Ἕνας ἀπό τούς πιό «ἀποτελεσματικούς τρόπους» γιά νά καταστρέψετε τά παιδιά σας εἶναι αὐτός:

Βλέπεις κάτι μικρά παιδάκια καί ἔχουν μιά ἀσέβεια, μιά ἀναίδεια, μιά γλῶσσα, μιά αὐθάδεια καί λές:

- Πῶς ἔγινε αὐτό τό παιδάκι ἔτσι;

Ἔγινε ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας τῆς ἀφροντισιᾶς, τῆς ἀδιαφορίας τῶν γονέων. Τό παιδάκι δέχτηκε κάποια στιγμή μία δαιμονική πρόκληση, πῆρε ἕνα τέτοιο κακό μάθημα ἀπό τό περιβάλλον (νηπιαγωγεῖο, τηλεόραση, οἰκογενειακός περίγυρος) καί τό μιμήθηκε. Εἶπε τήν κακιά λέξη, καί ἀμφότεροι, ὁ μπαμπάς καί ἡ μαμά δέν ἀντέδρασαν.

Ὁ ἄνθρωπος κοινωνεῖ μέ τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ, ὄχι μέ τήν οὐσία

❈ Να κάνουμε διάκριση μεταξύ τῆς οὐσίας καί τῆς ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ. Ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπρόσιτη. Δέν γνωρίζουμε τίποτα γιά τήν οὐσία τοῦ Θεοῦ.

Λέει γιά παράδειγμα ἡ Ἁγία Γραφή: «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν» (Α’ Ἰωάν. 4,8) καί μερικοί λένε: «ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀγάπη». Λάθος! Ἡ ἀγάπη εἶναι ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι καί τό φῶς, ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι καί ἡ ζωή, ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ εἶναι καί ἡ σοφία. Αὐτά εἶναι ἐνέργειες. Τήν οὐσία ὅμως τοῦ Θεοῦ κανείς δέν τήν ξέρει.

Περί Πορνείας

❈ Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «τό σῶμα οὐ τῆ πορνεία» (Α’ Κορ. 6,13). Τό σῶμα δέν ἐπιτρέπεται νά πορνεύει. Μερικοί νομίζουν, ὅτι πορνεία εἶναι μόνο ὅταν δίνεις χρήματα. Δέν εἶναι μόνο αὐτό. Πορνεία εἶναι καθετί ἐκτός γάμου, ὁποιαδήποτε σχέση ἐκτός γάμου. Καί μετά ἀρχίζουν οἱ συζητήσεις. Τί ἐπιτρέπεται πρίν τόν γάμο; Τό λέει καί αὐτό ἠ Ἐκκλησία, ἄν θέλεις νά τό μάθεις. Ὅταν πᾶμε στό μυστήριο τοῦ γάμου, βλέπουμε τόν ἱερέα πού παίρνει τό χέρι τοῦ νυμφίου καί τῆς νύφης καί τά ἑνώνει. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη ἐπαφή πού ἔχει ὁ ἄνδρας μέ τήν γυναῖκα. Μέχρι τότε δέν πρέπει νά ἔχουμε καμία σωματική ἐπαφή.

Ὅλοι γεννιόμαστε ψυχοπαθεῖς μέ τήν Πατερική ἔννοια...

❈ Ὅλοι γεννιόμαστε ψυχοπαθεῖς μέ τήν Πατερική ἔννοια. Ἔχουμε δηλαδή τά πάθη μέσα μας καί θά πρέπει νά μποῦμε σ’ αὐτό τό μεγάλο νοσοκομεῖο πού λέγεται Ἐκκλησία καί νά ἀποβάλλουμε τά πάθη μας. Μόνοι μας δέν μποροῦμε νά ἀποβάλλουμε τά πάθη μας.

Ἄς πάρουμε γιά παράδειγμα τόν θυμό. Νά πεῖτε ἀπό αὔριο δέν θά θυμώνω. Θά δεῖτε, ὅτι ἀπό τήν ἄλλη μέρα θά θυμώνετε πιό πολύ. Ἐνῶ, ἄν πεῖς ταπεινά:

- Θεέ μου, βοήθησέ με νά μήν θυμώνω…

Τότε μπαίνεις στή σωστή διαδικασία.

Πολλή προσοχή χρειάζεται σ’ αὐτές τίς μεθόδους τίς ἀντισυλληπτικές

❈ Πολλή προσοχή χρειάζεται σ’ αὐτές τίς μεθόδους τίς ἀντισυλληπτικές, γιατί πολλές ἀπό αὐτές δέν εἶναι ἁπλῶς ἀντισυλληπτικές, εἶναι ἐκτρωτικές, ὅπως τό «σπιράλ».

Τό «σπιράλ» εἶναι ἐκτρωτικό, γίνεται ἡ σύλληψη καί μετά ἀποβάλλεται τό ἔμβρυο. Δέν μπορεῖ νά κολλήσει στή μήτρα καί φεύγει.

6 Φεβρουαρίου. Βουκόλου ἐπισκόπου Σμύρνης (α΄ αἰ.), Φωτίου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ μεγάλου καὶ ἰσαποστόλου (†891). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἱεράρχου, 13ης Νοεμβρίου (Ἑβρ. ζ΄ 26 - η΄ 2).

Εβρ. 7,26           Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,

Εβρ. 7,26                  Διότι τέτοιος τέλειος και αιώνιος Αρχιερεύς μας εχρειάζετο, όσιος, χωρίς κανένα ίχνος κακίας και πονηρίας, αμόλυντος από κάθε σπίλον αμαρτίας, χωρισμένος και εντελώς διάφορος με την αγιότητά του από τους αμαρτωλούς και ο οποίος έχει ανυψωθή πάρα πάνω από τους ουρανούς, εις τα δεξιά του Πατρός και Θεού,

Εβρ. 7,27           ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.

Εβρ. 7,27                  και δεν έχει ανάγκην, όπως οι Αρχιερείς του Νομου, να προσφέρη πρώτον θυσίας δια τας ιδικάς του αμαρτίας και έπειτα δια τας αμαρτίας του λαού. Αφ' ενός μεν διότι είναι απολύτως αναμάρτητος, αφ' ετέρου δε διότι προσέφερε μίαν φοράν υπέρ του λαού την υψίστην λυτρωτικήν θυσίαν, θυσιάσας τον εαυτόν του επάνω στον σταυρόν.

Σέ καθετί πού κάνεις νά βάζεις καί λίγο κόπο

❈ Ἔλεγε ἕνας ἅγιος: «σέ καθετί πού κάνεις νά βάζεις καί λίγο κόπο». Γιά τόν Χριστό ὅμως. Τρῶς δηλαδή ἕνα πιάτο φαγητό, βγάλε καί μία κουταλιά καί πές: «ἐνῶ θέλω νά τή φάω, δέν θά τή φάω γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ». Κοιμᾶσαι ἑφτά ὧρες, βγάλε ἕνα τέταρτο γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ.

Περί Μοναχισμοῦ

❈ Γιατί ὁ μοναχός φεύγει ἀπό τόν κόσμο; Κατεξοχήν γιά νά μάθει νά πολεμάει τόν διάβολο. Μέσα στήν ἡσυχία μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά δεῖ κατ’ ἀρχάς τόν ἑαυτό του, νά δεῖ τά λάθη του, νά βάλει διάγνωση στήν ψυχή του καί ν’ ἀρχίσει τήν πνευματική θεραπεία μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ του.

Ὅταν θεραπευθεῖ αὐτός, μετά θά μπορεῖ νά βοηθήσει ἐνδεχομένως, ἄν τόν καλέσει ὁ Θεός, καί τόν κόσμο.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 9 – 12 – 2017)