Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Β΄ Κεφάλαιο 1'. «Άγνοια δεν δικαιολογείται.»

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η γεννιά της αδιαφορίας

 Άγνοια δεν δικαιολογείται.(σελ. 40-42)

-Μήπως, Γέροντα, µερικοί είναι αδιάφοροι, επειδή έχουν άγνοια;

-Τι άγνοια; Να σού πω µιά άγνοια; Φιλόλογος από την Χαλκιδική δεν ήξερε τι είναι το Άγιον Όρος. Ένας Γερµανός δάσκαλος τού µίλησε για το Άγιον Όρος και ήρθαν µαζί. Ό Γερµανός ήξερε ακόµη καί πόσα µοναστήρια υπάρχουν στο Άγιον Όρος. Και παρόλο πού ήταν Προτεστάντης, ήξερε καί τι άγια Λείψανα υπάρχουν, πού βρίσκονται κ.λπ. Αυτή ή άγνοια δικαιολογείται; Άλλος από την Αµερική είπε σε κάποιον από την Χαλκιδική να’ρθει για ένα πρόβληµά του να τον βοηθήσω. Από την Αµερική! Να σας πω καί κάτι ακόµη. Ήρθε ένας στο Καλύβι πού ήταν από την Φλώρινα. «Μέσα από την Φλώρινα, τού λέω, είσαι;». «Ναι, από µέσα», µού λέει. «Εσείς εκεί έχετε καί καλό µητροπολίτη», τού λέω. «Σε ποια οµάδα παίζει;», µου λέει. Αυτός νόµιζε ότι ήταν ποδοσφαιριστής! Ήταν προσηλωµένος στο ποδόσφαιρο. Ούτε τον δεσπότη ήξερε τουλάχιστον τον Καντιώτη τον ξέρουν. Αυτά δεν δικαιολογούνται. Όχι, άγνοια δεν δικαιολογείται σήµερα στον κόσµο. Λείπει ή καλή διάθεση, το φιλότιµο. Εκείνος πού έχει καλή διάθεση για να γνωρίσει τον Χριστό, θα Τον γνωρίσει. Θα πάρει στροφή. Και αν δεν βρεθεί ούτε ένας θεολόγος ούτε ένας καλόγερος, και δεν ακούσει τον λόγω του Θεού, άµα έχει καλή διάθεση, θα πάρει στροφή ή από ένα φίδι ή από ένα θηρίο ή από µια αστραπή, από έναν κατακλυσµό, ή από κάποιο άλλο γεγονός. Θα τον οικονοµήσει ό Θεός. Ένα παιδί αναρχικό είχε πάει στην Γερµανία. Εκεί το έκλεισαν σε αναµορφωτήριο, γιατί είχε µπλέξει µε ναρκωτικά κ.λπ. ∆εν είχε βοηθηθεί από πουθενά. Στο αναµορφωτήριο του έδωσε κάποιος ένα Ευαγγέλιο. Το διάβασε και άλλαξε αµέσως. «Θα πάω στην Ελλάδα, είπε· εκεί είναι ή Ορθοδοξία». Γύρισε στο χωριό του. Οι συγγενείς του βάλθηκαν να τον παντρέψουν. Τον πάντρεψαν απέκτησε καί ένα παιδάκι. ∆ιάβαζε το Ευαγγέλιο, πήγαινε στην Εκκλησία, τηρούσε τις αργίες. Οι άλλοι πού τον έβλεπαν να ζει έτσι έλεγαν: «Αυτός, για να διάβαση Ευαγγέλιο, πάσχει, τρελλάθηκε»! Μετά από λίγο τον εγκατέλειψε καί ή γυναίκα του· πήρε µαζί της καί το παιδάκι. Όταν έφυγε ή γυναίκα του, εκείνος άφησε όλα όσα είχε στο χωριό, χωράφια, τρακτέρ κ.λπ. καί πήγε στις σπηλιές καί ασκήτευε. Ένας Πνευµατικός όµως τού είπε: «Πρέπει να βρεις την γυναίκα σου, να συνεννοηθείτε, καί ύστερα να αποφασίσεις τι θα κάνης». Ξεκίνησε λοιπόν να πάει στην Θεσσαλονίκη,
για να βρει την γυναίκα του. Πίστευε ότι, αφού έτσι τού είπε ό Πνευµατικός, θα τού την παρουσίαση ό Χριστός. Στην Θεσσαλονίκη δεν την παρουσίασε την γυναίκα του ο Χριστός. Έν τω µεταξύ, βρήκε κάτι Γερµανούς, τους κατήχησε· ό ένας βαπτίσθηκε. Αυτοί τού έβαλαν τά ναύλα καί πήγε στην Αθήνα. Ούτε εκεί τού την παρουσίασε. Τού έβαλαν πάλι τά ναύλα καί πήγε στην Κρήτη. Έπιασε Εκεί µιά δουλειά καί πήγε σε έναν πνευµατικό. Εκείνος, όταν άκουσε το πρόβληµά του, τού είπε: «Μήπως ή γυναίκα σου καί το παιδάκι είναι έτσι καί έτσι; Εδώ κάπου δουλεύει µιά γυναίκα. ∆εν έχει πολύ καιρό πού ήρθε». Καί τού περιέγραψε πώς ήταν αυτή ή γυναίκα. «Αυτή πρέπει να είναι», λέει. Την ειδοποίησε ο πνευµατικός. Εκείνη, µόλις τον είδε, τα έχασε. «Με µάγια µε βρήκες, του είπε. Μάγος είσαι». Καί τον άφησε και έφυγε, πριν προλάβει να της µιλήσει. Την έχασε πάλι. Έµαθε καί για µένα και ήρθε στο Καλύβι. Χτύπησε µια φορά καί περίµενε.
Τραβήχθηκε στην άκρη καί, ώσπου να ανοίξω, έκανε µετάνοιες. Φορούσε κάτι παλιά ρούχα. Μού τά διηγήθηκε όλα. Είχα µερικά ξερά σύκα καί τού έδωσα. «Θέλεις σύκα;», τού λέω. «∆εν έχω δόντια», µού λέει. «Καί εγώ δεν έχω», τού λέω. «Έσύ πονάς; µε ρωτάει. Έγώ πονώ. Μέσα από τον πόνο βγαίνει ή χαρά τού Χριστού», µού λέει. «Θέλεις καµµιά φανέλλα;», τον ρωτάω. «Έχω δυό, µού λέει. Αν ζεστάνει ό καιρός, θα την δώσω την µία». «Κοίταξε, τού λέω, µέχρι να ξεκαθαρίσεις καί να συνεννοηθείς µε την γυναίκα σου, να προσέξεις την υγεία σου, γιατί έχεις ευθύνη καί για το παιδάκι». Τέτοια αυταπάρνηση! Τέτοια πίστη! ∆εν ήταν ούτε είκοσι επτά χρονών. Πού να είχε γνωρίσει αυτός την µοναχική ζωή! Άγνοια τελεία είχε, άλλα είχε καλή διάθεση καί ό Θεός τον βοήθησε καί προχώρησε βαθιά ευαγγελικά. Γι' αυτό λέω ότι άγνοια δεν δικαιολογείται µε τίποτε σήµερα. Μόνον αν είναι κανείς λειψός ή µικρό παιδί, δικαιολογείται να έχει άγνοια. Αλλά καί τά µικρά παιδιά σήµερα είναι σπίρτα! Άµα θέλει κανείς, υπάρχουν πολλές δυνατότητες, για να γνωρίσει την αλήθεια.

Αναρτήθηκε από ΔΣΑ στις 11:29 μ.μ.