«ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΙΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ (1916-2011)»,Ο Γέροντας Πετρώνιος Προδρομίτης ήταν προσηλωμένος στις παραδόσεις και τα δόγματα της Εκκλησίας μας. Κατεδίκαζε απερίφραστα τον Οικουμενισμό και κάθε απόκλιση από την αγία μας Πίστη.Άκουσα από τον π. Δανιήλ: «Όταν γινόταν λόγος για την Ορθόδοξη Πίστη, και μάλιστα όταν διαλεγόταν με κάποιο αιρετικό, ήταν πολύ προσεκτικός και δεν πρόδιδε τίποτε από τα Ιερά και Όσια της Ορθοδοξίας μας. Γνώριζε πολύ καλά τους Κανόνες της Εκκλησίας και τους λόγους των Αγίων Πατέρων και τους τηρούσε με ακρίβεια και διάκριση.»Όταν μάθαινε ότι παραβιάζονται οι ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, ελυπείτο πολύ και καταδίκαζε με τον λόγο του τις παρεκτροπές αυτές. Όταν όμως τον παρακαλούσαν κάποιοι να γράψει κάτι γι’ αυτές, απαντούσε ότι αυτό είναι έργο της Ιεράς Συνόδου. Είχε βαθειά πίστη ότι το Άγιο Πνεύμα θα μείνει στην Εκκλησία του Χριστού μέχρι το τέλος του κόσμου και θα εργάζεται δια των Ιερών Συνόδων και ότι δεν θα αφήσει την Εκκλησία να την εξουσιάσει ο άρχοντας του κόσμου τούτου».Την ακλινή προσήλωσή του στην Αγία μας Ορθόδοξη Πίστη μαρτυρούσε και η αγία ζωή του.Κάποιος λαϊκός θεολόγος, πνευματικό τέκνο του Γέροντα, μου είπε:«Μέγα χάρισμα του Γέροντα ήταν η ανεξικακία του. Κάποτε ένας αδελφός από τους παλαιοτέρους, σε έκρηξη θυμού, σήκωσε το χέρι του και ράπισε τον Γέροντα. Εκείνος, όχι μόνο σιώπησε, αλλά και τον συγχώρησε από καρδίας και ποτέ δεν τον κακολόγησε.
Όταν ο Γέρων Πορφύριος υπηρετούσε ως ιερέας στην Πολυκλινική των Αθηνών, αρκετοί ιατροί εκεί, οι οποίοι είχαν αντιληφθεί ότι διέθετε κάποια σπουδαία χαρίσματα από το Θεό, τον σέβονταν ιδιαίτερα και συχνά του ζητούσαν να προσευχηθεί για μία δύσκολη εγχείρηση ή τον ερωτούσαν όταν επρόκειτο για δύσκολες διαγνώσεις.Έτσι, μία μέρα ιατροί της Πολυκλινικής κάλεσαν τον μακαριστό Γέροντα να τους πει τη γνώμη του για ένα ασυνήθιστο περιστατικό που αντιμετώπιζαν.Μία κοπέλα γέννησε στην Πολυκλινική ένα παιδί παραμορφωμένο, το οποίο είχε μελανοειδή επιμήκυνση της παρειάς, που ήταν όπως η μελιτζάνα.Ήθελαν ν' ακούσουν τη δική του ερμηνεία για τη γέννηση ενός τέτοιου παιδιού.
Αὐτὰ εἶναι τὰ 12 ἱδρύματα ποὺ στήριζε ἡ πρεσβεία τῶν ΗΠΑ στὴν Ἑλλάδα, σύμφωνα μὲ τὴν ἔκθεση τοῦ Μεσογειακοῦ Παραρτήματος τοῦ Ρεπουμπλικανικοῦ Κόμματος τῶν ΗΠΑ.
Ἡ ἔκθεση παραθέτει 12 ἱδρύματα καὶ φορεῖς στὴν Ἑλλάδα, ἑστιάζοντας στὴ συνεργασία τοὺς μὲ τὴν πρεσβεία τῶν ΗΠΑ καὶ τὴν προηγούμενη ἀμερικανικὴ κυβέρνηση.Σύμφωνα μὲ τὴν ἔκθεση, ποὺ δημοσιοποιήθηκε ἀπὸ τὸ economico, οἱ ἐν λόγῳ ὀργανισμοὶ λαμβάνουν σημαντικὴ χρηματοδότηση ἀπὸ ἀμερικανικὲς πηγές.Τὸ εἰσαγωγικὸ σημείωμα τῆς ἔκθεσης κάνει λόγο γιὰ «στενὴ συνεργασία» μεταξὺ τῆς ἀμερικανικῆς πρεσβείας καὶ διαφόρων ἑλληνικῶν θεσμῶν, ἐπιχειρηματικῶν ἑνώσεων, ΜΚΟ καὶ ἱδρυμάτων, τὰ ὁποῖα, σύμφωνα μὲ τὴν ἀνάλυση, προωθοῦν προγράμματα ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν πολιτικὴ DEI (Diversity, Equity, and Inclusion – Διαφορετικότητα, Ἰσότητα καὶ Ἐνσωμάτωση) καὶ ESG (Environmental, Social, and Governance – Περιβάλλον, Κοινωνία καὶ Διακυβέρνηση). Ἡ ἔκθεση ὑποστηρίζει ὅτι αὐτὴ ἡ χρηματοδότηση θὰ πρέπει νὰ ἐπανεξεταστεῖ...Πέρα ἀπὸ τὴν ἐπισήμανση τῆς οἰκονομικῆς στήριξης ἀπὸ τὶς ΗΠΑ, ἡ ἔκθεση περιλαμβάνει ἰσχυρισμοὺς σχετικὰ μὲ τὴ δράση ὁρισμένων ἀπὸ τοὺς φορεῖς, ἀναφέροντας ὅτι κάποιοι ἐξ αὐτῶν φέρονται νὰ ἔχουν δεσμοὺς μὲ διεθνεῖς πολιτικὲς καὶ οἰκονομικὲς ἀτζέντες, συμπεριλαμβανομένων τῶν συμφερόντων τῆς Κίνας καὶ τῆς Μουσουλμανικῆς Ἀδελφότητας.Ἡ δημοσιοποίηση τῆς ἔκθεσης ἔρχεται σὲ μιὰ περίοδο ὅπου ἡ νέα πολιτικὴ ἡγεσία τῶν ΗΠΑ φέρεται νὰ ἐπανεξετάζει τὴ χρηματοδότηση ποὺ εἶχε διατεθεῖ μέσῳ τοῦ προγράμματος USAID σὲ δημοσιογραφικοὺς ὀργανισμούς, ΜΜΕ, ΜΚΟ, ἰνστιτοῦτα καὶ ἄλλους φορεῖς. Σύμφωνα μὲ τὴν ἀνάλυση, ἡ Ὑπηρεσία Ἐθνικῶν Πληροφοριῶν τῶν ΗΠΑ (DNI) προτείνεται νὰ διερευνήσει περαιτέρω τὴ χρηματοδότηση αὐτῶν τῶν ὀργανισμῶν καὶ τὶς πιθανὲς ἐπιπτώσεις της.
Η έμπνευση του κειμένου είναι μια τιμή στο παιδί, που τόλμησε να πει «ΟΧΙ» στην συμμετοχή του στην πομπή του καρνάβαλουΚωφίδης ΕυάγγελοςΑγαπητοί αδελφοί και αδελφές ἐν Χριστῷ,Η Γραφή μας φωνάζει με δύναμη: «Πατάξω τὸν ποιμένα (γονέας, δάσκαλος, ιερέας), καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα» (Ζαχ. 13:7). Σήμερα, ὁ ποιμένας δέχεται πληγές ἀπὸ κόσμο ποὺ ἀρνεῖται τὴν ἀλήθεια, καὶ τὰ πρόβατα σκορπίζονται στὸν θόρυβο τῶν ἀνθρώπων ποὺ λένε: «Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν» (Ψαλμ. 2:3). Ἀλλὰ μέσα σ’ αὐτὴν τὴν σύγχυση, ἕνα παιδὶ ἑστάθη σὰν μαρτύριο ζωντανό, ἀρνούμενο νὰ σκύψει τὸν λαιμὸ του στὸν ζυγὸ τῆς ἀπιστίας.Ναί, βλέπουμε βασιλεῖς καὶ ἀρχηγούς, σύγχρονες ἐξουσίες, νὰ συναθροίζονται κατὰ τοῦ Κυρίου (Ψαλμός 2:2), προωθώντας νόμους ποὺ σπέρνουν σκότος ἀντὶ φωτός. Ἀλλὰ τὸ μικρὸ αὐτὸ παιδί, μέσα στὸ σχολείο, στὴν τάξη ποὺ γίνεται ἐπίπεδο μάχης γιὰ τὴ ψυχή του, εἶπε «ὄχι». Ὄχι στὴν συμμετοχὴ σὲ ὅ,τι διαψεύδει τὴν ἁγιότητά του. Ὄχι στὴν πράξη ποὺ θὰ λέγει ψέματα στὴν καρδιά του, πράγματι, θὰ «στεναχωρήσει τὸν Χριστό».Ὅταν ἕνα παιδὶ ἀρνηθεῖ νὰ ὑπακούσει στὴν «παρέλαση τοῦ καρναβαλιού», δὲν λέει απλῶς «ὄχι» σε μιὰ δραστηριότητα· λέει «ναί» στὴν ἀλήθεια ποὺ «ὁ κόσμος μισεῖ» (Ἰωάν. 15:19). Τὸ «ὄχι» αὐτό εἶναι σπινθῆρας ἀντίστασης στὸ σκοτάδι, μαρτυρία πὼς ἡ πίστη δὲν εἶναι θεωρία, ἀλλὰ ζωὴ ποὺ θὰ πονέσει γιὰ νὰ ζήσει. Ἀλλὰ τί πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ αὐτὸ τὸ παιδί; Πῶς νὰ τὸ στηρίξουμε μπροστὰ στὴν πίεση τῶν συμμαθητῶν, τῶν δασκαλῶν, ἢ καὶ τῶν νόμων ποὺ ἐπαναστατοῦν κατὰ τοῦ Κυρίου;
Ἡ ὁδός τῶν δακρύων -1ονΤοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου ΤάτσηὉ συνειδητὸς χριστιανὸς σκέφτεται συνεχῶς τὶς ἁμαρτίες του, μετανοεῖ καὶ παράλληλα πενθεῖ γιὰ ὅσα συμβαίνουν στὸν κόσμο. Προσπαθεῖ ἐπίσης νὰ δίνει τὴν καλὴ μαρτυρία γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴ διδασκαλία του. Εἶναι ὁ πενθῶν ἄνθρωπος, ποὺ θὰ παρηγορηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ μακαρισμὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι σαφής: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται».1Τὸ πένθος συνδυάζεται μὲ τὴν παρηγορία καὶ τὴ χαρά. «Μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε».2 Δηλαδή, «μακάριοι εἶστε ἐσεῖς ποὺ κλαῖτε τώρα γιὰ τὶς δοκιμασίες ποὺ δέχεσθε μὲ εὐγνωμοσύνη ἀπὸ τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος μὲ αὐτὲς σᾶς παιδαγωγεῖ, διότι θὰ γελάσετε καὶ θὰ χαρεῖτε στὴν ἄλλη ζωή»3, ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας.Τὰ δάκρυα δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα κάποιου πάθους, ποὺ καταδυναστεύει τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἶναι δείγματα ἀγάπης καὶ φιλοστοργίας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος πονοῦσε πολὺ καὶ ἀνησυχοῦσε γιὰ τὴν πνευματικὴ πρόοδο τῶν ἀνθρώπων, ποὺ εἶχαν πιστέψει. Ἔγραφε στοὺς Γαλάτες: «Παιδιά μου, γιὰ σᾶς πάλι περνῶ τοὺς πόνους τῆς γέννας, ὥσπου νὰ διαμορφωθεῖ μέσα σας ὁ Χριστός».4Οἱ θρῆνοι καὶ τὰ δάκρυα τῶν ἁγίων ἔχουν ὡς αἰτία τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸ Θεό. Μετανοοῦν γιὰ τὸν ἑαυτό τους καὶ πενθοῦν γιὰ τοὺς ἀδελφοὺς προκειμένου νὰ ὁδηγηθοῦν στὴ σωτηρία. Ὁ Μέγας Βασίλειος χρησιμοποιεῖ ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ τονίσει τὴν ἀνησυχία τους γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπισημάνει ἕνα πνευματικὸ κίνδυνο: «Οἱ ἅγιοι εἶχαν πάντοτε στραμμένο τὸ βλέμμα τῆς ψυχῆς πρὸς τὸν Θεό, ποὺ ἀγάπησαν καὶ αὔξαναν τὴν ἐρχόμενη ἀπὸ ἐκεῖ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη, φρόντιζαν συγχρόνως καὶ γιὰ τὰ ἀναγκαῖα τῶν ὁμοίων τους ἀνθρώπων· πενθοῦσαν δηλαδὴ γιὰ ἐκείνους ποὺ ἁμάρταναν καὶ προσπαθοῦσαν νὰ τοὺς διορθώσουν μὲ τὰ δάκρυα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ Προδρόμου, Κυριακῆς ιε΄ ἐπιστολῶν (Β´ Κορ. δ΄ 6-15).
Β Κορ. 4,6 ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Β Κορ. 4,6 Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.
Ερωτώ πλειστάκις και λέγω:- Παιδί μου, το πρωί όταν σηκωθείς προσεύχεσαι;- Όχι, λέγει, αλλά κάνω το Σταυρό μου…- Ο Σταυρός είναι όπλο κατά του διαβόλου.Φυσίγγια έβαλες μέσα εις το όπλο;- Ποια είναι τα φυσίγγια;- Είναι η προσευχή παιδί μου.Διότι ο στρατιώτης όταν πάει στη μάχη μόνο με το όπλο, δεν πρόκειται να νικήσει τον εχθρό.Θα τον νικήσει ο εχθρός. Έβαλες λοιπόν φυσίγγια μέσα;
«Ὅποιος πιστεύει φοβᾶται, καί ὅποιος φοβᾶται ταπεινοφρονεῖ, καί ὅποιος ταπεινοφρονεῖ γίνεται πρᾷος· ὁ πρᾷος φυλάει τίς ἐντολές, ὅποιος φυλάει τίς ἐντολές γίνεται καθαρός, ὅποιος γίνει καθαρός φωτίζεται, καί ὅποιος φωτιστεῖ γίνεται ἄξιος νά συγκοιμηθεῖ μέ τόν νυμφίον Χριστόν στον κοιτῶνα τῶν μυστηρίων».Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής[Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καί Ἀσκητικῶν, τ. 14, σσ. 452-453. πατερικαί ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», Θεσσαλονίκη 1985,Κεφάλαια περί θεολογίας καί τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἑκατοντάς Α΄, 16].
πηγήhttps://proskynitis.blogspot.com/2025/02/blog-post_25.html
