Ἡ ἀρρώστια τῆς ὑποκρισίας, Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ- Κυριακή Ι' Λουκᾶ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀρρώστια τῆς ὑποκρισίας, Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ- Κυριακή Ι' Λουκᾶ, 6-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

27.Ὁ ἀγαπῶν παιδείαν, ἀγαπᾷ αἴσθησιν...-Παροιμίαι Σολομῶντος, Κεφ. 12(στ...

Πῶς καί ἀπό πού ὁ νούς γίνεται μέτοχος τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί φέρεται εἰς τό ὕψος τῆς θεωρίας καί πώς διατηρεῖται εἰς τήν κατάστασιν αὐτήν τῆς Χάριτος Γ΄;, Εὐεργετινός Τόμος Δ΄, Ὑπόθεση ΚΔ΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς καί ἀπό πού ὁ νούς γίνεται μέτοχος τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί φέρεται εἰς τό ὕψος τῆς θεωρίας καί πώς διατηρεῖται εἰς τήν κατάστασιν αὐτήν τῆς Χάριτος Γ΄;, Εὐεργετινός Τόμος Δ΄, Ὑπόθεση ΚΔ΄, 6-12-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Γένεσις, Κεφ. 10 καί 11, Ο πύργος της Βαβέλ- η κληση του Αβρααμ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Γένεσις, Κεφ. 10 καί 11, Ο πύργος της Βαβέλ- η κληση του Αβρααμ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Γιά παιδιά καί νέους), 5-12-2025

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com, 

 

Πρώην ὑπουργὸς Ὑγείας τῆς Ρωσίας ὁμολογεῖ…

Ἴσως νὰ ἔρθει ἕνας καιρός, καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι σύντομα, θὰ ρωτᾶνε καθένα: ἐσύ, σὲ ποιόν πιστεύεις; θὰ ὁμολογήσουμε τότε τὸν Χριστὸ ἄφοβα; ἢ θὰ τὸν ἀρνηθοῦμε χάριν τῆς εὐημερίας καὶ τῆς ἡσυχίας;

Πρὸς ἐνίσχυση τῆς πίστης μας, πρέπει πιὸ συχνὰ νὰ στρε­φόμαστε στὴ ζωὴ τῶν ὁμολογητῶν ποὺ ὑπέφεραν γιὰ τὴν πίστη.

Τὸν καιρὸ τῆς διακονίας μου στὴ Σαμαρκάνδη, γνωρίστηκα μὲ κάποιον ἡλικιωμένο ἱερέα, τὸν π. Κοδράτο, καὶ τὴν ἀναγνώστρια Ἀγριππίνα Ἰ­βάνοβνα Μέλεντσουκ. Ἐκπληκτικὴ πραγματικὰ ἡ μοῖρα τους. Καὶ οἱ δύο κατάγονται ἀπὸ τὴ Λευκορωσία. Καὶ οἱ δύο ἡλικιωμένοι. Καὶ οἱ δύο ἀ­νάπηροι. Καὶ οἱ δύο ἐξορίστηκαν δέκα χρόνια. Τὸ ὅτι εἶναι συμπατριῶτες, τὸ συνειδητοποίησαν στὴν ἐνορία, ὅταν ὁ π. Κοδράτος ἔστρεψε τὴν προσοχή του στὴν γκριζαρισμένη γριούλα Ἀγριππίνα, ἐπειδὴ ἔ­ψελνε πολὺ ὡραία. Εἶχε τέτοια θεσπέσια φωνή! Ἔτσι λοιπὸν τὴν ἔκανε ἀναγνώστρια.

Ἡ Ἀγριππίνα ἔχει ὑποφέρει γιὰ τὸν σταυρό, δηλαδὴ γιὰ τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖο δὲν ἔβγαλε ἀπὸ πάνω της ἀκόμα καὶ ἀπειλούμενη μὲ φυλακὴ καὶ ἐξορία. Οἱ γονεῖς της, ἐχθροὶ τοῦ λαοῦ, συνελήφθησαν, καὶ τὴν ἴδια τὴν ἔστει­λαν σὲ ὀρφανοτροφεῖο. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, βρῆκε δουλειὰ στὸ Μὶνσκ στὴν ὑφαντουργία. Ὁ προϊστάμενος τοῦ ἐρ­γα­στηρίου της πρόσεξε πὼς φοροῦσε σταυρό, καὶ τὴν πλη­σίασε:

–Ἀγριππίνα, βγάλε τὸν σταυ­ρό, τῆς εἶπε.

Ὅσιος Δανιὴλ Κατουνακιώτης – Κανῶν Ὁμολογιακοῦ Ἤθους

(Ως Έκφραση Νηπτικής και Ομολογιακής Αυτοσυνειδησίας – Κανών Ομολογιακού Ήθους)

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ. ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Ο Όσιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης υπήρξε η μυστική πηγή του Αγίου Πνεύματος, που ξεδίψασε τις καρδιές των Ορθοδόξων Χριστιανών. Εξ αρχής κατενόησε, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/λεως εξελίσσετο σε «εστία οικουμενιστικής ανανεώσεως», γι’ αυτό και σε γραπτό μήνυμά του για τη «Μελλοντική Οικουμενική Σύνοδο» – εξέθεσε – ως θέμα ιδιάζοντος χρέους έναντι της Ορθοδοξίας προφητικά τις αποστατικές αποκλίσεις της «συνόδου» (2016-Κρήτη). Σε κάποιο υψηλόβαθμο κληρικό, ο οποίος ευρίσκετο υπό την επίδραση οικουμενιστικής θεωρήσεως της αγάπης, τόνισε: «Αυτή η νοοτροπία προαλείφει το έδαφος για την κακοδοξία. Οι Πατέρες αφιέρωσαν χρόνο, κόπο και αίμα για την ορθή πίστη. Υπέφεραν εξορίες, φυλακές, βασανιστήρια, θάνατο. Δεν μπορούμε να αδιαφορούμε για το δόγμα. Είμαστε όλοι επιφορτισμένοι με ιερό καθήκον να παραδώσουμε την ορθοδοξία ανόθευτη στις επόμενες γενιές. Θα δώσουμε λόγο, ο καθένας ανάλογα με τη θέση του, για το πόσο πιστός έμεινε στην Ορθοδοξία. Διότι χωρίς πίστη αποκοπτόμαστε από την Εκκλησία, μέσω της οποίας γινόμαστε κοινωνοί της Θείας Χάριτος. Χωρίς τη χάρη δεν μπορεί να έρθει η αγάπη, η οποία είναι χάρισμα του Αγίου Πνεύματος. Η αγάπη χωρίς Χριστό δεν είναι αληθινή, αλλά ιδιοτελής και ψεύτικη».

Η άσκηση αυτής της μορφής Εκκλησιολογικού – Δογματικού ελέγχου από τον όσιο Δανιήλ υπογραμμίζει (αναμφίβολα) την αποστασιοποίησή του (μη πνευματική κοινωνία) από την κοινωνία των (τότε) αγαπολόγων Πατριαρχικών Οικουμενιστών, οι οποίοι στο όνομα της αγάπης εβύθιζαν τους πιστούς στην αίρεση.

Οἱ κακοδοξίες τοῦ παπισμοῦ.

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ – ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Αναδημοσίευση: Εκ του τεύχους «Εν συνειδήσει» – Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Οι διαφορές ανάμεσα στη Ορθοδοξία και τον παπισμό είναι πολλές και μεγάλες, παλαιές και νεότερες και αφορούν τόσο σε δογματικά ζητήματα όσο και σε θέματα εκκλησιαστικής εμπειρίας, λατρείας, τέχνης και γενικώτερα αντιλήψεων και βιοθεωρίας. Θα επιχειρήσουμε εδώ μία συνοπτική παρουσίασή τους αντλώντας από τα κείμενα των Αγίων Πατέρων και συγχρόνων θεολόγων, Μητροπολιτών και Γερόντων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι με ενάργεια και ορθόδοξο φρόνημα αναδεικνύουν την παρεκτροπή από την ορθή πίστη και τις κακοδοξίες του παπισμού. Για την καλύτερη κατανόηση των διαφορών ορθοδοξίας και παπισμού είναι απαραίτητο να εξετάσουμε συνολικά τον εκκλησιαστικό, κοινωνικό και πολιτικό περίγυρο της εποχής. Για τον σκοπό αυτό παραθέτουμε πολύ σύντομα κάποια ιστορικά γεγονότα που στάθηκαν σταθμοί στην γέννηση του παπισμού και στην πορεία του προς την διαίρεση και το σχίσμα.

Ιστορική αναφορά

Η αρχαία Ορθόδοξη Λατινική Εκκλησία της Δύσεως στην παλαιά Ρώμη είχε πάντοτε κοινωνία με την Ορθόδοξη Ανατολή και τα πατριαρχεία της. Το γεγονός που ανέτρεψε την αρμονική αυτή κοινωνία μεταξύ Ανατολής και Δύσεως είναι η κατάληψη της δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τους Φράγκους κατά την διάρκεια του 5ου και 6ου αι., όταν η Δυτική Ευρώπη ζει τον καταιγισμό των βαρβαρικών επιδρομών που μετέβαλαν ριζικά τα πολιτιστικά και θρησκευτικά δεδομένα της.

Οι Φράγκοι, λαός πρωτόγονος και απολίτιστος την εποχή εκείνη, από την πρώτη στιγμή του εκχριστιανισμού τους εξέλαβαν και αφομοίωσαν με λανθασμένο τρόπο την χριστιανική διδασκαλία. Η χριστολογία και η τριαδολογία τους υπήρξε ανέκαθεν προβληματική, καθώς οι αντιλήψεις τους για την Αγία Τριάδα ήταν έντονα επηρεασμένες από τον αρειανισμό.

Στην φραγκική Σύνοδο του Τολέδο το 589, παρά την φαινομενική καταδίκη του αρειανισμού, υιοθετούν μία άλλη μορφή λανθασμένης τριαδολογίας, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού, την οποία αργότερα προσέθεσαν και στο Σύμβολο της Πίστεως.

Συζητήσεις τῶν Μεγάλων Ρώσων Πρεσβυτέρων 26

Όσιος Βαρνάβας ο Γεθσημανή

(1831–1906)

Ακόμα και κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Άγιος Βαρνάβας ονομαζόταν «γέροντας-παρηγορητής». Προσκυνητές από όλη τη Ρωσία συνέρρεαν στον τόπο των ασκητικών του άθλων - τη Σκήτη της Γεθσημανής στη Λαύρα της Αγίας Τριάδας-Σεργίου. Είναι αδύνατο να περιγραφούν τα παραδείγματα της διορατικότητας του Αγίου Βαρνάβα. Ο γέροντας προείπε πολλές από τις μελλοντικές ζωές τους και τους συμβούλευε πώς να ενεργήσουν σε δύσκολες καταστάσεις όταν δεν μπορούσαν πλέον να έρθουν και να τον ρωτήσουν προσωπικά - δεν θα ήταν πια ζωντανός. Πολλοί συνέχισαν να ακολουθούν τις συμβουλές του γέροντά του ακόμη και στις δεκαετίες του 1930, του 1940, του 1950 και του 1960. Αυτές οι προφητικές οδηγίες και προτροπές, συχνά ακατανόητες εκείνη την εποχή, αργότερα, μετά την Επανάσταση, κατά τη διάρκεια των ετών των διωγμών, βοήθησαν τους ανθρώπους να ζήσουν και να βρουν σωτηρία όταν η σοφή πνευματική καθοδήγηση έγινε δύσκολη.

Για αυτόν, η υπηρεσία του Αγίου Βαρνάβα στη Μονή Ιβήρων Βίκσα ήταν παρόμοια με εκείνη του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ στη Μονή Ντιβέγιεβο. Έχοντας ιδρύσει αυτό το μοναστήρι το 1863, ο γέροντας δεν έπαψε ποτέ να φροντίζει τις αδελφές, εισάγοντας έναν αυστηρό μοναστικό κανόνα και παρέχοντας πνευματική καθοδήγηση στις αδελφές μέσω των πολυάριθμων επιστολών του. Έξι έως επτά φορές το χρόνο, ο Άγιος Βαρνάβας επισκεπτόταν το μοναστήρι και, σε προφορικές συνομιλίες, οι οποίες αναπαράγονται στην έκδοσή μας, αποδείχθηκε ότι ήταν ένας πραγματικός φροντιστής για την τεράστια πνευματική του οικογένεια.

Πνευματικές συνομιλίες του Οσίου Βαρνάβα

Εξηγώντας λεπτομερώς στις επιστολές του πώς οι αδελφές πρέπει να επιδιώκουν τον τελικό στόχο του αγώνα της ζωής τους - τη σωτηρία - ο πατήρ Βαρνάβας προσφέρει επίσης πολλές χρήσιμες και λογικές συμβουλές στις προφορικές του συζητήσεις μαζί τους.

Ἠ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ι Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι΄ΛΟΥΚΑ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο ΙΓ΄, εδάφια 10-17

10 ῏Ην δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. 11 Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. 12 Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· 13 καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. 14 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.

15 Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 16 Ταύτην δέ, θυγατέρα ᾿Αβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; 17 Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

10 Κάποιο Σάββατο ο Ιησούς δίδασκε πάλι σε μία από τις συναγωγές.11 Εκεί βρισκόταν και μία γυναίκα που υπέφερε δεκαοκτώ χρόνια από μια ασθένεια εξαιτίας κάποιου πονηρού πνεύματος και γι’ αυτό ήταν σκυμμένη διαρκώς με κυρτωμένο το σώμα της και δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ι Λουκᾶ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ι’ ΛΟΥΚΑ

Προς Εφεσίους, κεφ. Ε΄, εδάφια 8-19

8 Ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· 9 ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· 10 δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. 11 Καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· 12 τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ' αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· 13 τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. 14 Διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός.

15 Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ' ὡς σοφοί, 16 ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. 17 Διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. 18 Καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, 19 λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ.] 

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν.Τρεμπέλα

8 Σκεφτείτε τι ήσασταν στο παρελθόν. Τόσο πολύ είχε εισχωρήσει μέσα σας ο σκοτισμός της αμαρτίας, ώστε είχατε μεταβληθεί σε σκοτάδι. Τώρα όμως που ενωθήκατε με τον Κύριο γίνατε φως.

Οἱ ἄγγελοι, οἱ φύλακες τῆς ζωῆς μας, στέκονται μὲ χαρὰ δίπλα σὲ ἐκείνους ποὺ καθαρίζουν τὶς ψυχές τους μὲ νηστεία.- Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2025/11/blog-post_670.html

7 Δεκεμβρίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚϚ΄ (Ι΄ ΛΟΥΚΑ). Ἀμβροσίου ἐπισκόπου Μεδιολάνων (†397). Ἀθηνοδώρου μάρτυρος, Γερασίμου ὁσίου τοῦ Ὑμνογράφου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς κς´ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. ε´ 8-19).

Εφ. 5,8              ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· -

Εφ. 5,8                      Διότι άλλοτε ήσασθε σκοτάδι εξ αιτίας της πλάνης και της αμαρτίας, που κυριαρχούσε μέσα σας. Τωρα όμως δια του Κυρίου έχετε φωτισθή και είσθε φως. Να ζήτε, λοιπόν, και να συμπεριφέρεσθε σαν άνθρωποι, που τα πάντα εις αυτούς είναι φως αληθείας και αρετής.

Εφ. 5,9              ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·-

Εφ. 5,9                      (Εφ' όσον ελάβετε το πνευματικόν φως πρέπει να έχετε και φωτεινήν ζωήν). Διότι ο άγιος καρπός τον οποίον παράγει το Αγιον Πνεύμα μέσα εις τας καρδίας των πιστών, εκδηλώνεται με κάθε καλωσύνην και δικαιοσύνην και φιλαλήθειαν.

300. Πῶς ὁ νούς μετέχει τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ & θεωρεῖ τόν Θεό Δ΄, Εὐεργε...