Oἱ θησαυροὶ εἶναι εἰς τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς δίδει εἰς ὅποιον θέλει. Oἱ Χριστιανοὶ εἰς τὸν Θεὸν πρέπει νὰ προστρέχουν καὶ εἰς τοὺς Ἁγίους διὰ νὰ τοὺς φανερώνουν τί ἔχασαν. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ὅτι οἱ θησαυροὶ εἶναι εἰς τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς δίδει εἰς ὅποιον θέλει. - Ὅτι οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὸν Θεὸν πρέπει νὰ προστρέχουν καὶ εἰς τοὺς Ἁγίους διὰ νὰ τοὺς φανερώνουν τί ἔχασαν.

 Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Οἱ θησαυροί, ἀδελφοί, καὶ τὸ χρυσίον καὶ ἀργύριον εἶναι εἰς τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, καὶ εἰς ὁποῖον θέλει τὸ δίδει, καθὼς εἶναι γεγραμμένον· «ἐμὸν τὸ ἀργύριον, καὶ ἐμὸν τὸ χρυσίον, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ» (Ἀγγ. β´ 9)· καὶ ὁ Ἐκκλησιαστὴς λέγει· «καὶ γε πᾶς ἄνθρωπος, ᾧ ἔδωκεν ὁ Θεὸς πλοῦτον, καὶ ὑπάρχοντα» (Ἐκκλ. ε´ 18)· λοιπὸν ἐσεῖς πρέπει νὰ δουλεύετε κατὰ Θεὸν τὰς τέχνας σας, καὶ μέσα εἰς τὸν κόπον τῶν χειρῶν σας, ἐκεῖ εὑρίσκεται ὁ θησαυρός, καὶ τὸ χρυσίον, καὶ τὸ ἀργύριον· κατὰ τὸ παράδειγμα ἐκείνου τοῦ φρονίμου γεωργοῦ, ὅστις ἀποθνήσκων εἶπεν εἰς τὸν υἱόν του πῶς ἔχει μέσα εἰς τὸ χωράφι του θησαυρὸν κεκρυμμένον· ὁ δὲ υἱός του σκάπτωντας βαθέως τὸ χωράφι, καὶ ζητῶντας τὸν θησαυρόν, ἐκ τῆς σκαφῆς καὶ καλλιεργίας, ηὐτύχησε τὸ χωράφι, καὶ οὕτως ἐπλούτησεν ὁ ἄνθρωπος· καὶ ἂν εἶναι συμφέρον διὰ τὴν ψυχήν σας, ὁ Θεὸς σᾶς δίδει καὶ θησαυρόν, καὶ σᾶς κάμνει πλουσίους, χωρὶς ἐσεῖς νὰ ζητήσετε, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς σᾶς προστάζει νὰ μὴ τοῦ ζητῆτε τοιαῦτα, ἀλλὰ νὰ ζητῆτε πρῶτον τὴν βασιλείαν του, καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς, καὶ ὁ πλοῦτος, αὐτὰ σᾶς προστίθενται χωρὶς ζητήσεως· «ζητεῖτε πρῶτον τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. στ´ 33)· ἐὰν δὲ ἐχάσετε ζῶα, ἢ δούλους, ἢ ἄλλα τοιαῦτα, μὴ τρέχετε εἰς τοὺς μάγους καὶ δαίμονας, διὰ νὰ σᾶς τὰ φανερώσουν· ὄχι, ἀλλὰ προστρέχετε εἰς τοὺς Ἅγίους, τοὺς θεράποντας τοῦ Θεοῦ, καὶ παρακαλεῖτε αὐτοὺς μετὰ πίστεως,
καὶ ἐκεῖνοι σᾶς τὰ φανερώνουν, ἂν ἀποβλέπῃ εἰς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς σας ἡ φανέρωσίς των· καὶ μάλιστα προστρέχετε εἰς τὸν Ἅγιον Θεόδωρον τὸν Τήρωνα, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τὴν χάριν ταύτην ἐξαιρέτως ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ νὰ φανερώνῃ τὰ κεκρυμμένα πράγματα, καὶ διὰ τοῦτο ἐπιλέγεται φανερωτής· εἰ δὲ καὶ θέλετε νὰ μάθητε καὶ ἄλλα κεκρυμμένα πράγματα, προστρέχετε εἰς τὸν Θεὸν τὸν γνώστην τῶν κρυφίων, καὶ ζητεῖτε νὰ σᾶς φανερώσῃ, ὄχι τί ἔχετε νὰ πάθετε, ἢ τί μέλλουν νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν· μάταια γὰρ καὶ μικροπρεπῆ ταῦτά ἐστι, καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸν δὲν πρέπει νὰ ζητῆτε τοιαῦτα· ἀλλὰ νὰ ζητῆτε πρῶτον νὰ σᾶς καθαρίσῃ διὰ τῆς χάριτός του, καὶ διὰ τῆς πρακτικῆς ἀρετῆς, καὶ ἔπειτα νὰ σᾶς φανερώσῃ διὰ τῆς θεωρίας, τοὺς ἀποκρύφους λόγους τῶν αἰσθητῶν κτισμάτων καὶ τῶν νοητῶν, τοὺς λόγους τῆς προνοίας του, τῆς κρίσεώς του· μάλιστα δὲ καὶ ἐξαιρέτως ζητεῖτε νὰ σᾶς φανερώσῃ ποῖον εἶναι τὸ θέλημά του τὸ ἀγαθόν, καὶ εὐάρεστον, καὶ τέλειον, διὰ νὰ σωθῆτε, τὸ ὁποῖον εἶναι τὸ πλέον ὑψηλότερον, τὸ πλέον ἀναγκαιότερον, καὶ τὸ πλέον συμφερώτερον εἰς ἐσᾶς.

Τί νὰ πολυλογῶ; φυλαχθῆτε ἀδελφοὶ νὰ μὴν πηγαίνετε εἰς τοὺς μάντεις καὶ δαίμονας, μηδὲ νὰ πιστεύετε εἰς τὰ λόγια των· ἀλλὰ νὰ πιστεύετε εἰς μόνον τὸν Θεὸν τὸν τὰ πάντα γινώσκοντα, καὶ αὐτὸς θέλει σᾶς φανερώσει ἐκεῖνα ὁποῦ πρέπει νὰ εἰξεύρετε· ἔτσι σᾶς συμβουλεύει ὁ Χρυσορρήμων· «μὴ προσέχωμεν μάντεσι, μηδὲ χρησμολόγοις, μηδὲ ἀγύρταις· ἀλλ᾿ ἢ τῷ Θεῷ τῷ πάντα εἰδότι σαφῶς· τῷ τὴν γνῶσιν ἔχοντι τῶν ἁπάντων· καὶ οὕτω πάντα εἰσόμεθα, ἃ εἰδέναι χρή» (Λόγ. η´ εἰς τὴν πρὸς Τιμόθ.)· νὰ εἰπῶ καὶ μεγαλύτερον; κᾂν καὶ ἀλήθειαν λέγουν οἱ μάντεις καὶ δαίμονες, ἐσεῖς τελείως νὰ μὴ τοὺς πιστεύετε· διατί; ἐπειδὴ ὅταν μίαν φορὰν τοὺς πιστεύσητε, ἐκεῖνοι εὑρίσκουν τρόπον, καὶ μαζὶ μὲ τὴν ἀλήθειαν ἀνακατώνουσι καὶ τὸ ψεῦδος, καὶ οὕτω σᾶς πλανοῦν, καὶ σᾶς ἀπολλύουν· ἔτσι σᾶς παραγγέλλει ὁ ἴδιος Χρυσόστομος «διὰ γὰρ τοῦτο οὐ πιστεύω, ἐπειδὴ δαίμονες λέγουσιν· ἀπατῶσι γὰρ τοὺς ἀκούοντας· διὰ τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος, καὶ τοιγε ἀληθεύοντας, ἐπεστόμισεν αὐτούς· ἵνα μὴ πρόφασιν λαβόντες, τοῖς ἀληθέσι, καὶ ψευδῆ πάλιν ἀναμίξωσι, καὶ ἀξιόπιστοι γένωνται· ἐπειδὴ γὰρ ἔλεγον οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσὶ καταγγέλλοντες ὑμῖν ὁδον σωτηρίας» (Πράξ. ιστ´ 17)· διαπονηθεὶς τῷ πνεύματι, ἐπετίμησε τῷ πύθωνι, καὶ ἐξελθεῖν ἐκέλευσε· «καὶ τοιγε τί πονηρὸν ἔλεγον;... ἀλλ᾿ ἐπειδὴ πολλοὶ τῶν ἀφελεστέρων ᾀεὶ διακρίνειν οὐκ ἴσασι τὰ παρὰ τῶν δαιμόνων λεγόμενα, καθάπαξ αὐτοῖς ἀπέκλεισε τὸ πιστεύεσθαι... οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς ἐποίησε· καὶ λέγουσιν αὐτῷ τοῖς δαίμοσιν· - οἴδαμέν σε τις εἶ (Λουκ. δ´ 31)· - ἐπετίμησεν αὐτοῖς μετὰ πολλῆς τῆς σφοδρότητος, διδάσκων ἡμᾶς, μηδαμοῦ δαίμονι πείθεσθαι, μηδὲ ἄν σοι ὑγιὲς τι λέγει, ἅπερ δὴ καὶ μαθόντες μὴ πειθώμεθα δαίμονι καθόλου· ἀλλὰ κᾂν ἀληθές τι φθέγγηται, φεύγωμεν αὐτὸν καὶ ἀποστρεφόμεθα· τὰ γὰρ ὑγιῆ δόγματα καὶ σωτήρια, οὐ παρὰ δαιμόνων, ἀλλὰ παρὰ τῆς θείας γραφῆς ἐστὶν μετ᾿ ἀκριβείας μαθεῖν» (Λόγ. β´ εἰς τὸν Λάζαρον).

nektarios.gr

http://anavaseis.blogspot.gr/2012/11/o-o.html#more