Κωφίδης Εὐάγγελος«Συνιεῖν καὶ γινώσκειν τὸν Κύριον»Ἡ ᾠδὴ τῆς Ἁγίας Ἅννας, προφῆτις πνευματοφόρος, δὲν εἶναι μόνο ἕνας ὕμνος· εἶναι ὁ χάρτης ποὺ μᾶς δείχνει τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς μας. Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔπλασε γιὰ νὰ μαζεύουμε πλούτη, δόξα ἢ γνώση τοῦ κόσμου, ἀλλὰ γιὰ νὰ Τὸν γνωρίζουμε καὶ νὰ Τὸν ἀγαπᾶμε. Αὐτὸ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή, αὐτὴ εἶναι ἡ μοναδικὴ δόξα ποὺ δὲν φεύγει.«Νὰ καταλαβαίνουμε καὶ νὰ γνωρίζουμε τὸν Κύριο» – ἰδοὺ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ἡ ἀκρογωνιαία πέτρα κάθε ἀληθινοῦ καρποῦ! Ὁ κόσμος καυχιέται στὴν ψιλὴ σοφία του, στὴ φθαρτὴ δύναμή του, στὸν παροδικὸ πλούτο του· ἀλλὰ ἡ προφῆτις Ἄννα, μᾶς κηρύττει τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς: δὲν ὑπάρχει τίποτα πιὸ πολύτιμο ἀπὸ τὴν γνώση τοῦ Θεοῦ!«Καὶ αὕτη ἡ γνώση δὲν εἶναι θεωρία, ἀλλὰ ζωντανὴ ἐμπειρία! Προέρχεται ἀπὸ τὴν καθημερινὴ μελέτη τῶν Γραφῶν, ζητῶντας μὲ προσευχὴ νὰ κατανοήσουμε τὰ νοήματα ποὺ θέλει νὰ μᾶς δώσει ὁ Κύριος. Αὐτὴ ἡ καθημερινὴ τροφή — ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4:4 : ἀλλ’ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ) καὶ ὁ Ἄρτος τῆς ζωῆς (Ἰωάν. 6:35) — εἶναι ἡ ἐπαγγελία τοῦ Κυρίου: «Ὁ τρώγων μου τὸν ἄρτον θὰ ζήσει εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰωάν. 6:58). Εἶναι ἡ ζωοποιὸς χάρις ποὺ ὁ Κύριος προσφέρει διπλῆ τροφή: Ρῆμα Θεοῦ γιὰ τὴν ψυχὴ καὶ Σῶμα Χριστοῦ γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.»
❈ *Ἐρώτηση*: Πῶς σήμερα ὁ ἄνδρας ἔχει χάσει τήν ἐξουσία καί κάνει ἡ γυναίκα κουμάντο στό σπίτι;*Ἀπάντηση*: Γιατί ἔχασε τόν Θεό καί ἅμα χάνουμε τόν Θεό, τά χάνουμε ὅλα. Ἄν ὁ ἄνδρας ἀγαπάει τόν Θεό δέν χάνει τήν ἐξουσία. Ἐξάλλου ἡ ἐξουσία, ὅπως εἴπαμε, δέν εἶναι ἐξουσία ὑποταγῆς καί καταδυνάστευσης, ἀλλά ἐξουσία ἀγάπης, ἐξουσία διακονίας, ἄν θέλετε.Ἔτσι καί ὁ ἄνδρας πού εἶναι κεφαλή, δέν εἶναι κεφαλή γιά νά κατεξουσιάζει τό σῶμα δηλαδή τήν γυναίκα, ἀλλά νά τό ὑπηρετεῖ, νά τό διακονεῖ. Ἄν χάσει ὁ ἄνδρας αὐτήν τή συνείδηση, μετά χάνει καί τήν πραγματική ἐξουσία πού τοῦ δίνει ὁ Θεός. Μετά βεβαίως καί ἡ γυναίκα θά κοιτάξει νά πάρει αὐτή τήν ἐξουσία, νά τοῦ τήν κλέψει. Μετά δημιουργοῦνται ὅλες οἱ ἀνωμαλίες, οἱ ἀκαταστασίες καί οἱ καταστρατηγήσεις τῆς τάξης, πού ἔχει βάλει ὁ Θεός, γιατί καί ἡ γυναίκα δέν ὑποτάσσεται στόν Θεό.
Ο Άγιος Τριαδικός Θεός, φρόντισε μέσα σε αυτά τα ζοφερά και καταθλιπτικά χρόνια της ηλεκτρονικής σκλαβιάς, της υγειονομικής δικτατορίας, της τυραννίας, της πολιτικής ορθότητας και του οικουμενισμού, να φανερώσει έναν Ιεράρχη στην Πάφο που μόνο με τον Άγιο Πανάρετο μητροπολίτη Πάφου θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε την προσωπικότητα και το έργο που διετέλεσε στην Πάφο μέσα σε μόλις 2 χρόνια.Η στάση του ηρωική, αγιοπνευματική, αγιοπατερική και ορθοδοξότατη σε θέματα εκκλησιολογίας και ορθόδοξης δογματικής (βλ. κάρα του Αποστόλου Παύλου), κηρύγματος (πρωτοστάτης στο αντιοικουμενιστικό κίνημα αλλά και διακριτικός και αυστηρότατος με πλανεμένους και ου κατ᾽ επίγνωση ζηλωτές), στην ορθόδοξη κατήχηση (οι πιο ορθόδοξοι ιεροκήρυκες με αγιοπνευματικές εμπειρίες του ελληνορθόδοξου κόσμου, κήρυξαν σε κάθε γωνιά της Πάφου εκεί που το ορθόδοξο κήρυγμα δεν επιτρεπόταν στην Πάφο τα τελευταία 50 χρόνια περίπου).
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ[:Μάρκ.15,43-16,8]Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίουμε θέμα:«Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΤΟΛΜΗ»[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 14-5-1989](Β215)Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου, είναι μία τιμητική αναφορά στα πρόσωπα εκείνα που διηκόνησαν εις την ταφήν του Κυρίου μας. Γι'αυτό και η Κυριακή αυτή, δηλαδή η μετά του Θωμά ή η τρίτη Κυριακή από του Πάσχα, λογαριασμένου του Πάσχα ως πρώτη Κυριακή, ονομάζεται «Κυριακή των Μυροφόρων». Είναι αφιερωμένη εις τα πρόσωπα, σας είπα, τιμητικώς, εκείνα, που διηκόνησαν εις την ταφήν του Κυρίου. Και αυτά είναι ο ευσχήμων Ιωσήφ -βουλευτής ήτο από Αριμαθαίας, «εὐσχήμων» θα πει «άνθρωπος αξιοσέβαστος»- ακόμη ο πλούσιος Νικόδημος, που στάθηκε βοηθός του Ιωσήφ εις την ταφήν του Κυρίου και πολλές γυναίκες, οι οποίες είχαν φέρει μύρα, γι'αυτό ακριβώς και λέγονται Μυροφόρες. Ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, ήταν η Μαρία, η μητέρα του Ιακώβου, η Σαλώμη, η Ιωάννα και πολλές ακόμη.Αλλά ας δούμε πώς μας το διηγείται το γεγονός αυτό ο ευαγγελιστής Μάρκος, από την σημερινήν ευαγγελική περικοπή. Θα σας πω το ιερόν κείμενο σε μετάφραση: «Ήταν ημέρα Παρασκευή, παραμονή του Σαββάτου. Όταν σουρούπωσε, ήλθε ο Ιωσήφ, σεβαστό μέλος του Συνεδρίου και που κατήγετο από την Αριμαθαία, που κι αυτός ανέμενε την Βασιλείαν του Θεού. Αυτός ετόλμησε και πήγε στον Πιλάτο και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Ο Πιλάτος απόρησε για τον τόσο σύντομο θάνατο του Ιησού. Και αφού κάλεσε τον εκατόνταρχο, ερώτησε αν ο Ιησούς από ώρα είχε πεθάνει. Και όταν βεβαιώθηκε από τον εκατόνταρχον, εδώρισε στον Ιωσήφ το νεκρό σώμα του Ιησού. Κι εκείνος, αφού αγόρασε ένα σεντόνι και κατέβασε τον Ιησούν από τον Σταυρό, τον ετύλιξε με το σεντόνι και τον τοποθέτησε σε μνημείο που είχε λαξευθεί στον βράχο. Κατόπιν κύλισε μία ταφόπετρα και έκλεισε το άνοιγμα του μνημείου. Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία, η μητέρα του Ιωσήφ, παρακολουθούσαν πού Τον ετοποθέτησαν. Και όταν πέρασε το Σάββατο, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία, η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη αγόρασαν αρώματα για να πάνε να αλείψουν το σώμα του Ιησού. Και πολύ πρωί την Κυριακήν, μόλις ανέτειλε ο ήλιος, ήλθαν στο μνημείο» κ.λπ. κ.λπ.
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝΚατά Μάρκον, κεφ. ΙΕ΄, εδάφια 42-47 και κεφ. ΙΣΤ΄, εδάφια 1-8Κεφ. ΙΕ΄ 42 Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦν παρασκευή, ὅ ἐστι προσάββατον, 43 ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ. 44 Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ ᾿Ιωσήφ. 46 Καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ᾿Ιωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.Κεφ. ΙΣΤ’ 1 Καί διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ ᾿Ιακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 Καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· ᾿Ιησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 Ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 Καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. ΤρεμπέλαΚεφ. ΙΕ΄ 42 Και σαν άρχισε πλέον να βραδιάζει, επειδή ήταν ημέρα Παρασκευής και προετοιμασίας, δηλαδή παραμονή του Σαββάτου, προτού δύσει ο ήλιος και αρχίσει η ημέρα του Σαββάτου, η οποία συνέπιπτε και με το πάσχα,
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝΠράξεις των Αποστόλων, κεφ. ΣΤ΄, εδάφια 1-71Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. 2 Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. 3 Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος ῾Αγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· 4 ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. 5 Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον ᾿Αντιοχέα, 6 οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας 7 καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ᾿Ιουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα1Τις ημέρες αυτές, ενώ αυξανόταν ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, άρχισαν να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την αραμαϊκή γλώσσα.
❈ Νά μιλᾶς μέ τήν καρδιά σου στόν ἄλλον. Δέν ἔχουν σημασία τά λόγια. Ἔχουμε γίνει πολύ ὀρθολογιστές. Δουλεύουμε μέ τήν λογική καί ὄχι μέ τήν καρδιά. Πρέπει νά μάθουμε νά δουλεύουμε μέ τήν καρδιά, ὅπως δουλεύανε πάντα οἱ ἅγιοί μας καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς γ´ Πράξεων (Πρξ. ς´ 1-7).
Πραξ. 6,1 Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.
Πραξ. 6,1 Κατά τας ημέρας δε αυτάς, καθώς ηύξανε ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί, οι οποίοι κατήγοντο από ξένας περιοχάς και ωμιλούσαν την ελληνικήν γλώσσαν και ελέγοντο Ελληνισταί, ήρχισαν να γογγύζουν και να παραπονούνται εναντίον των Εβραίων Χριστιανών της Ιουδαίας, διότι αι χήραι αυτών παρεμερίζοντο και παρημελούντο εις την καθημερινήν υπηρεσίαν της διανομής τροφών και βοηθημάτων.
