Ἡ ταπείνωση, ἡ θυσία καί ἡ ἐξαγνισμένη ἀγάπη ὡς συστατικά τοῦ ἐπιτυχημένου Γάμου

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ
Ὁ Γάμος εἶναι μία κάθοδος στόν Ἄδη τῆς ταπεινώσεως καί μία ἄνοδος στόν Σταυρό τῆς θυσίας.

 «Ἡ γυναίκα» λέει ὁ Γέροντας Παΐσιος «εἶναι ἡ ἀρχόντισ­σα τοῦ σπιτιοῦ ἀλλά καί ἡ μεγαλύτερη ὑπηρέτρια»^[32]... Ὁ γάμος εἶναι θυσία, εἶναι σταυρός, ἑκούσιο σταύρωμα. Μέσα στήν ἔγγαμη ζωή καλεῖσαι  νά ἀρνηθεῖς τόν ἐγωισμό σου, νά πλύνεις τά πόδια τοῦ ἄλλου, νά γονατίσεις, νά γίνεις ὑπηρέτης. Γι’ αὐτό καί σώζει ὁ γάμος. Εἶναι μία διαδικασία σωτηρίας, διότι ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ταπείνωση καί στήν θυσιαστική ἀνιδιοτελή ἀγάπη. Ὁ γάμος, ὅταν βιωθεῖ σωστά, ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ μονα­χισμός εἶναι ἕνας ἄλλος δρόμος, ὁ ὁποῖος –μέσα ἀπό τήν ἴδια διαδικασία τῆς ταπείνωσης καί τῆς ὑπακοῆς– ὁδηγεῖ στή σωτηρία, στήν ἕνωση μέ τόν Χριστό μας.

Δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος ἀπό τήν κάθοδο στόν Ἄδη τῆς ταπείνωσης καί τῆς ὑπακοῆς καί τῆς θυσιαστικῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, ὅπως μᾶς τά  δίδαξε ὁ Θεάνθρωπος. Ὁ δρόμος– τρόπος τῆς σωτηρίας εἶναι οὐσιαστικά ἕνας, εἶναι ὁ Χριστός καί ὁ Χριστός μᾶς δίδαξε –μέ τά λόγια Του καί μέ τήν ζωή Του– νά πλένουμε τά πόδια ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου. Ἐπομένως, εἴτε εἶσαι στόν γάμο εἴτε εἶσαι στόν μοναχισμό, θά πλύνεις τά πόδια τοῦ ἄλλου, θά ταπεινωθεῖς. Γιά νά σωθεῖς, θά πρέπει νά εἶσαι ὑπηρέτης, νά εἶσαι ὑπάκουος, νά εἶσαι ταπεινός ἐξυπηρετητής τῶν ἄλλων. 

«Ἡ γυναίκα λοιπόν εἶναι ἡ ἀρχόντισσα ἀλλά καί ἡ μεγάλη  ὑπηρέτρια.Ὁ ἄνδρας εἶναι ὁ κυβερνήτης τοῦ σπιτιοῦ ἀλλά καί ὁ χαμάλης»^[33]. Κάνει τίς πιό βαριές δουλειές. Ἡ σωματική του δύναμη πρέπει νά χρησιμοποιεῖται γιά τήν διακονία- ὑπηρεσία τῶν ἄλλων καί ὄχι νά γίνεται μέσο καταδυνάστευσης τῶν ἄλλων πιό ἀδύνατων μελῶν τῆς οἰκογένειας.

Καί τώρα τό μεγάλο ἐρώτημα:

«Ποιός θά κάνει τίς δουλειές στό σπίτι; Ὁ ἄνδρας ἤ ἡ γυναίκα;»

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Γέροντος Παϊσίου: «Ὅποιος προλάβει!».

Θά πρέπει νά ἔχουν τέτοια ἀγάπη οἱ σύζυγοι πού νά προσπαθοῦν νά προλάβουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο στίς δουλειές. Ὄχι ὅπως δυστυχῶς γίνεται πολλές φορές «νά κάνουν τό κορόϊδο» γιά νά κάνει ὁ ἄλλος τή δουλειά. Θά πρέπει οἱ σύζυγοι νά ἔχουν αὐτόν τόν ἅγιο συναγωνισμό, ποιός θά πρωτοπρολάβει νά κάνει τή δουλειά γιά νά ξεκουράσει τόν ἄλλο. Τί εὐλογημένο θά εἶναι αὐτό τό σπίτι!

31. Ἡ ἐξαγνισμένη ἀγάπη μεταξύ τοῦ ἀνδρογύνου.

«Μεταξύ τους τά ἀνδρό­γυνα», συνεχίζει ὁ π. Παΐσιος, «πρέπει νά ἔχουν τήν ἐξαγνισμένη ἀγάπη, γιά νά ἔχουν ἀλλη­λοπαρηγοριά καί νά μποροῦν νά κάνουν καί τά πνευματικά τους καθήκοντα»^[34].

Βλέπετε, ὁ Γέροντας Παΐσιος μιλάει γιά ἐξαγνισμένη ἀγάπη. Μέσα στόν γάμο ὑπάρχει ἁγνότητα. Μήν ἀκούγεται παράξενο· τό ζητάει ὁ Θεός. Ἀκοῦς τόν Ἀπόστολο Παῦλο, πού λέει ὅτι «οἱ γυναῖκες πρέπει νά εἶναι φίλανδρες, ἁγνές, ὑπάκουες^[35] κ.λπ.;» Τό ἴδιο, βέβαια, ἰσχύει καί γιά τούς ἄνδρες. Θά πρέπει νά ἀγαπᾶ ὁ ἄνδρας τήν γυναίκα του· νά εἶναι ἁγνός καί ὑπάκουος. Ἡ ἁγνότητα καί ἡ καθαρότητα δέν ζητιέται μόνο ἀπό τούς μοναχούς ἤ τούς ἀγάμους.

Ὅταν γιά παράδειγμα ὁ Κύριος μᾶς λέει νά προσέχουμε τά βλέμματά μας, τό λέει σέ ὅλους. Δέν τό λέει μόνο στούς ἀγάμους ἤ στούς μοναχούς· καί στούς ἐγγάμους τό λέει. Γιατί, ἄν δέν προσέξεις τά μάτια σου, μέ τό πού θά δεῖς πονηρά τόν ἄλλον ἤ τήν ἄλλη μέ σκοπό νά τόν/τήν ἐπιθυμήσεις ἤδη ἔκανες πορνεία ἤ μοιχεία στήν καρδιά σου.

Ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων πρέπει νά εἶναι ἁγνή, ἐξαγνισμένη. Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας ὁρίζει περιόδους ἐγκρατείας στό φαγητό καί στίς σχέσεις τοῦ ἀνδρογύνου (νηστεία). Τό κάνει αὐτό γιά νά βοηθήσει τά ἀνδρόγυνα, ὥστε νά ἐξαγνιστεῖ ἡ ἀγάπη καί νά γίνει σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν πρέπει αὐτή νά εἶναι μιά ἀγάπη σαρκική, ὅπου ὁ ἄνθρωπος σέρνεται ἀπ’ τήν κατώτερη ἐπιθυμία χωρίς νά ἀντιστέκεται. Θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά βάζει ὅρια στή σάρκα.

«Τά ἀνδρόγυνα λοιπόν πρέπει νά ἔχουν αὐτήν τήν ἐξαγνισμένη ἀγάπη, γιά νά ἔχουν ἀλληλοπαρηγοριά καί νά μποροῦν νά κάνουν καί τά πνευματικά τους καθήκοντα».

«Ἀλληλοπαρηγοριά» εἶναι αὐτός ὁ ἀλληλοστηριγμός. Ὁ ἕνας θά πρέπει νά στηρίζει τόν ἄλλον. Ὅταν βλέπει ὁ ἕνας τόν ἄλλον νά ἀγωνίζεται πνευματικά, θά πρέπει νά τόν βοηθᾶ. Ὅταν ἡ γυναίκα βλέπει τόν ἄνδρα ἤ ὁ ἄνδρας τήν γυναίκα νά προσπαθεῖ στά πνευματικά, θά πρέπει νά τόν/τήν στηρίζει... ὄχι νά τόν/τήν γκρεμίζει ἤ νά τόν/τήν ζηλεύει. Θά πρέπει νά χαίρεται καί νά θαυμάζει κατά κάποιον τρόπο τόν ἄλλον γιά τόν πνευματικό ἀγῶνα πού κάνει. Θά τοῦ εἶναι ἔτσι μιά παρηγορία, ἐνῶ συγχρόνως θά μποροῦν καί οἱ δύο ἀπρόσκοπτα νά κάνουν τά πνευματικά τους καθήκοντα.

Ἀντιθέτως, ὅταν ἡ ἀγάπη δέν εἶναι ἐξαγνισμένη, τότε ὁ ἕνας θά παρασέρνει τόν ἄλλον στήν ἁμαρτία. Τότε θά ἀφήνουν καί τίς περιόδους ἐγκρατείας... δέν θά τηροῦν τίς ἐντολές τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό σημαίνει ὅτι τελικά δέν θά κάνουν σωστά τά πνευματικά τους καθήκοντα.  

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com

Ἀπόσπασμα τῆς ἀπομαγνητοφωνημένης καί ἐπεξεργασμένης ὁμιλίας μέ τίτλο: Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ.
Γιά νά ἀκούσετε τήν ὁμιλία ἤ/καί νά διαβάσετε τό πλῆρες κείμενο πατῆστε ἐδῶ.