«Πῶς κοινωνεῖς;»

α) Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας:

«Ὅπως, ὅταν κανείς συνενώση δύο κεριά μαζί, βλέπει τό ἕνα μέσα στό ἄλλο, ἔτσι νομίζω καί ἐκεῖνος πού δέχεται μέσα του τή σάρκα τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ καί πίνει τό τίμιο αἷμα του. Ὅπως καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἀκριβῶς τό λέει, γίνεται ἕνα μέ Αὐτόν καί κατά κάποιον τρόπον συνάπτεται καί ἀναμιγνύεται μαζί του οὔτως, ὥστε αὐτός νά βρίσκεται στό Χριστό καί ὁ Χριστός νά βρίσκεται σ᾿ αὐτόν».

β) Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης:

« Ἐκεῖνοι πού προσέρχονται εἰς τήν ἁγιωτάτην ἱερουργίαν, πρέπει νά ἔχουν καθαρίσει καί τάς πλέον ἀποκρύφους πτυχάς τῆς ψυχῆς των. Μόνον τότε θά φωτισθοῦν καί καταυγασθοῦν ἀπό τήν παρουσίαν τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τήν ὑπερκόσμιον θείαν του λάμψιν· διότι αἱ ψυχαί των θά εἶναι κάτοπτρα καθαρά, δεκτικά τοῦ Θείου φωτός, πού θά ἠμποροῦν νά δεχθοῦν τήν οὐράνιον ἀκτινοβολίαν πληρέστερον καί διαυγέστερον».

γ) Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας:

«Ὥ μυστήριον μέγα καί ἀνεξερεύνητον! Ἑνωνόμεθα μέ τόν Χριστόν τόσον, ὥστε ὁ νοῦς τοῦ Χριστοῦ γίνεται καί ἰδικός μας νοῦς, ἡ θέλησίς του καί ἰδική μας θέλησις, τό σῶμα του καί ἰδικόν μας σῶμα, τό αἷμα του καί ἰδικόν μας αἷμα...».

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.