Ἀπό ποιά ἡλικία νά προσφέρουμε στά παιδιά μας τήν Ἁγία Γραφή πρός ἀνάγνωση;

Ο Παύλος έλεγε στον Τιμόθεο. «Από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν» (Β’ Τιμ. Γ’ 15). Από πού τα έμαθε; Από τη μάνα του την Ευνίκη και τη γιαγιά του τη Λωΐδα. Και συνεχίζει ο απ. Παύλος: «Όλη η Γραφή έχει εμπνευσθεί από τον Θεό και έχει συγγραφεί κάτω από τον άμεσο φωτισμό και την καθοδηγία του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό είναι και ωφέλιμη για να διδάσκει την αλήθεια, για να ελέγχει τις πλάνες και παρεκτροπές, για να διορθώνει εκείνους που αμαρτάνουν, για να παιδαγωγεί στην καθόλου αρετή. Και έτσι ο άνθρωπος να είναι τέλειος, καταρτισμένος σε κάθε έργο αγαθό» (Β’ Τιμ. Γ’ 16-17).

Αλήθεια, πόσα έχει να προσφέρει στους γονείς η Αγία Γραφή για την ανατροφή των παιδιών! Στους Ισραηλίτες έδωσε και ειδική εντολή ο Θεός περί αυτού: «Και έσται τα ρήματα ταύτα όσα εγώ εντέλλομαί σοι σήμερον, εν τη καρδία σου και εν τη ψυχή σου. Και προβιβάσεις αυτά τους υιούς σου, και λαλήσεις εν αυτοίς καθήμενος εν οίκω και πορευόμενος εν οδώ και κοιταζόμενος και διανιστάμενος» (Δευτ. Στ’ 6-7).

Να το καθήκον των γονέων. Αλλά πόσοι γονείς το κάνουν αυτό; Πόσοι συμβουλεύουν τα παιδιά τους; Γνωρίζουν αυτοί να διδάξουν και τους άλλους; Τι να πει η μάνα εκείνη στο παιδί που δεν έπιασε Αγία Γραφή στο χέρι, που δεν άκουσε κήρυγμα, που δεν άνοιξε βιβλίο θρησκευτικό, αλλά από μικρή μέχρι μεγάλη κρατά στα χέρια της περιοδικά που μολύνουν τον άνθρωπο;

Τι να πει ο πατέρας εκείνος στο παιδί, που στο στόμα του δεν έμαθε τίποτε άλλο να λέει παρά βρώμικες κουβέντες; Που να καθίσουν οι γονείς να ασχοληθούν με τέτοια πράγματα; Να φάει, να ντυθεί το παιδί, να μάθει αγγλικά. Μάλιστα! Αλλά να συμβουλεύσουν; Έχουν καιρό;

Αφήνει το καφενείο, το χαρτί, η μοδίστρα, οι χοροί τους γονείς να ασχοληθούν με τα παιδιά; Να τα μάθουν, να τα διδάξουν να τους ψάλλουν;

Είναι το σχολείο, λένε μερικοί. Μα αν ο πατέρας και η μητέρα που έχουν 2 ή 3 παιδιά βαριούνται και δεν το κάνουν αυτό, το σχολείο θα το κάνει που έχει 25 και 30 παιδιά; Όχι, το πρώτο έργο των γονέων και απ’ αυτήν την τροφή ακόμα είναι να διδάξουν στα παιδιά τους το καλό και το κακό.

Τώρα μάλιστα που είναι μικρά. Αν μεγαλώνουν τότε «πέταξε το πουλάκι». Θα βλέπουν την κακή εξέλιξη του παιδιού και θα λένε: «Που ακούνε σήμερα τα παιδιά!». Σήμερα δεν ακούνε. Άκουγαν όμως μικρά, που ήταν ζυμάρι στα χέρια τους και κηρός. Αλλά τότε δεν είχαν καιρό. Δεν άφηναν καιρό οι χοροί και τα χαρτιά, και τα κουτσομπολιά της γειτονίας. Τώρα τα πληρώνουν ακριβά!

Πηγή: «Το Μυστήριο του Στεφανώματος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Λυράκη (+), Αθήνα 2005 

http://makkavaios.blogspot.gr/2015/02/blog-post_71.html#more