Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν: 1) Ὁ ρόλος τῆς μητέρας, 2) Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. (Νέο βιβλίο)

ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ:

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ 

(ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ) 

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 Σύν Θεῷ καί μέ τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου μας Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ.κ. Ἰωήλ, προβαίνουμε στήν ἔκδοση δύο πτωχῶν ἔργων, πού ἀναφέρονται στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Τό περιεχόμενό τους βασίζεται στή διαχρονική διδασκαλία τῶν Ὁσίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Περιλαμβάνει δύο ἐπί μέρους ἐργασίες-πονήματα.

Τό πρῶτο πόνημα ἔχει τίτλο:

 Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Εἶναι προϊόν ἀπομαγνητοφωνημένης καί ἐλαφρά ἐπεξεργασμένης ὁμότιτλης ὁμιλίας, πού βασίζεται κυρίως στήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Τό δεύτερο πόνημα ἔχει τίτλο:

Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν  Ὅσιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη.

Στό παρόν πόνημα βασιζόμαστε κυρίως στήν διδασκαλία τοῦ νέου Ὁσίου τῆς Ἐκκλησίας μας Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Εἴθε τά δύο μικρά αὐτά ἔργα νά συμβάλλουν μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τίς εὐχές τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, στόν καταρτισμό τῆς σύγχρονης Ὀρθόδοξης μητέρας ἀλλά καί τοῦ πατέρα, ὥστε νά πραγματώνουν μέ ἐπιτυχία τόν κατά Θεόν προορισμόν τους: τήν ἐν Χριστῷ ἀγωγή τῶν παιδιῶν τους καί τήν ὁδήγησή τους στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πληροφορίες γιά τό βιβλίο: 

Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ὅσιο Πορφύριο.

Σελίδες 91, μαλακό ἐξώφυλλο, σχῆμα: 14Χ20,5, τιμή: 7€.

Τηλέφωνο παραγγελιῶν 6944577885.

 ΔΕΙΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΣ

Μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο 

Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν. Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ὅσιο Πορφύριο (ἀπό τό δεύτερο πόνημα):

Για τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

Νά πῶς συμβούλευε ὁ Ἅγιος Πορφύριος τούς γονεῖς γιά τήν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν: «Δέν πρέπει νά πολεμᾶτε τά παιδιά σας, ἀλλά τό σατανᾶ πού πολεμᾶ τά παιδιά σας. Νά τούς λέτε λίγα λόγια καί νά κάνετε πολλή προσευχή. Ἡ προσευχή κάνει θαύματα. Δέν πρέπει ἡ μητέρα νά ἀρκεῖται στό αἰσθητό χάδι στό παιδί της, ἀλλά νά ἀσκεῖται στό πνευματικό χάδι τῆς προσευχῆς. Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπό τόν ἐξαγιασμό τό δικό σας. Ὁ ἁγιασμός δέν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νά ἀποκτήσετε ταπείνωση καί ἀγάπη. Ἂν θέλεις μπορεῖς νά ἁγιάσεις καί μέσα στήν Ὁμόνοια»[1].

 Ἄν τίποτε σχεδόν δέν διορθώνεται στήν κοινωνία ἀπό γενιά σέ γενιά, εἶναι διότι οἱ γονεῖς δίνουν λανθασμένη ἀγωγή στά παιδιά.

Τούς τρέφουν τήν κενοδοξία ἀπό τήν πρώτη στιγμή, μέ τά καλοπιάσματα καί τούς ἐπαίνους. Ἔτσι, τό παιδί γίνεται ἕνας ἐγωιστικό καί ἀπροσάρμοστο ἄτομο[2].

 Νά πῶς δίδασκε καί συμβούλευε σχετικά ὁ Ἅγιος Γέροντας: ««Ἔρχονται ἐδῶ ἑκατοντάδες γονεῖς καί μέ κλάματα στά μάτια μέ παρακαλοῦν νά βοηθήσω τά παιδιά τους, γιατί ἄλλα ἔμπλεξαν μέ ναρκωτικά, ἄλλα μέ κακές παρέες, ἄλλα τούς βρίζουν, τούς ζητοῦν χρήματα, γιά νά τά χρησιμοποιήσουν στίς χαρτοπαιχτικές λέσχες καί στά ἄλλα τυχερά παιχνίδια, καί ὅταν δέν ἔχουν νά τούς δώσουν, τούς ἀπειλοῦν καί ἀκόμη καί τούς χτυποῦν! Ἔτσι φτάνουν οἱ γονεῖς νά καταριῶνται καί αὐτά καί τήν ὥρα καί τήν στιγμή πού τά ἔφεραν στήν ζωή! Ἔχω δεῖ γονεῖς, νά κλαῖνε μέ μαῦρο δάκρυ, γιά τό κατάντημά των παιδιῶν τους καί νά λένε, χίλιες φορές νά μήν τά εἴχαμε! Γιατί, τότε θά εἴχαμε ἕνα καημό καί μιά στεναχώρια, πού δέν θά εἴχαμε παιδιά, ἐνῶ, τώρα μοῦ λένε ἔχουμε χίλιους καημούς καί ἄλλες στεναχώριες γιά τά προβλήματα τά φοβερά, πού μᾶς δημιουργοῦν καθημερινά καί ντρεπόμεθα νά κυκλοφοροῦμε στόν κόσμο. Γι’ αὐτό ζητᾶνε νά τούς βοηθήσω μέ τίς προσευχές μου, γιά νά σώσουν τα παιδιά τους. Ὅμως, ὅταν τούς ρωτῶ ἐσεῖς τί κάνατε, ἤ τί κάνετε τώρα, γιά νά βοηθήσετε αὐτά τά δυστυχισμένα πλάσματα, μοῦ ἀπαντοῦν, σχεδόν, στερεότυπα, ὅτι δέν μποροῦσαν νά κάνουν τίποτα, γιατί ξέφυγαν ἀπό τόν ἔλεγχό τους, γιατί ἦταν ἔφηβοι! Ἔ! Ἑπόμενο ἦταν. Ἀφοῦ ἀφήσατε ὅλα τά παιδικά χρόνια ἀνεκμετάλλευτα καί περιμένατε νά ἔλθει ἡ ἥβη, γιά νά ἀσχοληθεῖτε μέ τά παιδιά σας, ἀσφαλῶς αὐτά τα ἀποτελέσματα, θά εἴχατε καί θά πρέπει νά περιμένετε καί χειρότερα. Τό παιδί εἶναι σάν τό ζυμάρι. Ὅσο πιό μαλακό εἶναι τό ζυμάρι, τόσο πιό εὔκολα πλάθεται, διαμορφώνεται, διαπαιδαγωγεῖται καί τελειοῦται. Τώρα, πού θυμηθήκατε ἐσεῖς, ὅτι ἔχετε παιδιά, ἤ μᾶλλον σᾶς τά θύμισαν αὐτά μέ τίς ἀταξίες τους, τίς ἀπαιτήσεις, τίς παρανομίες τους καί γενικά μέ τήν ἀνήθικη συμπεριφορά τους, τώρα εἶναι ἀργά. Πέταξε τό πουλάκι. Καί ἄν πετάξει τό πουλί, πού τό εἴχαμε στό κλουβί δύσκολα πιάνεται, γιά νά μήν πῶ, πώς δέν ξαναπιάνεται! Ἡ διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιοῦ εἶναι τό Α καί τό Ω τῶν ὑποχρεώσεων, πού ἔχουν οἱ γονεῖς σ’ αὐτήν τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, πού μέ τήν θεϊκή συνύπαρξη, φέρνουν στήν ζωή! Γονεῖς, πού ἀπέτυχαν νά διαπαιδαγωγήσουν τό παιδί τους σωστά, θεωροῦνται ἀποτυχημένοι σέ ὅλα! Σέ ὅλα, μέ ἀκοῦτε; Γιατί, ἄν ὑποθέσουμε, ὅτι ὑπάρχουν γονεῖς, πού ἀφιέρωσαν ὅλη τους τήν ζωή νά ἐπεκτείνουν τίς βιομηχανικές τούς ἐγκαταστάσεις καί νά πολλαπλασιάσουν τα χρήματά τους, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνουν μεγιστάνες τοῦ πλούτου, ἐνῶ παράλληλα δέν ἔκαναν τίποτε γιά τήν χρηστή διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους, τότε, σᾶς λέω, ὅτι ὄχι μόνο δέν προσέφεραν τίποτε στά παιδιά τους, ἀλλά ἠγωνίστηκαν καί κόπιασαν γιά νά δημιουργήσουν τεμπέληδες, ἀκαμάτες καί ἐγκληματίες! Ναί! Σᾶς τό βεβαιώνω ἐγώ. Ἐγκληματίες ἔφτιαξαν! Καί ξέρετε γιατί; Γιατί τό χρῆμα, ὅταν βρεθεῖ σέ χέρια διεφθαρμένων ἀνθρώπων, κάνει κακό καί στούς ἴδιους, πού τό ἔχουν καί στούς ἄλλους, πού τό στεροῦνται. Γιατί, οἱ πρῶτοι ἐξαγοράζουν τούς τελευταίους ἀπό ἀνάγκη καί τούς χρησιμοποιοῦν σάν ἄβουλα ὄντα, ὅπου, ὅποτε καί γιά ὁποιονδήποτε λόγο θέλουν. Πάντως ποτέ γιά καλό! Δέν ἔχετε ἀκούσει πού λένε: «Τό χρῆμα διαφθείρει συνειδήσεις;». Πιό σωστή κουβέντα γιά τόν ρόλο πού παίζει το χρῆμα στή συνείδηση τοῦ ἀτόμου καί εἰδικότερα στήν ἐξαγορά τῆς συνειδήσεως τῶν ἀνθρώπων, ἀπό καταβολῆς κόσμου, ἐγώ τουλάχιστον, δέν ἔχω ἀκούσει. Ποῦ πᾶτε μακρυά; Ὁ Ἰούδας δέν πρόδωσε τόν Ἰησοῦν μας, γιά τό χρῆμα; Γιά τά τριάκοντα ἀργύρια; Αὐτό δέν σᾶς φτάνει; Δέν εἶναι ἀρκετό νά σᾶς πείσει γιά τήν καταστρεπτική δύναμη πού ἔχει το χρῆμα, ὅταν τό χειρίζονται ἄνθρωποι, πού δέν ἔχουν μέσα τους Θεό; Καί αὐτοί, πού δέν ἀσχολοῦνται μέ τή θεϊκή διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους τί νομίζετε ὅτι φτιάχνουν; Ἰοῦδες φτιάχνουν! Καί ἀλλοίμονό τους! Γιατί συγκεντρώνουν θησαυρούς ἐδῶ στήν γῆ καί ἀδιαφοροῦν γιά τή Βασιλεία των Οὐρανῶν. Ἐξάλλου, αὐτά πού συγκεντρώνουν ἐδῶ, οὔτε καί οἱ ἴδιοι θά προλάβουν νά τά ἀπολαύσουν, ἀλλά οὔτε καί τά κακομαθημένα παιδιά τους θά μπορέσουν νά τά διατηρήσουν. Καί ξέρετε γιατί; γιατί οἱ μέν γονεῖς ἔχουν προσβληθεῖ ἀπό ἀνίατη ἀρρώστια, πού λέγεται φιλαργυρία. Καί μέ αὐτή θά πεθάνουν ἀγκαλιά! Ὅλα τα ἄλλα ἀγαθά, πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο τούς ἀφήνουν ἀδιάφορους. Ἑπομένως θά πεθάνουν χωρίς νά μπορέσουν νά τά ἀπολαύσουν! Τά δέ παιδιά τους, ἀνίκανα, ὅπως τά κατάντησαν, δέν θά εἶναι σέ θέση νά τά διατηρήσουν! Γιατί, τό νά διατηρήσει κανείς τά ἀγαθά, εἶναι δυσκολότερο ἀπό τό νά τά ἀποκτήσει!» [3].

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος θεωρεῖ αὐτούς τούς γονεῖς πού εἶναι κολλημένοι στόν πλοῦτο καί τά βιοτικά χειρότερους καί ἀπό τούς παιδοκτόνους. Γράφει: «Ἀπὸ πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν προέρχεται ἡ διαστροφὴ τῶν παιδιῶν παρὰ μόνο ἀπὸ τὸ ὑπερβολικὸ ἐνδιαφέρον (τῶν γονέων) γιὰ τὰ βιωτικά. Μὲ τὸ νὰ ἀποβλέπουν δηλαδὴ μόνο σὲ ἐκεῖνα καὶ μὲ τὸ νὰ θέλουν νὰ μὴν ἀσχοληθοῦν μὲ τίποτε ἄλλο, ἀναγκάζονται νὰ ἀμελοῦν μαζὶ μὲ τὴ δική τους ψυχὴ  καὶ τὰ παιδιά. Αὐτοὺς τοὺς πατέρες –καὶ ἂς μὴ νομίσει κανεὶς ὅτι αὐτὸ ποὺ λέω τώρα εἶναι ἀποτέλεσμα θυμοῦ-θὰ τοὺς χαρακτήριζα χειρότερους καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τους παιδοκτόνους. Διότι ἐκεῖνοι χωρίζουν βέβαια τὸ σῶμα ἀπὸ τὴν ψυχὴ , αὐτοὶ ὅμως φέροντας καὶ τὸ σῶμα μαζὶ μὲ τὴν ψυχὴ τὴν ρίχνουν στὴ φωτιὰ τῆς κολάσεως. Καὶ ἐκεῖνο τὸ θάνατο ὁπωσδήποτε θὰ τὸν ὑποστεῖ, ἐπειδὴ ὑπάρχει ὁ φυσικὸς νόμος , αὐτὸν ὅμως μπορεῖ καὶ νὰ τὸν ἀποφύγει, ἐὰν δὲν τὸ ὁδηγοῦσε ἐκεῖ ἡ ἀδιαφορία τῶν πατέρων. Ἐπὶ πλέον τὸ θάνατο τοῦ σώματος θὰ τὸν ἐξαφανίσει ἐντελῶς ὅταν ἔλθη ἡ ἀνάστασις , τὴν καταστροφὴ ὅμως τῆς ψυχῆς , τίποτε πιὰ δὲ θὰ μπορέσει νὰ τὴν ἐξουδετερώσει. Διότι δὲν τὴν ἀκολουθεῖ πιὰ ἡ σωτηρία, ἀλλὰ εἶναι καταδικασμένη νὰ τιμωρῆται αἰώνια.

Ὥστε δίκαια θὰ χαρακτηρίζαμε τοὺς γονεῖς αὐτοὺς χειρότερους ἀπὸ τοὺς παιδοκτόνους. Διότι δὲν εἶναι τὸ ἴδιο νὰ ἀκονίσει κανεὶς ξίφος καὶ τὸ νὰ ὁπλίσει καὶ νὰ τὸ τοποθετήσει στὸ λαιμὸ τοῦ παιδιοῦ, ὅσο εἶναι φοβερὸ τὸ νὰ καταστρέψη τὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ καὶ νὰ τὴν ὁδηγήσει στὴν ἀπώλεια. Διότι γιὰ μᾶς δὲν ὑπάρχει πιὸ πολύτιμο ἀπὸ τὴν ψυχή»[4].

Δυστυχῶς ἀσχολοῦνται οἱ γονεῖς μέ τίς ἐπιχειρήσεις τους, τήν καριέρα τους καί ξεχνοῦν ὅτι ἔχουν παιδιά. Ξεχνοῦν ὅτι ἡ κύρια ἀποστολή τους εἶναι νά τά μεγαλώσουν διαπαιδαγωγόντας τα ὀρθόδοξα, χριστιανικά.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος πάλι, ἀπευθυνόμενος στούς γονεῖς, λέγει ὅτι, τότε φέρεις ἐπάξια τόν τίτλο τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας, ὅταν ζήσεις ἐσύ πνευματικά, ἀλλά συνάμα  βοηθήσεις καί τό παιδί σου νά ένεργοποίήσει τήν Βαπτισματική Χάρη, νά μετανοήσει καί νά σωθεῖ.

Δέν εἶσαι γονιός μόνο ὅταν γεννᾶς, ἀλλά γίνεσαι πραγματικός πατέρας καί μητέρα, ὅταν ἀναγεννᾶς πνευματικά τό παιδί σου. Τότε «ἀποκαθιστᾶς» πραγματικά τό παιδί σου, ὄχι ὅταν τό ὁδηγήσεις  στό γάμο ἁπλῶς, ἀλλά ὅταν τό βάλεις στόν δρόμο γιά τόν Παράδεισο: Τό μάθεις νά ἐξομολογεῖται τάκτικά, νά ἐκκλησιάζεται, νά κοινωνεῖ, νά ἀσκεῖται πνευματικά, νά ἐγκρατεύεται, νά προσεύχεται, νά μελετᾶ τίς Ἅγιες Γραφές κ.λ.π. Ἄν δέν καταφέρεις νά τό σώσεις, κινδυνεύεις καί σύ νά μήν σωθεῖς[5].

---

[1] http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/porphyrios_sayings.htm, ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Γιαννιτσιώτη: Κοντά στό γέροντα Πορφύριο.

[2] Γίνεται ἄτομο καί ὄχι πρόσωπο διότι πρόσωπα γινόμαστε μόνο ὅταν ἀγαπήσουμε ἀνιδιοτελῶς τόν Θεό καί τούς ἄλλους. Αὐτό γίνεται μόνο ὅταν ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τῆς Ὀρθόδοξης Ἱερᾶς Παράδοσής μας (ζώντας σωστά μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία).

[3] Καλλιάτσου Ἀνάργυρου, Ὁ Πατήρ Πορφύριος: Ὁ Διορατικός, Ὁ Προορατικός, Ὁ Ἰαματικός, Στ΄ ἔκδοση, σελ. 136-140.

[4] Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Πρὸς τοὺς πολεμοῦντας τοῖς ἐπὶ τὸ μονάζειν ἐνάγουσιν, Γ΄ΕΠΕ 27, 456-470.PG 47, 352-356)

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Χρυσοστομικὸς Ἄμβων Γ΄, «Ο ΓΑΜΟΣ, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ», Ἔκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη Ἅγ. Ὅρους,

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.com/2011/10/blog-post_10.html

[5]Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο, Β΄ ἔκδοση σελ. 111-116.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/
ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

1.      Ἔγινε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἡ Ἁγιοκατάταξη τοῦ       Γέροντος Πορφυρίου

2.      Ἔγγαμος βίος. Οἰκογένεια καὶ παιδιὰ.Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

3.      Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό σχολεῖο καί ἡ βλάβη πού προξενεῖ ὁ ἔπαινος_Ἁγίου Πορφυρίου_mp3

4.      Συνεχής πνευματική προσπάθεια, ὡς θεραπευτικό μέσο_mp3

5.      Ὑπομονή, σωματικός κόπος, μετάνοιες, ὡς θεραπευτικά μέσα_mp3

6.      Ἡ πνευματική μελέτη , θεραπεία ψυχῆς_mp3

7.      Τό κελί τοῦ γέροντα Πορφύριου στά Καυσοκαλύβια

8.      Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_mp3_1ο μέρος

9.      Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_mp3_2ο μέρος

10.  Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_3ο μέρος_mp3

11.  Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_mp3_4ο μέρος_mp3

12.  Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_Ἀντιμετώπιση τῶν λογισμῶν_mp3_5ο μέρος_mp3

13.  Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_6ο μέρος_mp3

14.  Ἡ Βυζαντινή μουσική, ὡς θεραπευτικό μέσο_mp3

15.  Ἁπαλά, χωρίς βία!

16.  Δὲν ὑπάρχει γιὰ μᾶς οὔτε θάνατος οὔτε κόλαση οὔτε διάβολος…

17.  Ἐμπειρίες ἀπὸ τὸ διορατικὸ χάρισμα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου

18.  Ἡ ἁγιότητα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου καὶ ἡ ἐπικοινωνία του μὲ τὴν ἄλλη ζωή

19.  Ἀνοίγεις τά χέρια σου στό Χριστό

20.  Τό πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές.Πρώτη συνομιλία

21.  Τό πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές.Δεύτερη συνομιλία

22.  Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας

23.  Ὅταν ἔλθει ὁ Χριστός…

24.  Γέροντας Πορφύριος-Ἡ κατάθλιψη

25.  Ψυχή – προσευχή (π. Πορφύριος)

26.  Ἡ μελαγχολία, ἡ ταπείνωση καί ὁ ἐξομολόγος (πατήρ Πορφύριος )

27.  Προβλήματα μέσα στό σπίτι (π. Πορφύριος )

28.  Σύζυγοι (πατήρ Πορφύριος )

29.  Π. Πορφύριος: » Σοῦ εὔχομαι νά «σκιρτᾶς» ἀπό χαρά, κοιτάζοντας πίσω σου τό χάος ἀπό τό ὁποῖο μᾶς πέρασε ὁ Ἀναστάς Κύριος»

30.  Π. Πορφύριος: » Σοῦ εὔχομαι νά «σκιρτᾶς» ἀπό χαρά, κοιτάζοντας πίσω σου τό χάος ἀπό τό ὁποῖο μᾶς πέρασε ὁ Ἀναστάς Κύριος»

31.  Π. Πορφύριος: » Σοῦ εὔχομαι νά «σκιρτᾶς» ἀπό χαρά, κοιτάζοντας πίσω σου τό χάος ἀπό τό ὁποῖο μᾶς πέρασε ὁ Ἀναστάς Κύριος»

32.  Γέρων Πορφύριος.1

33.  Γέρων Πορφύριος 2

34.  Γέρων Πορφύριος 4

35.  Γέρων Πορφύριος 5

36.  Γέρων Πορφύριος 6

37.  Γέρων Πορφύριος 7

38.  Γέρων Πορφύριος 9

39.  Γέρων Πορφύριος 10

40.  Εὐχές Ἁγίων γερόντων. Γέροντας Πορφύριος

41.  Μεταμοσχεύσεις…Δωρεά ἤ ἀφαίρεση ζωῆς;

42.  Ἔχει ὁ Θεός. Ἐκεῖ ποὺ ἀπελίζεσαι, σοῦ στέλνει κάτι ποὺ δὲν τὸ περιμένεις… ἀρκεῖ νὰ Τὸν πιστεύεις καὶ νὰ Τὸν ἀγαπᾶς.

43.  Οἱ προϋποθέσεις μιᾶς σωστῆς προσευχῆς (Γέρων Πορφύριος)

44.  Φαγητό-ἄσκηση: «Νὰ εἶναι πιὸ ἁπλὰ τὰ φαγητά μας. Νὰ μὴν ἀσχολούμαστε τόσο πολὺ μ’ αὐτά» (Γέρων Πορφύριος)

45.  Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι τελείως «ἄλλη» ζωή, εἶναι ζωή μέσα στή Θεία Χάρη

46.  Κατάθλιψη, ἐγωισμός καί φιλαυτία (Κατά τούς ὁσίους Γέροντες Πορφύριο καί Παΐσιο).

47.  Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Ἡ Ἐκκλησιολογία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου)

48.  Ποιός εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί πῶς σώζεται (Ἀπό τή διδασκαλία τοῦ γέροντος Πορφυρίου)

49.  Τό ἱερό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως.

50.  Νά ξεχνᾶς τήν σωματική σου ἀρρώστια, νά τήν ἀποδέχεσαι σάν κανόνα

51.  Χάπια, ἠλεκτροσόκ καί ψυχιατρεῖο ἤ Ἐξομολόγηση, Πνευματικός ὁδηγός καί ἐκκλησιαστική ζωή.

52.  Μετάνοιες

53.  Ὑπομονή-Σωματικός κόπος

54.  Μελέτη

55.  Προσευχή.γ’μέρος

56.  Προσευχή.β’μέρος

57.  Προσευχή.α’μέρος

58.  Ἄσκηση-Νηστεία.

59.  Ὁ καλός λογισμός.

60.  Δέν πολεμᾶμε τό κακό. Στρεφόμαστε πρός τόν Χριστό.

61.  Γέροντας-πνευματικός ὁδηγός.

62.  Μετάνοια -Ἐξομολόγηση

63.  Νέκρωση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου γιά νά γίνουμε ἄξιοι τοῦ Χριστοῦ.

64.  Ταπείνωση καί ἀνιδιοτέλεια.

65.  Ἀγάπη ἀνιδιοτελής πρός τόν Θεό.

66.  Λεπτότητα-Αἰσθηματικότητα

67.  Ἡ θεραπεία.Ἁπλά καί ἁπαλά

68.  Ἡ θεραπεία.Ἡ χριστιανική θρησκεία μεταβάλλει τόν ἄνθρωπο καί τόν θεραπεύει.

69.  Ὁ ἀσθενής ἄνθρωπος καί τά μέσα τῆς θεραπείας.β’μέρος

70.  Ὁ ἀσθενής ἄνθρωπος καί τά μέσα τῆς θεραπείας.α’μέρος

71.  Ο ὑγιής ἄνθρωπος.β’μέρος

72.  Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: Καρτερώντας τόν θάνατο …

73.  Ὁ ὑγιής ἄνθρωπος.α’μέρος

74.  Ἡ σημερινή κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου

75.  Ἐπίδραση τοῦ εὐρύτερου περιβάλλοντος στόν ἄνθρωπο.

76.  Γονεῖς καί παιδιά.

77.  Ἀλληλεπιδράσεις τῆς ψυχῆς μέ τό περιβάλλον

78.  Ἀλληλεπιδράση ψυχῆς καί σώματος

79.  Ὁ πόνος

80.  Τό προπατορικό ἁμάρτημα καί ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος.

81.  Ἡ δομή τοῦ ἀνθρώπου. Συστατικά στοιχεῖα, λειτουργίες καί ἀλληλεπιδράσεις.

82.  Α΄. Ἡ ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου καί τά στοιχεῖα τοῦ εἶναι του.

83.  Περί Ἐκκλησίας (Γέροντος Πορφυρίου +2/12/1991)

84.  Ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον (Γέροντος Πορφυρίου)

85.  Ἰαματικό χάρισμα μετά θάνατον.

86.  Ἐπικοινωνία τῶν μελῶν τῆς ἐπίγειας μέ τά μέλη τῆς Οὐράνιας ἄκτιστης Ἐκκλησίας.

87.  Τό θεραπευτικό χάρισμα.

88.  Ἡ ἱκανοποίηση τῶν αἰτημάτων τῶν μελῶν ἀπό τήν κεφαλή. Δέν πρέπει νά ἀπαιτοῦμε οὔτε νά ἀνυπομονοῦμε. Νά ζητοῦμε μέ εὐγένεια καί τέλειο ἄφημα. Θά τό λάβουμε ὅταν πρέπει καί ἄν εἶναι γιά τό καλό μας.

89.  Τό θεραπευτικό κατά τοῦ καρκίνου χάρισμα.

90.  Τό χάρισμα τοῦ νά βρίσκει νερό καί διακριβώνει τήν ποιότητά του.

91.  Τό προορατικό χάρισμα.

92.  Τό χάρισμα τῆς θεραπείας (ἰαματικό)

93.  Τό χάρισμα τῆς προοράσεως

94.  Μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει ποικιλία χαρισμάτων· ἕνα τέτοιο εἶναι τό χάρισμα τῆς διοράσεως.

95.  Ἡ θεία χάρις σοφίζει τόν ἄνθρωπο πού τήν δέχεται καί τήν ἔχει ἐνεργό μέσα του.

96.   Κατάθλιψη.ζ’ μέρος

97.  Κατάθλιψη.στ’ μέρος

98.  Κατάθλιψη.ε’ μέρος

99.  Κατάθλιψη.δ’ μέρος

100.                      Κατάθλιψη.γ’ μέρος

101.                      Κατάθλιψη.β» μέρος

102.                      Κατάθλιψη

103.                      Θαυμαστά γεγονότα.θ’μέρος

104.                      Θαυμαστά γεγονότα.η’ μέρος

105.                      Θαυμαστά γεγονότα.ζ’ μέρος

106.                      Θαυμαστά γεγονότα.στ’ μέρος

107.                      Θαυμαστά γεγονότα.ε’ μέρος

108.                      Θαυμαστά γεγονότα.δ’ μέρος

109.                      Θαυμαστά γεγονότα.γ’ μέρος

110.                      Θαυμαστά γεγονότα.β’ μέρος

111.                      Θαυμαστά γεγονότα.α’ μέρος

112.                      Τό πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές. β’ μέρος

113.                      Τό πνεῦμα τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές.α’ μέρος

114.                      Ὁ π. Πορφύριος καί ὁ π. Παΐσιος γιά τόν Πάπα καί τόν διάλογο μαζί του. Ο ΠΑΠΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

115.                      Γέροντας Πορφύριος . Συνομιλία γιά τήν κατάθλιψη

116.                      Μήν ὑπενθυμίζεις στόν ἄλλο τά σφάλματά του

117.                      Γέροντας Πορφύριος:Ὁμιλία του ἰδίου

118.                      Ὁ Γέροντας Πορφύριος τί σοῦ εἶπε;

119.                      Εἶναι ἀπαραίτητη ἡ συνεργασία Θεοῦ καί ἀνθρώπου γιά τή θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου.

120.                      Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μία θρησκευτική ὀργάνωση,…ἀλλά πνευματικό νοσοκομεῖο, θεραπευτήριο, πού θεραπεύει τίς πνευματικές ὑπαρξιακές ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων

121.                      Ἡ ζωή μέσα στήν Ἐκκλησία δέν εἶναι θεωρητική, δέν εἶναι μία αἰθέρια πτήση σέ ἰδέες

122.                      Ἡ ἀνθρώπινη ψυχή ὅμως, δέν θεραπεύεται μέ φιλοσοφικές προσεγγίσεις,..ἀλλά μέ «τήν τῆς ψυχῆς ἐπιστήμη», πού εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πατερική παράδοση.

123.                      Ἄν ἀγνοήσει κανείς αὐτήν «τήν ἀπαίτηση» τῆς ψυχῆς του γιά τόν Θεῖο Ἔρωτα, τήν ἔνθεη τρέλα, αὐτός παραμένει ἀθεράπευτος, ψυχικά ἄρρωστος, «ψυχοπαθής»…

124.                      Οἱ λεγόμενες «ψυχοεπιστῆμες» εἶναι μία φενάκη τοῦ σύγχρονου, αὐτονομημένου ἀπό τόν Θεό, ἀνθρώπου.

125.                      Στήν Ἐκκλησία, τά θαύματα γίνονται κατά κύριο λόγο μυστικά, γιά νά μήν καταπιέζεται ἡ συνείδηση τῶν ἀνθρώπων.

126.                      Ἀκόμη καί αὐτός ὁ θάνατος δέν μᾶς χωρίζει ἀπό τούς ἁγίους μας, οὔτε μᾶς στερεῖ τίς θεραπευτικές τους προσευχές.

127.                      Γέρων Πορφύριος: Ἡ ἀσθένειά μας γίνεται πραγματική εὐεργεσία

128.                      «Ἐξ ὑπακοῆς ταπείνωσις· ἐκ ταπεινώσεως διάκρισις· ἐκ διακρίσεως διόρασις· ἐκ δέ ταύτης προόρασις»

129.                      Τό Ἅγιο Πνεῦμα κατευθύνει καί ἁγιάζει κάθε ζωντανό κύτταρο τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.

130.                      Στήν Ἐκκλησία εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε καί αἴσθηση σωματικῆς παρουσίας τοῦ ἄλλου, πού βρίσκεται μακρυά μας

131.                      Δέν εἴμαστε ἐκεῖ πού εἶναι τό σῶμα μας, ἀλλά ἐκεῖ πού εἶναι ὁ νοῦς μας

132.                      …ὅταν ὁ ἄνθρωπος χωρίζεται ἀπό τό σῶμα, τότε βιώνει πιό ἔντονα τήν ἑνότητα μέ τά ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

133.                      Οἱ ἄνθρωποι μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί ἔξω ἀπό αὐτήν, ἀλληλοεπηρρεαζόμαστε

134.                      Ἡ Θεία Χάρη ἀκτινοβολεῖται

135.                      Ζώντας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ … μετέχουμε στή Θεία Χάρη καί στά χαρίσματα ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου.

136.                      Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ζωή θριαμβική, δοξολογητική, χαρούμενη.

137.                      Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι ζωή ἐν ἀδιαλείπτῳ κοινωνίᾳ μετά τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί πνευματικῆς μελέτης.

138.                      ..Ἡ χαρά τοῦ Χριστοῦ θά σέ γιατρέψει…Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

139.                      Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία εἶναι κοινοτική, κοινοβιακή, ἀληθινή κοινωνία προσώπων.

140.                      Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ εἶναι τελείως «ἄλλη» ζωή, εἶναι ζωή «ἐν Χάριτι» καί «ἐν ἀγαλλιάσει».

 

141.                      Ὁ Μοναχισμός: τό μυστήριο τῆς συνέχισης τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

142.                      Ἐλευθερία. Ἡ «ἐλεύθερη» ὅραση τοῦ Χριστοῦ Μας.

143.                      Μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν μόνο δύο «δρόμοι» σωτηρίας (γάμος ἤ μοναχισμός)

144.                      Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου”.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

145.                      Ὅταν εἶναι ὅλοι ἑνωμένοι στήν κοινή λατρεία…δημιουργεῖται ἕνας «εἰρηνικός πνευματικός ἀνεμοστρόβιλος»

146.                      Αὐτός πού ἀγαπᾶ ἀκτινοβολεῖ στόν ἀγαπώμενο καί γενικά στό περιβάλλον του τήν Θεία Χάρη

147.                      Β) Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησία προϋποθέτει τήν ὕπαρξη Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ-Γέροντος.

148.                      «…δέν θέλει τόν φόβο ὁ Χριστός, δέν τόνε θέλει τόν φόβο…»

149.                      Ἡ εἴσοδος καί παραμονή στήν Ἐκκλησία εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ, σ’ αὐτούς πού τηροῦν τίς ἐντολές Του.

150.                      Τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας σοφίζονται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα.

151.                      «Τί νά σοῦ κάνουν οἱ πολιτικοί;»Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

152.                      Περί Θείου Ἔρωτος (Γέροντος Πορφυρίου)(mp3)

153.                      Τραυματίζεις τὸν ἄλλον καὶ χωρὶς νὰ μιλᾶς.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

154.                      Ἡ ὑπακοή καί ὁ Γέροντας Πορφύριος -2 (mp3)

155.                      Τὸ μυστήριο ποὺ κρύβεται στὴν ὑπακοή.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

156.                      Ἡ ὑπακοή καί ὁ Γέροντας Πορφύριος (mp3)

157.                      Τί εἶναι ἡ προσευχή;Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

158.                      Νὰ παίζεις ἐργαζόμενη.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

159.                      “Λέγε διαρκῶς τὴν εὐχή”.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

160.                      Γέροντας Πορφύριος:΄΄ὁ φανατισμός δεν ἔχει σχέση μέ τόν Χριστό΄΄

161.                      Ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος γιά τόν π. Πορφύριο

162.                      Συμβουλὲς πρὸς κυοφοροῦσες μητέρες.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

163.                      Δὲν ἀντέχουμε ὅλα τὰ βιβλία. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

164.                      Κανένας ἀργόσχολος καί ὀκνηρός. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

165.                      Ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

166.                      Περί ὑπακοῆς Α΄ (Γέροντος Πορφυρίου)(mp3)

167.                      Ἡ σιωπὴ τοῦ Γέροντα.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

168.                      Μὲ τὸ παλιὸ ἢ μὲ τὸ νέο ἡμερολόγιο;

169.                      Τὰ φάρμακα, ὁ Χριστός, οἱ γιατροί, ἡ ἁμαρτία. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

170.                      Πρὸς μοναχό: “Τότε ὅλα θὰ εἶναι εὔκολα…”Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

171.                      Εἶχα πολύ ζῆλο γιά τά πνευματικά

172.                      Τὸ μέλλον τοῦ τόπου μας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

173.                      Ἄλλο τό κόμπλεξ, ἄλλο ἡ ταπείνωση, ἄλλο ἡ μελαγχολία.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

174.                      Ἡ δύναμη τῶν Ἁγίων.

175.                      Ό παλαιός άνθρωπος δε θά μας απασχολεί…Γέρων Πορφύριος

176.                      Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος θὰ μᾶς διδάξει τὴν προσευχή. Γέροντας Πορφύριος

177.                      Ὁ Χριστὸς δὲν θέλει κοντά του χοντροκομμένους ἀνθρώπους

178.                      «Νά ἀγαπᾶς τοὺς πειρασμούς. Νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεὸ γιὰ τὸν πειρασμό σου» . Γέροντας Πορφύριος

179.                      «Πῆγα ἐκεῖ πάνω ὑποτακτικός». Γέροντας Πορφύριος

180.                      «Γέροντα, θέλουμε μια χάρη: Να μας επιτρέψεις να σου φιλήσουμε τα πόδια».

181.                      Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δίνεται στὸν Χριστὸ ξεπερνάει τὶς δυσκολίες χωρὶς νὰ φθείρεται. Γέρων Πορφύριος

182.                      Πῶς ὁ Θεός ἔσωσε μία κοπέλλα ἀπό τήν αὐτοκτονία (συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Γέροντα Πορφύριου)…

183.                      Ο Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης για τη ζήλια και την αγάπη

184.                      Οικογενειακές στενοχώριες και αγιασμός – Γερων Πορφύριος

185.                      Περί ὑπακοῆς Β΄(Γέροντος Πορφυρίου)(mp3)

186.                      Περί Ἐκκλησίας (Γέροντος Πορφυρίου)(mp3)

187.                      Περί ὑπακοῆς (Γέροντος Πορφυρίου) (Α΄) (mp3)

188.                      Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν (Β΄)(mp3)

189.                      Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν (Α΄)(mp3)

190.                      Οἱ μετάνοιες

191.                      Συμβουλές του Γέροντος Πορφυρίου για τη νοερά προσευχή

192.                      Τί εἶναι τά λεγόμενα «ψυχολογικά» προβλήματα;

193.                      «Ὅταν ὁ Θεός δέν μᾶς δίνει κάτι πού ἐπίμονα τοῦ ζητοῦμε…»(Διδασκαλία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου)

194.                      Θαυμαστή θεραπεία ἰριδοκυκλίτιδας ἀπό τόν Γέροντα Πορφύριο

195.                      Τά χαρίσματα τῆς διόρασης καί τῆς προόρασης τοῦ Γέροντος Πορφυρίου

196.                      Ψυχίατρος ἤ Πνευματικός;

197.                      Τό διορατικό χάρισμα ἡ τέλεια ἀγάπη καί τά μυστικά θαύματα (Γέροντος Πορφυρίου)

198.                      Γέρων Πορφύριος: «Θάρθουν δύσκολοι καιροί καί ὁ κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα Μοναστήρια»

199.                      Ἡ σοφία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τό διορατικό χάρισμα (θαυμαστά περιστατικά)

200.                      Ἡ μετάδοση τῆς Θείας Χάρης (Θαυμαστό περιστατικό μέ τόν Γέροντα Πορφύριο)

201.                      Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς τοῦ Γέροντος Πορφυρίου (θαυμαστά περιστατικά)

202.                      Ἦρθα … καί σοῦ ἄφησα καί τήν πόρτα ἀνοικτή (Θαυμαστή μετάβαση)

203.                      Ἡ προσευχή ὡς θεραπευτικό μέσο_mp3

204.                      Ἐγχείρηση χωρίς ἀναισθητικό (συγκλονιστικό περιστατικό μέ τόν Γ. Πορφύριο)

205.                      Τὸ παλιατζίδικό μας. Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης