Δέν μοῦ λές ἐσύ, παπα-Ἐφραίμ, τώρα πού βρίσκεσαι;

Όταν ξυπνήσουμε το βράδυ και βολιδοσκοπήσουμε την ψυχή μας ότι ρέπει προς τη λύπη, τότες θα φέρουμε θεωρίες θλιβερές.
Εγώ στο κελλάκι μου όταν βρίσκομαι και ξυπνάω, φέρνω μία θεωρία ότι πέθανα, μου έκαναν ανακομιδή οι πατέρες και φέραν ένα καλάθι μπροστά στο τραπέζι.
Εκεί είναι τα κόκκαλά μου, εκεί είναι και η νεκροκεφαλή, η κάρα που λέμε.
Δεν μου λες εσύ, παπα-Εφραίμ, τώρα που βρίσκεσαι;
Βρίσκεσαι στον παράδεισο; Καλώς. Αν βρίσκεσαι στην κόλαση, τότες άρχισε από τώρα και κλαίγε και θρήνησε ότι είσαι ανάξιος της αποστολής σου, να πούμε.
Κι από ‘κεί έρχονται οι διάφορες έννοιες, θεωρίες και προβιβάζεται η ψυχή, τρόπον τινά, από λίγη κατάνυξη σε μεγαλύτερα, σε μεγαλύτερα.

 Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.

http://www.diakonima.gr/2014/08/21/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1-%CE%B5%CF%86%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%BC-%CF%84%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CF%81/