Α) Γιατί δέν προσφέρεται ὁλόκληρος ὁ ἄρτος ἀλλά τμῆμα, Β) Τί εἶναι ἡ ἀνάμνηση τοῦ Κυρίου. Πῶς μᾶς βοηθεῖ. Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Α) Γιατί δέν προσφέρεται ὁλόκληρος ὁ ἄρτος ἀλλά τμῆμα, Β) Τί εἶναι ἡ ἀνάμνηση τοῦ Κυρίου. Πῶς μᾶς βοηθεῖ. Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες), 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ βίωση τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ βίωση τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 07-04-2011 Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες), 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ βίωση τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου κατά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ βίωση τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου κατά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 31-03-2011Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

Γιατί προσφέρονται στόν Θεό ὡς δῶρα ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος κατά τήν Θεία Λειτουργία, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γιατί προσφέρονται στόν Θεό ὡς δῶρα ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος κατά τήν Θεία Λειτουργία, 24-03-2011Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες), Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

''Ἐάν αὐτόν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι τί πρός σέ''-Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

''Ἐάν αὐτόν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι τί πρός σέ''-Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 7-5-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς καί τό πρότυπο τῆς ὑπακοῆς, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς καί τό πρότυπο τῆς ὑπακοῆς, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 7-5-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Θεολογικός Λόγος Ἔλεγχος κατὰ τῶν Σημερινῶν Ἐπισκόπων καὶ Θεολόγων.

Κωφίδης Εὐάγγελος

(Ἀναφορὰ στὸ Παράδειγμα τοῦ Ἁνανία καὶ τῆς Σαπφείρας)

«Μέγα τὸ μυστήριον τῆς εὐσεβείας· ὁ Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι…» (Α΄ Τιμ. 3:16).

Ἀλλὰ σήμερα, οἱ ποιμένες ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ κηρύττουν αὐτὸ τὸ μυστήριον, ἀρνοῦνται τὴν ἁγιότητά του μὲ τὰ ἔργα τους. Ὁ λόγος γιὰ τὸν Ἁνανία καὶ τὴν Σαπφείρα (Πράξ. 5:1-11) δὲν εἶναι ἁπλῶς μία ἱστορικὴ διήγηση· εἶναι θεϊκὴ προειδοποίηση γιὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ θαρροῦν ὅτι μποροῦν νὰ παίζουν μὲ τὴν Ἁγία Πίστη καὶ νὰ διακωμῳδοῦν τὴν Ἐκκλησία.

Ἡ Ἀπὸδειξη τῆς Ψεύτικης Εὐσέβειας

Ὁ Ἁνανίας καὶ ἡ Σαπφείρα ἐφαίνονταν εὐσεβεῖς· εἶχαν προσφέρει μέρος τῆς περιουσίας τους στὴν Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔκλεψαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, νομίζοντας ὅτι μποροῦν νὰ ἐξαπατήσουν τοὺς ἀποστόλους καὶ νὰ δοξαστοῦν ὡς δωρητές. Ὁ Θεὸς τοὺς ἔκοψε στοὺς τόπους, δείχνοντας ὅτι ἡ ὑπόκριση εἶναι θανάσιμη.

Σήμερα, ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι κάνουν τὸ ἴδιο:

Εἶναι πολύ δυνατή αὐτή ἡ φυσική ἀγάπη, πού αἰσθάνεται ἡ μητέρα γιά τά παιδιά της

❈ Μιά μητέρα ἀνάπηρη εἶχε μόνο τό ἕνα της μάτι καί τό παιδάκι της ἔνιωθε πολύ ντροπή γιά αὐτό. Τό κοροϊδεύανε ὅλα τ΄ ἄλλα τά παιδιά στό σχολεῖο καί τέλος πάντων τό παιδί, μεγάλωσε καί δέν τήν ἤθελε τήν μάνα του. Ἔνοιωθε κόμπλεξ, γι’ αὐτό καί δέν τήν ἔπαιρνε μαζί του στίς διάφορες κοινωνικές του δραστηριότητες. Τήν κρατοῦσε σέ ἀπόσταση.

Κάποια στιγμή μετά τό ἐπίγειο τέλος τῆς ζωῆς της, ἡ μητέρα ἀποκάλυψε μ’ ἕνα σημείωμα στό παιδί της, πού τήν εἶχε ἐν τῷ μεταξύ διώξει μέ τόν χειρότερο τρόπο, τήν συγκλονιστική ἀλήθεια:

Ἐπιβεβλημένη δικαιοκρισία στόν ἀποθανόντα «Πάπα» Φραγκίσκο

Φωτό: VATICAN MEDIA

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 28η Απριλίου 2025

ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΔΙΚΑΙΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΑ «ΠΑΠΑ» ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ

Ο «Πάπας» Φραγκίσκος δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, πέθανε, αφήνοντας πίσω τον παπικό δοξασμό, την ψευδαίσθηση ότι είναι ο έχων τις εξουσίες του κόσμου και «όλης» της Εκκλησίας, ως «αντιπρόσωπος του Θεού στη γη», την παπική χλιδή, τις επευφημίες της πληθώρας των κολάκων του σκοτεινού Βατικανού και των υπηκόων του, τις τιμές που απολάμβανε ως «αρχηγός κράτους», κ.α.

Σύμφωνα, όμως, με την ορθόδοξη υμνολογία μας «Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰ θάνατον, οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται» και «Ποία τοῦ βίου τρυφὴ διαμένει λύπης ἀμέτοχος; Ποία δόξα ἕστηκεν ἐπὶ γῆς ἀμετάθετος; Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ῥοπὴ καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται»[1]. Ο «μακαριστός» Φραγκίσκος «γυμνός» από όλη την κοσμική μεγαλοπρέπεια και παπική ματαιοδοξία, πορεύεται να παραβρεθεί ενώπιον του Δικαιοκρίτη Θεού να απολογηθεί.

Φυσικά, δεν είμαστε εμείς οι κριτές του, αλλά η Εκκλησία του Χριστού, η Ορθοδοξία, δια των αγίων Συνόδων και των αγίων και θεοφόρων Πατέρων. Αυτοί μπορούν να τον κρίνουν, καταλογίζοντάς του το φοβερό αμάρτημα του αμετανόητου αιρεσιάρχη, ο οποίος, δεν φέρει απλά την ευθύνη του αιρετικού, αλλά του αιρεσιάρχη, που σημαίνει ότι δεν θα απολογηθεί στο Θεό μόνο για τις δικές του αιρετικές δοξασίες, αλλά και για τις πλάνες που διατήρησε στα εκατομμύρια των πιστών τις «εκκλησίας» του. Παρά ταύτα, ως άνθρωποι, έχουμε την υποχρέωση να προσευχόμαστε γι’ αυτόν, όπως και για όλους τους ανθρώπους, να βρει έλεος.

Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε πως ο αποθανών Φραγκίσκος υπήρξε ένας ακόμα κρίκος της μακράς αλυσίδας των «Παπών» μετά το «σχίσμα» του 1054, οι οποίοι οδήγησαν, διατήρησαν και διατηρούν, για χίλια χρόνια, την δυτική χριστιανοσύνη εκτός της Μιας και Αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού και την κρατούν εκτός Αυτής. Μάλιστα ετούτος υπήρξε ένας από τους φανατικότερους προσηλωμένους «Πάπες» στις παπικές κακοδοξίες. Δεν διανοήθηκε ούτε στιγμή να αναθεωρήσει κάποια από αυτές. Αντίθετα μάλιστα, ως ιησουίτης, με περισσή υποκρισία και διγλωσσία, τις υποστήριζε και τις πρόβαλλε ως δήθεν «ορθόδοξες παραδόσεις», αφήνοντας έτσι έκθετους τους εκ των ορθοδόξων κληρικών και θεολόγων, των προωθούντων πυρετωδώς την «ένωση των εκκλησιών», χωρίς τις προϋποθέσεις που έχει θέσει η μακραίωνη εκκλησιαστική μας παράδοση, ήτοι: την πλήρη και ειλικρινή μετάνοια των αιρετικών και την επιστροφή τους στην Μία και Αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού.

Μνήμη Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου:«Ἁποκαλυπτικές ἐμπειρίες Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

MΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 8-5-2002]

Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, τιμά τον μεγάλο απόστολο του Χριστού, τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην. Βέβαια, η τιμή του βρίσκεται παντού: Είναι απόστολος του Χριστού, είναι ευαγγελιστής και συγγραφεύς του ομωνύμου Ευαγγελίου, είναι ο αρχηγός της Θεολογίας, ως υψιπέτης τον νουν εις τα βάθη της Θεότητος. Απεκλήθη από τον Χριστόν «υἱὸς βροντῆς», ως ορμητικός στη σκέψη και στα αισθήματα. Είναι ο επιστήθιος μαθητής, που για να εκφράσει το όνομά του, το λέγει περιφραστικά: «ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς» · ή «ὁ μαθητής, ὁ ἐπιπεσὼν ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ». Είναι υιός παμπόθητος, που εδέχθη κατά πρόταση του Κυρίου, να γίνει υιός της Παρθένου, και συνεπώς, αδελφός του Κυρίου. Είναι Παρθένος, κατ΄απόλυτον εκτίμησιν. Τρεις Παρθένους γνωρίζει η Εκκλησία μας: Την Θεοτόκον, τον άγιον Ιωάννην τον Βαπτιστήν και τον άγιο Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν. Για οποιονδήποτε άλλον θα μιλούσαμε, η παρθενία του είναι σχετική. Γι'αυτό ο Κύριος ανέθεσε την Παρθένον Μαρία, την μητέρα Του, εις τον Παρθένον μαθητήν.

Έτσι λοιπόν, έχει ο ευαγγελιστής Ιωάννης πολλά τα εγκώμια. Συνήθως δε, όταν αναφερόμεθα στη μνήμη κάποιου προσώπου, μιλάμε για το έργο του, τις δραστηριότητές του, τον πλούτο του πνεύματός του. Θα μπορούσαμε όμως, αυτήν την φορά, να μείνομε στις εμπειρίες, στις αποκαλύψεις που είχε ο ίδιος ο ευαγγελιστής Ιωάννης, και που κατέγραψε ο ίδιος εις το βιβλίον της Αποκαλύψεώς του. Βέβαια, πράγμα αν όχι αδύνατον, αλλά πολύ δύσκολο, γιατί οι προσωπικές εμπειρίες, και μάλιστα αποκαλυπτικές, είναι συνήθως απρόσιτες. Εμείς, απλώς, κάτι θα επισημάνουμε, και, ό,τι είναι δυνατόν, να μπορέσουμε να το αισθανθούμε.

Είναι γνωστόν, ότι ο ευαγγελιστής Ιωάννης, κατ’ αρχαίας παραδόσεις, είχε εξοριστεί στην νήσο Πάτμον· κατά την διάρκεια διωγμού υπό του Δομετιανού. Κι όπως ο ίδιος ο ευαγγελιστής αναφέρει –έχομε εσωτερική μαρτυρίαν- εις το βιβλίον της Αποκαλύψεως, εις το πρώτο κεφάλαιον, που λέγει: «διά τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Γι'αυτό εξορίσθη εις την νήσον Πάτμον. Η εξορία εννοείται υπό την λέξη «θλίψει», δοτική. Να τι γράφει: «Ἐγὼ Ἰωάννης, ὁ ἀδελφὸς ὑμῶν καὶ συγκοινωνὸς ἐν τῇ θλίψει, ἐγενόμην ἐν τῇ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Έτσι ο άγιος Ειρηναίος μάς βεβαιώνει ότι η Αποκάλυψις, το βιβλίο, δηλαδή, της Αποκαλύψεως, «οὐ πρὸ πολλοῦ χρόνου ἑωράθη, ἀλλὰ σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς, πρὸς τῷ τέλει τῆς Δομετιανοῦ ἀρχῆς». Αλλά και ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς γράφει: «Ἐπειδὴ δὲ τοῦ τυράννου –εννοείται του Δομετιανού- τελειώσαντος ἀπὸ τῆς Πάτμου τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἒφεσον». Δηλαδή, όταν πέθανε ο Δομετιανός, επέστρεψε ο Ιωάννης εις την Έφεσον. Και ο άγιος Ανδρέας ο Καισαρείας μάς γράφει: «Πάτμον οἰκεῖν τὴν νῆσον καταδικασθείς». Ότι κατεδικάσθη να κατοικήσει εις την νήσον Πάτμον. Και ο Ευσέβιος Καισαρείας μάς πληροφορεί ότι συνέβη αυτή η εξορία το 14ον έτος της βασιλείας του Δομετιανού, δηλαδή γύρω στο 94 με 95 μ.Χ.

Ἡ προαιρετικότητα τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ ΔΕΝ ἀρκεῖ – Ἡ ἐλευθερία ΔΕΝ διαπραγματεύεται.

συμφωνούμε με την θέση του κυρίου Νικολάου Παπαδόπουλου

Μολονότι η «Πρόταση Νόμου» περί προαιρετικότητας χορήγησης του Προσωπικού Αριθμού περιλαμβάνει διατάξεις που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, επιχειρώντας να μετριάσουν τον ασφυκτικό κλοιό του ηλεκτρονικού ολοκληρωτισμού και της ισοπεδωτικής ψηφιοποίησης της καθημερινότητας, η κεντρική της ιδέα πάσχει θεμελιωδώς.

Μια ευνομούμενη Πολιτεία οφείλει, πρωτίστως, να σέβεται αλλά και να προστατεύει την αξία του ανθρώπου, όπως επιτάσσει το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, και να διασφαλίζει την ισότητα όλων ενώπιον του νόμου, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 . Αντιθέτως, ο Προσωπικός Αριθμός, ως μοναδικός και ενιαίος ψηφιακός κωδικός, όχι μόνον δεν σέβεται και δεν προστατεύει αλλά απειλεί και περιορίζει την αξία του ανθρώπινου προσώπου, μετατρέπει τον άνθρωπο σε έναν μοναδικό αριθμό.

Η προαιρετικότητα, όσο θετική κι αν ακούγεται, αφήνει ανυπεράσπιστους όσους πολίτες, από άγνοια ή ελλιπή ενημέρωση, θα σπεύσουν να αποδεχτούν τον Προσωπικό Αριθμό, αγνοώντας τις σοβαρές επιπτώσεις: τη διασύνδεση-ενοποίηση των προσωπικών τους δεδομένων, την είσοδο του κράτους ακόμη και στις πιο ιδιωτικές πτυχές της ζωής τους (ψηφιακό χρήμα, ψηφιακό πορτοφόλι), τα βιομετρικά δεδομένα (κάμερες, αναγνώριση προσώπου) και το απόλυτο ηλεκτρονικό φακέλωμα. Ένα σενάριο που σύσσωμη η αντιπολίτευση είχε καταγγείλει ήδη από τη δεκαετία του ’80, όταν επιχειρήθηκε η καθιέρωση του «Ενιαίου Κωδικού Αριθμού Μητρώου (ΕΚΑΜ)».

8 Μαΐου. † Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ, Ἀρσενίου ὁσίου τοῦ μεγάλου (†449). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ εὐαγγελιστοῦ, Μαΐου 8 (Α΄ Ἰω. α΄ 1-7).

Α Ιω. 1,1           Ὅ ἧν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς·

Α Ιω. 1,1                    Δια τον Υιόν και Λογον του Θεού, ο οποίος υπήρχε προαιωνίως, προ πάσης πνευματικής και υλικής δημιουργίας, τον οποίον ηκούσαμεν με τα αυτιά μας και τον είδαμεν καλά με τα ίδια μας τα μάτια, και είδαμε και ξαναείδαμε πολλές φορές, και αι χείρες μας εψηλάφησαν, δια τον ενυπόστατον Λογον, ο οποίος έχει προαιωνίως την ζωήν και μεταδίδει ζωήν.

Μέγας Βασίλειος: «Ἄνθρωποι ἐλεεινοί μετατρέπουν τόν οἶκο τῆς προσευχῆς σέ τόπο ἀργολογίας».

Στόν Ναό τοῦ Θεοῦ «καθένας δοξολογεῖ τόν Θεό. Ἐκεῖ παρίστανται οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι… Εἶναι παρών ὁ Κύριος καί ἐξετάζει τίς διαθέσεις τῶν εἰσερχομένων…

Ὅλη ἡ ἐπουράνια στρατιά ἕνα ἕργο ἔχει: νά δοξολογεῖ τόν Κύριο. Ὅλη ἡ κτίση, ἡ ἄφωνη καί ἡ ὁμιλοῦσα, ἡ ὑπερκόσμια καί ἡ ἐπίγεια, δοξάζει τόν Κτίστη.

Ἡ ἀγάπη, ἡ σωστή, εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

❈ Ἡ ἀγάπη, ἡ σωστή, εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι δῶρο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν μπορεῖς νά ἔχεις ἀληθινή ἀγάπη, ἄν δέν ἔχεις μετάνοια, ἄν δέν ἔχεις μπεῖ σ’ αὐτή τή διαδικασία νά προσεύχεσαι συνέχεια, νά παρακαλᾶς τόν Θεό, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησέ με», νά προσπαθεῖς νά ἐξομολογεῖσαι, νά Κοινωνᾶς, νά κάνεις αὐτά πού λέει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ὥστε σιγά - σιγά νά διώξεις ἀπό μέσα σου τήν μεγάλη ἀρρώστια πού λέγεται φιλαυτία καί νά πάψεις πλέον ν’ ἀγαπᾶς τόν ἑαυτό σου καί νά ἀγαπήσεις τόν Θεό καί τόν πλησίον.

~ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 3 – 7 – 2017)