Η αίρεση του Παπισμου E΄- Παπικές κακοδοξίες, Ι. Μ. Παρακλήτου, 3-5-2025...

Θεωρεῖται φιλαργυρία νά ἔχει κανείς χρήματα ἀποταμιευμένα; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρά ἀλλήλων λαμβάνοντες, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρά ἀλλήλων λαμβάνοντες, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 2-5-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Κυριακή τῶν Μυροφόρων. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ[:Μάρκ.15,43-16,8]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[υπομνηματισμός των χωρίων: Ματθ.27,57-66 και Ματθ.28,1-10]

«Ὀψίας δὲ γενομένης ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ Ἀριμαθαίας, τοὔνομα Ἰωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσε τῷ Ἰησοῦ· οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα. Καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ Ἰωσὴφ ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ, καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ, καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου ἀπῆλθεν(: Όταν προχώρησε το δειλινό, ήλθε κάποιος άνθρωπος πλούσιος που καταγόταν από την Αριμαθαία και ονομαζόταν Ιωσήφ, που κι αυτός υπήρξε μαθητής του Ιησού. Αυτός πήγε στον Πιλάτο και του ζήτησε το σώμα του Ιησού. Τότε ο Πιλάτος διέταξε να του δοθεί το σώμα. Κι αφού ο Ιωσήφ πήρε το σώμα, το τύλιξε σε καθαρό και αμεταχείριστο σεντόνι και το έβαλε στο δικό του καινούριο μνημείο, το οποίο είχε σκαλίσει στον βράχο. Κι αφού κύλισε ένα μεγάλο λίθο στη θύρα του μνημείου, την έκλεισε με τον λίθο αυτόν κι έφυγε)»[Ματθ. 27, 57-60].

Αυτός είναι ο Ιωσήφ, ο οποίος προηγουμένως κρυβόταν. Τώρα όμως, μετά τον θάνατο του Χριστού, έδειξε μεγάλη τόλμη. Διότι ούτε ασήμαντος ήταν, ούτε από εκείνους που μένουν απαρατήρητοι, αλλά ένας από τα μέλη του Συνεδρίου[πρβλ. Λουκ.23,51: «Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσήφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος·οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν- ἀπὸ Ἀριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ(:Και ιδού, παρουσιάζεται τότε ένας άνθρωπος που λεγόταν Ιωσήφ και ήταν βουλευτής, δηλαδή μέλος του ιουδαϊκού συνεδρίου,άνθρωπος καλοκάγαθος και ενάρετος. Αυτός δεν είχε συμφωνήσει με την απόφαση που πήραν τα μέλη του συνεδρίου εναντίον του Ιησού, ούτε με τα μέτρα και τις πράξεις που έκαναν για να εξασφαλίσουν την επικύρωση και την εκτέλεση της αποφάσεως. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν ήταν από την πόλη των Ιουδαίων Αριμαθαία. Είχε πιστέψει στο κήρυγμα του Ιησού για τη βασιλεία του Θεού και περίμενε κι αυτός μαζί με τόσους άλλους μαθητές τη βασιλεία αυτή)»], και πολύ επιφανής.

Ἀντιαιρετικὸς Ἀγών, Τρία πολύτιμα κείμενα ἀπὸ ἐγχειρίδιο Ἁγιορείτου Μοναχοῦ.

Ἐκ τοῦ βιβλίου τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου – Ἀντίγραφον περὶ Λατινοφρονούντων

Ἡ Μονὴ ἐξακολουθεῖ ὁμαλῶς ἐξελισσομένη μέχρι τοῦ 1280 (1275 -1282), μέχρι δηλονότι τῆς εἰς Ἄθω ἐλεύσεως τοῦ Αὐτοκράτορος Μιχαὴλ Η΄τοῦ Παλαιολόγου καὶ τοῦ Πατριάρχου Ἰωάννου Βέκκου, λατινοφρόνων ἤ ἀπεσταλμένων αὐτῶν, «ἐπὶ τῷ σκοπῷ ὅπως πείσωσι τοὺς Ἁγιορείτας, ἵνα προστεθῶσι τῷ λατινικῷ φρονίματι περὶ ἐνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ὁπότε, ἀφικομένων καὶ εἰς τὴν Μονὴν Ξηροποτάμου, οἱ ἐν αὐτῇ οἰκοῦντες Μοναχοὶ δειλανδρίσαντες καὶ φόβῳ συσχεθέντες καὶ ἀντὶ τῶν αἰωνίων τὰ πρόσκαιρα προτιμήσαντες καὶ τῷ τῆς Λαύρας ζηλώσαντες ὑποδείγματι, ὑπεδέξαντο αὐτοὺς μετὰ φώτων καὶ κρότων καὶ μεγάλης τιμῆς καὶ μετ’ αὐτῶν ἐν τῷ ναῷ εἰσελθόντες τὴν τῶν ἀζυμιτῶν λειτουργίαν ἐτέλεσαν καὶ τῶν αἰρετιζόντων ἐμνημόνευσαν. Τότε ὁ ποιῶν τὴν γῆν τρέμειν Κύριος, θᾶττον συσσείσας τὴν γῆν μετ’ ἤχου, τὸν μὲν ναὸν κατέβαλε, τοὺς δ’ ἐν αὐτῷ Ιερεῖς τῆς αἰσχύνης κατέχωσε καὶ τὰ τῆς Μονῆς τείχη ἀνέτρεψε, ἕνα μόνον καταλιπὼν ἐκ τῶν τοίχων, κεκλιμένον καὶ αὐτόν, εἰς σημεῖον ταῖς ἔπειτα γενεαῖς» (Μ.Γ. 143 -144).

Τότε δ’ ἔπαυσεν φυόμενον ὑπὸ τὴν Ἅγὶαν Τράπεζαν καὶ τὸ μανιτάριον, ὅπερ αὐτομάτως κατ’ ἔτος ἐν τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα ἐφύατο, διὰ τὸ βεβηλωθῆναι τὸ Ἅγιον Θυσιαστήριον ὑπὸ τ[ων εἰρημένων Λατινοφρόνων.

(Ἐκ τῆς ἱστορίας τῆς Μονῆς).

+ + +

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΕΚ ΤΗΣ ΙΔΙΟΧΕΙΡΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΩΝ

Εἶς ἀδελφὸς ἤκουε διὰ τοὺς ἀφωρισμένους ὅπου εἶναι εἰς τὴν Λαύραν τοῦ Ἄθωνος, οἱ ὁποῖοι ἐδέχθησαν καὶ συνελλειτούργησαν μὲ τὸν Ἰωάννην Βέκκον, τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχην. Εἶχε ἀμφιβολίαν ἄν εἶναι πράγματι ἀληθῶς καὶ πάντοτε ἐρευνοῦσε καὶ ἐρωτοῦσε ἄν εὐρίσκεται κανεὶς νὰ τοὺς εἶδεν ἰδίοις ὄμμασιν ὡς αὐτόπτης μάρτυς διὰ νὰ πεισθῇ ἀπὸ τὴν ἀμφιβολίαν ὅπου εἶχε· καὶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ὅπου ἐρώτησε τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Πνευματικὸς τοὺς ἔχει ἰδεῖ καὶ ἦρθε καὶ μὲ ρώτησε ἐὰν γνωρίζω καὶ ἐὰν τοὺς εἶδα ἰδίοις ὄμασι καὶ τὸν ἐπληροφόρησα ὅτι τοὺς εἶδα καὶ εἶναι βεβαιότατα, ἐπειδὴ ἐγὼ ἦρθα εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος εἰς τὰ 1885, ἐτῶν εἴκοσι· μετὰ δύο ἔτη, ἐπειδὴ ἔτυχε νὰ πάρωμε σιτάρι ἀπὸ τὴν Μονὴν Κωνσταμονίτου 1200 ὀκάδες, ἐπηγαίναμε διὰ θαλάσσης μὲ τὴν βάρκα τὴν ἰδικήν μας νὰ τὸ περιλάβομε, ὅπου ἤμουν 22 ἐτῶν καὶ ἦτο τὸν Σεπτέμβριον δύο ἡμέρας μετὰ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Γατιὰ καὶ σκυλιὰ ἀντὶ γιὰ παιδιά!

Ἄρθρο ποὺ εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος κρούει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ ἀποκαλύπτει μιὰ ὄχι μικρῆς ἐμβέλειας παθογένειά της:

«Οἱ σύγχρονες κοινωνίες μας βρίσκον­ται ἀντιμέτωπες μὲ μιὰ πρωτοφανὴ κρίση ὑπογεννητικότητας, μιὰ σιωπηλὴ πανδημία ποὺ ἀπειλεῖ τὴ βιωσιμότητα καὶ τὴν ὕπαρξη τῶν ἐθνῶν στὸ πέρασμα τῶν χρόνων. (…) Ἡ ἀπόκτηση παιδιῶν γίνεται γιὰ ἀρκετοὺς εἴτε μιὰ “ἐπίπονη ἐπιλογὴ” εἴτε μιὰ “σπάνια πολυτέλεια”, ἀνάλογα μὲ τὴν περίσταση, κι ἔτσι ὁλοένα καὶ περισσότεροι γυναῖκες καὶ ἄνδρες ἐπιλέγουν νὰ ζήσουν χωρὶς τὴν εὐθύνη καὶ τὰ ἔξοδα ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν. (…)

Πολλὲς εὐρωπαϊκὲς χῶρες ἀντιμετωπί­ζουν ἔντονα τὸ φαινόμενο τῆς ὑπογεννητικότητας, μὲ τὴ μέση γονιμότητα στὴν ΕΕ νὰ εἶναι περίπου 1,5 παιδιὰ ἀνὰ γυναίκα, πολὺ κάτω (…) ἀπὸ τὸ ὅριο ἀντικατάστασης τοῦ πληθυσμοῦ (2,1 παιδιὰ ἀνὰ γυναίκα). (…) Ἡ χώρα μας ἀντιμετωπίζει ἕνα ἀπὸ τὰ χαμηλότερα ποσοστὰ γεννήσεων στὴν Εὐρώπη, μὲ τὴ γονιμότητα νὰ κυμαίνεται γύρω στὸ 1,3 παιδιὰ ἀνὰ γυναίκα».

Τὸ ἄρθρο ἀναφέρει ὅτι αὐτὴ ἡ τάση συνιστᾶ πλέον κίνημα, τὸ κίνημα “No Kids” (=ὄχι παιδιά). Ἐπιπλέον ἐπισημαίνει τὸ ἑξῆς:

Κυριακή τῶν Μυροφόρων. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιάτ ή ἐκλογή τῶν ἑπτά διακόνων

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ[:Πράξ.6,1-7]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΔΙΑΚΟΝΩΝ

[υπομνηματισμός των χωρίων Πράξ.6,1-7]

«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν(:Τις ημέρες αυτές, ενώ αυξανόταν ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, άρχισαν να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την αραμαϊκή γλώσσα. Τα παράπονα αυτά προέκυψαν, διότι οι χήρες των ελληνόφωνων Ιουδαίων Χριστιανών που δεν ήταν ντόπιοι, παραμελούνταν στην καθημερινή περίθαλψη και υπηρεσία της διανομής τροφών και ελεημοσυνών)»[Πράξ.6,1].

«Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις(:Κατά τις ημέρες αυτές)»[Πράξ.6,1].Ποιες ημέρες εννοεί; Όταν συνέβαιναν αυτά, όταν μαστιγώνονταν, όταν απειλούνταν, όταν αυξανόταν ο αριθμός των μαθητών, τότε «άρχισαν να γογγύζουν». Ίσως μάλιστα να συνέβηκε αυτό από το πλήθος, διότι δεν είναι δυνατό στο πλήθος να υπάρχει ακρίβεια και τελειότητα. Δεν εννοεί οπωσδήποτε τις ημέρες εκείνες, αλλά συνηθίζει η Γραφή, και τα μέλλοντα να συμβούν να τα αναφέρει σαν να συνέβησαν, και γι' αυτό μίλησε έτσι. «῾Ελληνιστές» νομίζω ότι ονομάζει εκείνους που ομιλούν την ελληνική γλώσσα· διότι αυτοί μιλούσαν ελληνικά, αν και ήταν εβραίοι. Να και άλλη δοκιμασία· πόσο μάλλον και εσύ, αν θέλεις να εξετάσεις, θα διαπιστώσεις ότι από την αρχή οι πόλεμοι γίνονται και από μέσα και από έξω.

«Ἐγένετο(:Άρχισαν), λέει, «γογγυσμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν(:οι Εβραίοι Χριστιανοί που ήταν από ξένα μέρη και γι’ αυτό μιλούσαν την ελληνική γλώσσα, να γογγύζουν εναντίον των ντόπιων Εβραίων Χριστιανών, που μιλούσαν την αραμαϊκή γλώσσα. Τα παράπονα αυτά προέκυψαν, διότι οι χήρες των ελληνόφωνων Ιουδαίων Χριστιανών που δεν ήταν ντόπιοι, παραμελούνταν στην καθημερινή περίθαλψη και υπηρεσία της διανομής τροφών και ελεημοσυνών)». Άρα η καθημερινή ήταν η φροντίδα για τις χήρες. Και πρόσεχε ότι και αυτός την ονομάζει διακονία, και όχι αμέσως ελεημοσύνη, εξυψώνοντας ταυτόχρονα και εκείνους που προσέφεραν και εκείνους που λάμβαναν. Αυτή η διάκριση σε βάρος εκείνων των χηρών δεν ήταν αποτέλεσμα κακίας, αλλά ίσως αμέλειας του πλήθους. Γι’ αυτό ανέφερε και αυτό (διότι δεν ήταν μικρό κακό), για να διορθωθεί σύντομα. Βλέπεις πως τα κακά και απ’ αρχής δεν προέρχονταν μόνο από έξω, αλλά και από μέσα; Εσύ όμως μην παρατηρήσεις αυτό μόνο, ότι διορθώθηκε, αλλά ότι ήταν μεγάλο κακό.

Ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν ἀνθρώπων καὶ ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν θρησκειῶν

1. Το 1267 στην μονή Ξη­ρο­πο­τά­μου του Αγί­ου Όρους, έγι­νε συλ­λεί­τουρ­γο Ορ­θο­δό­ξων και πα­πι­κών για την ένω­ση των 2 εκ­κλη­σιών και κατά τη διάρ­κεια της Θεί­ας λει­τουρ­γί­ας έγι­νε σει­σμός και κα­τα­πλα­κώ­θη­καν όλοι μέσα στην Εκ­κλη­σία και σκο­τώ­θη­καν!

Εί­ναι με­λα­νή και άγνω­στη ιστο­ρία του Αγί­ου Όρους, την οποία γνω­ρί­ζουν πολύ καλά οι πα­πι­κοί, αλλά οι ημέ­τε­ροι την αγνο­ούν.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα, Άγιον Όρος +

2. Όλοι θέ­λου­με να δώ­σει ο Θεός ενό­τη­τα πί­στε­ως στον κό­σμο. Μα εσείς τα μπερ­δεύ­ε­τε τα πράγ­μα­τα.

Άλλο η συμ­φι­λί­ω­ση των αν­θρώ­πων και άλλο η συμ­φι­λί­ω­ση των θρη­σκειών.

Ἀφ’ης στιγμῆς, ὅμως, ἀποφάσισε νὰ μετανοήσει καὶ ἄρχισε νὰ κλίνει πρὸς τὸ φῶς καὶ πρὸς τὴν ἀλήθεια, τῆς δόθηκε πνεῦμα προσευχῆς.

+Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Να γονατίζουμε και να προσευχόμαστε με πολλή ταπείνωση. Σε κάθε μετανοημένη ψυχή δίδεται λόγος, της δίδεται φωτισμένη προσευχή.

Αυτό το βλέπουμε στην πόρνη του Ευαγγελίου κατά τη Μεγάλη Τρίτη. Πού ήξερε αυτή, μια γυναίκα του δρόμου να κάνει προσευχή;

Ἀνέκαθεν δὲν ἔλειψαν τὰ ζιζάνια, οὔτε θὰ λείψουν ἀπὸ τὸν σίτον

Ανέκαθεν δέν ἔλειψαν τά ζιζάνια, οὔτε θα λείψουν ἀπό τόν σῖτον.

Ὑπῆρξαν ψευδοπροφῆται, ὑπῆρξαν ὅμως καί ἀληθεῖς προφῆται, ὑπῆρξαν ψευδαπόστολοι ἀλλά καί ἀληθεῖς ἀπόστολοι, ψευδοδιδάσκαλοι ἀλλά καί ἀληθεῖς διδάσκαλοι, καί σήμερον ὑπάρχουν ψευδοκληρικοί, καί ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς τῆς αἰσχύνης, ὑπάρχουν ὅμως καί ἀληθεῖς καί γνήσιοι ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καί μοναχοί καί ἐλπίζω καί πιστεύω ὅτι δέν θά ἐκλείψουν οἱ ἐκλεκτοί, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, μέ τήν διαφοράν ὅτι εἶνε ὀλίγοι, ἀλλά καί ὁ Κύριος εἶπεν, ὅτι πολλοί εἰσι οἱ κλητοί, ὀλίγοι δέ οἱ ἐκλεκτοί καί ὀλίγοι οἱ σωζόμενοι (Ματθ. 20,16).

3 Μαΐου. «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ Θωμᾶ». Τιμοθέου καὶ Μαύρας μαρτύρων (†283). Πέτρου ἀρχιεπ. Ἄργους (†950), Οἰκουμενίου ἐπισκ. Τρίκκης, Θεοφάνους Περιθεωρίου (ιδ΄ αἰ.). Ξενίας παρθενομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαββάτου β´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ε´ 21-32).

Πραξ. 5,21         ἀκούσαντες δὲ εἰσῆλθον ὑπὸ τὸν ὄρθρον εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκον. παραγενόμενος δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ συνεκάλεσαν τὸ συνέδριον καὶ πᾶσαν τὴν γερουσίαν τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, καὶ ἀπέστειλαν εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀχθῆναι αὐτούς.

Πραξ. 5,21                Ηκουσαν οι Απόστολοι αυτά, εισήλθαν, ενώ ακόμη ήτο όρθρος, στον ιερόν τόπον και εδίδασκον. Ηλθε δε κατά την πρωΐαν ο αρχιερεύς και όσοι ήσαν μαζή του στον τόπον των συνεδριάσεων, εκάλεσαν το συνέδριον και όλην την γερουσίαν των Ισραηλιτών και έστειλαν ανθρώπους εις την φυλακήν, δια να φέρουν προ του συνεδρίου τους Αποστόλους.