«Πῆγα ἐκεῖ πάνω ὑποτακτικός». Γέροντας Πορφύριος

Πῆγα ἐκεῖ πάνω, ὑποτακτικός. Ὑποτακτικός, κύριε! Ἐδόθηκα ἐξ ὁλοκλήρου. Ἀγάπησα τοὺς Γέροντές μου. Τοὺς ἀγάπησα εἰλικρινά. Τοὺς ἐσεβόμουνα. Τοὺς ἐσεβόμουνα. Τί νὰ σᾶς πῶ ὁ σεβασμός μου! Θεοί!!! Χριστοί!!! ἦταν γιὰ μένα καὶ οἱ δύο.

Ἀλλὰ ἤξερα ὅμως καὶ τὶ θέλουνε. Ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ τοὺς εἶχα. Τὸ καταλάβαινα πῶς θέλουνε νὰ βάλω ἕνα πράγμα, πῶς ἤθελαν νἀ κλείσω τὴν πόρτα, πῶς, πῶς… Τὸ καταλάβαινα. Καὶ πουθενὰ δὲν τοὺς στενοχωροῦσα.
Ἐνῶ μοῦ εἴπανε γιὰ τὸ ἐργόχειρο, ὅτι ἔτσι θὰ τὸ κάνεις. Καὶ εἶπα στὸν παπα-Ἰωαννίκιο:

— Δὲν μοῦ τὰ λὲς ὅλα;

Λέει:

— Νά! Κόβουμε τὸ ξύλο, τὸ βράζουμε, τὸ ἀφήνουμε καὶ στεγνώνει, τὸ κάνουμε ἔτσι, ἔτσι, ἔτσι.

Τὸ βράδυ, λοιπόν, ἔκανα τὸν κανόνα, ὅλα μόνος μου, πρὶν κοιμηθῶ ἔκανα τὸ σχέδιο, ὥστε νὰ μὴν βρεθῶ σὲ δυσκολία, δηλαδὴ νὰ μοῦ ποῦνε “Δὲν στὸ εἴπαμε;”. Δηλαδὴ γιὰ νὰ μὴν τοὺς στενοχωρήσω. Συγχωρᾶτε με. Αὐτὸ τὸ πράγμα ἡ ἔρημος μὲ ἔκανε, ἡ ὑπακοή, νὰ γίνω τέτοιος. Πολὺ μὲ ὠφέλησε ἡ ὑπακοή, πάρα πολύ. Δὲν μπορῶ νὰ σᾶς περιγράψω τὶς καλοσύνες τῆς ὑπακοῆς. Ἡ χάρις τῆς ὑπακοῆς εἶναι ἀπερίγραπτος.

Πῶς ἀλλάζει ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος! Ψυχικὰ καὶ σωματικὰ. Ἀλλάζει. Ἀλλάζει. Ἐκεῖ μέσα ἔκανα…

Εἶδες ποὺ τὸ εἶπε καὶ ἡ Κινέζα ὅτι κι αὐτοὶ ποὺ ἀγωνίζονται τὰ παιδιὰ νὰ τὰ κάνουνε <νὰ μάθουν τὰ δύσκολα κινέζικα γράμματα> εἶναι πάρα πολὺ ὠφέλιμο. Ἔστω κι ἂν δὲν συνεχίσουν τὰ γράμματα. Καὶ στὶς τέχνες τους, καὶ στὰ μηχανήματά τους, τοὺς εἶναι ὠφέλιμα. Διότι τὸ μυαλό τους ἔχει τροχιστεῖ καὶ λειτουργεῖ.
Ἔτσι καὶ ἐμένανε ἡ ὑπακοὴ μ’ ἔκανε σ’ ὅλα. Σὲ ὅλα. Τί νὰ σᾶς πῶ! Μέσα στὰ ἄστρα, στὰ λουλούδια, στὸ χάος, μέσα στὸ βουνὸ, στὰ ζωάκια τοῦ δρυμοῦ. Παντοῦ. Γνώριζα ὅλα τὰ πουλάκια ἀπὸ τὴ φωνή τους. Περπατοῦσα καὶ νόμιζα πὼς δὲν ἤμουνα στὴ γῆ ἀπὸ τὴ χαρά μου. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ζωή, ποὺ ζοῦσα μέσα στὴν ψυχή μου.
Πέστε με τρελλό. Ὅ,τι θέλετε πέστε μου. Οὔτε μπορῶ νὰ στὰ περιγράψω αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἀλλὰ ἔτσι λέω κάτι, ὡς ἔγγιστα, ἀνάλογα. Γιατὶ αὐτὰ δὲν λέγονται καὶ δὲν περιγράφονται κανονικά. Τί λέτε; Μεγάλο πράγμα. Ὅμως παρατηρεῖται μέσα στὴ θρησκεία μας, εἶναι ὄντως κάτι σπουδαῖο ἡ ὑπακοή. Πολὺ τὴν ἐκθειάζει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Καὶ οἱ Ἀπόστολοι. Καὶ μέσα στὴ Γραφὴ πολὺ ἐκθειάζεται ἡ ὑπακοή».

Βίος και Πολιτεία του Οσίου Γέροντος Πορφυρίου
http://www.porphyrios.net/?p=2597
http://anavaseis.blogspot.com/2012/01/blog-post_8650.html