Πῶς σταματάει ὁ μετεωρισμός τοῦ νοῦ; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ποιά εἶναι ἡ ἀρετή πού πρέπει νά ἐξασκήσουμε; -Ἡ πικρή ρίζα (οἴηση) ὅλων τῶν παθῶν Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τό κομποσκοίνι στήν κοινή λατρεία, μπορεῖ νά ἐμποδίσει τήν προσοχή στά λεγόμενα; Ἱερ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα / κάρτα τοῦ πολίτη καὶ τὴν σχέση τῆς μὲ τὸ σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου.

Μιχαήλ Τσακιρίδης, Υπερπολύτεκνος

Tο θέμα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων παλιότερα και το θέμα του προσωπικού αριθμού τον τελευταίο καιρό είναι θέματα για τα οποία έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί αρκετές ομιλίες και αρκετά κείμενα εδώ και πολλά χρόνια.

Δεν θα ασχοληθούμε φυσικά με τις θέσεις των Ιεραρχών μας (εκτός ολίγων επαινετών εξαιρέσεων), οι οποίοι αναίρεσαν προηγούμενες αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου για αυτό το θέμα, αναγνωρίσανε τις αιρέσεις ως εκκλησίες στην ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, αναγνώρισαν ως αυτοκέφαλη εκκλησία τους αχειροτόνητους, αυτοχειροτόνητους, σχισματικούς Ουκρανούς. Επιπλέον, σε συνεργασία με τον σύγχρονο Καίσαρα, μας έκλεισαν τους ιερούς ναούς, απαγόρευσαν την θεία λατρεία, πέσανε στην αίρεση του μολυσμού των αγιαστικών μέσων της εκκλησίας μας, δίωξαν ιερείς που ήταν αντίθετοι με αυτά τα μέτρα και μας είπανε μέσω του Αρχιεπισκόπου «από εδώ το εμβόλιο και από εδώ ο τάφος».

Τώρα στις παρενέργειες και στις ξαφνικίτιδες αυτού του σκευάσματος σιωπούν.

Όπως σιώπησαν και συνεχίζουν να σιωπούν και στις ετήσιες παρελάσεις των σοδομιτών.

Όπως σιώπησαν και στο ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας μας.

Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση.

(Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Οἱ ἄρχοντες καί οἱ βασιλεῖς δέν καταλαβαίνουν συνήθως τί σημαίνει φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐμεῖς, πού ἔχουμε τήν εὐτυχία νά ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία, ἄς παρακαλέσουμε σήμερα τόν Παράκλητο, τό Ἅγιο Πνεῦμα «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν», στῆσε τή σκηνή Σου ἀνάμεσά μας!

Δειλοί καί φοβισμένοι καί τρομαγμένοι οἱ Ἀπόστολοι πρίν ἀπό τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔγιναν κατόπιν λιοντάρια καί στάθηκαν μπροστά σέ βασιλεῖς καί σέ ἄρχοντες ἄφοβοι καί δυνατοί. Οἱ ἄρχοντες καί οἱ βασιλεῖς δέν καταλαβαίνουν συνήθως τί σημαίνει φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἄς παρακαλέσουμε τό παράκλητο Πνεῦμα -«Βασιλεῦ οὐράνιε»– νά μᾶς ἐνισχύσει σέ στιγμές ἀδυναμίας καί καταπτώσεως τῶν δυνάμεών μας καί νά μᾶς δώσει ὅλους φωτισμό γιά ν’ ἀντιμετωπίσουμε τά δύσκολα προβλήματα τῆς ζωῆς. Ἀμήν.

—————————————

Ἀπό τό τρίτομο ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Γ΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024.

Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς

Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

https://tasthyras.wordpress.com/2025/06/08/κυριακή-της-πεντηκοστής-πρωτοπρ-θεοδ/#more-117145

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ» ΣΕ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 2α Ιουνίου 2025

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ «ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑΣ» ΣΕ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Κατά την μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής εορτάζουμε το μέγα και κοσμοσωτήριο γεγονός της καθόδου του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο, το Οποίο φώτισε τους Αγίους Αποστόλους, τους ενδυνάμωσε και τους ετοίμασε για το ιεραποστολικό τους έργο. Την ίδια αυτή ημέρα, με το φλογερό κήρυγμα του Αποστόλου Πέτρου, «ἀσμένως ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, καὶ προσετέθησαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι» (Πραξ.2,41). Δηλαδή ιδρύθηκε η επί γης η Αγία Εκκλησία του Θεού. Το μεγάλο και υπερφυσικό αυτό γεγονός συνοδεύτηκε και από άλλα θαυμαστά φαινόμενα, όπως η ισχυρή βοή, οι διαμοιραζόμενες γλώσσες «ὡσεὶ πυρός» και η γλωσσολαλιά, όταν οι Απόστολοι «ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πραξ.2,4).

Εν όψει της μεγάλης εορτής έρχεται στο νου μας μια σοβαρή παρεκτροπή από μέρους πολλών αιρετικών και κυρίως των Πεντηκοστιανών, οι οποίοι, για να δώσουν κύρος και υπόσταση στις ποικίλες ομάδες του χώρου, συνδυάζουν τις δοξασίες τους με το μεγάλο γεγονός της Πεντηκοστής.

Να αναφέρουμε, κατ’ αρχήν, ότι οι συναθροίσεις των Πεντηκοστιανικών Ομάδων ανήκουν στο χώρο του αιρετικού Προτεσταντισμού και πιο συγκεκριμένα, στον κλάδο του «Νεοπροτεσταντισμού». Οι Πεντηκοστιανοί ως κίνημα ξεκινούν επίσημα στις αρχές του 20ου αιώνα, στην Αζούσα της Καλιφόρνιας στις Ηνωμένες Πολιτείες και εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Βασική διδασκαλία τους είναι ότι «αναβιώνουν» το «γεγονός της Πεντηκοστής», λαμβάνοντας οι πιστοί των ομάδων τους «το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος», όπως οι Άγιοι Απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής, παρερμηνεύοντας το λόγο του Κυρίου «ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ιωάν.3,5). Με άλλα λόγια, θεωρούν ότι το Βάπτισμα δεν αρκεί να σωθεί κάποιος, αλλά απαιτείται να «βαπτισθεί και με Πνεύμα Άγιο».

Τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. +Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης.

«Ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 2,11)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη ἑορτὴ καὶ πανήγυρις. Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὰ γενέθλιά της. Σὰν σήμερα παρουσιάστηκε στὸν κόσμο ἡ Ἐκκλησία.

Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χρυσᾶ νομίσματα, ποὺ σκορπάει σήμερα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς ἐξαργυρώσω ἕνα. Εἶνε ὁ τελευταῖος στίχος τοῦ ἀποστόλου (βλ. Πράξ. 2,11). Τὸν ἀκούσατε;

Στὰ Ἰεροσόλυμα μετὰ τὴν ἀνάληψι τοῦ Χριστοῦ εἶχαν μαζευτῆ χιλιάδες Ἰουδαῖοι, γιὰ νὰ γιορτάσουν τὴν Πεντηκοστή τους. Ἦταν ἀπὸ κάθε μέρος· ἄλλοι ἀπὸ τὸ Ἀραρὰτ καὶ τὴν Ἀρμενία, ἄλλοι ἀπὸ τὸν Καύκασο καὶ τὰ μέρη τῆς Περσίας, ἄλλοι ἀπὸ τὴ Μεσοποταμία, ἄλλοι ἀπὸ τὴν Ἰουδαία καὶ τὴν Καππαδοκία, ἄλλοι ἀπὸ τὸν Πόντο, τὴν Ἀσία καὶ τὴν Ἰωνία, ἄλλοι ἀπὸ τὴ Φρυγία καὶ τὴν Παμφυλία, ἄλλοι ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, τὴ Λιβύη καὶ τὴν Κυρήνη, ἄλλοι ἀπὸ τὴ Ῥώμη, ἄλλοι ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ τὴν Κύπρο, ἄλλοι ἀπὸ τὴν Ἀραβία. Καθένας μιλοῦσε τὴ δική του γλῶσσα. Μόλις ὅμως ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο οἱ ἀπόστολοι ἄρχισαν νὰ μιλοῦν ξένες γλῶσσες, κι ὅλο αὐτὸ τὸ πλῆθος ἄκουγαν ἔκπληκτοι, καθένας στὴ γλῶσσα του, τὴ διδαχή τους, μὲ τὴ χάρι τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ ξέρῃ ὅλες τὶς γλῶσσες; Δὲν ὑπάρχει. Τὸ πολὺ – πολὺ νὰ μάθῃ 6 – 7 γλῶσσες. Οἱ μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ ὅμως μιλοῦν ὅλες τὶς γλῶσσες. Καὶ τὸ σπουδαῖο ποιό εἶνε· ὅτι τὶς ἔμαθαν μέσα σὲ μιὰ στιγμή. Καὶ μόνο αὐτό; Μπορεῖ νὰ μάθῃς γλῶσσες σὰν τὸν παπαγάλο· ἀλλὰ τί λές; ποιό εἶνε τὸ περιεχόμενο τῶν λόγων σου; Ἐκεῖνα ποὺ ἔλεγαν οἱ ἀπόστολοι εἶνε σπουδαῖα. Τί ἔλεγαν οἱ ἀπόστολοι; Λαλοῦσαν «τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ» – ἔτσι τελειώνει ὁ ἀπόστολος. Ποιά εἶνε, λοιπόν, αὐτὰ «τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ»;

π.Θ.Ζήσης, «Ἡ ψευδοένωση στὴν Φερράρα-Φλωρεντία στά ‘Ἀπομνημονεύματα’ τοῦ Σιλβέστρου Συροπούλου»(Ε΄2)

 

Στό δεύτερο μέρος τοῦ Ε΄ μαθήματος, τό ὁποῖο δέν ὁλοκληρώθηκε τήν προηγούμενη Κυριακή λόγῳ χρονικῶν περιορισμῶν, ὁ π. Θεόδωρος ἀναφέρθηκε στίς συζητήσεις πού ἔγιναν μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν σχετικά μέ τό «Καθαρτήριον Πῦρ», μιά αἱρετική διδασκαλία τῶν δευτέρων.

Παρουσίασε τίς μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων συνεννοήσεις, ὡς πρός τό ποιός θά παίρνει μέρος στίς συζητήσεις καί θά ἔχει τήν εὐθύνη καί τό βάρος τῶν ἀπαντήσεων πρός τούς Παπικούς· αὐτά τελικῶς ἔπεσαν στούς ὤμους τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, διότι ὁ Βησσαρίων Νικαίας εἶπε, ὅτι ὁ ἴδιος δέν ἔχει κάτι νά πεῖ ὡς πρός τό θέμα αὐτό. Παρά ταῦτα ἀναμείχθηκε καί ἑτοίμασε καί αὐτός σχετικό κείμενο, ἐνῶ ἤδη εἶχε ἑτοιμάσει καί ὁ Ἅγιος Μᾶρκος.

12 Ἰουνίου. ᾿Ονουφρίου ὁσίου (δ΄ αἰ.). Πέτρου τοῦ ἐν Ἄθῳ (†734). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης α΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. α΄ 28 - β΄ 9).

Ρωμ. 1,28          Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,

Ρωμ. 1,28                  Και καθώς δεν έκριναν καλόν και δεν ηθέλησαν να κατέχουν την αληθή και σοφήν γνώσιν περί του Θεού, παρεχώρησεν ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν εις νουν ανίκανον να διακρίνη το ορθόν, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αυτά τα απρεπή και επαίσχυντα.

Ὑποχρέωση ἀποδοχῆς στοιχείων τῆς ἀληθοῦς ἐκκλησίας σὲ αἱρετικὲς κοινότητες μέλη τοῦ Π.Σ.Ε.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Στην παράγραφο 5 της ‘’Δήλωσης του Τορόντο’’, σε ‘’εκκλησιολογική’’ λεγόμενη προϋπόθεση, σημειώνεται ότι, «οι εκκλησίες-μέλη του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζουν στις άλλες εκκλησίες στοιχεία της αληθούς εκκλησίας*». Αυτή η λεγόμενη ‘’εκκλησιολογική’’ προϋπόθεση, παρεισέφρησε ως μη ώφειλε σε αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης.

Για ποια αναγνώριση στοιχείων της αληθούς Εκκλησίας, μπορούμε να ομιλούμε αναφερόμενοι στις συγκροτημένες αιρετικές κοινότητες του Π.Σ.Ε.; Πότε η Εκκλησία ή κάποιος Άγιος της Εκκλησίας μας, αναγνώρισε στοιχεία της αληθούς εκκλησίας σε συγκροτημένες αιρετικές κοινότητες που αυτοαποκαλούνται ‘’εκκλησίες’’;