Φαινόμενα πτώσεως τοῦ κλήρου. Α)2ος γάμος ἱερέων, Β)Εἴσοδος σκύλων στούς ἱερούς ναούς/《Έως πότε ἀνέχομαι ὑμῶν 》, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Φαινόμενα πτώσεως τοῦ κλήρου. Α)2ος γάμος ἱερέων, Β)Εἴσοδος σκύλων στούς ἱερούς ναούς/《Έως πότε ἀνέχομαι ὑμῶν 》, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου,  21-9-2025 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Εἰς τὴν γέννησιν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου (Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας)

Ας επικαλεσθούμε πριν από όλα εδώ το Θεό, όχι για να επιτύχουμε μια έκφραση λόγου αντάξια προς τα πράγματα και κατάλληλη για το θέμα που μας απασχολεί -αυτό ξεπερνάει εντελώς τις ανθρώπινες ελπίδες- αλλά για να μπορέσουμε να φέρουμε κατά κάποιον τρόπο και όσο μας είναι δυνατόν το λόγο σε τέρμα και να μην υστερήσουμε πάρα πολύ από τους πολλούς, που έχουν μιλήσει σχετικά πριν από εμάς. Κι ακόμη, πράγμα που είναι πολύ σπουδαιότερο, για να ωφεληθούμε κάπως από το ζήλο και να κερδίσουμε ένα κάποιον αγιασμό από την ομιλία, σαν να τελούμε κάποιαν ιερή τελετή. Τα εύχομαι δε αυτά τα πράγματα, γιατί πιστεύω ότι με αυτά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τιμάται η υμνουμένη και ότι πριν από όλα θέλει για τους υμνητές της το όφελος της ψυχής. Αυτό το όφελος ζητεί πράγματι και δια μέσου εκείνων με τα οποία μας ευεργετεί και δια μέσου εκείνων τα οποία απαιτεί από εμάς σαν ανταπόδοση για ό,τι μας χαρίζει. Έπειτα οι πραγματικά μακάριοι εκείνοι άνδρες, οι οποίοι παρουσίασαν με το λόγο τους χάριν κοινής ωφελείας σ’ αυτή τη ζωή το κοινό αγαθό, νομίζω ότι δεν έκαμαν λόγο για την Παρθένο συμπτωματικά ούτε την ύμνησαν απλώς σύμφωνα με τους κανόνες της Ρητορικής, αλλά όσο το δυνατό λαμπρότερα και με υπερβολική αφοσίωση και συναίσθηση οφειλόμενου χρέους. Γιατί δεν είναι βέβαια λογικό το να μην υμνήση κανείς καθόλου τους κοινούς ευεργέτες ή να τους αντιπαρέλθη με λίγα απλώς λόγια, αυτούς που, κι αν ολόκληρο το σύμπαν έψαλλε με μια φωνή, δεν θα μπορούσε να τους εγκωμιάση όσο έπρεπε.

Αν ακόμη οι εργάτες ενός έργου είναι φυσικό να συμβαδίζουν και να ταιριάζουν πλήρως προς αυτό κι αν ο Κύριος του έργου γνωρίζη καλά, σαν σοφός που είναι, εκείνα τα οποία πρέπει να πράττωνται και δεν δυσκολεύεται καθόλου, σαν ισχυρός, στην πραγματοποίησή τους, ποιο πλήθος εγκωμίων δεν είναι μπροστά σου μικρό, ω μακάριο Ζεύγος; Γιατί σεις αξιωθήκατε να χρησιμοποιηθήτε από το Θεό για το καλύτερο και μεγαλύτερο, το παραδοξότερο και το κοινωφελέστερο έργο όλων των αιώνων· θέλω να πω δηλαδή στο να περιβληθή ο Θεός την ανθρώπινη σάρκα και να γεννηθή ανάμεσα στους ανθρώπους παίρνοντας από σας τη μητέρα!

Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα

«Πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν,-οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑµῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ,» (: Σᾶς λέγω νὰ δίδετε προσοχὴν µόνον εἰς αὐτούς, ποὺ πολιτεύονται κατὰ τὸ ἰδικόν µας παράδειγµα, διότι πολλοὶ παρουσιάζουν κακὴν συµπεριφοράν. Περὶ αὐτῶν, ὅταν ἤµην εἰς Φιλίππους πολλὲς φορὲς σᾶς ἔκαµα λόγον, τώρα δέ, ἐπειδὴ ἐν τῷ µεταξὺ ἐχειροτέρευσαν, µὲ κλάµατα ὁµιλῶ δι’ αὐτούς, ποὺ µὲ τὴν σαρκικήν των ζωὴν ἀποδεικνύονται ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι σύµβολον αὐτοθυσίας καὶ πόνου». (Φιλ. γ΄, 18).

Μᾶς συμβουλεύει ὁ θεῖος Χρυσόστομος:

«Ὅταν κάνης τὸν Σταυρό σου νὰ σκέπτεσαι ὅλα τὰ σχετικὰ μὲ τὸν Σταυρὸ καὶ σβῆσε τὸ θυμὸ κι ὅλα τ’ ἄλλα πάθη. Ὅταν κάνης τὸν Σταυρό σου γέμισε τὸ μέτωπό σου μὲ πολλὴ παρρησία κι ἐλευθέρωσε τὴν ψυχή σου ἀπ’ τὰ πάθη.

Μὴ αἰσθανθῆς ντροπὴ γιὰ ἕνα τόσο μεγάλο ἀγαθό, γιὰ νὰ μὴ ντραπῆ νὰ ὁμολογήση καὶ γιὰ σένα ὁ Χριστός, ὅταν θὰ ἔλθη μὲ ὅλη τὴ δόξα Του καὶ θὰ φανῆ ὁ Σταυρὸς (Πρβλ. Ματθ. 24, 30) μπροστά Του λαμπρότερος ἀπ’ τὶς ἡλιακὲς ἀκτῖνες».Στὸ βιβλίο «Ἀσκητὲς μὲσα στὸν κόσμο», Τόμος Α΄, περιγράφεται ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς γιὰ τὴν δύναμη τοῦ Σταυροῦ:

«Κάποιος μπουλντοζιέρης κατάκοπος ἀπὸ τὴν ἐργασία του ξάπλωσε μία καλοκαιρινὴ νύκτα νὰ ξεκουραστῆ…

Σταυρός: Ὁ φύλαξ τοῦ κόσμου καὶ ἡ παρηγοριὰ τῶν ἁμαρτωλῶν

Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ.Θ.

Σταυρός: Ο φύλαξ του κόσμου και η παρηγοριά των αμαρτωλών

Ευλογημένοι μας Χριστιανοί,

Η σημερινή μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, δεν είναι απλώς μία ιστορική ανάμνηση της ανευρέσεως του Σταυρού από την αγία Ελένη τον 4ο αιώνα. Είναι μία ζωντανή υπενθύμιση της δυνάμεως που έχει ο Σταυρός του Χριστού να αλλάζει τον κόσμο και την ζωή μας. Ο Σταυρός είναι το κλειδί για να δούμε με διαφορετικό μάτι τα κοινωνικά προβλήματα, τις αδικίες και τους αγώνες της καθημερινότητας.

Η σημερινή εορτή μας καλεί όχι μόνο να προσκυνήσουμε τον Σταυρόν, αλλά και να σηκώσουμε τον δικό μας. Ο Σταυρός είναι σημείο νίκης και σωτηρίας, αλλά ταυτόχρονα υπενθύμιση ότι η πορεία προς την Ανάσταση περνά μέσα από τον πόνο, την δοκιμασία και την ταπείνωση.

Στην καθημερινότητά μας, όλοι κουβαλάμε σταυρούς: Οικογενειακούς, οικονομικούς, υγείας, κοινωνικούς. Ο Σταυρός δεν είναι καταδίκη, αλλά κλήση αγάπης. Ο ίδιος ο Χριστός μας είπε: “Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρό αυτού, και ακολουθήσω μοι”. ( Μάτθ. 16,24) Ο Σταυρός είναι το μονοπάτι προς την ελευθερία και την αληθινή ζωή. Δεν είναι σύμβολο παραίτησης ή μοιρολατρίας, αλλά είναι σύμβολο δύναμης, ανάστασης και ελπίδας.

Ο Σταυρός μας καλεί να μη μένουμε αδιάφοροι, αλλά να γίνουμε “φορείς Σταυρού” μέσα στην κοινωνία, δηλαδή άνθρωποι που αγαπούν ουσιαστικά και παλεύουν για δικαιοσύνη και ειρήνη. Η Ύψωση του Τίμιου Σταυρού είναι και μία πρόσκληση προσωπικής μεταμορφώσεως, αφού στην σημερινή κοινωνία της τεχνολογίας, της αφθονίας αλλά και της αποξένωσης, μας καλεί να “Υψώσουμε” και τις αξίες μας.

• Να υπερασπιστούμε την ζωή απέναντι σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και απαξίωσης του ανθρώπου.

• Να υψώσουμε την αγάπη και την συγχώρεση πάνω από την εκδίκηση και το μίσος.

• Να υψώσουμε την αλήθεια απέναντι στο ψέμα και την υποκρισία.

• Να υψώσουμε την δικαιοσύνη εκεί όπου επικρατεί αδικία και κοινωνική ανισότητα.

Όμως αδελφοί μου, σήμερα ζούμε και μία άλλη δοκιμασία: πληγωνόμαστε από τα σκάνδαλα που βλέπουμε και ακούμε στον χώρο της Εκκλησίας, από πτώσεις και αδυναμίες ακόμη και κληρικών. Αυτές οι πληγές μάς πονάνε, μας κάνουν να απορούμε, ίσως και να σκανδαλιζόμαστε. Όμως ας θυμηθούμε ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, άγιο αλλά και τραυματισμένο από την ανθρώπινη αδυναμία. Δεν στηρίζουμε την πίστη μας σε ανθρώπους, αλλά στον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Κύριο.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας παρηγορεί: o “Μη βλέπεις στον άνθρωπο, αλλά στον Θεό που τον χειροτόνησε, διότι Εκείνος εργάζεται ακόμη και δια των αναξίων” (Ομιλία ΣΤ΄ Προς Εφεσίους).

Η Ύψωση του Σταυρού και πάλι μας καλεί:

• Να σηκώσουμε με υπομονή και διάκριση την δοκιμασία αυτή.

• Να προσευχόμαστε για όλους, και για εκείνους που έπεσαν, και για όσους σκανδαλίστηκαν.

• Να αναλάβουμε προσωπική ευθύνη ώστε να γίνουμε εμείς ζωντανά παραδείγματα χριστιανικής ζωής, ώστε να λάμψει η αλήθεια του Ευαγγελίου μέσα σε έναν κόσμο που πληγώνεται από την αμαρτία. Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος γράφει: “ Μη βλέπεις τα κύματα, αλλά κοίτα στον Σταυρό. Εκείνος που υψώνει τα μάτια του στον Εσταυρωμένο, δεν βυθίζεται ποτέ” (Ύμνος εις τον Σταυρόν)

Ο Σταυρός του Χριστού μάς καλεί να μη φοβηθούμε τον αγώνα τον καλόν. Χριστιανοί μας, άς μη μείνει ο Σταυρός απλώς κρεμασμένος στους τοίχους, ή στον λαιμό μας, ή στα ράσα και τά άμφιά μας, αλλά ας γίνει στάση ζωής. Ας γίνει η πηγή της ελπίδας μας, της κοινωνικής δράσης μας και της μαρτυρίας μας στον κόσμο. Και τότε, η εορτή της Υψώσεως , θα είναι πραγματικά γιορτή μεταμόρφωσης του κόσμου με την δύναμη της θυσιαστικής αγάπης.

“ Σταυρέ του Χριστού Σώσον ημάς τη δυνάμει σου”

entaksis.gr

https://aktines.blogspot.com/2025/09/blog-post_91.html#more

Ἠ σημασία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στή ζωή τῶν πιστῶν. Λάμπρος Κ. Σκόντζος

Η σημασία τού Τιμίου Σταυρού στη ζωή των πιστών (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος – Καθηγητής)

Η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι ένας ακόμα σημαντικός εορτολογικός σταθμός της Εκκλησίας μας. Οι πιστοί την ημέρα αυτή καλούνται να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου ώστε να αντλήσουν δύναμη και χάρη από αυτόν. Η μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή δίνει επίσης την ευκαιρία σε όλους μας να σκεφτούμε ορισμένες βασικές αρχές και αλήθειες της πίστης μας, οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη θεολογία του Σταυρού.

Η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησίας μας, η οποία διασώζει, μόνη Αυτή, ανόθευτη την βιβλική και πατερική διδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με την ποικίλη ετεροδοξία, η οποία, είτε αδιαφορεί να αποδώσει τιμή στο Σταυρό (Προτεσταντισμός), είτε πολεμά ευθέως αυτόν, ως ειδωλολατρικό σύμβολο (Mάρτυρες του Ιεχωβά). Η Εκκλησία μας θέσπισε πολλές φορές προσκύνησης και τιμής του Σταυρού καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με αποκορύφωμα τη μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως, στις 14 Σεπτεμβρίου.

Ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί για τη χριστιανική πίστη κορυφαίο σύμβολο θυσίας και αγιασμού, διότι η σημασία του είναι πραγματικά τεράστια. Ο Σταυρός μαζί με την Ανάσταση λειτουργούν ως δυο βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται η ζωή των πιστών χριστιανών. Η Ανάσταση έπεται του Σταυρού και προϋποθέτει το Σταυρό και ο Σταυρός προμηνύει την Ανάσταση. Χωρίς Σταυρό δεν γίνεται Ανάσταση. Πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και η σπουδαία σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας.

Ἠ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς μετά τήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταροῦ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Κατά Μάρκον, κεφάλαιο Η΄, εδάφια 34-38 και κεφάλαιο Θ΄, εδάφιο 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄: 34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 Ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 36 Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 Ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ΄: 1Καί ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄: 34 Τότε ο Ιησούς κάλεσε τα πλήθη του λαού μαζί με τους μαθητές Του και τους είπε:

21 Σεπτεμβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ μετὰ τὴν Ὕψωσιν. Ἀπόδοσις τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Κοδράτου ἱερομάρτυρος ἐπισκόπου Ἀθηνῶν (†130)· Ἰωνᾶ προφήτου (880 π.Χ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς μετά τήν ὕψωσιν, Κυριακῆς κα´ ἐπιστολῶν (Γαλ. β´ 16-20).

Γαλ. 2,16           εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.

Γαλ. 2,16                   Επειδή όμως εγνωρίσαμεν καλά ότι ο άνθρωπος δεν γίνεται δίκαιος, δεν αποκτά την δικαίωσιν ενώπιον του Θεού από τας τυπικάς διατάξστου μωσαϊκού Νομου, αλλά μόνον δια της φωτισμένης ενεργείας και ενεργού πίστεως στον Ιησούν Χριστόν, και ημείς επιστεύσαμεν στον Χριστόν Ιησούν, δια να γίνωμεν δίκαιοι από την πίστιν και με την πίστιν στον Χριστόν και όχι από τα έργα του μωσαϊκού Νομου. Διότι, όπως άλλωστε έχει γραφή και εις την Παλαιάν Διαθήκην, “δεν θα δικαιωθή ποτέ κανείς από τα έργα του Νομου”.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς μετά τήν Ὕψωση. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ

Προς Γαλάτας, κεφάλαιο Β΄, εδάφια 16-20

16 Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. 17 Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. 18 Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. 19Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω. 20 Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

16 Επειδή όμως μάθαμε από την προσωπική μας πείρα ότι δεν γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος και δεν σώζεται με την τήρηση των τυπικών διατάξεων του μωσαϊκού νόμου, αλλά μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό λοιπόν και εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να γίνουμε δίκαιοι και να σωθούμε από την πίστη στον Χριστό και όχι από τα έργα του μωσαϊκού νόμου· διότι, όπως αναφέρεται και στους Ψαλμούς, με τα έργα του νόμου δεν θα δικαιωθεί και δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος. 17Αλλά εάν υποθέσουμε ότι η τήρηση του μωσαϊκού νόμου είναι επιβεβλημένη, και συνεπώς εμείς που αφήσαμε τον νόμο αμαρτήσαμε και βρεθήκαμε να είμαστε αμαρτωλοί μόνο και μόνο επειδή ζητούμε να δικαιωθούμε και να σωθούμε με την πίστη και την κοινωνία μας με τον Χριστό, τότε γεννιέται το άτοπο ερώτημα: Άρα ο Χριστός είναι υπηρέτης αμαρτίας, αφού Αυτός μας ώθησε να αφήσουμε τον μωσαϊκό νόμο; Μη συμβεί να πούμε μια τέτοια βλασφημία. 18 Και καταλήγουμε οπωσδήποτε στη βλασφημία αυτή, εάν δεχθούμε ως αληθινή την υπόθεση που κάναμε. Διότι, εάν εκείνα που κατάργησα και αθέτησα ως ανώφελα, δηλαδή τις τυπικές διατάξεις του νόμου, αυτά πάλι τα τηρώ ως αναγκαία και απαραίτητα για τη σωτηρία, με την επάνοδό μου αυτή στην τήρηση του μωσαϊκού νόμου αποδεικνύω τον εαυτό μου παραβάτη˙ διότι βεβαιώνω έμπρακτα ότι έκανα λάθος πρωτύτερα που αθέτησα τον νόμο, και αμάρτησα όταν προτίμησα τη σωτηρία που δίνει ο Χριστός.

19 Αλλά όχι. Δεν αμάρτησα, ούτε είμαι παραβάτης. Διότι εγώ με κριτήριο τον νόμο που κατάργησα και ο οποίος τιμωρεί με θάνατο κάθε παραβάτη του, πέθανα ως προς τον νόμο, για να ζήσω για τη δόξα του Θεού. 20 Με το βάπτισμα έχω σταυρωθεί και έχω πεθάνει μαζί με τον Χριστό. Κι αφού είμαι νεκρός, δεν έχει πλέον καμία ισχύ για μένα ο νόμος. Έγινα κοινωνός του σταυρικού θανάτου του Χριστού και είμαι νεκρός. Λοιπόν δεν ζω πλέον εγώ, ο παλαιός δηλαδή άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και την φυσική ζωή που ζω μέσα στο σώμα μου τώρα που επέστρεψα στον Χριστό, την ζω με την έμπνευση και την κυριαρχία της πίστεως στον Υιό του Θεού, ο Οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου.

Περί Καταθλίψεως

*❈ Τί εἶναι ἡ κατάθλιψη; Εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας καί μάλιστα τῆς μεγαλύτερης ἁμαρτίας, πού εἶναι ὁ ἐγωισμός, ἡ ὑπερηφάνεια, καί μαραζώνει ἡ ψυχή, καί ὁ ἄνθρωπος σάν νά μπαίνει σέ μιά ρουφήχτρα, σέ μιά μαύρη τρύπα καί ἐκεῖ μέσα σάν νά χάνεται ψυχικά καί σωματικά, ἀχρηστεύεται.