Ἐπιλογή καί διασκευή ψυχωφελῶν κειμένων ἀπό τό βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ»
τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός
Μιά ἀπό τίς πιό μεγάλες θλίψεις σ’ αὐτό τόν κόσμο εἶναι ἡ φτώχεια .Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει τά ἀναγκαῖα ὑλικά πράγματα, ὑποφέρει καί στενοχωριέται, ἰδιαίτερα μάλιστα βλέποντας τούς ἄλλους νά ἔχουν σέ ἀφθονία ὅσα αὐτός στερεῖται. Ἐκεῖνοι, νεώτεροί του ἴσως, ἔχουν χρήματα, σπίτια, κτήματα· αὐτός οὔτ’ ἕνα καλύβι. Ἐκεῖνοι χορταίνουν μ’ ὅ,τι φαγητό ἐπιθυμήσουν, αὐτός μέ δυσκολία ἐξασφαλίζει τό καθημερινό του ψωμί.
Κάνοντας αὐτές τίς διαπιστώσεις ὁ φτωχός, θλίβεται τόσο, πού ἄλλοτε μισεῖ τή ζωή καί ζητάει τό θάνατο, ἄλλοτε πάλι ἀγανακτεῖ καί καταριέται καί βλαστημάει τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους.
Αὐτό ὅμως δέν ὀφείλεται παρά μόνο στήν ἀγνωσία μας. Δέν γνωρίζουμε τί πραγματικά μᾶς ὠφελεῖ καί τί πραγματικά μᾶς βλάπτει. Γιατί, ἄν γνωρίζαμε, θά χαιρόμασταν στή θλίψη καί θά λυπόμασταν στήν εὐτυχία.
Θαρροῦν οἱ περισσότεροι ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι τό μεγαλύτερο ἀγαθό τῆς ζωῆς καί ἡ φτώχεια τό μεγαλύτερο κακό. Ἐσύ ὅμως, ἀδελφέ, πρέπει νά μάθεις τήν ἀλήθεια, τί εἶναι δηλαδή αὐτός ὁ πλοῦτος πού ποθεῖς καί πού ἡ στέρησή του σέ θλίβει.
Ὁ Κύριος, στήν παραβολή τοῦ σπορέως (Ματθ. 13, 1-23), παρομοιάζει τόν πλοῦτο μέ τ’ ἀγκάθια, πού πνίγουν τό λόγο Του καί δέν τόν ἀφήνουν νά καρποφορήσει στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Τί ἄλλο, ἀλήθεια, κάνουν οἱ πλούσιοι καί οἱ κυνηγοί τοῦ πλούτου, παρά νά πνίγονται ἀκατάπαυστα μέσα στίς μέριμνες γιά τή συγκέντρωση ἐπίγειων ἀγαθῶν, ἀφήνοντας ἔτσι ἀκαλλιέργητη τήν ψυχή τους καί ἀδιαφορώντας γιά τή σωτηρία τους;
Μιά τέτοια δραστηριότητα, ὅμως, ἔχει καί ἄλλες ὀλέθριες συνέπειες. Γιατί ὅποιος κυνηγάει τό χρῆμα, κάνει καί παρανομίες καί ἀπάτες καί καταχρήσεις καί κλοπές καί ἄλλες ἁμαρτίες. Ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ὅσοι θέλουν νά πλουτίσουν, πέφτουν σέ πειρασμό, σέ παγίδα τοῦ διαβόλου καί σέ πολλές ἐπιθυμίες ἀνόητες καί βλαβερές πού βυθίζουν τούς ἀνθρώπους στήν καταστροφή καί στό χαμό» (Α΄ Τιμ. 6, 9). Γι’ αὐτό καί ὁ προφήτης Δαβίδ συμβουλεύει: Ἄν δεῖτε νά τρέχει μπροστά σας σάν ποτάμι ὁ πλοῦτος, μήν προσκολλᾶτε σ’ αὐτόν τήν καρδία σας καί μή θαμπώνεστε ἀπό τήν ἐφήμερη λάμψη του (Ψαλμ. 61, 11). Κακίζει μάλιστα ὁ ψαλμωδός τούς ἀνθρώπους πού ἀγαποῦν τή ματαιότητα καί ζητοῦν τό ψεῦδος (Ψαλμ. 4, 3), γιατί, σάν λογικά πλάσματα τοῦ Θεοῦ, θά ἔπρεπε νά κυβερνοῦνται ἀπό τόν λογικό τους νοῦ καί ὄχι ἀπό τίς ἐπιθυμίες τους, σάν τ’ ἄλογα ζῶα.
Ἐσύ, λοιπόν, ἀδελφέ, μίσησε τόν πλοῦτο καί ἀγάπησε τή φτώχεια. Μίσησε τά ὑλικά καί ἀγάπησε τά πνευματικά. Μίσησε τά ἐφήμερα καί ἀγάπησε τά αἰώνια. Μίσησε τή μέριμνα, πού σκορπίζει τό νοῦ καί τόν ἀπομακρύνει ἀπό τόν Κύριο, καί ἀγάπησε τήν ἀμεριμνία, πού σέ φέρνει κοντά στόν Κύριο. Μίσησε τήν ἁμαρτία, πού συντροφεύει τόν πλοῦτο, καί ἀγάπησε τήν ἀρετή, πού συντροφεύει τή φτώχεια. Τί κι ἄν στερεῖσαι ἐδῶ; Θ ἀπολαύσεις ἐκεῖ, στόν οὐρανό. «Μακάριοι ἐσεῖς οἱ φτωχοί, γιατί δική σας εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ», βεβαίωσε ὁ Ἰησοῦς (Λουκ.6, 20).
Τί κι ἄν δέν μοιάζεις στόν Κροῖσο ἤ στό Μίδα ἤ στό Μαικήνα;
Μοιάζεις στόν Χριστό, τόν Σωτήρα σου, πού ἔζησε πάνω στή γῆ μέσα σέ ἔσχατη πενία.
Γεννήθηκε σ’ ἕνα ταπεινό σπήλαιο·
τοποθετήθηκε στό παχνί τῶν ἀλόγων·
μεγάλωσε στερημένα στό σπίτι τοῦ φτωχοῦ Ἰωσήφ·
ὡς τή θυσία Του, δέν εἶχε «ποῦ νά γείρει τό κεφάλι» (Ματθ.8, 20)· καί τέλος,
πέθανε πάνω στό σταυρό γυμνός, ἐγκαταλειμμένος, μήν ἔχοντας οὔτ’ ἕνα ποτήρι νερό στήν ἐπιθανάτια καί ἀγωνιώδη ἐκείνη δίψα Του.
Εἶσαι φτωχός; Εἶσαι μακάριος! Γιατί καί στόν Ἰησοῦ μοιάζεις -τί μεγαλύτερη τιμή ἀπ’ αὐτή;- καί τῆς Βασιλείας Του θά γίνεις μέτοχος, στρέφοντας τό ἐνδιαφέρον σου ἀπό τά ὑλικά στά πνευματικά καί φροντίζοντας γιά τή σωτηρία σου. Ἄν τό κάνεις αὐτό, μπορεῖ νά εἶσαι φτωχός, ὁ Θεός ὅμως δέν θ’ ἀφήσει νά σοῦ λείψει τίποτε ἀπό τά ἀναγκαῖα, ὅπως τό ὑποσχέθηκε: «Πρῶτα ἀπ’ ὅλα νά ἐπιζητεῖτε τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματός Του, κι ὅλα τά ἐπίγεια ἀγαθά θ’ ἀκολουθήσουν» (Ματθ. 6, 33).
Μήν ξεχνᾶς, τέλος, ὅτι μιά μέρα θά πεθάνει καί ὁ πλούσιος. Καί ἐνῶ ἐσύ, ὅπως εἴπαμε, ἄν σήκωσες τή φτώχεια σου μέ ὑπομονή καί εὐχαριστία καί δοξολογία τοῦ Θεοῦ, θά πᾶς στούς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ, σάν τόν φωχό Λάζαρο, ὁ πλούσιος θά καταλήξει στόν ἅδη καί θ’ ἀκούσει ἀπό τό στόμα τοῦ Πατριάρχη: «Παιδί μου, ἐσύ ἀπόλαυσες τήν εὐτυχία σου· τώρα, λοιπόν, ὑποφέρεις» (Λουκ. 16, 25).
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου