Οἱ κακοί λογισμοί ἀνάμεσα στούς συζύγους εἶναι ἁμάρτημα; -Ὁ ὕπουλος λογισμός, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ κακοί λογισμοί ἀνάμεσα στούς συζύγους εἶναι ἁμάρτημα; -Ὁ ὕπουλος λογισμός, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Σέ ποιές περιπτώσεις ὁδηγούμαστε στήν κατάκριση; -Ποιές περιπτώσεις εἶναι ἀνένοχες; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Σέ ποιές περιπτώσεις ὁδηγούμαστε στήν κατάκριση; -Ποιές περιπτώσεις εἶναι ἀνένοχες;  ,

 Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Θά κάνετε χιλιόμετρα γιά νά βρεῖτε σωστό ἱερέα...», Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τὸ εἶχε πεῖ ὁ μακαριστὸς Αὐγουστῖνος Καντιώτης γιὰ τὸν προσωπικὸ ἀριθμό!

 

Το είχε πει ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης για τον προσωπικό αριθμό!

 

(youtube.com)

Ὁ Κόσμος ποὺ Φτιάξαμε: Μιὰ Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Ἀνάκλαση.

Κωφίδης Ευάγγελος

«Ἰδοὺ, ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α’ Ιωάν. 5:19). Αλλά πώς φτάσαμε εδώ; Πώς από τον παράδεισο της αγάπης, όπου ο Θεός είδε ότι «εἶδεν ὅτι καλὰ λίαν» (Γεν. 1:31), κατελήξαμε σε μια γη δακρύων, μίσους και αποξένωσης; Ο κόσμος, που έπρεπε να είναι οίκος της δόξας του Θεού, έγινε σκηνή τραγωδίας, όπου ο άνθρωπος, αντί να δοξάζει τον Δημιουργό του, δοξάζει την ίδια του την εικόνα, τα πάθη του, την επιθυμία του να γίνει «ως Θεός» (Γεν. 3:5).

Η Πτώση και η Αποξένωση

Ο κόσμος που φτιάξαμε είναι ο κόσμος της πτώσης. Αυτός που ο Θεός μας έδωσε «ευθύς» (Γεν. 1:29-30), εμείς τον μετατρέψαμε σε τόπο πόνου. Αντί να ζήσουμε ως παιδιά του Φωτός, διαλέξαμε το σκοτάδι (Ιωάν. 3:19). Αντί να αγαπήσουμε, κατακρίνουμε. Αντί να δώσουμε, κλέβουμε. Αντί να ζήσουμε για τη ζωή, σκοτώσαμε τον αδελφό μας (Γεν. 4:8). Και το τραγικό είναι ότι αυτή η πληγή επαναλαμβάνεται κάθε μέρα—στα σπίτια μας, στις δουλειές μας, στις εκκλησίες μας.

Ο Θεός Συνεχίζει να Φωνάζει

Βουλγαρίας Δανιήλ: Τὸ Σχολεῖο γεννήθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία – Πορεία γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Χιλιάδες πολίτες έλαβαν μέρος στην πορεία «Αρετές και Θρησκεία στο σχολείο», που διοργανώθηκε από συλλόγους πολιτών και υποστηρίχθηκε από την εν Βουλγαρία Ορθόδοξη Εκκλησία.

Πριν από την έναρξη της πορείας στο Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι ο Πατριάρχης Βουλγαρίας κ.κ. Δανιήλ τέλεσε δέηση, στην οποία συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Λόβετς κ. Γαβριήλ, Νευροκοπίου κ. Σεραφείμ, Βιδινίου κ. Παχώμιος, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Μελενίκου κ. Γεράσιμος, Βελεβουσδίου κ. Ισαάκ, Κωνσταντίνης κ. Μιχαήλ, Ζνεπόλεως κ. Μελέτιος, ο κλήρος της πρωτεύουσας και κληρικοί από άλλες μητροπόλεις της χώρας.

Μετά την δέηση, ο Μακαριώτατος εκφώνησε λόγο μπροστά από τον Καθεδρικό Ναό στον οποίο ανέφερε:

«Ευχαριστώ όλους εσάς που ήρθατε σήμερα για να υποστηρίξετε μια μακροχρόνια πρωτοβουλία, που ξεκίνησε από την Ιερά Σύνοδο στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αμέσως μετά τις δημοκρατικές αλλαγές – για την επιστροφή του μαθήματος των Θρησκευτικών ή, όπως ονομάζεται τώρα «Αρετές και Θρησκεία», στο κανονικό πρόγραμμα σπουδών.

O Μητροπολίτης Τυχικὸς καταδικάστηκε ἐπειδὴ τήρησε τὴν ἐκκλησιολογικὴ ἀκρίβεια, δὲν ἀναγνώρισε μυστήρια αἱρετικῶν, δὲν ὑπέκυψε στὸν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Η ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΠΑΥΣΗ του Μητροπολίτη Πάφου Τυχικού αποτελεί τραγική συνέπεια της πνευματικής πτώσης πολλών από τους διοικούντες την Εκκλησία και της εκκοσμίκευσης του κλήρου στις μέρες μας.

Πρόκειται για τους ίδιους που μνημονεύουν σχισματικούς στην Ουκρανία και προσεγγίζουν τον Πάπα της Ρώμης κατά τέτοιο τρόπο, που του αποδίδουν εκκλησιαστικό κύρος, κάτι που οι Άγιοι Πατέρες ρητά απέρριψαν ως αίρεση. Για παράδειγμα, η αναγνώριση βαπτίσματος εκτός της Ορθόδοξης Εκκλησίας αποτελεί ένα μέσο για την προώθηση της παναίρεσης του Οικουμενισμού, μέσο το οποίο ο Μητροπολίτης Τυχικός προς τιμήν του αρνήθηκε.

Η ιστορία της Εκκλησίας είναι γεμάτη από παραδείγματα όπου μέχρι και Άγιοι Πατέρες καθαιρέθηκαν ή παύθηκαν από άδικες Συνόδους, με την Εκκλησία να τους δικαιώνει στη συνέχεια. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καθαιρέθηκε από φθονερούς συνεπισκόπους, αλλά η Εκκλησία τελεί τη Θεία Λειτουργία του κάθε Κυριακή. Ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας διώχθηκε όσο κανείς άλλος, όμως ονομάστηκε «στύλος της Ορθοδοξίας». Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο μόνος που δεν υπέγραψε την ψευδοένωση με τον Πάπα, είπε:

Ὁ Πάπας Λέων ΙΔ΄ καὶ ἡ Ὀρθοδοξία.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Μετά την εκλογή του νέου Πάπα Λέοντος ΙΔ΄ και τις πρώτες του ομιλίες – παρεμβάσεις στα διεθνή ζητήματα, είναι πολλές οι προβλέψεις και οι αναλύσεις που δημοσιεύονται στα διεθνή ΜΜΕ. Όμως για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, που γνωρίζουν την εκκλησιαστική ιστορία έχει δικαιολογημένα προκληθεί ανησυχία για την πορεία του νέου Πάπα. Αιτία το όνομα που επέλεξε και η δήλωσή του πως θέλει η παποσύνη του να ομοιάζει με εκείνη του Πάπα Λέοντος ΙΓ΄ (1878-1903). Πράγματι ο εν λόγω Πάπας σε δύσκολους καιρούς για την παπική Εκκλησία υπήρξε πολύ ενεργητικός και, πολιτικά, αποτελεσματικός στο να αντιμετωπίσει «τις πλάνες των, τότε, μοντέρνων πολιτικό – κοινωνικών θεωριών του σοσιαλισμού, του κομμουνισμού και του μηδενισμού. Ενίσχυσε ηθικά και υλικά τη δημιουργία «χριστιανικών» συνδικάτων και πολιτικών κομμάτων και έδρασε αποτελεσματικά κατά της Μασωνίας και υπέρ της οικογένειας – κατά του διαζυγίου.

Το αρνητικό για τους Ορθοδόξους ήταν ότι ο Πάπας ΙΓ΄ ενέτεινε σε προκλητικό βαθμό τις από του 11ου αιώνος και μετά προσπάθειες του Βατικανού να τους υποτάξει υπό την ηγεμονία του. Η προκλητική προπαγανδιστική επίθεση που εξαπέλυσε, μετά τη δημοσίευση σχετικής εγκυκλίου του, προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αυτό με δική του αυστηρή σε βάρος του Πάπα Εγκύκλιο, που δημοσιεύθηκε στο πατριαρχικό περιοδικό «Εκκλησιαστική Αλήθεια» στις 29 Σεπτεμβρίου 1895 (Αριθμ. Φύλ. 31) καταγγέλλει ότι:

Ὁ οἰκουμενισμὸς καὶ ἡ ληστρικὴ σύνοδος τῆς Κύπρου.

Του Κώστα Νούση στη Romfea.gr

Πώς συνδέονται αυτά τα δύο; Είναι προφανές πως η αλωμένη από τον Οικουμενισμό σύγχρονη Ορθόδοξη Εκκλησία – με πόσο πόνο το διαγιγνώσκουμε αυτό εν τοις πράγμασι μέρα τη μέρα – έκανε επίδειξη ισχύος και αυτό αποδεικνύεται από το αχρείαστο του πράγματος, από το ανυπόστατο των κατηγοριών και την αθωότητα του κατηγορουμένου.

Πρόκειται για μια ακόμη ληστρική σύνοδο στα χρονικά της Εκκλησίας μας.

Ο Πάφου Τυχικός επαύθη… ατυχώς. Για ποιον λόγο; Επειδή είναι αντιπαπικός!

Σε μια σειρά από πρόσφατα άρθρα δια των οποίων καταγγέλλαμε τον σύγχρονο Οικουμενισμό αναφερθήκαμε πως ο πολιορκητικός του κριός είναι η σχέση Ρώμης και Νέας Ρώμης, Ρωμαιοκαθολικισμού και Ορθοδοξίας, Πάπα και Πατριάρχη Οικουμενικού. Τυχαίο;

Σε αυτό δεν μπορεί ο γράφων να απαντήσει με βεβαιότητα, αλλά μπορεί να διαπιστώσει το εξής οξύμωρο: πώς είναι δυνατό να έρχονται σε τόσο στενές σχέσεις ο Οικουμενικός με τον Πάπα, ενώ οι διαφορές είναι πολύ περισσότερες από ό,τι, για παράδειγμα, μεταξύ Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων;

Ο Πάφου Τυχικός – εκ μόνης όψεως δίνει την αγαστή έξωθεν καλή μαρτυρία ενός παραδοσιακού Ιεράρχη – ήταν άτυχος ως προς τον ζηλωτισμό του.

27 Μαΐου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ τυφλοῦ». Ἑλλαδίου ἱερομάρτυρος (ϛ΄ αἰ.)· Ἰωάννου ὁμολογητοῦ τοῦ Ῥώσου († 1730). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης ς΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιζ΄ 19-28).

Πραξ. 17,19       ἐπιλαβόμενοί τε αὐτοῦ ἐπὶ τὸν Ἄρειον πάγον ἤγαγον λέγοντες· δυνάμεθα γνῶναι τίς ἡ καινὴ αὕτη ἡ ὑπὸ σοῦ λαλουμένη διδαχή;

Πραξ. 17,19              Και αφού τον επήραν, τον έφεραν στον Αρειον Παγον και του είπαν· “ημπορούμεν να μάθωμεν ποιά είναι αυτή η νέα διδασκαλία, την οποίαν κηρύττεις;

Πραξ. 17,20       ξενίζοντα γάρ τινα εἰσφέρεις εἰς τὰς ἀκοὰς ἡμῶν· βουλόμεθα οὖν γνῶναι τί ἂν θέλοι ταῦτα εἶναι.

Πραξ. 17,20             Διότι εκαταλάβαμε, ότι κάτι παράδοξα πράγματα βάζεις εις τα αυτιά μας· θέλομεν να μάθωμεν, τι τάχα είναι αυτά”.

Φοβερόν: Ἡ πλειοψηφία τῶν Ἀγγλικανῶν «κληρικῶν» εἶναι ὑπὲρ τοῦ σοδομισμοῦ!

ΠΟΥ ὀφείλεται ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῆς Εὐρώπης; Δυσ­τυχῶς στὶς εὐρωπαϊκὲς «ἐκκλησίες»! Οἱ αἱρετικοὶ «κληρικοὶ» εἶναι αὐτοὶ ποὺ «σέρνουν τὸ χορὸ» τῆς ἀποστασίας! Ἐν προκειμένῳ οἱ ἀγγλικανοὶ «ἱερεῖς» κατεδαφίζουν τὴν «ἐκκλησία» τους. Δεῖτε τὴν εἴδηση:

«Ἡ ἔρευνα ἀποκαλύπτει ἐπίσης τὴν ἰσχυρὴ ἐπιθυμία τῶν Ἀγγλικανῶν κληρικῶν γιὰ σημαντικὲς ἀλλαγὲς στὸ δόγμα τῆς ἐκκλησίας τους ἐπὶ θεμάτων ὅπως τὸ σέξ, ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμός, ὁ γάμος καὶ ὁ ρόλος τῆς γυναίκας στὸ ἱερατεῖο, ἔτσι ὥστε οἱ ἐπίσημες ἐκκλησιαστικὲς θέσεις νὰ εὐθυγραμμιστοῦν περισσότερο μὲ τὴν ἐπικρατοῦσα κοινὴ γνώμη.

Περί Ἀσέβειας

❈ Ἄλλο εἶναι ἡ ἁμαρτία καί ἄλλο εἶναι ἡ ἀσέβεια. Ὑπάρχει διαφορά. Ἀσέβεια εἶναι ὅταν ἁμαρτάνουμε ἀπευθείας στόν Θεό, καταφρονοῦμε τόν Θεό.

Νά πῶ ἕνα παράδειγμα: Κλέβω ἐγώ - ὅ μή γένοιτο - ἕναν ἄλλον. Αὐτό εἶναι κλοπή, εἶναι ἁμαρτία.