Ὁ Βοῦρκος τῆς Θεσσαλονίκης, Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης.

Panagiotis Fitros – Ολόκληρο το βίντεο katihisis –

https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/26/ο-βούρκος-της-θεσσαλονίκης-πρωτοπρ-θε/

Ὁ ἄνθρωπος στὶς κακές του πράξεις ζητᾶ πάντα τοῦ νά ‘χει καὶ συνένοχο.

Ευγενίου Βούλγαρη: «ΑΔΟΛΕΣΧΙΑ ΦΙΛΟΘΕΟΣ» (Απόδοση: Θ. Σπεράντσα)

Δεν ξέρω γιατί πάντα σχεδόν ο άνθρωπος θέλει να ‘χει στις κακές του πράξεις και κάποιον άλλον σύντροφο και συνένοχο; Και μόνο σ’ εκείνες τις ενέργειες που η συμμετοχή κι ενός τρίτου κάνει τον άλλο ή να στερηθεί αυτό που λαχταρά ή και να το χαρεί λιγότερο και πιο περιορισμένα είτε και γιατί κάθε συνεργασία είναι αδύνατη ή έχει σαν άμεση συνέπειά της να λιγοστέψει το δικό του κέρδος, σ’ αυτές μονάχα επιδιώκει ο άνθρωπος να ‘ναι μόνος του.

Ο φιλάργυρος θέλει ο άλλος να ‘ναι ανοιχτοχέρης. Ο ακατάδεκτος θέλει τον άλλο ταπεινό. Κι αυτός που αγαπά σαν τρελός, θέλει να ‘ναι συγκρατημένοι και φρόνιμοι οι άλλοι. Και ζηλεύει και τον στενότερό του ακόμα φίλο.

Εκείνα όμως τα πάθη που η συμμετοχή κι ενός τρίτου ούτε καταστρέφει ούτε και μειώνει την δική του απόλαυση, ο άνθρωπος θέλει να ‘χει κι έναν τρίτο συμμέτοχο και συνυπεύθυνο στα λάθη του και στις παραλείψεις του και αισθάνεται χαρά, όταν βλέπει πως τον μιμείται και πως τον ακολουθεί.

Ἅγιος Ραφαήλ: Πήγαινε νὰ πεῖς στὴ Βασιλικὴ ὅτι τὸ πρωὶ τὸ παιδὶ θὰ ξυπνήσει ἐντελῶς καλά!

Κατά τας αρχάς Νοεμβρίου 1961, η μικρή κόρη της Βασιλικής Ράλλη, αρρώστησε βαρειά, με πυρετόν και δύσπνοιαν, είχε δηλαδή την λεγομένην πούνταν. Η δυστυχής Βασιλική και όλη η οικογένειά της όλην την νύκτα έμειναν άγρυπνοι, και με μεγάλην αγωνίαν.

Κατά τας 8 η ώρα το πρωί, επήγεν εις το σπίτι του Ράλλη η Μαρία Τσολάκη, και είπε συγκινημένη εις την Βασιλικήν «Μην κλαις, και το παιδί θα ξυπνήσει εντελώς καλά. Το είδα στον ύπνο μου».

Η Βασιλική της απεκρίθη «Καϋμένη Μαρία, ας ξυπνήσει κάπως καλύτερα, κ’ είμαι ευχαριστημένη. Τέτοια χάλια που έχει το παιδί, πώς μπορεί να γίνει εντελώς καλά μέσα σε δυο ώρες;»

Η Μαρία όμως της ξαναείπε με πεποίθησιν ότι θα ξυπνήσει το παιδί χωρίς να έχει απολύτως τίποτα, «γιατί έτσι μου είπε να σου πω ο άγιος Ραφαήλ, που τον εφώναζες με κλάματα όλη τη νύχτα», είπε και διηγήθη το όνειρον που είχεν ιδεί.

Και, ω του θαύματος! Έπειτ’ από ολίγον το παιδί εξύπνησε χωρίς καθόλου πυρετόν, χωρίς καθόλου πόνον εις το πλευρόν, χωρίς δύσπνοιαν, «εντελώς καλά, υγιέστατο», όπως γράφει η μητέρα του Βασιλική.

Ιδού και το όνειρον της Μαρίας Τσολάκη, όπως το έγραψεν η Ιδία:

Περί Θείας Ἀγάπης

❈ Ἡ ἀγάπη πού ἀρέσει στόν Θεό εἶναι ἡ ὁλοκληρωτική ἀγάπη, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς, ἐξ ὅλης τῆς διανοίας, ἐξ ὅλης τῆς δυνάμεως (Μαρκ. 12,30). Θά πρέπει νά εἶναι ὅλα τά στοιχεῖα τοῦ ἀνθρώπου δοσμένα στόν Θεό. Προσέξτε, ἡ ὁλοκληρωτική ἀγάπη! Δηλαδή, δέν ἐπιτρέπεται νά ἀγαπάει ὁ ἄνθρωπος καί κάτι ἄλλο ἐκτός ἀπό τόν Θεό. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη ἐντολή.

Μετά λέει: «ὁμοία μέ αὐτή», «ὅμοια ἐντολή μ’ αὐτή εἶναι ν’ ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου, ὅπως τόν ἑαυτό σου» (Μαρκ. 12,31). Ἀλλά, ὅταν ἀγαπᾶς τόν πλησίον σου, πάλι ἀγαπᾶς τόν Θεό, γιατί ὁ πλησίον σου εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.

Θά λέγαμε δηλαδή, ὅτι καί ἡ δευτέρα ἐντολή εἶναι μέρος τῆς πρώτης ἐντολῆς. Ἡ πρώτη ἐντολή περιλαμβάνει μέσα ὅλες τίς ἄλλες ἐντολές.

- Ἕνας πού ἀγαπάει τόν Θεό, δέν θά ἀγαπάει καί τά παιδιά τοῦ Θεοῦ;

«Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου».

Ἐν Κυθήροις τῆ 27η Ἀπριλίου 2025

Ἀρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Θεολόγου- συγγραφέως

Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητὲ φίλε ἀναγνώστα, εἶναι τὸ κυρίαρχο, τὸ κεντρικότερο, τὸ κατ’ ἐξοχὴν γεγονὸς τῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας. Εἶναι τὸ γεγονός, πάνω στὸ ὁποῖο θεμελιώνεται καὶ στηρίζεται ὅλο το οἰκοδόμημα τῆς πίστεως. «Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἠμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν…Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαῖα ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κορ.15,14,17), βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἐὰν ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε, δὲν ἔχει πλέον κανένα νόημα καὶ περιεχόμενο τὸ κήρυγμά μας, ἀλλ’ ἐπίσης εἶναι ματαῖα καὶ κούφια ἀπὸ κάθε οὐσιαστικὸ περιεχόμενο καὶ ἡ πίστις σας. Καὶ τοῦτο διότι ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σημαίνει τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀνθρώπου, τὴν λύτρωσή του ἀπὸ τὸ πτῶμα τοῦ θανάτου, ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς ἁμαρτίας. Σημαίνει τὸ πέρασμά του ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωή, στὴν ἀληθινὴ καὶ αἰώνια ζωή. Χωρὶς τὴν ἀνάσταση ὅλο το χριστιανικὸ οἰκοδόμημα καταρρέει καὶ μεταβάλλεται σὲ μιὰ ἰδεολογία, σὲ ἕνα ἀνθρώπινο φιλοσοφικὸ κατασκεύασμα, ἀνίκανο νὰ σώσει, νὰ λυτρώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν θάνατον, ὁ ὁποῖος εἶναι κατὰ τὸν ἅγιο Ἰουστίνο Πόποβιτς «ἡ μόνη πικρία τῆς ζωῆς, ἡ μόνη πικρία τῆς ὑπάρξεως. Ἐξ αὐτοῦ προέρχεται καὶ ὅλη ἡ τραγικότητα τῆς ζωῆς».

Ἐπειδὴ δὲ ἀκριβῶς ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ θεμελιακὸ γεγονὸς τῆς πίστεως, ἔπρεπε τὸ γεγονὸς αὐτὸ, νὰ βεβαιωθῆ, ὡς ἀδιάψευστη ἱστορικὴ πραγματικότητα, ἀπὸ πολλοὺς αὐτόπτες μάρτυρες. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ὁ Κύριος μετὰ τὴν ἀνάστασή του ἐμφανίστηκε πολλὲς φορὲς ἐπὶ σαράντα ἥμερες, σὲ διάφορα πρόσωπα καὶ σὲ διάφορους τόπους.

Ζωοδόχου Πηγῆς - Νὰ φοβηθοῦμε τὸ φραγγέλλιο!... (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Νὰ φοβηθοῦμε το φραγγέλλιο!...

 

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 

«Μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου» (Ἰω. 2,16)

Ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε, ἀγαπητοί μου, σήμερα τὴν Ζωοδόχο Πηγὴ τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία γιὰ μᾶς τοὺς Χριστιανοὺς εἶνε ἡ γλυκειά μας μάνα, ἡ βασίλισσα τῶν ἀγγέλων, ἡ προστάτις τῶν ἁμαρτωλῶν, τῶν μετανοούντων ἁμαρτωλῶν. Ἑορτάζουμε· ἀλλὰ πῶς πρέπει νὰ ἑορτάζουμε; Νά ἕνα ζήτημα σπουδαῖο. Γιατὶ σὲ χίλια πανηγύρια καὶ ἑορτὲς κι ἂν πηγαίνῃς, ἐὰν δὲν πηγαίνῃς ὅπως θέλει ὁ Κύριος, δὲν κερδίζεις τίποτα. Κι ὄχι μόνο δὲν κερδίζεις, ἀλλὰ προσθέτεις στὰ τόσα ἁμαρτήματά σου ἕνα ἀκόμη ἁμάρτημα.

30 Ἀπριλίου. Ἰακώβου ἀποστόλου, ἀδελφοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (†44). Κλήμεντος ὁσίου, Δονάτου ἐπισκόπου Εὐροίας, Ἀργυρῆς νεομάρτυρος (†1725). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἀποστόλου, Σαβ. δ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιβ΄ 1-11).

Πραξ. 12,1         Κατ᾿ ἐκεῖνον δὲ τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν Ἡρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.

Πραξ. 12,1                Κατά τον καιρόν εκείνον, ο βασιλεύς Ηρώδης Αγρίππας, άπλωσε τα χέρια και επιασε μερικούς από τους πιστούς της Εκκλησίας, δια να τους κακοποιήση.

Πραξ. 12,2         ἀνεῖλε δὲ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μαχαίρᾳ.

Πραξ. 12,2               Εξετέλεσε δε δια μαχαίρας τον απόστολον Ιάκωβον, αδελφόν του ευαγγελιστού Ιωάννου.

Τί σημαίνει ὁ χαιρετισμός τοῦ Κυρίου μας «εἰρήνη ὑμῖν»;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Τί σημαίνει ὁ χαιρετισμός τοῦ Κυρίου μας «εἰρήνη ὑμῖν»;

(Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Ὁ Κύριος, καί τίς δύο φορές πού ἐμφανίσθηκε στούς Ἀποστόλους μετά ἀπό τήν Ἀνάστασή Του, τούς εἶπε: «εἰρήνη ὑμῖν».

Αὐτός ὁ χαιρετισμός ἔχει σχέση μέ τόν φόβο τοῦ θανάτου. Οἱ ἄνθρωποι ταρασσόμαστε, γιατί φοβόμαστε τόν θάνατο. Ὅ,τι συμβαίνει στή ζωή μας καί ὅποιος φόβος καί ὅποια δειλία καί ὅποια ἀναστάτωση ὑπάρχει μέσα μας ὀφείλεται στό ὅτι φοβόμαστε μήν ἀρρωστήσουμε, μήν πάθουμε, μή μᾶς καταδιώξουν, μή δέν ἔχουμε νά φᾶμε. Καί ὅλα προέρχονται ἀπό τήν δειλία καί τόν φόβο τοῦ θανάτου. Καί χάνουμε τήν εἰρήνη μας, τήν ψυχική μας εἰρήνη.

Ὅλες σχεδόν οἱ ἀρρώστιες δημιουργοῦνται ἀπό τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό

❈ Λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος: «Ὅλες σχεδόν οἱ ἀρρώστιες προέρχονται ἀπό τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό καί αὐτό δημιουργεῖ τό ἄγχος». Βλέπετε τί ἁπλά καί σοφά!

Ὅλες σχεδόν οἱ ἀρρώστιες δημιουργοῦνται ἀπό τήν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό.

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 18 – 2 – 2016)

Τί ἐμοί καί σύ γύναι;'' , Τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Κυρίου στήν Κανά, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τί ἐμοί καί σύ γύναι;'' , Τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Κυρίου στήν Κανά, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 27-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ Β΄- Παπικές κακοδοξίες, Ἱ.Μ. Παρακλήτου καί Ἀπειλή γιά τήν Ὀρθοδοξία μας, Γ. Ψαλτάκη, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ Β΄- Παπικές κακοδοξίες, Ἱ.Μ. Παρακλήτου καί Ἀπειλή γιά τήν Ὀρθοδοξία μας, Γ. Ψαλτάκη, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι νίκη ἐπὶ τοῦ θανάτου (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς)

Ἄλλωστε μόνο μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἀναστημένου Θεανθρώπου, Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, μποροῦσε νὰ δοθεῖ καὶ δίδεται καὶ πάντοτε θὰ προσφέρεται ἡ δύναμη σὲ κάθε Χριστιανό, ἀπὸ τὸν πρῶτο ἕως τὸν τελευταῖο, ὥστε νὰ ξεπεράσει ὅλη τὴ θνητότητα – ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν θάνατο, ὅλη τὴν ἁμαρτία – ἀκόμη καὶ τὴν ἴδια τὴν ἁμαρτία, ὅλους τοὺς διαβόλους – ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν διάβολο. Ἐξάλλου, μόνο μέσῳ τῆς Ἀνάστασής Του ὁ Κύριος ἔδειξε καὶ ἀπέδειξε, ὅτι ἡ ζωὴ Του εἶναι Αἰώνια ζωή, ἡ ἀλήθειά Του εἶναι Αἰώνια Ἀλήθεια, ἡ ἀγάπη Του εἶναι αἰώνια Ἀγάπη, τὸ καλὸ Του εἶναι Αἰώνιο Καλό, ἡ χαρὰ Του εἶναι Αἰώνια Χαρὰ καὶ ὅτι Αὐτὸς δίνει τὰ πάντα σὲ κάθε Χριστιανὸ ἀπὸ ἀπαράμιλλη φιλανθρωπία. Δὲν ὑπάρχει κανένα γεγονός, ὄχι μόνο στὸ Εὐαγγέλιο ἀλλὰ καὶ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, τὸ ὁποῖο νὰ εἶναι τόσο τεράστιο, τόσο συντριπτικό, τόσο ἀναμφισβήτητο, ὅπως εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Ἀναμφίβολα, σέ оλόκληρη τὴν ἱστορική του πραγματικότητα, τὴν ἱστορικὴ δύναμη καὶ τὴν παντοδυναμία του, ὁ Χριστιανισμὸς βασίζεται στὸ γεγονὸς τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ καὶ αὐτὸ σημαίνει πίστη στὴν αἰώνια ζωντανὴ προσωπικότητα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ.

Ἀπὸ τὰ θαύματα τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς ΙΙ

Ας έλθουμε τώρα και στην Βασίλισσα Θεοδώρα, εκείνην που εγκωμίασε την Παναγία, την Βασίλισσα όλων. Η Θεοδώρα αυτή, σύζυγος του βασιλιά Θεοφίλου, η οποία είχε επίσημο γνώρισμα την Ορθοδοξία, είχε μία θυγατέρα ωραιότατη και χαριτωμένη, Θέκλα στο όνομα. Σε αυτήν παρουσιάστηκε ασθένεια θέρμης, δηλαδή πυρετών σφοδρών και ατάκτων, και τόση λάβρα και θερμότητα είχε, που δεν μπορούσε άνθρωπος να κρατήσει το χέρι του επάνω της.

Πάσχοντας λοιπόν έτσι πολύν καιρό, παρακινήθηκε από την μητέρα της να πάει στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής. (*) Και με το που ήλθε και ήπιε, σαν διψασμένο ελάφι, από εκείνο το ιερό νερό, έσβησε η υπερβολική λάβρα και θερμότητα που είχε, και εξέλιπε τελείως το πάθος της από το ιαματικό νερό της Θεομήτορος. Επέστρεψε λοιπόν υγιής στον οίκο της, και την ευχαρίστησε με διάφορα χρυσά σκεύη, κατάλληλα για εκκλησιαστική υπηρεσία.

Καταδικάζει ἡ Ι. Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀλβανίας τὴν Μασονία; Καὶ περὶ τοῦ ἀποθανόντος κυροῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου.

τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

«Λοιπόν, θά ἐλέγξει ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας τά μασονικά δημοσιεύματα; Θά ἀποκαταστήσει τήν ὑστεροφημία (μασονικῶς βαλλόμενη) τοῦ κυροῦ Ἀναστασίου;»

Πρό ἑνός περίπου μηνός, ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας ἐξέδωσε ἀνακοίνωση (κρυφή, τρόπον τινά), στήν ὁποία: (α) ἀπορρίπτει ὁποιαδήποτε σχέση τοῦ ἀποθανόντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κυροῦ Ἀναστασίου (Γιαννουλάτου) μέ τήν Μασονία, (β) ὑποβαθμίζει ἀπρεπῶς τίς σχετικές ἀναφορές καί τά ντοκουμέντα περί τῆς λήψεως μασονικῶν δωρεῶν ἀπό τόν ἀποθανόντα καί (γ) παροτρύνει τήν ἑλληνόφωνη-ἀγγλόφωνη ὀρθόδοξη ἱστοσελίδα Helleniscope.com, ἡ ὁποία ἀναφέρθηκε στό ἐν λόγῳ θέμα, νά δημοσιεύσει τήν διάψευσή της αὐτή [1].

Ἡ ἐκκλησιαστική συνείδησή μας, καθώς καί λόγοι συγγραφικῆς δεοντολογίας, ἐπιβάλλουν τήν ἐκ μέρους μας ἀπάντηση· πρωτίστως, ἐπειδή ἡ Μασονία ὡς ἕνας «πρωτεύων παίκτης» στό πεδίο τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων συνιστᾷ ἤδη ἐδῶ καί πολλά ἔτη τόν «ἐλέφαντα στό δωμάτιο» τοῦ πεδίου αὐτοῦ· δευτερευόντως, διότι ἡ ἀναφορά στήν σχέση αὐτή (Ἀναστασίου Γιαννουλάτου καί Μασονίας), ἀναφορά ἐπικρινόμενη ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπή Τιράνων, καί μέ βάση τά ντοκουμέντα πού δημοσίευσε ὁ Μοναχός Ἀβέρκιος, ἔγινε ἀπό τόν Πρωτοπρεσβύτερο καθηγητή π. Θεόδωρο Ζήση καί τόν γράφοντα Μοναχό Σεραφείμ σέ σχετική ὁμιλία στό διαδίκτυο τῆς Katihisis.gr [2]· αὐτήν τήν ἀνέδειξε χάριν καί τῶν ὁμογενῶν μας στό ἐξωτερικό ἡ εὐσυνειδησία τῶν ὑπευθύνων τῆς ἱστοσελίδος Helleniscope.com (καί τοῦ ἐκδότου κ. Νικολάου Σταματάκη) [3]. Παραδόξως, ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας δέν ἀπηύθυνε τήν διάψευσή της ἐκεῖ ὅπου δημοσιεύθηκαν τό πρῶτον οἱ σχετικές πληροφορίες-ντοκουμέντα, λ.χ. στήν Katanixi.gr, ἀλλά ἐκεῖ πού γνώρισαν πολλαπλάσια ἐπισκεψιμότητα, λόγῳ καί τῆς ἀγγλικῆς γλώσσης, δηλαδή ἐκεῖ πού οἱ πληροφορίες «ἐνοχλοῦν» περισσότερο.

Ἐντρέπομαι, δέν μπορῶ νά τό κρύψω, διότι τήν ἀνακοίνωσή της αὐτή ἡ Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας δέν τήν δημοσίευσε καί στήν (ὁλο)δική της ἱστοσελίδα (orthodoxalbania.org), ἀλλά τήν ἀπέστειλε μόνον στήν Helleniscope.com. Δέν θέλουν ἆραγε τά Τίρανα νά γνωρίζει καί ὁ τυχών ἀναγνώστης τους τό περιεχόμενο τῆς περί Μασονίας καί Ἀναστασίου διαψεύσεώς τους;

Ἐπιστροφή στά βασικά (“back to basics”): Καταδικάζει ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας τήν Μασονία;

Ἄς μή ἐκφεύγει τῆς προσοχῆς μας ἐν πρώτοις τό γεγονός – πρίν περάσουμε στά εἰδικότερα – , ὅτι ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Ἀλβανίας ἀπέφυγε, σέ μιά τόσο μεγάλη εὐκαιρία, νά καταδικάσει τήν Μασονία! Ὅμως, ὡς ἐναλλακτική λύση, ἡ ἄρνηση τῆς σχέσεως τοῦ Ἀναστασίου Γιαννουλάτου μέ τήν Μασονία, δέν συνιστᾷ καταδίκη τῆς Μασονίας· ἡ Ἀρχιεπισκοπή θά μᾶς διαβεβαίωνε εὐκόλως καί εὐνοήτως, ὅτι ὁ ἀποθανών κυρός Ἀναστάσιος δέν ὑπῆρξε οὔτε συλλέκτης, σκακιστής, νηπιαγωγός, σιδηρουργός ἤ ὁδηγός βυτιοφόρου κ.ἄ., καί βεβαίως τοῦτο δέν συνιστᾷ διόλου καταδίκη τῶν ἀντιστοίχων τεχνῶν καί δεξιοτήτων. Ἄς παρέλθει πλέον τούτη ἡ ἀπάτη καί δολιότητα, τήν ὁποία μετῆλθε προηγουμένως καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο μέν «διέψευσε κατηγορηματικῶς» τό ἔτος 2013, ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος «ἔχει οἱανδήποτε σχέσιν μέ τήν Μασονίαν» [4], ἀλλά δέν ἔχει καταδικάσει τήν Μασονία ἀπό τό ἔτος 1902 (!)[5], ἐξαιρέσει τῆς αὐτονόμου Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης (1977) καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου (τότε) Ν. Ζηλανδίας κ. Ἀμφιλοχίου (Τσούκου) τό ἔτος 2007 [6]. Ἀντιθέτως, ἐπισημότατοι ἐκπρόσωποι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ὑποστήριξαν τήν Μασονία διά τῆς γραφίδος τους [7] καί τοὐλάχιστον πέντε (5) Οἰκουμενικοί Πατριάρχες τοῦ 20οῦ αἰῶνος ὑπῆρξαν τεκμηριωμένως Μασόνοι (Ἰωακείμ Γ΄, Μελέτιος Δ΄ ὁ Μεταξάκης, Βασίλειος Γ΄ ὁ ἀπό Ἀγχιάλου, Ἀθηναγόρας [8] καί Δημήτριος [9]). Ὅλοι τους, αἱρετικοί Οἰκουμενιστές, ὅσο καί ὁ Γιαννουλᾶτος καί τά πνευματικά τέκνα του!

Γιατί συκοφαντοῦνται δίκαιοι ἄνθρωποι...

Επειδή θα γεννηθή ίσως το ερώτημα σε μερικούς ανθρώπους, γιατί να επιτρέπη ο Θεός να ταλαιπωρούνται με δοκιμασίες, συκοφαντίες κ.τ.λ. δίκαιοι άνθρωποι, όπως και ο άνθρωπος του Θεού Χατζη-Γεώργης, ενώ ήταν εξαγνισμένη ψυχή κι από μικρό παιδάκι, θεώρησα καλό να γράψω αυτό που νιώθω.

Φυσικά τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος· αλλά μια από τις πολλές περιπτώσεις ίσως να είναι και αυτή, κατά τον λογισμό μου. Εάν δεν επέτρεπε ο Θεός να συκοφαντηθούν και ορισμένοι δίκαιοι, πώς θα μπορούσαν να καλυφθούν ορισμένοι ένοχοι, που δεν μπορούν να σηκώσουν το σφάλμα τους από εγωισμό; Η μεν γη δεν τους χωράει, και οι δαίμονες ευκαιρία ζητάνε να τους φέρουν σε απόγνωση, να κάνουν κακό στον εαυτό τους, να κολασθούν.

Η πολλή όμως αγάπη του Θεού, για να μην απωλεσθή καμμιά αδύνατη ψυχή, επιτρέπει να κατηγορούνται και να συκοφαντούνται και δίκαιοι, άδικα, αλλά στο τέλος φανερώνεται η αλήθεια.

Μ’ αυτόν δε τον τρόπο βοηθάει και εμάς να φέρουμε καλούς λογισμούς πάντα, για ό,τι κακό ακούμε να διαδίδεται για τον πλησίον μας και να αναρρωτιώμαστε· «μήπως είναι συκοφαντία;» Τότε φυσικά παρηγορούνται και οι ένοχοι και σιγά – σιγά αισθάνονται την ενοχή τους, ελέγχονται από την συνείδηση τους και διορθώνονται, εάν έχουν καλή διάθεση. Με λίγα λόγια, ορισμένες φορές ο Θεός ελαφρώνει το βάρος των ενόχων με το να συκοφαντηθούν δυνατοί δίκαιοι.

Φυσικά οι αδικημένοι, είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Οι ίδιοι όμως, κατά τον λογισμό μου, δεν έχουν τέτοιους λογισμούς. Αντιθέτως πιστεύουν ότι μπορούσε να ήταν και οι ίδιοι ένοχοι, εάν τους εγκατέλειπε η Χάρις του Θεού, και να ήταν ακόμη και σε φυλακή ως ένοχοι και να τους έτρωγε και το σαράκι, ο έλεγχος της συνειδήσεως. Ενώ σαν αδικημένοι, έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν στον Παράδεισο, διότι όπου Χριστός εκεί Παράδεισος.

Εἰς τό Πάσχα δέν πρέπει οἱ Χριστιανοί νά ρίπτουν τουφέκια, ἡ πιστόλας, ἡ μάσκουλα...

Εἰς τὸ Πάσχα καὶ εἰς τὰς ἡμέρας τῆς Λαμπρᾶς δὲν πρέπει οἱ Χριστιανοὶ νὰ ρίπτουν τουφέκια, ἡ πιστόλας, ἡ μάσκουλα, καὶ ἄλλα ὅμοια πολυβόλα, ἐπειδὴ ὁ Ἀναστὰς Χριστός, ὄχι μόνον δὲν χρειάζεται ταῦτα ἄλλα καὶ πρὸς τούτοις τὰ μισεῖ καὶ τὰ ἀποστρέφεται, α' διότι αὐτὰ μισερώνονται πολλοὶ ἄνθρωποι, πὸλλάκις θανατώνονται, β' διότι αὐτὰ μὲ τὸν κρότον τους δὲν ἀφίνουν τοὺς Χριστιανοὺς νὰ ἀκούσουν τὴν ἀκολουθίαν καί τα πνευματικά τροπάρια καὶ ἄσματα τῆς ἀναστάσεως.

29 Ἀπριλίου. Ἰάσωνος καὶ Σωσιπάτρου ἀποστόλων ἐκ τῶν 70· Κερκύρας μάρτυρος. Ἰωάννου μητροπολίτου Θηβῶν (ιβ΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης β΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. δ΄ 1-10).

Πραξ. 4,1           Λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸς τὸν λαὸν ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι,

Πραξ. 4,1                  Καθ' ον δε χρόνον ωμιλούσαν οι δύο Απόστολοι στον λαόν, ώρμησαν ξαφνικά εις αυτούς οι ιερείς και ο αξιωματικός ιερεύς, ο στρατηγός, που ήτο επί κεφαλής της φρουράς του ναού και οι Σαδδουκαίοι,

Πραξ. 4,2           διαπονούμενοι διὰ τὸ διδάσκειν αὐτοὺς τὸν λαὸν καὶ καταγγέλλειν ἐν τῷ Ἰησοῦ τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν·

Πραξ. 4,2                 στενοχωρούμενοι και αγανακτούντες επειδή οι Απόστολοι εδίδασκαν τον λαόν και εκύρυτταν την ανάστασιν των νεκρών δια του Ιησού Χριστού.

Διότι ἄλλο νηστεία, ἄλλο λύσις τῆς νηστείας καί ἄλλο κατάλυσις.

Νηστεία:Νήστεις μέχρι τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου, ἢ ἔστω μέχρι τὴν ἐνάτην ὥραν, δηλαδὴ τρεῖς ὥρας πρὸ τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, καὶ μετὰ ξηροφαγία, δηλαδὴ ὄχι μαγειρευμένον φαγητόν, ἀλλὰ χόρτα, φροῦτα, ξηροὺς καρπούς, κ.λπ..

Λύσις τῆς νηστείας:Ξηροφαγία πρὸ τῆς ἐνάτης ὥρας.

Κατάλυσις:Δὲν τηρεῖται οὔτε ἡ ἐνάτη ὥρα, οὔτε ἡ ξηροφαγία, καὶ ἐπιπλέον μπορεῖ νὰ ὑπάρχῃ κατάλυσις οἴνου καὶ ἐλαίου, ἢ καὶ ἰχθῦος, ἀναλόγως τῆς ἑορτῆς.

Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ τὸ «νηστεύσαντες καὶ μὴ νηστεύσαντες» τοῦ Κατηχητικοῦ λόγου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟΣ-Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Στεφάνου,Καστοριά

ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ-Ιερός Ναός Αγίου Στεφάνου,Καστοριά

https://proskynitis.blogspot.com/2025/04/blog-post_655.html

Ἐάν πέσεις ἀμέσως μετανόησε- Ὡς ἀνδρεῖος στρατιώτης ἀγωνίζου μέχρι τέλους, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 84, Φιλοκαλία Α' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἐάν πέσεις ἀμέσως μετανόησε- Ὡς ἀνδρεῖος στρατιώτης ἀγωνίζου μέχρι τέλους, Ἁγ. Ἰωάννου Καρπαθίου-Κεφάλαια παραμυθητικά, Κεφ. 84, Φιλοκαλία Α' τόμος, 27-4-2025, 

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ Α΄- Γένεση, πορεία καί ἐξέλιξη, Ἱ.Μ. Παρακλήτου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ Α΄- Γένεση, πορεία καί ἐξέλιξη, Ἱ.Μ. Παρακλήτου, 27-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com,

 

Ἡ πίστη στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πηγή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς-Κυριακή τοῦ Θωμᾶ-, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ πίστη στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πηγή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς-Κυριακή τοῦ Θωμᾶ-, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 27-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἀλήθεια σχετικά μέ τόν Παπισμό, Ἄρχ. Ἀθανασίου Μετεωρίτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀλήθεια σχετικά μέ τόν Παπισμό, Ἄρχ. Ἀθανασίου Μετεωρίτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 27-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης '

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου στούς Ἀπόστόλους παρόντος τοῦ Ἀπ. Θωμᾶ-Κυριακή τοῦ Θωμᾶ-, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὅταν τά μικρά γίνωνται μεγάλα!

Ὅταν τά μικρά γίνωνται μεγάλα!

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Σύνηθες εἶναι τὸ φαινόμενο νὰ δημιουργοῦνται μεγάλα προβλήματα ἀπὸ μικρὲς αἰτίες καὶ ἀφορμές. Τὸ παρατηροῦμε αὐτὸ στὴν οἰκογένεια, στὴν κοινωνία, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἐκκλησία. Κατὰ ἕνα παράδοξο τρόπο, ἕνα μικρὸ καὶ ἀραιὸ σύννεφο νὰ καλύπτει τὸν ὁλόλαμπρο ἥλιο, ὅπως καὶ ἕνας μικρὸς κυματισμὸς στὴ θάλασσα νὰ θεωρεῖται ἐπικίνδυνη τρικυμία ἢ μερικὲς σταγόνες βροχῆς νὰ γεμίζουν τὴν κοίτη ἑνὸς χειμάρρου μὲ πολὺ νερό, ἐνῶ οἱ πέτρες ποὺ ὑπάρχουν ἐκεῖ εἶναι στεγνές! Εἶναι ἀδυναμία πολλῶν ἄνθρωπων νὰ μεγαλώνουν τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα καὶ νὰ τὰ «βλέπουν» μεγάλα, καταστροφικά. Νὰ θορυβοῦνται καὶ νὰ θορυβοῦν γιὰ ἐπουσιώδη θέματα, ἐνῶ γιὰ τὰ μεγάλα μένουν ἀπαθεῖς.

Εἰδικότερα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας βλέπουμε κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς νὰ ἐρίζουν γιὰ δευτερεύοντα θέματα, νὰ τὰ ἐμφανίζουν μὲ θεολογικὰ καὶ πατερικὰ ἐπιχειρήματα ὡς μέγιστα καὶ νὰ προκαλοῦν κλυδωνισμὸ στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν. Τὴν ὥρα μάλιστα ὅπου τὸ κακὸ ὀργιάζει, ἡ ἁμαρτία ἔγινε μόδα, μεγάλα ἁμαρτήματα μὲ νόμους τοῦ κράτους θεωροῦνται «δικαιώματα», ποὺ πρέπει ὅλοι νὰ τὰ σέβονται καὶ φυσικὰ ὅσοι δὲν τὰ ἀναγνωρίζουν, κατηγοροῦνται γιὰ ἄρνηση καὶ καταπάτηση ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Κραυγαλέο παράδειγμα ἡ ὁμοφυλοφιλία, ποὺ ἔχει θερμοὺς ὑποστηρικτὲς στὸ κοινοβούλιο, οἱ ὁποῖοι, ἀλίμονο, ἀποτελοῦν τὴν πλειονότητα.

Τό φλώριον τῆς Παναγίας Πορταϊτίσσης

ΤΌ ΦΛΩΡΊΟΝ ΤΉΣ ΠΑΝΑΓΊΑΣ ΠΟΡΤΑΪΤΊΣΣΗΣ

Ὑπό τοῦ Γέροντος Μαξίμου Ἰβηρίτου

Εἰς τά ἱστορικά Ἰβηριτικά Προσκυνητάρια, ἔνθα καταχωροῦνται ὀλίγα ἐκ τῶν ἀπείρων θαυμάτων τῆς Παναγίας Πορταϊτίσσης, ἀναφέρεται καί τό κατωτέρω, ὡς ἔχει:

«Τόν παλαιόν καιρόν ἀνεχώρησεν εἷς ὁδοιπόρος ἐκ τῆς ἐρήμου τοῦ Ἄθωνος. Ὁδοιπορῶν δέ καθ’ ὅλην τήν ἡμέραν ἔφθασε περί τό ἀπόγευμα εἰς τήν Μονήν τῶν Ἰβήρων. Ἐπειδή ὅμως ἐβιάζετο, δέν εἰσῆλθεν εἰς αὐτήν. Ἁπλῶς μόνον ἐζήτησεν ἀπό τόν θυρωρόν τοῦ Μοναστηρίου ὀλίγον ἄρτον καί μή λαβών τοῦτον ἀνεχώρησε νῆστις καί ἐν πλήρει πικρίᾳ, κατευθυνόμενος πρός τήν σκήτην τῶν Καρυῶν. Τοῦτο ὅμως ἐγένετο ἵνα ἀποδειχθῇ ἡ μέριμνα, τήν ὁποίαν ἡ Πάναγνος Δέσποινα εἶχε διά τήν Μονήν αὐτήν. Διότι ὁ ὁδοιπόρος, ἀπομακρυνθείς πολύ ἀπό τήν Μονήν, ἐκάθισεν εἰς μίαν πέτραν ἐπί τοῦ δρόμου διά νά ἀναπαυθῇ ὀλίγον, πάντοτε ὅμως στενάζων καί δακρύζων διά τήν στάσιν τοῦ θυρωροῦ. Ἐκείνην ἀκριβῶς τήν στιγμήν ἤκουσε βήματα ἀνθρώπου, ὁπότε μετά δυσκολίας ἐσήκωσε τήν κεφαλήν του. Τότε βλέπει μίαν ὡραιοτάτην γυναῖκα, ἡ ὁποία ἐκράτει εἰς τάς ἀγκάλας της ἕνα παιδί. Τόν πλησιάζει καί μέ συμπαθητικόν ὕφος καί γλυκεῖαν φωνήν τόν ἐρωτᾷ.

~Τί ἔχεις καί κλαῖς; Μήπως εἶσαι ἀσθενής;

~ Ὄχι, ἀπαντᾷ ὁ ὁδοιπόρος, δέν εἶμαι ἀσθενής, ἀλλά πεινῶ, διότι ἐζήτησα ἀπό τόν θυρωρόν τῶν Ἰβήρων ὀλίγον ἄρτον, δέν μοῦ ἔδωσεν ὅμως. Ἡ γυνή τότε τοῦ λέγει.

~ Μή λυποῦ, τέκνον μου, κατά τοῦ θυρωροῦ, διότι θυρωρός τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων εἶμαι ἐγώ. Λάβε αὐτό τό φλωρίον, ἐπίστρεψε στό Μοναστήρι καί ἀγόρασε μέ αὐτό ἄρτον, ἐγώ ἐδῶ θά σέ ἀναμένω. Ὁ ὁδοιπόρος πείθεται καί ἐπιστρέφει εἰς τήν Μονήν. Εὑρίσκει τόν θυρωρόν καί ζητεῖ ἄρτον πρός ἀγοράν, ἐγχειρίζων πρός αὐτόν συγχρόνως καί φλωρίον, τό ὁποῖον~ ὡς εἶπε~ τοῦ τό ἐδώρησε μία γυνή.

«Ὁ θεοφιλής συνεορτασμός προϋποθέτει κοινήν Πίστιν, κοινήν Θείαν Λατρείαν καί κοινήν Χριστιανικήν Ὁμολογίαν

Τοῦ † Μητροπολίτου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων Σεραφείμ .ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2025Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι, τῷ προϊόντι Χριστῷ ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς Νυμφίῳ, καί συνεορτάσωμεν ταῖς φιλεόρτοις τάξεσιν, ΠΑΣΧΑ ΘΕΟΥ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ»(Τροπάριον Κανόνος Ἀναστάσεως)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μετά τήν ἱεράν καί κατανυκτικήν περίοδον τῶν 70 ἡμερῶν τοῦ Ἱεροῦ Τριῳδίου, τήν ὁποίαν μέ τήν Χάριν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ αἰσίως διήλθομεν, ἐφθάσαμεν ἐλέῳ Θεοῦ εἰς τήν σωτήριον καί φωταυγῆ Νύκτα τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας.

«Ὡς ὄντως ἱερά καί πανέορτος αὕτη ἡ σωτήριος νύξ καί φωταυγής, τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς ἐγέρσεως οὖσα προάγγελος, ἐν ᾗ τό ἄχρονον φῶς (ὁ Ἰησοῦς Χριστός) ἐκ τάφου σωματικῶς πᾶσιν ἐπέλαμψεν», ψάλλει πανηγυρικῶς ὁ ἱερός ὑμνῳδός, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Μᾶς προσκαλεῖ ὁ ἱερός Δαμασκηνός νά προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι εἰς τόν ἱερόν τοῦ Θεοῦ Ναόν, ἀκολουθοῦντες τόν προπορευόμενον καί προελθόντα ἐκ τοῦ μνήματος Χριστόν, ὡς Νυμφίον, καί νά συνεορτάσωμεν μέ τάς φιλεόρτους τάξεις τῶν Χριστιανῶν, τό σωτήριον Πάσχα τοῦ Θεοῦ.

«Ἄς ἑορτάσωμεν αὐτήν τήν λαμπράν καί μεγίστην ἑορτήν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, μᾶς παροτρύνει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἄς τήν ἑορτάσωμεν μέ λαμπρότητα, ἀλλά καί μέ θεοσέβεια. Διότι ἀνεστήθη ὁ Κύριος καί συνήνωσε μέ τόν ἑαυτό Του τήν οἰκουμένην. Αὐτός ἀναστήθηκε καί ἔσπασε τά δεσμά τοῦ θανάτου» (ΕΠΕ 36, 158).

«Τό Πάσχα εἶναι ἑορτή τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ. Χαίρονται οἱ Ἄγγελοι, μαζί καί οἱ Ἀρχάγγελοι καί πρό παντός συνεορτάζει ὁ Δημιουργός τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων» (ΕΠΕ 36, 152).

«Ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας, καί μαζί Του συνανέστησε ὅλη τήν οἰκουμένη. Καί Ἐκεῖ­νος μέν ἀναστήθηκε, σπάζοντας τά δεσμά τοῦ θανάτου. Ἡμᾶς δέ ἀνέστησε, διαλύοντας τίς ἁλυσίδες τῶν ἁμαρτημάτων μας» (ΕΠΕ 36, 82).

«Σήμερα (ἡμέρα τοῦ Πάσχα) σέ ὅλη τήν οἰκουμένη ἐπικρατεῖ χαρά καί θεία εὐφροσύνη. Σήμερα ὅλοι οἱ Ἄγγελοι καί ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις συν­αγάλλονται διά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων» (ΕΠΕ 36,76).

Ὁ διάβολος – μιὰ καθημερινὴ πραγματικότητα στὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου(και ὄχι μόνο)

Ἔχουμε ἤδη ἀναφερθεῖ σέ προηγούμενο ὑποκεφάλαιο ὅτι ἡ πορεία τῆς ψυχῆς πρός τήν τελειότητα προϋποθέτει ἕναν πνευματικό ἀγώνα, πού πραγματοποιεῖται σ᾿ ἕνα χῶρο ὅπου οἱ ἀρετές συγκρούονται μέ τά πάθη.

Σ᾿ αὐτόν τόν ἀγώνα, οἱ δύο πόλοι, ἀντιδιαμετρικοί, ὁ Θεός καί ὁ διάβολος.

Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς κατορθώνεται ἀκολουθώντας τό δρόμο τοῦ Θεοῦ καί μέ τή συνεχή προσπάθεια ἀποφυγῆς ὅσων σχετίζονται μέ τό πονηρό πνεῦμα, τό ὁποῖο πολεμᾶ τόν ἄνθρωπο καί προσπαθεῖ νά τοῦ ἀνακόψει τήν πορεία του πρός τό καθ᾿ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό, δέν εἶναι δυνατόν κάποιος, νά ἀσχοληθεῖ μόνο μέ τό Θεό, χωρίς νά λάβει ὑπόψη του καί τό ἀντιτιθέμενο πνεῦμα στό Θεό, τό διάβολο.

Μελετώντας τήν Πατερική Γραμματεία, παρατηροῦμε ὅτι, ἐμπεριέχει πολλά ἔργα, πού ἔχουν ὡς κύριο θέμα τους ἀποκλειστικά τό διάβολο, γιά νά μήν ἀναφέρουμε τό γεγονός ὅτι, σέ ἀναρίθμητα βιβλία κυρίως ἀσκητικοῦ καί πνευματικοῦ χαρακτῆρος γίνεται, μεταξύ ἄλλων, μιά ἀναλυτική ἀναφορά στόν πεσμένο ἄγγελο καί στίς μεθοδεῖες του, μέ τίς ὁποῖες προσπαθεῖ νά καταστρέψει τόν αἰώνιο ἐχθρό του, τόν ἄνθρωπο.

Γιά τόν ἅγιο Παΐσιο, ὁ διάβολος εἶναι μιά καθημερινή πραγματικότητα, μέ τήν ἔννοια ὅτι, ἐπειδή ὅλη ἡ ὕπαρξη τοῦ Ἁγίου εἶναι στραμμένη πάντα πρός τό Θεό αὐτό ἔχει σάν συνέπεια νά ἀποτελεῖ ἕνα παντοτινό ἀντίπαλο τῶν πονηρῶν πνευμάτων, πού τόν πολεμοῦν συνεχῶς μέ ὁρατά καί μέ ἀόρατα μέσα. Ὁ Γέροντας ἔχει ἀναρίθμητες ἐμπειρίες πολέμου ἐναντίον εἴτε ἑνός εἴτε πλήθους δαιμόνων μαζί. Κάποιες ἀπό αὐτές ἔχουν δραματικό χαρακτήρα 276 .

Σέ ἄλλες περιπτώσεις, λόγῳ τῆς πνευματικῆς ἐμπειρίας καί δύναμης, καθώς καί τῆς «οἰκειότητας», θά λέγαμε, πού ἀπόκτησε ὁ Ἅγιος μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου, διαφαίνεται ἕνας περιπαικτικός χαρακτήρας, ὑπενθυμίζοντάς μας παλιές σελίδες τοῦ Γεροντικοῦ 277 .

28 Ἀπριλίου. Τῶν ἐν Κυζίκῳ ἐννέα μαρτύρων (γ΄ αἰ.), Μέμνονος ὁσίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτέρας β΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. γ΄ 19-26).

Πραξ. 3,19         μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιστρέψατε εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας,

Πραξ. 3,19                Μετανοήσατε, λοιπόν, και γυρίσατε πλησίον στον Θεόν· πιστεύσατε στον Χριστόν, δια να εξαλειφθούν αι αμαρτίαι σας.

Πραξ. 3,20         ὅπως ἂν ἔλθωσι καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν Χριστὸν Ἰησοῦν,

Πραξ. 3,20               Και δια να έλθουν εις σας εκ μέρους του Κυρίου καιροί λυτρώσεως και αναψυχής και να αποστείλη εις σας λυτρωτήν τον Ιησούν Χριστόν, τον οποίον προ πάντων των αιώνων είχε προορίσει και ως ιδικόν σας Μεσσίαν.

Ἡ Ἀλήθεια γιὰ τὴν Παρουσία τῆς κ. Ἀγαπηδάκη στὸν Ἱ.Ν. Ἁγίας Μαρίνας Περιστερίου – Ὅταν ἡ Παραπληροφόρηση Φοράει τὸ "ἔνδυμα" τῆς Εἴδησης

Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Πιστῶν Ἱ. Μητροπόλεως Περιστερίου

Μὲ ἀφορμὴ τὰ ὅσα διακινήθηκαν τὶς τελευταῖες ἡμέρες σὲ δημοσιεύματα καὶ μέσα ἐνημέρωσης σχετικὰ μὲ τὴν παρουσία τῆς ἀναπληρώτριας Ὑπουργοῦ Ὑγείας κ. Εἰρήνης Ἀγαπηδάκη στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Μαρίνας Περιστερίου, τὴ Μεγάλη Πέμπτη 17 Ἀπριλίου κατὰ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς («Δώδεκα Εὐαγγέλια»), αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη καὶ τὴν εὐθύνη νὰ τοποθετηθοῦμε δημόσια, ὄχι μὲ διάθεση ἀντιπαράθεσης, ἀλλὰ ὑπεράσπισης τῆς ἀλήθειας, τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς πίστης μας.

Τί συνέβη στὴν πραγματικότητα

Ὅπως μᾶς πληροφόρησαν ἐνορῖτες τοῦ Ι.Ν. Ἁγ. Μαρίνας τὴ Μεγάλη Πέμπτη 17 Ἀπριλίου, καὶ ἀφοῦ βρισκόταν ἡ ἀκολουθία σὲ ἐξέλιξη προσῆλθε στὸ ναὸ καὶ κάθισε στὸν σολέα ἡ ἀναπληρώτρια Ὑπουργὸς Ὑγείας κ. Εἰρήνη Ἀγαπηδάκη συνοδευόμενη ἀπὸ ἕναν δημοσιογράφο καὶ μέλος τῆς τοπικῆς δημοτικῆς διοίκησης, καὶ ἀπὸ μιὰ ἐπαγγελματία φωτογράφο.

Στοιχεῖα ποὺ παραπέμπουν σὲ μιὰ ἐπίσκεψη ἐπικοινωνιακοῦ χαρακτῆρα παρὰ θρησκευτικοῦ (καὶ σίγουρα δὲν προσῆλθε ὡς "ἁπλῆ πιστή").

Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἱερῆς Ἀκολουθίας καὶ μετὰ τὸ "Δι’ εὐχῶν", ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τοῦ ναοῦ ἔλαβε τὸ μικρόφωνο καὶ ἀπηύθυνε δημόσια εὐχαριστία πρὸς τὴν κ. Ἀγαπηδάκη γιὰ τὴν παρουσία της.

Ἀπὸ τὴν ΙΣΤΟΡΙΑ τῶν λέξεων: ❝ἀνάσταση", "ἔγερση" / "Πάσχα", "Λαμπρή"

Από την ΙΣΤΟΡΙΑ των λέξεων: ❝ανάσταση", "έγερση" / "Πάσχα", "Λαμπρή"

Το κύρος και η σημασία τής λέξης "ανάσταση" συνδέονται σε μεγάλο βαθμό με την ιδιαίτερη αξία της για τον χριστιανισμό.

► Ετυμολογία και αρχαίες χρήσεις

Η λέξη "ἀνάστασις" προέρχεται από το αρχ. ρ. "ἀνίστημι", που σημαίνει «εγείρω, σηκώνω». Ενώ ήδη στον "Αισχύλο" απαντά η σημασία «"ανάσταση" νεκρού»

‟ἀνδρὸς δ’ ἐπειδὰν αἷμ’ ἀνασπάσῃ κόνις ἅπαξ θανόντος, οὔτις ἔστ’ ἀνάστασις” (Εὐμεν. 647-8)

Ωστόσο η κύρια σημασία της στην Αρχαιότητα δεν ήταν σχετική με "ανάσταση" νεκρών: χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει μετάθεση, μετατόπιση, κυρ. στρατεύματος

‟καὶ ἡ ἀνάστασις ἤδη τοῦ στρατεύματος τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀπὸ τῆς ναυμαχίας ἐγίγνετο” (πβ. "Θουκ." Ἱστ. 7.75)

ή ξύπνημα από ύπνο

‟ποίαν μ’ ἀνάστασιν δοκεῖς αὐτῶν βεβώτων ἐξ ὕπνου στῆναι τότε;” (πβ. "Σοφ." Φιλοκτ. 276-7)

Αυτή η δεύτερη σημασία, τού ξυπνήματος, έδωσε τη μεταφορική αφετηρία για τον συσχετισμό τής λέξης με την "ανάσταση" των νεκρών.

► "Ανάσταση" στην Καινή Διαθήκη

Ὁ Χριστός δέν ἐξετάζει πόσες προσευχές κάνουμε, πόσα ἀπόδειπνα, πόσες μετάνοιες...

❈ Ὁ Χριστός δέν ἐξετάζει πόσες προσευχές κάνουμε, πόσα ἀπόδειπνα, πόσες μετάνοιες, ἀλλά τι καρδιά ἔχουμε, πόσο καθαρή εἶναι ἡ καρδιά μας, πόσο ἀγαπᾶμε – με τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί ὄχι με την κοσμική σαρκική ἀγάπη – τόν Ἴδιο καί τόν κάθε συνάνθρωπό μας.

~ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 10 – 9 – 2010)

O Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐξυψώνει τόν Κύριο Β' (ὁμιλία)- ὄχι φθόνος καί προσωποληψία, Ν. Σωτηρόπουλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

O Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐξυψώνει τόν Κύριο Β' (ὁμιλία)- ὄχι φθόνος καί προσωποληψία, Ν. Σωτηρόπουλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, 26-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Ἡ δρακοντομαχία τοῦ ἁγίου Γεωργίου καὶ οἱ "δρακοντομαχίες" τῶν σημερινῶν χριστιανῶν

Πρωτοπρ. Ιωάννου Γκιάφη, Πολιτικού Επιστήμονος-Θεολόγου- Προϊσταμένου Ι. Ν. Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου

Ένα πολύ γνωστό μυθικό πλάσμα της αρχαιότητας ήταν ο δράκοντας. Συνήθως εμφανίζονταν ως ένα τεράστιο ερπετό και ιδίως με τη μορφή μιας μεγάλης σαύρας. Βεβαίως το κοινό χαρακτηριστικό όλων των δρακόντων υπήρξε τόσο το μεγάλο μέγεθος, όσο και η μεγάλη δύναμή τους. Στην ελληνική αρχαιότητα και γενικότερα στην ευρωπαϊκή μυθολογία οι δράκοντες ταυτίζονταν με την παρουσία του κακού στο χωροχρόνο. Και εδώ να θυμηθούμε πολύ ενδεικτικά: τη Λερναία Ύδρα που αντιμετώπισε ο Ηρακλής, τον δράκοντα της Κολχίδας που προστάτευε το χρυσόμαλλο δέρας, τον Υιό του Άρεως που φρουρούσε την Αρεία πηγή της Θήβας κ.ά. Και φυσικά όπου βρίσκονταν οι δράκοντες σημειώνονταν μεγάλες καταστροφές, ακόμη και "ανθρωποφαγίες". Άρα ο δράκοντας ήταν η ενσάρκωση του κακού μέσα στην αρχαία κοινωνία.

Αλλά αμέσως θα μας γεννηθεί ο προβληματισμός τι σχέση υπάρχει μεταξύ του δράκοντος και της εορτής της 23ης Απριλίου; Μα παρατηρώντας κανείς μετά προσοχής το ιερό εικόνισμα του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, θα παρατηρήσει πως ο άγιος αγιογραφείται ως ένας έφιππος στρατιωτικός που με το "ακόντιό" του εξολοθρεύει έναν δράκοντα. Και πράγματι μέσα από το βίο του διασώζεται το περιστατικό της θαυματουργικής επέμβασής του για τη σωτηρία της Βασιλοπούλας της Αλαγίας από έναν αιμοσταγή και ανθρωποφάγο δράκοντα.

Ὁ Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο ἢ Ἰησουΐτης Πάπας Φραγκίσκος, ἐξ Ὀρθοδόξου ἀπόψεως.

Εξ αφορμής σχετικής αναρτήσεως Αρχιμανδρίτου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου

Οι συναισθηματικές προσεγγίσεις πνευματικών θεμάτων είναι επισφαλείς. Ο αποβιώσας Φραγκίσκος, από ορθοδόξου απόψεως, ούτε Επίσκοπος ήταν, ούτε Πατριάρχης της Δύσεως. Ήταν κατά τη διδασκαλία και Θεολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας ένας λαϊκός και δυστυχώς ένας αβάπτιστος άνθρωπος.

Ο Μέγας Βασίλειος δεν αφήνει περιθώριο να αναγνωρίζει κανείς σε σχισματικούς ούτε Αποστολική Διαδοχή, ούτε Μυστήρια, ούτε Θ. Χάρη. Αυτά δεν υφίστανται δια το «διακοπήναι την ακολουθίαν», όπως χαρακτηριστικώς επισημαίνει ο εν λόγω Άγιος Ιεράρχης και Οικουμενικός Διδάσκαλος της Εκκλησίας, δηλαδή λόγω της αποκοπής των σχισματικών από το Σώμα της Εκκλησίας.

Πολλώ δε μάλλον σε αιρετικούς, όπως είναι οι παπικοί ή Φράγκοι, οι αιρέσεις* των οποίων (Filioque, κτιστή Θεία Χάρη κ.π.α.) έχουν καταδικαστεί Συνοδικώς υπό Αγίων Συνόδων Οικουμενικού κύρους (του 9ου και 14ου αιώνος και πολλές άλλες καθ’ όλην την δεύτερη μ. Χ. χιλιετία) και τη υποδείξει και αποδείξει Αγίων Πατέρων αδιαμφισβητήτου θεολογικής εγκυρότητος, όπως ο Μέγας Άγιος Φώτιος, ο Άγιος Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός και ο Θείος Γρηγόριος Θεσσαλονίκης ο Παλαμάς, οι νέοι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες της Εκκλησίας του Χριστού.

Περί «κοινού Πάσχα» όντως είχε συμφωνήσει ο αποθανών με τον πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο να προχωρήσουν, αλλά ουδείς γνωρίζει μετά βεβαιότητος πού και πώς θα οδηγείτο ή εξελίσσετο αυτό το θέμα. Τα εκ των υστέρων λεγόμενα είναι απλές υποθέσεις. Ο Παπισμός είναι άκρως δυσκίνητος έως αμετακίνητος σε τέτοιες πρωτοβουλίες, «αλάθητος» γαρ ο επικεφαλής του, το δε Φανάρι έχει κακή παράδοση στο να καινοτομεί «τσεκουρηδόν», κατά τον πρώτο διδάξαντα αυτόν τον τρόπο μασώνο Προκαθήμενό του, πάντολμο Μελέτιο Μεταξάκη, τον οποίον ο σπουδαίος Σέρβος Δογματολόγος Ιουστίνος Πόποβιτς αποκαλούσε «σχισματοποιό». Όπως δε, είχε αναφέρει ο προσφάτως αποβιώσας Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος ο κ. Βαρθολομαίος είναι πολύ πιο παπικός στη νοοτροπία του από τον ίδιο τον Πάπα! Κάτι θα ήξερε ο άνθρωπος, εκ πείρας.

Οι ορθόδοξοι επί τω θανάτω ενός αιρετικού το μόνον που αρμόζει να πούν είναι «ο Θεός να τον ελεήσει». Την «καλή απολογία» η Εκκλησία την εύχεται στα μέλη Της, διότι αυτά μπορούν να την έχουν, εάν και εφόσον τελειώσουν τον επί γης βίον των εν μετανοία. Πέραν δε όλων των ανωτέρω ο αποθανών είχε βαρύτατες ευθύνες για το μέγα σκάνδαλο της παιδεραστίας σημαντικού αριθμού Παπικών «κληρικών» καθώς και για τη στάση του όσον αφορά άλλα σοβαρά ζητήματα, πολιτικά και όχι μόνον. Οι εξωτερικές επικοινωνιακές εκδηλώσεις συγνώμης, συνήθως μόνον εν λόγοις, δεν αμνηστεύουν τις ουσιαστικές ευθύνες κανενός.

Οι σχετικές καταγεγραμμένες δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου επί τω θανάτω του φερομένου ως Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου (ότι ο αιρετικός Πάπας είναι «εν Χριστώ αδελφός» του, ότι είναι » διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου» και πως εύχεται υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του εν σκηναίς δικαίων και μετά Αγίων!) δεν εκφράζουν επ’ ουδενί, ούτε αποτελούν στάση Ορθοδόξου Κληρικού ή και απλού πιστού της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αποτελούν όμως συνεπή «ομολογία» ενός Οικουμενιστού ή ενός εξουνιτισθέντος ρασοφόρου, αποκεκομμένου εντελώς από την Παράδοση και βαδίζοντος σταθερώς εναντίον της Θεολογίας των Θεοπνεύστων Αγίων και το ευσεβές φρόνημα της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού.

* Πρωτείο & Αλάθητο Πάπα, Άσπιλη Σύλληψη Θεοτόκου, Καθαρτήριο ψυχών, Άζυμος άρτος στην Κοινωνία, Θυσία Χριστού ως ικανοποίηση της προσβληθείσης Θείας Δικαιοσύνης κ.ά.

Υ. Γ. Μερικοί εκθειάζουν τον αποβιώσαντα Πάπα διότι, λένε, έσπευδε κατά τις συναντήσεις του με τους Ανατολικούς να ασπάζεται τα αρχιερατικά εγκόλπιά τους. Γιατί να μην το έκανε; Άλλωστε εισέπραττε και το προδοτικό από Ορθοδόξου απόψεως αντίστροφο: Οι φερομένοι ως ορθόδοξοι να ασπάζονται τα δικά του διάσημα. Ο Παπισμός αυτό θέλει! Αναγνώρισε τον Πάπα και μείνε να θεωρείς τον εαυτό σου….ορθόδοξο!

Τρανή απόδειξη ο κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος ασπαζόταν τα διάσημα της «παποσύνης¨ του αδελφού του Φραγκίσκου, ενώ και οι ακόλουθοί του, όπως ο Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας και ο Χαλκηδόνος Εμμανουήλ έσπευδαν οσφυοκαμπτικώς, κατά τις συναντήσεις μαζί του, να ασπάζονται περιπαθώς τη δεξιά του «Αγίου Πατέρα» !

https://tasthyras.wordpress.com/2025/04/22/ο-χόρχε-μάριο-μπεργκόλιο-ή-ιησουΐτης-π/

Περὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης

Ὑπάρχουν ὡς γνωστὸν διάφορα ἐπιχειρήματα ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ἀρνητὲς προκειμένου νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἐδῶ θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τέσσερα ἀπὸ αὐτά. Τὸ πρῶτο εἶναι πολὺ παλαιὸ καὶ ἀνάγεται ἀκόμα στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν τὸ ἐπιχείρημα ποὺ χρησιμοποίησαν οἱ Φαρισαῖοι, προκειμένου νὰ δικαιολογήσουν τὸν ἄδειο τάφο. Ἐπειδὴ ἦταν καὶ οἱ ἴδιοι παρόντες στὴν ταφὴ μαζὶ μὲ τοὺς Ρωμαίους στρατιῶτες, ἦταν ἀδύνατον νὰ ἀμφισβητήσουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐτάφη (Ματθ. 27, 62 – 65). Εἶπαν λοιπὸν ὅτι κατὰ τὴ διάρκεια τῆς νύκτας, οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ἔκλεψαν τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ τὴν ὥρα ποὺ οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες κοιμοῦνταν.

Ὅμως τὸ ἐπιχείρημα αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ἰσχυρὸ γιὰ τοὺς παρακάτω λόγους: Γνωρίζουμε ὅτι ἡ φρουρὰ ποὺ ὅρισε ὁ βασιλιὰς Ἡρῴδης Ἀγρίππας νὰ φρουρεῖ τὸν Πέτρο στὴ φυλακὴ ἀριθμοῦσε ὄχι ἕνα ἢ δύο ἀλλὰ δεκαέξι ἄνδρες (Πράξ. ιβ΄ 4). Ἀνάλογος ἢ καὶ μεγαλύτερος θὰ πρέπει νὰ ἦταν καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν στρατιωτῶν ποὺ φυλοῦσαν τὸν τάφο, δεδομένης τῆς ὑπόνοιας ὅτι οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρχε περίπτωση νὰ θελήσουν νὰ βγάλουν τὸν Ἰησοῦ ἀπὸ τὸν τάφο. Εἶναι λοιπὸν δυνατὸν οἱ στρατιῶτες ἑνὸς τόσο αὐστηροῦ κι ὀργανωμένου στρατοῦ νὰ κοιμήθηκαν ὅλοι; Κι ἀφοῦ κοιμήθηκαν πῶς εἶδαν τοὺς μαθητὲς νὰ κλέβουν τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ; Ἑπομένως μιλοῦν ὄχι μὲ ἀποδείξεις, ἀλλὰ μὲ ὑποθέσεις.

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ:«Πίστις καί ἐμπειρία τῶν αἰσθήσεων» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ[:Ιω.20,19-31]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 7-5-2000]

(Β413)

Οφείλομε χάριτες, αγαπητοί μου, εις τον Απόστολον του Χριστού, Θωμάν, γιατί χάρις σε μια δική του φυσική δυσπιστία, η θεία πρόνοια επεφύλαξε άλλη μια βαρυσήμαντη μαρτυρία για την Ανάστασιν του Χριστού.

Είναι γνωστή η περιπέτεια του Θωμά. Ο Θωμάς απεγοητεύθη μετά την καταδίκη του Διδασκάλου σε θάνατον. Έτσι, απεχωρίσθη από τον όμιλο των συμμαθητών του και απεχώρησε. Ίσως πήγε σπίτι του. Βαρύ πράγμα η απογοήτευσις και η διάψευσις των ελπίδων. Γιατί μετά τον θάνατον του Ιησού, όλα τέλειωσαν, όλα έσβησαν. Γι’ αυτόν, εννοείται. Κάθε άνθρωπος μπορεί να απογοητευθεί, όλοι μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που κάποια στιγμή δεν μπορεί να τον καταλάβει η απογοήτευση. Και όπως λέγεται, ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αλλά η ελπίδα στον Θωμά ήδη είχε και αυτή πεθάνει. Σ΄αυτούς τους τύπους που η ελπίδα πεθαίνει, είναι σαν να έχει πεθάνει και ο Θεός…

Η είδησις όμως ότι ο Ιησούς ανεστήθη, διέτρεξε όλη την χώρα. Αστραπιαία σε όλη τη χώρα. Ο Θωμάς, βέβαια, την άκουσε την είδηση της Αναστάσεως, αλλά δεν την επίστευσε. Ωστόσο έκανε τον κόπο να επιστρέψει εις το υπερώον που ήσαν οι συμμαθηταί του να δει τι κάνουν. Τους βρήκε χαρούμενους, πολύ χαρούμενους. Γιατί ζούσαν σαν πραγματικότητα την είδηση ότι ο Διδάσκαλος ανεστήθη. Εκείνος, όμως, έμενε εις την δυσπιστία του. Του έλεγαν οι άλλοι: «Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον». «Έχομε δει τον Κύριον». Εκείνος, όμως, αντέτεινε σ’ αυτούς, εκείνο το γνωστόν: «Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω».

Αυτές δε οι επαναλήψεις όπως διετυπώθη ο λόγος του Θωμά, εκείνο το «ἴδω», «βάλω τόν δάκτυλόν μου», ξανά, «βάλω το χέρι μου», όλα αυτά δείχνουν μία τρανταχτή απιστία εις την Ανάσταση του Χριστού. Δεν επίστευε ούτε τους συμμαθητάς του. Θα του έλεγαν ψέματα; Δεν τους επίστευε. Το κεφάλι του, το μυαλό του, η διάνοιά του, δεν μπορούσε να χωρέσει το γεγονός ότι ο Κύριος ανεστήθη. Μα δεν θυμήθηκε τόσες φορές που ο Κύριος είπε ότι θα σταυρωθεί και θα αναστηθεί την τρίτη ημέρα;

Ἠ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Κατά Ιωάννην, κεφάλαιο Κ΄, εδάφια 19-31

19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. 20 Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. 21 Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 22 Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· 23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.

24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς. 25 Ἒλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. 26 Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. Ἒρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν. 27 Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. 28 Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. 29 Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες.

30 Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· 31 ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

19 Και η μαρτυρία αυτή της Μαρίας επιβεβαιώθηκε την ίδια ημέρα· διότι όταν βράδιασε την ημέρα εκείνη, την πρώτη της εβδομάδας, και ενώ οι μαθητές ήταν μαζεμένοι σε ένα σπίτι και είχαν τις θύρες κλειστές, επειδή φοβούνταν τους άρχοντες των Ιουδαίων, ήλθε ο Ιησούς και στάθηκε στη μέση και τους είπε: «Ας είναι ειρήνη σε σας».

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. Ε΄, εδάφια 11-21

12 Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· 13 τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· 14 μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, 15 ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. 16 Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες.

17 Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου 18 καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. 19 Ἂγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· 20 πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης. 21Ἀκούσαντες δὲ εἰσῆλθον ὑπὸ τὸν ὄρθρον εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκον.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

12 Στο μεταξύ με τα χέρια των αποστόλων γίνονταν συνεχώς πολλά εκπληκτικά και εξαιρετικά θαύματα, που επιβεβαίωναν ότι η διδασκαλία τους ήταν αληθινή και προκαλούσαν κατάπληξη στον λαό. Και όλοι οι πιστοί μαζί με μια καρδιά μαζεύονταν στη στοά του Σολομώντος.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός λέει...

❈ Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός λέει ὅτι «ἄν γίνεται καί κάθε μέρα νά ἐξομολογούμαστε, ἄντε μία φορά τήν ἑβδομάδα, τουλάχιστον μία φορά τόν μήνα».

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 23 – 9 – 2015)

27 Ἀπριλίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ (Β΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΤΟΥ ΘΩΜΑ). «Τὰ ἐγκαίνια τῆς (καθ᾿ ἑβδομάδα ἀνακυκλουμένης) ἑορτῆς τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀναστάσεως καὶ ἡ τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ σωτήριος ὁμολογία». Συμεὼν ἐπισκόπου Ἰεροσολύμων, συγγενοῦς τοῦ Κυρίου, ἱερομάρτυρος (†107). Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ· α) τῶν ἐκ Σαμοθράκης 5 νεομαρτύρων (†1836)· β) τῶν ἐν Ναούσῃ τιμωμένων νεομαρτύρων· γ) Νικήτα τοῦ νέου τοῦ ἐν Σέρραις ἀθλήσαντος. Ἑωθινὸν α ́. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Κυριακῆς Ἀντίπασχα (Πρξ. ε´ 12-20).

Πραξ. 5,12         Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος·

Πραξ. 5,12                Με τα χέρια δε των Αποστόλων εγίνοντο πολλά και μεγάλα θαύματα, που επιμαρτυρούσαν την αλήθειαν του κηρύγματός των και επροκαλούσαν κατάπληξιν στον λαόν. Και ήσαν όλοι με μια καρδιά και με μια γνώμη εις την στοάν του Σολομώντος.

Η αίρεση του Παπισμου Β΄- Παπικές κακοδοξίες, Ι. Μ. Παρακλήτου, 27-4-202...

Η αίρεση του Παπισμου- Γένεση, πορεία καί εξέλιξη, Ι. Μ. Παρακλήτου, 27-...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ: ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ Ἱερομόναχος Γαβριήλ - Κελλίον τῆς Ι.Μ. Κουτλουμουσίου

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ: ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Ιερομόναχος Γαβριήλ - Κελλίον της Ιεράς Μονής ΚουτλουμουσίουΙούλιος 2024

Γιά τήν προσπάθεια ἐκδίωξης μοναχῶν τῆς Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου -Τό Ἅγιον Ὅρος εἶναι στό στόχαστρο τῶν ἀντίθεων, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γιά τήν προσπάθεια ἐκδίωξης μοναχῶν τῆς Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου -Τό Ἅγιον Ὅρος εἶναι στό στόχαστρο τῶν ἀντίθεων, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

O Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐξυψώνει τόν Κύριο Α' (κήρυγμα)- ὄχι φθόνος καί προσωποληψία, Ν. Σωτηρόπουλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο,

O Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἐξυψώνει τόν Κύριο Α' (κήρυγμα)- ὄχι φθόνος καί προσωποληψία, Ν. Σωτηρόπουλου- Τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, 26-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Λύσατε τόν ναόν τοῦτον καί...εγερω αὐτόν - Ὁ Κύριος ἀνέστησε τόν ἑαυτόν Του, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Λύσατε τόν ναόν τοῦτον καί...εγερω αὐτόν - Ὁ Κύριος ἀνέστησε τόν ἑαυτόν Του, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 25-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου  Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὅταν μᾶς κατακρίνουν καί εἶναι σέ γνώση μας, πῶς τό ἀντιμετωπίζουμε; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Εἶναι ὀρθό νά διορθώνουμε τόν πλησίον μας ἐνῷ ἔχουμε ἐνεργά πάθη; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἐκδίωξη ἀπό τόν Κύριο τῶν ἐμπόρων πού βεβήλωναν τό Ναό-Ἀπαγορεύεται ὁποιαδήποτε ἄλλη χρήση τῶν ἱερῶν ναῶν πλήν τῆς προσευχῆς, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐκδίωξη ἀπό τόν Κύριο τῶν ἐμπόρων πού βεβήλωναν τό Ναό-Ἀπαγορεύεται ὁποιαδήποτε ἄλλη χρήση τῶν ἱερῶν ναῶν πλήν τῆς προσευχῆς, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 25-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ Παναγία μας καί οἱ 3 μεγάλες ἁμαρτίες ἀπέναντι Της, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ Παναγία μας καί οἱ 3 μεγάλες ἁμαρτίες ἀπέναντι Της, Ν. Σωτηρόπουλου-Τό εὐαγγέλιο τοῦ Ιωάννου, 24-4-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι» -«Μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι» -«Μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ. Ὑπομνηματισμός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ [:Ιω.20,19-31]

YΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται(: Όταν λοιπόν βράδιασε την ημέρα εκείνη, την πρώτη της εβδομάδος, και ενώ οι μαθητές ήταν μαζεμένοι σε ένα σπίτι και είχαν τις θύρες κλειστές επειδή φοβούνταν τους άρχοντες των Ιουδαίων, ήλθε ο Ιησούς και στάθηκε στη μέση και τους είπε: ‘’Ας είναι ειρήνη σε σας’’. Κι αφού το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια Του και την πλευρά Του, για να δουν τα σημάδια των πληγών και να πειστούν ότι Αυτός ήταν ο Διδάσκαλός τους που σταυρώθηκε. Αφού λοιπόν βεβαιώθηκαν γι’ αυτό με την επίδειξη των ουλών Του, χάρηκαν οι μαθητές που είδαν τον Κύριο. Όταν λοιπόν οι μαθητές ηρέμησαν κάπως από την πρώτη σφοδρή συγκίνηση που αισθάνθηκαν εξαιτίας της μεγάλης τους χαράς, τους είπε πάλι ο Ιησούς σε σχέση με τη μελλοντική τους τώρα κλήση και αποστολή: ‘’Ας είναι ειρήνη σε σας. Όπως με απέστειλε ο Πατέρας μου για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι κι Εγώ σας στέλνω να συνεχίσετε το ίδιο έργο’’. Κι αφού το είπε αυτό, προκειμένου να τους μεταδώσει την πνοή της νέας ουράνιας ζωής εμφύσησε στα πρόσωπά τους, όπως κάποτε ο Θεός στο πρόσωπο του Αδάμ, και τους είπε: ‘’Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες και από τον Θεό. Σε όποιους όμως τις κρατάτε ασυγχώρητες, θα μείνουν για πάντα κρατημένες)»[Iω.20,19-23].

[…] Ανήγγειλε λοιπόν η Μαρία στους μαθητές και την εμφάνιση του αναστημένου Ιησού ενώπιόν της και τα λόγια που της είπε να τους μεταφέρει, πράγματα δηλαδή που ήσαν αρκετά για να τους παρηγορήσουν.

Τί σημαίνει Διακαινήσιμος Ἑβδομάδα

(+) π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

H λέξις «Διακαινήσιμος» γιά έναν άπιστο και άθεο δεν σημαίνει τίποτα και ε­ἴτε ακούει τη λέξι ε­ἴτε δεν την ακούει εἰς την αυτήν κατάστασιν ευρίσκεται, γιά μας που πιστεύουμε, παρ’ όλη την αμαρτωλότητά μας, η λέξις «Διακαινήσιμος» είναι πολυσήμαντος.

Όλὲς δε οι ημέρες της εβδομάδος αυτής της Διακαινησίμου (Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο), θεωρούνται ως μία ημέρα. Kαι δι’ αυτόν τον λόγον τα λόγια που ακούσαμε τη νύχτα της Aναστάσεως, αυτά τα ­ἴδια λόγια ψάλλουν οι ψάλται, τα ­ἴδια ψάλλομεν συνεχῶς επί μίαν εβδομάδα. Aκόμη δε την περίοδον της εβδομάδος αυτής επιτρέπει η Eκκλησία μας καθημερινώς να κοινωνεί ο άνθρωπος, έστω και αν την προηγούμενη μέρα έχει καταλύσει κρέας. Όπως είπαμε, θεωρείται μία ημέρα.

Ονομάσθη δε Διακαινήσιμος. Tότε, βλέπετε, η λέξις ήτο ακόμη σαφής. Aλλά τώρα με την τάσι αυτή των κουλτουριάρηδων, που μαζευτήκανε στην τηλεόρασι γιά να καταργήσουν κάθε έννοια της Ελληνικής γλώσσης, η λέξις αυτή είναι πλέον άγνωστος.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ

Tί σημαίνει η λέξις «Διακαινήσιμος»;

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ.«Δύο ὄψεις τῆς ἀπιστίας» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ[:Ιω.20,20-29]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 8-5-1994]

(Β297)

Μία από τις εμφανίσεις του Αναστάντος Ιησού, αγαπητοί μου, είναι και αυτή, παρόντος του Θωμά· που έλαβε χώραν οκτώ ημέρες μετά την Ανάστασιν του Κυρίου μας. Σημειώνει ο ιερός Ευαγγελιστής: «Μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ -εννοείται συμπεριλαμβανομένων των δύο Κυριακών, έτσι γίνεται η αρίθμησις, έξι ενδιάμεσες και δύο Κυριακές, οκτώ- πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν».

Αυτά σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Και ο Κύριος, αποτεινόμενος εις τον Θωμάν, οκτώ ημέρες μετά, του λέγει: «Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός». Εδώ, με τις ίδιες λέξεις που έλεγε ο Θωμάς, ότι «αν δεν βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων …» κ.λπ. «δεν θα πιστεύσω», με τις ίδιες λέξεις τον καλεί ο Κύριος τώρα να προβεί σε εκείνον το οποίον ήδη είχε πει.

Ήταν, αλήθεια, ο Θωμάς άπιστος; Και τώρα ελέγχεται από τον Κύριον; Ο Θωμάς, αγαπητοί μου, δεν ήταν άπιστος. Γιατί αλλιώτικα πώς θα ακολουθούσε τον Κύριον ως Μεσσίαν; Όπως Τον ακολούθησαν και οι άλλοι μαθηταί. Ήταν η απιστία του μπροστά σε ένα απλώς περιστατικό· που δεν το χωρούσε το μυαλό του. Ήταν σαν την απιστία του Αποστόλου Πέτρου, που τον κάλεσε ο Κύριος στη λίμνη της Γενησαρέτ να περιπατήσει επί των κυμάτων. Κι εκείνος άρχισε να περιπατεί. Κάποια στιγμή όμως, είδε, λέει, τον άνεμον εναντίον, δηλαδή αντίθετον, φοβήθηκε. Και τι του είπε ο Κύριος; Εμείς είπαμε την λέξη «φοβήθηκε». Τι του είπε ο Κύριος; «Εἰς τί ἐδίστασας, ὀλιγόπιστε;». Ώστε πάλι στο θέμα της πίστεως αναφέρθηκε ο Κύριος. Λέγει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς: «Τὸ δὲ ἀπιστῆσαι, διστάσαι ἔστι καὶ μερισθῆναι». Τι θα πει «να απιστήσεις»; Να διστάσεις. Και να μεριστείς. Αυτό το «μερισθῆναι», να μερισθείς, σημαίνει να χωριστεί κανείς από εκείνο που ήταν ηνωμένος προηγουμένως. Να μερισθεί ο λογισμός ανάμεσα στο «ναι» και στο «όχι». Αυτό είναι ένας δισταγμός. Να το κάνω ή να μην το κάνω; Να το δεχθώ ή να μην το δεχθώ;

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ.Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ[:Πράξ.5,12-20]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός(:Στο μεταξύ με τα χέρια των αποστόλων γίνονταν συνεχώς πολλά εκπληκτικά και εξαιρετικά θαύματα, που επιβεβαίωναν ότι η διδασκαλία τους ήταν αληθινή και προκαλούσαν κατάπληξη στον λαό. Και όλοι οι πιστοί μαζί με μια καρδιά μαζεύονταν στη στοά του Σολομώντος. Και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε ν’ ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)»[Πράξ.5,12-13].

«Καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος». «Και συγκεντρώνονταν», λέγει, «όλοι μαζί με μια ψυχή στη στοά του Σολομώντος». Από αυτό είναι φανερό, ότι δεν ήταν σε οικία, αλλά αφού εισήλθαν στο ιερό, διέμεναν εκεί· ούτε πλέον φυλάσσονται να μην εγγίζουν ακάθαρτα, αλλά απλώς άγγιζαν τους νεκρούς. Και πρόσεχε πώς στους μεν δικούς τους είναι αυστηροί[βλ. αμέσως παραπάνω, το περιστατικό με τον Ανανία και την Σαπφείρα: Πράξ.5,1-11], στους ξένους όμως δεν χρησιμοποιούν τη δύναμη.

«Τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός(:Και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε να ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)»[Πράξ.5,13]. Αυτό το λέγει, για να δείξει ότι δεν ήταν πλέον ευκαταφρόνητοι όπως και προηγουμένως, και ότι σε σύντομο καιρό και σε μία στιγμή έγιναν τόσα πολλά από τους αλιείς και απλοϊκούς αυτούς ανθρώπους. Ουρανός, λοιπόν, ήταν πλέον η γη, εξαιτίας του τρόπου ζωής τους, της παρρησίας τους, των θαυμάτων και όλων αυτών· και σαν ακριβώς άγγελοι τόσο πολύ θαυμάζονταν χωρίς να υποχωρούν μπροστά σε τίποτε, ούτε στον γέλωτα, ούτε σε απειλές, ούτε στους κινδύνους. Όχι μόνο εξαιτίας αυτού, αλλά επειδή ήταν υπερβολικά φιλάνθρωποι και ενδιαφέρονταν γι’ αυτούς, άλλους μεν τους βοηθούσαν με χρήματα, άλλους δε με την θεραπεία των σωμάτων.

Ἡ σαγήνη καί ὁ «καθρέπτης» τοῦ ἀλλόκοτου ἱερατείου.

Πορφυρίτης

Ὑπάρχει ἕνας καθρέπτης, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν ἰδιότητα, χωρίς νά καταδεικνύει, νά ἀναδεικνύει ἀβιάστως τό ἀλλόκοτο ἱερατεῖο καί τή σαγήνη του, πού ἁπλώθηκε ἐντόνως, κυρίως τίς τελευταῖες δεκαετίες, στήν πατρίδα μας. Οἱ ἱεράρχες, καί γενικώτερα, οἱ ἱερωμένοι, ἄς καθρεπτισθοῦν σέ αὐτόν τόν ταπεινό καθρέπτη, πού βασίζεται στήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἄς κάνουν τήν αὐτοκριτική τους. Ἀνήκουν στό ἀλλόκοτο ἱερατεῖο ἤ ὄχι;

Τό ἀλλόκοτο ἱερατεῖο θά ἐμφανίζονταν στόν καθρέπτη νά:

· μαγαρίζει τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας ἐντός τῶν ἑλληνικῶν σχολείων, ἀφήνοντας τά χριστιανόπουλα νά μετατρέπονται σέ πνευματικούς γενίτσαρους ἀπό τούς ἀντιχρίστους.

· ἐπιτρέπει νά βλασφημοῦνται ἐλεύθερα τά ὅσια καί ἱερά τῆς Πίστεώς μας, ἀκόμη καί αὐτό τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας σέ ἀλλόκοτες ἐκθέσεις, θεατρικά ἔργα, βιβλία, κ.ἄ.

· ἐπιτρέπει τήν ἐφαρμογή ἀντιχρίστων νόμων, ὅπως αὐτόν τῆς νομιμοποίησης τῆς ἀρσενοκοιτίας, τήν ὁποία, ὡς γνωστόν, βδελύσσεται ὁ Θεός, ὡς «πάθος ἀτιμίας»[1] πού ὁδηγεῖ, ἄνευ μετανοίας, στήν κόλαση[2]. Βάζει τά δυνατά του γιά νά ἀποτρέψει καί τά πιό ἁπλά μέτρα ἀντίστασης: τόν πανελλήνιο ξεσηκωμό ἤ τόν ἀφορισμό τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς ἀνομίας καί τήν ἀποκοπή τους ἀπό τήν Ἐκκλησία μέχρι τή μετάνοιά τους.

· δέχεται σέ ἱερά Μυστήρια καί Ἀκολουθίες, τή συμμετοχή ἀφορισμένων.