Ἑρμηνεία Παλαιᾶς Διαθήκης –Προφήτης Ἠσαΐας (23ον) – (Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμία)

          IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Δημητσάνα, Δευτέρα 17 Αὐγούστου 2015

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

(Ἡ ἑρμηνεία παρά τήν συντομία της καί τήν ἁπλότητά της εἶναι ἐπιστημονική)

Ἡ ἐργασία αὐτή προσφέρεται στούς ἀναγνῶστες σέ συνέχειες ἑκάστη Δευτέρα καί Παρασκευή διά ἐξεύρεση λαθῶν ἐκ μέρους τους καί ἐνημέρωσή μας πρός διόρθωση, πρίν ἀπό τήν τελική δημοσίευση τοῦ ἔργου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΣΑΪΑΣ

Εὐχαριστήριος ὕμνος (26,1-6)

(Προλογικό σημείωμα τῆς περικοπῆς)

1. Ἡ περικοπή εἶναι ἕνας ὕμνος τῶν Ἰουδαίων γιά κάποια τελική τους νίκη. Πιθανόν ὁ ὕμνος νά ἦταν ἕνα παλαιό λειτουργικό ἆσμα μέ τό ὁποῖο ὑμνοῦσαν τόν Θεό σέ κάθε νίκη τους (βλ. Ψαλμ. 23,7-10. 117,19-20). Ἤ, πιθανόν πάλι, ὁ ὕμνος νά ἦταν ἕνας λιτανευτικός ψαλμός, πού ψαλλόταν ὅταν ὁ λαός εἰσερχόταν στήν Ἱερουσαλήμ. Τιθέμενο τό ἆσμα στήν ἑνότητά μας ἐδῶ ἀκούεται ὡς ἕνας τελικός θρίαμβος τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Ἡ «πόλη ἡ ὀχυρά», γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ἡ περικοπή μας (στίχ. 1), εἶναι ἡ Ἱερουσαλήμ.

2. Μία πιστότερη μετάφραση τοῦ Ἑβραϊκοῦ κειμένου στόν στίχ. αὐτό θά ἔδιδε τήν ἔννοια ὅτι ὁ Θεός γίνεται ὁ Σωτήρας τῆς πόλεως, ἀντί γιά τά τείχη της καί τά ὀχυρώματά της. Γιατί ἡ ἱστορία ἐπέδειξε ὅτι τά φυσικά τείχη δέν προστάτευσαν τήν Ἱερουσαλήμ. Κατά τό Ἑβραϊκό πάλι κείμενο στόν στίχ. 4 ὁ Θεός καλεῖται «αἰώνιος βράχος» καί αὐτό ὑπενθυμίζει ἕνα παλαιό τίτλο τοῦ Θεοῦ (βλ. Ψαλμ. 17,2. 94,1), πού τόν δεικνύει ὡς προστάτη τοῦ λαοῦ Του. Ὁ Θεός ὅμως, ὁ προστάτης τοῦ λαοῦ Του, ἔγινε ὁ καταστροφεύς τῶν ὑπερηφάνων πόλεων (στίχ. 5), μεταξύ τῶν ὁποίων, κατά πρῶτο λόγο, νοεῖται ἡ «πόλη τοῦ χάους» (24,10).

(Μετάφραση τοῦ κειμένου τῆς περικοπῆς,

τό ὁποῖο παραλείπουμε ἐδῶ πρός ἐξοικονόμηση χώρου)

26,1 Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά ψάλλουν αὐτό τό ἆσμα στήν χώρα τοῦ Ἰούδα:

«Ἰδού ἡ πόλη (μας) εἶναι ἰσχυρά

καί γιά τήν ἀσφάλειά μας

ἐγείρει (ὁ Θεός) τεῖχος καί προπύργια.

Ἀνοίξατε τίς πύλες, ἄς εἰσέλθει ὁ λαός,

πού τηρεῖ τό δίκαιο

καί φυλάσσει τήν πίστη.

3 (Λαός) πού κρατεῖ στερεά τήν πίστη

καί εἶναι εἰρηνικός.

(Λαός) πού τήν ἐλπίδα (του)

4 στήριξε σέ Σένα, Κύριε, μέχρι τόν αἰῶνα,

τόν Θεό τόν μέγα καί αἰώνιο. α

5 (Διότι) ταπείνωσες, ἔρριψες κάτω

τούς κατοικοῦντες στά ὕψη·

κρημνίζεις πόλεις ὀχυρές

καί τίς ἰσοπεδώνεις.

6 Θά τίς πατοῦν οἱ πόδες τῶν πράων καί τῶν ταπεινῶν. 

α. «Διότι Κύριος ὁ Θεός εἶναι αἰώνιος βράχος», λέγει τό τέλος τοῦ στίχ. κατά τό Ἑβρ.

(Σύντομα ἑρμηνευτικά σχόλια τῆς περικοπῆς)

26,1-6. Εὐχαριστήριο ἆσμα στόν Θεό γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς Ἱερουσαλήμ καί γιά τήν ἧττα τῶν ἐχθρῶν της (βλ. Ψαλμ. 23. 45. 47). Εἶναι ἆσμα νίκης (24,7-16α. 25,1-5). Ἕνας λιτανευτικός ψαλμός, ἀδόμενος ὑπό τῶν Ἰουδαίων κατά τήν εἴσοδό τους στήν Ἱερουσαλήμ, τήν «ἰσχυράν πόλιν» (στίχ. 1· σύγκρ. μέ Ψαλμ. 23,7-10), ὑμνοῦντες τήν νίκη τοῦ Θεοῦ (σωτηρία) κατά τῶν ἐχθρῶν τους,  26,1. Πόλις ἰσχυρά. Πρόκειται γιά τήν Ἱερουσαλήμ, τήν ὁποία ὁ Γιαχβέ ὀχύρωσε καί χρησιμεύει ὡς καταφύγιο γιά τούς δικαίους (στίχ. 2 ἑξ.)· ἡ πόλη Ἱερουσαλήμ ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν ὑπερήφανο πόλη (στίχ. 5), τήν κατεστραμμένη πόλη τῶν κεφ. 24-25 (τήν «πόλη τοῦ χάους», 24,10). Βλ. σχόλ. εἰς 24,7-16. 26,2. Λαός φυλάσσων δικαιοσύνην. Πρόκειται γιά τόν ἀναγεννηθέντα Ἰούδα. 26,4. «Διότι Κύριος ὁ Θεός εἶναι αἰώνιος βράχος», λέγει τό τέλος τοῦ στίχ. κατά τό Ἑβρ. Τό «βράχος» εἶναι μία συνήθης μεταφορά τῆς ΠΔ γιά τόν Θεό καί ἐκφράζει τήν ἀξιοπιστία Του καί τήν προστασία Του. 26,5. Ταπεινώσας... ἐν ὑψηλοῖς. Εἶναι μία οἰκεία ἀντίθεση: Ὁ ὑπερήφανος ταπεινώνεται, ὁ ταπεινός ἀνυψώνεται (Ψαλμ. 146,6. Λουκ. 1,52). 
http://aktines.blogspot.gr/2015/08/23.html