Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίων Κύρου καὶ Ἰωάννου τῶν Ἀναργύρων καὶ Θαυματουργῶν καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς
«Τῇ
αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων καὶ
Θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου· καὶ τῆς Ἁγίας Μάρτυρος
Ἀθανασίας καὶ τῶν τριῶν αὐτῆς θυγατέρων καὶ παρθένων Θεοδότης,
Θεοκτίστης καὶ Εὐδοξίας».
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κύρος καὶ Ἰωάννης, Ἀθανασία, Θεοδότη, Θεοκτίστη καὶ Εὐδοξία († 31 Ἰανουαρίου) ἄθλησαν κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Σήμερα ἑορτάζεται ἡ εὕρεση τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτῶν. Ἡ Σύναξή τους ἐτελεῖτο «ἐν τοῖς Φωρακίου καὶ ἐν ταῖς Ἀρκαδιαιναῖς».
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας χάριτος, τῇ ἐνεργείᾳ, ἀναβλύζοντα, θαυμάτων ῥεῖθρα, ἀναργύρως τὰ σεπτὰ ἡμῶν λείψανα, ἐκ τῶν λαγόνων τῆς γῆς κόσμῳ ἔλαμψαν, Κῦρε θεόφρον, Ἰωάννη τε ἔνδοξε· ὅθεν ἅπαντες, τὴν τούτων τιμῶντες εὕρεσιν, αἰτοῦμεν δι’ ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Χειρόγραφον εἰκόνα.
Τὸ μέγα ἰατρεῖον τῆς οἰκουμένης, τὸ ζεῦγος τοῦ Χριστοῦ τὸ πεποθημένον, τοὺς φωστῆρας τοὺς ἐκλάμποντας, ταῖς αὐγαῖς τῶν ἰάσεων, ὑμνήσωμεν πιστοὶ μεγαλοφώνως, ἔνδον τοῦ ναοῦ αὐτὸν βοῶντες· Κῦρος καὶ Ἰωάννης, οἱ χορηγοὶ τῶν θαυμάτων, καὶ ἰατροὶ τῶν νοσούντων, αὐγάζουσι τὰ πέρατα.
Μεγαλυνάριον.
Ρεῖθρα ἰαμάτων παντοδαπῶν, βλύζοντα τῷ κόσμῳ, ἀνεφάνησαν ἐκ τῆς γῆς, ὑμῶν νῦν τὰ σκήνη, Κῦρε καὶ Ἰωάννη, ἐξ ὧν ῥῶσιν τρυγῶμεν, ψυχῆς καὶ σώματος.
Οἱ Ἅγιοι Πλούταρχος, Σερένος, Ἡρακλείδιος, Ἥρων, Ἡραΐδα, Ποταμιαίνη καὶ Μαρκέλλα οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν στὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸ 203 μ.Χ., κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Σεπτιμίου Σεβήρου (193 – 211 μ.Χ. Ἡ Ἁγία Ποταμιαίνη ἦταν θυγατέρα τῆς Ἁγίας Μαρκέλλας.
Ὁ Ἅγιος Δονάγος ὁ Ἱερομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Δονάγος ἐτελειώθηκε διὰ πυρός.
Ὁ Ἅγιος Μακεδόνιος ὁ Μάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μακεδόνιος ἐμαρτύρησε, ἀφοῦ τοῦ ἀπέκοψαν τοὺς δακτύλους τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν.
Οἱ Ἅγιοι δύο παῖδες οἱ Μάρτυρες
Ἐτελειώθησαν, ἀφοῦ ἐσταυρώθηκαν.
Οἱ Ἅγιοι τρεῖς Μάρτυρες
Κατάγονταν ἐκ Γαλατίας καὶ ἐτελειώθησαν διὰ ξίφους.
Οἱ Ἅγιοι 70 Μάρτυρες
Οἱ 70 αὐτοὶ Ἅγιοι Μάρτυρες ἐτελειώθησαν ἐν Σκυθοπόλει διὰ ξίφους.
Ὁ Ἅγιος Παππίας ὁ Μάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Παππίας ἐμαρτύρησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) μεταξὺ τῶν ἐτῶν 303 καὶ 305 μ.Χ. Ἐπειδὴ ὁμολόγησε τὸν Σωτήρα Χριστὸ καὶ δὲν ἀρνήθηκε τὴν πίστη του, ἐφυλακίσθηκε καὶ ἐβασανίσθηκε γιὰ πολλὲς ἡμέρες. Ἐπειδὴ ὅμως παρέμενε ἀκλόνητος στὴν πατρώα εὐσέβεια, ἀποκεφαλίσθηκε.
Ὁ Ὅσιος Μάγνος ὁ προσευχόμενος
Ὁ Ὅσιος Μάγνος ἐτελειώθηκε μὲ εἰρήνη, ἐνῶ προσευχόταν.
Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ὁ Ἀναχωρητής
Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ὁ Ἀναχωρητής, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ ἰατρός
Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ ἰατρὸς ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ὅσιος Σέργιος ὁ μάγιστρος
Ὁ Ὅσιος Σέργιος καταγόταν ἀπὸ τὴν κωμόπολη Νικήτια τῆς Ἀμάστριδος τοῦ Εὐξείνου Πόντου. Ἡ οἰκογένειά του ἦταν διακεκριμένη, συγγενὴς τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου τοῦ αὐτοκράτορος Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.).
Μπόρεσε λοιπὸν ὁ Σέργιος νὰ ἐκπαιδευθεῖ καὶ νὰ φθάσει σὲ μεγάλα πολιτικὰ καὶ στρατιωτικὰ ἀξιώματα. Ἂν καὶ ὁ Θεόφιλος ἦταν προστάτης τῶν εἰκονομάχων, ὁ Σέργιος παρέμενε πιστὸς στὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία ἀγωνιζόμενος γιὰ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων.
Προστάτεψε μάλιστα πολλοὺς πιστοὺς κατὰ τὸ διωγμό τους, καὶ ὅταν ἀπέθανε ὁ αὐτοκράτορας Θεόφιλος, ὁ Ὅσιος συνετέλεσε μὲ τὴν ἐπιρροή του νὰ ἐνισχυθεῖ ἡ γνώμη τῆς Θεοδώρας ὑπὲρ τῆς ἀναστηλώσεως τῶν εἰκόνων.
Ὁ Ὅσιος Σέργιος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη στὴν Κρήτη, ὅπου εἶχε ἀποσταλεῖ ὡς ἀρχηγὸς τῶν βασιλικῶν πλωτήρων καὶ ναυκλήρων, καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ μονὴ τοῦ Μαγίστρου. Ἀργότερα τὰ τίμια λείψανά του ἀνεκομίσθηκαν καὶ ἐδόθησαν στὴ μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε ἀνεγείρει στὸν κόλπο τῆς Νικομήδειας, καὶ ἡ ὁποία λεγόταν «τοῦ Νικητιανοῦ», ἐπειδὴ ὁ κτίτορας αὐτῆς καταγόταν ἀπὸ τὴν κωμόπολη Νικήτια. Ὁ Ὅσιος Σέργιος ἑορτάζεται ἰδιαίτερα στὴν Κρήτη.
Οἱ Ὅσιοι Σέργιος καὶ Γερμανός
Οἱ Ὅσιοι Σέργιος καὶ Γερμανὸς ἐγκατεστάθηκαν στὸ νησὶ βάλαμο τῆς Φιλανδίας τὸ 1329, ὅπου καὶ ἵδρυσαν μονή. Ἐκεῖ διέδωσαν τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου στὴ γῆ τῆς Καρελίας παρὰ τὶς προσπάθειες τῶν Σουηδῶν νὰ στερεώσουν τὸ ρωμαιοκαθολικισμό. Οἱ Ὅσιοι ἐκοιμήθησαν μὲ εἰρήνη, τὸ 1353.
Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Τριχερούσης
Ἡ
ἱερὴ εἰκόνα, μία ἀπὸ τὶς ἀποδιδόμενες κατὰ τὴν παράδοση στὸν
Εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, ἀνήκει στὸν εἰκονογραφικὸ τύπο τῆς Ὁδηγήτριας. Ἡ
Παναγία κρατάει ὅμως τὸν Χριστὸ στὸ δεξιό της χέρι. Εἶναι ἑπομένως μία
Δεξιοκρατοῦσα, τῆς ὁποίας τὸ πρωτότυπο εὑρισκόταν στὸν προσκυνηματικὸ
ναὸ τῶν Ἀβραμιτῶν στὴν Κωνσταντινούπολη, μὲ τὸ ὄνομα Ἀχειροποίητη.
Ἡ πολύτιμη εἰκόνα φυλάσσεται στὴν ἱερὰ μονὴ Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τὰ ἀντίγραφα αὐτῆς εἶναι ἀμέτρητα, κυρίως στὴ Σερβία, στὰ Βαλκάνια καὶ στὴ Ρωσία, ὅπου σημειώνουμε κυρίως ἐκείνη τὴν ὁποία παρήγγειλε ὁ Πατριάρχης Νίκων, τὸ 1663, καὶ ἡ ὁποία ἐτοποθετήθηκε στὴ μονὴ τῆς Ἀναστάσεως, τὴ λεγόμενη «Νέα Ἱερουσαλήμ», κοντὰ στὴ Μόσχα.
Ἡ εἰκόνα εὑρέθηκε στὴ Δαμασκὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (8ος αἰώνας μ.Χ.) καὶ στὸν ὁποῖο ἔκανε τὸ θαῦμα νὰ τοῦ ἀποκαταστήσει τὸ κομμένο του χέρι. Ὁ Ἅγιος τὴ μετέφερε κατόπιν μαζί του στὴ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, κοντὰ στὰ Ἱεροσόλυμα, ὄπου διῆλθε τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου του.
Γενόμενος μοναχός, ἔμαθε ἀπὸ τοὺς ἄλλους Πατέρες τῆς Λαύρας ὅτι ὁ Ὅσιος Σάββας († 5 Δεκεμβρίου), πρὶν τὴν κοίμησή του, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ στερεώσουν καλὰ κοντὰ στὸν τάφο του τὴν «πατερίτσα», δηλαδὴ τὴ ράβδο του.
Προεφήτευσε δέ, ὅτι κάποτε θὰ ἔλθει ὡς προσκυνητὴς στὴ Λαύρα ἕνας βασιλόπαιδας συνώνυμός του, Σάββας δηλαδή, καὶ ὅτι, ὅταν προσκυνήσει τὸν τάφο του, θὰ πέσει κάτω ἡ ράβδος του. Στὸ βασιλόπουλο αὐτὸ παρήγγειλε ὁ Ὅσιος Σάββας νὰ δοθεῖ ὡς εὐλογία ἡ ράβδος του μαζὶ μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γαλακτοτροφούσης.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, γνωρίζοντας τὰ ἀνωτέρω, κατέλιπε καὶ αὐτὸς μὲ τὴ σειρά του, πρὸ τῆς κοιμήσεώς του, παραγγελία, νὰ λάβει ὁ βασιλόπαιδας αὐτὸς ὡς εὐλογία καὶ τὴν ἱερὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Τριχερούσης.
Ὅταν ἐκοιμήθηκε, τὸ 749 μ.Χ., ἡ εἰκόνα παρέμεινε στὴ Λαύρα μέχρι τὸν 13ο αἰώνα μ.Χ., ὁπότε ὁ ἡγούμενος, τὸ 1217, τὴν ἐδώρισε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σερβίας Σάββα († 14 Ἰανουαρίου), ὁ ὁποῖος τὴ μετέφερε στὴ μονὴ Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ εἰκόνα ἑορτάζει, ἐπίσης, στὶς 12 καὶ 18 Ἰουλίου.
Ο Όσιος Ουλκιανός
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Συμεών ο Ευλαβής
Η μνήμη του αποσιωπάται από τους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών σελ. 220. Έζησε στα μέσα του 10ου αιώνα και έγινε δάσκαλος του Συμεών του νέου Θεολόγου, ο όποιος και συνέθεσε Ακολουθία σ' αυτόν, που δεν σώζεται.
synaxarion.gr
anavaseis.blogspot.com
«Τῇ
αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων καὶ
Θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κύρου καὶ Ἰωάννου· καὶ τῆς Ἁγίας Μάρτυρος
Ἀθανασίας καὶ τῶν τριῶν αὐτῆς θυγατέρων καὶ παρθένων Θεοδότης,
Θεοκτίστης καὶ Εὐδοξίας».Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κύρος καὶ Ἰωάννης, Ἀθανασία, Θεοδότη, Θεοκτίστη καὶ Εὐδοξία († 31 Ἰανουαρίου) ἄθλησαν κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Σήμερα ἑορτάζεται ἡ εὕρεση τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτῶν. Ἡ Σύναξή τους ἐτελεῖτο «ἐν τοῖς Φωρακίου καὶ ἐν ταῖς Ἀρκαδιαιναῖς».
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας χάριτος, τῇ ἐνεργείᾳ, ἀναβλύζοντα, θαυμάτων ῥεῖθρα, ἀναργύρως τὰ σεπτὰ ἡμῶν λείψανα, ἐκ τῶν λαγόνων τῆς γῆς κόσμῳ ἔλαμψαν, Κῦρε θεόφρον, Ἰωάννη τε ἔνδοξε· ὅθεν ἅπαντες, τὴν τούτων τιμῶντες εὕρεσιν, αἰτοῦμεν δι’ ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Χειρόγραφον εἰκόνα.
Τὸ μέγα ἰατρεῖον τῆς οἰκουμένης, τὸ ζεῦγος τοῦ Χριστοῦ τὸ πεποθημένον, τοὺς φωστῆρας τοὺς ἐκλάμποντας, ταῖς αὐγαῖς τῶν ἰάσεων, ὑμνήσωμεν πιστοὶ μεγαλοφώνως, ἔνδον τοῦ ναοῦ αὐτὸν βοῶντες· Κῦρος καὶ Ἰωάννης, οἱ χορηγοὶ τῶν θαυμάτων, καὶ ἰατροὶ τῶν νοσούντων, αὐγάζουσι τὰ πέρατα.
Μεγαλυνάριον.
Ρεῖθρα ἰαμάτων παντοδαπῶν, βλύζοντα τῷ κόσμῳ, ἀνεφάνησαν ἐκ τῆς γῆς, ὑμῶν νῦν τὰ σκήνη, Κῦρε καὶ Ἰωάννη, ἐξ ὧν ῥῶσιν τρυγῶμεν, ψυχῆς καὶ σώματος.
Οἱ Ἅγιοι Πλούταρχος, Σερένος, Ἡρακλείδιος, Ἥρων, Ἡραΐδα, Ποταμιαίνη καὶ Μαρκέλλα οἱ Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν στὴν Ἀλεξάνδρεια, τὸ 203 μ.Χ., κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Σεπτιμίου Σεβήρου (193 – 211 μ.Χ. Ἡ Ἁγία Ποταμιαίνη ἦταν θυγατέρα τῆς Ἁγίας Μαρκέλλας.
Ὁ Ἅγιος Δονάγος ὁ Ἱερομάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Δονάγος ἐτελειώθηκε διὰ πυρός.
Ὁ Ἅγιος Μακεδόνιος ὁ Μάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μακεδόνιος ἐμαρτύρησε, ἀφοῦ τοῦ ἀπέκοψαν τοὺς δακτύλους τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν.
Οἱ Ἅγιοι δύο παῖδες οἱ Μάρτυρες
Ἐτελειώθησαν, ἀφοῦ ἐσταυρώθηκαν.
Οἱ Ἅγιοι τρεῖς Μάρτυρες
Κατάγονταν ἐκ Γαλατίας καὶ ἐτελειώθησαν διὰ ξίφους.
Οἱ Ἅγιοι 70 Μάρτυρες
Οἱ 70 αὐτοὶ Ἅγιοι Μάρτυρες ἐτελειώθησαν ἐν Σκυθοπόλει διὰ ξίφους.
Ὁ Ἅγιος Παππίας ὁ Μάρτυρας
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Παππίας ἐμαρτύρησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) μεταξὺ τῶν ἐτῶν 303 καὶ 305 μ.Χ. Ἐπειδὴ ὁμολόγησε τὸν Σωτήρα Χριστὸ καὶ δὲν ἀρνήθηκε τὴν πίστη του, ἐφυλακίσθηκε καὶ ἐβασανίσθηκε γιὰ πολλὲς ἡμέρες. Ἐπειδὴ ὅμως παρέμενε ἀκλόνητος στὴν πατρώα εὐσέβεια, ἀποκεφαλίσθηκε.
Ὁ Ὅσιος Μάγνος ὁ προσευχόμενος
Ὁ Ὅσιος Μάγνος ἐτελειώθηκε μὲ εἰρήνη, ἐνῶ προσευχόταν.
Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ὁ Ἀναχωρητής
Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ὁ Ἀναχωρητής, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ ἰατρός
Ὁ Ὅσιος Παῦλος ὁ ἰατρὸς ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
Ὁ Ὅσιος Σέργιος ὁ μάγιστρος
Ὁ Ὅσιος Σέργιος καταγόταν ἀπὸ τὴν κωμόπολη Νικήτια τῆς Ἀμάστριδος τοῦ Εὐξείνου Πόντου. Ἡ οἰκογένειά του ἦταν διακεκριμένη, συγγενὴς τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου τοῦ αὐτοκράτορος Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.).
Μπόρεσε λοιπὸν ὁ Σέργιος νὰ ἐκπαιδευθεῖ καὶ νὰ φθάσει σὲ μεγάλα πολιτικὰ καὶ στρατιωτικὰ ἀξιώματα. Ἂν καὶ ὁ Θεόφιλος ἦταν προστάτης τῶν εἰκονομάχων, ὁ Σέργιος παρέμενε πιστὸς στὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία ἀγωνιζόμενος γιὰ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων.
Προστάτεψε μάλιστα πολλοὺς πιστοὺς κατὰ τὸ διωγμό τους, καὶ ὅταν ἀπέθανε ὁ αὐτοκράτορας Θεόφιλος, ὁ Ὅσιος συνετέλεσε μὲ τὴν ἐπιρροή του νὰ ἐνισχυθεῖ ἡ γνώμη τῆς Θεοδώρας ὑπὲρ τῆς ἀναστηλώσεως τῶν εἰκόνων.
Ὁ Ὅσιος Σέργιος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη στὴν Κρήτη, ὅπου εἶχε ἀποσταλεῖ ὡς ἀρχηγὸς τῶν βασιλικῶν πλωτήρων καὶ ναυκλήρων, καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ μονὴ τοῦ Μαγίστρου. Ἀργότερα τὰ τίμια λείψανά του ἀνεκομίσθηκαν καὶ ἐδόθησαν στὴ μονὴ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε ἀνεγείρει στὸν κόλπο τῆς Νικομήδειας, καὶ ἡ ὁποία λεγόταν «τοῦ Νικητιανοῦ», ἐπειδὴ ὁ κτίτορας αὐτῆς καταγόταν ἀπὸ τὴν κωμόπολη Νικήτια. Ὁ Ὅσιος Σέργιος ἑορτάζεται ἰδιαίτερα στὴν Κρήτη.
Οἱ Ὅσιοι Σέργιος καὶ Γερμανός
Οἱ Ὅσιοι Σέργιος καὶ Γερμανὸς ἐγκατεστάθηκαν στὸ νησὶ βάλαμο τῆς Φιλανδίας τὸ 1329, ὅπου καὶ ἵδρυσαν μονή. Ἐκεῖ διέδωσαν τὸ φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου στὴ γῆ τῆς Καρελίας παρὰ τὶς προσπάθειες τῶν Σουηδῶν νὰ στερεώσουν τὸ ρωμαιοκαθολικισμό. Οἱ Ὅσιοι ἐκοιμήθησαν μὲ εἰρήνη, τὸ 1353.
Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Τριχερούσης
Ἡ
ἱερὴ εἰκόνα, μία ἀπὸ τὶς ἀποδιδόμενες κατὰ τὴν παράδοση στὸν
Εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ, ἀνήκει στὸν εἰκονογραφικὸ τύπο τῆς Ὁδηγήτριας. Ἡ
Παναγία κρατάει ὅμως τὸν Χριστὸ στὸ δεξιό της χέρι. Εἶναι ἑπομένως μία
Δεξιοκρατοῦσα, τῆς ὁποίας τὸ πρωτότυπο εὑρισκόταν στὸν προσκυνηματικὸ
ναὸ τῶν Ἀβραμιτῶν στὴν Κωνσταντινούπολη, μὲ τὸ ὄνομα Ἀχειροποίητη.Ἡ πολύτιμη εἰκόνα φυλάσσεται στὴν ἱερὰ μονὴ Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τὰ ἀντίγραφα αὐτῆς εἶναι ἀμέτρητα, κυρίως στὴ Σερβία, στὰ Βαλκάνια καὶ στὴ Ρωσία, ὅπου σημειώνουμε κυρίως ἐκείνη τὴν ὁποία παρήγγειλε ὁ Πατριάρχης Νίκων, τὸ 1663, καὶ ἡ ὁποία ἐτοποθετήθηκε στὴ μονὴ τῆς Ἀναστάσεως, τὴ λεγόμενη «Νέα Ἱερουσαλήμ», κοντὰ στὴ Μόσχα.
Ἡ εἰκόνα εὑρέθηκε στὴ Δαμασκὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (8ος αἰώνας μ.Χ.) καὶ στὸν ὁποῖο ἔκανε τὸ θαῦμα νὰ τοῦ ἀποκαταστήσει τὸ κομμένο του χέρι. Ὁ Ἅγιος τὴ μετέφερε κατόπιν μαζί του στὴ Λαύρα τοῦ Ἁγίου Σάββα, κοντὰ στὰ Ἱεροσόλυμα, ὄπου διῆλθε τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου του.
Γενόμενος μοναχός, ἔμαθε ἀπὸ τοὺς ἄλλους Πατέρες τῆς Λαύρας ὅτι ὁ Ὅσιος Σάββας († 5 Δεκεμβρίου), πρὶν τὴν κοίμησή του, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ στερεώσουν καλὰ κοντὰ στὸν τάφο του τὴν «πατερίτσα», δηλαδὴ τὴ ράβδο του.
Προεφήτευσε δέ, ὅτι κάποτε θὰ ἔλθει ὡς προσκυνητὴς στὴ Λαύρα ἕνας βασιλόπαιδας συνώνυμός του, Σάββας δηλαδή, καὶ ὅτι, ὅταν προσκυνήσει τὸν τάφο του, θὰ πέσει κάτω ἡ ράβδος του. Στὸ βασιλόπουλο αὐτὸ παρήγγειλε ὁ Ὅσιος Σάββας νὰ δοθεῖ ὡς εὐλογία ἡ ράβδος του μαζὶ μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Γαλακτοτροφούσης.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, γνωρίζοντας τὰ ἀνωτέρω, κατέλιπε καὶ αὐτὸς μὲ τὴ σειρά του, πρὸ τῆς κοιμήσεώς του, παραγγελία, νὰ λάβει ὁ βασιλόπαιδας αὐτὸς ὡς εὐλογία καὶ τὴν ἱερὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Τριχερούσης.
Ὅταν ἐκοιμήθηκε, τὸ 749 μ.Χ., ἡ εἰκόνα παρέμεινε στὴ Λαύρα μέχρι τὸν 13ο αἰώνα μ.Χ., ὁπότε ὁ ἡγούμενος, τὸ 1217, τὴν ἐδώρισε στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Σερβίας Σάββα († 14 Ἰανουαρίου), ὁ ὁποῖος τὴ μετέφερε στὴ μονὴ Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.
Ἡ εἰκόνα ἑορτάζει, ἐπίσης, στὶς 12 καὶ 18 Ἰουλίου.
Ο Όσιος Ουλκιανός
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο Όσιος Συμεών ο Ευλαβής
Η μνήμη του αποσιωπάται από τους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών σελ. 220. Έζησε στα μέσα του 10ου αιώνα και έγινε δάσκαλος του Συμεών του νέου Θεολόγου, ο όποιος και συνέθεσε Ακολουθία σ' αυτόν, που δεν σώζεται.
synaxarion.gr
anavaseis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου