Κυριακή Γ Λουκᾶ. Ὁμιλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ παιδιοῦ τῆς χήρας στή Ναΐν

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 7,11-17]

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΣΤΗ ΝΑΪΝ

Ο μέγας Παύλος, αποδεικνύοντας το θείο και κοινωφελές της πίστεως και εξαγγέλλοντας τα έργα της και τα κατορθώματα και τους καρπούς και την δύναμή της, αρχίζει από τους αιώνες, από τους οποίους δεν υπάρχει τίποτε αρχαιότερο. Λέει ότι «Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι Θεοῦ, εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὰ βλεπόμενα γεγονέναι(:Με την πίστη και όχι με τις εξωτερικές μας αισθήσεις κατανοούμε και γνωρίζουμε ότι ο ορατός κόσμος, που έγινε μέσα στον χρόνο, δημιουργήθηκε άρτιος και αρμονικός με τον λόγο και το πρόσταγμα του Θεού. Και συνεπώς όσα κτίσματα βλέπουμε τώρα, έχουν γίνει ενώ δεν υπήρχαν πριν και δεν φαίνονταν με τις σωματικές αισθήσεις)»[Εβρ.11,3], και τελειώνει με την μελλοντική παγκόσμια ανάσταση και την τελείωση των αγίων που θα πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκειά της και που τίποτα δεν είναι τελειότερο από αυτήν[ βλ. Εβρ.11,39-40: «Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι(:Κι όλοι αυτοί οι άγιοι άνδρες, αν και έλαβαν εγκωμιαστική μαρτυρία για την πίστη τους, δεν απόλαυσαν την υπόσχεση της ουράνιας κληρονομιάς. Κι αυτό διότι ο Θεός προέβλεψε για μας κάτι καλύτερο, ώστε αυτοί να μη λάβουν σε βαθμό τέλειο την σωτηρία τους χωρίς εμάς, αλλά να τη λάβουμε όλοι μαζί. Έτσι εμείς βρισκόμαστε τώρα σε πλεονεκτικότερη θέση απ’ αυτούς˙ όχι μόνο επειδή ζούμε στα χρόνια της απολυτρώσεως του Χριστού, αλλά και επειδή η περίοδος της αναμονής για μας είναι μικρότερη)»].

Καταρτίζοντας μάλιστα τον κατάλογο εκείνων που θαυμάστηκαν για την πίστη τους και επιμαρτυρούν αυτήν με τα προσωπικά τους παραδείγματα, λέει και το εξής, ότι με την πίστη «ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν (:με την πίστη που είχαν στην υπερφυσική δύναμη των προφητών οι γυναίκες που αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη ξαναπήραν πίσω ζωντανά τα νεκρά παιδιά τους που ανέστησαν οι προφήτες)» [Εβρ.11,35].

Κυριακή Γ Λουκᾶ:«Τά δάκρυα» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 7, 11-16]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

« ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 6-10-1991]

(Β 252, έκδοσις β΄)

Πολύ μας συγκινεί, αγαπητοί μου, η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο Κύριος, όπως ακούσαμε, κατευθύνεται σε μία μικρή πόλη, που την έλεγαν Ναΐν· και θα πει «ωραία». Αλλά κατά συγκυρίαν, ενώ όχλος πολύς μαθητών Τον ακολουθούσε, εκεί στην πύλη της μικρής, αυτής, πόλεως, συναντούν μίαν νεκρώσιμη εκφορά. Είναι ένας άλλος όχλος που συνόδευε την εκφορά και εξήρχετο από την πόλη. Πήγαιναν δια το νεκροταφείον. Ήταν η κηδεία ενός νέου παιδιού, μονάκριβο, μιας χήρας μάνας. Ο Κύριος την λυπήθηκε, όπως εκείνη θρηνούσε. Και της είπε: «Μὴ κλαῖε». Δηλαδή «μην κλαις». Και πλησίασε το φέρετρο. Εκείνοι που το μετέφεραν, σταμάτησαν. Και τότε ο Κύριος, με εξουσιαστικήν επιταγήν, λέγει στον νεκρό: «Νεανίσκε(:Νεαρέ -δηλαδή) σοὶ λέγω, ἐγέρθητι (:Εγώ σου το λέγω: Σήκω)». Και ο νεκρός ζωντάνεψε, αγαπητοί μου. Και ανεκάθισε μέσα εις το φέρετρο. Και άρχισε να ομιλεί· που έδειχνε ότι δεν ήταν ψευδαίσθησις, αλλά ήταν πραγματικότης. Με μάρτυρες εκατοντάδες ανθρώπους κι από τις δύο πλευρές. Και εκ των του όχλου των μαθητών που ακολουθούσαν τον Κύριον, αλλά και εκ του όχλου που ακολουθούσε την εκφορά του νεκρού, αυτού, νέου. Και τότε ο Κύριος παρέδωσε τον νέον αυτόν εις την μητέρα του.

Το θαύμα ήταν καταπληκτικό. Και βεβαιωμένο. Οι άνθρωποι κατελήφθησαν από φόβο και εδόξαζαν τον Θεόν. Κοινό τους θέμα ήταν ότι μεγάλος προφήτης ανεφάνη στον καιρό τους. Και ότι ο Θεός επεσκέφθη τον λαόν Αυτού.

Αλήθεια, πόσα θέματα θα μπορούσαν και πόσες πτυχές προς εξέτασιν θα μπορούσαν να αναπηδήσουν από την περικοπή αυτή! Επιτρέψατε, όμως, να μείνομε μόνο σε ένα σημείο. Σε εκείνο το «Μὴ κλαῖε», που είπε στη μητέρα του νεκρού παιδιού. «Μην κλαις». Είπε: «Μην κλαις»! Εκ πρώτης όψεως ήτο μία απάνθρωπος, θα λέγαμε, συμβουλή. Τόσο πόνο είχε η γυναίκα αυτή, χήρα, μονάκριβο το παιδί της και πολύ νεαρό. Και να της πει κάποιος: «Μην κλαις»; Απάνθρωπο δεν είναι; Σκληρό δεν είναι;

Αλλά όταν, όμως, ο Κύριος το είπε αυτό, δεν ήθελε να αφαιρέσει από τη μάνα το δικαίωμα να κλάψει το παιδί της. Αλλά γιατί σε λίγο θα το είχε ζωντανό το παιδί της. Γι'αυτό ακριβώς της είπε: «Μην κλαις· σε λίγο, σε λίγα δευτερόλεπτα, Εγώ θα επαναφέρω την ζωή του, θα επαναφέρω την ψυχή του και θα σου τον παραδώσω».

11. «Ὁδοὺς ἀσεβῶν μὴ ἐπέλθῃς». Συναναστροφές -Παροιμίαι Σολομῶντος, Κεφ...

Τὸ ἤρεμο πραξικόπημα τοῦ 21ου αἰῶνα εἶναι ἡ Ψηφιακὴ Ταυτότητα.

Κάτι μεγάλο συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο, και ελάχιστοι το συνειδητοποιούν. Μια αλλαγή που δεν προβάλλεται στις οθόνες, δεν συζητείται σε κοινοβούλια, δεν προκαλεί διαδηλώσεις ούτε πολιτικά πάθη. Μια αλλαγή που, ωστόσο, θα επηρεάσει τη ζωή κάθε ανθρώπου στον πλανήτη. Ονομάζεται ψηφιακή ταυτότητα. Digital ID. Και πίσω από αυτόν τον τεχνικό, φαινομενικά αθώο όρο, κρύβεται μια κοσμογονική μεταβολή: η μετατροπή της ανθρώπινης ύπαρξης σε ψηφιακή εγγραφή που μπορεί να ελεγχθεί, να ανασταλεί, να τροποποιηθεί ή να διαγραφεί με το πάτημα ενός κουμπιού.

Η Μεγάλη Βρετανία ανακοίνωσε ήδη ότι έως το τέλος της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου, η νέα ψηφιακή ταυτότητα θα καταστεί υποχρεωτική για όσους θέλουν να εργαστούν. Το μέτρο παρουσιάζεται ως εργαλείο καταπολέμησης της παράνομης απασχόλησης και της φοροδιαφυγής. Η φράση, όμως, «δε θα μπορείς να εργαστείς χωρίς ψηφιακή ταυτότητα» σηματοδοτεί κάτι βαθύτερο: τη σύνδεση του δικαιώματος στην εργασία με την ψηφιακή υπακοή. Από τούδε και στο εξής, η ύπαρξη, η εργασία και η συναλλαγή σου θα εξαρτώνται από την κατοχή ενός ψηφιακού δελτίου αναγνώρισης που ελέγχεται από το κράτος και, κατ’ επέκταση, από τις τράπεζες και τις εταιρείες.

Κυριακή Γ Λουκᾶ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ[:Β΄Κορ.11,31-33 και 12,1-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ (: Θα σας πω πράγματα που ίσως σας φανούν απίστευτα. Αλλά ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Oποίος είναι ευλογημένος στους αιώνες, γνωρίζει ότι δεν λέω ψέματα. Στην Δαμασκό ο διοικητής που είχε διοριστεί από τον βασιλιά Αρέτα, φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών, επειδή ήθελε να με συλλάβει. Κι από κάποιο παράθυρο με κατέβασαν κάτω μέσα σε δικτυωτό καλάθι, μέσα από κάποιο άνοιγμα του τείχους της πόλεως, και ξέφυγα από τα χέρια του)»[Β΄Κορ. 11,31-33].

Γιατί άραγε εδώ δίνει διαβεβαίωση και πιστοποιεί ενώ σε κανένα από τα προηγούμενα δεν το έκανε αυτό; Διότι ίσως αυτό ήταν παλαιότερο και περισσότερο άγνωστο· ενώ εκείνα ήταν γνωστά και σε αυτούς, δηλαδή η μέριμνα των εκκλησιών και όλα τα άλλα. Κοίταξε λοιπόν πόσο μεγάλος ήταν ο πόλεμος, αφού γι΄αυτόν και μόνο φρουρούσε την πόλη. Και όταν λέω πόλεμο, εννοώ τον ζήλο του Παύλου· διότι εάν δεν κινείτο ισχυρός ο πόλεμος εναντίον του, δεν θα προκαλούσε τόση μανία στον εθνάρχη. Αυτά είναι γνωρίσματα ψυχής αποστολικής, το να πάσχει τόσα και να μην κλονίζεται καθόλου, αλλά να υπομένει με γενναιότητα τα όσα πέφτουν επάνω του, και να μην υποχωρεί στους κινδύνους, ούτε να λιποτακτεί.

Πρόσεξε λοιπόν εδώ πώς ανέχτηκε να διαφύγει τον κλοιό, αφού τον κατέβασαν από παράθυρο μέσα σε δίχτυ· διότι αν και επιθυμούσε να αποδημήσει από αυτή τη ζωή, αγαπούσε όμως και τη σωτηρία των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτόν πολλές φορές και τέτοια σοφιζόταν, συντηρώντας τον εαυτό του για το κήρυγμα· και δεν απόφευγε να χρησιμοποιήσει ούτε κοινά ανθρώπινα τεχνάσματα, όταν το απαιτούσε η περίσταση· τόσο προσεκτικός και άγρυπνος ήταν· διότι όπου μεν ήταν αδύνατο να διαφύγει τα κακά, χρειαζόταν μόνο η επέμβαση της θείας χάριτος· όπου όμως ο πειρασμός ήταν ανάλογος των δυνάμεών του, επινοεί πολλά και ο ίδιος, αλλά αποδίδοντας και εδώ το παν στον Θεό. Και όπως ακριβώς εάν κάποιος σπινθήρας από πυρ το οποίο δεν σβήνει, αφού πέσει στο πέλαγος και αφού επέλθουν σε αυτό πολλά κύματα θα βυθιζόταν και πάλι θα ανερχόταν λαμπερός, έτσι λοιπόν και ο μακάριος Παύλος, άλλοτε μεν θαπτόταν καθώς κινδύνευε, άλλο δε διαφεύγοντάς του, λαμπρότερος ανερχόταν, νικώντας την κακοπάθεια.

Ὅταν μερικοὶ «αἰχμάλωτοι» τοῦ Σκοτεινοῦ Κόσμου Ἀρχιερεῖς «κτυποῦν».

Οἱ «Πατέρες» τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἰς νέαν θεολογικήν διερμήνευσιν τῶν Δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας μας;!

Ὅταν οἱ διὰ Συνοδικῶν Ἀποφάσεων καταδικασμένοι πνευματικῶς ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας σὲ ἐγκωμιάζουν, πόσο μεγάλο κακό, ἆραγε ἔχει κάνει στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ;

Γιὰ νὰ μὴ μακρυγοροῦμε πλαγιοδρομοῦντες, μπαίνουμε κατ’ εὐθεῖαν στὸ θέμα μας.

Σὲ παλαιότερο περιοδικὸ τοῦ θεοσοφικο/Τεκτονικοῦ κόσμου διαβάζουμε ἐκπληττόμενοι τὰ ἀκόλουθα, ἡ συνέχεια καὶ ἡ συνέπεια τῶν ὁποίων ταλανίζει καὶ θὰ ταλαιπωρεῖ ἐπὶ μακρὸν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Τὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο τοῦ θεοσοφικο/μασονικοῦ περιοδικοῦ ἔχει τὸν τίτλο «Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ εἶναι ΕΙΣ ἐν τῷ κόσμῳ, μήνυμα κατὰ τῶν διαιρέσεων τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα».

Ἰδοὺ οὐσιαστικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ πασχάλιο μήνυμα τοῦ «ἀλησμόνητου» ἐκείνου Ἱεράρχη. Ἀρχίζουμε ἀπὸ τήν, ἀγαλλομένῳ καλάμῳ, ἐγκωμιαστικὴν ἐκείνην εἰσαγωγὴ τοῦ μασόνο/θεοσοφικοῦ περιοδικοῦ. Διαβάζουμε:

«…Ἀφιερωμένον [τὸ παρατιθέμενο μήνυμα μὲ τὰ σχόλια τοῦ περιοδικοῦ] εἰς τὸν «ἕνα χριστιανισμὸν» καὶ ὄχι εἰς τὰς πολλὰς Ἐκκλησίας καὶ διαιρέσεις, μήνυμα ἀπήυθυνεν ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τοῦ Πάσχα [τοῦ 1966]. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας χαιρετίζει μίαν Παγχριστιανικὴν Οἰκουμένην καὶ κηρύσσει μίαν νέαν ἑνωτικὴν ἀρχὴν δι’ ὅλας τὰς Ἐκκλησίας: τὸ δόγμα τῆς φιλαλληλίας καὶ τῆς ἀγάπης…».

Μητροπολίτης Ἀντινόης Παντελεήμων, «Ξενόφερτες ἑορτές»

«Ξενόφερτες ἑορτές»

Κύριε Διευθυντά,

Τὰ τελευταῖα χρόνια παρατηρεῖται ἡ εἰσβολὴ ξενόφερτων ἑορτῶν, ποὺ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν Ὀρθόδοξο Παράδοση. Τὸ κοσμικὸ πνεῦμα, ἡ ξενομανία τοῦ λαοῦ καὶ ἡ ὑποταγὴ τῆς Ἑλληνικῆς κυβέρνησης πρὸς τοὺς «ξένους» ἄρχοντας τοῦ κόσμου, εἶναι τὰ κύρια αἴτια τῆς ἀλλοίωσης τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Ἡ ἑορτὴ τῶν ὀνομαστηρίων ἀντικαθίστανται ἀπὸ τὰ γενέθλια καὶ ἡ Παραδοσιακὴ «Ἀπόκριες» ἀπὸ τὰ Χάλλογουιν, κ.ο.κ. Ἔτσι, χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβανόμαστε ἀλλοιώνεται ἡ πολιτιστική, θρησκευτικὴ καὶ ἐθνικὴ ταυτότητα τοῦ λαοῦ. Καὶ ἐρωτῶ: Ποιὰ σχέση μπορεῖ νὰ ἔχουν τέτοιες ξενόφερτες ἑορτὲς στὴν Ὀρθόδοξο Ἑλλάδα; Πόσο ἐπιζήμιες εἶναι εἰδικὰ γιὰ τὰ παιδιά μας;

Περί Θείου Φόβου

❈ Ὁ ἄνθρωπος θά πρέπει νά φοβᾶται τόν Θεό, νά σέβεται τίς ἐντολές Του καί περνάει ἔτσι σιγά - σιγά σ' ἕνα ἀνώτερο εἶδος φόβου, ὅπου πλέον δέν φοβᾶται τήν κόλαση καί τίς ἐπαπειλούμενες τιμωρίες, ἀλλά φοβᾶται μή λυπήσει τόν Θεό.

18 Ὀκτωβρίου. † Λουκᾶ τοῦ ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ εὐαγγελιστοῦ, 18 Ὀκτωβρίου (Κλσ. δ´ 5-11, 14-18).

Κολ. 4,5             Ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι.

Κολ. 4,5                     Να συμπεριφέρεσθε με σύνεσιν και φρόνησιν προς τους ανθρώπους που ευρίσκονται έξω από την Εκκλησίαν του Χριστού, εκμεταλλευόμενοι κάθε ευκαιρίαν, δια να πράττετε το αγαθόν, κερδίζοντες έτσι τον καιρόν σας.