Ἀπόσπασμα 30/4/22
…Καὶ συγκεκριμένα, ἀναφέραμε τὸν Ἅγιο Συμεὼν Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, μέγα Λειτουργιολόγο τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ ὁποῖος ἔχει τὰ συγγράμματά του εἰς τὴν Πατρολογία τοῦ Migne (στὸν 155ο τόμο καὶ μπορεῖ κανεὶς ἐκεῖ νὰ τὰ βρεῖ αὐτὰ ποὺ λέμε). Λέγει λοιπὸν ὅτι «ὁ ναός, ἄν καὶ εἶναι συντεθειμένος ἀπὸ ἄψυχη ὕλη, εἶναι ὅμως οἶκος Θεοῦ, ἐπειδὴ ἁγιάζεται μὲ τὴν Θεία Χάρη καὶ μὲ τὶς ἱερατικὲς εὐχές, καὶ δὲν εἶναι πλέον ὅπως οἱ ἄλλοι οἶκοι, τὰ ἄλλα σπίτια, ἀλλὰ ἀφιερωμένος εἶναι ἐπὶ γῆς εἰς τὸν Θεόν, καὶ πλουτεῖ τὴν Χάριν τοῦ νὰ ἔχει ἔνοικον αὐτὸν τὸν Θεόν»· νὰ κατοικεῖ δηλαδὴ μέσα του ὁ Θεὸς καὶ ἔχει τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτόν, καὶ τὴν δύναμη καὶ τὴν Χάρη.
Ποῦ εἶναι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ βλασφημοῦν καὶ λέγουν ὅτι ὑπάρχει κίνδυνος μολύνσεως μέσα στὸν ναό, ὅπου ὁ ναὸς εἶναι ἅγιος, εἶναι κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, μένει ὁ Θεὸς μέσα σ’ αὐτὸν καὶ ἔχει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἄν εἶναι δυνατόν, μέσα σ’ αὐτὸν τὸν χῶρο τὸν ἁγιασμένο ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς παρὼν μὲ τὴν Χάρη Του, καὶ τὴν δύναμή Του καὶ τὴν δόξα Του, νὰ πάθεις κάτι κακό, νὰ μολυνθεῖς ἤ νὰ μολύνεις κάποιον ἀδελφό σου! «Ὁ ναὸς εἶναι ὀνομασμένος, εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἤ καὶ μαζὶ μ’ αὐτόν» λέει ὁ Ἅγιος, «καὶ στὸ ὄνομα κάποιου Ἁγίου, καὶ ἐκεῖ κατοικεῖ ὁ Ἅγιος μὲ τὴν ψυχή του, καὶ πολλὲς φορὲς καὶ σωματικά, γιατὶ ἔχουμε συνήθως καὶ Ἅγια Λείψανα τοῦ Ἁγίου στὸν ὁποῖο τιμᾶται ὁ ναός».
Καὶ τί ἄλλο μᾶς δίδαξε χθὲς ὁ Ἅγιος: γιὰ νὰ μὴν τὰ ἐπαναλάβουμε ὅλα, μᾶς λέγει ὅτι ὅλα ἐκεῖ εἶναι ἅγια, ὅσα ὑπάρχουν μέσα σ’ αὐτὸν τὸν χῶρο. Ὅλα ἐνεργοῦν καὶ σώζουν διὰ τῆς Χάριτος ποὺ ὑπάρχει σ’ αὐτά. Καὶ τὸ χῶμα, καὶ τὰ ξύλα, καὶ τὰ σίδερα, καὶ ἀκόμα καὶ ὁ ἀέρας, μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι, ἁγιάζεται μὲ τὸ ἅγιο θυμίαμα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς εὐχές, τὶς ἐπικλήσεις ποὺ κάνουμε εἰς τὸν Πανάγιο Τριαδικὸ Θεό. Ὅποιος αὐτὰ δὲν τὰ πιστεύει καὶ τὰ καταφρονεῖ, αὐτὸς τιμωρεῖται. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔχει ἕνα μικρὸ κεφάλαιο (τὸ τρίτο κατὰ τὴ σειρὰ) ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης καὶ λέγει ὅτι «οἱ καταφρονητὲς τῶν ἱερῶν οἴκων, τῶν ἱερῶν ναῶν» - καὶ σὲ αὐτοὺς κατατάσσονται καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν τοὺς οἴκους τοῦ Θεοῦ σήμερα νὰ μοιάζουν μὲ χώρους καρναβαλιστῶν, ἀφοῦ ἐπιβάλλουν νὰ φοροῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτὰ τὰ φίμωτρα τὰ ὁποῖα εἶναι ἀπαράδεκτο, γιατὶ προσβάλλουν τὸ ‘κατ’ εἰκόνα’ τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο ποὺ φανερώνεται κατ’ ἐξοχὴν στὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου, καὶ προσβάλλουν τὸ αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου τὸ ὁποῖο εἶναι βασικὸ στοιχεῖο τοῦ ‘κατ’ εἰκόνα’, ἀναγκάζοντας τοὺς ἀνθρώπους νὰ φιμώνονται σὰν τὰ ἄλογα ζῶα· αὐτοὶ λοιπὸν ὅλοι οἱ καταφρονητὲς τῶν ἱερῶν οἴκων ποὺ μᾶς λένε ὅτι πρέπει νὰ κρατᾶμε ἀποστάσεις ἀσφαλείας μέσα εἰς τὸν χῶρο τὸν ἱερὸ τοῦ ναοῦ, ὅπου ὅλα εἶναι ἔμπλεα Χάριτος καὶ ἑπομένως, ὄχι μόνο δὲν φροντίζουν γιὰ τὴν εὐταξία καὶ γιὰ τὴν εὐπρέπεια τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀντίθετα λειτουργοῦν μὲ μία μεγάλη ἀπρέπεια καὶ ὁδηγοῦν σὲ μία μεγάλη ἀπρέπεια μὲ ὅλη αὐτὴ τὴν τακτικὴ τοὺς ἱεροὺς ναούς, αὐτοὶ λοιπὸν ὅλοι, λέγει, «ἔχουσι κακὸν τέλος. Πολλὲς φορὲς προφανῶς καὶ ἐμπράκτως εἴδαμε αὐτὸ τὸ μεταδοτικὸ τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ἱερῶν καὶ ὅτι οἱ καταφρονηταὶ αὐτῶν ἔπαθαν καὶ ἐν σώματι -ὅπως καὶ ὁ Ζάν, ἐκεῖνος ὁ ἀσεβὴς Ζὰν ποὺ ἅπλωσε τὰ χέρια του στὴν Κιβωτὸ τῆς Διαθήκης- καὶ τελείως ἀπώλοντο, καὶ ὄχι ἕνας ἤ δύο ἀλλὰ πολλοί. Κακὸν τέλος ἀκόμα εἴδαμε νὰ πάθουν καὶ ἐκεῖνοι οἱ οἶκοι στοὺς ὁποίους ἔφεραν ἐξ ἀδικίας πράγματα καὶ ὕλες τῶν θείων ναῶν». Δηλαδή, μὲ ἁπλὰ λόγια, ὅσοι, λέει, καταφρονοῦν τοὺς ἱεροὺς ναούς, ποὺ πολλὲς φορὲς ἔχουμε διαπιστώσει ἔμπρακτα καὶ φανερὰ ὅτι μεταδίδουν ἁγιασμό, καὶ αὐτὰ τὰ ντουβάρια ἀκόμα καὶ ὁ,τιδήποτε τὸ ὑλικό, ἀκόμα καὶ ἡ σκόνη ποὺ ὑπάρχει μέσα στοὺς ἱεροὺς ναούς. Γι’ αὐτὸ ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γαβριὴλ ὁ Γεωργιανὸς ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός, ὅτι «καὶ τὴ σκόνη ἀκόμα» λέει, «ἄν πάρεις ἀπὸ τὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ καὶ χρισθεῖς, θὰ αἰσθανθεῖς μεγάλη εὐλογία καὶ Χάρη. Ἄν ξέρατε» λέει, «πόση Χάρη ὑπάρχει στὸν ἱερὸ ναό, θὰ παίρνατε αὐτὴ τὴ σκόνη ἀπὸ τὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ καὶ θὰ χριόσαστε, καὶ θὰ παίρνατε εὐλογία καὶ Χάρη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου