Οἱ Ἁγίες Μηνοδώρα, Μητροδώρα καὶ Νυμφοδώρα οἱ Μάρτυρες
Ἦταν ἀδελφὲς καὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴ Βιθυνία. Ἡ
λάμψη τῆς παρθενίας καὶ ἡ ὡραιότητα τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων τους,
ἔκαναν τὶς τρεῖς ἀδελφὲς νὰ εἶναι καύχημα τῶν χριστιανῶν. Οἱ φροντίδες
καὶ οἱ συνήθειες τοῦ κόσμου δὲν τὶς ἀπασχολοῦσαν.
Ἡ μόνη τους φροντίδα ἦταν «μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεὶν ἑαυτάς, ἢ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἰματισμῷ πολυτελεῖ». Δηλαδὴ φρόντιζαν νὰ στολίζουν τὸν ἑαυτό τους μὲ συστολὴ καὶ σωφροσύνη καὶ ὄχι μὲ φιλάρεσκα πλεξίματα τῶν μαλλιῶν τους ἢ μὲ χρυσὰ ἢ μαργαριτένια κοσμήματα ἢ μὲ ροῦχα πολυτελή.
Γιὰ τὴν ἀγάπη λοιπὸν τοῦ Χριστοῦ, ἄφησαν τὴν πατρίδα της καὶ πῆγαν νὰ κατοικήσουν σὲ ἕναν λόφο, κοντὰ στὰ Πύθια θερμὰ λουτρά. Ἐκεῖ ἀσκήτευαν καὶ καλλιεργοῦσαν ἀκόμα περισσότερο τὴν σωφροσύνη τους. Γι’ αὐτὸ ἀξιώθηκαν ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ θεραπεύουν ἀσθένειες, καὶ ἔτρεχε κοντὰ τους πλῆθος κόσμου.
Ὅταν τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ ἔπαρχος Φρόντων, ἔστειλε καὶ συνέλαβε τὶς τρεῖς ἀδελφές. Βλέποντας τὴν φρόνηση καὶ τὴν σύνεση, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφοβία μὲ τὴν ὁποία τὸν ἀντιμετώπισαν, διέταξε καὶ τὶς βασάνισαν μὲ τὰ πιὸ φρικτὰ βασανιστήρια. Ὑπέμειναν μὲ ἀνδρεῖα τὰ μαρτύρια καὶ ἔτσι ἔνδοξα παρέδωσαν τις ψυχὲς τους στὸ νυμφίο τους Χριστὸ.Ὁ ἔπαρχος θέλησε νὰ κάψει τὰ σώματά τους, ἀλλὰ οἱ φλόγες ἔκαψαν τὸν ἴδιο καὶ ἔπειτα καταρρακτώδης βροχὴ ἔσβησε τὴν φωτιά. Τὰ σώματα τῶν τριῶν παρθένων τάφηκαν μὲ σεβασμὸ ἀπὸ τοὺς χριστιανούς.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας.
Τᾶς τρεῖς ἐνδόξους Παρθένους καὶ Ἀθληφόρους θεόφρονας, τὰς συνδεδεμένας ἐνθέως, ἀδελφικῇ οἰκειότητι, τὰς καλλιρόους πηγὰς τῆς εὐσέβειας, τὰς ἀναβλυζούσας, μαρτυρικῶν ἀγώνων χάριν ἀέναον, τὴν θείαν Μηνοδώραν, καὶ τὴν Μητροδώραν τὴν ἔνδοξον, σὺν τῇ κλυτῇ Νυμφοδώρᾳ, τῇ ἐν πᾶσι καρτερόφρονι, πάντες οἱ τρυφῶντες τῶν ἄθλων αὐτῶν, συνδραμόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐταὶ γὰρ τῇ Τριάδι, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσι.
Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὑπὲρ Τριάδος καρτερῶς ἐναθλοῦσαι, τὸν πολυμήχανον ἐχθρὸν ἐτροπώσασθε, ἀδελφικῶς τῷ πνεύματι συνδούμεναι· ὅθεν εἰσῳκίσθητε, σὺν ταῖς πέντε παρθένοις, εἰς τὸν ἐπουράνιον, Ἀθληφόροι νυμφῶνα, καὶ σὺν Ἀγγέλοις τῷ Παμβασιλεῖ, ἐν εὐφροσύνῃ, ἀπαύστως παρίστασθε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Μηνοδώρα θεοειδής· χαίροις Μητροδώρα, ἀπερίτρεπτε ἐν ποιναῖς· χαίροις Νυμφοδώρα, ἡ τοῦ Σωτῆρος νύμφη, Τριάδος τῆς ἁγίας, κόραι ἰσάριθμαι.
Ὁ Ἅγιος Βαρυψάβας ὁ Μάρτυρας
Γιὰ τὸν Ἅγιο αὐτὸ λέγεται, ὅτι πῆρε ἀπὸ ἕναν ἐρημίτη τὸ Τίμιο Αἷμα ποὺ ἔτρεξε ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Κυρίου καὶ γιάτρευε πολλὲς ἀρρώστιες. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἄπιστοι τὸν θανάτωσαν μὲ ξύλα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς νύχτας.
Ὁ δὲ τίμιος θησαυρὸς τοῦ Δεσποτικοῦ Αἵματος ἔμεινε πάλι σῶος καὶ ἀκέραιος, φυλαττόμενος ἀπὸ τὸν μαθητὴ τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Ὅσιος Πέτρος Ἐπίσκοπος Νικαίας
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ἡ Ἁγία Πουλχερία ἡ βασίλισσα
Ἑορτάζει τὴν 17η Φεβρουαρίου, μαζὶ μὲ τὸν σύζυγο τῆς Μαρκιανό. Ἄγνωστο γιατὶ η μνήμη της ἐπαναλαμβάνεται σήμερα.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπελλῆς, Λουκᾶς καὶ Κλήμης οἱ Ἀπόστολοι
Ὁ Ἀπελλῆς ἦταν ἀπὸ τὰ ἐκλεκτότερα μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χρίστου, ποὺ δούλευε πολὺ παραγωγικὰ γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ θεῖος ζῆλος τὸν ἔφερε μέχρι καὶ τὴν Ρώμη, ὅπου ἔγινε στήριγμα τῶν ἐκεῖ πιστῶν. Ἐκεῖ τὸν γνώρισε καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ ἔγραψε στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ του ἀργότερα, νὰ ἀσπαστοῦν «Ἀπέλλην τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ» (Ρωμ. στ’ 10). Ὁ Ἀπελλῆς πέθανε σὰν καλὸς στρατιώτης Χρίστου στὴν Σμύρνη, ἐργαζόμενος μέχρι τελευταίας πνοῆς του στὴν διάδοση καὶ στερέωση τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ Λουκᾶς, ἄλλος τοῦ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ, ἔζησε καὶ αὐτὸς στὰ ἀποστολικὰ χρόνια. Ἀναδείχτηκε ἐπίσκοπος στὴ Λαοδικεία τῆς Συρίας καὶ τελείωσε τὴν ζωὴ του ἀγωνιζόμενος, μὲ ἀγάπη καὶ τόλμη, γιὰ τὸ ποίμνιό του καὶ τὸν ἀρχιποιμένα Ἰησοῦ Χριστό.
Ὁ Κλήμης ἀναφέρεται στὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολὴ (στ’ 3) σὰν συναθλητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἔγινε ἐπίσκοπος Σάρδεων καὶ πέθανε μετὰ ἀπὸ πολλὰ παθήματα γιὰ τὴν στήριξη τοῦ ποιμνίου του καὶ τὴν διάδοση τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἡ Ἁγία Ἴα ἡ Μάρτυς
Καταγόταν ἀπὸ τὸ Κάστρο τοῦ λεγομένου Βιζάλης.
Συνελήφθη αἰχμάλωτη μαζὶ μὲ 9.000 χριστιανοὺς καὶ ὁδηγήθηκε στὴν Περσία. Ἐκεῖ ἀπὸ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν Σαβώρ, παραδόθηκε στοὺς σοφοὺς τῆς Περσίας προκειμένου νὰ τὴν πείσουν ν’ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὸ κατάφεραν, τὴν φυλάκισαν καὶ μετὰ 15 μῆνες τὴν ἔβγαλαν, καὶ ἀφοῦ τὴν βασάνισαν σκληρὰ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισαν.
(Ἡ μνήμη της ἐπαναλαμβάνεται – μᾶλλον περιττῶς – σὰν Ἰᾶς καὶ τὴν 11η Σεπτεμβρίου, ἀλλὰ καὶ τὴν 4η καὶ 5η Αὐγούστου).
Ἡ Ἁγία Εὐδοκία «ἡ παῖς»
Ἡ μνήμη τοῦ μικροῦ αὐτοῦ κοριτσιοῦ, ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανονάριο σελ. 107 καὶ εἶναι ἄγνωστη στοὺς Συναξαριστές.
Μνήμη Εὑρέσεως Σεπτῆς Εἰκόνος Θεοτόκου ὑπὸ τᾶς ρίζας ἐλαίας, ἐν τῇ ἐν τῷ Παγασητικῷ κόλπῳ Νήσῳ Μαλαιῶν Τρικκέρων (1825)
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.
synaxarion.gr
anavaseis.blogspot.gr
Ἡ μόνη τους φροντίδα ἦταν «μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεὶν ἑαυτάς, ἢ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἰματισμῷ πολυτελεῖ». Δηλαδὴ φρόντιζαν νὰ στολίζουν τὸν ἑαυτό τους μὲ συστολὴ καὶ σωφροσύνη καὶ ὄχι μὲ φιλάρεσκα πλεξίματα τῶν μαλλιῶν τους ἢ μὲ χρυσὰ ἢ μαργαριτένια κοσμήματα ἢ μὲ ροῦχα πολυτελή.
Γιὰ τὴν ἀγάπη λοιπὸν τοῦ Χριστοῦ, ἄφησαν τὴν πατρίδα της καὶ πῆγαν νὰ κατοικήσουν σὲ ἕναν λόφο, κοντὰ στὰ Πύθια θερμὰ λουτρά. Ἐκεῖ ἀσκήτευαν καὶ καλλιεργοῦσαν ἀκόμα περισσότερο τὴν σωφροσύνη τους. Γι’ αὐτὸ ἀξιώθηκαν ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ θεραπεύουν ἀσθένειες, καὶ ἔτρεχε κοντὰ τους πλῆθος κόσμου.
Ὅταν τὸ ἔμαθε αὐτὸ ὁ ἔπαρχος Φρόντων, ἔστειλε καὶ συνέλαβε τὶς τρεῖς ἀδελφές. Βλέποντας τὴν φρόνηση καὶ τὴν σύνεση, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφοβία μὲ τὴν ὁποία τὸν ἀντιμετώπισαν, διέταξε καὶ τὶς βασάνισαν μὲ τὰ πιὸ φρικτὰ βασανιστήρια. Ὑπέμειναν μὲ ἀνδρεῖα τὰ μαρτύρια καὶ ἔτσι ἔνδοξα παρέδωσαν τις ψυχὲς τους στὸ νυμφίο τους Χριστὸ.Ὁ ἔπαρχος θέλησε νὰ κάψει τὰ σώματά τους, ἀλλὰ οἱ φλόγες ἔκαψαν τὸν ἴδιο καὶ ἔπειτα καταρρακτώδης βροχὴ ἔσβησε τὴν φωτιά. Τὰ σώματα τῶν τριῶν παρθένων τάφηκαν μὲ σεβασμὸ ἀπὸ τοὺς χριστιανούς.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος α’. Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας.
Τᾶς τρεῖς ἐνδόξους Παρθένους καὶ Ἀθληφόρους θεόφρονας, τὰς συνδεδεμένας ἐνθέως, ἀδελφικῇ οἰκειότητι, τὰς καλλιρόους πηγὰς τῆς εὐσέβειας, τὰς ἀναβλυζούσας, μαρτυρικῶν ἀγώνων χάριν ἀέναον, τὴν θείαν Μηνοδώραν, καὶ τὴν Μητροδώραν τὴν ἔνδοξον, σὺν τῇ κλυτῇ Νυμφοδώρᾳ, τῇ ἐν πᾶσι καρτερόφρονι, πάντες οἱ τρυφῶντες τῶν ἄθλων αὐτῶν, συνδραμόντες ὕμνοις τιμήσωμεν· αὐταὶ γὰρ τῇ Τριάδι, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύουσι.
Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὑπὲρ Τριάδος καρτερῶς ἐναθλοῦσαι, τὸν πολυμήχανον ἐχθρὸν ἐτροπώσασθε, ἀδελφικῶς τῷ πνεύματι συνδούμεναι· ὅθεν εἰσῳκίσθητε, σὺν ταῖς πέντε παρθένοις, εἰς τὸν ἐπουράνιον, Ἀθληφόροι νυμφῶνα, καὶ σὺν Ἀγγέλοις τῷ Παμβασιλεῖ, ἐν εὐφροσύνῃ, ἀπαύστως παρίστασθε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις Μηνοδώρα θεοειδής· χαίροις Μητροδώρα, ἀπερίτρεπτε ἐν ποιναῖς· χαίροις Νυμφοδώρα, ἡ τοῦ Σωτῆρος νύμφη, Τριάδος τῆς ἁγίας, κόραι ἰσάριθμαι.
Ὁ Ἅγιος Βαρυψάβας ὁ Μάρτυρας
Γιὰ τὸν Ἅγιο αὐτὸ λέγεται, ὅτι πῆρε ἀπὸ ἕναν ἐρημίτη τὸ Τίμιο Αἷμα ποὺ ἔτρεξε ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Κυρίου καὶ γιάτρευε πολλὲς ἀρρώστιες. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ἄπιστοι τὸν θανάτωσαν μὲ ξύλα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς νύχτας.
Ὁ δὲ τίμιος θησαυρὸς τοῦ Δεσποτικοῦ Αἵματος ἔμεινε πάλι σῶος καὶ ἀκέραιος, φυλαττόμενος ἀπὸ τὸν μαθητὴ τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Ὅσιος Πέτρος Ἐπίσκοπος Νικαίας
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ἡ Ἁγία Πουλχερία ἡ βασίλισσα
Ἑορτάζει τὴν 17η Φεβρουαρίου, μαζὶ μὲ τὸν σύζυγο τῆς Μαρκιανό. Ἄγνωστο γιατὶ η μνήμη της ἐπαναλαμβάνεται σήμερα.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπελλῆς, Λουκᾶς καὶ Κλήμης οἱ Ἀπόστολοι
Ὁ Ἀπελλῆς ἦταν ἀπὸ τὰ ἐκλεκτότερα μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χρίστου, ποὺ δούλευε πολὺ παραγωγικὰ γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ θεῖος ζῆλος τὸν ἔφερε μέχρι καὶ τὴν Ρώμη, ὅπου ἔγινε στήριγμα τῶν ἐκεῖ πιστῶν. Ἐκεῖ τὸν γνώρισε καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ ἔγραψε στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ του ἀργότερα, νὰ ἀσπαστοῦν «Ἀπέλλην τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ» (Ρωμ. στ’ 10). Ὁ Ἀπελλῆς πέθανε σὰν καλὸς στρατιώτης Χρίστου στὴν Σμύρνη, ἐργαζόμενος μέχρι τελευταίας πνοῆς του στὴν διάδοση καὶ στερέωση τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ Λουκᾶς, ἄλλος τοῦ Εὐαγγελιστῆ Λουκᾶ, ἔζησε καὶ αὐτὸς στὰ ἀποστολικὰ χρόνια. Ἀναδείχτηκε ἐπίσκοπος στὴ Λαοδικεία τῆς Συρίας καὶ τελείωσε τὴν ζωὴ του ἀγωνιζόμενος, μὲ ἀγάπη καὶ τόλμη, γιὰ τὸ ποίμνιό του καὶ τὸν ἀρχιποιμένα Ἰησοῦ Χριστό.
Ὁ Κλήμης ἀναφέρεται στὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολὴ (στ’ 3) σὰν συναθλητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἔγινε ἐπίσκοπος Σάρδεων καὶ πέθανε μετὰ ἀπὸ πολλὰ παθήματα γιὰ τὴν στήριξη τοῦ ποιμνίου του καὶ τὴν διάδοση τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἡ Ἁγία Ἴα ἡ Μάρτυς
Καταγόταν ἀπὸ τὸ Κάστρο τοῦ λεγομένου Βιζάλης.
Συνελήφθη αἰχμάλωτη μαζὶ μὲ 9.000 χριστιανοὺς καὶ ὁδηγήθηκε στὴν Περσία. Ἐκεῖ ἀπὸ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν Σαβώρ, παραδόθηκε στοὺς σοφοὺς τῆς Περσίας προκειμένου νὰ τὴν πείσουν ν’ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὸ κατάφεραν, τὴν φυλάκισαν καὶ μετὰ 15 μῆνες τὴν ἔβγαλαν, καὶ ἀφοῦ τὴν βασάνισαν σκληρὰ τελικὰ τὴν ἀποκεφάλισαν.
(Ἡ μνήμη της ἐπαναλαμβάνεται – μᾶλλον περιττῶς – σὰν Ἰᾶς καὶ τὴν 11η Σεπτεμβρίου, ἀλλὰ καὶ τὴν 4η καὶ 5η Αὐγούστου).
Ἡ Ἁγία Εὐδοκία «ἡ παῖς»
Ἡ μνήμη τοῦ μικροῦ αὐτοῦ κοριτσιοῦ, ἀναφέρεται στὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανονάριο σελ. 107 καὶ εἶναι ἄγνωστη στοὺς Συναξαριστές.
Μνήμη Εὑρέσεως Σεπτῆς Εἰκόνος Θεοτόκου ὑπὸ τᾶς ρίζας ἐλαίας, ἐν τῇ ἐν τῷ Παγασητικῷ κόλπῳ Νήσῳ Μαλαιῶν Τρικκέρων (1825)
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.
synaxarion.gr
anavaseis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου