Ὁ Ἅγιος Ἀγάπιος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μαρτυρήσαντες
Ὁ
Ἅγιος Ἀγάπιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γάζα τῆς Φοινίκης, οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδροι
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, οἱ Ἅγιοι Διονύσιοι ἀπὸ τὴν Τρίπολη τῆς Φοινίκης, ὁ
Ἅγιος Πλησίον ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ὁ Ἅγιος Ρωμύλος ἀπὸ τὴ Διόσπολη καὶ ὁ
Ἅγιος Τιμόλαος ἀπὸ τὸν Πόντο.
Αὐτοί, ἐνῷ ὑπῆρχε διωγμός, ἀπὸ πόθο γιὰ τὸν Χριστό, ἀφοῦ ἔδεσαν τὰ χέρια τους, ἀπὸ μόνοι τους προσῆλθαν στὸν ἡγεμόνα τῆς πόλεως τῶν Καισαρέων ποὺ τότε βασάνιζε τοὺς Χριστιανούς. Καὶ ἀφοῦ στάθηκαν ἐνώπιόν του, ὁμολόγησαν τοὺς ἑαυτοὺς τους Χριστιανούς. Ὁ ἡγεμόνας τοὺς παρακάλεσε καὶ τοὺς ἀπείλησε πολλὲς φορές, γιὰ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, ὑποσχόμενος ὅτι θὰ δώσει δῶρα καὶ ἀξιώματα σὲ αὐτούς, ἂν ὑπακούσουν ἢ θὰ τοὺς τιμωρήσει ἂν δὲν ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ τοὺς πείσει νὰ ἔλθουν πρὸς τὸ θέλημά του καὶ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πατρῴα εὐσέβεια, τοὺς βασάνισε σκληρὰ καὶ τοὺς ἀποκεφάλισε.
Ἔτσι παρέδωσαν τὶς Ἅγιες ψυχές τους στὸν Κύριο, στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης μεταξὺ τῶν ἐτῶν 284-305 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀγάπη τοῦ Κτίσαντος, πεπυρσευμένος τὸν νοῦν, χορείαν συνήθροισας, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, Ἀγάπιε ἔνδοξε, ὅθεν σὺν τούτοις Μάρτυς, ἀριστεύσας νομίμως, ξίφει τὸν σὸν αὐχένα, σὺν αὐτοὶς ἀπετμήθης, μεθ' ὧν ἐκδυσώπει, δοῦναι ἠμὶν ἄφεσιν.
Ὁ Ἅγιος Ἀριστόβουλος ὁ Ἀπόστολος Ἐπίσκοπος Βρετανίας
Στὸ
δυτικὸ ἄκρο τῆς Εὐρώπης, τὴ Βρετανία, ἀπὸ τὸν 5ο αἰῶνα π.Χ. κατοικοῦσαν
Κέλτες. Ὁ Χριστιανισμὸς ἐδῶ ἔρχεται γιὰ πρώτη φορὰ μὲ τὸν Ἅγιο
Ἀριστόβουλο, ἀδελφὸ τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία τῆς
Βρετανίας ἔχει μία μακρὰ ἱστορία καὶ παράδοση. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι
ἡ παράδοση αὐτὴ εἶναι ἰδιαίτερα ἐπηρεασμένη ἀπὸ τὴν ἐορτολογικὴ τάξη
τῆς Μ. Ἀσίας καὶ τὴν αὐστηρότητα τοῦ Αἰγυπτιακοῦ καὶ Παλαιστινιακοῦ
μοναχισμοῦ.
Ὁ Ἅγιος Ἀριστόβουλος καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ ἀναφέρεται ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, πρὸς τοὺς οἰκείους του ὁποίου ἀποστέλλει ἀσπασμό. Ἦταν ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Κατεστάθη ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, Ἐπίσκοπος τῆς Μεγάλης Βρετανίας, «τῆς νῦν Ἐγκλιτέρας, Σκωτίας καὶ Ἰβερνίας» καὶ ὑπέστη πολλὰ παθήματα ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ὁ Ἅγιος ἵδρυσε τὴν ἐκεῖ Ἐκκλησία, χειροτόνησε ἱερεῖς καὶ διακόνους, ἀνήγειρε ναοὺς καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει, ἐπίσης, τὴν μνήμη του στὶς 31 Ὀκτωβρίου μετὰ τῶν Ἀποστόλων Στάχυος, Ἀπελλῆ, Ἀμπλίου, Οὐρβανοῦ καὶ Ναρκίσσου.
Ἀπολυτίκιο Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν κιθάραν τοῦ Πνεύματος τὴν ἑξάχορδον, τὴν μελωδήσασαν κόσμω τᾶς ὑπὲρ νοῦν δωρεᾶς ὡς ἐκφάντορας Χριστοῦ ἀνευφημήσωμεν, Στάχυν, Ἀμπλίαν, Ἀπελλῆν, σὺν Ναρκίσσω, Οὐρβανὸν καὶ Ἀριοτόβουλον ἅμα ὡς γὰρ Ἀπόστολοι θεῖοι, χάριν αἰτοῦνται ταὶς ψυχαὶς ἠμῶν.
Ὁ Ἅγιος Νίκανδρος ὁ Μάρτυρας ὁ ἐν Αἰγύπτῳ
Ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Νίκανδρος ἄθλησε ἐπὶ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοὺ (284-305 μ.Χ.) στὴν Αἴγυπτο. Ὁ Ἅγιος εἶχε ἀναλάβει τὸ ἱερὸ ἔργο τῆς περισυλλογῆς τῶν ἄταφων ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων, τὰ ὁποία ἐνταφίαζε κρυφὰ μὲ πολὺ σεβασμό.
Ὅταν, λοιπόν, ἔβλεπε τὰ ἱερὰ λείψανα νὰ εἶναι ριγμένα κατὰ τέτοιο τρόπο καὶ νὰ εἶναι ἀτημέλητα, ἀφοῦ τὴν ἡμέρα δὲν τολμοῦσε νὰ τὰ προσεγγίζει, γιὰ νὰ μὴν συλληφθεῖ, τὰ περισυνέλεγε αὐτὰ τὴ νύχτα ἕνα πρὸς ἕνα.
Ὅταν ἕνας εἰδωλολάτρης τὸν εἶδε νυχτερινὴ ὥρα νὰ ἐπιμελεῖται αὐτοῦ τοῦ ἔργου, τὸν διέβαλε στὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως, ὁ ὁποῖος τὸν συνέλαβε καὶ τὸν βασάνιζε, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Αὐτὸς ὅμως γιὰ νὰ μὴν Τὸν ἀρνηθεῖ, ἐγκωμίαζε περισσότερο τὸν Ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Δημιουργὸ τοῦ παντός. Ἐξαιτίας αὐτοῦ, ἐπειδὴ προκάλεσε τὴν ὀργὴ τοῦ ἄρχοντα, δέχθηκε τὸν θάνατο μὲ ξίφος. Καὶ ἔτσι ἀφοῦ τελειώθηκε ὁ βίος του, ἔλαβε αἰώνιο στέφανο. Ἦταν τὸ ἔτος 305 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Μανουὴλ ὁ Νεομάρτυρας ἐκ Σφακίων
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Μανουήλ, γεννήθηκε στὰ Σφακιὰ τῆς Κρήτης ἀπὸ εὐλαβεῖς γονεῖς. Σὲ μικρὴ ἡλικία αἰχμαλωτίσθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ μὲ τὴν βία ἐξισλαμίσθηκε. Λίγο ἀργότερα βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ δραπετεύσει ἀπὸ τὸ σπίτι τῶν κυρίων του καὶ κατέφυγε στὴν Μύκονο, ὅπου ἐξομολογήθηκε, ἔκανε τὸν κανόνα του καὶ ζοῦσε Χριστιανικά.
Ἐκεῖ νυμφεύθηκε καὶ ἀπέκτησε ἕξι παιδιά. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ σύζυγός του ἦταν ἄπιστη, ὁ Μανουὴλ πῆρε τὰ παιδιά του καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι. Ὁ ἀδελφὸς ὅμως τῆς πρώην συζύγου του, κατήγγειλε τὸν Ἅγιο στὸν Τοῦρκο πλοίαρχο. Ὁ Μανουὴλ συνελήφθη καὶ μὲ θάρρος ὁμολόγησε τὴν Χριστιανική του πίστη. Τότε ὁ Τοῦρκος ναύαρχος Κουτζοὺκ τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο.
Ἔτσι μαρτύρησε ὁ Ἅγιος Μανουήλ, τὸ ἔτος 1792, στὴ Χῖο, κοντὰ στὴν Παλαιὰ Βρύση.
Ὁ Ἅγιος Παρθένιος ὁ Ἱερομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Παρθένιος ἦταν διάκονος στὸ Διδυμότειχο καὶ μαρτύρησε τὸν 18ο αἰῶνα μ.Χ.
Ἀνάμνηση τῆς Σωτηρίας τῆς νήσου Λευκάδος
Μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ διασώθηκε τὸ νησὶ τῆς Λευκάδας ἀπὸ τὸν σεισμὸ τοῦ ἔτους 1938. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί Μέγα Συναξαριστή (synaxarion.gr)
anavaseis.blogspot.gr
Ὁ
Ἅγιος Ἀγάπιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Γάζα τῆς Φοινίκης, οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδροι
ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, οἱ Ἅγιοι Διονύσιοι ἀπὸ τὴν Τρίπολη τῆς Φοινίκης, ὁ
Ἅγιος Πλησίον ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ὁ Ἅγιος Ρωμύλος ἀπὸ τὴ Διόσπολη καὶ ὁ
Ἅγιος Τιμόλαος ἀπὸ τὸν Πόντο.Αὐτοί, ἐνῷ ὑπῆρχε διωγμός, ἀπὸ πόθο γιὰ τὸν Χριστό, ἀφοῦ ἔδεσαν τὰ χέρια τους, ἀπὸ μόνοι τους προσῆλθαν στὸν ἡγεμόνα τῆς πόλεως τῶν Καισαρέων ποὺ τότε βασάνιζε τοὺς Χριστιανούς. Καὶ ἀφοῦ στάθηκαν ἐνώπιόν του, ὁμολόγησαν τοὺς ἑαυτοὺς τους Χριστιανούς. Ὁ ἡγεμόνας τοὺς παρακάλεσε καὶ τοὺς ἀπείλησε πολλὲς φορές, γιὰ νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, ὑποσχόμενος ὅτι θὰ δώσει δῶρα καὶ ἀξιώματα σὲ αὐτούς, ἂν ὑπακούσουν ἢ θὰ τοὺς τιμωρήσει ἂν δὲν ἀρνηθοῦν τὸν Χριστό. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ τοὺς πείσει νὰ ἔλθουν πρὸς τὸ θέλημά του καὶ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πατρῴα εὐσέβεια, τοὺς βασάνισε σκληρὰ καὶ τοὺς ἀποκεφάλισε.
Ἔτσι παρέδωσαν τὶς Ἅγιες ψυχές τους στὸν Κύριο, στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης μεταξὺ τῶν ἐτῶν 284-305 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀγάπη τοῦ Κτίσαντος, πεπυρσευμένος τὸν νοῦν, χορείαν συνήθροισας, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, Ἀγάπιε ἔνδοξε, ὅθεν σὺν τούτοις Μάρτυς, ἀριστεύσας νομίμως, ξίφει τὸν σὸν αὐχένα, σὺν αὐτοὶς ἀπετμήθης, μεθ' ὧν ἐκδυσώπει, δοῦναι ἠμὶν ἄφεσιν.
Ὁ Ἅγιος Ἀριστόβουλος ὁ Ἀπόστολος Ἐπίσκοπος Βρετανίας
Στὸ
δυτικὸ ἄκρο τῆς Εὐρώπης, τὴ Βρετανία, ἀπὸ τὸν 5ο αἰῶνα π.Χ. κατοικοῦσαν
Κέλτες. Ὁ Χριστιανισμὸς ἐδῶ ἔρχεται γιὰ πρώτη φορὰ μὲ τὸν Ἅγιο
Ἀριστόβουλο, ἀδελφὸ τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία τῆς
Βρετανίας ἔχει μία μακρὰ ἱστορία καὶ παράδοση. Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι
ἡ παράδοση αὐτὴ εἶναι ἰδιαίτερα ἐπηρεασμένη ἀπὸ τὴν ἐορτολογικὴ τάξη
τῆς Μ. Ἀσίας καὶ τὴν αὐστηρότητα τοῦ Αἰγυπτιακοῦ καὶ Παλαιστινιακοῦ
μοναχισμοῦ.Ὁ Ἅγιος Ἀριστόβουλος καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ ἀναφέρεται ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, πρὸς τοὺς οἰκείους του ὁποίου ἀποστέλλει ἀσπασμό. Ἦταν ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Κατεστάθη ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, Ἐπίσκοπος τῆς Μεγάλης Βρετανίας, «τῆς νῦν Ἐγκλιτέρας, Σκωτίας καὶ Ἰβερνίας» καὶ ὑπέστη πολλὰ παθήματα ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ὁ Ἅγιος ἵδρυσε τὴν ἐκεῖ Ἐκκλησία, χειροτόνησε ἱερεῖς καὶ διακόνους, ἀνήγειρε ναοὺς καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει, ἐπίσης, τὴν μνήμη του στὶς 31 Ὀκτωβρίου μετὰ τῶν Ἀποστόλων Στάχυος, Ἀπελλῆ, Ἀμπλίου, Οὐρβανοῦ καὶ Ναρκίσσου.
Ἀπολυτίκιο Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν κιθάραν τοῦ Πνεύματος τὴν ἑξάχορδον, τὴν μελωδήσασαν κόσμω τᾶς ὑπὲρ νοῦν δωρεᾶς ὡς ἐκφάντορας Χριστοῦ ἀνευφημήσωμεν, Στάχυν, Ἀμπλίαν, Ἀπελλῆν, σὺν Ναρκίσσω, Οὐρβανὸν καὶ Ἀριοτόβουλον ἅμα ὡς γὰρ Ἀπόστολοι θεῖοι, χάριν αἰτοῦνται ταὶς ψυχαὶς ἠμῶν.
Ὁ Ἅγιος Νίκανδρος ὁ Μάρτυρας ὁ ἐν Αἰγύπτῳ
Ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Νίκανδρος ἄθλησε ἐπὶ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοὺ (284-305 μ.Χ.) στὴν Αἴγυπτο. Ὁ Ἅγιος εἶχε ἀναλάβει τὸ ἱερὸ ἔργο τῆς περισυλλογῆς τῶν ἄταφων ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων, τὰ ὁποία ἐνταφίαζε κρυφὰ μὲ πολὺ σεβασμό.
Ὅταν, λοιπόν, ἔβλεπε τὰ ἱερὰ λείψανα νὰ εἶναι ριγμένα κατὰ τέτοιο τρόπο καὶ νὰ εἶναι ἀτημέλητα, ἀφοῦ τὴν ἡμέρα δὲν τολμοῦσε νὰ τὰ προσεγγίζει, γιὰ νὰ μὴν συλληφθεῖ, τὰ περισυνέλεγε αὐτὰ τὴ νύχτα ἕνα πρὸς ἕνα.
Ὅταν ἕνας εἰδωλολάτρης τὸν εἶδε νυχτερινὴ ὥρα νὰ ἐπιμελεῖται αὐτοῦ τοῦ ἔργου, τὸν διέβαλε στὸν ἄρχοντα τῆς πόλεως, ὁ ὁποῖος τὸν συνέλαβε καὶ τὸν βασάνιζε, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό. Αὐτὸς ὅμως γιὰ νὰ μὴν Τὸν ἀρνηθεῖ, ἐγκωμίαζε περισσότερο τὸν Ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Δημιουργὸ τοῦ παντός. Ἐξαιτίας αὐτοῦ, ἐπειδὴ προκάλεσε τὴν ὀργὴ τοῦ ἄρχοντα, δέχθηκε τὸν θάνατο μὲ ξίφος. Καὶ ἔτσι ἀφοῦ τελειώθηκε ὁ βίος του, ἔλαβε αἰώνιο στέφανο. Ἦταν τὸ ἔτος 305 μ.Χ.
Ὁ Ἅγιος Μανουὴλ ὁ Νεομάρτυρας ἐκ Σφακίων
Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Μανουήλ, γεννήθηκε στὰ Σφακιὰ τῆς Κρήτης ἀπὸ εὐλαβεῖς γονεῖς. Σὲ μικρὴ ἡλικία αἰχμαλωτίσθηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ μὲ τὴν βία ἐξισλαμίσθηκε. Λίγο ἀργότερα βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ δραπετεύσει ἀπὸ τὸ σπίτι τῶν κυρίων του καὶ κατέφυγε στὴν Μύκονο, ὅπου ἐξομολογήθηκε, ἔκανε τὸν κανόνα του καὶ ζοῦσε Χριστιανικά.
Ἐκεῖ νυμφεύθηκε καὶ ἀπέκτησε ἕξι παιδιά. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ σύζυγός του ἦταν ἄπιστη, ὁ Μανουὴλ πῆρε τὰ παιδιά του καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι. Ὁ ἀδελφὸς ὅμως τῆς πρώην συζύγου του, κατήγγειλε τὸν Ἅγιο στὸν Τοῦρκο πλοίαρχο. Ὁ Μανουὴλ συνελήφθη καὶ μὲ θάρρος ὁμολόγησε τὴν Χριστιανική του πίστη. Τότε ὁ Τοῦρκος ναύαρχος Κουτζοὺκ τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο.
Ἔτσι μαρτύρησε ὁ Ἅγιος Μανουήλ, τὸ ἔτος 1792, στὴ Χῖο, κοντὰ στὴν Παλαιὰ Βρύση.
Ὁ Ἅγιος Παρθένιος ὁ Ἱερομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Παρθένιος ἦταν διάκονος στὸ Διδυμότειχο καὶ μαρτύρησε τὸν 18ο αἰῶνα μ.Χ.
Ἀνάμνηση τῆς Σωτηρίας τῆς νήσου Λευκάδος
Μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ διασώθηκε τὸ νησὶ τῆς Λευκάδας ἀπὸ τὸν σεισμὸ τοῦ ἔτους 1938. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.
Πληροφορίες ἀπό Saint.gr καί Μέγα Συναξαριστή (synaxarion.gr)
anavaseis.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου