2. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος καταπάτησε τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ξέπεσε ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Παραδείσου, ἐπακολούθησε τὸ δέσιμό του μὲ δύο ἁλυσίδες. Ἡ μία εἶναι ὁ δεσμὸς τῶν βιοτικῶν φροντίδων καὶ τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν, ὅπως εἶναι ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα, ἡ φιλία, ἡ γυναίκα, τὰ παιδιά, οἱ συγγενείς, ἡ πατρίδα, τὰ κτήματα καὶ γενικά ὅλα τὰ ὁρατά. Ἡ ἄλλη ἁλυσίδα εἶναι ἀόρατη καὶ ἐσωτερική.
Εἶναι δηλαδὴ δεμένη ἡ ψυχὴ μὲ σκοτεινὰ δεσμὰ ἀπὸ τὰ πονηρὰ πνεύματα, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων οὔτε τὸ Θεὸ ν' ἀγαπήσει μπορεῖ, οὔτε νὰ πιστέψει, οὔτε νὰ προσευχηθεῖ, ὅπως θέλει. Γιατὶ μετὰ τὴν παράβαση τοῦ Ἀδὰμ ὅλοι μας συναντᾶμε μέσα μας ἀντίσταση σὲ κάθε καλὸ καὶ θεϊκὸ ἔργο. Αὐτὴ τὴν ἀντίσταση καὶ τὸν πόλεμο μὲ τὴ Χάρη καὶ τὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε νὰ τὴν καταργήσουμε. Χωρὶς ὅμως τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἐντελῶς ἀδύνατο νὰ λυτρώσει κανεὶς τὸν ἑαυτό του, ὥστε νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν πάλη τῶν λογισμών. 3. Ἀρκεῖ νὰ λύσει κανεὶς τὸν ἑαυτό του ἀπὸ ὅλα τὰ ὁρατὰ καὶ ν' ἀρχίσει νὰ παραμένει κοντὰ στὸν Κύριο, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀντιληφθεῖ τὴ διαρκὴ ἐσωτερικὴ πάλη τῶν παθῶν καὶ τὸν ἀόρατο πόλεμο ποὺ εἶναι μέσα μας. Ἄν δὲν γίνουν αὐτὰ καὶ δὲν προσκολληθοῦμε ὁλωσδιόλου στὸ Θεὸ κινδυνεύουμε, ἐνῶ ἔχουμε τραύματα καὶ κρυφὰ πάθη, νὰ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε ὑγιεῖς καὶ ὄχι ἄρρωστοι. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ περιφρονεῖ τὴν ἐπιθυμία καὶ τὴ δόξα, βλέπει τὰ πάθη του καὶ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ μπορεῖ καὶ νὰ τὰ νικήσει.
4. Χίλιους δυὸ τρόπους μηχανεύεται ὁ σατανᾶς γιὰ νὰ μᾶς ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν ἐλπίδα καὶ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας. Ἤ φέρνει θλίψεις ψυχικές ἤ λογισμοὺς ἀκάθαρτους, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ χαύνωση καὶ ἀπελπισία ὅτι δὲν ὑπάρχει γιὰ μᾶς σωτηρία. Ἀλλὰ ὅσο ὁ πονηρός ρίχνει τὰ πεπυρωμένα βέλη του ἐναντίον μας, τόσο περισσότερο πρέπει νὰ φουντώνει μέσα μας ἡ ἐλπίδα στὸ Θεό, ποὺ θέλει νὰ δοκιμάζει τὶς ψυχές, ποὺ ἔχουν θεῖο ἔρωτα, γιὰ νὰ φανεῖ ἄν τὸν ἀγαποῦν ἀληθινά.
5. Σκέψου τώρα τὸ ἑξῆς: Ἔστω ὅτι μπορεῖς νὰ γίνεις μοναδικὸς βασιλιὰς σ' ὅλη τὴ γῆ καὶ νὰ ἐξουσιάζεις μόνος σου ὅλους τοὺς θησαυροὺς τῆς οἰκουμένης. Ἄς ποῦμε ἀκόμη ὅτι ἡ ἀρχὴ τῆς βασιλείας σου συμπίπτει μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ τέρμα της μὲ τὴ συντέλεια, ὅταν αὐτὰ τὰ ὁρατὰ καὶ ὅλος ὁ κόσμος θὰ ἀλλὰξουν καὶ θὰ μεταποιηθοῦν. Πές μου λοιπὸν τώρα, ἄν ἦταν νὰ διαλέξεις, θὰ προτιμοῦσες αὐτὴ τὴν ἐπίγεια βασιλεία, ἀντὶ τῆς ἀληθινῆς καὶ σταθερῆς, ποὺ δὲν ἔχει ἀπολύτως τίποτε τὸ παροδικὸ καὶ φθαρτό; Ἐγὼ θ' ἀπαντοῦσα πῶς ὄχι, ἄν βέβαια ἔκρινες σωστὰ καὶ σκεφτόσουν καλὰ τὸ συμφέρον σου. Γιατὶ λέει καὶ ὁ Κύριος. «Τί θὰ ὡφεληθεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἄν κερδίσει ὁλόκληρο τὸν κόσμο, χάσει ὅμως τὴν ψυχή του;». Καὶ ξέρουμε ὅτι γιὰ τὴν ψυχὴ δὲν ὑπάρχει κανένα ἀντάλλαγμα. Ἀφοῦ καὶ ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο καὶ ἀπὸ τὴν κοσμικὴ βασιλεία, αὐτὴ μόνη της ἡ ψυχὴ ἔχει πολὺ μεγαλύτερη ἀξία, πόσο περισσότερο βέβαια ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Λέμε ὅτι ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἡ ψυχή, γιατί σὲ κανένα ἄλλο ὄν δὲν εὐαρεστήθηκε ὁ Θεὸς νὰ δώσει τὴν ἕνωση καὶ τὴν κοινωνία μὲ τὸ Πνεῦμα Του! Οὔτε στὸν οὐρανό, οὔτε στὸν ἥλιο, οὔτε στὴ σελήνη, οὔτε στ' ἄστρα, οὔτε στὴ θάλασσα, οὔτε στὴ γῆ, οὔτε σὲ ἄλλο δημιούργημα ἀπ' ὅσα βλέπουμε, παρὰ μόνο στὸν ἄνθρωπο, τὸν ὁποῖον ἠγάπησε ἀπὸ ὅλα τὰ κτίσματα. Εἶναι λοιπὸν ἀπόλυτη ἀνάγκη νὰ προστρέξουμε στὸν Θεό, νὰ ἐξαρτήσουμε ἀπὸ Αὐτὸν τὸν ἑαυτό μας, νὰ σταυρωθοῦμε ψυχικὰ καὶ σωματικὰ καὶ νὰ πορευόμαστε σύμφωνα μὲ ὅλες τὶς ἅγιες ἐντολές Του.
6. Ἄς εἶναι. Ἄραγε σοῦ φαίνεται δίκαιο, τὴ φθαρτὴ τούτη δόξα καὶ τὴν προσωρινὴ βασιλεία καὶ τὰ λοιπὰ πρόσκαιρα νὰ τὰ ἀποκτοῦν ὅσοι τὰ ἐπιθυμοῦν μὲ πολλοὺς κόπους καὶ ἱδρῶτες, ἐνῶ τὸ νὰ βασιλεύει κανεὶς αἰώνια μὲ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ ἐπιτύχει τὰ ἀνεκλάλητα ἐκεῖνα ἀγαθὰ πρέπει νὰ κατορθώνεται χωρὶς κόπους;
7. Ποιά εἶναι ἡ οἰκονομία τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ; Ἡ ἐπιστροφὴ καὶ ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως στὸν ἑαυτό της. Ὁ Χριστὸς δηλαδὴ ἔδωσε πάλι στὴν ἀνθρώπινη φύση τὸ ἀξίωμα τοῦ πρωτόπλαστου Ἀδάμ, καὶ ἀκόμη -ὤ θεϊκὴ καὶ ἀληθινὰ μεγάλη χάρη!- τῆς δώρησε τὴν οὐράνια κληρονομία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Καὶ ἀφοῦ τὴν ἔβγαλε ἀπὸ τὴ φυλακὴ τοῦ σκότους, τῆς ἔδειξε τὸ δρόμο καὶ τὴ θύρα τῆς ζωῆς, ἀπὸ τὰ ὁποῖα, ὅταν ἔρθει καὶ χτυπήσει, μπορεῖ νὰ μπεῖ μέσα στὴ βασιλεία Του. Γιατὶ λέει• «Ζητᾶτε καὶ θὰ σᾶς δοθεῖ, χτυπᾶτε, καὶ θὰ σᾶς ἀνοιχτεῖ». Ἔτσι ἡ ψυχὴ ἀξιώνεται, ἐὰν τὸ θελήσει νὰ ἔχει τὸ Χριστὸ νυμφίο καὶ σύνοικο, μὲ τὴν κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Tί ἀνέκφραστη ἀγάπη τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τὸν ἔπλασε κατ' εἰκόνα Του!.
Τέλος καὶ τῷ Θεῷ δόξα καὶ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
http://www.orthodoxfathers.com/Makarios-Aigyptios-34-Meletimata/Makarios-Aigyptios-Meletima-34
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου