ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΛΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ
Αικατερίνα Προσκυνήτρια
19.8.2012. Μία επίσκεψη, όπως πάντα, στο
Θαβώρ για προσκύνημα στο μέρος της Μεταμόρφωσης του Κυρίου μας. Η μέρα
αυτή όμως ήτανε ξεχωριστή όχι γιατί είναι της Μεταμορφώσεως με το παλαιό
ημερολόγιο, αλλά για το γεγονός που θα σας διηγηθώ.
Η γερόντισσα Θαβωρία μου ζήτησε να
μεταφέρω μία εικόνα στην Ελλάδα. Αφού πήραμε την ευλογία του γέροντα
Ιλαρίωνα, μου έδωσε την εικόνα. Όπως είναι φυσικό την ρώτησα σε ποιόν θα
την δώσω. Η απάντηση που πήρα ήτανε:
—Θα σε βρούνε και θα σου τηλεφωνήσουνε αυτοί που θα την πάρουν.
Ζήτησα από τη Γερόντισσα να μου δώσει
κάποιο τηλέφωνο, αν έχει, για να τους τηλεφωνήσω εγώ μόλις γυρίσω στην
Ελλάδα, ή κάποιο όνομα για να βρω το τηλέφωνό τους, και μου απήντησε ότι
δεν εχει ούτε τηλέφωνο ούτε επώνυμο γνωρίζει και επανέλαβε το ίδιο: θα
σε ψάξουνε και θα σε βρούνε αυτοί που θα πάρουνε την εικόνα. Εξέφρασα
και κάποια ανησυχία για το πως θα περάσω την εικόνα από τα Εβραϊκά
σύνορα γιατί, όπως όλοι ξέρουμε, ο έλεγχος είναι αυστηρός και με
καθησύχασε με αυτή την μελωδική παιδική φωνή της λέγοντάς μου να μην
ανησυχώ και ότι όλα θα πάνε καλά. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσα να έχω τον
φόβο και την ανησυχία. Όταν έφθασα στα σύνορα, ο φόβος και η αγωνία
κορυφώθηκαν. Κρατούσα την εικόνα στο χέρι μου, η οποία ήτανε αρκετά
μεγάλη, 80 χ 50 cm περίπου.
Ήτανε η πρώτη φορά που δεν μου έκαναν
έλεγχο, εκτός από τις συνηθισμένες ερωτήσεις, για την εικόνα καμία
αναφορά και με έστειλαν κατ’ ευθείαν για check in. Θα πρέπει να αναφέρω
ότι σε ξεσκονίζουν αν έχεις εικόνες, βιβλία κ.ά. Σκέφθηκα, ωραία μέχρι
εδώ, τι θα γίνει όμως στον έλεγχο των χειραποσκευών; Τί θα κάνω, αν δεν
μου επιτρέψουν να την πάρω; Πού θα την αφήσω μετά την Παναγία; Ενώ
βασανιζόμουν με διάφορες τέτοιες σκέψεις και ίδρωνα, ξεΐδρωνα,
ταχυκαρδίες και τα συναφή, είπα από μέσα μου: Παναγία κάνε το θαύμα σου
να πάνε όλα καλά, γιατί είναι αδύνατο να σε αφήσω σε αυτούς. Εξ άλλου η
Γερόντισσα μου είπε ότι πρέπει να πάς οπωσδήποτε στην Ελλάδα. Πέρασα από
το μηχάνημα των αποσκευών και η αγωνία μου κορυφώθηκε· αισθάνθηκα την
καρδιά μου ότι πάει να σπάσει (ποιός ξέρει πόσους παλμούς θα είχα
ανεβάσει). Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι πέρασε η εικόνα, χωρίς να μου
πούνε το παραμικρό.
Όταν ήλθα στην Ελλάδα, έδωσα την εικόνα
σε διάφορους φίλους και γνωστούς για να την προσκυνήσουν. Ένα πρωινό μου
τηλεφώνησε κάποια κυρία από μία αεροπορική εταιρεία και με ρώτησε αν
εχω φέρει κάποια εικόνα από το Ισραήλ και αν μπορεί να την πάρει. Της
απάντησα ότι την έχω και μπορεί να έλθει να την πάρει. Όταν ήλθε, την
ρώτησα να μου πει πως έμαθε για την εικόνα που έφερα και μου διηγήθηκε
το εξής θαυμαστό γεγονός:
Μία κυρία, η κόρη της οποίας έπασχε από
καρκίνο, πήγε σε έναν ιερέα για να ζητήσει την βοήθειά του και του
ανέφερε το εξής: Η κόρη μου είδε στον ύπνο της μία μαυροφορεμένη γυναίκα
να της λέει ότι είναι η μάνα όλου του κόσμου και αγαπάει όλους τους
ανθρώπους και αυτήν και να μην ανησυχεί και να πιει από το πηγάδι της το
νερό της ζωής. Ζήτησε να μάθει από τον ιερέα αν μπορεί να την βοηθήσει
και ποιό μπορεί να είναι το πηγάδι. Ο ιερέας της είπε: μήπως εννοούσε το
πηγάδι στη Ναζαρέτ; Θα ζητήσω να μου φέρουνε αγιασμό, της απήντησε, από
εκεί. Επικοινώνησε με την γνωστή του κυρία στην αεροπορική εταιρεία και
τους έφερε τον αγιασμό τον οποίο πήρε και ήπιε η κοπέλα.
Ξαναπαρουσιάστηκε η μαυροφορεμένη γυναίκα στον ύπνο της και της είπε ότι
στο πηγάδι της υπάρχει μία εικόνα. Ξαναπήγε η μητέρα της στον ιερέα και
του ανέφερε πάλι το όνειρο της κόρης της. Ο ιερέας τηλεφώνησε ξανά στην
κυρία της αεροπορικής εταιρείας και τη ρώτησε αν υπάρχει κάποια εικόνα
στην Ναζαρέτ και έτσι ρωτώντας έμαθαν ότι υπήρχε η εικόνα της Παναγίας,
που είχε αγιογραφήσει η Γερόντισσα Θαβωρία, την οποία έδωσε σε μένα.
Σάββατο βράδυ παραμονή της Αγίας
Αικατερίνης. Είμαστε στο σπίτι φίλων και μαζί μας ήτανε και ο θείος του
φίλου μας, Δεσπότης στην Κρήτη, ο οποίος έμαθε για την εικόνα και
ζήτησε, αν είναι εύκολο, να την προσκυνήσει και αυτός. Του απήντησα ότι
την εικόνα δεν την έχω, αλλά θα προσπαθήσω να την πάρω, για να την φέρω
την Δευτέρα το πρωί στην Θεία Λειτουργία για να την προσκυνήσει, πριν
φύγει για Κρήτη. Έτσι και έγινε. Μου ζήτησε να την πάρει μαζί του και να
την επιστρέφει πριν από τα Χριστούγεννα.
Κάποιος, πριν φύγει από την Κρήτη για
Αθήνα, για να κάνει την δεύτερη χημειοθεραπεία του, συνάντησε τον
Σεβασμιώτατο και ζήτησε την ευχή του. Ο Σεβασμιώτατος του είπε ότι είναι
πολύ τυχερός, γιατί θα προσκυνήσει την Παναγία και θα πάρει την ευλογία
Της. Πηγαίνοντας στο νοσοκομείο και κάνοντας τις απαραίτητες εξετάσεις
πριν την χημειοθεραπεία, ο γιατρός του είπε ότι δεν θα κάνει την
χημειοθεραπεία, γιατί δεν βλέπει τον όγκο (είχε όγκο στον πνεύμονα). Ο
όγκος εξαφανίσθηκε. Ο γιατρός ρώτησε να μάθει τι έκανε. Του απάντησε ότι
δεν έκανε κάτι, απλώς προσευχήθηκε και προσκύνησε την Παναγία.
Ο Σεβασμιώτατος μας ανέφερε το θαύμα
αυτό και μας είπε ότι η Παναγία βοήθησε και τον ίδιο (έδωσε λύσεις σε
πολλά προσωπικά του προβλήματα).
Ένα από τα αξιοθαύμαστα είναι το μήνυμα
του Γέροντος Ιωνά του Στάρετς που του μιλά η Παναγία και του λέει να πει
στον Σεβασμιώτατο να την επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη, να μην την
κρατήσει, όπως είχε σκεφθεί, και να παραγγείλει στην κόρη της, τη Μοναχή
Θαβωρία, να κάνει μία άλλη, για να την πάρει και να την βάλει εκεί που
έχει σκεφθεί.
Μία μοναχή από το μοναστήρι της
Παραμυθίας και Αγίου Γεωργίου συνάντησε ενα φίλο μας και συζητώντας της
ανέφερε για την εικόνα που είχε πάρει και αυτός. Του ζήτησε αν είναι
δυνατόν να την πάρουνε στο μοναστήρι, γιατί σε μερικές ημέρες γιόρταζε
το μοναστήρι την Παναγία Παραμυθία. Όταν επέστρεψε στο μοναστήρι, το
είπε στην Γερόντισσα η οποία μας τηλεφώνησε και μας παρακάλεσε να της
δώσουμε την εικόνα, αν γίνεται για μια ημέρα. Αποφασίσαμε να την πάμε οι
ίδιοι.
Κυριακή απόγευμα, παραμονή της
Παραμυθίας επισκεπτόμαστε πρώτη φορά το μοναστήρι. Μόλις φθάσαμε άρχισε
να χτυπά η καμπάνα, και μία μοναχή προπορευόμενη χτυπούσε το τάλαντο.
Τους παραδώσαμε την Παναγία την οποία στόλισαν αμέσως και την έβαλαν στο
προσκυνητάρι. Η Ηγουμένη μας παρακάλεσε να κρατήσει την εικόνα, αν
γινόταν και την Δευτέρα, για την γιορτή της Παναγίας. Της απάντησα ότι
μπορούσε να την κρατήσει μέχρι την Τετάρτη το απόγευμα, γιατί είχα
υποσχεθή να την δώσω σε κάποια κυρία από την Κατερίνη την Πέμπτη.
Τετάρτη απόγευμα πήγαμε στο μοναστήρι να
πάρουμε την εικόνα. Κατά την διάρκεια του εσπερινού (συγκινημένη)
κοιτάζοντας την εικόνα έλεγα από μέσα μου συνέχεια: Παναγία μου δεν μου
κάνει καρδιά να σε πάρω από εδώ. Έβλεπα ότι το πρόσωπο της Παναγίας,
έτσι όμορφα που την είχανε στολισμένη, ήτανε πιο γλυκό από πριν. Μετά
τους χαιρετισμούς, η Ηγουμένη συγκινημένη αναφέρθηκε στην Παναγία και
μας διηγήθηκε το εξής συγκλονιστικό:
Κατεβάζοντας το πρωί την εικόνα από το
κελλί που την είχανε (δεν την αφήνανε στο ναό το βράδυ) άκουσαν
τιτιβίσματα και είδαν χιλιάδες πουλάκια, ο ουρανός να μην φαίνεται από
τα πουλιά, να πετούνε χαρούμενα, να κατεβαίνουνε προς τα κάτω και μετά
να ανεβαίνουνε προς τα πάνω σαν να προσκυνούσαν την εικόνα. Ακούγοντας
αυτό ξέσπασα σε κλάματα και πρέπει να πώ και όλοι όσοι παρευρέθησαν
εκεί. Αφού την προσκύνησαν όλες οι μοναχές και ο κόσμος, η Ηγουμένη πήρε
την εικόνα στην αγκαλιά της και οι μοναχές μπροστά με λαμπάδες και το
τάλαντο να χτυπά την μετέφεραν στο αρχονταρίκι για να μας την
παραδώσουνε.
—Δεν μου κάνει καρδιά να την πάρω, είπα
κλαίγοντας στην Ηγουμένη. Θα τηλεφωνήσω στην αδελφή Θαβωρία και θα της
πώ να κρατήσετε την εικόνα, γιατί η Παναγία βλέπω ότι βρήκε το σπίτι
της, βρήκε αυτό που θα πρέπει να εχει. Να της ψάλλουνε καθημερινά τους
Χαιρετισμούς Της και να Την τιμούνε, όπως της αξίζει.
Τηλεφώνησα στην αδελφή Θαβωρία και της
είπα ότι η Παναγία θα πρέπει να μείνει στο μοναστήρι, στο σπίτι της, και
οποίος θέλει να την προσκυνήσει να έρχεται στο μοναστήρι, και όχι να
πηγαίνει η εικόνα σε αυτούς. Έδωσα το τηλέφωνο στην Ηγουμένη να
μιλήσουνε και να της διηγηθεί η ίδια αυτό που έζησε το πρωί κατεβάζοντας
την εικόνα στον ναό.
Έτσι η εικόνα έμεινε στο μοναστήρι. Από
τότε αρκετοί πιστοί επισκέπτονται το μοναστήρι, για να προσκυνήσουν την
Παναγία και να ζητήσουν την βοήθειά Της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου