας ὁ ᾿Ισκαριώτης ὁ καὶ παραδοὺς αὐτόν» · πρβ. επίσης Μάρκ.3,14-19 και Λουκά 6,13-16 αντίστοιχα], αφού τον αριθμό εκείνου του μαθητή που εξέπεσε με ελεεινό τρόπο από το αξίωμά του[Ματθ.27,5: «Καὶ ῥίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο(:Κι αφού έριξε τα ασημένια νομίσματα στον περίβολο του ναού, έφυγε και πήγε και πνίγηκε με σκοινί)»] τον συμπλήρωσε ο Παύλος προς τον οποίο έσκυψε από τον ουρανό ο Χριστός[βλ. Πράξ.9,3-5 κ.ά.: «Καθώς όμως πορευόταν και πλησίαζε στη Δαμασκό ξαφνικά άστραψε γύρω του ένα λαμπερό φως από τον ουρανό. Κι από την εκθαμβωτική του λάμψη έπεσε κάτω στη γη κι άκουσε μια φωνή που του έλεγε: ‘’Σαούλ, Σαούλ, γιατί με καταδιώκεις;’’. Τότε ο Σαύλος ρώτησε: ‘’Ποιος είσαι, Κύριε;’’. Κι ο Κύριος τού απάντησε: ‘’Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίο εσύ καταδιώκεις. Δεν ξέρεις ότι, όταν καταδιώκεις τους μαθητές μου και τους πιστούς μου, είναι σαν να καταδιώκεις εμένα τον ίδιο;’’)». Ο άγιος Γρηγόριος εννοεί το πράγμα στην ουσία του, διότι από τυπική άποψη η θέση συμπληρώθηκε από τον Ματθία, Πράξ.1,15-16: «Καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἀναστὰς Πέτρος ἐν μέσῳ τῶν μαθητῶν εἶπεν· ἦν τε ὄχλος ὀνομάτων ἐπὶ τὸ αὐτὸ ὡς ἑκατὸν εἴκοσιν·ἄνδρες ἀδελφοί, ἔδει πληρωθῆναι τὴν γραφὴν ταύτην ἣν προεῖπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ στόματος Δαυΐδ περὶ Ἰούδα τοῦ γενομένου ὁδηγοῦ τοῖς συλλαβοῦσι τὸν Ἰησοῦν(:Μια από τις ημέρες εκείνες που ακολούθησαν μετά την ανάληψη του Κυρίου, σηκώθηκε ο Πέτρος, στάθηκε στο κέντρο ανάμεσα στους μαθητές και είπε: ‘’Άνδρες αδελφοί, αφού ήταν θεόπνευστος, έπρεπε να πραγματοποιηθεί επακριβώς και ολοκληρωτικά ο λόγος της Αγίας Γραφής που προείπε το Άγιο Πνεύμα με το στόμα του Δαβίδ για τον Ιούδα, ο οποίος κατάντησε να γίνει οδηγός εκείνων που συνέλαβαν τον Ιησού’’)»].
Οἱ ὠμὲς πραγματικότητες γιὰ τὸν «Πάπα τῶν φτωχῶν».
Η καλά οργανωμένη επιχείρηση εξωραϊσμού του Πάπα, ο ρόλος του Βατικανού και ο καθολικισμός στην παρούσα ιστορική φάσηΚώστας ΔημητριάδηςΟ θάνατος του Πάπα Φραγκίσκου την περασμένη Δευτέρα έδωσε το σύνθημα για μια ολόκληρη, καλά οργανωμένη επιχείρηση εξωραϊσμού και αγιοποίησής του από το ευρύτατο φάσμα του πολιτικού και μιντιακού συστήματος. Στο μεγαλύτερο τμήμα της Δύσης, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, και βέβαια από το εγχώριο κατεστημένο με όλη τη σπουδή του υποτελούς ακολουθητισμού που το χαρακτηρίζει. Παντού η ίδια μονότονα προβαλλόμενη μέχρι κορεσμού, εικόνα ενός «Πάπα των φτωχών», που έζησε βίο λιτό, απλό και ταπεινό, που υπήρξε κοντά στον κόσμο, που στάθηκε απέναντι στις ανισότητες και πολλά άλλα συναφή σε ανάλογο τόνο και ύφος.Σ’ ένα πρώτο επίπεδο δεν μπορεί κανείς να αποφύγει κάποιες συγκρίσεις. Με όλα όσα στην κυριολεξία θάβονται. Όλες εκείνες τις εκδηλώσεις μιας άγρυπνης, δοτικής και ενεργού κοινωνικής συνείδησης που εξορίζονται «αόρατες» στο περιθώριο μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούν εύκολα να «εξημερωθούν». Για να μην προσθέσουμε και τη χαρακτηριστική αντίστιξη ανάμεσα στην καθημερινή ρουτίνα εξοικείωσης με τον κυνισμό, τον ατομικισμό και τον «υπολογισμό του ιδιώτη» που είναι η «κανονικότητα» του εκπεμπόμενου συστημικού «μηνύματος», και στις διατεταγμένες καμπάνιες «ανθρωπισμού» (ακόμη και η «Νταϊάνα – θλιμμένη φιλάνθρωπος πριγκίπισσα» αξιοποιήθηκε μέχρις εσχάτων πριν κάποια χρόνια) που παρεμβάλλονται για να «επικοινωνήσουν» και να εκφορτίσουν συγκινησιακά τα πλήθη που ζουν τη δυσφορία της αφάνειας και της μη εκπροσώπησης που χαρακτηρίζει την εποχή μας.
Δικαιολογημένη ἀνησυχία τῶν πιστῶν
Δικαιολογημένη ἀνησυχία τῶν πιστῶνΤοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου ΤάτσηὉ πιστὸς ἄνθρωπος εἶναι φυσικὸ νὰ ἔχει ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ διάφορα προβλήματα, ποὺ ἐμφανίζονται στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἐπιθυμεῖ τὴ λύση τους. Ἐνοχλεῖται ὅμως, ὅταν διαπιστώνει τὴν ἀπροθυμία τῶν ὑπεύθυνων κληρικῶν νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ ἀρχίζει νὰ ἀπογοητεύεται, κάτι ποὺ τελικὰ θὰ τὸν ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, παρόλο ποὺ τρέφει ἀγάπη πρὸς τὴ θρησκεία καὶ τηρεῖ τὶς ἐκκλησιαστικὲς παραδόσεις.Βέβαια, δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν ἐσφαλμένη ἄποψη ὅτι τὰ προβλήματα μποροῦν νὰ λυθοῦν μὲ ἕνα μαγικὸ ραβδάκι ἢ μπορεῖ νὰ ἐξυγιανθεῖ ὁ χῶρος μὲ κάποια ἐγκύκλιο ἢ κάποια τιμωρία. Μακάρι νὰ ἦταν ἔτσι. Ἀλλὰ δυστυχῶς εἶναι πολὺ δύσκολο τὸ ἔργο καὶ κάθε προσπάθεια δὲν ἔχει πάντα τὸ ἀναμενόμενο ἀποτέλεσμα. Ὅμως μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ περιστολὴ τοῦ κακοῦ, ὅταν οἱ ὑπεύθυνοι προσπαθήσουν μὲ ἀποφασιστικότητα καὶ πνευματικὴ εὐαισθησία.Οἱ ἐργαζόμενοι στὴν Ἐκκλησία, γιὰ παράδειγμα, ὅταν δημιουργοῦν καταστάσεις ποὺ σκανδαλίζουν, πρέπει νὰ ἐλέγχονται. Ἀναφέρουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μπορεῖ ἕνας «ἰσόβιος» ἐπίτροπος νὰ ἔχει ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴ διαχείριση τοῦ ἱεροῦ χρήματος τοῦ ναοῦ καὶ νὰ θεωρεῖ ὅτι μπορεῖ νὰ κάνει αὐτὸ ποὺ θέλει, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὸν ἐφημέριο. Βέβαια, ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὸ παγκάρι θὰ προκαλέσει ἀντιδράσεις καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ κατηγορεῖ τὸν ἱερέα, νὰ συκοφαντεῖ καὶ νὰ διασύρει ἀθώους συνεργάτες του.
Ἡ θέση καὶ οἱ ἁρμοδιότητες τοῦ πάπα στὴ Ρωμαιοκαθολικὴ ἐκκλησία
Πρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος
Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών
6945-377621, agotsopo@gmail.com
Πάτρα 2. 5 . 25
Εν όψει της συνεδριάσεως στις 7.5.25 κεκλεισμένων των θυρών (Κονκλάβιο-cum clave-με ένα κλειδί) του Κολλεγίου των Καρδιναλίων που θα εκλέξουν τον νέο πάπα της Ρώμης δημοσιεύουμε επιλογή των βασικών δογματικών και κανονικών κειμένων των Ρωμαιοκαθολικών που αναφέρονται στη θέση και τις αρμοδιότητες του πάπα στη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία.
Τα πιο κάτω κείμενα είναι επιλογή από α) τις δογματικές αποφάσεις της Α΄ Βατικανής Συνόδου, 1870 («Pastor aeternus») και της Β΄ Βατικανής Συνόδου, 1962-1965 («Lumen Gentium»), β) τους σχετικούς κανόνες του Codex Iuris Canonici, 1983 (Κώδικας Κανονικού Δικαίου) και γ) την επίσημη «Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας» (1992).
Τα κείμενα είναι ιδιαιτέρως σαφή ως προς τη θέση και τις αρμοδιότητες του πάπα Ρώμης σε όλη την Εκκλησία του Χριστού (σύμφωνα με τη Ρωμαιοκαθολική θεολογία), γι’ αυτό επέλεξα να μην προβώ σε σχολιασμό των σημαντικών αυτών δογματικών και κανονικών θέσεων που έχουν καταγραφεί σε αυτά. Περιορίστηκα μόνο στην επισήμανση ορισμένων σημείων με έντονα γράμματα.
Προ ημερών αναδημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα eeod.gr[1] τα συμπεράσματα εργασίας μου αναφορικά με τη θέση του επισκόπου Ρώμης στα πρακτικά και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων[2]. Εκτιμώ ότι είναι ενδιαφέρον να μελετήσει όποιος ενδιαφέρεται το κατά πόσο η διδασκαλία της Ρωμαιοκαθολικής θεολογίας αναφορικά με τη θέση του πάπα Ρώμης στην Εκκλησία του, όπως καταγράφεται στα πιο κάτω επίσημα κείμενα, έχει σχέση με την κοινή θεολογική και κανονική διδασκαλία της α΄ χιλιετίας, όταν η Ρώμη βρισκόταν σε κοινωνία με την Εκκλησία του Χριστού.
Τίτλοι του πάπα Ρώμης
Σταχυολογώντας τα πιο κάτω αποσπάσματα από τα δογματικά, κανονικά και ποιμαντικά κείμενα της Ρωμαιοκαθολικής θεολογίας μερικοί από τους τίτλους που αποδίδονται στον πάπα της Ρώμης είναι:
Επίσκοπος Ρώμης, Ρωμαίος Ποντίφικας, Άκρος Αρχιερέας, Διάδοχος του Πέτρου, Διάδοχος τοῦ μακαρίου Πέτρου στο πρωτείο πάνω σε όλη την Εκκλησία, Τοποτηρητής, Αντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, Ποιμένας ὅλης της Ἐκκλησίας, Ανώτατος Ποιμένας της Εκκλησίας, Ποιμένας ολόκληρης της επί γης Εκκλησίας, Σημείο και Υπηρέτης της ενότητας της Παγκόσμιας Εκκλησίας, Κορυφὴ τῆς Ἐκκλησίας, Θεμέλιο ενότητας, Θεμέλιο τῆς ἑνότητας τόσο τῶν Ἐπισκόπων, ὅσο καὶ τοῦ πλήθους πιστῶν, Αιώνια, διαρκὴς και ορατή Αρχή, Πρῶτος Ποιμένας καὶ Διδάσκαλος ὅλων τῶν πιστῶν, Υπέρτατος Δικαστής τῶν πιστῶν, Υπέρτατη διδακτικὴ Αὐθεντία, Υπέρτατη καὶ παγκόσμια Εξουσία τῆς Ἐκκλησίας, Κεφαλὴ και Αρχηγός τοῦ Συλλόγου των Επισκόπων. Έχει πλήρη, ὑπέρτατη καὶ παγκόσμια ἐξουσία μέσα στὴν Ἐκκλησία, τὴν ὁποία μπορεῖ πάντοτε νὰ ἐξασκεῖ.
Όποιος διαβάζει τους ανωτέρω τίτλους που απονέμονται στον πάπα της Ρώμης και γνωρίζει πού οδήγησαν την Εκκλησία του Θεού, δεν μπορεί παρά να ανησυχεί διότι τα τελευταία χρόνια παρόμοια ορολογία κάνει την εμφάνισή της και στην καθ’ ημάς Ανατολή με διαφαινόμενες ήδη τις τραγικές συνέπειες…
«Εκκλησιαστική πληρότητα»: από τον ίδιο τον Χριστό ή από τον Vicarium Christi;
«Οἱ καυχώμενοι ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ» (Οἱ Ἅγιοι Κολλυβάδες -Mέρος I΄)
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣAναμφίβολα, από τη Χίο μέχρι κάτω την Πάτμο και από τη Σκιάθο μέχρι την Ικαρία, οι Άγιοι Κολλυβάδες όργωσαν το Αιγαίο Πέλαγος με βίωμα βαθειάς Ορθόδοξης πνευματικότητας, φέρνοντας στο φως την Πατερική, την Ασκητική και την Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, μέσα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας: «Στο σκότος της Τουρκοκρατίας έλαμψε το καθαρά παραδοσιακό πνευματικό «κίνημα» των Κολλυβάδων. Το τι πρόσφερε αυτό στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, αρνούμενο τη στατικότητα της εποχής και την απλοϊκή αντίληψη περί παραδόσεως, και δυναμικά αναμοχλεύοντας τη λειτουργική πατερική παράδοση, είναι σ’ όλους γνωστό. Σ’ αυτό οφείλεται η προβολή του λησμονημένου αιτήματος της συχνής προσελεύσεως στη Θ. Κοινωνία, η έξαρση του νοήματος του εβδομαδιαίου Πάσχα, η συναφής προσπάθεια απαλλαγής της αναστάσιμης Κυριακής από τα νεκρώσιμα στοιχεία…» (Ι. Φουντούλης).Στο βιβλίο «περί της Συνεχούς Μεταλήψεως» (Αγ. Μακάριος Νοταράς – Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης) καταχωρείται η ερμηνευτική (ενοποιητική με την Γραφή και την Ι. Παράδοση) αντίληψη περί της Συνεχούς Μεταλήψεως.Εύστοχα ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης», γράφει: «Ενταύθα να αποσαφηνίσωμεν τι ηννόει ο θείος Πατήρ με τον όρον «συνεχής Θ. Μετάληψις», και υπό ποίας προϋποθέσεις θα έδει να εφαρμόζηται.
Ὁ Ἐλπιδοφόρος προσευχήθηκε γιὰ τὸν αἱρετικὸ πάπα στὴν παπικὴ σχολὴ Notre Dame Seminary στὴ Νέα Ὀρλεάνη.
«Μου αρέσει όταν βλέπω εν Χριστώ αδελφούς ιεροσπουδαστές να ακολουθούν το ίδιο μονοπάτι», σχολίασε στις 14 Μαρτίου ο Αμερικής Ελπιδοφόρος απευθυνόμενος στους σπουδαστές του αιρετικού Notre Dame Seminary! Στην συνέχεια, και αφού εξέφρασε την χαρά του που βρισκότανε εκεί, παρακάλεσε να προσευχηθούν όλοι μαζί για «τον Πατέρα μας, την Αυτού Αγιότητα τον Πάπα Φραγκίσκο» (αγγλιστί, Our Holy Father, His Holiness Pope Francis!). Όλη η ομιλία είναι ένα μαρτύριο να την παρακολουθήσει κανείς. Η αλαζονεία και η άνεση με την οποία απευθύνεται στους αιρετικούς, γνωρίζοντας ότι στο Ορθόδοξο στρατόπεδο δεν υπάρχουνε δυναμικές αντιδράσεις. Φτάνει στο σημείο να πει για τον αμετανόητο αιρετικό πάπα:«Δεν χρειάζεται να σας πω πόσο ξεχωριστό πρόσωπο είναι η Αυτού Αγιότητα ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΟΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ»!!Στην ομιλία του, την οποία όσοι αντέχετε μπορείτε να παρακολουθήσετε στο κάτωθι βίντεο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σκοπός του κληρικού είναι να ακολουθήσει το παράδειγμα του Σίμωνα του Κυρηναίου, ο οποίος σήκωσε τον Σταυρό στη θέση του Χριστού. Και χρησιμοποίησε παραδείγματα σύγχρονων παστόρων που έκαναν πράξεις «αυτοθυσίας» για να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Η «αυτοθυσία» λοιπόν και οι «καλές πράξεις», δίχως την Ορθή Πίστη, βλέπουμε να είναι στο επίκεντρο.
7 Μαΐου. Μνήμη τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ τιμίου Σταυροῦ (351). Ἀκακίου μάρτυρος (†303). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης γ´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. η´ 18-25).
Πραξ. 8,18 ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων ὅτι διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδοται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, προσήνεγκεν αὐτοῖς χρήματα
Πραξ. 8,18 Οταν όμως ο Σιμων είδε ότι με την επίθεσιν των χειρών των Αποστόλων μετεδίδοντο τα θαυμαστά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, επρόσφερε εις αυτούς χρήματα
Πραξ. 8,19 λέγων· δότε κἀμοὶ τὴν ἐξουσίαν ταύτην, ἵνα ᾧ ἐὰν ἐπιθῶ τὰς χεῖρας λαμβάνῃ Πνεῦμα Ἅγιον.
Πραξ. 8,19 λέγων· “δώστε και εις εμέ αυτήν την εξουσίαν, ώστε εις οποιανδήποτε βάλω επάνω τα χέρια, να παίρνη Πνεύμα Αγιον”.
Όσιος Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: «Πρέπει νά εἴμεθα πάντοτε ἕτοιμοι, διά μετανοίας καί ἐξομολογήσεως».
Στίς πονηρές ἡμέρες μας ἐπλεόνασαν οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, οἱ βλασφημίες, ἀπιστίες, ἀσέβειες, ἀκολασίες, ἀδικίες, συκοφαντίες, γύμνια, ξετσιπωσύνη ἀνδρῶν καί γυναικῶν, μεταμορφώσεις ἀνδρῶν εἰς γυναίκας καί γυναικῶν εἰς ἄνδρας, μεταμορφώσεις ἀνδρῶν καί γυναικῶν εἰς σχῆμα καί μορφή δαιμόνων, ἀτιμίες ἀνηθικότητος, βρῶμα καί δυσωδία καί πᾶν φαῦλο.
Πάτερ, γιατί συνεχῶς ἀμελῶ;
❈ Κάποιος ρώτησε ἔναν Γέροντα:- Πάτερ, γιατί συνεχῶς ἀμελῶ; Καί ὁ Γέρων ἀπάντησε:- Ἐπειδή ἀκόμη δέν εἶδες τόν ἥλιο».Ἐννοεῖ τόν πνευματικό ἥλιο, τό φῶς τό ἅγιο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό πῦρ αὐτό τῆς Θεότητος, τήν ἐνέργεια τῆς Θείας Χάριτος. Ἐπειδή ἀκόμα δέν τό γεύτηκες, γι’ αὐτό ἀμελεῖς.
