Ὁ θρυλούμενος γάμος τοῦ Χριστοῦ : Μήπως τὸ Defencenet.gr προωθεῖ ἀνεπιγνώστως τὴ Μασονία;

Ὁ θρυλούμενος γάμος τοῦ Χριστοῦ :

Μήπως τὸ Defencenet.gr  

προωθεῖ ἀνεπιγνώστως τὴ Μασονία;

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφεὶμ

   Μιὰ πρόσφατη ἀνάρτηση στὴν ἔγκριτη εἰδησεογραφική ἱστοσελίδα Defencenet.gr ἀναδεικνύει καὶ πάλι τὸ θέμα τῆς προβολῆς μασονικῶν καὶ θεοσοφιστικῶν διδασκαλιῶν στὸ εὐρύ κοινό, ἀλλά καὶ τῆς διεισδύσεως ἀποκρυφιστῶν ἢ ἐπηρεασμένων ἀπὸ τὸν ποικίλο ἀποκρυφισμό ἐρευνητῶν στοὺς διαύλους εἰδήσεων τοῦ Διαδικτύου (τὰ λοιπά ΜΜΕ εἶναι ἐν προκειμένῳ γενικῶς «ξεγραμμένα» ἤδη ἀπό δεκαετιῶν). Μετὰ ἀπὸ μερικοὺς μῆνες ἐπιμόνου προσπαθείας τῆς ἱστοσελίδος Defencenet.gr μέσῳ συγκεκριμένων «εἰδήσεων» νὰ ἐξωραΐσει καὶ ἐπικαιροποιήσει τὸν ἀρχαιοελληνικό ἐθνισμό καὶ τὴν εἰδωλολατρία, ἡ διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας κλιμακώθηκε μὲ τὴ νέα δῆθεν «εἴδηση» (ἀπὸ τὴν Καθηγήτρια Karen L. King τοῦ Harvard),  βάσει σπαράγματος ἀρχαίου κοπτικοῦ αἱρετικοῦ χειρογράφου τοῦ 4^ου μ.Χ. αἰ., ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἦταν ἴσως νυμφευμένος ...

(τὸ ἴδιο αὐτὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Harvard θεωρεῖ βέβαια ὅτι καὶ ὁ τέως Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος κ. Γ.Α.Παπανδρέου  εἶναι ἀκριβοπληρωτέος διδασκαλικὸς φωστὴρ τῶν πολιτικῶν ἐπιστημῶν... !).

● Ἀντιφάσεις στὴ θρησκευτικὴ γραμμὴ τoῦ Defencenet.gr

Ἡ ἀνάρτηση αὐτή, ὅπως ἄλλωστε καὶ οἱ παρόμοιες προηγούμενες, μᾶς προβληματίζει, ἐπειδὴ ἡ ἱστοσελίδα Defencenet.gr πλὴν τῆς κατὰ κοινὴν ὁμολογίαν ἀρτίας συνολικῆς ἐνημερώσεως ποὺ παρέχει ἐπί θεμάτων γεωπολιτικῶν καὶ γεωστρατηγικῶν, ἐθνικῶν, κ.λπ. διέπεται ἀπὸ φρόνημα πατριωτικό, ἀντι-νεοταξικό καὶ ἀντι-νεοεποχικὸ μὲ σεβασμὸ στὴν Παράδοση τοῦ Γένους καὶ (ἐν γένει καὶ) τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὸ ὀρθόδοξο πνεῦμα ἐναντίον τῆς προωθουμένης Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ ἱστοσελίδα ὀρθῶς ἐπισήμανε (10/05/2012) ὅτι ἡ προσπάθεια καθιερώσεως κοινοῦ οὐδετέρου θρησκευτικοῦ συμβόλου γιὰ τοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου ἐντασσόταν στὸ σχέδιο δημιουργίας παγκοσμίου κυβερνήσεως, ἡ ὁποία προϋποθέτει «παγκοσμίους φόρους, κοινὴ πίστη καὶ κοινὴ σημαία» [1]. Παρομοίας σημασίας ἦταν καὶ ἡ εἴδηση τοῦ Defencenet.gr περὶ τῆς ἀναμείξεως τῆς ὀρθοδόξου Ρωσίας στὴ διατήρηση τῶν χριστιανικῶν συμβόλων στὴν Εὐρώπη, ἐναντίον τῆς νεοταξικῆς πολιτικῆς κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἐθνῶν [1α], ὅπως καὶ ὁ σεβασμὸς μὲ τὸν ὁποῖον ἡ ἱστοσελίδα ἀναφέρεται στὰ πρόσωπα καὶ τὶς προφητεῖες τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ συγχρόνων ὁσίων Γερόντων [3].

Ἐφ΄ὅσον λοιπόν ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα, πῶς τὸ Defencenet.gr υἱοθετεῖ τὴν ἀναθεωρητικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ ἐθνισμοῦ, ἀλλὰ καὶ τήν, πολύ συνήθη τελευταῖα, πολεμικὴ κατὰ τοῦ πανυπερτίμου Θείου Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τῆς Μασονίας καὶ τῆς Θεοσοφίας, ὅπως θὰ ἀποδείξουμε παρακάτω; Πῶς, ἐνῷ πολεμεῖ πολλάκις τὸν ἐθνο-μηδενισμὸ τῆς κ^ας  Ρεπούση καὶ τῶν λοιπῶν δραγώνων τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ὡστόσο ἐγκολπώνεται στὰ ἐν λόγῳ εἰδησεογραφικὰ ἄρθρα μιὰν ἐπίσης ἀθεμελίωτη «ρεβιζιονιστικὴ» ὀπτικὴ τοῦ ἀρχαίου ἐθνισμοῦ καὶ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ προσπαθώντας νὰ τὰ συμβιβάσει μὲ τὴν χριστιανικὴ Πίστη, κατὰ τὴν προοπτικὴ τῆς Helena P. Blavatsky (The Secret Doctrine), τοῦ  Albert Pike (Morals and Dogma), τῆς Alice Bailey (The Reappearance of the Christ), του Benjamin Creme (Share International) καὶ τῶν λοιπῶν Μασόνων, Θεοσοφιστῶν καὶ Νεοεποχιτῶν διανοουμένων; Ἀναντιρρήτως δέ, τελικὸς στόχος ὅλων τῶν ὡς ἄνω ἀποκρυφιστῶν ἦταν καὶ εἶναι ἡ συγχώνευση ὅλων τῶν θρησκειῶν γιὰ τὴν δημιουργία τῆς Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου, συγχώνευση ὅμως ποὺ περιλαμβάνει ἐπίσης καὶ τὴν ἀρχαιοελληνικὴ θρησκεία, ἔστω καὶ στὶς πιὸ «εὐγενεῖς» της μορφές, τοῦ πλατωνισμοῦ, νεο-πλατωνισμοῦ κ.λπ.

Θέλουμε νὰ πιστεύουμε, ἢ μᾶλλον εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ὅλα τὰ παραπάνω ἀποδομητικά τῆς γνησίως νεοελληνικῆς, ὀρθοδόξου, ταυτότητός μας στοιχεῖα δὲν ἀπηχοῦν ἀκριβῶς τὸ φρόνημα τῶν συντελεστῶν τῆς ἱστοσελίδος Defencenet.gr συνολικῶς, ἀλλὰ μόνον συγκεκριμένων συνεργατῶν, ποὺ ἐνίοτε ἀντλοῦν τὰ ἐπιχειρήματά τους καὶ ἀπό καθαρῶς ἐσωτεριστικὲς-ἀποκρυφιστικὲς πηγὲς (ὅπως τὴν ἱστοσελίδα Esoterica.gr ), προβάλλοντάς τα ὡς ἐπιστημονικὲς εἰδήσεις. Ὁ ἐσωτερισμὸς ὅμως ἐπικρίνεται ἐπισήμως ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ὡς μορφὴ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, ἡ ὁποία τονίζει τὴν αὐτο-θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Σύμφωνα μὲ τὸ Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικὸ Θρησκειῶν καὶ Αἱρέσεων «Τελικὰ γι’ αὐτοὺς [τοὺς ἐσωτεριστὲς] Θεὸς  εἶναι μόνο ὁ ἑαυτός τους. Δὲν ὑπάρχει Θεὸς ἔξω ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ὅπως εἶναι ὁ Θεὸς τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸν ὁποῖο καλούμαστε νὰ ἑνωθοῦμε κατὰ χάρη [...] Τὰ πάντα γιὰ τοὺς ἀποκρυφιστὲς βρίσκονται μέσα μας». [4] Περὶ τούτου, κατωτέρω.

● Ἡ μοναδικὴ σημασία τῆς παρθενίας τοῦ Χριστοῦ

Πρὶν προχωρήσουμε στὴν ἐξέταση τῶν θεμάτων καθ’ ἑαυτά, ἀπαντοῦμε στὴν καταληκτήρια ἐρώτηση τοῦ ἀρθρογράφου «Τί σημασία ἔχει, ἆραγε, ἂν ἦταν παντρεμένος ὁ Ἰησοῦς ἢ ὄχι;» γιὰ νὰ μεταβοῦμε καὶ στὴν κατάδειξη τοῦ ἀπωτέρου στόχου τέτοιων ψεμμάτων καὶ νὰ τὰ ἐντάξουμε στὴν νεο-εποχικὴ προπαγάνδα ἀπ’ ὅπου καὶ προέρχονται καὶ ὅπου δομικῶς ἀνήκουν.

Ὅσοι παραδέχονται, ἀντιθέτως πρὸς τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, ὅτι ἐνδέχεται «ὁ Ἰησοῦς νὰ ἦταν παντρεμένος»:

(α) Ὑπονομεύουν τὴν ἱστορικὴ ἀξιοπιστία τῶν Εὐαγγελίων καὶ συνόλου τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, ἡ ὁποία μαρτυρεῖ ὑπὲρ τῆς ἀγαμίας καὶ παρθενίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ βεβαίως διαψεύδονται ἀπὸ αὐτά· ὁ Χριστός, ὡς ὁ ἐπὶ πάντων Θεός, ἦταν τόσο ξένος πρὸς τὶς διαφυλικὲς σχέσεις, ὥστε οἱ μαθητές Του ἐξεπλάγησαν ὅταν Τὸν εἶδαν μόνον νὰ συνομιλεῖ μὲ τὴν Σαμαρείτιδα «καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει» [5]. Ὁ ἐπιστήθιος φίλος καὶ ἠγαπημένος Του μαθητής ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στὴν Ἀποκάλυψη, ἀναφέρει περὶ τῶν 144,000 ἐκλεκτῶν καὶ παρθένων, ὅτι «μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν· παρθένοι γάρ εἰσι» [6]. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχει γράψει τέτοια φράση, ἐὰν ἐμαρτυρεῖτο ἄλλο παράδειγμα βιοτῆς στὸν Κύριο; Ἤδη στὴν ἀρχὴ τοῦ β΄ αἰ. μ.Χ. καὶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος,  ἐπαινεῖ τὴν παρθενία ὡς τιμὴ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Χριστοῦ: «Εἴ τις δύναται ἐν ἁγνείᾳ μένειν εἰς τιμὴν τῆς σαρκὸς τοῦ Κυρίου, ἐν ἀκαυχησίᾳ μενέτω» [7]. Σημαίνει αὐτὸ ἀναντιρρήτως τὴν παρθενίαν τοῦ Κυρίου ἢ ὄχι; Διότι πῶς δύναται κανεὶς νὰ τιμᾷ τὸν Κύριο μὴ ἀκολουθώντας τὰ ἴχνη Του; Καὶ βεβαίως τὴν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος καὶ τὴν εἰλικρίνεια της μαρτυρίας τους οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ μαθητές τους ἐπισφράγισαν μὲ τὸν μαρτυρικό τους θάνατο.

(β) Καταλήγουν στὸ νὰ ὑποδείξουν τὸν Χριστὸ ὡς ὑποκριτή, ὁ Ὁποῖος θέτει –κατὰ τὸ κάκιστον παράδειγμα τῶν Φαρισαίων – φορτία ποὺ ὁ Ἴδιος δὲν αἴρει [8]. Διότι πῶς ὁ Χριστός, ἐφ’ ὅσον προέβαλλε τὸν  Ἑαυτό Του ὡς αἰώνιο ὑπόδειγμα στοὺς μαθητές Του, «ὑπόδειγμα γὰρ ἔδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε» [9] ἦταν δυνατὸν νὰ μὴ τηρήσει ὁ Ἴδιος αὐτὸ στὸ ὁποῖο παρακινοῦσε τοὺς ἀνθρώπους; Διότι κήρυσσε τὴν ἀνωτερότητα τῆς παρθενίας καὶ παρακινοῦσε στὴν τήρησή της: «εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω» [10].

(γ) Ἀπομειώνουν τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Παντοδυναμία καὶ Ὁμοουσιότητά του πρὸς τὸν Πατέρα. Διότι ὁ Χριστός, ὁ «ἐπὶ πάντων Θεός» [11], ὡς (συν)δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος κόσμου, «ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ δι’ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν τὰ πάντα» [12],  δὲν εἶχε τὴν ἀνάγκη γάμου διὰ νὰ φέρει στὴν ὕπαρξη νέους ἀνθρώπους, ἀλλὰ καθὼς εἶχε ἐνεργήσει καὶ κατὰ τὴν Γένεση τοῦ κόσμου, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ γῆς στὴν στιγμιαία πλάση τῶν ὀφθαλμῶν τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ [13], ἔτσι γενικῶς δι΄ ἑνὸς λόγου Του μπορεῖ  νὰ καλέσει «τὰ μὴ ὄντα ὡς ὄντα»· «αὐτὸς γὰρ [ὡς Θεὸς] εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν» [14]. Πλὴν τούτου, ὁ γάμος ὑπῆρξε ἀντίδοτο τοῦ θανάτου καὶ εἰσήχθη μετὰ τὴν πτώση ἐκ τοῦ Παραδείσου καὶ τὴν ἐπικράτηση τῆς φθορᾶς [15] · ὁ Χριστός, ὡς Νέος Ἀδάμ ἔπρεπε νὰ εἶναι παρθένος καὶ νὰ ἔχει προέλθει ἐκ τῆς Παρθένου, ἐφ’ ὅσον καὶ ὁ Ἀδὰμ ἦταν προπτωτικῶς παρθένος, προελθὼν ἐκ τῆς παρθένου γῆς [16]. Ἡ βλασφημία περὶ δῆθεν νυμφεύσεως τοῦ Χριστοῦ προσπαθεῖ νὰ Τὸν ἀποσυνδέσει ἀπὸ τὴν δυνατότητα τῆς ἐν Ἑαυτῷ ἀνακεφαλαιώσεως τῆς κτίσεως [17] καὶ νὰ Τὸν δείξει ὑποκείμενον στὴ μεταπτωτικὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, κατὰ τὸν χοϊκὸν Ἀδάμ, πρᾶγμα ἄτοπον, ἐφ’ ὅσον ὡς Θεός εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὄχι μόνον ὑπεράνω τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου, ἀλλὰ ἡ ἴδια ἡ αἰώνιος Ζωὴ τῶν ἀνθρώπων: «ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν ... ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ ... καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου» [18].

(δ) Ὑπονομεύουν τὴν λαμπρότητα τῆς θεϊκῆς, ὄχι ἀνθρωπίνης, ἀρετῆς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐμμέσως καὶ συνειρμικῶς ἐπίσης τὴν Πίστη στὴν Θεότητά Του, ἐφ’ ὅσον ὁ Χριστὸς φαίνεται διὰ τῆς δῆθεν νυμφεύσεως νὰ ὑπολείπεται σὲ ἀφιέρωση στὸν Πατέρα καὶ ἄσκηση, ἔναντι τόσων ἄλλων δημιουργημάτων Του, Δικαίων καὶ Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, οἱ ὁποῖοι ἀκολούθησαν τὴν ὁδὸ τῆς παρθενίας καὶ ἀγαμίας, ὡς ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὁ Βαπτιστὴς Ἰωάννης, ἡ ἰδία ἡ Κυρία Θεοτόκος κ.ἄ., ἐνῷ κατ’ ἀλήθειαν ἡ ἀρετὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀπροσμέτρητη καὶ ἄκτιστη, πηγὴ τῆς ἀνθρωπίνης ἀρετῆς· «ἐκάλυψεν οὐρανοὺς ἡ ἀρετὴ αὐτοῦ» [19] καὶ «ἐκ τοῦ πληρώματος Αὐτοῦ πάντες ἐλάβομεν καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος», «χωρὶς δὲ Αὐτοῦ οὐ δυνάμεθα ποιεῖν οὐδέν» [20].

Τέλος, ἡ πλέον σημαντικὴ παράμετρος, ἡ ὁποία μᾶς εἰσάγει καὶ στὸν πυρῆνα τοῦ θέματός μας, εἶναι ἡ ἑξῆς:

(ε) Ἡ αἱρετικὴ δοξασία περὶ νυμφεύσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ βάλλει ἐπίσης κατὰ τῆς μοναδικότητός Του ἔναντι τῶν ἱδρυτῶν τῶν ἀνθρωπίνων θρησκειῶν, τῶν «μεγάλων μυστῶν» κατὰ τοὺς Μασόνους. Τοῦτο, διότι ἡ παρθενία εἶναι κυρίως συμβολὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν ἀνθρώπινη εὐσέβεια, ἔστω μὲ ἐξαίρεση τὴν μικρῆς ἐκτάσεως τήρησή της στὸν πρὸ Χριστοῦ ἐθνικὸ κόσμο, καὶ ὑπὸ τελείως διαφορετικὲς προϋποθέσεις (λ.χ. δυαλιστικὴ ἀπόρριψη τοῦ σώματος ὡς «σήματος = μνήματος»)[21]. Πρέπει νὰ ὑποτιμηθεῖ, χάριν τῆς μασονικῆς, θεοσοφιστικῆς καὶ New Age διδασκαλίας, τὸ Θεανδρικὸν καὶ Θεοπάρθενον Πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ ἔναντι τῶν ἀνθρώπων ἱδρυτῶν θρησκειῶν, τῶν «μυστῶν», τῶν «μαχάτμας», σχεδὸν οὐδεὶς ἄλλος ἐκ τῶν ὁποίων ὑπῆρξε ἄγαμος ἢ παρθένος· πρέπει ὁ Θεάνθρωπος νὰ ἐξισωθεῖ στὴ συνείδηση τοῦ κόσμου μὲ τὸν Βούδδα, τὸν Ἑρμῆ τὸν Τρισμέγιστο, τὸν Κρίσνα, τὸν Μωάμεθ, τὸν Γκάντι κ.λπ., ὥστε νὰ ἀπαλειφθεῖ πᾶσα ἔννοια ὑπεροχῆς τοῦ μισητοῦ στὴ Μασονία Χριστιανισμοῦ καὶ νὰ προλειανθεῖ τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ δῆθεν ἀνωτέρου πάντων ἐρχομένου ψευδο-Μεσσία «Μεγάλου Ἐκπαιδευτοῦ» (κατὰ τὸν Θεοσοφιστὴ Charles Leadbeater, βλ. Dr Mary Rocke, The coming of the World Teacher, London 1917).

Πλὴν τούτου, ἡ «ἀνακάλυψη» τῆς Καθηγήτριας K.L. King τοῦ Χάρβαρντ - ὅπως ἄλλωστε διαπιστώνει καὶ ἡ εἴδηση τοῦ Defencenet.gr - ἀλληλοσυμπληρώνεται «ὅλως ... τυχαίως» (!) μὲ τὸν μῦθο περὶ σχέσεως Χριστοῦ καὶ Μαρίας Μαγδαληνῆς, μῦθο προσφιλέστατο στοὺς ἀποκρυφιστικοὺς κύκλους· χαρακτηριστικὸ παράδειγμα ὁ «Κώδικας Ντά Βίντσι», ἔργο τοῦ Dan Brown, προπαγανδιστῆ τῆς Μασονίας (βλ. The Lost Symbol), ἀλλὰ καὶ ὁ κατάκριτος ἡμέτερος βλάσφημος Νίκος Καζανταζάκης, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ὄχι ἁπλῶς Μασόνος [22], ἀλλὰ καὶ Θεοσοφιστής μαζὶ μὲ τὸν  Ἄγγελο Σικελιανό [23], μὲ φανερὲς ἀποκρυφιστικὲς ἐπιδράσεις στὰ ἔργα του (ὅπως στὶς «Ἀδελφοφάδες») [24], πέραν τοῦ ἤδη γνωστοῦ βλασφήμου «Τελευταίου Πειρασμοῦ». Φρονοῦμε, ὅτι τὸ αἰσχρὸ αὐτὸ μύθευμα δὲν εἶναι ἄσχετο μὲ τὴν πρωταρχικὴ σημασία ποὺ δίνουν οἱ μυστικὲς Ἑταιρείες στὸν ἔρωτα, τὴ «δημιουργικὴ δύναμη», ὡς ἀποκατάσταση τοῦ ἀρχεγόνου «ἀρρενοθήλεος» ἀνθρώπου (καὶ ὄχι παρθένου, ὅπως ἡ Ἐκκλησία φρονεῖ περὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔας) κατ’ εἰκόνα τοῦ «ἀρρενοθήλεος» Διὸς καὶ τοῦ θεοῦ τῆς ἑβραϊκῆς Καββάλας.

Ἡ ἀπομείωση τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὴ Μασονία φαίνεται σὲ ὅσα διακηρύσσει, ὡς ὅτι «Πάντα τὰ μεγάλα πνεύματα τῆς γῆς, ὅσα ἔλαμψαν εἰς τὸ πνευματικόν της στερέωμα, ταύτην τὴν κατεύθυνσιν ἔδωκαν. Ὁ Βούδδας, ὁ Ζωροάστρης, ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ἰησοῦς, ὁ Σωκράτης, ὁ Πλάτων, ὁ Καμπανέλλα καὶ πολλοὶ ἄλλοι» [25].  Τὸ βιβλίο «Οἱ Μεγάλοι Μύσται» τοῦ Μασόνου Edouard Schure, ἐπιμεληθὲν παλαιότερα ἀπὸ τὸν ἐπίσης Τέκτονα Καθηγητὴ Θεολόγο Νικόλαο Λούβαρι (†1961) συμπαραθέτει καὶ πάλι ὡς ἰσοτίμους τοὺς μύστες Ραμά, Κρίσνα, Ἑρμῆ, Μωϋσῆ, Ὀρφέα,  Ζωροάστρη, Πλάτωνα,  Ἱερεμία, Πυθαγόρα, Γκοτάμα Βούδδα, Μαχαβίρα, Κομφούκιο, Ἰησοῦ, Μωάμεθ, Μαχάτμα Γκάντι, Φαραώ Ἀμένοφι κ.λπ. [26] Παρομοίως στὸ μασονικῆς προελεύσεως κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου, διδάσκεται ὅτι «σὲ κάθε κοσμικὸ κύκλο ὁ ἕνας ἢ ὁ ἄλλος ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς διδασκάλους ἔρχεται σὰν διδάσκαλος γιὰ αὐτὴν τὴν ἐποχή - ὡς Κρίσνα, ὁ Βούδδας, ὁ Χριστός, ὁ Μωάμεθ»  [27] . Πόσο, ἀλήθεια, «συμβάλλει» τὸ «τεκμήριο» τῆς Karen L. King στὴν ὑποτίμηση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἐξίσωσή Του μὲ τοὺς ἱδρυτὲς τῶν θρησκειῶν, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος εἶπε ὅτι «κλέπται εἰσὶ καὶ λησταὶ», «ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται». [28]

Ὡστόσον, ἡ Μασονία δὲν ἔχει τέτοιους προβληματισμούς, διότι κατὰ τὴν ἀρειανική της ἀντίληψη περὶ Ἰησοῦ, Αὐτὸς δὲν ὑπῆρξε Θεός, ὁμοούσιος τῷ Πατρί, ἀλλ’ ἁπλῶς μέγας ἄνθρωπος, ἕνα ἐξυψωθὲν «ἀνθρώπινον πνεῦμα» : «ἡ θεία ὄντως μορφὴ τοῦ Ναζωραίου θὰ παραμένῃ εἰς τὴν κορυφὴν τῆς κλίμακος τὴν ὁποίαν ἀγωνίζεται νὰ ἀνέλθῃ τὸ ἀνθρώπινον πνεῦμα διὰ νὰ φθάσῃ τὴν Πηγὴν ἐξ ἧς ἀπέρρευσεν» [29].

● Ἡ ἀτζέντα τῆς νεο-εποχικῆς προπαγάνδας

Βεβαίως, ἀπὸ τὴ Μασονία δὲν περιμέναμε τίποτε καλύτερο. Ὅμως τὸ Defencenet.gr θὰ ἀνεχθεῖ νὰ προωθεῖ καὶ στὸ μέλλον τέτοια νεο-εποχικὰ κατασκευάσματα, τὰ ὁποῖα συμπληρώνουν - στὸν πνευματικὸ τομέα - τὸ παράλληλο «ἄλεσμα» ποὺ στὸν οἰκονομικὸ καὶ πολιτικὸ τομέα ἐπιτελεῖ ἡ παγκοσμιοποίηση τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, τῆς ὀποίας θῦμα εἶναι τώρα ἡ Πατρίδα μας;  

Ὅπως ὁ δαρβινιστὴς ἐξελικτικὸς Charles Dawson «συνέθεσε» ὁλόκληρο τὸ σκελετὸ τοῦ «ἀνθρώπου τοῦ Piltdown» τὸ 1912 βάσει θραυσμάτων ἀνθρωπίνου κρανίου καὶ τῆς σιαγόνας ἑνὸς οὐραγκοτάγκου, ἔτσι ἀκριβῶς τώρα ἀπὸ τοὺς «γνωστοὺς ἀγνώστους» συντίθεται ἡ ἀντίληψη περὶ τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ βάσει ἑνὸς σπαράγματος χειρογράφου ἀμφιβόλου προελεύσεως (πιθανώτατα γνωστικῆς, δηλ. αἱρετικῆς) καὶ βέβαια ὄχι χριστιανικῆς, καὶ θεωρεῖται τοῦτο ἀξιοπιστότερο ἀπὸ τὸ σύνολο τῆς ὁμοιομόρφου  χριστιανικῆς παραδόσεως, ἐκτεινομένης παγκοσμίως καὶ εἰς τὸ βάθος χιλιετιῶν. Τὸ φαινόμενο αὐτό, ἀναλόγου σημασίας μὲ τὸν «συνωστισμὸ στὴ Σμύρνη» τῆς κ^ας Ρεπούση, τὸ ἔχουμε ξαναδεῖ, μεταξὺ ἄλλων, καὶ στὰ ἀθλιολογήματα τῆς στρατευμένης νεο-εποχιτικῆς προπαγάνδας τῶν Μ.Μ.Ε., ὡς π.χ. περὶ τοῦ δῆθεν «πραγματικοῦ τάφου τοῦ μὴ ἀναστάντος Χριστοῦ» στὰ Ἱεροσόλυμα, τῆς δῆθεν «ἀμφισβητήσεως τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ» ἀπὸ μερίδα τῶν πρώτων Χριστιανῶν, τῆς ἰδιότητος τοῦ Ἰησοῦ ὡς ... βουδδιστοῦ μοναχοῦ κ.λπ. [30].

Δίχως νὰ θέλουμε νὰ ἐπεκταθοῦμε στὰ ὅρια σελίδων μιᾶς διατριβῆς, καταθέτουμε ἐν συνόψει τὴ θεματολογία θρησκευτικῶν «εἰδήσεων» σταχυολογημένων ἀπὸ τὸ Defencenet.gr, οἱ ὁποῖες προηγήθηκαν τοῦ θλιβεροῦ ἄρθρου περὶ νυμφεύσεως τοῦ Χριστοῦ, καὶ οἱ ὁποῖες ἀποδεικνύουν τὴ μασονικὴ ἀτζέντα τὴν ὁποία προωθοῦν· θὰ ἀκολουθήσει σύντομος σχολιασμός τους:

(α) Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες δὲν ἦταν εἰδωλολάτρες ἀλλὰ ἰδεολάτρες (12/06/2012)

(β) Ἀρχαῖοι Ἕλληνες καὶ Μονοθεϊσμὸς (14/06/2012),

(γ) Ὀρφικὴ κοσμογονία –Βασικὲς ἀρχὲς (19/06/2012),

(δ) Τὰ μυστήρια τῆς ἀρχαίας Κρήτης καὶ ἡ διαδικασία τῆς μύησης (19/06/2012),

(ε) 19 Ἰουνίου 1951: Πεθαίνει ὁ κορυφαῖος Ἄγγελος Σικελιανός (19/06/2012)

(στ) Ὑπῆρχε προηγμένη τεχνολογία στὴν ἀρχαιότητα; (19/06/2012)

(ζ) Δελφικὲς Ἐντολὲς : Ἡ κληρονομιὰ τῶν Ἑλλήνων (19/06/2012)

(η) Δαίμων: ἡ πιὸ εὐσεβὴς λέξη τῶν ἀρχαίων (21/06/2012)

(θ) Ὁ φόβος τῆς Κόλασης ἀνάχωμα στὸ ἔγκλημα, κίνητρο γιὰ παραγωγικότητα! (21/06/2012)

(ι) Ἡ Παναγία τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων (14/08/2012),

(ια) Ἰχὼρ μύθευμα ἢ ἱστορία; (19/09/2012)

(ιβ) Καταρρίπτεται ἡ θεωρία τοῦ ἀνύμφευτου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπὸ ἕναν πάπυρο; (19/09/2012)

● Ἀρχαιολατρία μὲ ἢ χωρὶς ἐπένδυση χριστιανισμοῦ, μασονικῆς πάντως προελεύσεως

Ὅλες οἱ παραπάνω «εἰδήσεις», οἱ ὁποῖες εἶναι μόνον αὐτὲς ποὺ ὑπέπεσαν περιστασιακῶς στὴν ἀντίληψή μας καὶ πιθανῶς ὄχι οἱ μόνες παρόμοιες, ἀποσκοποῦν εἴτε στὴ δικαίωση καὶ ἀποκατάσταση τοῦ ἐθνισμοῦ εἴτε – πολὺ χειρότερα – στὴν προώθηση ἑνὸς ἐθνισμοῦ πιὸ «συμβατοῦ» μὲ τὸν Χριστιανισμό, κατὰ τὶς προθέσεις τῆς Θεοσοφίας, ἡ ὁποία ἰσχυρίζεται ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν κοινὴ προέλευση καὶ εἶναι οὐσιαστικῶς ταυτόσημες ἀλλήλαις, μὲ ἐλάχιστες ἀποκλίσεις· ἡ Ἕλενα Μπλαβάτσκυ ἔγραφε (1888) στὸ περιοδικό της, Lucifer, ὅτι ἕνα μικρὸ μέρος ἀληθείας εὑρίσκεται σὲ κάθε θρησκευτικὸ καὶ φιλοσοφικὸ σύστημα, ἔργο δὲ τῆς Θεοσοφίας εἶναι νὰ τὸ φιλτράρει καὶ καθαρίσει ἀπὸ τὸν δογματισμό [31]. Ἀκριβῶς στὸ πνεῦμα αὐτό, ἴσως ὅμως χωρίς ἐπίγνωση, σχετικὸ ἄρθρο τοῦ Defencenet.gr  προβάλλει μὲν τὴν προφητεία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Βατοπεδινοῦ (27/05/2012) γιὰ τὰ γεγονότα τῶν ἡμερῶν μας, ἀλλὰ στὸ πλαίσιο αὐτὸ προβαίνει καὶ στὶς ἐξῆς θέσεις, ἐνδεικτικὲς θρησκευτικῆς συγχύσεως:

«Ἑπειδὴ ζοῦμε σὲ παμπόνηρους καιροὺς εἶναι φυσικὸ ὁ Ἕλληνας νὰ στρέφεται στὶς δύο πρωταρχικὲς πηγές του, τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἀρχαιοελληνισμό. Οἱ πιὸ ἔξυπνοι μάλιστα συνδυάζουν καὶ τὰ δύο, καθότι τὰ ἀρχέτυπα τῆς ἑλληνορθοδοξίας μας προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα καὶ διασώθηκαν μέσῳ τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Ὅποιος ἀμφιβάλλει ἂς διαβάσει τὰ κείμενα τοῦ Ἑρμῆ τοῦ Τρισμέγιστου ὅπου ὁ Ἑρμῆς μιλάει γιὰ τὸν Τριαδικὸ Θεό, καὶ γιὰ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ δημιούργησε τὸ Σύμπαν. Καὶ φυσικά εἶναι ἀσύστολο ψεῦδος ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι ἦταν εἰδωλολάτρες, δὲν ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΣΑΝ ΠΟΤΕ!»  [32]

Ἐδῶ λοιπόν ἔχουμε τὴν πλήρη ἀποκάλυψη τῆς πίστεως τοῦ συντάκτη τοῦ ἄρθρου. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ Πίστη γίνεται ἀποδεκτὴ - κατ’ αὐτὸν - ὄχι ὡς ἀποκάλυψη «ἅπαξ παραδοθεῖσα» [33] διὰ τῆς ἐνσάρκου Οἰκονομίας τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καὶ Λόγου, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας, ἀλλ’ ὡς γέφυρα διασώσεως καὶ συνεχείας τῶν ἀρχαιοελληνικῶν μυθευμάτων. Ἀτυχῶς γιὰ τὸν «πιὸ ἔξυπνο» συντάκτη τοῦ ὡς ἄνω ἄρθρου τοῦ Defencenet.gr, δὲν ὑπάρχει καμμία ἀληθὴς σχέση τῆς θεολογίας Ἑρμῆ τοῦ Τρισμεγίστου, ὅπου πρυτανεύει ὁ πανθεϊσμός (τὰ πάντα εἶναι ἐκ φύσεως θεός), μὲ τὴ σαφέστατη διάκριση Θεοῦ - κτίσεως, ἀκτίστου καὶ κτιστοῦ, τῆς «μὴ πιὸ ἔξυπνης» Ὀρθοδοξίας. Τὸ Λεξικὸ τοῦ Σουΐδα μᾶς ἀναπτύσσει τὴν πανθεϊστική αὐτὴ ὀπτικὴ τοῦ ἑρμητισμοῦ τοῦ Ἑρμῆ τοῦ Τρισμεγίστου ὡς ἑξῆς: «ἐκτὸς τούτου [τοῦ ἐν τριάδι θεοῦ] οὐ θεός, οὐκ ἄγγελος, οὐκ οὐσία τις ἄλλη. πάντων γὰρ κύριος καὶ πατὴρ καὶ θεός, καὶ πάντα ὑπ’ αὐτὸν καὶ ἐν αὐτῷ ἐστιν» [34]. Νομίζουμε εἶναι σαφέστατος ἐδῶ ὁ πανθεϊσμός καὶ ἡ ἀπόκλιση ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ἐκτὸς ἂν κάποιος εἶναι ἀμέτοχος τῆς θεολογίας. Ὁ πανθεϊσμὸς αὐτὸς φαίνεται καὶ στὰ ἴδια τὰ ἄρθρα τοῦ Defencenet.gr, ὅπου γίνεται λόγος περὶ «τοῦ θείου χαρακτῆρος τοῦ ἀνθρωπίνου νοός» (ὁπότε εἴμαστε κατὰ φύσιν θεοί) καὶ περὶ τοῦ ὅτι «μία εἶναι ἡ θεία φύση τοῦ κόσμου». Τώρα, πῶς γίνεται βάσει τῆς κοινῆς θεολογικῆς λογικῆς, νὰ καταρρίπτει ὁ ἀρθογράφος τὴν ἀρχαιοελληνικὴ πολυθεΐα βάσει τοῦ πανθεϊσμοῦ (!), νὰ διατείνεται πρωτοφανῶς ὅτι «δὲν ὑπάρχει ἀντίφαση μεταξὺ θεϊσμοῦ καὶ πανθεϊσμοῦ» καὶ ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ὑπῆρξαν ταυτοχρόνως μονοθεϊστὲς καὶ πανθεϊστές, ἐκφεύγει πλέον τῶν στενῶν ὁρίων τῆς διαπραγματεύσεως αὐτῆς. Πάντως, βλέπουμε πράγματι ἐδῶ τὴν ἀναγνώριση τῆς κατ’ οὐσίαν θεϊκότητος τοῦ ἀνθρώπου, δόγμα τοῦ ἐσωτερισμοῦ τῶν μυστικῶν Ἑταιρειῶν, ὅπως προείπαμε, καὶ ὄχι βεβαίως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.  

Ἀκόμη πάντως καὶ ἂν δὲν γινόταν προσπάθεια νὰ ἀναμειχθεῖ ἡ ἀρχαιοελληνικὴ θεολογία μὲ τὴ χριστιανικὴ ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια, καὶ πάλιν ἡ προώθηση τοῦ ἀρχαιοελληνισμοῦ ἔχει ἀποδεδειγμένα προέλευση ἀπὸ τὶς μυστικὲς Ἑταιρεῖες. Ὅπως ἀποδεικνύει ὁ Καθηγητὴς Π.Ν. Τρεμπέλας,  βάσει μασονικῆς βιβλιογραφίας, ἡ Μασονία καυχᾶται πὼς διέσωσε τὰ ἀρχαῖα μυστήρια [35]. Παρομοίως  καυχᾶται καὶ ὁ Μασόνος Τιμολέων Τ. Βρατσάνος: «Εἶναι λοιπὸν ὁ Τεκτονισμὸς ἡ συνέχεια τῶν Ἀρχαιοτάτων Μυστηρίων τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔχει τοὺς ἰδίους μὲ ἐκεῖνα σκοποὺς καὶ προορισμό ... Ὁ σημερινὸς τέκτων γνωρίζει καλὰ ὅτι ἡ μύησίς του στὰ τεκτονικὰ μυστήρια τὸν ἔκαμε τέκτονα ὅμοιο μὲ τὸν Ποσειδῶνα καὶ τὸν Ἀπόλλωνα καὶ τὸν Ἀμφίωνα καὶ τὸν Χριστό».  [36]

Ἐπιστημονικὰ ἄρθρα τοῦ ὁσιολ. Μοναχοῦ π. Ἀρσενίου καὶ τοῦ Δρ. Χαραλάμπους Μηνάογλου ἐπισημαίνουν καὶ ἐξόχως ἀναλύουν τὴ σχέση τῆς νεο-ειδωλολατρίας (ἢ ἀρχαιολατρίας) μὲ τὸν Ἐλευθεροτεκτονισμό καὶ τὴ Νέα Ἐποχὴ (New Age)· ὁ Δρ. Μηνάογλου τονίζει ὅτι ἡ σχέση μασονίας καὶ εἰδωλολατρίας δὲν εἶναι ἀμφίδρομη, ἀλλὰ μονόδρομη: «ὁ τεκτονισμὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ προωθεῖ καὶ χρησιμοποιεῖ τὴν εἰδωλολατρία, μιᾶς καὶ τὸ κῦρος τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πολιτισμοῦ, ποὺ φέρει, τοῦ εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ νὰ ἑδραιώσει τὴν κοινωνικὴ του παρουσία ... Δὲν ἐπιδιώκουν πρωτίστως τὴν ἐπαναφορά της, καθὼς δὲν γνωρίζουν πῶς ἀκριβῶς ἐπετελεῖτο, ἀλλὰ δείχνουν τὴν προτίμησή τους στὸν συγκρητισμό. Ἡ ἀνάμειξη ὅλων τῶν θρησκειῶν σὲ μία πανθρησκεία εἶναι ἡ πλέον συμφέρουσα λύση γιὰ τοὺς τέκτονες, οἱ ὁποῖοι ἐξασφαλίζουν μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τόσο τὴν ἀποκοπὴ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό, ὅσο καὶ τὴν δική τους παγκόσμια κυριαρχία».  Ὁ π. Ἀρσένιος ἀναλύοντας δεκαπέντε κοινὰ σημεῖα τῆς νεο-ειδωλολατρίας (ὅρο τὸν ὁποῖο κατοχυρώνει, παρὰ τὴν ἀπαρέσκεια τῶν ἀρχαιολατρῶν) μὲ τὸ ρεῦμα τῆς New Age, ἐπισημαίνει: «ἡ νεοειδωλολατρία ὡς ρεῦμα, ἰδιαίτερα μάλιστα οἱ ἐπιμέρους τάσεις καὶ ὁμάδες τοῦ νεοσαμανισμοῦ, οἰκοπαγανισμοῦ, τοῦ κινήματος τῶν μαγισσῶν (Wicca), τῆς γυναικείας πνευματικότητος (λατρείας τῆς θεᾶς) κ.ἄ.ὅ. κατὰ γενικὴ σχεδὸν παραδοχὴ τῶν ἐρευνητῶν ἐντάσσονται στὸν χῶρο τῆς Νέας Ἐποχῆς». [37]

Τὸ ἐπίσημο Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικὸ Θρησκειῶν καὶ Αἱρέσεων «φωτογραφίζει» τὴν ἀρθρογραφία τοῦ Defencenet.gr ὅταν γράφει· «Ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη ὅμως τάση νεο-ειδωλολατρίας εἶναι αὐτὴ ποὺ προσπαθεῖ νὰ ταυτίσει τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη μὲ τὴ διδασκαλία περὶ εἰδωλολατρίας. Καταβάλλεται μία ἔντεχνη προσπάθεια ἀποκρυφιστικῆς ἑρμηνείας τῶν Γραφικῶν χωρίων καὶ συγκριτικῆς θεώρησης τοῦ Χριστιανισμοῦ [...] δὲν βάλλεται εὐθέως ὁ Χριστιανισμός, ἀλλὰ καταβάλλεται προσπάθεια ταύτισης καὶ ἐξίσωσης τῶν Χριστιανικῶν ἀληθειῶν μὲ ἐκεῖνες τῶν ἀρχαίων παγανιστικῶν ἀντιλήψεων». [38]

● Συνοπτικὴ κατάδειξη τῆς μασονικῆς σημασίας τῶν ἄρθρων

(α) Ἡ προσπάθεια τῶν δύο πρώτων σχετικῶν ἄρθρων τοῦ Defencenet.gr,  τῆς 12^ης και 14^ης Ἰουνίου, νὰ δειχθεῖ ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἦσαν μονοθεϊστές καὶ ἰδεολάτρες ἀλλὰ ὄχι εἰδωλολάτρες, πλὴν τοῦ ὅτι συγκρούεται μὲ τὰ πορίσματα τῆς σοβαρῆς ἐπιστημονικῆς ἐρεύνης, βοηθεῖ τὸ σχέδιο τῆς Μασονίας νὰ μεταδώσει τὸ ψευδὲς μήνυμα τῆς οὐσιαστικῆς ὁμοφωνίας ὅλων τῶν θρησκειῶν, ὅπως φαίνεται χαρακτηριστικῶς στὸ λῆμμα «Τριὰς» τῆς προαναφερθείσης Μασονικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας: «Ὅλα δηλαδὴ τὰ Μυστήρια ἐδίδασκον τὸν Μονοθεϊσμὸν συνδυαζόμενον ὅμως μὲ τὴν ἰδέαν τῆς Τριάδος, τοῦ ἑνὸς τουτέστι Θεοῦ εἰς τρία πρόσωπα. Ἐδίδασκον ἐπίσης τὸ δόγμα τῆς ἀναστάσεως καὶ τὴν ἀθανασίαν τῆς ψυχῆς» [39]. Ἐν πρώτοις πρέπει νὰ τονισθεῖ, ὅτι ἂν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες δὲν ἦσαν πολυθεϊστὲς καὶ εἰδωλολάτρες, τότε ὅλη  ἡ σχετικὴ ἀπέραντη γραμματεία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας θὰ ἦταν ἄχρηστη καὶ θὰ ἐμφανίζονταν οἱ ἀπολογητὲς Πατέρες νὰ «δέρουν εἰς ἀέρα»· πρᾶγμα, βεβαίως, ἄτοπον, καθ΄ ὅσον οἱ Ἅγιοι Πατέρες οὔτε φαντασιόπληκτοι ἦσαν οὔτε χασομέρηδες γιὰ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ ὑποθέσεις ἄνευ οὐσιαστικοῦ πνευματικοῦ ἀντικρύσματος γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος. Τὸ συγκεκριμένο ἄρθρο τοῦ Defencenet.gr προσπαθώντας νὰ δείξει ὅτι ὁ ἀρχαῖος ἐθνισμὸς ἦταν μονοθεϊστικός, δὲν διστάζει νὰ ἐπικαλεσθεῖ πρὸς τοῦτο τὸν πλατωνικὸ μονοθεϊσμὸ τοῦ ἀριστοτελισμοῦ (πανθεϊστικῶς δὲ παρερμηνευόμενον) καὶ τὸν πανθεϊσμὸ τοῦ ἑρμητισμοῦ, ποὺ ὅμως εἶναι μερικὲς θεολογικὲς τάσεις τῆς ἀρχαιότητος καὶ ὄχι ἡ κυρίαρχη, ἡ δὲ δεύτερη περιορίζεται μόνο στὸ ὕστερη ἀρχαιότητα, στὸ πλαίσιο τοῦ νεο-πλατωνισμοῦ (3^ος – 6^ος αἰ. μ.Χ.) · εἶναι ὅμως αὐτό ἱστορικῶς ὀρθό; Μποροῦμε π.χ. νὰ κατανοήσουμε τὴ Ρωμηοσύνη βάσει τοῦ ἑλλαδιτισμοῦ ἢ τὸν Ὀθωμανισμὸ μέσῳ τοῦ Κεμαλισμοῦ;

Ἐπικρίνοντας τὴν προκατειλημμένη τάση ἀφομοιώσεως τῶν θρησκειῶν στὴν ἱστορικὴ ἔρευνα, ὁ Jean Pierre Vernant, Καθηγητὴς τῶν Πανεπιστημίων Collège de France καὶ São Paulo καὶ ἐπίτιμος διδάκτωρ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Κρήτης, ἐξέχων ἱστορικὸς καὶ ἀνθρωπολόγος, εἰδικευμένος στὴ μελέτη τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, γράφει: «Σήμερα, ἡ ἀπόρριψη τῆς μυθολογίας βασίζεται σὲ μιὰ προκατάληψη ἐναντίον τῆς διανόησης στὰ θέματα θρησκείας. Ἐρευνητὲς αὐτῆς τῆς στάσεως πιστεύουν ὅτι ὄπισθεν τῆς διαφορετικότητος τῶν θρησκειῶν - ὅπως καὶ πέραν τῆς πληθώρας τῶν θεῶν τοῦ πολυθεϊσμοῦ - κεῖται ἕνα κοινὸ στοιχεῖο ποὺ διαμορφώνει τὸν πρωτόγονο καὶ παγκόσμιο πυρῆνα ὅλης τῆς θρησκευτικῆς ἐμπειρίας»· καὶ ἀφοῦ περιγράψει τὶς προεκτάσεις τῆς τάσεως αὐτῆς συνεχίζει· «Συνεπῶς, ἡ ἄρνηση ἀπὸ κάποιους ἐρευνητὲς νὰ λάβουν ὑπ΄ ὄψη τὸ μῦθο, γίνεται ξεκάθαρη: ὁδηγεῖ ἀκριβῶς στὸ σημεῖο ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχή, ὀλιγότερο ἢ περισσότερο συνειδητά, εἶχε τὴν πρόθεση νὰ ὁδηγήσει. Ἐξαλείφοντας τὶς διαφορὲς καὶ ἀντιθέσεις ποὺ διακρίνουν  τοὺς θεοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, ἐξαλείφεται οἱαδήποτε πραγματικὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν πολυθεϊσμῶν ἑλληνικοῦ τύπου καὶ τῆς χριστιανικῆς μονοθεΐας, ἡ ὁποία τότε γίνεται ἕνα πρότυπο. Αὐτὴ ἡ ἰσοπέδωση τῶν θρησκευτικῶν πραγματικοτήτων, ὥστε νὰ τὶς κάνει νὰ ταιριάξουν σὲ ἕνα μόνο καλοῦπι, δὲν μπορεῖ νὰ ἱκανοποιήσει τὸν ἱστορικό».[40]

Ἱκανοποιεῖ ὅμως αὐτὴ ἡ ἰσοπέδωση τὴ Μασονία, τὴ Θεοσοφία καὶ τὴν New Age ποὺ ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ καταδείξουν ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν κοινὸ πυρῆνα· σύμφωνα μὲ τὶς πρώτη καὶ δεύτερη θεμελιώδεις ἀρχές της, ἡ Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία ἀποσκοπεῖ «εἰς τὸν σχηματισμὸν πυρῆνος παγκοσμίου ἀδελφότητος τῆς ἀνθρωπότητος, ἄνευ διακρίσεως φυλῆς, πίστεως, φύλου, τάξεως ἢ χρώματος» καὶ τὴν «ἐνθάρρυνσιν τῆς συγκριτικῆς μελέτης τῶν θρησκειῶν, τῆς φιλοσοφίας, τῆς ἐπιστήμης».[41]

(β) Στὸ ἄρθρο τοῦ Defencenet.gr περὶ Λεμουρίας, ὅσο καὶ ἂν γίνεται προσπάθεια νὰ τοῦ δοθεῖ ἐπιστημονικὴ ἐπίφαση μὲ τὴν ἐπίκληση τῆς «τεχνολογίας» τῶν Λεμουρίων, ἔχουμε καὶ πάλι τὴν κλασσικὴ περίπτωση ἀποπείρας τοῦ νεο-εποχικοῦ ἀποκρυφισμοῦ νὰ ἐπενδύσει τὶς μαγικές του θεωρίες μὲ ἐπιστημονικοφάνεια. Εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτικὴ καὶ πάλι ἡ Μασονικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία: «Λεμούριοι (LEMURIENS). Οἱ κάτοικοι τῆς καταποντισθείσης ἡπείρου Λεμουρίας οἵτινες κατὰ τὴν ἀπόκρυφον παράδοσιν ἀποτελοῦν τὴν τρίτην τῶν ἐπὶ τοῦ πλανήτου ἀνθρωπίνων φυλῶν αἵτινες εἶναι ἐν ὅλῳ ἑπτά [...] Ἦσαν γίγαντες, διότι ἦσαν ἡ πρώτη φυλὴ ἡ προικισμένη μὲ ὑλικὸν σῶμα, ἀρχικῶς δὲ ἦσαν ἑρμαφρόδιτοι [...] Τὴν περὶ τῆς ὑπάρξεως τῆς φυλῆς ταύτης παράδοσιν ὡς καὶ τὸ ἑρμαφρόδιτον αὐτῆς διατηροῦν αἱ πλεῖσται τῶν μυθολογιῶν τῶν ἀρχαίων λαῶν» [42].

Ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐπιστημονικοῦ προβληματισμοῦ περὶ τῶν δῆθεν ἀρχαίων ἡπείρων Λεμουρίας καὶ Ἀτλαντίδος, ἐρωτοῦμε: Τὸ ἑρμαφρόδιτον τῶν Λεμουρίων καὶ τὸ ἄυλον τῶν Προλεμουρίων συνᾴδει μὲ τὴν ἐπιστήμη ἢ μήπως μὲ τὶς μασονικὲς ἀποκρυφιστικὲς δοξασίες περὶ τοῦ ἀρχεγόνου «Ἑρμαφροδίτου - ἀρρενοθήλεος»  («ἡ στιγμὴ ἐντὸς κύκλου») καὶ περὶ τῶν διαφορετικῶν ἐπιπέδων - «σωμάτων» τοῦ ἀνθρώπου (φυσικοῦ, αἰθερικοῦ, ἀστρικοῦ) ; Καὶ ἀκόμη εἶναι τυχαία ἡ ἐνασχόληση τοῦ ἀρθρογράφου τοῦ Defencenet.gr μὲ τὸ θέμα αὐτό; Γιατί ὄχι περὶ τῆς τεχνολογίας λ.χ. τῶν ἀρχαίων Γότθων ἢ τῶν Ρώσων ἢ τῶν Κινέζων, ἀλλὰ τῶν μυθικῶν «Λεμουρίων», θέματος ποὺ ἐμπίπτει στὰ ἐνδιαφέροντα τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καὶ τῆς Μασονίας; 

(γ) Ἡ ἀπενοχοποίηση τῆς λέξεως «δαίμων» ἐπίσης δὲν εἶναι θέμα ἁπλό. Καὶ πάλι, ὑπάρχει «συμπτωματικὴ» (... !) προσπάθεια τῆς Μασονικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας νὰ περάσει τὴν ἴδια γραμμὴ περὶ ἀδιαφόρου χρήσεως τοῦ ὅρου «δαίμων»: «Μέση λέξις παρ’ ἀρχαίοις, σημαίνουσα δαίμονα ἀγαθὸν καὶ δαίμονα κακὸν ἢ πονηρόν· [...] ἡ ἐν ἑκάστῳ ἀνθρώπῳ δύναμις παρὰ τὴν ψυχήν, ἡ προστατεύουσα καὶ καθοδηγοῦσα αὐτόν· ἐνιαχοῦ ἡ δύναμις αὕτη λέγεται σήμερον ὁδηγός [...] Ἀπὸ τὰ ὀλίγα σῳζόμενα τοῦ Ἑρμοῦ τοῦ Τρισμεγίστου βλέπομεν ὅτι καὶ αὐτὸς διδάσκει τὴν περὶ δαιμόνων δοξασίαν» [43]. Βέβαια, «ἐντελῶς κατὰ σύμπτωση» παρομοία προσπάθεια νὰ δοθεῖ θετικὴ ἔννοια στὴ λέξη «δαίμων» ἔκανε πρὸ ὀλίγων ἐτῶν καὶ τὸ γνωστὸ κατεστημένο τοῦ Hollywood μὲ τὴν παιδικὴ ταινία «The Golden Compass» (ἑλλην. τίτλος «Ἡ Πυξίδα τοῦ Βορρᾶ», NewLine 2007).  Ἡ ταινία, ἡ ὁποία προκάλεσε τὴν ἀντίδραση τοῦ Βατικανοῦ (L’ Osservatore Romano, 19 Δεκ 2007) γιὰ τὰ ἔντονα ἀντι-εκκλησιαστικά της μηνύματα (ἡ δική μας Ἱερὰ Σύνοδος ἀείποτε καθεύδει γιὰ τὸ τί ἀποκρυφιστικὰ σκουπίδια βλέπουν οἱ Χριστιανοὶ στὰ media ), παρουσιάζει μεταξὺ πολλῶν ἄλλων καὶ κάθε ἄνθρωπο νὰ ἔχει ἕνα συνοδὸ «δαίμονα» μὲ μορφὴ ζώου, ὡς προέκταση τῆς ψυχῆς του. Ὁ σεναριογράφος καὶ σκηνοθέτης της ταινίας Chris Weitz καὶ οἱ πρωταγωνιστὲς σὲ συνέντευξή τους εἶπαν: «Στὸν κόσμο τῆς Λύρας [τῆς ἡρωΐδος], ποὺ εἶναι ἕνα σύμπαν παράλληλο στὸ δικό μας, δὲν εἶσαι ποτὲ μόνος· πάντοτε ἔχεις αὐτὸν τὸν ἰσόβιο συνοδὸ ποὺ εἶναι κάθε ἄλλη ἰδιότητα τοῦ ἑαυτοῦ σου [...] καθένας ἔχει τὸ ζῶο του, ἕναν δαίμονα, ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὸ ἐσώτερο πρόσωπο, ποιό εἶναι» [44]

Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ρεῦμα αὐτὸ τῆς Νέας Ἑποχῆς, ποὺ προσπαθεῖ νὰ κάνει τὴν ἀνθρωπότητα νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲ ὅ,τι θεωροῦσε ὡς τώρα σατανικό, ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε πάντοτε σαφὴς ὡς πρὸς τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας· οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι παρὰ τὶς ἀγαθὲς ρίζες τοῦ «σπερματικοῦ λόγου» δὲν ἠμπόρεσαν πάντοτε νὰ ἀποφύγουν τὶς ἐπιδράσεις τῶν σκοτεινῶν πνευμάτων. Ἡ κρηπὶς τῶν δογμάτων καὶ συμπερίληψη τῶν Πατέρων, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀντεπεξερχόμενος κατὰ Βαρλαὰμ τοῦ Καλαβροῦ, ἑρμηνεύει συναφῶς τὰ περὶ τοῦ «δαιμονίου» τοῦ φιλοσόφου Σωκράτους· ἀφοῦ ἀναφέρει τὰ ἔργα καὶ τὶς διδασκαλίες ἁμαρτίας τῶν φιλοσόφων, προσθέτει: «Οὔτε τὸ δαιμόνιο ποὺ συνόδευε τὸν Σωκράτη, στὸ ὁποῖο καὶ πειθόταν σἐ ὅλη του τὴ ζωή,  δὲν φανέρωσε σὲ σένα, τὸν δικό μας φιλόσοφο, ποιός ἦταν ὁ φωτισμὸς ἐκείνων [τῶν φιλοσόφων]; Οὔτε καὶ ἀπὸ τὸν δράκοντα ποὺ φανερώθηκε, ὅταν πέθαινε ὁ πλατωνικὸς Πλωτῖνος, ἠμπόρεσες νὰ συνειδητοποιήσεις ποιός ἦταν ὁ φωτισμὸς ἐκείνων καὶ ποιό τὸ δαιμόνιο ποὺ τοὺς συνόδευε, τὸ ὁποῖο ἐκεῖνος ὀνομάζοντας θεῖον, προσπαθοῦσε - καὶ ζώντας καὶ κατὰ τὸν θάνατο - πρὸς ἐκεῖνο νὰ ἀνυψώνει τὸ θεῖον ποὺ ὑπῆρχε, ὅπως ὁ ἴδιος λέγει, μέσα του; Ἀλλὰ ἄκουσε τὸν Πύθιο Ἀπόλλωνα καὶ θὰ μάθεις ἀπὸ ποῦ ὑπῆρχε σ’ ἐκείνους ὁ φωτισμός». [45]

Δὲν προβληματίζεται ὁ ἀρθρογράφος γιὰ τὸ ὅτι ἡ σημασιολογικὴ ἀλλοίωση τῆς λέξεως «δαίμων» τὴν ὁποία ἐπιτηδεύει συμπίπτει μὲ τὰ ἐνδιαφέροντα τῆς Μασονίας καὶ πολὺ περισσότερο μὲ αὐτὰ τοῦ («μή Ἕλληνος» ... ) Chris Weitz ;

(δ) Γιὰ νὰ μὴν ἀναλύουμε τὰ ὑπόλοιπα θέματα καθ’ ἕνα, περιοριζόμαστε χάριν συντομίας στὸ νὰ καταδείξουμε ὅτι ὅλα, ὁμοίως μὲ τὰ παραπάνω ἐκτεθέντα, ὑπηρετοῦν τὴ μασονικὴ καὶ νεο-εποχικὴ στοχοθεσία: τὴν ἀντικατάσταση τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους ἀπὸ τὸ οὑμανιστικὸ (δελφικὲς ἐντολὲς), τὴν ἐκ νέου νοηματοδότηση τῶν θρησκευτικῶν ὅρων καὶ συνειρμῶν (δαίμων=ἄγγελος, Ἁθηνὰ=Παναγία Θεοτόκος), τὴ μύηση τοῦ ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ στὶς ἀρχαῖες τελετές γονιμότητος καὶ λατρείας τῆς «γαίας» (μυστήρια ἀρχαίας Κρήτης), τὴν ἡρωοποίηση τῶν νέων ἀποστατῶν τῆς Ὀρθοδοξίας ( Ἄγγγελος Σικελιανός), τὴν ἀνάδειξη τῆς ὑπερφυσικῆς φυλετικῆς ἀνωτερότητος τῶν Ἑλλήνων ( Ἰχώρ), τὴν τεχνήεσσα ἀμφισβήτηση τῆς κολάσεως (ὡς παραγώγου τοῦ ἀνθρωπίνου φόβου ἔναντι τοῦ mysterium tremendum) τὴν ἐξοικείωση μὲ τὴν παγανιστικὴ ἄποψη περὶ τῶν ἀρχῶν καὶ τῆς δῆθεν παγκοσμίου ἀποδοχῆς, σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες, τῆς θεϊκῆς «Τριάδος» (ὀρφικὴ κοσμογονία). Γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα – σᾶς διαβεβαιοῦμε – θὰ βρῆτε ἀνάλογη ἐνασχόληση στὴν ἀποκρυφιστικὴ (καὶ μασονικὴ) φιλολογία. Εἰδικῶς περὶ τῆς Ἀθηνᾶς καὶ τῆς συνδέσεώς της μὲ τὴν Θεοτόκο ἀπὸ τὸ Defencenet.gr, διαβεβαιώνει ὁ Δρ. Χ. Μηνάογλου: «Ἰδιαίτερη σημασία ἔχει ἡ περίπτωση τῆς Ἀθηνᾶς, καθὼς ἀποτελεῖ τὴν θεότητα ποὺ περισσότερο ἔχει υἱοθετήσει ἡ νεοελληνικὴ συνείδηση ... Ἐπιλέγεται ἀπὸ τοὺς τέκτονες, οἱ ὁποῖοι ἐκμεταλλεύονται τὴν παραδοσιακὴ ἀγάπη τῶν Ἑλλήνων γιὰ τὴ γνώση, μιᾶς καὶ ἡ κόρη τοῦ Δία συμβόλιζε τὴ σοφία. Ὡς τέτοιο σύμβολο μπορεῖ νὰ γίνει εὐκολότερα καὶ εὐρύτερα ἀποδεκτὸ ἀνάμεσα στοὺς Ρωμηούς. ἀπὸ ὅσο θὰ γινόταν ὁ Διόνυσος, γιὰ παράδειγμα, τὸ σύμβολο τῆς κραιπάλης». Τὰ ἴδια σημειώνει ὁ κ. Μηνάογλου γιὰ τὴν προτίμηση τῆς Μασονίας στὸν Ὀρφισμό. [46]

● Ἐπίλογος

Τὸν τελευταῖο λόγο δίνουμε στὸν προαπελθόντα (2010) ἑλληνολάτρη Γιάννη Φουράκη, ὁ ὁποῖος μὲ ἀπρόσμενη εἰλικρίνεια ἀποκαλύπτει ποιοί εὑρίσκονται ὄπισθεν τῆς πολεμικῆς κατὰ τῆς Ἑλληνορθοδοξίας, μέσῳ τῆς ἑλληνολατρίας - ἀσχέτως ἂν ὁ ἴδιος ἐννοοῦσε αὐτὴ τὴν Ἑλληνορθοδοξία διαφόρως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν τελευταία του ὁμιλία, στὴν Αἴθουσα Προβολῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ «ΑΛΣ», στὶς 24 Σεπτεμβρίου 2010.

«ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Εἴπαμε, λοιπόν, γιὰ τὶς ὀργανώσεις τὶς κεντρο-ελληνικές, ὅπως παραδείγματος χάριν τὸ “ Ἰδεοθέατρον”, τὸ “Πάνθεον”, τὸ “ Υ.Σ.Ε.Ε”, τὴν “ Ἑλληνικὴ Λέσχη”, “ Ἑλληνικὴ Ἑστία”, “ Ἡ Ἀρχαία Ἑλληνικὴ Λατρεία” καὶ τὸ “Περιστύλιον”, ἂν ἐρευνήσουμε ποιοί εἶναι οἱ ἱδρυτὲς αὐτῶν, καὶ ἅλλων πολλῶν, δυστυχῶς θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ὅλοι εἶναι Μασόνοι. Καὶ νὰ διερωτηθοῦμε ... ΑΚΡΟΑΤΡΙΑ: Τῶν ἀρχαιόφιλων;  Ἔχω μείνει ἄναυδη! ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Ναί, ναί, τί ... ΑΚΡΟΑΤΡΙΑ: Γιατὶ δὲν ξέρω ποιόν νὰ πιστεύσουμε ... ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Μά, ἀκριβῶς ἐκεῖ εἶναι ... Ὅλοι μας, ὅλοι μας ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι τὰ τελευταῖα χρόνια παριστάνουμε τοὺς ταγοὺς καὶ τοὺς συγγραφεῖς εἴμαστε κοινοὶ ἀπατεῶνες· μὴ ἐξαιρουμένου καὶ τοῦ ὁμιλοῦντος. Ἔτσι; Καὶ ἄλλοι, ἄλλοι, εἶναι συνειδητοὶ πράκτορες. Καὶ τί νὰ σᾶς πῶ, γιὰ τὸν “Δαυλό”;  Ἔ, γιὰ τὸν “Δαυλό”, ὁ ὁποῖος πράγματι ... εἶχε σημαντικὰ ἄρθρα! Ποιός ἦταν ὁ σκοπός; Νὰ κηλιδώσει τὴν Ἑλληνορθοδοξία! ΑΚΡΟΑΤΡΙΑ: Ὁ Κεραμυδᾶς, ὅλοι αὐτοί; ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Τί ... ὁ Κεραμυδᾶς, τί νὰ σᾶς πῶ, δὲν θέλω, ὁ Θεὸς νὰ συγχωρέσει τὸν ἄνθρωπο. Ὁ Κεραμυδᾶς ἦταν ἐνσυνείδητο πρακτοράκι· ἐδῶ στὴν Μπακάκου ἀπὸ πάνω, στὸν 4^ο ὄροφο ... ΑΚΡΟΑΤΡΙΑ: Αἰσθάνομαι ἠλίθια! ΦΟΥΡΑΚΗΣ: Ὅλοι μας! μακάρι νὰ ἤσαστε ἡ μόνη. Ἐγὼ ποὺ εἶμαι μὲς στὸ κύκλωμα εἶμαι ἀκόμη περισσότερο ἠλίθιος.»  

Καὶ ὁ ὁμιλῶν συνεχίζει περὶ τῆς μασονικῆς ἰδιότητος τῶν συγγραφέων Καλογεράκη καὶ Ἀναστασάκη, μὲ τὸν δεύτερο ἐκ τῶν ὁποίων ἦλθε σὲ σύγκρουση κατὰ τὴ διάρκεια τηλεοπτικῆς ἐκπομπῆς [47]

Κατακλείοντας τὸ ἄρθρο αὐτὸ θέλουμε νὰ τονίσουμε ὅτι δὲν ἀρνούμαστε σὲ κανέναν τὸ δικαίωμα νὰ πιστεύει σὲ ὅ,τι θέλει· ὅμως χάριν τῆς Ἀληθείας, ποὺ εἶναι ὁλόκληρη μόνον ὁ Χριστός, ἀρνούμαστε τὴ διαστρέβλωση τῆς Ὀρθοδοξίας μέσῳ  τῆς ἀναμείξεώς της μὲ στοιχεῖα τοῦ ἐθνισμοῦ καὶ τῆς νεο-εποχικῆς πανθρησκείας, ὅπως εἶναι λ.χ. ὁ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος, πολὺ περισσότερο ὅταν δίνεται ἡ ἐντύπωση ὅτι ἀπὸ τοὺς φορεῖς τῆς ἀναμείξεως αὐτῆς καταπολεμεῖται ὁ ἰσοπεδωτισμὸς τῆς Νέας Παγκοσμίου Τάξεως.

Εἶναι ἄξια προσοχῆς τὰ ἑξῆς στοιχεῖα στὴν ἀτζέντα τῶν προαναφερθέντων ἄρθρων τοῦ Defencenet.gr : (α) ἡ μασονικῆς τάσεως θεματολογία συγκεκριμένων θρησκευτικῶν εἰδήσεων τῆς ἱστοσελίδος, (β) οἱ ἰδιαίτερες ἀναφορὲς στὸν Ἑρμῆ τὸν Τρισμέγιστο, τὸν εἰσηγητὴ  τῆς Ἀλχημείας καὶ τῆς μαγείας, νεοπλατωνικὸ ἥρωα σφόδρα ἀγαπητὸ στὴ Μασονία, ἐξ οὗ καὶ ἡ ὕπαρξη Ἑρμητικῆς Μασονίας (Hermetische Freimaurerei ) [48] , καὶ (γ) ἡ νεοταξικὴ ἐπιβουλὴ κατὰ τῆς μοναδικῆς θεανδρικῆς ἀρετῆς τοῦ Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸ τελευταῖο ἄρθρο περὶ τοῦ χειρογράφου καὶ τῆς Karen L. King.

 Θέλει τὸ ἀγαπητὸ Defencenet.gr νὰ λάβει σοβαρῶς ὑπ’ ὄψιν τοὺς φιλικῆς προθέσεως προβληματισμοὺς αὐτούς περὶ τῆς θρησκευτικῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων, ἡ ὁποία ὑποστασιάζει τὴ «Δελφικὴ Ἰδέα» τοῦ Ἄγγελου Σικελιανοῦ, ἂν πράγματι ὑπερασπίζεται πλὴν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία;

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Ἔρχεται ἡ Πανθρησκεία – Οὐδέτερο σύμβολο πίστης στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Λονδίνου http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=41442&Itemid=52

[1α] Προσφυγή Ρωσίας στὸ ΕΔΑΔ γιὰ τὸ διωγμὸ ποὺ ὑφίσταται ὁ Χριστιανισμὸς στὴν Εὐρώπη http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=49651&Itemid=139

[3] Παρεμπιπτόντως καὶ πάντοτε στὰ πλαίσια καλόβουλης κριτικῆς ἐπισημαίνουμε ὅτι εἶναι λάθος ἡ μοναδικῆς ἀξίας προφητεία τῶν ἑβδομήκοντα ἑβδομάδων τοῦ Προφήτου Δανιὴλ (κεφ. 9^ον ) ἡ ὁποία ἐφαρμόζεται μόνον στὸ Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι ἀφορᾷ στὰ γεγονότα ἀπὸ τὸ 450 π.Χ. μέχρι τὴν 4^η δεκαετία μ.Χ., νὰ ἐφαρμόζεται στὸν Ἀντίχριστο. Ἐννοοῦμε, τὴν εἴδηση τοῦ Defencenet.gr τῆς 11^ης Σεπτεμβρίου περὶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.

[4] Αρχιμ. Χριστοφοροσ Τσιακκασ, Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικὸ Θρησκειῶν καὶ Αἱρέσεων, Παραχριστιανικῶν-Παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων καὶ Σύγχρονων Ἰδεολογικῶν Ρευμάτων, ἐκδ. Ἱ. Μ. Τροοδιτίσσης, Κύπρος 2002, σελ. 341.

[5] Ἰω. 4, 27

[6] Ἀπ. 14, 4

[7] Πρὸς Πολύκαρπον 5, PG 5, 724A.

[8] Ματθ. 23,4 καὶ Λουκ. 11,46

[9] Ἰω. 13, 15. Πρβλ. καὶ Α΄ Ἰω. «Ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησε, καὶ αὐτὸς οὕτω περιπατεῖν».

[10] Ματθ. 19, 12. Πρβλ. καὶ Α΄ Κορ. 7, 26-34.

[11] Ρωμ. 9, 5

[12] Ρωμ. 11, 36

[13] Ἰω. 9, 32

[14] Ρωμ. 4, 17 · Ψαλμ. 148, 5

[15] Γεν. 4, 1

[16] Πρωτοπρ. Θ. Ζησησ, Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου κατὰ τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, Πατερικὰ 2, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 188ἑ. · «Ὁ Ἀδὰμ πλασθεὶς ἐκ παρθένου γῆς καὶ ζωοποιηθεὶς ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἠστόχησεν. Ὁ νέος Ἀδὰμ, ἐκ παρθένου γυναικὸς καὶ δι΄ Ἁγίου Πνεύματος γεννηθείς, ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιτύχῃ εἰς ὅ,τι ἀπέτυχεν ὁ πρῶτος». Περὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ ὅτι «ἐν τῷ Παραδείσῳ παρθενία ἐπολιτεύετο» καθὼς καὶ γιὰ τὴν παρθενία τοῦ Νέου Ἀδὰμ Χριστοῦ, βλ. Ο Αυτοσ, Τέχνη Παρθενίας· γάμος καὶ ἀγαμία εἰς τὰ περὶ παρθενίας πατερικὰ ἔργα, Πατερικὰ 3, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσσαλονίκη 1997.

[17] Ἐφ. 1, 10

[18] Α΄ Κορ. 15, 45.47.49

[19] Ὀβδ. 4, 3 καὶ Ἀββ. 3, 3

[20] Ἰω. 1, 16 Πρβλ. 15, 5.

[21] Βλ. Πρωτοπρ. Θ. Ζησησ, Τέχνη Παρθενίας, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 167-187. Δυαλισμός (μεταφυσικὸς ἢ κοσμολογικὸς τοῦ Πλάτωνος): ἡ θεωρία πὼς διακρίνονται σαφῶς ὡς τελείως ἀνεξάρτητες καὶ αὐθυπόστατες ἀρχὲς ἡ ὕλη καὶ οἱ ἰδέες

[22] Μ. Φυσεντζιδησ, Ἐπιφανεῖς καὶ Διάσημοι Ἕλληνες Ἐλευθεροτέκτονες 1880-1970, τόμ. Α΄, ἐκδ. «Βογιατζῆ», Ἀθήνα 2008, σελ. 62-69.

[23] Αρχιμ. Χαραλαμπησ Βασιλοπουλοσ, Ξεσκέπασμα τῆς Θεοσοφίας, ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Τύπου», Ἂθῆναι 1989, σελ. 55. Τὰ ἀποκαλυπτικὰ στοιχεῖα τοῦ τεύχους αὐτοῦ, ὅπως καὶ πολλῶν ἄλλων παρομοίων, προέρχονται ἀπὸ τὸν πρώην Μασόνο συνεργάτη τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, τὸν Dr. D.C. Yermak. Περὶ τῶν ἐπιδράσεων τοῦ Νιτσεϊσμοῦ, τῆς Θεοσοφίας, τοῦ φυσιοκρατικοῦ μυστικισμοῦ καὶ τοῦ νεοπαγανισμοῦ ἐπὶ τοῦ Σικελιανοῦ ποιεῖται λόγον, παρὰ τὴν ἐπαινετικὴ του τάση, καὶ ὁ Ε.Ν. Μοσχοσ, «Σικελιανὸς Ἄγγελος», Θ.Η.Ε. 11 (1967) 142.

[24] Ὁ Καθηγητὴς Λιαντίνης ἐπεσήμανε σὲ ὁμιλία του (1998), ὅτι συγκεκριμένο τμῆμα τῶν «Ἀδερφοφάδων» τοῦ Νίκου Καζαντζάκη (κεφ. VII) εἶναι ἐπὶ λέξει δάνειο ἀπὸ τὴν αἰγυπτιακὴ «Βίβλο τῶν Νεκρῶν» (Will Durant, Our Oriental Heritage, chap. VIII, p. 196). Βλ. LiantinisORG, Ὁ Νίκος Καζαντζάκης δὲν εἶναι μεγάλος συγγραφέας, http://www.youtube.com/watch?v=mduuzWvVyRc

[25] Αντ. Γ. Ανδριανοπουλοσ, Τί εἶναι ὁ Τεκτονισμός, Ἀθῆναι 1931, σελ. 39· παρὰ τῷ Αρχιμ. Χριστοφοροσ Τσιακκασ,  ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 574

[26] Εδ. Συρε, Οἱ Μεγάλοι Μύσται, μτφρ. Ν. Καπνᾶ, ἐκδ. Ἀργ. Παπαζήση, Ἀθήνα 1949^[3]. Ὑπάρχουν νεότερες, ἀλλὰ καὶ σύγχρονες ἐκδόσεις.  

[27] Benjamin Creme, Breaking the biggest story in history (transcript from Los Angeles Press Conference, November 25, 1997), «Every cosmic cycle, one or other of these Masters comes into the world as a teacher for that time ― as Krishna, the Buddha, the Christ, Mohammed. These are all Masters, coming all of them from the same spiritual center of the world, the Spiritual Hierarchy of Masters and initiates who make the next kingdom up above the human». http://www.share-international.org/background/bcreme/BC_pressconf.htm 

[28] Ἰω. 10,8 καὶ Ματθ. 24, 23.24

[29] Β.Α. Λαμπροπουλοσ, Τὸ Μαῦρο Λεξικὸ τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας, ἐκδ. Βασδέκης, 2001^[2] , σελ. 152. Σύμφωνα μὲ τὸν Β. Λαμπρόπουλο (στὴν εἰσαγωγή του) τὸ Μαῦρο Λεξικὸ εἶναι ἐπιτομὴ τῆς Μασονικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας.

[30]  Ὅπως τὸ ντοκυμαντὲρ The Lost Tomb of Jesus τοῦ DiscoveryChannel, ποὺ ὑποστηρίζει ὅτι βρέθηκαν σὲ δύο σαρκοφάγους τὸ 1980 στὰ Ἱεροσόλυμα «τὰ ὀστᾶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῆς γυναίκας του Μαρίας Μαγδαληνῆς», καὶ τὸ ἀνάλογο τοῦ BBC, The Secret Family of Jesus, ποὺ ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν πίστευαν οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ λοιπὴ προπαγάνδα περιλαμβάνει ἀκόμη πιὸ θεοσοφιστικοῦ περιεχομένου φίλμ, ὅπως τὸ σχετικὸ μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ Χριστοῦ ὡς βουδδιστοῦ μοναχοῦ:  BBC, Did Jesus Die?

[31] Helena P. Blavatsky, “To the Readers of “Lucifer”, Lucifer, January 1888: «There is, and can be, but one absolute truth in Kosmos. And little as we, with our present limitations, can understand it in its essence, we still know that if it is absolute it must also be omnipresent and universal; and that in such case, it must be underlying every world-religion--the product of the thought and knowledge of numberless generations of thinking men. Therefore, that a portion of truth, great or small, is found in every religious and philosophical system, and that if we would find it, we have to search for it at the origin and source of every such system, at its roots and first growth, not in its later overgrowth of sects and dogmatism. Our object is not to destroy any religion but rather to help to filter each, thus ridding them of their respective impurities. In this we are opposed by all those who maintain, against evidence, that their particular pitcher alone contains the whole ocean. How is our great work to be done if we are to be impeded and harassed on every side by partisans and zealots? It would be already half accomplished were the intelligent men, at least, of every sect and system, to feel and to confess that the little wee bit of truth they themselves own must necessarily be mingled with error, and that their neighbours' mistakes are, Eke their own, mixed with truth».

[32] Ἰωσὴφ Βατοπαιδινός: "Θὰ ὑπάρξει πολιτειακή ἀνωμαλία" http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=43003&Itemid=131

[33] Ἰούδα 3, 3

[34] Λεξικὸ Σουΐδα, Θύραθεν Ἐκδόσεις, Θεσσαλονίκη, ἄ.χ., σελ. 463.

[35] Π.Ν. Τρεμπελασ, Μασσωνισμός, ἐκδ. «Σωτήρ», Ἀθῆναι 1986, σελ. 85-96.  

[36] Βιβλίον τοῦ Μαθητοῦ, Ἀθῆναι 1953, σελ. 6. Παρὰ Β.Α. Λαμπροπουλοσ, Ντοκουμέντα τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας, Ἀθήνα 1977, σελ. 23.

[37] Μοναχοσ Αρσενιοσ Βλιαγκοφτησ, «Νεοειδωλολατρία καὶ “Νέα Ἐποχὴ”», Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας· Δωδεκαθεϊσμὸς - Ὑποτίμηση Παλαιᾶς Διαθήκης - Ὀλυμπιακοὶ Ἀγῶνες, Πρακτικὰ Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, ἐκδ. Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 364 καὶ 364-376. Χαρ. Μηναογλου, «Τεκτονισμὸς καὶ εἰδωλολατρία στὸν ἑλληνικὸ χώρο», Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας, ἔνθ ἀνωτ., σελ. 327.331ἑ.

[38] Ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 660.662

[39] Β.Α. Λαμπροπουλοσ, Τὸ Μαῦρο Λεξικὸ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 393.

[40] Jean-Pierre Vernant, «Greek religion», The Encγcloρedia οf Religiοn, τόμ. 6, ἐκδ. Mircea Eliade, Macmillan Publishing Company, New York 1987, σελ. 101· «Today, the rejection of mythology is based on an anti-intellectualist presumption in religious matters. Scholars of this standpoint believe that behind the diversity of religions -  just as beyond the plurality of gods of polytheism -  lies a common element that forms the primitive and universal core of all religious experience ... Thus, the refusal of some scholars to take myth into account becomes clear: it leads exactly to that which from the beginning was meant, more or less consciously, to be proved. By effacing the differences and the oppositions that distinguish the gods from one another, any true difference is effaced between polytheisms of the Greek type and Christian monotheism, which then becomes a model. This flattening out of religious realities to make them fit a sinlge mold cannot satisfy the historian».

[41] Πρβλ. Κ.Ν. Μελισσαροπουλοσ, «Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία», Νεώτερον Ἐγκυκλοπαιδικὸν Λεξικὸν 9 (ca. 1960) 555

[42] Β.Α. Λαμπροπουλοσ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 227.

[43] Β.Α. Λαμπροπουλοσ, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 285ἑ. 

[44] NewLine, The Golden Compass: Defining Daemons, http://www.youtube.com/watch?v=5alYLJS4OrE . «In Lyra’s world which is a parallel universe to our own, you’re never alone; you always have this companion for life who is every other facet of you [...] everybody has his animal, a daemon, which represents the inner person, who they are [...] as a child your daemon is able to take whatever form it wants to [...] I think having a daemon is like instead of wearing, you know, a heart on your sleeve, it’s your heart walking side by side by you. I think the daemon is the voice inside your head, a gut feeling so maybe you shouldn’t do that, and that’s what the daemons are, except they just express it outloud and they’re visible, they’re out there [...] The worst think that could happen is that someone would take your daemon away from you; and the most terrifying thing would be to see a human being without their daemon, because it would be as though operating somebody without their head».

[45] Ἐπιστολὴ Α΄ Πρὸς Βαρλαὰμ 46, Γρηγοριου του Παλαμα Συγγραμματα, ἐκδ. Π. Χρηστου, τόμ. Α΄, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 252· «Οὐδέ τὸ συμπαρομαρτοῦν τῷ Σωκράτει δαιμόνιον, ᾧ καὶ διετέλει διὰ βίου πειθόμενος, ὑπέφηνέ σοι τῷ καθ᾿ ἡμᾶς φιλοσόφῳ τίς ἐκείνων ὁ φωτισμός; Οὐδ᾿ ὑπὸ τοῦ φανέντος δράκοντος, τοῦ πλατωνικοῦ θνῄσκοντος Πλωτίνου, συνιδεῖν ἐδυνήθης τίς ἐκείνων ὁ φωτισμός καὶ τί τὸ συνὸν ἐκείνοις δαιμόνιον, ὃ θεῖον ἐκεῖνος καλῶν τὸ ἐν αὐτῷ καθάπερ αὐτὸς λέγει, θεῖον ἀνάγειν ἔσπευδε πρὸς ἐκεῖνο καὶ διὰ βίου καὶ τελευτῶν; Ἀλλ᾿ ἄκουσον Ἀπόλλωνος τοῦ Πυθοῖ καὶ μαθήσῃ πόθεν ἐκείνοις ὁ φωτισμός.»

 [46] Χαρ. Μηναογλου, «Τεκτονισμὸς καὶ εἰδωλολατρία στὸν ἑλληνικὸ χώρο», ἔνθ’ ἀνωτ., σελ.330 (καὶ ὑποσημ. 11). 

[47] Ὁμιλία τοῦ Φουράκη Π. Ἰωάννη στὴν ΑΛΣ. 12 ἀπὸ 17 http://www.youtube.com/watch?v=z-PWCGozs3Q

[48] Στὸ γερμανικὸ μασονικὸ Λεξικὸ τῶν Λένχοφ καὶ Πόζνερ, γίνεται παραδεκτὸ ὅτι στὴ διείσδυση στὴ Μασονία (κυρίως τὴ γαλλικὴ Μασονία) ἀλχημιστικῶν καὶ μαγικῶν στοιχείων τὸν 18^ο αἰ. εἶχε σημαντικὸ ρόλο ὁ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται καὶ εἰσηγητής τους. Ἐξ αὐτῆς τῆς αἰτίας αὐξήθηκαν καὶ οἱ ἑρμητικοὶ συμβολισμοὶ στὰ τελετουργικὰ τῶν ἀνωτάτων βαθμῶν: «Er gilt auch als Erfinder der Alchimie und der Magie, daher der Name hermetische Kunst für Alchimie, die in einer hermetischen Kette als Geheimlehre weitergegeben wurde... Zur Zeit der Infiltrierung der Freimaurerei mit alchimistischen und magischen Bestandteilen (18. Jahrhundert) spielt daher auch der H.T. eine Rolle. Eine hermetische Maurerei (s.d.) bestand damals besonders in Frankreich in zahlreichen Systemen ... Im 18. Jahrhundert war die Zahl der alchimistischen, hermetisch gedeuteten Symbole in manchen freimaurerischen Hochgradriten sehr beträchtlich». E. Lennhof –O. Posner, Internationales Freimaurer Lexikon, Amalthea Verlag, Wien-München 1975, σελ. 690.

  

Δημοσιεύθηκε στο φύλλον τῆς 28.9.12 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» 

Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον    www.egolpion.com

27   ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2012

http://www.egolpion.com/defencenet_gamos.el.aspx