Τήν Τετάρτην, 16ην/29ην Ἰανουαρίου 2025, ἐτελέσθη ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱεροθέου.Διά τήν ἐξόδιον Ἀκολουθίαν καί τήν ταφήν αὐτοῦ μετέβησαν εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος μετά τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί ἐτέλεσαν αὐτήν, συνιερουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους καί Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τῶν Ἱερομονάχων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τοῦ Πνευματικοῦ τοῦ Ἁγίου Σάββα Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου καί τῶν Ἱερέων τῶν ὁμόρων περιοχῶν τῆς Βηθλεέμ, συμπροσευχομένων μοναζουσῶν καί μοναχῶν ἐλθόντων ἐξ Ἱεροσολύμων καί πλῆθος λαοῦ ἐκ τοῦ ποιμνίου τῆς Βηθλεέμ.Τόν ἐπικήδειον πρός τόν ἐκλιπόντα Ἁγιοταφίτην Ἀρχιμανδρίτην ἐξεφώνησεν ὁ Σεβασμιώτατος ὡς ἕπεται:“Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,Σεβαστοί ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,Εὐλαβεῖς προσκυνηταί τῶν Ἁγίων τόπων,Χρέος ἱερόν καί ἅγιον συγκαλεῖται ἡμᾶς σήμερον εἰς τήν περίβλεπτον καί ἱστορικήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου, ἵνα προπέμψωμεν τόν πολιόν ἀδελφόν ἡμῶν Ἀρχιμανδρίτην Ἱερόθεον, ἡγούμενον καί ἀνακαινιστήν τῆς Ἱερᾶς ταύτης παλαιφάτου Μονῆς.Τό «ὄντως φοβερώτατον τοῦ θανάτου μυστήριον» αὖθις βλέποντες προκείμενον ἐν μέσῳ ἡμῶν, ἐξαπορούμεθα μετά τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, «ποία τοῦ βίου τρυφή διαμένει λύπης ἀμέτοχος; Ποία δόξα ἔστηκεν ἐπί γῆς ἀμετάθετος; Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ροπή καί ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται». Τήν φοβεράν καί ζοφεράν ταύτην πραγματικότητα, τήν εἰσαχθεῖσαν εἰς τό ἀνθρώπινον ἡμῶν γένος ἕνεκα τῆς προπατορικῆς παραβάσεως, ὡς παραφθοράν τινα καί ἀφύσικον κατάληξιν, ὁ Πανάγαθος Θεός ἡμῶν, «ἵνα μή τό κακόν ἀθάνατον γένηται», ἐπανωρθώσατο ἤτοι «τοῦ ἱδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ’ ὑπέρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν», (Ρωμ. 8,32), Ὅς καί «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλ. 2,8), «ἵνα διά τοῦ θανάτου καταργήσῃ τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τόν διάβολον» (Ἑβρ. 2,14) καί «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἱς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἱώνιον», (Ἰω. 3,15).
Aναστάσιος συγκοπείς σαρκός μέλη,Άρτιος έσται εσχάτη Aναστάσει.Ο Άγιος Αναστάσιος ήταν γέννημα θρέμμα του Ναυπλίου και ζωγράφος επιδέξιος ως προς το επάγγελμα. Αρραβωνιάστηκε εκεί την κόρη ενός χριστιανού και σε λίγες μέρες άκουσε κάποια σφάλματα για την αρραβωνιαστικιά του και την άφησε. Οι συγγενείς της κόρης του έκαναν μαγικά για να την αγαπήσει και να την πάρει. Έτσι σε λίγο καιρό υπό την επήρεια των μαγικών έχασε ο νέος τα λογικά του και γυρνούσε από δω κι από κει.Όταν τον είδαν οι Τούρκοι, έτσι αλλόκοτο, τον έκαναν να αλλαξοπιστήσει. Ο Θεός όμως τον λυπήθηκε και σε λίγες μέρες του έδωσε την υγεία του. Και ερχόμενος στα συγκαλά του κατανοεί ότι είναι Τούρκος και ότι φορούσε στο κεφάλι άσπρο σαρίκι. Αμέσως το πετάει στο χώμα και αρχίζει να φωνάζει με δυνατή φωνή και με τόλμη μέσα στο πλήθος των Τούρκων ότι ήταν, είναι και θα είναι για πάντα χριστιανός.
Βασιλική Αγίου Απολλιναρίου, 5 Ιουνίου 2002. Χοροστάτησαν ο πατριάρχης Κων/Πόλεως Βαρθολομαίος και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος. Συλλειτούργησαν Περγάμου Ζηζιούλας, Μπουένος Άιρες Ταράσιος, Ιταλίας Γεννάδιος, Ρηγίου Εμμανουήλ (ο σημερινός Χαλκηδώνος), Δημητριάδος Ιγνάτιος. Συμπροσευχήθηκαν με παπικούς καρδινάλιους, μουσουλμάνους, λουθηρανούς, αγγλικανούς. Στο τέλος μετρήσαμε στο βίντεο (όσο αυτό έδειξε) τουλάχιστον τρεις αιρετικούς που κοινώνησαν. Σύμφωνα με τον π. Σαράντη Σαράντο μοιράστηκε και αντίδωρο στους αιρετικούς «επισκόπους» κλπ (δείτε στην συνέχεια μικρό απόκομμα από την παρέμβαση που είχε κάνει ο π. Σαράντης).
Ὁ κόσμος λέει, ὅτι σήμερα «ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο». Τί σημαίνει Τριῴδιο; Ἡ λέξι χρησιμοποιεῖται σὲ δύο γλῶσσες· στὴ γλῶσσα τοῦ διαβόλου καὶ στὴ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ. Τί προτιμᾶτε ἐσεῖς; Στὴ γλῶσσα τοῦ διαβόλου Τριῴδιο ἴσον καρναβάλια, χοροί, διασκεδάσεις, φαγοπότια, ὄργια. Στὴ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ Τριῴδιο σημαίνει κάτι ἄλλο· εἶνε ἕνα βιβλίο ἀλλὰ καὶ μία περίοδος.Εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα ἢ μᾶλλον τὸ ὡραιότερο βιβλίο τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Περιέχει ἱερὲς ἀκολουθίες. Τὰ «γράμματα» τοῦ Τριῳδίου εἶνε τέτοια, ποὺ μόνο ἂν εἶσαι πέτρα μένεις ἀσυγκίνητος.Εἶνε καὶ μία περίοδος ποὺ βαστάει 70 ἡμέρες. Ἀρχίζει σήμερα Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ τελειώνει τὸ Μέγα Σάββατο, ὅταν ὁ ἱερεὺς τελεῖ λειτουργία, κρατεῖ κάνιστρο γεμᾶτο φύλλα δάφνης (σύμβολα νίκης), τὰ σκορπάει παντοῦ στὸ ναό, καὶ ψάλλει τὸ προοίμιο τῆς Ἀναστάσεως «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν…» (Ψαλμ. 81,8).Αὐτὸ εἶνε τὸ Τριῴδιο. Καὶ σήμερα, πρώτη μέρα τοῦ Τριῳδίου, τὸ εὐαγγέλιο ·(βλ. Λουκ. 18,10-14) μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ μία ἀπὸ τὶς ὡραῖες παραβολὲς ποὺ εἶπε ὁ Χριστός. Δύο πρόσωπα ἀντίθετα παρουσιάζονται ἐδῶ, ὁ φαρισαῖος καὶ ὁ τελώνης.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἁγίου, 26 Ὀκτωβρίου (Β΄ Τιμ. β´ 1-10).
Β Τιμ. 2,1 Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,
Β Τιμ. 2,1 Συ λοιπόν, τέκνον μου, να ενδυναμώνεσαι με την χάριν, που δίδει ο Ιησούς Χριστός (δια να μένης πιστός εις αυτόν και εις εμέ, χωρίς να επηρεάζεσαι από το παράδειγμα εκείνων, που με εγκατέλειψαν).
Β Τιμ. 2,2 καὶ ἃ ἤκουσας παρ᾿ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι.
Β Τιμ. 2,2 Και αυτά που έχεις ακούσει και διδαχθή από εμέ, παρουσία πολλών μαρτύρων, αυτά να τα εμπιστευθής ως ανεκτίμητον θησαυρόν εις πιστούς και αξιοπίστους ανθρώπους, οι οποίοι θα είναι ικανοί και άλλους να διδάξουν τας αληθείας του Ευαγγελίου.
(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ἐπιτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)Ὑπαπαντή σημαίνει ὑποδοχή (ὑπαντῶ =ὑποδέχομαι).Μᾶς λέγει ὁ Εὐαγγειστής Λουκᾶς, ὅτι ἀφοῦ συμπληρώθηκαν 40 ἡμέρες ἀπό τήν γέννηση τοῦ Κυρίου μας, ἔφεραν τόν Χριστό ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Παναγία εἰς τά Ἱεροσόλυμα. Γιά ποιό λόγο; «Παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ». Γιά νά Τόν παρουσιάσουν στόν Κύριο. Καί γιά ποιόν ἄλλο λόγο; Ἐπίσης γιά νά προσφέρουν θυσία, νά εὐχαριστήσουν.Αὐτή ἡ πράξη ἦταν διδακτική γιά ὅλους ἐμᾶς, ἔγινε γιά ‘μᾶς, γιά νά γνωρίζουμε εἰς τούς αἱῶνας τῶν αἰώνων ὅτι εἴμαστε δημιουργήματα καί πλάσματα τοῦ Θεοῦ καί ἑπομἐνως ὅλη ἡ ὕπαρξή μας πρέπει νά παρατίθεται, νά προσφέρεται, νά παρουσιάζεται στό Θεό.
Πρώτο μέρος ΕΔΩ«Σταθερά καί ἀμετακίνητα ὁ Ἅγιος Γεννάδιος ὁ Σχολάριος παρέμεινε στήν ὀρθόδοξο γραμμή τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Δέν ἦταν ποτέ φιλοπαπικός καί φιλενωτικός«.Τήν Κυριακή 26 Ἰανουαρίου στήν αἴθουσα τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν (Σούτσου 3) καί στό καθιερωμένο κυριακάτικο μάθημα (ὧρες 11:30 – 13:00) ὁ πρωτοπρεσβύτερος καθηγητής Θεόδωρος Ζήσης παρέδωσε τό β΄ μάθημα τῆς σειρᾶς » Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός καί Ἅγιος Γεννάδιος Σχολάριος. Ὑπῆρξε πρόβλημα στίς σχέσεις τους; (Β΄)» Ὁ τίτλος τοῦ β΄ μαθήματος ἦταν: «Σταθερά καί ἀμετακίνητα ὁ Ἅγιος Γεννάδιος ὁ Σχολάριος παρέμεινε στήν ὀρθόδοξο γραμμή τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Δέν ἦταν ποτέ φιλοπαπικός καί φιλενωτικός». Ὁ π. Θεόδωρος ὑποστήριξε τήν θέση αὐτή μέ βάση τίς πηγές καί τήν ὀρθόδοξη καί θεολογική καί ἐπιστημονική αὐτοσυνειδησία, ὅπως αὐτή εἶχε μέχρι τά μέσα τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ὁπότε ἔγινε ἡ ἔκδοση ἀπό παπικούς κληρικούς τῶν «Ἁπάντων» τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου, μέσα στήν ὁποία οἱ ἐκδότες περιέλαβαν καί νόθα, ψεύτικα συγγράμματα τοῦ Σχολαρίου, τά ὁποῖα τόν παρουσιάζουν ὡς λατινόφρονα καί ἐχθρό τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Τήν ἀπάτη αὐτή καί τήν νοθεία υἱοθέτησε καί ὁ καθηγητής στήν Θεολογική Σχολή Ἀθηνῶν καί Ἀκαδημαϊκός Κωνσταντῖνος Μπόνης, ὁ ὁποῖος σέ ἐκτενές ἄρθρο του στήν «Θρησκευτική καί Ἠθική Ἐγκυκλοπαιδεία» στήν δεκαετία τοῦ 1960 (ΘΗΕ 4, 274-289) ταυτίζεται ἀπολύτως μέ τήν παπική ἐχθρότητα καί χρησιμοποιεῖ βαρύτατους καί ἀπρεπεῖς χαρακτηρισμούς ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου, πού ἀμαυρώνουν τήν εἰκόνα αὐτοῦ, ἑνός ἀπό τούς μεγαλυτέρους συγγραφεῖς καί ὑπερμάχους τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν ὁποῖον ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὅρισε διάδοχό καί συνεχιστή τῶν ἀγώνων του.
❈ Κάνουν γάμο καί δέν προσέχει κανένας τό μυστήριο καί μόνο κοιτᾶνε ἄν ἡ νύφη θά πατήσει τό πόδι τοῦ γαμπροῦ ἤ πῶς θά ρίξουμε τό κουφέτο στό κεφάλι τοῦ ἄλλου. Ἤ ἄν θά ρίξουμε ρύζι γιά νά ριζώσει. Ἔτσι θά ριζώσει;! Δέν ξέρουν κἄν, ὅτι τό ρύζι γράφεται μέ «υ» καί τό ριζώνω γράφεται μέ «ι». Δηλαδή τελείως ἄσχετα πράγματα. Τρελά πράγματα.Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 8 – 7 – 2012)
