Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1) Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν 2) Οἱ δοκιμασίες βοηθοῦν νὰ συνέλθουν οἱ ἄνθρωποι

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"    
 ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 1ο Μέρος πέμπτο

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

«Γιὰ νὰ πάη κανεὶς στὸν γλυκὸ Παράδεισο, πρέπει νὰ φάη πολλὰ πικρὰ ἐδῶ, νὰ ἔχη τὸ διαβατήριο τῶν δοκιμασιῶν στὸ χέρι».

‘Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος...’’[1]

Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν

  - Γέροντα, τὸ σταυρουδάκι ποὺ μοῦ δώσατε τὸ φορῶ συνέχεια καὶ μὲ βοηθάει στὶς δυσκολίες μου.
  -  Νὰ, τέτοια σταυρουδάκια εἶναι οἱ δικοί μας σταυροί, σὰν αὐτὰ ποὺ κρεμοῦμε στὸν λαιμὸ μας καὶ μᾶς προστατεύουν στὴν ζωή μας.  Τί νομίζεις, ἔχουμε μεγάλο σταυρὸ ἐμεῖς; Μόνον ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ μας ἦταν πολὺ βαρύς, γιατὶ ὁ Χριστὸς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους δὲν θέλησε νὰ χρησιμοποιήση γιὰ τὸν ἑαυτὸ Του τὴν θεϊκή Του δύναμη.
  Καὶ στὴν συνέχεια σηκώνει τὸ βάρος τῶν σταυρῶν ὅλου τοῦ κόσμου καὶ μᾶς ἐλαφρώνει ἀπὸ τοὺς πόνους τῶν δοκιμασιῶν μὲ τὴν θεία Του βοήθεια καὶ μὲ τὴν γλυκειά Του παρηγοριά.
Ὁ Καλὸς Θεὸς οἰκονομάει γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἕναν σταυρὸ ἀνάλογο μὲ τὴν ἀντοχή του, ὄχι γιὰ νὰ βασανιστῆ, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀνεβῆ ἀπὸ τὸν σταυρὸ στὸν Οὐρανό-γιατὶ στὴν οὐσία ὁ σταυρὸς εἶναι σκάλα πρὸς τὸν Οὐρανό.
Ἄν καταλάβουμε τί θησαυρὸ ἀποταμιεύουμε ἀπὸ τὸν πόνο τῶν δοκιμασιῶν, δὲν θὰ γογγύζουμε, ἀλλὰ θὰ δοξολογοῦμε τὸν Θεὸ σηκώνοντας τὸ σταυρουδάκι ποὺ μᾶς χάρισε, ὁπότε καὶ σὲ τούτη τὴν ζωή θὰ χαιρώμαστε, καὶ στὴν ἄλλη θὰ ἔχουμε νὰ λάβουμε καὶ σύνταξη καὶ «ἐφάπαξ».


 Ὁ Θεὸς μᾶς ἔχει ἐξασφαλισμένα κτήματα ἐκεῖ στὸν Οὐρανό. Ὅταν ὅμως ζητοῦμε νὰ μᾶς ἀπαλλάξη ἀπὸ μιὰ δοκιμασία, δίνει αὐτὰ τὰ κτήματα σὲ ἄλλους καὶ τὰ χάνουμε. Ἐνῶ, ἄν κάνουμε ὑπομονή, θὰ μᾶς δώσει καὶ τόκο.
Εἶναι μακάριος αὐτὸς ποὺ βασανίζεται ἐδῶ, γιατί, ὅσο πιὸ πολὺ παιδεύεται σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται γιὰ τὴν ἄλλη, ἐπειδὴ ἐξοφλᾶ ἁμαρτίες. Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τὰ «τάλαντα», ἀπὸ τὰ χαρίσματα, ποὺ μᾶς δίνει ὁ Θεός.  Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ὄχι ἕναν σταυρὸ ἀλλὰ πέντε.  Μιὰ ταλαιπωρία ἤ ἕνας θάνατος μαρτυρικὸς εἶναι καὶ καθαρὸς μισθός.  Γι’ αὐτὸ σὲ κάθε δοκιμασία νὰ λέμε: «Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γιατὶ αὐτὸ χρειαζόταν γιὰ τὴν σωτηρία μου».

Οἱ δοκιμασίες βοηθοῦν νὰ συνέλθουν οἱ ἄνθρωποι

  -  Γέροντα, μαθαίνω γιὰ τὴν ταλαιπωρία τῶν δικῶν μου.  Θὰ τελειώσουν ποτὲ τὰ βασανά τους;
  -  Κάνε ὑπομονή, ἀδελφή μου, καὶ μὴ χάνεις τὴν ἐλπίδα σου στὸν Θεό. Ὅπως κατάλαβα ἀπὸ ὅλες τὶς δοκιμασίες ποὺ περνοῦν οἱ δικοί σου, ὁ Θεὸς σᾶς ἀγαπάει καὶ ἐπιτρέπει ὅλες αὐτὲς τὶς δοκομασίες γιὰ ἕνα λαμπικάρισμα πνευματικὸ ὁλόκληρης τῆς οἰκογένειας. Ἐὰν ἐξετάσουμε κοσμικὰ τὶς δοκιμασίες τῆς οἰκογενειάς τους, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Ἐὰν ὅμως τὶς ἐξετάσουμε πνευματικά, εἶστε εὐτυχισμένοι, καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ σᾶς ζηλεύουν ὅσοι θεωροῦνται σὲ τούτη τὴν ζωῆ εὐτυχισμένοι.
 Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀσκοῦνται καὶ οἱ γονεῖς σου, μιὰ ποὺ τὸν ἀρχοντικὸ τρόπο, τὸν πνευματικὸ, δὲν τὸν γνωρίζουν ἤ δὲν τὸν καταλαβαίνουν.  Πάντως, κρύβεται ἕνα μυστήριο στὶς δοκιμασίες τοῦ σπιτιοῦ σου, ἀλλὰ καὶ σὲ ὡρισμένα ἄλλα σπίτια, ἐνῶ γίνεται τόση προσευχή! «Τίς οἶδε τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ;»[2]. Ὁ Θεὸς νὰ βάλη τὸ χέρι Του καὶ νὰ δώση τέρμα στὶς δοκιμασίες.   -  Γέροντα, δὲν γίνεται οἱ ἄνθρωποι νὰ συνέλθουν μὲ ἄλλον τρόπο καὶ ὄχι μὲ κάποια δοκιμασία;
  -  Πρὶν ἐπιτρέψη ὁ Θεὸς νὰ ἔρθη μιὰ δοκιμασία, ἐργάστηκε  μὲ καλὸ τρόπο, ἀλλὰ δὲν τὸν καταλάβαιναν, γι’ αὐτὸ μετὰ ἐπέτρεψε τὴν δοκιμασία.  Βλέπετε, καὶ ὅταν ἕνα παιδὶ εἶναι ἀνάποδο, στὴν ἀρχὴ ὁ πατέρας του τὸ παίρνει μὲ τὸ καλό, τοῦ κάνει τὰ χατίρια, ἀλλὰ ὅταν ἐκεῖνο δὲν ἀλλάζη, τότε τοῦ φέρεται αὐστηρά, γιὰ νὰ διορθωθῆ.
Ἔτσι καὶ ὁ Θεὸς μερικὲς φορὲς, ὅταν κάποιος δὲν καταλαβαίνη μὲ τὸ καλόο, τοῦ δίνει μιὰ δοκιμασία, γιὰ νὰ συνέλθη. Ἄν δὲν ὑπῆρχε λίγος πόνος, ἀρρώστιες κ.λπ., θὰ γίνονταν θηρία οἱ ἄνθρωποι·  δὲν θὰ πλησίαζαν καθόλου στὸν Θεό.
Ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶναι ψεύτικη καὶ σύντομη· λίγα εἶναι τὰ χρόνια της.  Καὶ εὐτυχῶς ποὺ εἶναι λίγα, γιατὶ γρήγορα θὰ περάσουν οἱ πίκρες, οἱ ὁποῖες θὰ θεραπεύσουν τὶς ψυχές μας σὰν τὰ πικροφάρμακα. Βλέπεις, οἱ γιατροί, ἐνῶ οἱ καημένοι οἱ ἄρρωστοι πονοῦν, τοὺς δίνουν πικρὸ φάρμακο, γιατὶ μὲ τὸ πικρὸ θὰ γίνουν καλά, ὄχι μὲ τὸ γλυκό.  Θέλω νὰ πῶ ὅτι καὶ ἡ ὑγεία ἀπὸ τὸ πικρὸ βγαίνει, καὶ ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ πικρὸ βγαίνει.



1.Ψαλμ.65,12.
2 .Βλ.Ψαλμ.35,7.


Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 191-193 τοῦ βιβλίου:
       ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                           ΛΟΓΟΙ Δ΄  
             ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

             http://anavaseis.blogspot.com