Ἐάν πέσεις ἀμέσως μετανόησε- Ὡς ἀνδρεῖος στρατιώτης ἀγωνίζου μέχρι τέλους, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 84, Φιλοκαλία Α' τόμος, 27-4-2025,
Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ
ΤΌ ΦΛΩΡΊΟΝ ΤΉΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΠΟΡΤΑΪΤΊΣΣΗΣὙπό τοῦ Γέροντος Μαξίμου ἸβηρίτουΕἰς τά ἱστορικά Ἰβηριτικά Προσκυνητάρια, ἔνθα καταχωροῦνται ὀλίγα ἐκ τῶν ἀπείρων θαυμάτων τῆς Παναγίας Πορταϊτίσσης, ἀναφέρεται καί τό κατωτέρω, ὡς ἔχει:«Τόν παλαιόν καιρόν ἀνεχώρησεν εἷς ὁδοιπόρος ἐκ τῆς ἐρήμου τοῦ Ἄθωνος. Ὁδοιπορῶν δέ καθ’ ὅλην τήν ἡμέραν ἔφθασε περί τό ἀπόγευμα εἰς τήν Μονήν τῶν Ἰβήρων. Ἐπειδή ὅμως ἐβιάζετο, δέν εἰσῆλθεν εἰς αὐτήν. Ἁπλῶς μόνον ἐζήτησεν ἀπό τόν θυρωρόν τοῦ Μοναστηρίου ὀλίγον ἄρτον καί μή λαβών τοῦτον ἀνεχώρησε νῆστις καί ἐν πλήρει πικρίᾳ, κατευθυνόμενος πρός τήν σκήτην τῶν Καρυῶν. Τοῦτο ὅμως ἐγένετο ἵνα ἀποδειχθῇ ἡ μέριμνα, τήν ὁποίαν ἡ Πάναγνος Δέσποινα εἶχε διά τήν Μονήν αὐτήν. Διότι ὁ ὁδοιπόρος, ἀπομακρυνθείς πολύ ἀπό τήν Μονήν, ἐκάθισεν εἰς μίαν πέτραν ἐπί τοῦ δρόμου διά νά ἀναπαυθῇ ὀλίγον, πάντοτε ὅμως στενάζων καί δακρύζων διά τήν στάσιν τοῦ θυρωροῦ. Ἐκείνην ἀκριβῶς τήν στιγμήν ἤκουσε βήματα ἀνθρώπου, ὁπότε μετά δυσκολίας ἐσήκωσε τήν κεφαλήν του. Τότε βλέπει μίαν ὡραιοτάτην γυναῖκα, ἡ ὁποία ἐκράτει εἰς τάς ἀγκάλας της ἕνα παιδί. Τόν πλησιάζει καί μέ συμπαθητικόν ὕφος καί γλυκεῖαν φωνήν τόν ἐρωτᾷ.~Τί ἔχεις καί κλαῖς; Μήπως εἶσαι ἀσθενής;~ Ὄχι, ἀπαντᾷ ὁ ὁδοιπόρος, δέν εἶμαι ἀσθενής, ἀλλά πεινῶ, διότι ἐζήτησα ἀπό τόν θυρωρόν τῶν Ἰβήρων ὀλίγον ἄρτον, δέν μοῦ ἔδωσεν ὅμως. Ἡ γυνή τότε τοῦ λέγει.~ Μή λυποῦ, τέκνον μου, κατά τοῦ θυρωροῦ, διότι θυρωρός τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων εἶμαι ἐγώ. Λάβε αὐτό τό φλωρίον, ἐπίστρεψε στό Μοναστήρι καί ἀγόρασε μέ αὐτό ἄρτον, ἐγώ ἐδῶ θά σέ ἀναμένω. Ὁ ὁδοιπόρος πείθεται καί ἐπιστρέφει εἰς τήν Μονήν. Εὑρίσκει τόν θυρωρόν καί ζητεῖ ἄρτον πρός ἀγοράν, ἐγχειρίζων πρός αὐτόν συγχρόνως καί φλωρίον, τό ὁποῖον~ ὡς εἶπε~ τοῦ τό ἐδώρησε μία γυνή.
Τοῦ † Μητροπολίτου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ .ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2025Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων«Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι, τῷ προϊόντι Χριστῷ ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς Νυμφίῳ, καί συνεορτάσωμεν ταῖς φιλεόρτοις τάξεσιν, ΠΑΣΧΑ ΘΕΟΥ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ»(Τροπάριον Κανόνος Ἀναστάσεως)Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!Μετά τήν ἱεράν καί κατανυκτικήν περίοδον τῶν 70 ἡμερῶν τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, τήν ὁποίαν μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ αἰσίως διήλθομεν, ἐφθάσαμεν ἐλέῳ Θεοῦ εἰς τήν σωτήριον καί φωταυγῆ Νύκτα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας.«Ὡς ὄντως ἱερά καί πανέορτος αὕτη ἡ σωτήριος νύξ καί φωταυγής, τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς ἐγέρσεως οὖσα προάγγελος, ἐν ᾗ τό ἄχρονον φῶς (ὁ Ἰησοῦς Χριστός) ἐκ τάφου σωματικῶς πᾶσιν ἐπέλαμψεν», ψάλλει πανηγυρικῶς ὁ ἱερός ὑμνῳδός, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.Μᾶς προσκαλεῖ ὁ ἱερός Δαμασκηνός νά προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι εἰς τόν ἱερόν τοῦ Θεοῦ Ναόν, ἀκολουθοῦντες τόν προπορευόμενον καί προελθόντα ἐκ τοῦ μνήματος Χριστόν, ὡς Νυμφίον, καί νά συνεορτάσωμεν μέ τάς φιλεόρτους τάξεις τῶν Χριστιανῶν, τό σωτήριον Πάσχα τοῦ Θεοῦ.«Ἄς ἑορτάσωμεν αὐτήν τήν λαμπράν καί μεγίστην ἑορτήν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, μᾶς παροτρύνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἄς τήν ἑορτάσωμεν μέ λαμπρότητα, ἀλλά καί μέ θεοσέβεια. Διότι ἀνεστήθη ὁ Κύριος καί συνήνωσε μέ τόν ἑαυτό Του τήν οἰκουμένην. Αὐτός ἀναστήθηκε καί ἔσπασε τά δεσμά τοῦ θανάτου» (ΕΠΕ 36, 158).«Τό Πάσχα εἶναι ἑορτή τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ. Χαίρονται οἱ Ἄγγελοι, μαζί καί οἱ Ἀρχάγγελοι καί πρό παντός συνεορτάζει ὁ Δημιουργός τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων» (ΕΠΕ 36, 152).«Ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας, καί μαζί Του συνανέστησε ὅλη τήν οἰκουμένη. Καί Ἐκεῖνος μέν ἀναστήθηκε, σπάζοντας τά δεσμά τοῦ θανάτου. Ἡμᾶς δέ ἀνέστησε, διαλύοντας τίς ἁλυσίδες τῶν ἁμαρτημάτων μας» (ΕΠΕ 36, 82).«Σήμερα (ἡμέρα τοῦ Πάσχα) σέ ὅλη τήν οἰκουμένη ἐπικρατεῖ χαρά καί θεία εὐφροσύνη. Σήμερα ὅλοι οἱ Ἄγγελοι καί ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις συναγάλλονται διά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων» (ΕΠΕ 36,76).
Ἔχουμε ἤδη ἀναφερθεῖ σέ προηγούμενο ὑποκεφάλαιο ὅτι ἡ πορεία τῆς ψυχῆς πρός τήν τελειότητα προϋποθέτει ἕναν πνευματικό ἀγώνα, πού πραγματοποιεῖται σ᾿ ἕνα χῶρο ὅπου οἱ ἀρετές συγκρούονται μέ τά πάθη.Σ᾿ αὐτόν τόν ἀγώνα, οἱ δύο πόλοι, ἀντιδιαμετρικοί, ὁ Θεός καί ὁ διάβολος.Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς κατορθώνεται ἀκολουθώντας τό δρόμο τοῦ Θεοῦ καί μέ τή συνεχή προσπάθεια ἀποφυγῆς ὅσων σχετίζονται μέ τό πονηρό πνεῦμα, τό ὁποῖο πολεμᾶ τόν ἄνθρωπο καί προσπαθεῖ νά τοῦ ἀνακόψει τήν πορεία του πρός τό καθ᾿ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό, δέν εἶναι δυνατόν κάποιος, νά ἀσχοληθεῖ μόνο μέ τό Θεό, χωρίς νά λάβει ὑπόψη του καί τό ἀντιτιθέμενο πνεῦμα στό Θεό, τό διάβολο.Μελετώντας τήν Πατερική Γραμματεία, παρατηροῦμε ὅτι, ἐμπεριέχει πολλά ἔργα, πού ἔχουν ὡς κύριο θέμα τους ἀποκλειστικά τό διάβολο, γιά νά μήν ἀναφέρουμε τό γεγονός ὅτι, σέ ἀναρίθμητα βιβλία κυρίως ἀσκητικοῦ καί πνευματικοῦ χαρακτῆρος γίνεται, μεταξύ ἄλλων, μιά ἀναλυτική ἀναφορά στόν πεσμένο ἄγγελο καί στίς μεθοδεῖες του, μέ τίς ὁποῖες προσπαθεῖ νά καταστρέψει τόν αἰώνιο ἐχθρό του, τόν ἄνθρωπο.Γιά τόν ἅγιο Παΐσιο, ὁ διάβολος εἶναι μιά καθημερινή πραγματικότητα, μέ τήν ἔννοια ὅτι, ἐπειδή ὅλη ἡ ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου εἶναι στραμμένη πάντα πρός τό Θεό αὐτό ἔχει σάν συνέπεια νά ἀποτελεῖ ἕνα παντοτινό ἀντίπαλο τῶν πονηρῶν πνευμάτων, πού τόν πολεμοῦν συνεχῶς μέ ὁρατά καί μέ ἀόρατα μέσα. Ὁ Γέροντας ἔχει ἀναρίθμητες ἐμπειρίες πολέμου ἐναντίον εἴτε ἑνός εἴτε πλήθους δαιμόνων μαζί. Κάποιες ἀπό αὐτές ἔχουν δραματικό χαρακτήρα 276 .Σέ ἄλλες περιπτώσεις, λόγῳ τῆς πνευματικῆς ἐμπειρίας καί δύναμης, καθώς καί τῆς «οἰκειότητας», θά λέγαμε, πού ἀπόκτησε ὁ Ἅγιος μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου, διαφαίνεται ἕνας περιπαικτικός χαρακτήρας, ὑπενθυμίζοντάς μας παλιές σελίδες τοῦ Γεροντικοῦ 277 .
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτέρας β΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. γ΄ 19-26).
Πραξ. 3,19 μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιστρέψατε εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας,
Πραξ. 3,19 Μετανοήσατε, λοιπόν, και γυρίσατε πλησίον στον Θεόν· πιστεύσατε στον Χριστόν, δια να εξαλειφθούν αι αμαρτίαι σας.
Πραξ. 3,20 ὅπως ἂν ἔλθωσι καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν Χριστὸν Ἰησοῦν,
Πραξ. 3,20 Και δια να έλθουν εις σας εκ μέρους του Κυρίου καιροί λυτρώσεως και αναψυχής και να αποστείλη εις σας λυτρωτήν τον Ιησούν Χριστόν, τον οποίον προ πάντων των αιώνων είχε προορίσει και ως ιδικόν σας Μεσσίαν.
Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Πιστῶν Ἱ. Μητροπόλεως ΠεριστερίουΜὲ ἀφορμὴ τὰ ὅσα διακινήθηκαν τὶς τελευταῖες ἡμέρες σὲ δημοσιεύματα καὶ μέσα ἐνημέρωσης σχετικὰ μὲ τὴν παρουσία τῆς ἀναπληρώτριας Ὑπουργοῦ Ὑγείας κ. Εἰρήνης Ἀγαπηδάκη στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Μαρίνας Περιστερίου, τὴ Μεγάλη Πέμπτη 17 Ἀπριλίου κατὰ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς («Δώδεκα Εὐαγγέλια»), αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη καὶ τὴν εὐθύνη νὰ τοποθετηθοῦμε δημόσια, ὄχι μὲ διάθεση ἀντιπαράθεσης, ἀλλὰ ὑπεράσπισης τῆς ἀλήθειας, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πίστης μας.Τί συνέβη στὴν πραγματικότηταὍπως μᾶς πληροφόρησαν ἐνορῖτες τοῦ Ι.Ν. Ἁγ. Μαρίνας τὴ Μεγάλη Πέμπτη 17 Ἀπριλίου, καὶ ἀφοῦ βρισκόταν ἡ ἀκολουθία σὲ ἐξέλιξη προσῆλθε στὸ ναὸ καὶ κάθισε στὸν σολέα ἡ ἀναπληρώτρια Ὑπουργὸς Ὑγείας κ. Εἰρήνη Ἀγαπηδάκη συνοδευόμενη ἀπὸ ἕναν δημοσιογράφο καὶ μέλος τῆς τοπικῆς δημοτικῆς διοίκησης, καὶ ἀπὸ μιὰ ἐπαγγελματία φωτογράφο.Στοιχεῖα ποὺ παραπέμπουν σὲ μιὰ ἐπίσκεψη ἐπικοινωνιακοῦ χαρακτῆρα παρὰ θρησκευτικοῦ (καὶ σίγουρα δὲν προσῆλθε ὡς "ἁπλῆ πιστή").Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἱερῆς Ἀκολουθίας καὶ μετὰ τὸ "Δι’ εὐχῶν", ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τοῦ ναοῦ ἔλαβε τὸ μικρόφωνο καὶ ἀπηύθυνε δημόσια εὐχαριστία πρὸς τὴν κ. Ἀγαπηδάκη γιὰ τὴν παρουσία της.
Από την ΙΣΤΟΡΙΑ των λέξεων: ❝ανάσταση", "έγερση" / "Πάσχα", "Λαμπρή"
Το κύρος και η σημασία τής λέξης "ανάσταση" συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με την ιδιαίτερη αξία της για τον χριστιανισμό.► Ετυμολογία και αρχαίες χρήσειςΗ λέξη "ἀνάστασις" προέρχεται από το αρχ. ρ. "ἀνίστημι", που σημαίνει «εγείρω, σηκώνω». Ενώ ήδη στον "Αισχύλο" απαντά η σημασία «"ανάσταση" νεκρού»‟ἀνδρὸς δ’ ἐπειδὰν αἷμ’ ἀνασπάσῃ κόνις ἅπαξ θανόντος, οὔτις ἔστ’ ἀνάστασις” (Εὐμεν. 647-8)
Ωστόσο η κύρια σημασία της στην Αρχαιότητα δεν ήταν σχετική με "ανάσταση" νεκρών: χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει μετάθεση, μετατόπιση, κυρ. στρατεύματος‟καὶ ἡ ἀνάστασις ἤδη τοῦ στρατεύματος τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀπὸ τῆς ναυμαχίας ἐγίγνετο” (πβ. "Θουκ." Ἱστ. 7.75)
ή ξύπνημα από ύπνο‟ποίαν μ’ ἀνάστασιν δοκεῖς αὐτῶν βεβώτων ἐξ ὕπνου στῆναι τότε;” (πβ. "Σοφ." Φιλοκτ. 276-7)
Αυτή η δεύτερη σημασία, τού ξυπνήματος, έδωσε τη μεταφορική αφετηρία για τον συσχετισμό τής λέξης με την "ανάσταση" των νεκρών.► "Ανάσταση" στην Καινή Διαθήκη
❈ Ὁ Χριστός δέν ἐξετάζει πόσες προσευχές κάνουμε, πόσα ἀπόδειπνα, πόσες μετάνοιες, ἀλλά τι καρδιά ἔχουμε, πόσο καθαρή εἶναι ἡ καρδιά μας, πόσο ἀγαπᾶμε – με τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί ὄχι με την κοσμική σαρκική ἀγάπη – τόν Ἴδιο καί τόν κάθε συνάνθρωπό μας.~ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 10 – 9 – 2010)