Πόσο συχνά εἶναι καλό νά ἐξομολογούμαστε; -Ὄχι μόνο μετάνοια, ἀλλά καί διόρθωση, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πόσο συχνά εἶναι καλό νά ἐξομολογούμαστε; -Ὄχι μόνο μετάνοια, ἀλλά καί διόρθωση, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τό εὐκταῖο εἶναι νά κόβουμε τά πάθη ἀμέσως, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ὠφέλεια τῆς γενικῆς ἐξομολόγησης ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία τοῦ Παπισμοῦ;

Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία τοῦ Παπισμοῦ;

Γράφει ὁ κ. Λέων Μπράνγκ, Θεολόγος

Ὅταν στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 80΄ τοῦ περασμένου αἰώνα διαλύθηκε ἡ πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωση, ὁ Πολωνὸς Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β΄ μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ διέθετε μέσῳ τῆς διπλωματίας τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ, προσπάθησε νὰ ἐπιβάλει τὴν ἀναβίωση τῆς Οὐνίας. Τὴν καμουφλάρισε μὲ τὸν ὅρο «ἐπανευαγγελισμὸς τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης».

Γιὰ ἄλλη μία φορὰ ὁ Παπισμὸς φανέρωνε τὸ ἀληθινό του πρόσωπο, καὶ μάλιστα μετὰ τὴν Β΄ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ ποὺ ἐννοεῖται ὅτι προέβαλε ἕνα φιλελεύθερο πλέον πρόσωπο τοῦ Παπισμοῦ. Ἰδιαίτερα πετυχημένα ἀπέδωσε αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα μία γελοιογραφία τοῦ Ἕλληνα σκιτσογράφου Κύρ. Ἀπεικόνιζε τὸν τότε Πολωνὸ Πάπα Ἰωάννη-Παῦλο Β΄ νὰ γονατίζει ἐπάνω στὸν χάρτη τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης καὶ νὰ ἀπαγγέλλει τὸ «Πάτερ Ἡμῶν», ἀλλὰ σὲ παραλλαγμένη μορφή. Ἀντὶ νὰ αἰτεῖται: «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία ΣΟΥ», οἱ λέξεις ποὺ ἐξέρχονται ἀπὸ τὸ στόμα του καὶ ἐκφράζουν προφανῶς τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς του εἶναι: «ἐλθέτω ἡ Βασιλεία ΜΟΥ», νὰ ἀναστηθεῖ δηλαδὴ πάλι ἡ Οὐνία, ὁ Δούρειος Ἵππος τοῦ Βατικανοῦ κατὰ τὸν μακαριστὸ π. Γεώργιο Μεταλληνό.

Μὲ δόλο ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Παπισμὸς ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 13ου αἰώνα εἶχε δημιουργήσει τὴν Οὐνία ὡς μορφὴ ἕνωσης τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Παπικούς. Εἶχαν τὴ δυνατότητα οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ διατηρήσουν τὸ τρόπο τῆς λατρείας τους, τὶς εἰκόνες καὶ τὰ λειτουργικά τους κείμενα. Ἀρκοῦσε νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν Πάπα ὡς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας τους. Σὲ βάρος τῶν τοπικῶν Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν, κυρίως τῆς Οὐκρανίας, Ρουθηνίας, Σλοβακίας, Ρουμανίας, Σερβίας, Οὑγγαρίας καὶ Βουλγαρίας εἶχε δημιουργηθεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας ἕνας μεγάλος ἀριθμὸς οὐνιτικῶν ἐνοριῶν, οἱ ὁποῖες μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Κομμουνισμοῦ ἀναγκάστηκαν νὰ διαλέξουν ἀνάμεσα στὸν Παπισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Ὅλες σχεδὸν ἐπέλεξαν τὴν Ὀρθοδοξία. Ὅταν ἔπεσε ὁ Κομμουνισμός, ὁ Πολωνὸς Πάπας φρόντισε νὰ μὴ χαθεῖ αὐτὴ ἡ ἱστορικὴ εὐκαιρία καὶ διεκδίκησε τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τὶς περιουσίες τῶν πρώην Οὐνιτῶν. Ἰδίως μετὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Προέδρου τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως Μιχαὴλ Γκορμπατσὸφ στὸ Βατικανὸ τὴν 1η Δεκεμβρίου τοῦ 1989 καὶ τὴν ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων τῶν δύο κρατῶν ἀκολούθησε πληθώρα καταλήψεων ὀρθοδόξων ναῶν ἀπὸ ἐλάχιστους ἀριθμητικὰ Οὐνίτες, ὅπως ἐπίσης βιαιοπραγίες καὶ τραυματισμοὶ σὲ βάρος τῶν Ὀρθοδόξων, ἀκόμα καὶ θάνατοι. Οἱ τοπικὲς ἀρχὲς ἢ ἔπαιρναν τὴ θέση τῶν Οὐνιτῶν ἢ τηροῦσαν στάση παθητική. Τὸ ἀποτέλεσμα: Ἄδειοι Ἱεροὶ Ναοί, ἐπειδὴ οἱ πιστοὶ παρέμειναν Ὀρθόδοξοι. Βρέθηκαν ὅμως χωρὶς Ἱεροὺς Ναούς. Στὴ Ρουμανία π.χ., ἐνῶ μέχρι τὸ 1990 ὑπῆρξαν δύο μόνο ρωμαιοκαθολικοὶ ἐπίσκοποι, ὁ Πάπας Ἰωάννης-Παῦλος Β΄ προέβη στὶς 15 Μαρτίου τοῦ 1990 σὲ χειροτονία 12 ἐπισκόπων, 7 λατινόρυθμων καὶ 5 ἑλληνόρυθμων μὲ ἀποτέλεσμα, ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐπισκόπων σχεδὸν νὰ ὑπερβαίνει τὸν ἀριθμὸ τῶν πιστῶν. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ ἀκολούθησαν βίαια ἐπεισόδια ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων μὲ καταλήψεις ναῶν κ.ἄ. Αὐτὰ συνέβησαν πρὶν ἀπὸ περίπου 35 χρόνια.

«Habemus papam»

Μέγας, μείζων, μέγιστος ὁ ἐπίσκοπος ,,,,, μικρός, ἐλλάτων, ἐλάχιστος ὁ Χριστός

Μέγας, μείζων, μέγιστος ὁ ἐπίσκοπος ,,,,, μικρός, ἐλλάτων, ἐλάχιστος ὁ Χριστός

Γράφει ὁ Ἀγιοσιωνίτης

Στὸν ναό τῆς μητρόπολης στὸ Κιλκὶς, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἀπουσιάζει παντελῶς ὁ Ἐσταυρωμένος ἀπὸ τὸ ἱερὸ βῆμα. Χάθηκε, ἐξαφανίστηκε. Στὴν παρακάτω φωτογραφία ἀπὸ τὸν ἑσπερινὸ τῆς ἀγάπης εἶναι ἡ ἀπόδειξη :

Βλάσφημων ἐπίθεση – Πιστῶν ἀντεπίθεση.

Γεώργιος Β. Λουκάκης, Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)

Το πασίγνωστο πλέον επεισόδιο στην Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου (θα φανεί χρήσιμο, ελπίζουμε, στην ανάπτυξη των σκέψεων που ακολουθούν το δεύτερο συνθετικό), έχει ομολογουμένως εξετασθεί – αναλυθεί πολλαπλώς και από πολλούς, κατά κανόνα εύστοχα με καίριες επισημάνσεις. Η προσωπική μας αίσθηση όμως είναι ότι η εκ μέρους των πιστών προσέγγιση του συμβάντος έχει κατά βάσιν χαρακτήρα απολογητικό, εδραζόμενη σε μια βάση δικαιολογήσεως των διαμαρτυρομένων βουλευτή και θεολόγου εκδότη, αποδίδοντας τον θεοφιλή ακτιβισμό τους σε ‘’ξέσπασμα’’ της ψυχικής τους φόρτισης εξ΄ αιτίας της βάναυσης προκλήσεως και της αφόρητης, για ένα Χριστιανό, βλασφημίας. Σε ένα δεύτερο επίπεδο προσεγγίσεως διατυπώνεται η απολύτως ορθή άποψη ότι η αποκαθήλωση των βλάσφημων εκθεμάτων ήταν άσκηση δικαιώματος πολίτη ο οποίος συνεισφέροντας μέσω της φορολογίας στην λειτουργία της Εθνικής Πινακοθήκης καθίσταται ακούσιος σπόνσορας της βλασφημίας. Σε κάποιο τρίτο τολμηρότερο πεδίο προσέγγισης υποστηρίζεται, επίσης απολύτως ορθά, ότι ο συγκεκριμένος ήπιος ακτιβισμός -και όχι βέβαια βανδαλισμός- ήταν επιβεβλημένη εκπλήρωση ομολογιακού καθήκοντος στο πλαίσιο των υποδειγμάτων του Κυρίου (δια του φραγγελίου εκδίωξη των εμπόρων από τον Ναό), του Αγίου Νικολάου (ράπισμα στον αιρεσιάρχη Άρειο) και της εντολής του Ιερού Χρυσοστόμου σε μια πολύ πιο ήπια εφαρμογή ‘’… ράπισον αυτού (του βλασφήμου) την όψιν…’’

Δυστυχώς όμως οι ανωτέρω διαπιστώσεις, καταγγελίες, ιστορικοθρησκευτικές παραπομπές και μνήμες, δηλαδή οι θεωρητικής μορφής και κατευθύνσεως αντιδράσεις όχι μόνον δεν ‘’συγκίνησαν’’ τους θεομάχους, αλλά αυτοί επανέφεραν – όπως είχαν προαναγγείλει – τους πίνακες, προστατευμένους τώρα.

Ὁ προσωπικός μας ἀγῶνας γιὰ τὴ νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καταργεῖ τὸ χρέος μας νὰ ἐλέγχουμε τὴν αἵρεση καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν καταπολέμησή της;

Εν Κυθήροις τη 27η Μαΐου 2025

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Θεολόγου- συγγραφέως

Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων

Θεωρήσαμε χρέος μας να αναδημοσιεύσουμε στην παρούσα χρονική συγκυρία παλαιότερη ανακοίνωσή μας με τον παραπάνω τίτλο (και με ημερομηνία 21.8.2024), με αφορμή πρόσφατη δημοσίευση υψηλόβαθμου κληρικού. Την αναδημοσιεύουμε παρά κάτω με μικρές προσθήκες και τροποποιήσεις.

Πριν από ένα μήνα περίπου, γύρω στα μέσα Ιουλίου ε.ε. (2024), η αγία μας Εκκλησία εόρτασε τη μνήμη των αγίων και θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, προβάλλοντας αυτούς ως πρότυπα προς μίμηση τόσο για την αγία και ενάρετη ζωή τους, όσον επίσης και για τους αντιαιρετικούς των αγώνες κατά της αιρέσεως του Μονοφυσιτισμού. Μετά από μερικές ημέρες, την δευτέρα Κυριακή του Οκτωβρίου, θα εορτάσει, συν Θεώ, τη μνήμη των αγίων και θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, προβάλλοντας αυτούς για τους ίδιους ως άνω λόγους, ως πρότυπα προς μίμηση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι παρόμοιες εορτές έχει καθιερώσει η Εκκλησία μας εκτός από τις δύο παραπάνω και άλλες δύο φορές, (σε ημέρες Κυριακών), κατά την διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους, θέλοντας έτσι, μέσω των επανειλημμένων αυτών εορτών, να επιστήσει την προσοχή προ του κινδύνου της αιρέσεως, η οποία από μόνη της έχει την δύναμη να οδηγήσει τον άνθρωπο στην απώλεια.

Ωστόσο σήμερα στην εποχή μας, εποχή γενικής αποστασίας και θρησκευτικού συγκρητισμού, οι αντιαιρετικοί αγώνες των αγίων Πατέρων μας κατανοούνται και ερμηνεύονται δυστυχώς με ένα τρόπο διαφορετικό, μ’ ένα τρόπο ξένο προς την παράδοση της Εκκλησίας μας. Καλλιεργείται σήμερα από κάποιους θεολογικούς κύκλους, ακόμη και από Επισκόπους, η ιδέα και η αντίληψη ότι οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας αγωνίστηκαν εναντίον των αιρετικών επειδή ακριβώς ήταν άγιοι. Είχαν φθάσει σε μεγάλα μέτρα αρετής και αγιότητος και είχαν βιώσει τα δόγματα της πίστεως και ως εκ τούτου αυτοί και μόνοι ήταν άξιοι και ικανοί να διεξάγουν αντιαιρετικούς αγώνες. Εμείς σήμερα, ως αμαρτωλοί και εμπαθείς, μη έχοντες τα μέτρα της αγιότητός των, δεν είμαστε οι αρμόδιοι να ασκήσουμε έλεγχο προς την αίρεση και τους αιρετικούς, αλλά οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας προς τους εαυτούς μας. Να προσπαθούμε συνεχώς να βρισκόμαστε εν μετανοία, με σκοπό την κάθαρση της ψυχής μας από τα πάθη.

Ασ̌κολσουν Γεώργιε Κύπρου.

Γράφει ο Μέτοικος

«καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται. πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι». (Β’ Τιμ. 3, 13)

΄Ασ̌κολσουν Γεώργιε, Αρχιεπίσκοπε Κύπρου, άξιος ο μισθός σου! Αφού με τους «εκλέκτορές Σου» την προδοσία έγραψες με «χέννα» στο Σώμα της Εκκλησίας της Χέννας*, παράνομα κηρύσσοντας έκπτωτο τον ορθοδοξότατο διάδοχό σου στη Μητρόπολη Πάφου Επίσκοπο Τυχικό, «διότι δε συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις».

«αποδεδειγμένως [Γεώργιε Κύπρου] ουχί λόγοις μόνον, αλλά έργοις και πράξεσι, [υπάρχεις] θεράπων του εκκλησιολογικώς [διεστραμμένου] φρονήματος της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως».

Η έκτακτη Σύνοδος που ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος οργάνωσε με προτροπή τού π.Βαρθολομαίου λειτούργησε με πρότυπο το παράνομο συνέδριο ασήμαντων και μοχθηρών ρασοφόρων στην Αλεξάνδρεια που έπαυσε στις 3 Μαΐου του 1890 τον «Μητροπολίτη Πενταπόλεως κυρ Νεκτάριο», επιτρέποντας, όπως και η κακοσύνοδος του Γεωργίου Κύπρου στον Μητροπολίτη Πάφου Τυχικό «τη Ιερότητί του, ίνα μένη, εάν θέλη, εν τοις Πατριαρχείοις… εν τω δωματίω του κοιτώνος του, μελετών και συγγράφων…».

3 Ἰουνίου. Λουκιλιανοῦ, Παύλης μαρτύρων καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς 4 νηπίων (†370-375). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης ζ´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. κα´ 26-32).

Πραξ. 21 ,26      τότε ὁ Παῦλος παραλαβὼν τοὺς ἄνδρας τῇ ἐχομένῃ ἡμέρᾳ σὺν αὐτοῖς ἁγνισθεὶς εἰσῄει εἰς τὸ ἱερόν, διαγγέλλων τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγνισμοῦ, ἕως οὗ προσηνέχθη ὑπὲρ ἑνὸς ἑκάστου αὐτῶν ἡ προσφορά.

Πραξ. 21,26             Τοτε ο Παύλος επήρε την επομένην ημέραν τους τέσσαρας άνδρας, υπεβλήθη στους αγνισμούς, που ώριζε ο νόμος, εισήλθε στο ιερόν και ανήγγειλε εις όλους ότι συνεπληρώθησαν αι ημέραι του αγνισμού, έως ότου προσεφέρθη δι' ένα έκαστον από αυτούς η καθιερωμένη θυσία.

Ὁ Μητροπολίτης Πάφου Τυχικός, ἑπόμενος τοῖς ἁγίοις ἡμῶν Πατρᾶσι, βιώνει τήν περιπέτεια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ!

Ὁ Μητροπολίτης Πάφου Τυχικός, ἑπόμενος τοῖς ἁγίοις ἡμῶν Πατρᾶσι, βιώνει τήν περιπέτεια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ!

Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Τά γεγονότα βεβαιώνουν, ὅτι οἱ οἰκουμενιστές ''ἱεράρχες'' ἀπορρίπτουν μετά βδελυγμίας τήν Ἀλήθεια. Δέν θέλουν οὔτε νά τήν ἀκούσουν. Σάν τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

Τίποτα ἄλλο δέν συντελεῖ τόσο στό νά πειστεῖ ἕνας ἄνθρωπος στά λόγια μας, ὅσο...

Τίποτα ἄλλο δέν συντελεῖ τόσο στό νά πειστεῖ ἕνας ἄνθρωπος στά λόγια μας, ὅσο τό νά καταλάβει ὅτι τοῦ τά λέμε μέ ἀγάπη καί ἀπό ἀγάπη.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 22 – 8 – 2015)